Reizen
alle pijlers
Still flying
dinsdag 7 januari 2020 om 09:29
Welkom in mijn 2de vervolgtopic! 
Inmiddels ben ik een jaar in dienst bij een airline waar ik voortaan naar zal verwijzen als TrolleyDolly's Airline (TDA). Bij een nieuw vliegjaar hoort uiteraard ook een nieuw vliegtopic die ik wederom zal volschrijven met mijn belevenissen.
In het topic van vorig jaar staan situaties beschreven die rechtstreeks uit een telenovella leken te komen. Maar dan zonder script of flatterende belichting.
Ik ben benieuwd wat 2020 voor deze TrolleyDolly in petto heeft...
Link vorig topic: reizen/gone-flying-dubai/list_messages/ ... #p29344667
Inmiddels ben ik een jaar in dienst bij een airline waar ik voortaan naar zal verwijzen als TrolleyDolly's Airline (TDA). Bij een nieuw vliegjaar hoort uiteraard ook een nieuw vliegtopic die ik wederom zal volschrijven met mijn belevenissen.
In het topic van vorig jaar staan situaties beschreven die rechtstreeks uit een telenovella leken te komen. Maar dan zonder script of flatterende belichting.
Ik ben benieuwd wat 2020 voor deze TrolleyDolly in petto heeft...
Link vorig topic: reizen/gone-flying-dubai/list_messages/ ... #p29344667
dinsdag 28 april 2020 om 11:22
Klinkt als een fijne dag. Heeft ook wel wat overeenkomsten met je gewone werk. Ook veel verschillen maar het voor mensen zorgen en ze een wat fijnere tijd bezorgen zit er wel in bij jou geloof ik.
Hier (in NL) mogen de vrijwilligers niet meer komen. Fijn dat jij wel iets hebt kunnen doen.
Ik was niet serieus over de nieuwe carrière hoor. Naam heb ik aangepast. Dacht dat ik dat goed onthouden had en had niet terug gekeken. Sorry.
Hier (in NL) mogen de vrijwilligers niet meer komen. Fijn dat jij wel iets hebt kunnen doen.
Ik was niet serieus over de nieuwe carrière hoor. Naam heb ik aangepast. Dacht dat ik dat goed onthouden had en had niet terug gekeken. Sorry.
dinsdag 28 april 2020 om 15:38
Niet erg hoor Duizel!
Ik vraag me af wat daar het nut van is. Een deel van de crew wilt wel degelijk terug maar het andere deel wilt liever thuis blijven aangezien er toch amper werk is. Ik hoop dat ik pas zo'n mail krijg als de boel weer langzaam opstart.
Komende maand heb ik weer de hele maand onbetaald verlof. Maar er zijn 2 landen (UK en Brazilië) waar de crew wel mee mag op de terugvlucht naar TDland. Zij hebben een email gehad.redbulletje schreef: ↑28-04-2020 11:49Heb je eigenlijk nog iets van je Airline gehoord? Word je geacht over x-aantal tijd terug te komen om weer ingezet te kunnen worden of is je verlof verlengd?
Ik vraag me af wat daar het nut van is. Een deel van de crew wilt wel degelijk terug maar het andere deel wilt liever thuis blijven aangezien er toch amper werk is. Ik hoop dat ik pas zo'n mail krijg als de boel weer langzaam opstart.
vrijdag 1 mei 2020 om 20:04
Update wat betreft de crew die terug naar de TDAland mag: het is enkel voor crew die vertrok voor 12/3. Ik ben vertrokken op 23/3. De grenzen sloten op 12/3 dus de crew die daarna vertrok wisten dat ze voor onbepaalde tijd niet meer terugkonden.
De crew die verrast werden door de grenssluiting omdat zij reeds in het buitenland waren worden indien mogelijk terug gebracht.
Dus ik kan opgelucht ademhalen. Intussen worden de berichten over de toekomst van de luchtvaart steeds grimmiger..
De crew die verrast werden door de grenssluiting omdat zij reeds in het buitenland waren worden indien mogelijk terug gebracht.
Dus ik kan opgelucht ademhalen. Intussen worden de berichten over de toekomst van de luchtvaart steeds grimmiger..
zaterdag 2 mei 2020 om 07:01
Het positieve hieraan is dat jij voorlopig met een gerust hart thuis kunt blijven.
En voor wat betreft de toekomst. De luchtvaart wordt heel hard getroffen, ik ben echt benieuwd hoe het er eind van het jaar uit zal zien.
Ik denk echt dat we een heel lange adem nodig hebben en dat wereld pas weer “normaal” wordt wanneer er een goed werkend vaccin beschikbaar is.
En voor wat betreft de toekomst. De luchtvaart wordt heel hard getroffen, ik ben echt benieuwd hoe het er eind van het jaar uit zal zien.
Ik denk echt dat we een heel lange adem nodig hebben en dat wereld pas weer “normaal” wordt wanneer er een goed werkend vaccin beschikbaar is.
zaterdag 2 mei 2020 om 07:39
Is het voor je collega's daar dat ze terug mogen of terug moeten? Er is nu geen werk dus ik kan me voorstellen dat het mogen is?TrolleyDolly schreef: ↑01-05-2020 20:04Update wat betreft de crew die terug naar de TDAland mag: het is enkel voor crew die vertrok voor 12/3. Ik ben vertrokken op 23/3. De grenzen sloten op 12/3 dus de crew die daarna vertrok wisten dat ze voor onbepaalde tijd niet meer terugkonden.
De crew die verrast werden door de grenssluiting omdat zij reeds in het buitenland waren worden indien mogelijk terug gebracht.
Dus ik kan opgelucht ademhalen. Intussen worden de berichten over de toekomst van de luchtvaart steeds grimmiger..
woensdag 6 mei 2020 om 20:19
Een vriendin van de familie is bevallen van een zoon. Een vrij uit de kluiten gewassen exemplaar. Althans, naar mijn beleving. Als 30 jarige vrijgezel heb ik bijzonder weinig ervaring met baby’s dus de kans bestaat dat deze baby, wiens naam haast even lang is als hijzelf, netjes in de “normale” curve valt. Het feit dat ik dat allemaal moest beoordelen op basis van wat foto’s helpt natuurlijk ook niet. Corona hè.
Vanmiddag zat ik lekker te lezen in een zonnig maar windstil hoekje van de tuin toen mijn moeder riep dat het tijd was om een cadeau uit te kiezen voor de grote spruit. Online, want zo gaat dat tegenwoordig. Dus ik nam de tablet van mijn moeder over en volgde de instructies op het geboortekaartje. 30 seconden later bladerden we door de wenslijst van de kersverse ouders. Ook dat duurde niet veel langer dan 30 seconden aangezien we al snel concludeerden dat 75% van de geboortelijst reeds gekocht was door de rest van de voortplantingssupporters van het koppel. We konden nog kiezen uit 5 items. Weer een minuut later zat er een stuk speeldgoed en een set lepeltjes in ons digitaal boodschappenmandje. Die lepels droegen een prijskaartje van 20 euro! Akkoord, het waren 5 lepeltjes, maar voor 20 euro kan je een 24-delige bestekset (voor alle leden van het gezin) kopen in de Ikea!
Naar alle waarschijnlijkheid zijn die lepels ontwikkeld door een medisch team, vervaardigd uit ecologisch verantwoord materiaal, uitgerust met een alarm dat begint te loeien als de babyvoeding te heet is en met een ergonomisch design waardoor uw kind geen leerachterstand oploopt of iets in dien aard. Wat weet ik er tenslotte van? De wetenschap staat inmiddels een heel stuk verder dan in 1989. Wellicht had ik nu wél een man en 3 kinderen gehad als mijn moeder mij 30 jaar geleden had meegenomen naar wat baby-yogalessen. Ik mag van geluk spreken dat mijn moeder mij wel een paar keer een babymassage heeft gegeven. Anders was ik nu waarschijnlijk drugsverslaafd ofzo.
Nog voor ik bovenstaande bedenkingen kon maken (dus die kwamen in realiteit pas achteraf) was de aankoop rond. De ouders mogen de items gaan ophalen in de winkel. Ik zou niks kunnen verzinnen om het geven van een geboortecadeau nog onpersoonlijker te maken. Of toch wel, de mogelijkheid weghalen om tijdens de aankoop een berichtje mee te sturen naar de nieuwe ouders.
De reden dat we het cadeau niet zelf gaan ophalen en afgeven is natuurlijk de schuld van de gemene C. We mogen dus niet op bezoek gaan en aangezien het koppel aan de andere kant van België woont is de rit wat te lang om de cadeautjes even voor de deur te gaan zetten. Maar het kies- en koopproces op zich vond ik op zichzelf ook al een anticlimax. Ik voelde me eerder babysponsor of opvoedingssponsor dan een vriendin die een cadeautje kocht om de geboorte van een klein (of in dit geval groot) baby’tje te vieren. Dit is natuurlijk allemaal heel handig; de ouders krijgen wat ze nodig hebben, geen dubbele cadeau’s, geen kopzorgen voor familie en vrienden,… Er is echter niets persoonlijks meer aan. Er steekt zelfs geen moeite meer in. Op 5 minuten is het gepiept.
Langs de andere kant had ik nu wel meer tijd om aan mijn andere belangrijke dagbestedingen te besteden. De nagellak van mijn vingernagels krabben bijvoorbeeld. Ik denk dat ik morgen aan mijn teennagels begin.
Vanmiddag zat ik lekker te lezen in een zonnig maar windstil hoekje van de tuin toen mijn moeder riep dat het tijd was om een cadeau uit te kiezen voor de grote spruit. Online, want zo gaat dat tegenwoordig. Dus ik nam de tablet van mijn moeder over en volgde de instructies op het geboortekaartje. 30 seconden later bladerden we door de wenslijst van de kersverse ouders. Ook dat duurde niet veel langer dan 30 seconden aangezien we al snel concludeerden dat 75% van de geboortelijst reeds gekocht was door de rest van de voortplantingssupporters van het koppel. We konden nog kiezen uit 5 items. Weer een minuut later zat er een stuk speeldgoed en een set lepeltjes in ons digitaal boodschappenmandje. Die lepels droegen een prijskaartje van 20 euro! Akkoord, het waren 5 lepeltjes, maar voor 20 euro kan je een 24-delige bestekset (voor alle leden van het gezin) kopen in de Ikea!
Naar alle waarschijnlijkheid zijn die lepels ontwikkeld door een medisch team, vervaardigd uit ecologisch verantwoord materiaal, uitgerust met een alarm dat begint te loeien als de babyvoeding te heet is en met een ergonomisch design waardoor uw kind geen leerachterstand oploopt of iets in dien aard. Wat weet ik er tenslotte van? De wetenschap staat inmiddels een heel stuk verder dan in 1989. Wellicht had ik nu wél een man en 3 kinderen gehad als mijn moeder mij 30 jaar geleden had meegenomen naar wat baby-yogalessen. Ik mag van geluk spreken dat mijn moeder mij wel een paar keer een babymassage heeft gegeven. Anders was ik nu waarschijnlijk drugsverslaafd ofzo.
Nog voor ik bovenstaande bedenkingen kon maken (dus die kwamen in realiteit pas achteraf) was de aankoop rond. De ouders mogen de items gaan ophalen in de winkel. Ik zou niks kunnen verzinnen om het geven van een geboortecadeau nog onpersoonlijker te maken. Of toch wel, de mogelijkheid weghalen om tijdens de aankoop een berichtje mee te sturen naar de nieuwe ouders.
De reden dat we het cadeau niet zelf gaan ophalen en afgeven is natuurlijk de schuld van de gemene C. We mogen dus niet op bezoek gaan en aangezien het koppel aan de andere kant van België woont is de rit wat te lang om de cadeautjes even voor de deur te gaan zetten. Maar het kies- en koopproces op zich vond ik op zichzelf ook al een anticlimax. Ik voelde me eerder babysponsor of opvoedingssponsor dan een vriendin die een cadeautje kocht om de geboorte van een klein (of in dit geval groot) baby’tje te vieren. Dit is natuurlijk allemaal heel handig; de ouders krijgen wat ze nodig hebben, geen dubbele cadeau’s, geen kopzorgen voor familie en vrienden,… Er is echter niets persoonlijks meer aan. Er steekt zelfs geen moeite meer in. Op 5 minuten is het gepiept.
Langs de andere kant had ik nu wel meer tijd om aan mijn andere belangrijke dagbestedingen te besteden. De nagellak van mijn vingernagels krabben bijvoorbeeld. Ik denk dat ik morgen aan mijn teennagels begin.
woensdag 6 mei 2020 om 20:20
Ik denk dat het een moetje is. Je kan het ticket weigeren en uitleggen waarom maar veel collega's vermoeden dat dat niet in goede aarde zal vallen. Ik deel die mening.
woensdag 6 mei 2020 om 22:31
Wat schrijf je leuk! Zie het helemaal voor me. Zo'n baby verlanglijst vind ik ook helemaal niks. Wij hebben dat ook niet gedaan hoor met onze kinderen. Ik ben ook niet van de dure cadeaus. 5 lepeltjes voor 20 euro. Absurd! Al is babyspul wel erg duur over het algemeen.TrolleyDolly schreef: ↑06-05-2020 20:19Een vriendin van de familie is bevallen van een zoon. Een vrij uit de kluiten gewassen exemplaar. Althans, naar mijn beleving. Als 30 jarige vrijgezel heb ik bijzonder weinig ervaring met baby’s dus de kans bestaat dat deze baby, wiens naam haast even lang is als hijzelf, netjes in de “normale” curve valt. Het feit dat ik dat allemaal moest beoordelen op basis van wat foto’s helpt natuurlijk ook niet. Corona hè.
Vanmiddag zat ik lekker te lezen in een zonnig maar windstil hoekje van de tuin toen mijn moeder riep dat het tijd was om een cadeau uit te kiezen voor de grote spruit. Online, want zo gaat dat tegenwoordig. Dus ik nam de tablet van mijn moeder over en volgde de instructies op het geboortekaartje. 30 seconden later bladerden we door de wenslijst van de kersverse ouders. Ook dat duurde niet veel langer dan 30 seconden aangezien we al snel concludeerden dat 75% van de geboortelijst reeds gekocht was door de rest van de voortplantingssupporters van het koppel. We konden nog kiezen uit 5 items. Weer een minuut later zat er een stuk speeldgoed en een set lepeltjes in ons digitaal boodschappenmandje. Die lepels droegen een prijskaartje van 20 euro! Akkoord, het waren 5 lepeltjes, maar voor 20 euro kan je een 24-delige bestekset (voor alle leden van het gezin) kopen in de Ikea!
Naar alle waarschijnlijkheid zijn die lepels ontwikkeld door een medisch team, vervaardigd uit ecologisch verantwoord materiaal, uitgerust met een alarm dat begint te loeien als de babyvoeding te heet is en met een ergonomisch design waardoor uw kind geen leerachterstand oploopt of iets in dien aard. Wat weet ik er tenslotte van? De wetenschap staat inmiddels een heel stuk verder dan in 1989. Wellicht had ik nu wél een man en 3 kinderen gehad als mijn moeder mij 30 jaar geleden had meegenomen naar wat baby-yogalessen. Ik mag van geluk spreken dat mijn moeder mij wel een paar keer een babymassage heeft gegeven. Anders was ik nu waarschijnlijk drugsverslaafd ofzo.
Nog voor ik bovenstaande bedenkingen kon maken (dus die kwamen in realiteit pas achteraf) was de aankoop rond. De ouders mogen de items gaan ophalen in de winkel. Ik zou niks kunnen verzinnen om het geven van een geboortecadeau nog onpersoonlijker te maken. Of toch wel, de mogelijkheid weghalen om tijdens de aankoop een berichtje mee te sturen naar de nieuwe ouders.
De reden dat we het cadeau niet zelf gaan ophalen en afgeven is natuurlijk de schuld van de gemene C. We mogen dus niet op bezoek gaan en aangezien het koppel aan de andere kant van België woont is de rit wat te lang om de cadeautjes even voor de deur te gaan zetten. Maar het kies- en koopproces op zich vond ik op zichzelf ook al een anticlimax. Ik voelde me eerder babysponsor of opvoedingssponsor dan een vriendin die een cadeautje kocht om de geboorte van een klein (of in dit geval groot) baby’tje te vieren. Dit is natuurlijk allemaal heel handig; de ouders krijgen wat ze nodig hebben, geen dubbele cadeau’s, geen kopzorgen voor familie en vrienden,… Er is echter niets persoonlijks meer aan. Er steekt zelfs geen moeite meer in. Op 5 minuten is het gepiept.
Langs de andere kant had ik nu wel meer tijd om aan mijn andere belangrijke dagbestedingen te besteden. De nagellak van mijn vingernagels krabben bijvoorbeeld. Ik denk dat ik morgen aan mijn teennagels begin.
Ben ondertussen wel erg benieuwd naar gewicht en lengte of maat van de baby. Had zelf een erg flinke meid vorige zomer dus vind het leuk dat te vergelijken. Snap het als je dat niet deelt ivm herkenbaarheid (maar pb staat open
zal ik zeggen hoe flink mijn baby was)
donderdag 7 mei 2020 om 09:37
Welnee , kadolijstjes zijn in Nederland ook heel gebruikelijk , al jaren. Via de site www punt mijn lijstje punt nl kun je bestellen. Binnen 5 min zijn de goedkoopste items afgevinkt
donderdag 7 mei 2020 om 10:06
duizel schreef: ↑06-05-2020 22:31Wat schrijf je leuk! Zie het helemaal voor me. Zo'n baby verlanglijst vind ik ook helemaal niks. Wij hebben dat ook niet gedaan hoor met onze kinderen. Ik ben ook niet van de dure cadeaus. 5 lepeltjes voor 20 euro. Absurd! Al is babyspul wel erg duur over het algemeen.
Ben ondertussen wel erg benieuwd naar gewicht en lengte of maat van de baby. Had zelf een erg flinke meid vorige zomer dus vind het leuk dat te vergelijken. Snap het als je dat niet deelt ivm herkenbaarheid (maar pb staat open
hij is 51cm en 3kg650.
donderdag 7 mei 2020 om 10:36
donderdag 7 mei 2020 om 10:51
Ik zie het ook wel eens voorbij komen op een kaartje maar is erg wisselend of het gebruikelijk is. Bij mijn vrienden/ familie niet. Bij de buren em wat collega's blijkbaar wel.
donderdag 7 mei 2020 om 10:58
Mijn dochter was een stuk zwaarder en ook langer. Valt mee hoor voor een jongen. Volgens mij is gemiddeld 3400 voor eerste kind bij jongens en tweede kind weer wat meer.
Wat iemand al schreef. Ze lijken soms ook zo groot op foto's.
donderdag 7 mei 2020 om 11:20
Ik was kleiner en dikker blijkbaar. Dat ik een dikke baby was wist ik natuurlijk wel. Dat was wel duidelijk op mijn babyfoto's.
Inmiddels hebben we ook een filmpje gezien van het kereltje die schattige snoeten aan het trekken is in de armen van zijn moeder. Toen leek hij niet zo opvallend groot dus foto's bedriegen inderdaad wel.
Op dit eigenste ogenblik heb ik weer iets aan de hand dat in mijn leefwereld een probleem van formaat is. Eens kijken of ik dat ook een beetje leuk kan uitschrijven. Ik moet toch wat nu ik niet over layovers, passagiers en collega's kan schrijven.
donderdag 7 mei 2020 om 22:13
Benieuwd!
