Vlucht gemist: deel hier je vreselijke reiservaring

Getwijfeld of het topic beter op de Relatie-pijler paste, maar denk toch bij Reizen.

As we speak, zit ik op bed in een goedkope, maar een oké hotel. Terwijl ik thuis op de bank had kunnen zitten.....

We hebben ons vlucht gemist. Ik ben rekenzwak en ben niet goed met getallen en cijfers. Dus ook niet met tijd. Mijn brein maakt gekke dingen met cijfers. Het is ook een uur later hier dan in NL. Ik ben met mijn zus en die heeft niet gevraagd/gecontroleerd hoe laat de vlucht ging en hoe laat we dan moesten opstaan etc. We zijn al 3x gevlogen deze vakantie en die deed zij qua planning. Ik heb mij een uur vergist en we waren dus te laat. Mijn zusje zei gelijk dat ze niet haar ticket ging betalen. Ik heb het maar geaccepteerd en we zijn toen in regelmodus gegaan. Het foutje heeft mij meer dan een paar honderd euro gekost.
Ik durf uit angst voor het kapotmaken van de goede band met mijn zusje niet bespreekbaar maken dat zij dit had kunnen voorkomen door te kijken/checken hoe laat we moesten vliegen en hoe laat we dan moeten vertrekken. Dit deden we eigenlijk gedurende de vakantie met alles: check jij nog een keer de Airbnb of we alles hebben, autohuur etc. Ergens denk ik samen uit, is samen thuis. We zijn gelijk dus medeverantwoordelijk voor de reis. Of is dit een rare gedachte, gevoel van mij?

Het volgende is dat ik mij mega klote voel. We hebben allebei de ogen uit onze kop gejankt. Niks verloren behalve ik een hoop geld. We hoefden morgen nergens te zijn. Maandag gaat gewoon ons leven verder.
Maar gedeelde smart is halve smart. Dus wie wilt zijn 'kostbare' reiservaring delen? Wanneer gebeurde er iets en voelde je echt klote? Hoeveel heeft dat grapje gekost? En heel belangrijk, hoe kijk je erop terug?

Ik hoop dat ik mij dan even minder zielig voel op mijn hotelkamer en dat het helpt te relativeren We hebben ten slotte een hele leuke vakantie gehad, we zijn gezond (lees:niet met de huurauto van een berg afgedonderd. Eng rijden hier. Niks vergeleken met plat Nederland)

forumfossiel schreef: ↑

01-10-2019 20:07

Normaal gesproken zou ik ook zeggen dat beide verantwoordelijk zijn, elk voor hun eigen ticket.

Maar, en ik zeg niet dat dat hier het geval is geweest, ik kan me voorstellen in een situatie waarin een persoon enigszins neurotisch angstig is om ergens te laat te komen en die persoon de hele vakantie de hele planning doet, de ander continu moet aansporen om een beetje op te schieten om niet-betaalde laat te komen en daar van de ander continu commentaar op krijgt dat ze een moet relaxen en dat ze echt wel op tijd zullen zijn... en dat wanneer de neuroot dan het gezeur zat is, de ander de planning laat doen en het gaat dan mis, de neuroot in een dusdanige “ I told you so - modus schiet, dat die vind dat de te relaxte persoon dan maar voor de schade moet opdraaien.

Nogmaals, ik weet niet of dat hier tussen deze zussen aan de orde is, maar ik denk wel dat reactie van zus een optelsom van ergernissen is.

Mijn zusje is niet zo neurotisch denk ik. We zijn beiden van het plannen, maar zij wilde 3 uur van te voren aanwezig zijn. Ik 2 uur. Ik heb er 2 keer iets van gezegd dat ik 3 uur te vroeg vind. 1x hebben we 3 uur gedaan. De andere keer 2 uur (en dat was genoeg). Het komt uit mijn perspectief en jullie 'moeten' het van mij aan nemen, maar mijns inziens was ik niet aan het zeuren. Misschien dat ze het wel als gezeur ervoer.Dat kan. Maar dan was het goed geweest om dat te bespreken en bv afspraken te maken over hoe we het dan zouden aanpakken.

En ook al zou mijn zusje "I told you so" modus zijn geschoten, dat is toch best gemeen? Ik ben niet de enige die dit zo ervaart. Zeker als mijn zusje 2x aan toe vermoedens had dat het verkeerd lijkt te gaan. Zou iemand zo verzuurd zijn?

In mijn beleving hebben we een goede vakantie gehad. Met her en der zaken waar je tegenaan loopt zoals je op vakantie bent met iemand 24/7. Dan hebben we het over: zullen we met de taxi naar boven gaan of lopend. Ehmm...Ik moet even graven, want zoveel ergernissen hebben we niet gehad. Is ook niet vreemd, want we verbleven zeker een weekend per maand samen bij mij thuis. We kennen elkaar redelijk goed en wisten wat we aan elkaar hebben. Tot nu dan....

Ik weet ook niet zo goed waarom het is zoals het nu is. Misschien inderdaad een optelsom van ergernissen. Welke weet ik niet, maar dat is perceptie. Overigens vertelde mijn zusje dat ze een hele leuke vakantie heeft gehad tegen onze broer. Dan nog kunnen ergernissen spelen, naast het leuke. Ik vermoed dat dit iets is zoals Annabel zegt: als het goed gaat, dan is het makkelijk en is er niks aan de hand. Wanneer er iets speelt, dan worden bepaalde dingen dan duidelijk

forumfossiel schreef: ↑

01-10-2019 21:51

Ook dat hangt af van context en voorgeschiedenis. Als zus zo’n type zou zijn die om de haverklap ontslagen wordt omdat ze altijd te laat komt en daardoor nog nooit een baan langer dan een jaar heeft weten te behouden, en of als zus altijd blut is omdat ze een gat in haar hand heeft, en of als Zus heel veel geld van andere zus heeft geleend en nooit terug heeft betaald, dan kan ik me voorstellen dat de reactie is zoals die van to’s zus was.

Ik zou zelf niet het vel over de neus van mijn zus halen, en mijn eigen deel betalen, als mijn zus krap bij kas zou zitten, tenzij dus een VVSB bovenstaande scenario’s of als ik zelf als zus echt een nieuw ticket niet zou kunnen betalen.

Het gaat mij even te ver om te vertellen wat voor een persoon ik ben en wat voor een werknemer..... Ik zie in ieder geval zelf geen reden waarom mijn zusje haar eigen ticket niet betaald. Ik zou eigenlijk geld moeten vragen voor alle weekenden dat hier vertoeft heeft en haar was hier gedaan heeft

forumfossiel schreef: ↑

02-10-2019 09:10

Dat stuk gaat niet perse over jou, maar schreef ik om aan te geven dat er soms bij mensen in hun hoofd dingen gebeuren waardoor iets sufs als een vliegtuig missen de druppel is, die een emmer van jaren van ergernis doet overlopen. En je hebt groot gelijk dat die ergernissen beter in een vroeg stadium worden uitgesproken maar dat gebeurt zelden, zeker bij familie. Meestal accepteer je van alles om de lieve vrede, tot t ontploft. Dat lijkt nu bij je zus gebeurd te zijn.

Ik hoop dat ze over n poosje bijtrekt en alsnog haar deel betaalt, en dat jullie over n paar jaar dit zien als een mooie anekdote.

Oké check Ik denk al. Verwachtte je nu echt dat ik onze levensgeschiedenis uitpluis en mijn eigen ziel open gooit om te vertellen wat voor een soort persoon ik ben

Ik zou het niet weten wat er zoal opgestapeld heeft bij mijn zusje. Ik ben niet heilig, dus zal ongetwijfeld rottige dingen gezegd hebben of gedaan. Die je dan inderdaad niet op het moment zelf uitspreekt of vlak daarna. Maar ik blijf erbij dat als als het zo 'eruit' moet komen, een manier van 'terug kwetsen' is. Wat een niveau hebben we dan bereikt. Dan denk ik inderdaad wat Annabel zeg: lekker zusterliefde is dit

Ik heb even nagedacht over de berichten dat mijn zusje niets zei bij vermoedens. Is allemaal wat speculeren, ook van mij uit. Ik schat zelf in dat ze moet verwerken dat ze iets aan de hele situatie kon doen/voorkomen. Een combinatie van 'zoek het zelf maar uit' en blind vertrouwen in mij. Het ene is een naar trekje (zie ik mijn zus echt voor aan. Herken het ook van andere situaties met andere mensen) en het andere is een menselijke vergissing. Je vertrouwt eenmaal soms op mensen. Dure les geweest in dit geval Alleen heeft ze deze les gratis geleerd. Waarom zou je betalen als je het geleerde al geleerd heb?

Invulling van mijn kant weer. Niet betalen en net zo lang wachten tot het overgewaaid is en dan is/wordt die zusterband weer goed.