Relaties
alle pijlers
35 en nog nooit een relatie gehad.
zaterdag 26 mei 2007 17:29
Ik ben 35 en ik heb nog nooit een relatie gehad. Ik ben weleens verliefd geweest maar heb nooit echt een vriend gehad. Mannen zagen mij meer als een soort maatje waar je mee kon lachen of met wie ze moesten omgaan om zo tot mijn altijd mooiere vriendinnen te komen. Daarbij komt dat ik mezelf heel lang niet de moeite waard heb gevonden maar daar wordt al aan gewerkt. Ik probeer van mezelf te houden en zeg tegen mezelf dat ik goed ben zoals ik ben en soms lukt dat ook wel maar er zijn van die momenten zoals gisteren, ik liep te wandelen en voelde me goed en ineens kwam ik een vriendin tegen met haar kind en ik voelde me zoooo mislukt. waarom kan iedereen iemand vinden ook al is het niet voor altijd maar ik zou ook zo graag het samengevoel eens willen hebben. Ik schrijf dit omdat ik dit nog nooit heb verteld, ik kom ook over als een spontaan gezellig iemand,en niemand weet hoe ik me echt voel want ik schaam me zo en de laatste tijd krijg ik steeds meer het gevoel dat ik mislukt ben.
Ik weet ook wel dat jullie me niet kunnen helpen maar ik wou het zo graag eens van me afschrijven.
Ik weet ook wel dat jullie me niet kunnen helpen maar ik wou het zo graag eens van me afschrijven.
zaterdag 19 oktober 2019 22:56
Hulp = hulp. Er is geen magisch knopje wat ingedrukt kan worden en je problemen zijn opgelost. Je moet jezelf bloot durven geven en ook echt bereid zijn jezelf te veranderen. Therapie is dus ook een heel zwaar en emotioneel traject wat je veel energie kost. Het is geen piece of cake._phantast_ schreef: ↑19-10-2019 22:38Gevoelsmatig voel ik mij 90 jaar oud. Hulp zoeken wordt zwaar overschat. alsof een gesprek eenmaal in de 6 weken van pakweg een half uurtje ook maar iets gaat veranderen.
Je moet het vooral zelf doen, met begeleiding van een prof.
En een half uurtje in de 6 weken is natuurlijk belachelijk. Zo werkt het niet.
zaterdag 19 oktober 2019 23:56
Hmm het vele alleen zijn heeft mij zo vreselijk apathisch gemaakt en ik denk dat mijn hersenen hierdoor zijn beschadigd, het is alsof niks meer boeit. Natuurlijk heb ik wel eens hulp gezocht maar ze nemen nauwelijks de tijd voor je en verder dan een gesprek in 6 weken kwam ik niet. Schijnt normaal te zijn. Ik ben voor pakweg 90% apathisch, geen idee of dit een onomkeerbaar proces is.Sjulia schreef: ↑19-10-2019 22:56Hulp = hulp. Er is geen magisch knopje wat ingedrukt kan worden en je problemen zijn opgelost. Je moet jezelf bloot durven geven en ook echt bereid zijn jezelf te veranderen. Therapie is dus ook een heel zwaar en emotioneel traject wat je veel energie kost. Het is geen piece of cake.
Je moet het vooral zelf doen, met begeleiding van een prof.
En een half uurtje in de 6 weken is natuurlijk belachelijk. Zo werkt het niet.
Telkens roepen "ga hulp zoeken" is niet de oplossing in my opinion. Niet alleen wordt dit veel te snel geroepen het wordt ook nog eens zwaar overschat. Als je probeert hulp te zoeken kom je er al snel achter dat het allemaal weinig voorstelt en dat er vooral geprobeerd word om winst op je te maken door bijvoorbeeld bijna direct medicatie voor te schrijven. Verder hebben ze nauwelijks tijd voor je omdat iedereen druk is en de volgende cliënt na een half uur alweer klaar staat. Er wordt ook altijd in het dossier gekeken omdat de psych's altijd het gesprek van de vorige keer zijn vergeten. Vaak herhalen ze dingen dat we al hadden besproken.
" zoek hulp " is het domste wat mensen hier kunnen roepen vind ik. Het is zo lekker makkelijk om dit zo te zeggen, lekker de verantwoording afschuiven.
Ik denk dat hulp alleen effectief is bij mensen met lichtere psychische problemen en leeftijd speelt ook een grote rol. Hoe jonger des te minder statisch de overtuigingen zijn. Ik vind het zo makkelijk om te roepen dat ik hulp nodig heb, aangezien het ook goed mogelijk is dat ik gewoon gelijk heb in veel dingen.
anoniem_387980 wijzigde dit bericht op 20-10-2019 00:05
38.61% gewijzigd
zaterdag 19 oktober 2019 23:57
Eerlijk gezegd, je komt nogal psychisch gestoord over en op een enge manier geniet je van, om op een heel negatieve en dreigende manier , aandacht op te eisen. ik snap ook niet dat er mensen hier zijn die met je meeleven want de gemiddelde vrouw zou niet eens de lift met je delen als ze weten dat je zulke fantasieën hebt._phantast_ schreef: ↑18-10-2019 17:59Soms denk ik er wel eens over na, hoe kansloos dit eigenlijk wel niet is :/ Dan lig ik in bed en denk ik, fucking hell ben nu 36 jaar en nog steeds helemaal groen. Straks ben ik 50 en kijk ik terug op een leeg bij tijd en wijlen ondraaglijk leven. Het wordt met de dag erger, ik voel me niet menselijk meer. Ik voel mij als een monsterlijk wezen. Dit gaat echt verkeerd aflopen. Ik zie mezelf niet ouder worden dan 39. Ik kan geen emoties meer ervaren, geen pijn meer voelen. Als het ijskoud is buiten ben ik in staat om naakt rond te lopen zonder iets te voelen. Alleen bij extreem geweld kan ik nog iets van voldoening voelen. Ik voel mij niet meer van deze wereld, realiteit. Dit is wat jarenlange isolatie met een mens doet I guess. De grip op de werkelijkheid verloren en er ontstaan positieve wanen, soms wordt ik overladen met liefde door een hogere macht komt er serotonine vrij en voel mij onoverwinnelijk , een volmaakt wezen met een gevoel van superioriteit. Ik heb veel inzicht in mijzelf en ik vermoed dat ik schizofrenie heb ontwikkeld vandaar deze positie wanen afgewisseld met extreem negatieve.
zondag 20 oktober 2019 00:13
Wat is jouw definitie van psychisch gestoord dan? Persoonlijk denk ik dan aan iets heel anders. Het eerste wat er in mij op komt is dat ik dit Ik koppel aan geweld. Ik denk eerder dat mensen bepaalde klachten gewoon niet begrijpen en dan maar roepen dat iemand psychisch gestoord is.Geronimo2 schreef: ↑19-10-2019 23:57Eerlijk gezegd, je komt nogal psychisch gestoord over en op een enge manier geniet je van, om op een heel negatieve en dreigende manier , aandacht op te eisen. ik snap ook niet dat er mensen hier zijn die met je meeleven want de gemiddelde vrouw zou niet eens de lift met je delen als ze weten dat je zulke fantasieën hebt.
Wat voor fantasieën heb ik dan volgens jou? In mijn wanen komt geen geweld voor, meer een onrealistische vorm van grootheidswaanzin. Ik weet dat ik schizofrenie heb dat kan bijna niet anders.
Ik ben apathisch daardoor haal ik voldoening uit extreem geweld qua beeldmateriaal, niet in mijn gedachten. Ik doel met name op sites als kaotic. Om iets te kunnen voelen moet alles zeer extreem zijn anders doet het mij niks.
zondag 20 oktober 2019 08:36
zondag 20 oktober 2019 11:27
Ik denk dit dus niet. Ik denk dat hij heel diep zit en toch behoefte heeft om te delen.Anárion schreef: ↑20-10-2019 08:36Ik vind dat het lijkt alsof je ervan 'geniet' om hier te klagen zodat je aandacht krijgt.
Wat is je bedoeling precies? Hulp wil je niet, adviezen sla je in de wind omdat het allemaal geen zin heeft. Wat dan?
Hier blijven klagen zodat vrouwen op je blijven reageren?
Zo apatisch is hij dus niet, want kennelijk toch nog behoefte aan connectie. Hier zou een therapeut zich ook mooi voor laten lenen.
Helaas heeft hij totaal geen vertrouwen in niks en niemand en is de wereld groot en boos. Te groot en boos om hulp in te zoeken. Dus hij blijft voor altijd in dezelfde situatie, klagend over dezelfde situatie die al jaren duurt.
Nee, ik zie idd geen hoop meer voor hem. Een bevestiging die hij volgens mij graag wou horen.
maandag 21 oktober 2019 02:10
Zwak momentje zei ik al. Ik probeer niet meer te posten en het lukt aardig. Ik weet dat het geen zin heeft en dat ik moet lijden en zwijgen en stilte.Anárion schreef: ↑20-10-2019 08:36Ik vind dat het lijkt alsof je ervan 'geniet' om hier te klagen zodat je aandacht krijgt.
Wat is je bedoeling precies? Hulp wil je niet, adviezen sla je in de wind omdat het allemaal geen zin heeft. Wat dan?
Hier blijven klagen zodat vrouwen op je blijven reageren?
maandag 21 oktober 2019 02:19
Af en toe heb ik wat stuiptrekkingen maar ik ben door langdurige isolatie bijna geheel apathisch geworden. Klagen doe ik amper meer. Ik lijd in stilte omdat dat het beste is. Die bevestiging hoef ik hier niet te horen dat is mij al vertelt door de psychiater voordat ze de stekker eruit trok. Mij schuld is het niet , ik heb nooit de kans gehad om deel te nemen en mezelf te ontwikkelen daardoor mis ik alle essentiële vaardigheden dat mensen normaal gesproken aanleren. En nee dit kan niet meer aangeleerd worden daarvoor is het al veel te laat.Sjulia schreef: ↑20-10-2019 11:27Ik denk dit dus niet. Ik denk dat hij heel diep zit en toch behoefte heeft om te delen.
Zo apatisch is hij dus niet, want kennelijk toch nog behoefte aan connectie. Hier zou een therapeut zich ook mooi voor laten lenen.
Helaas heeft hij totaal geen vertrouwen in niks en niemand en is de wereld groot en boos. Te groot en boos om hulp in te zoeken. Dus hij blijft voor altijd in dezelfde situatie, klagend over dezelfde situatie die al jaren duurt.
Nee, ik zie idd geen hoop meer voor hem. Een bevestiging die hij volgens mij graag wou horen.
maandag 21 oktober 2019 08:36
Helemaal eens.Geronimo2 schreef: ↑19-10-2019 23:57Eerlijk gezegd, je komt nogal psychisch gestoord over en op een enge manier geniet je van, om op een heel negatieve en dreigende manier , aandacht op te eisen. ik snap ook niet dat er mensen hier zijn die met je meeleven want de gemiddelde vrouw zou niet eens de lift met je delen als ze weten dat je zulke fantasieën hebt.
maandag 21 oktober 2019 08:38
Ik denk dat het nooit te laat is, maar als jij je hierbij neer wilt leggen is dat jouw keuze._phantast_ schreef: ↑21-10-2019 02:19Af en toe heb ik wat stuiptrekkingen maar ik ben door langdurige isolatie bijna geheel apathisch geworden. Klagen doe ik amper meer. Ik lijd in stilte omdat dat het beste is. Die bevestiging hoef ik hier niet te horen dat is mij al vertelt door de psychiater voordat ze de stekker eruit trok. Mij schuld is het niet , ik heb nooit de kans gehad om deel te nemen en mezelf te ontwikkelen daardoor mis ik alle essentiële vaardigheden dat mensen normaal gesproken aanleren. En nee dit kan niet meer aangeleerd worden daarvoor is het al veel te laat.
maandag 21 oktober 2019 08:48
Alleen zijn is ook een onderdeel van mij en past ook het beste bij mij. Ik had wel graag willen weten hoe het was om een keer een date te hebben maar ik wist al vanaf jongs af aan dat dit onmogelijk was. Ik kon mij nooit voorstellen dat er iemand was die iets in mij zou zien. Ik had geen leuke uitstraling, geen knappe kop, geen leuke persoonlijkheid, ik was niet intelligent genoeg, had een lelijk lichaam en het werd ook constant bevestigt door zowel mijzelf als door anderen. Ik was eigenlijk gewoon zwaar onaantrekkelijk maar niet lelijk genoeg om aangestaard te worden. Dat maakte mij onzichtbaar. Wat ik van mezelf vind is uitgekomen. Ik wist al heel vroeg dat het een onmogelijke opgave ging worden. Overal waar ik kwam moesten de vrouwen niks van mij weten. Alle omstandigheden waren aanwezig om zo te eindigen. Toen ik 20 was wist ik al dat ik als maagd zou sterven. Ik zag hoe ik overgeslagen en genegeerd werd. Het was alsof ik nooit opgemerkt werd. Alsof ik een onzichtbare aanwezigheid was in de buurt van vrouwen. En dit is nu nog steeds zo. Is niet om zielig. Ik voel mij allang niet meer zielig maar dit is gewoon de reden waarom het zo is. Sommige mensen maar blijkbaar heel weinig hebben op niemand aantrekkingskracht. Ik heb 100% gelijk dat ik onaantrekkelijk was. Waarom kunnen mensen hier niet accepteren dat het mogelijk is simpelweg gewoon te lelijk te zijn. Mijn probleem is dat ik niemands type ben. Ik ben het type mislukt en dan ben je gewoon kansloos en je hebt er zelf geen invloed op.
maandag 21 oktober 2019 09:01
Alle omstandigheden moeten aanwezig zijn om zo te eindigen. Een zwaar systematisch pestverleden waardoor je enkel leert overleven in plaats van jezelf te ontwikkelen en dit gaat door tot pakweg je twintigste levensjaar, een onaantrekkelijk uiterlijk waardoor deelname is uitgesloten, niet intelligent genoeg zijn om probleem oplossingsgericht te denken met waarschijnlijk een laag IQ. Geen sociale vaardigheden bezitten, geen talenten bezitten, een extreem laag zelfbeeld hebben, een liefdeloze opvoeding hebben gehad met familie die nooit naar je omkeek met een moeder die je al vroeg verteld dat ze wou dat ze mij nooit had gekregen, op geen enkele manier in contact komen met het andere geslacht, chronische lichamelijke problemen hebben dat ingrijpend is, constant chaos in je hoofd hebben omdat de shit waar je dagelijks mee moet dealen gewoon te veel is.
Niet om zielig te doen maar dit is mijn analyse. Om zo te eindigen als ik moeten al deze omstandigheden aanwezig zijn. Alles moet tegenzitten. Alles moet tegenzitten en je bent niet intelligent genoeg om uit de situatie te komen. Ik wil mezelf niet zwakbegaafd noemen maar het scheelt weinig. Maar het is een absolute hel, nog 50 jaar bestaan op deze manier is een nachtmerrie het voelt vaak alsof ik in de hel geboren ben.
Niet om zielig te doen maar dit is mijn analyse. Om zo te eindigen als ik moeten al deze omstandigheden aanwezig zijn. Alles moet tegenzitten. Alles moet tegenzitten en je bent niet intelligent genoeg om uit de situatie te komen. Ik wil mezelf niet zwakbegaafd noemen maar het scheelt weinig. Maar het is een absolute hel, nog 50 jaar bestaan op deze manier is een nachtmerrie het voelt vaak alsof ik in de hel geboren ben.
maandag 21 oktober 2019 09:26
Recentelijk word ik voor het eerst in mijn leven af en toe overladen met liefde door een hogere macht, of het een God is of gewoon een hersenspinsel is ben ik nog niet achter. Maar het maakt mij onoverwinnelijk. Het voelt alsof ik een volmaakt wezen ben, een hogere macht dat mij doet inzien dat ik een wezen ben zonder minpunten dat zowat volmaakt is. Dit gevoel neem ik overal mee, iets waakt over mij en vertelt mij dat ik perfectie ben. Is dit dan schizofrenie? Dan heeft het dus ook een positieve kant. Positieve waanbeelden die bijzonder realistisch aanvoelen. Het is alsof een hogere macht heeft ingegrepen in mijn situatie en heeft gezegd, stop zo is het genoeg. Ik gedraag me er ook zo naar, mijn loopje, mijn zelfvertrouwen allemaal aangepast omdat ik zo volmaakt ben. Kom ik in een ruimte met mensen dan denk ik direct dit zijn wezens met minpunten, die fouten maken, die elkaar nodig hebben om te overleven, die liefde ervaren, zwaar onvolmaakt zijn, dit zijn wezens gemaakt door water, meer dan een hoopje water zijn het niet, maar ik ben volmaakt, perfectie, ik ben een goddelijk wezen boven alle mensen geheven. Het voelt ook alsof ik nog duizenden jaren heb te leven. Echter soms verdwijnt dit gevoel en kom ik weer in de zwarte situatie terecht waarin duidelijk is hoe mislukt ik ben en dat verder leven geen zin heeft. Het kan ook zo zijn dat door isolatie mijn hersenen in een bepaalde zelfbescherming mode gaat omdat mijn levensstijl mensonterend is. Maar omdat ik zo apathisch ben boeit het mij verder ook niet. Of nou ja het boeit wel maar lang niet genoeg zoals zou moeten. Klinkt misschien vreemd maar als ik te horen zou krijgen dat ik terminaal ziek zou zijn met nog een paar maanden te leven dan zou ook dit mij weinig interesseren. Vaak hoop ik ook dat zoiets gebeurd. Of dat ik kom te overlijden door een ongeluk of zo, wel eenzijdig natuurlijk. Het wordt niet makkelijk gemaakt voor mensen die klaar zijn met leven. Vaak denk ik laat mij aub de volgende dag niet meer wakker worden maar helaas het gebeurd elke dag weer.
maandag 21 oktober 2019 11:55
Dit is zo random opeens? Qua lengte bedoel je? Iets van 1.83 of zo
maandag 21 oktober 2019 20:20
Tallcel = volcel_phantast_ schreef: ↑21-10-2019 11:55Dit is zo random opeens? Qua lengte bedoel je? Iets van 1.83 of zo
Jbw
maandag 21 oktober 2019 20:53
Eh die termen zijn nieuw voor mij.
zondag 1 december 2019 03:24
Tja wat zijn mijn opties nog? Datingsites werken niet voor mij. In real life ben ik onzichtbaar. En ik begin nu ook ouder en kaler te worden. Een volwassen look. Ik heb geen sympathieke uitstraling. Heb een matig tot normaal uiterlijk dat geen reactie oproept. Hoe komt een man dat er normaal uitziet aan iemand? Ik kan mij niet voorstellen dat ik ooit iemand zou treffen. Is het gewoon pech of ben gewoon zo normaal dat ik niet word opgemerkt? Het leven gaat langs mij heen en de leegte en altijd alleen zijn is soms ondraaglijk maar ook een onderdeel van mij. Het is best moeilijk om mee te dealen aangezien er ook geen hulp bestaat voor deze problematiek. Maar vaak hoop ik dat ik niet meer wakker word maar telkens gebeurt dit wel. Het is zoveel lijden en nooit kunnen deelnemen aan de goede kanten van het leven dat ik liever niet aan moet denken als ik straks 50 ben. Dan ben ik waarschijnlijk oud , boos en verbitterd. Niemand verdient een leven als de mijne waarin je alleen maar kan bestaan. Succes iedereen die zich hier ook in kan herkennen als jullie überhaupt bestaan. Op reddit wel in elk geval dat geeft mij nog enigszins steun.
zondag 1 december 2019 04:36
Heel mooi! Dit klinkt helemaal niet als schizofrenie. Dit klinkt als 'ontwaken', 'spirtueel ontwaken', 'non-dualiteit', 'verlichting'. Ben je bekend met die termen? Tip: Google er eens op of lees er boeken over, ik denk dat dat heel veel herkenning geeft met de ervaringen die jij gehad hebt!_phantast_ schreef: ↑21-10-2019 09:26Recentelijk word ik voor het eerst in mijn leven af en toe overladen met liefde door een hogere macht, of het een God is of gewoon een hersenspinsel is ben ik nog niet achter. Maar het maakt mij onoverwinnelijk. Het voelt alsof ik een volmaakt wezen ben, een hogere macht dat mij doet inzien dat ik een wezen ben zonder minpunten dat zowat volmaakt is. Dit gevoel neem ik overal mee, iets waakt over mij en vertelt mij dat ik perfectie ben. Is dit dan schizofrenie? Dan heeft het dus ook een positieve kant. Positieve waanbeelden die bijzonder realistisch aanvoelen. Het is alsof een hogere macht heeft ingegrepen in mijn situatie en heeft gezegd, stop zo is het genoeg. Ik gedraag me er ook zo naar, mijn loopje, mijn zelfvertrouwen allemaal aangepast omdat ik zo volmaakt ben. Kom ik in een ruimte met mensen dan denk ik direct dit zijn wezens met minpunten, die fouten maken, die elkaar nodig hebben om te overleven, die liefde ervaren, zwaar onvolmaakt zijn, dit zijn wezens gemaakt door water, meer dan een hoopje water zijn het niet, maar ik ben volmaakt, perfectie, ik ben een goddelijk wezen boven alle mensen geheven. Het voelt ook alsof ik nog duizenden jaren heb te leven.
dinsdag 3 december 2019 14:58
Als TS nog in leven is wel inderdaad. Jammer genoeg geen updates meer van TS maar natuurlijk logisch na zoveel jaar.
Kerst komt er weer aan en ondanks dat het voor mij normale dagen zijn word ik toch even geconfronteerd met het alleen zijn. Blijkbaar heeft niemand een probleem in mijn omgeving om een partner te vinden, altijd genoeg interesse in de persoon wanneer er eentje single is.
Ben nu 36 jaar en heb de hoop opgegeven, het is een totaal onmogelijke opgave. Ik blijf altijd dit soort momentjes houden helaas dat ik mij er rot door voel maar gelukkig beperkt zich dit tot een paar dagen per kwartaal. Zal mijn hele leven moeten leven met het idee dat ik niet goed genoeg ben en mijn zelfvertrouwen en zelfbeeld blijven voor altijd extreem laag. Ik zie mijzelf nog tot pakweg 40 of 50 jaar leven en dan vind ik het wel mooi geweest. Ik heb nu al amper de wil om nog door te leven laat staan als ik straks ouderdom in ga zonder partner, kinderen , kennissen, familie of vrienden.
Op mijn leeftijd is het nu nog niet zo erg aangezien ik mezelf nog kan redden. Maar het feit en gevoel dat ik zoveel gemist heb in het leven is echt bijna ondraaglijk. Ik zie mezelf aan de drank en drugs gaan binnen aanzienbaren tijd en daardoor vroegtijdig ten einde komen. Big deal, no one cares. Ik ben niet in staat om de cirkel te doorbreken. Ik sta volledig machteloos en de koers van mijn leven staat vast.
Het is een leven van niks en het enige wat ik doe is bestaan zonder dat ik vind dat ik er zelf invloed op heb. Ik heb gewoon pech dat ik onder deze belabberde omstandigheden ben geboren zonder kansen om er iets van te maken want dat heb ik oneindig vaak geprobeerd. Ik verlang regelmatig naar eeuwige rust en betrap me op het feit dat ik totaal niet meer bang ben voor de dood. Het is weer een stap dat ik in het persoonlijke levensbeëindiging traject heb gezet, ik ben compleet vertrouwd met de dood inmiddels en wat het mij fijn om rust te hebben.
dinsdag 3 december 2019 15:04
Ik quote mezelf maar.
Those who can make you believe absurdities can make you commit atrocities.
