Relaties
alle pijlers
Altijd de luisteraar in vriendschappen
woensdag 8 juli 2009 om 20:45
Ik ben in mijn vriendschappen altijd de luisteraar.
Andere mensen vertellen mij hun problemen en ik luister en probeer te helpen.
Als mensen vragen hoe het met mij gaat val ik stil, ik weet dan niet wat ik moet zeggen.
Als mensen niet expliciet vragen hoe het met mij gaat, zal ik nooit uit mezelf over mezelf gaan praten.
Ik wil eigenlijk van dit patroon af.
Ik wil dat mensen ook in mijn verhalen geïnteresseerd zijn.
Als de telefoon gaat, dan wil ik inmiddels niet meer opnemen: ik ben het zat om een uur naar andermans problemen te moeten luisteren!
Hoe kom ik van dit patroon af?
Hoe kan ik leren bij mensen/vrienden ook over mezelf te praten en aandacht voor mijzelf op te eisen?
Hebben andere mensen dit ook?
Andere mensen vertellen mij hun problemen en ik luister en probeer te helpen.
Als mensen vragen hoe het met mij gaat val ik stil, ik weet dan niet wat ik moet zeggen.
Als mensen niet expliciet vragen hoe het met mij gaat, zal ik nooit uit mezelf over mezelf gaan praten.
Ik wil eigenlijk van dit patroon af.
Ik wil dat mensen ook in mijn verhalen geïnteresseerd zijn.
Als de telefoon gaat, dan wil ik inmiddels niet meer opnemen: ik ben het zat om een uur naar andermans problemen te moeten luisteren!
Hoe kom ik van dit patroon af?
Hoe kan ik leren bij mensen/vrienden ook over mezelf te praten en aandacht voor mijzelf op te eisen?
Hebben andere mensen dit ook?
woensdag 8 juli 2009 om 22:17
quote:kanarie79 schreef op 08 juli 2009 @ 21:48:
[...]
mag ik vragen hoe het jou gelukt is te leren jezelf uit te spreken? heb je dat helemaal op eigen houtje gedaan, gewoon op een dag gezegd: nu is het mijn beurt!? Of heb je daarbij hulp gehad?
- En de mensen die me alleen maar als "vuilnisbak" (goede omschrijving van je!) zagen, daarvan heb ik afstand kunnen nemen.
ik begin me te beseffen dat ik allemaal mensen om me heen heb verzameld die mij dus als 'vuilnisbak' gebruiken (onbewust heb ik die mensen geselecteerd, gek is dat toch), en ik besef me dat ik dat zat ben en dus van die mensen afstand wil nemen.
maar dan blijven er nog maar heel weinig mensen over...
De verhoudingen zijn nu scheefgegroeid. Deels door je eigen gedrag (door niet op vragen in te gaan), deels door de ander (die heeft niet genoeg gevraagd/aangedrongen).
Het hoeft helemaal niet zo te zijn dat alle mensen met wie je omgaat en bij wie jij het gevoel hebt dat ze je als 'vuilnisbak' gebruiken ook werkelijk deze intentie hebben.
Je zal - echt - merken dat een deel van deze mensen meedraait zodra jij verandert. Een deel ook niet. Die zullen dat lastiger vinden. Je kan dan beslissen om de relatie te beëindigen. Maar kan het ook een tijdje aanzien, het gesprek er eens over aangaan en melden wat je over jezelf en deze relatie hebt ontdekt, etc.
Die negatieve gedachten, dat ze je vast niet leuk vinden ed, moet je echt proberen te doorbreken. Waarschijnlijk gaan veel mensen je juist leuker vinden. Een vriendin die praatpaal is is leuk. Maar een vriendin waar je ook lol mee maakt, die ook confronterend en zichzelf is, is veel leuker.
Heel goed van je dat je zo kritisch kijkt naar je relaties/vriendschappen en je eigen bijdrage daaraan. Veranderen is niet makkelijk, maar met inzicht en hier oefenen kom je vast een eind. Dat wens ik je in elk geval wel toe! (f)
[...]
mag ik vragen hoe het jou gelukt is te leren jezelf uit te spreken? heb je dat helemaal op eigen houtje gedaan, gewoon op een dag gezegd: nu is het mijn beurt!? Of heb je daarbij hulp gehad?
- En de mensen die me alleen maar als "vuilnisbak" (goede omschrijving van je!) zagen, daarvan heb ik afstand kunnen nemen.
ik begin me te beseffen dat ik allemaal mensen om me heen heb verzameld die mij dus als 'vuilnisbak' gebruiken (onbewust heb ik die mensen geselecteerd, gek is dat toch), en ik besef me dat ik dat zat ben en dus van die mensen afstand wil nemen.
maar dan blijven er nog maar heel weinig mensen over...
De verhoudingen zijn nu scheefgegroeid. Deels door je eigen gedrag (door niet op vragen in te gaan), deels door de ander (die heeft niet genoeg gevraagd/aangedrongen).
Het hoeft helemaal niet zo te zijn dat alle mensen met wie je omgaat en bij wie jij het gevoel hebt dat ze je als 'vuilnisbak' gebruiken ook werkelijk deze intentie hebben.
Je zal - echt - merken dat een deel van deze mensen meedraait zodra jij verandert. Een deel ook niet. Die zullen dat lastiger vinden. Je kan dan beslissen om de relatie te beëindigen. Maar kan het ook een tijdje aanzien, het gesprek er eens over aangaan en melden wat je over jezelf en deze relatie hebt ontdekt, etc.
Die negatieve gedachten, dat ze je vast niet leuk vinden ed, moet je echt proberen te doorbreken. Waarschijnlijk gaan veel mensen je juist leuker vinden. Een vriendin die praatpaal is is leuk. Maar een vriendin waar je ook lol mee maakt, die ook confronterend en zichzelf is, is veel leuker.
Heel goed van je dat je zo kritisch kijkt naar je relaties/vriendschappen en je eigen bijdrage daaraan. Veranderen is niet makkelijk, maar met inzicht en hier oefenen kom je vast een eind. Dat wens ik je in elk geval wel toe! (f)
woensdag 8 juli 2009 om 23:11
Als het lastig voor je is om over jezelf te praten, misschien kun je dan eerst beginnen met iets te vertellen wat vrij neutraal is? Of juist iets grappigs wat je hebt gezien/gelezen/meegemaakt?
Bereid het eventueel voor. Bedenk iets wat je gaat vertellen als je iemand spreekt. Het klinkt wellicht ietwat kunstmatig maar als je een verhaaltje paraat hebt, overvalt het je niet als iemand je vraagt hoe het met jóu gaat!
Succes.
Bereid het eventueel voor. Bedenk iets wat je gaat vertellen als je iemand spreekt. Het klinkt wellicht ietwat kunstmatig maar als je een verhaaltje paraat hebt, overvalt het je niet als iemand je vraagt hoe het met jóu gaat!
Succes.
donderdag 9 juli 2009 om 22:01
quote:wzk schreef op 08 juli 2009 @ 22:17:
Het hoeft helemaal niet zo te zijn dat alle mensen met wie je omgaat en bij wie jij het gevoel hebt dat ze je als 'vuilnisbak' gebruiken ook werkelijk deze intentie hebben.
het zit waarschijnlijk ook voor een groot deel in mijn eigen hoofd dat mensen mij als vuilnisbak gebruiken, het zal niet helemaal de realiteit zijn. Maar ik ben het van kleins af aan gewend dat ik dien als andermans praatpaal, dus ik denk dan ook dat ik alleen iets waard ben als ik andermans praatpaal ben, alleen dan houden mensen van mij. Als ik 1 minuut over mezelf praat voel ik me al schuldig en denk ik al dat mensen niet meer met mij bevriend willen zijn en mij gaan afwijzen. Ik voel me dan heel egoistisch dat ik even de aandacht op mezelf vestig. Dus dan draai ik het gesprek maar weer snel naar die ander toe.
Hoe kom ik van dat schuldgevoel af als ik over mezelf praat?
Het hoeft helemaal niet zo te zijn dat alle mensen met wie je omgaat en bij wie jij het gevoel hebt dat ze je als 'vuilnisbak' gebruiken ook werkelijk deze intentie hebben.
het zit waarschijnlijk ook voor een groot deel in mijn eigen hoofd dat mensen mij als vuilnisbak gebruiken, het zal niet helemaal de realiteit zijn. Maar ik ben het van kleins af aan gewend dat ik dien als andermans praatpaal, dus ik denk dan ook dat ik alleen iets waard ben als ik andermans praatpaal ben, alleen dan houden mensen van mij. Als ik 1 minuut over mezelf praat voel ik me al schuldig en denk ik al dat mensen niet meer met mij bevriend willen zijn en mij gaan afwijzen. Ik voel me dan heel egoistisch dat ik even de aandacht op mezelf vestig. Dus dan draai ik het gesprek maar weer snel naar die ander toe.
Hoe kom ik van dat schuldgevoel af als ik over mezelf praat?
donderdag 9 juli 2009 om 22:12
quote:kanarie79 schreef op 08 juli 2009 @ 21:22:
[...]
Dat vind ik dus zo moeilijk.
ik denk dat mensen het toch niet interessant vinden wat ik te vertellen heb.
ik denk dat mensen toch niet naar mij luisteren.
ik denk dat mensen niet meer met mij bevriend willen zijn als ik niet alleen maar naar ze luister maar ook ruimte voor mezelf vraag.
ik blokkeer op het moment dat ik iets over mijzelf moet vertellen, terwijl ik het wel WIL en er ook een enorme behoefte aan heb.
Het 'ritme' in gesprekken vinden zal wel lastig worden. Ik heb ook nog niet goed door wanneer ik verder kan gaan met mijn verhaal en wanneer ik de ander aan het woord moet laten. Merk ook dat het nogal eens gebeurd dat ik juist het hele gesprek naar me heb toegehaald (bij een erg inlevende vriendin).
Veel mensen hebben een enorme behoefte zich uit te spreken. En ze krijgen die kans bij jou, voila. Betekent niet dat ze je ook maar een spat minder waard zullen vinden als jij drie seconden meer aandacht behoeft.
Ga er ook niet van uit dat je lang van stof zult worden. Probeer datgene eruit te spugen wat je echt dringend kwijt wil, en ik hoop voor je dat je dan in elk geval een aantal vriendinnen hebt die vervolgens doorvragen. En dan is het ook zaak om door te gaan, hoe moeilijk ook. Al is het maar twee (lange) minuten.
Kun je benoemen wat je blokkeert?
Gedachte 1 en 2 zouden wel eens bewaarheid kunnen worden door mensen, gedachte 3 zelden.
[...]
Dat vind ik dus zo moeilijk.
ik denk dat mensen het toch niet interessant vinden wat ik te vertellen heb.
ik denk dat mensen toch niet naar mij luisteren.
ik denk dat mensen niet meer met mij bevriend willen zijn als ik niet alleen maar naar ze luister maar ook ruimte voor mezelf vraag.
ik blokkeer op het moment dat ik iets over mijzelf moet vertellen, terwijl ik het wel WIL en er ook een enorme behoefte aan heb.
Het 'ritme' in gesprekken vinden zal wel lastig worden. Ik heb ook nog niet goed door wanneer ik verder kan gaan met mijn verhaal en wanneer ik de ander aan het woord moet laten. Merk ook dat het nogal eens gebeurd dat ik juist het hele gesprek naar me heb toegehaald (bij een erg inlevende vriendin).
Veel mensen hebben een enorme behoefte zich uit te spreken. En ze krijgen die kans bij jou, voila. Betekent niet dat ze je ook maar een spat minder waard zullen vinden als jij drie seconden meer aandacht behoeft.
Ga er ook niet van uit dat je lang van stof zult worden. Probeer datgene eruit te spugen wat je echt dringend kwijt wil, en ik hoop voor je dat je dan in elk geval een aantal vriendinnen hebt die vervolgens doorvragen. En dan is het ook zaak om door te gaan, hoe moeilijk ook. Al is het maar twee (lange) minuten.
Kun je benoemen wat je blokkeert?
Gedachte 1 en 2 zouden wel eens bewaarheid kunnen worden door mensen, gedachte 3 zelden.
donderdag 9 juli 2009 om 22:24
quote:mamzelle schreef op 09 juli 2009 @ 22:12:
Het 'ritme' in gesprekken vinden zal wel lastig worden. Ik heb ook nog niet goed door wanneer ik verder kan gaan met mijn verhaal en wanneer ik de ander aan het woord moet laten. Merk ook dat het nogal eens gebeurd dat ik juist het hele gesprek naar me heb toegehaald (bij een erg inlevende vriendin).Het lijkt mij altijd alsof een gesprek bij andere mensen heel natuurlijk verloopt. Maar ik zit als het ware met een soort stopwatch in mijn achterhoofd van 'nu heb ik drie zinnen gesproken over mezelf dus moet ik die ander aan het woord laten want anders willen ze me niet meer'. Ik zou zo graag die stopwatch willen kunnen uitzetten, en gewoon op een natuurlijke manier zonder schuldgevoel over mezelf kunnen praten!
Het 'ritme' in gesprekken vinden zal wel lastig worden. Ik heb ook nog niet goed door wanneer ik verder kan gaan met mijn verhaal en wanneer ik de ander aan het woord moet laten. Merk ook dat het nogal eens gebeurd dat ik juist het hele gesprek naar me heb toegehaald (bij een erg inlevende vriendin).Het lijkt mij altijd alsof een gesprek bij andere mensen heel natuurlijk verloopt. Maar ik zit als het ware met een soort stopwatch in mijn achterhoofd van 'nu heb ik drie zinnen gesproken over mezelf dus moet ik die ander aan het woord laten want anders willen ze me niet meer'. Ik zou zo graag die stopwatch willen kunnen uitzetten, en gewoon op een natuurlijke manier zonder schuldgevoel over mezelf kunnen praten!
donderdag 9 juli 2009 om 22:25
quote:mamzelle schreef op 09 juli 2009 @ 22:12:
Kun je benoemen wat je blokkeert?
Gedachte 1 en 2 zouden wel eens bewaarheid kunnen worden door mensen, gedachte 3 zelden.
Vooral gedachte 3 blokkeert mij:
ik denk dat mensen niet meer met mij bevriend willen zijn als ik niet alleen maar naar ze luister maar ook ruimte voor mezelf vraag.
ik weet dat het niet een heel realistische gedachte is, maar hij zit blijkbaar erg diep!
Kun je benoemen wat je blokkeert?
Gedachte 1 en 2 zouden wel eens bewaarheid kunnen worden door mensen, gedachte 3 zelden.
Vooral gedachte 3 blokkeert mij:
ik denk dat mensen niet meer met mij bevriend willen zijn als ik niet alleen maar naar ze luister maar ook ruimte voor mezelf vraag.
ik weet dat het niet een heel realistische gedachte is, maar hij zit blijkbaar erg diep!
zaterdag 11 juli 2009 om 01:09
quote:kanarie79 schreef op 09 juli 2009 @ 22:25:
[...]
Vooral gedachte 3 blokkeert mij:
ik denk dat mensen niet meer met mij bevriend willen zijn als ik niet alleen maar naar ze luister maar ook ruimte voor mezelf vraag.
ik weet dat het niet een heel realistische gedachte is, maar hij zit blijkbaar erg diep!komt dit door je verleden met je ouders? werd er wel naar je geluisterd, was er ruimte voor jou?
[...]
Vooral gedachte 3 blokkeert mij:
ik denk dat mensen niet meer met mij bevriend willen zijn als ik niet alleen maar naar ze luister maar ook ruimte voor mezelf vraag.
ik weet dat het niet een heel realistische gedachte is, maar hij zit blijkbaar erg diep!komt dit door je verleden met je ouders? werd er wel naar je geluisterd, was er ruimte voor jou?
zaterdag 11 juli 2009 om 14:59
Ha Kanarie
Waarschijnlijk heb jij al in je jeugd 'geleerd' om niet veel te zeggen en is het een karaktertrek: bescheidenheid. Ik herken het goed wat je zegt. Ik zit in een groepje met vier andere vriendinnen en iedereen lijkt haar eigen verhaal het belangrijkst te vinden. Ik vind het irritant dat iedereen altijd alleen maar over zichzelf praat, en klap dan vanzelf dicht; ik heb geen zin om er nog een schepje bovenop te doen. Later vragen ze dan: wat was je stil, is er iets? Ze hadden het niet eens in de gaten. Toen heb ik het uitgelegd en sindsdien doen we eerst een rondje 'over jezelf praten'. Iedereen komt dan 10 min aan het woord en de rest moet verplicht luisteren. Wel een beetje geforceerd, maar het werkt wel.
Gisteren bij een vriend op bezoek geweest en die heeft de hele avond ALLEEN MAAR over ZICHZELF gepraat. Later vroeg hij: en hoe gaat het eigenlijk met jou? Ik heb kort wat verteld, maar ben daarna snel weggegaan, omdat ik er helemaal geen zin meer in had. Hij vond het natuurlijk reuze-gezellig.
Wat ik hiermee wil aangeven, is dat het probleem niet alleen bij jou ligt, maar zeker ook bij anderen. Mensen zijn nou eenmaal erg egocentrisch ingesteld. Als je met iemand praat, probeer dan bij te houden hoe lang deze persoon aan het woord is. Geef advies of wat dan ook. En neem dan zelf het woord. Net zo lang als diegene heeft gepraat. En als die persoon niet wil luisteren: praat door en zeg gewoon: nu ben ik aan het woord! Dit ga ik ook proberen in het vervolg.
Bedenk dat jouw verhalen minstens zo interessant zijn als die van anderen en dat iedereen het nodig heeft om zijn ei kwijt te kunnen.
Waarschijnlijk heb jij al in je jeugd 'geleerd' om niet veel te zeggen en is het een karaktertrek: bescheidenheid. Ik herken het goed wat je zegt. Ik zit in een groepje met vier andere vriendinnen en iedereen lijkt haar eigen verhaal het belangrijkst te vinden. Ik vind het irritant dat iedereen altijd alleen maar over zichzelf praat, en klap dan vanzelf dicht; ik heb geen zin om er nog een schepje bovenop te doen. Later vragen ze dan: wat was je stil, is er iets? Ze hadden het niet eens in de gaten. Toen heb ik het uitgelegd en sindsdien doen we eerst een rondje 'over jezelf praten'. Iedereen komt dan 10 min aan het woord en de rest moet verplicht luisteren. Wel een beetje geforceerd, maar het werkt wel.
Gisteren bij een vriend op bezoek geweest en die heeft de hele avond ALLEEN MAAR over ZICHZELF gepraat. Later vroeg hij: en hoe gaat het eigenlijk met jou? Ik heb kort wat verteld, maar ben daarna snel weggegaan, omdat ik er helemaal geen zin meer in had. Hij vond het natuurlijk reuze-gezellig.
Wat ik hiermee wil aangeven, is dat het probleem niet alleen bij jou ligt, maar zeker ook bij anderen. Mensen zijn nou eenmaal erg egocentrisch ingesteld. Als je met iemand praat, probeer dan bij te houden hoe lang deze persoon aan het woord is. Geef advies of wat dan ook. En neem dan zelf het woord. Net zo lang als diegene heeft gepraat. En als die persoon niet wil luisteren: praat door en zeg gewoon: nu ben ik aan het woord! Dit ga ik ook proberen in het vervolg.
Bedenk dat jouw verhalen minstens zo interessant zijn als die van anderen en dat iedereen het nodig heeft om zijn ei kwijt te kunnen.
zaterdag 11 juli 2009 om 19:44
dag jamina, heel herkenbaar jouw verhaal! Wat goed dat je een rondje 'over jezelf praten' hebt bedacht en wat goed dat je het gewoon hebt uitgelegd waar je mee zit. Misschien dat ik dat ook moet proberen. In mijn vriendenkring lijken de verhalen van mijn vriendinnen voor mij ook altijd belangrijker. Ze hebben allerlei problemen (vinden ze zelf) en dan durf ik niet met mijn eigen problemen aan te komen dus zeg ik maar niets.
wat irritant dat die vriend alleen maar over zichzelf heeft gepraat! Wat egoistisch he! En natuurlijk vind hij het reuzegezellig want hij heeft lekker zijn hart gelucht en hij beseft zich niet dat jij misschien ook over jezelf wilde praten.
Goeie tip van je om bij te houden hoeveel andere mensen praten en dan zelf ook zoveel te praten. Maar ik vind het zo moeilijk als ik aan het woord ben: dan zie ik meteen wanneer mensen afgeleid zijn of niet meer geinteresseerd zijn en wegkijken en dan denk ik al snel: laat maar!
wat irritant dat die vriend alleen maar over zichzelf heeft gepraat! Wat egoistisch he! En natuurlijk vind hij het reuzegezellig want hij heeft lekker zijn hart gelucht en hij beseft zich niet dat jij misschien ook over jezelf wilde praten.
Goeie tip van je om bij te houden hoeveel andere mensen praten en dan zelf ook zoveel te praten. Maar ik vind het zo moeilijk als ik aan het woord ben: dan zie ik meteen wanneer mensen afgeleid zijn of niet meer geinteresseerd zijn en wegkijken en dan denk ik al snel: laat maar!
zaterdag 11 juli 2009 om 22:26
Ben eigenlijk wel benieuwd of jij in je therapie zelf aan het woord bent, of dat je zelf een klein beetje geeft, je therapeut laat invullen, en dan al dan niet corrigeert.
Hoe komt het dat je je bij je therapeut wel veilig voelt om gehoord te worden, en bij nota bene je vrienden niet?
Zie je aan je therapeut ook die afleiding of desinteresse?
Pfoeh, dit stukje 'ik zie aan de mensen' is een lastige. Zelf zie ik heel weinig dus heb daar geen ervaring mee. Durf je op het moment dat je iemand afwezig ziet worden te vragen waarom die wegkijkt?
Anyway: de tip van Jasmina is een heel goede, leert je jouw tijd te meten met die van je gesprekspartner. Wegkijken etc. proberen te negeren. Het kan simpelweg een verrassing zijn voor je gesprekspartner dat jij ook aandacht behoeft, en dan moet die zich wel instellen op aandacht voor jou en zich niet verliezen in zijn eigen gedachten zoals hij tot dan toe met jou gewend was.
Het is dus echt waar dat mensen grosso modo zichzelf het liefste horen praten. Dat heeft werkelijk niets met jou te maken, maar alles met de selfcenteredness die een groot deel van de mensen kenmerkt.
Zoals je in de openingspost al schrijft zul je dus echt je aandacht op moeten eisen. Mensen die je dat niet gunnen zijn sowieso geen beste vrienden.
Hoe komt het dat je je bij je therapeut wel veilig voelt om gehoord te worden, en bij nota bene je vrienden niet?
Zie je aan je therapeut ook die afleiding of desinteresse?
Pfoeh, dit stukje 'ik zie aan de mensen' is een lastige. Zelf zie ik heel weinig dus heb daar geen ervaring mee. Durf je op het moment dat je iemand afwezig ziet worden te vragen waarom die wegkijkt?
Anyway: de tip van Jasmina is een heel goede, leert je jouw tijd te meten met die van je gesprekspartner. Wegkijken etc. proberen te negeren. Het kan simpelweg een verrassing zijn voor je gesprekspartner dat jij ook aandacht behoeft, en dan moet die zich wel instellen op aandacht voor jou en zich niet verliezen in zijn eigen gedachten zoals hij tot dan toe met jou gewend was.
Het is dus echt waar dat mensen grosso modo zichzelf het liefste horen praten. Dat heeft werkelijk niets met jou te maken, maar alles met de selfcenteredness die een groot deel van de mensen kenmerkt.
Zoals je in de openingspost al schrijft zul je dus echt je aandacht op moeten eisen. Mensen die je dat niet gunnen zijn sowieso geen beste vrienden.
zondag 12 juli 2009 om 17:14
quote:Jasmina schreef op 11 juli 2009 @ 14:59:
Ha Kanarie
Waarschijnlijk heb jij al in je jeugd 'geleerd' om niet veel te zeggen en is het een karaktertrek: bescheidenheid. Ik herken het goed wat je zegt. Ik zit in een groepje met vier andere vriendinnen en iedereen lijkt haar eigen verhaal het belangrijkst te vinden. Ik vind het irritant dat iedereen altijd alleen maar over zichzelf praat, en klap dan vanzelf dicht; ik heb geen zin om er nog een schepje bovenop te doen. Later vragen ze dan: wat was je stil, is er iets? Ze hadden het niet eens in de gaten. Toen heb ik het uitgelegd en sindsdien doen we eerst een rondje 'over jezelf praten'. Iedereen komt dan 10 min aan het woord en de rest moet verplicht luisteren. Wel een beetje geforceerd, maar het werkt wel.
Wat ik hiermee wil aangeven, is dat het probleem niet alleen bij jou ligt, maar zeker ook bij anderen. Mensen zijn nou eenmaal erg egocentrisch ingesteld. Als je met iemand praat, probeer dan bij te houden hoe lang deze persoon aan het woord is. Geef advies of wat dan ook. En neem dan zelf het woord. Net zo lang als diegene heeft gepraat. En als die persoon niet wil luisteren: praat door en zeg gewoon: nu ben ik aan het woord! Dit ga ik ook proberen in het vervolg.
Bedenk dat jouw verhalen minstens zo interessant zijn als die van anderen en dat iedereen het nodig heeft om zijn ei kwijt te kunnen.
Heel goed Jasmina,al kan ik mij voorstellen,dat dit voor Kanarie misschien,nog een beetje te veel van het goede is.Jij kunt al goed voor jezelf opkomen.
Kanarie,
Ik heb zelf ook veel ervaring,met die "vuilnisbakvolgooiers",om ze zo maar te noemen.Egoistische nare mensen,die zichzelf zoo geweldig vinden.Je herkent het vast ook wel,dat als jij bijvoorbeeld zegt,"Nou zeg,wat mij is overkomen vandaag,",en dat kan van alles zijn,dat de ander, dan datgene ook ALTIJD,heeft meegemaakt,en...meteen over zijn/haar eigen beleving/ervaring begint te kletsen.
Ik kap het gelijk af,door te zeggen,""Ja Hallo,ik heb even zendtijd nu,of heb jij datgene(wat ik wilde vertellen)toevallig ook meegemaakt vandaag..??.Niet aardig,wel effectief.Verder is natuurlijk geen vriend/vriendin gelijk,en wat BGB al zei,van de een kun je meer hebben dan van de ander.Maar in 1ste instantie Kanarie,toch proberen,wat ruimte voor jezelf te "pakken".Er wordt wel degelijk gevraagd,hoe het met JOU gaat.,Begin maar met kleine dingetjes.En kijk of de ander daar op ingaat.Dan "rolt" het gesprek een beetje......,.En misschien is het een idee,om met je therapeut,een rollenspel te doen,zodat je wat vaardiger wordt,in het,over je zelf te praten.
Ik wens je veel succes hiermee,en niet vergeten,jij bent ook belangrijk.
Ha Kanarie
Waarschijnlijk heb jij al in je jeugd 'geleerd' om niet veel te zeggen en is het een karaktertrek: bescheidenheid. Ik herken het goed wat je zegt. Ik zit in een groepje met vier andere vriendinnen en iedereen lijkt haar eigen verhaal het belangrijkst te vinden. Ik vind het irritant dat iedereen altijd alleen maar over zichzelf praat, en klap dan vanzelf dicht; ik heb geen zin om er nog een schepje bovenop te doen. Later vragen ze dan: wat was je stil, is er iets? Ze hadden het niet eens in de gaten. Toen heb ik het uitgelegd en sindsdien doen we eerst een rondje 'over jezelf praten'. Iedereen komt dan 10 min aan het woord en de rest moet verplicht luisteren. Wel een beetje geforceerd, maar het werkt wel.
Wat ik hiermee wil aangeven, is dat het probleem niet alleen bij jou ligt, maar zeker ook bij anderen. Mensen zijn nou eenmaal erg egocentrisch ingesteld. Als je met iemand praat, probeer dan bij te houden hoe lang deze persoon aan het woord is. Geef advies of wat dan ook. En neem dan zelf het woord. Net zo lang als diegene heeft gepraat. En als die persoon niet wil luisteren: praat door en zeg gewoon: nu ben ik aan het woord! Dit ga ik ook proberen in het vervolg.
Bedenk dat jouw verhalen minstens zo interessant zijn als die van anderen en dat iedereen het nodig heeft om zijn ei kwijt te kunnen.
Heel goed Jasmina,al kan ik mij voorstellen,dat dit voor Kanarie misschien,nog een beetje te veel van het goede is.Jij kunt al goed voor jezelf opkomen.
Kanarie,
Ik heb zelf ook veel ervaring,met die "vuilnisbakvolgooiers",om ze zo maar te noemen.Egoistische nare mensen,die zichzelf zoo geweldig vinden.Je herkent het vast ook wel,dat als jij bijvoorbeeld zegt,"Nou zeg,wat mij is overkomen vandaag,",en dat kan van alles zijn,dat de ander, dan datgene ook ALTIJD,heeft meegemaakt,en...meteen over zijn/haar eigen beleving/ervaring begint te kletsen.
Ik kap het gelijk af,door te zeggen,""Ja Hallo,ik heb even zendtijd nu,of heb jij datgene(wat ik wilde vertellen)toevallig ook meegemaakt vandaag..??.Niet aardig,wel effectief.Verder is natuurlijk geen vriend/vriendin gelijk,en wat BGB al zei,van de een kun je meer hebben dan van de ander.Maar in 1ste instantie Kanarie,toch proberen,wat ruimte voor jezelf te "pakken".Er wordt wel degelijk gevraagd,hoe het met JOU gaat.,Begin maar met kleine dingetjes.En kijk of de ander daar op ingaat.Dan "rolt" het gesprek een beetje......,.En misschien is het een idee,om met je therapeut,een rollenspel te doen,zodat je wat vaardiger wordt,in het,over je zelf te praten.
Ik wens je veel succes hiermee,en niet vergeten,jij bent ook belangrijk.
Age is mind over matter, if you don\'t mind is doesn\'t matter
zondag 12 juli 2009 om 18:25
quote:kanarie79 schreef op 11 juli 2009 @ 12:11:
ja dat is wel een belangrijk onderwerp in therapie, daarom dat ik ook zoveel verwacht van mijn therapeut: dat hij mij wel ziet, waardeert en naar mij luistert. maar ja, het is maar een therapeut, en die zie ik maar 1 uurtje in de week...
is 1 uur in de week wel genoeg voor je? heb je niet meer therapie nodig? en hoe hard dit ook klinkt, jij zal er uiteindelijk zelf voor moeten zorgen dat jijjezelf zichtbaar maakt.
er zijn ook mensen die een heleboel uit zichzelf zien, wat ik hiermee bedoel, die zullen aan je vragen wat er is als je wat stiller bent etc etc. maar een hoop mensen zien dit ook niet, je zult dan zelf moeten aangeven wat er aan de hand is en wat je op dat moment nodig hebt.
dat klinkt makkelijker gezegd dan gedaan, dat besef ik mij maar al te goed
ja dat is wel een belangrijk onderwerp in therapie, daarom dat ik ook zoveel verwacht van mijn therapeut: dat hij mij wel ziet, waardeert en naar mij luistert. maar ja, het is maar een therapeut, en die zie ik maar 1 uurtje in de week...
is 1 uur in de week wel genoeg voor je? heb je niet meer therapie nodig? en hoe hard dit ook klinkt, jij zal er uiteindelijk zelf voor moeten zorgen dat jijjezelf zichtbaar maakt.
er zijn ook mensen die een heleboel uit zichzelf zien, wat ik hiermee bedoel, die zullen aan je vragen wat er is als je wat stiller bent etc etc. maar een hoop mensen zien dit ook niet, je zult dan zelf moeten aangeven wat er aan de hand is en wat je op dat moment nodig hebt.
dat klinkt makkelijker gezegd dan gedaan, dat besef ik mij maar al te goed
zondag 12 juli 2009 om 18:31
quote:Jasmina schreef op 11 juli 2009 @ 14:59:
Ha Kanarie
Waarschijnlijk heb jij al in je jeugd 'geleerd' om niet veel te zeggen en is het een karaktertrek: bescheidenheid. Ik herken het goed wat je zegt. Ik zit in een groepje met vier andere vriendinnen en iedereen lijkt haar eigen verhaal het belangrijkst te vinden. Ik vind het irritant dat iedereen altijd alleen maar over zichzelf praat, en klap dan vanzelf dicht; ik heb geen zin om er nog een schepje bovenop te doen. Later vragen ze dan: wat was je stil, is er iets? Ze hadden het niet eens in de gaten. Toen heb ik het uitgelegd en sindsdien doen we eerst een rondje 'over jezelf praten'. Iedereen komt dan 10 min aan het woord en de rest moet verplicht luisteren. Wel een beetje geforceerd, maar het werkt wel.
Gisteren bij een vriend op bezoek geweest en die heeft de hele avond ALLEEN MAAR over ZICHZELF gepraat. Later vroeg hij: en hoe gaat het eigenlijk met jou? Ik heb kort wat verteld, maar ben daarna snel weggegaan, omdat ik er helemaal geen zin meer in had. Hij vond het natuurlijk reuze-gezellig.
Wat ik hiermee wil aangeven, is dat het probleem niet alleen bij jou ligt, maar zeker ook bij anderen. Mensen zijn nou eenmaal erg egocentrisch ingesteld. Als je met iemand praat, probeer dan bij te houden hoe lang deze persoon aan het woord is. Geef advies of wat dan ook. En neem dan zelf het woord. Net zo lang als diegene heeft gepraat. En als die persoon niet wil luisteren: praat door en zeg gewoon: nu ben ik aan het woord! Dit ga ik ook proberen in het vervolg.
Bedenk dat jouw verhalen minstens zo interessant zijn als die van anderen en dat iedereen het nodig heeft om zijn ei kwijt te kunnen.
Jasmina, ik ben het deels met je eens, er zullen altijd mensen zijn die alleen maar aan zichzelf denken, maar je kunt anderen niet veranderen, jezelf wel.
en moet het altijd op een weegschaal? voor mij hoeft dit persoonlijk niet, ik vind het helemaal niet erg al iemand een keer niet vraagt hoe het gaat. gebeurd dit vaker dan vind ik wel vervelend worden.
wat had jij kunnen doen aan de situatie? je had eerder kunnen aangeven hoe het met jou was, want het feit is, hij heeft uiteindelijk wel aan je gevraagd hoe het met je was, hij heeft dus wel degelijk aan je gedacht. ook toen had je kunnen aangeven dat je het jammer vond dat hij toen pas vroeg hoe het met je ging. uiteindelijk heb je kort wat gezegd en ben je weg gegaan. hiermee maak je hem niet duidelijk wat je vervelend vind en je doet jezelf ook te kort.
ik snap je echt wel hoor! maar naar mijn idee leg je de schuld te veel bij de ander.
en dat van de tijd bij houden vind ik ook wat geforceerd, soms heeft de één wat meer tijd en een volgende keer is het weer jouw beurt, moet je dan echt zo hard zeggen nu is het mijn beurt! ik vraag mij af of je daar iets mee bereikt.
Ha Kanarie
Waarschijnlijk heb jij al in je jeugd 'geleerd' om niet veel te zeggen en is het een karaktertrek: bescheidenheid. Ik herken het goed wat je zegt. Ik zit in een groepje met vier andere vriendinnen en iedereen lijkt haar eigen verhaal het belangrijkst te vinden. Ik vind het irritant dat iedereen altijd alleen maar over zichzelf praat, en klap dan vanzelf dicht; ik heb geen zin om er nog een schepje bovenop te doen. Later vragen ze dan: wat was je stil, is er iets? Ze hadden het niet eens in de gaten. Toen heb ik het uitgelegd en sindsdien doen we eerst een rondje 'over jezelf praten'. Iedereen komt dan 10 min aan het woord en de rest moet verplicht luisteren. Wel een beetje geforceerd, maar het werkt wel.
Gisteren bij een vriend op bezoek geweest en die heeft de hele avond ALLEEN MAAR over ZICHZELF gepraat. Later vroeg hij: en hoe gaat het eigenlijk met jou? Ik heb kort wat verteld, maar ben daarna snel weggegaan, omdat ik er helemaal geen zin meer in had. Hij vond het natuurlijk reuze-gezellig.
Wat ik hiermee wil aangeven, is dat het probleem niet alleen bij jou ligt, maar zeker ook bij anderen. Mensen zijn nou eenmaal erg egocentrisch ingesteld. Als je met iemand praat, probeer dan bij te houden hoe lang deze persoon aan het woord is. Geef advies of wat dan ook. En neem dan zelf het woord. Net zo lang als diegene heeft gepraat. En als die persoon niet wil luisteren: praat door en zeg gewoon: nu ben ik aan het woord! Dit ga ik ook proberen in het vervolg.
Bedenk dat jouw verhalen minstens zo interessant zijn als die van anderen en dat iedereen het nodig heeft om zijn ei kwijt te kunnen.
Jasmina, ik ben het deels met je eens, er zullen altijd mensen zijn die alleen maar aan zichzelf denken, maar je kunt anderen niet veranderen, jezelf wel.
en moet het altijd op een weegschaal? voor mij hoeft dit persoonlijk niet, ik vind het helemaal niet erg al iemand een keer niet vraagt hoe het gaat. gebeurd dit vaker dan vind ik wel vervelend worden.
wat had jij kunnen doen aan de situatie? je had eerder kunnen aangeven hoe het met jou was, want het feit is, hij heeft uiteindelijk wel aan je gevraagd hoe het met je was, hij heeft dus wel degelijk aan je gedacht. ook toen had je kunnen aangeven dat je het jammer vond dat hij toen pas vroeg hoe het met je ging. uiteindelijk heb je kort wat gezegd en ben je weg gegaan. hiermee maak je hem niet duidelijk wat je vervelend vind en je doet jezelf ook te kort.
ik snap je echt wel hoor! maar naar mijn idee leg je de schuld te veel bij de ander.
en dat van de tijd bij houden vind ik ook wat geforceerd, soms heeft de één wat meer tijd en een volgende keer is het weer jouw beurt, moet je dan echt zo hard zeggen nu is het mijn beurt! ik vraag mij af of je daar iets mee bereikt.
zondag 12 juli 2009 om 18:37
quote:binkie14 schreef op 12 juli 2009 @ 17:14:
[...]
Heel goed Jasmina,al kan ik mij voorstellen,dat dit voor Kanarie misschien,nog een beetje te veel van het goede is.Jij kunt al goed voor jezelf opkomen.
Kanarie,
Ik heb zelf ook veel ervaring,met die "vuilnisbakvolgooiers",om ze zo maar te noemen.Egoistische nare mensen,die zichzelf zoo geweldig vinden.Je herkent het vast ook wel,dat als jij bijvoorbeeld zegt,"Nou zeg,wat mij is overkomen vandaag,",en dat kan van alles zijn,dat de ander, dan datgene ook ALTIJD,heeft meegemaakt,en...meteen over zijn/haar eigen beleving/ervaring begint te kletsen.
Ik kap het gelijk af,door te zeggen,""Ja Hallo,ik heb even zendtijd nu,of heb jij datgene(wat ik wilde vertellen)toevallig ook meegemaakt vandaag..??.Niet aardig,wel effectief.Verder is natuurlijk geen vriend/vriendin gelijk,en wat BGB al zei,van de een kun je meer hebben dan van de ander.Maar in 1ste instantie Kanarie,toch proberen,wat ruimte voor jezelf te "pakken".Er wordt wel degelijk gevraagd,hoe het met JOU gaat.,Begin maar met kleine dingetjes.En kijk of de ander daar op ingaat.Dan "rolt" het gesprek een beetje......,.En misschien is het een idee,om met je therapeut,een rollenspel te doen,zodat je wat vaardiger wordt,in het,over je zelf te praten.
Ik wens je veel succes hiermee,en niet vergeten,jij bent ook belangrijk.
Binkie zijn dat vrienden van je? want zo nee waarom doe je dan zo veel moeite, gewoon links laten liggen die mensen.
en sorry dat ik het moet zeggen, maar ik vind je wel heel hard, nu heb ik zendtijd? als iemand ooit zo tegen mij praat in die bewoording, dan kan die het schudden.
ik snap dat je aandacht voor jezelf wilt, maar dat kan je in mijn ogen ook op een andere manier "opeisen"
maar goed aan de andere kant zijn er ook mensen waarbij je echt hard moet zijn, want anders komt de boodschap niet over.
[...]
Heel goed Jasmina,al kan ik mij voorstellen,dat dit voor Kanarie misschien,nog een beetje te veel van het goede is.Jij kunt al goed voor jezelf opkomen.
Kanarie,
Ik heb zelf ook veel ervaring,met die "vuilnisbakvolgooiers",om ze zo maar te noemen.Egoistische nare mensen,die zichzelf zoo geweldig vinden.Je herkent het vast ook wel,dat als jij bijvoorbeeld zegt,"Nou zeg,wat mij is overkomen vandaag,",en dat kan van alles zijn,dat de ander, dan datgene ook ALTIJD,heeft meegemaakt,en...meteen over zijn/haar eigen beleving/ervaring begint te kletsen.
Ik kap het gelijk af,door te zeggen,""Ja Hallo,ik heb even zendtijd nu,of heb jij datgene(wat ik wilde vertellen)toevallig ook meegemaakt vandaag..??.Niet aardig,wel effectief.Verder is natuurlijk geen vriend/vriendin gelijk,en wat BGB al zei,van de een kun je meer hebben dan van de ander.Maar in 1ste instantie Kanarie,toch proberen,wat ruimte voor jezelf te "pakken".Er wordt wel degelijk gevraagd,hoe het met JOU gaat.,Begin maar met kleine dingetjes.En kijk of de ander daar op ingaat.Dan "rolt" het gesprek een beetje......,.En misschien is het een idee,om met je therapeut,een rollenspel te doen,zodat je wat vaardiger wordt,in het,over je zelf te praten.
Ik wens je veel succes hiermee,en niet vergeten,jij bent ook belangrijk.
Binkie zijn dat vrienden van je? want zo nee waarom doe je dan zo veel moeite, gewoon links laten liggen die mensen.
en sorry dat ik het moet zeggen, maar ik vind je wel heel hard, nu heb ik zendtijd? als iemand ooit zo tegen mij praat in die bewoording, dan kan die het schudden.
ik snap dat je aandacht voor jezelf wilt, maar dat kan je in mijn ogen ook op een andere manier "opeisen"
maar goed aan de andere kant zijn er ook mensen waarbij je echt hard moet zijn, want anders komt de boodschap niet over.
zondag 12 juli 2009 om 20:30
quote:mamzelle schreef op 11 juli 2009 @ 22:26:
Hoe komt het dat je je bij je therapeut wel veilig voelt om gehoord te worden, en bij nota bene je vrienden niet?
Zie je aan je therapeut ook die afleiding of desinteresse?
Pfoeh, dit stukje 'ik zie aan de mensen' is een lastige. Zelf zie ik heel weinig dus heb daar geen ervaring mee. Durf je op het moment dat je iemand afwezig ziet worden te vragen waarom die wegkijkt?
tsja, mijn therapeut moet wel naar mij luisteren, het is zijn werk
omdat ik al van tevoren denk dat mensen niet geinteresseerd zijn ben ik des te meer gefocused op tekenen van desinteresse (wegkijken etc.). ik moet het idd misschien maar vragen of het echt wel desinteresse is, misschien 'lees' ik het wel verkeerd.
Hoe komt het dat je je bij je therapeut wel veilig voelt om gehoord te worden, en bij nota bene je vrienden niet?
Zie je aan je therapeut ook die afleiding of desinteresse?
Pfoeh, dit stukje 'ik zie aan de mensen' is een lastige. Zelf zie ik heel weinig dus heb daar geen ervaring mee. Durf je op het moment dat je iemand afwezig ziet worden te vragen waarom die wegkijkt?
tsja, mijn therapeut moet wel naar mij luisteren, het is zijn werk
omdat ik al van tevoren denk dat mensen niet geinteresseerd zijn ben ik des te meer gefocused op tekenen van desinteresse (wegkijken etc.). ik moet het idd misschien maar vragen of het echt wel desinteresse is, misschien 'lees' ik het wel verkeerd.
