Relaties
alle pijlers
Altijd ruzie
woensdag 21 januari 2009 om 09:36
Goedemorgen, ik weet niet of dit wel de goede pijler hiervoor is maar het heeft met de relatie van mijn buren te maken dus plaats ik het hier toch maar.
Sinds december zijn er nieuwe mensen naast mij komen wonen. Op zich niet erg zou je denken maar ik maak mij nogal zorgen om het meisje van dit paar. Op 1e kerstdag hoorde ik het voor het eerst... Flinke ruzie, geschreeuw, gekrijs... ach kan gebeuren dacht ik die hebben zeker kerststress ofzo. Maar leuk is het niet. Ik kan niet zo goed tegen schreeuwende mensen. Een paar dagen later.. weer geschreeuw.. een aantal dagen later weer, maar deze keer bleef het echt lang aanhouden. Op een gegeven moment dacht ik zelfs dat ik het meisje hoorde schreeuwen, au nee niet doen.. Vooral de man van het stel schreeuwt heel hard. Toen knalde de deur dicht en ben ik uit het raam gaan kijken wie van de twee nu weg ging. Wilde eigenlijk als het de man was die weg ging even bij haar aanbellen om te kijken of alles goed met haar was. Toen ik keek zag ik twee mannen met een noord afrikaans uiterlijk zullen we maar zeggen weglopen. Ik ben niet gaan kijken, bang dat ze terug zouden komen. Ben wel uit het raam blijven kijken en die twee mannen gingen in de auto zitten, beneden bij onze appartementen maar wel zo dat ze het gebouw in de gaten konden houden. Zo hebben zij daar bijna heel de dag gezeten. Ik vind het maar raar... Maar goed, nu dus bijna elke dag ruzie, geschreeuw, gegil. Het zijn echt fikse ruzies waarbij vooral hij heel hard schreeuwt. Vanmorgen om 7 uur ook weer. Feit is dat ik er nogal zenuwachtig van word en niet zo goed weet wat ik hier nu mee moet. Aanbellen en vragen of het wat zachter kan lijkt mij niet echt een goed idee. Maar wat moet ik er dan wel mee ?? Aan de ene kant maak ik mij een beetje zorgen om dat meisje. Aan de andere kant heb ik er zelf ook gewoon last van... Wat zouden jullie doen ???
Sinds december zijn er nieuwe mensen naast mij komen wonen. Op zich niet erg zou je denken maar ik maak mij nogal zorgen om het meisje van dit paar. Op 1e kerstdag hoorde ik het voor het eerst... Flinke ruzie, geschreeuw, gekrijs... ach kan gebeuren dacht ik die hebben zeker kerststress ofzo. Maar leuk is het niet. Ik kan niet zo goed tegen schreeuwende mensen. Een paar dagen later.. weer geschreeuw.. een aantal dagen later weer, maar deze keer bleef het echt lang aanhouden. Op een gegeven moment dacht ik zelfs dat ik het meisje hoorde schreeuwen, au nee niet doen.. Vooral de man van het stel schreeuwt heel hard. Toen knalde de deur dicht en ben ik uit het raam gaan kijken wie van de twee nu weg ging. Wilde eigenlijk als het de man was die weg ging even bij haar aanbellen om te kijken of alles goed met haar was. Toen ik keek zag ik twee mannen met een noord afrikaans uiterlijk zullen we maar zeggen weglopen. Ik ben niet gaan kijken, bang dat ze terug zouden komen. Ben wel uit het raam blijven kijken en die twee mannen gingen in de auto zitten, beneden bij onze appartementen maar wel zo dat ze het gebouw in de gaten konden houden. Zo hebben zij daar bijna heel de dag gezeten. Ik vind het maar raar... Maar goed, nu dus bijna elke dag ruzie, geschreeuw, gegil. Het zijn echt fikse ruzies waarbij vooral hij heel hard schreeuwt. Vanmorgen om 7 uur ook weer. Feit is dat ik er nogal zenuwachtig van word en niet zo goed weet wat ik hier nu mee moet. Aanbellen en vragen of het wat zachter kan lijkt mij niet echt een goed idee. Maar wat moet ik er dan wel mee ?? Aan de ene kant maak ik mij een beetje zorgen om dat meisje. Aan de andere kant heb ik er zelf ook gewoon last van... Wat zouden jullie doen ???
woensdag 21 januari 2009 om 11:40
quote:SalsaQ schreef op 21 januari 2009 @ 11:09:
[...]
Politie is niet aan de deur geweest, heeft alleen die twee mannen die daar al heel de tijd in hun auto stonden aangesproken. Zal wel niets over het ruziemaken gemeld zijn toen denk ik want wat had de politie moeten zeggen dan, ik denk zo maar dat jullie bij dat huis daar horen en jullie maken veel ruzie. Nee denk dat ze alleen iets over dat hangen in die auto daar/fout parkeren gezegd hebben. dus zij weten niet dat er al eens een melding is geweest omdat ze zoveel ruzie maken.Dan zou ik de volgende keer wel de politie bellen om melding te doen van geluidsoverlast en daarbij meteen te melden dat je het vermoeden hebt dat het om huiselijk geweld gaat. Is de hint meteen duidelijk
[...]
Politie is niet aan de deur geweest, heeft alleen die twee mannen die daar al heel de tijd in hun auto stonden aangesproken. Zal wel niets over het ruziemaken gemeld zijn toen denk ik want wat had de politie moeten zeggen dan, ik denk zo maar dat jullie bij dat huis daar horen en jullie maken veel ruzie. Nee denk dat ze alleen iets over dat hangen in die auto daar/fout parkeren gezegd hebben. dus zij weten niet dat er al eens een melding is geweest omdat ze zoveel ruzie maken.Dan zou ik de volgende keer wel de politie bellen om melding te doen van geluidsoverlast en daarbij meteen te melden dat je het vermoeden hebt dat het om huiselijk geweld gaat. Is de hint meteen duidelijk
For I may not have all the answers, I wouldn\'t want it any other way.
woensdag 21 januari 2009 om 13:41
Wanneer je de mensen niet of nauwelijks kent, dan lijkt me een gesprek niet echt zinvol. Je bent dan toch een buitenstaander die zich mengt in het intieme gezinsleven en dat zet direct kwaad bloed.
Bovendien...........deze mensen geven al te kennen moeilijk om te kunnen gaan met conflictsituaties. Waarom zou jij dan in het hol van de leeuw kruipen.
De politie of andere instanties weten veel beter hoe zie hiermee om moeten gaan en hebben direct al een betere gezagsverhouding met dit soort figuren. De oplossing is dan toch dichterbij. Veelvuldig bellen en hopelijk is er dan verbetering.
Lijkt me heel erg naar om naast zo'n gezin te wonen. Sterkte!
Bovendien...........deze mensen geven al te kennen moeilijk om te kunnen gaan met conflictsituaties. Waarom zou jij dan in het hol van de leeuw kruipen.
De politie of andere instanties weten veel beter hoe zie hiermee om moeten gaan en hebben direct al een betere gezagsverhouding met dit soort figuren. De oplossing is dan toch dichterbij. Veelvuldig bellen en hopelijk is er dan verbetering.
Lijkt me heel erg naar om naast zo'n gezin te wonen. Sterkte!
woensdag 21 januari 2009 om 15:14
In mijn tijdelijke woning heb ik buren gehad die altijd veel herrie maakten. Eigenlijk net als jij: veel schreeuwen, ik hoorde stampen en gebonk. Ik dacht: niet mee bemoeien, iedereen maakt op een andere manier ruzie (ik dacht dat het een stevige discussie was) en het zijn volwassen mensen.
Tot de buurvrouw een keer 's nachts om drie uur bij me aanbelde met dichtgeslagen ogen, bloedend gezicht, helemaal overstuur. En doodsbang voor de buurman die haar bijna iedere avond in elkaar sloeg (dat was dus dat gebonk). Ik ben met haar naar de eerste hulp gegaan (hersenschudding, gescheurd kaakbot en kneuzingen overal) en ze heeft bij mij overnacht omdat ze (natuurlijk) niet naar huis durfde.
En daarna... is ze weer bij hem teruggegaan. Ik sprak haar daarna nog een keer en ik heb haar verteld dat ik, de volgende keer dat ik schreeuwen en bonken en wat dan ook zou horen, direct de politie zou bellen. Niet om haar te pesten, want ik heb het beste met haar voor. Als ik haar kan helpen, zou ik het graag doen. Maar ik bel wel de politie, omdat zij volgens mij in die situatie niet de juiste beslissing kon nemen. En ik daar niet medeplichtig aan wilde zijn. Het was erg naar. Ze zijn binnen de kortste keren verhuisd en nog steeds denk ik regelmatig aan die buurvrouw en of het allemaal wel goed met haar zal gaan.
Door deze gebeurtenissen heb ik me voorgenomen om direct, als ik ook maar een vermoeden heb van huiselijk geweld, de politie te bellen. Want dit kan niet en dit mag niet en ik vind dat ik als buurvrouw mijn verantwoordelijkheid moet nemen, juist voor iemand zoals mijn buurvrouw van toen, die niet voor zichzelf op kon komen door alle omstandigheden.
Als ik jou was, zou ik dus direct de politie bellen. Iedere keer dat je wat hoort. En komt de buurman verhaal halen, dan is hij welkom. Kan hij mooi even aanhoren wat ik van mannen vind die hun handen niet thuis kunnen houden.
Tot de buurvrouw een keer 's nachts om drie uur bij me aanbelde met dichtgeslagen ogen, bloedend gezicht, helemaal overstuur. En doodsbang voor de buurman die haar bijna iedere avond in elkaar sloeg (dat was dus dat gebonk). Ik ben met haar naar de eerste hulp gegaan (hersenschudding, gescheurd kaakbot en kneuzingen overal) en ze heeft bij mij overnacht omdat ze (natuurlijk) niet naar huis durfde.
En daarna... is ze weer bij hem teruggegaan. Ik sprak haar daarna nog een keer en ik heb haar verteld dat ik, de volgende keer dat ik schreeuwen en bonken en wat dan ook zou horen, direct de politie zou bellen. Niet om haar te pesten, want ik heb het beste met haar voor. Als ik haar kan helpen, zou ik het graag doen. Maar ik bel wel de politie, omdat zij volgens mij in die situatie niet de juiste beslissing kon nemen. En ik daar niet medeplichtig aan wilde zijn. Het was erg naar. Ze zijn binnen de kortste keren verhuisd en nog steeds denk ik regelmatig aan die buurvrouw en of het allemaal wel goed met haar zal gaan.
Door deze gebeurtenissen heb ik me voorgenomen om direct, als ik ook maar een vermoeden heb van huiselijk geweld, de politie te bellen. Want dit kan niet en dit mag niet en ik vind dat ik als buurvrouw mijn verantwoordelijkheid moet nemen, juist voor iemand zoals mijn buurvrouw van toen, die niet voor zichzelf op kon komen door alle omstandigheden.
Als ik jou was, zou ik dus direct de politie bellen. Iedere keer dat je wat hoort. En komt de buurman verhaal halen, dan is hij welkom. Kan hij mooi even aanhoren wat ik van mannen vind die hun handen niet thuis kunnen houden.
woensdag 21 januari 2009 om 15:27
quote:Appelsientje schreef op 21 januari 2009 @ 15:14:
In mijn tijdelijke woning heb ik buren gehad die altijd veel herrie maakten. Eigenlijk net als jij: veel schreeuwen, ik hoorde stampen en gebonk. Ik dacht: niet mee bemoeien, iedereen maakt op een andere manier ruzie (ik dacht dat het een stevige discussie was) en het zijn volwassen mensen.
Tot de buurvrouw een keer 's nachts om drie uur bij me aanbelde met dichtgeslagen ogen, bloedend gezicht, helemaal overstuur. En doodsbang voor de buurman die haar bijna iedere avond in elkaar sloeg (dat was dus dat gebonk). Ik ben met haar naar de eerste hulp gegaan (hersenschudding, gescheurd kaakbot en kneuzingen overal) en ze heeft bij mij overnacht omdat ze (natuurlijk) niet naar huis durfde.
En daarna... is ze weer bij hem teruggegaan. Ik sprak haar daarna nog een keer en ik heb haar verteld dat ik, de volgende keer dat ik schreeuwen en bonken en wat dan ook zou horen, direct de politie zou bellen. Niet om haar te pesten, want ik heb het beste met haar voor. Als ik haar kan helpen, zou ik het graag doen. Maar ik bel wel de politie, omdat zij volgens mij in die situatie niet de juiste beslissing kon nemen. En ik daar niet medeplichtig aan wilde zijn. Het was erg naar. Ze zijn binnen de kortste keren verhuisd en nog steeds denk ik regelmatig aan die buurvrouw en of het allemaal wel goed met haar zal gaan.
Door deze gebeurtenissen heb ik me voorgenomen om direct, als ik ook maar een vermoeden heb van huiselijk geweld, de politie te bellen. Want dit kan niet en dit mag niet en ik vind dat ik als buurvrouw mijn verantwoordelijkheid moet nemen, juist voor iemand zoals mijn buurvrouw van toen, die niet voor zichzelf op kon komen door alle omstandigheden.
Als ik jou was, zou ik dus direct de politie bellen. Iedere keer dat je wat hoort. En komt de buurman verhaal halen, dan is hij welkom. Kan hij mooi even aanhoren wat ik van mannen vind die hun handen niet thuis kunnen houden.Jeetje ... wat erg .... ja dat is dus wat ik ook telkens denk, dan hoor ik hem schreeuwen en allemaal gebonk. En dan hoor ik haar opeens niet meer. Daarom heb ik ook het vermoeden dat hij haar wel slaat... maar om dan aan te bellen dat durf ik dus niet aan. Ik heb de politie inmiddels weer gebeld en het verhaal opnieuw verteld. Zij kunnen er niets aan doen zo lang er niet echt iets gebeurd, alleen noteren. Ik vind het soms gewoon vervelend om thuis te zijn omdat ik telkens als ze gaan schreeuwen, toch ga luisteren of ik iets meer te weten kan komen, of hij slaat of iets dergelijks. Van het geschreeuw alleen al raak ik erg gestressd, kan het niet goed uitleggen, alsof hij tegen mij staat te schreeuwen zeg maar. Soms denk ik dan, ze kan hem er toch ook gewoon uit zetten maar ik weet uit ervaring, zoals jij appelsientje ook beschrijft, dat sommige dames gewoon echt bedreigd worden en dat niet durven. Ik hoop maar dat als ik een aantal keer een melding heb gedaan de politie wel iets kan doen.
In mijn tijdelijke woning heb ik buren gehad die altijd veel herrie maakten. Eigenlijk net als jij: veel schreeuwen, ik hoorde stampen en gebonk. Ik dacht: niet mee bemoeien, iedereen maakt op een andere manier ruzie (ik dacht dat het een stevige discussie was) en het zijn volwassen mensen.
Tot de buurvrouw een keer 's nachts om drie uur bij me aanbelde met dichtgeslagen ogen, bloedend gezicht, helemaal overstuur. En doodsbang voor de buurman die haar bijna iedere avond in elkaar sloeg (dat was dus dat gebonk). Ik ben met haar naar de eerste hulp gegaan (hersenschudding, gescheurd kaakbot en kneuzingen overal) en ze heeft bij mij overnacht omdat ze (natuurlijk) niet naar huis durfde.
En daarna... is ze weer bij hem teruggegaan. Ik sprak haar daarna nog een keer en ik heb haar verteld dat ik, de volgende keer dat ik schreeuwen en bonken en wat dan ook zou horen, direct de politie zou bellen. Niet om haar te pesten, want ik heb het beste met haar voor. Als ik haar kan helpen, zou ik het graag doen. Maar ik bel wel de politie, omdat zij volgens mij in die situatie niet de juiste beslissing kon nemen. En ik daar niet medeplichtig aan wilde zijn. Het was erg naar. Ze zijn binnen de kortste keren verhuisd en nog steeds denk ik regelmatig aan die buurvrouw en of het allemaal wel goed met haar zal gaan.
Door deze gebeurtenissen heb ik me voorgenomen om direct, als ik ook maar een vermoeden heb van huiselijk geweld, de politie te bellen. Want dit kan niet en dit mag niet en ik vind dat ik als buurvrouw mijn verantwoordelijkheid moet nemen, juist voor iemand zoals mijn buurvrouw van toen, die niet voor zichzelf op kon komen door alle omstandigheden.
Als ik jou was, zou ik dus direct de politie bellen. Iedere keer dat je wat hoort. En komt de buurman verhaal halen, dan is hij welkom. Kan hij mooi even aanhoren wat ik van mannen vind die hun handen niet thuis kunnen houden.Jeetje ... wat erg .... ja dat is dus wat ik ook telkens denk, dan hoor ik hem schreeuwen en allemaal gebonk. En dan hoor ik haar opeens niet meer. Daarom heb ik ook het vermoeden dat hij haar wel slaat... maar om dan aan te bellen dat durf ik dus niet aan. Ik heb de politie inmiddels weer gebeld en het verhaal opnieuw verteld. Zij kunnen er niets aan doen zo lang er niet echt iets gebeurd, alleen noteren. Ik vind het soms gewoon vervelend om thuis te zijn omdat ik telkens als ze gaan schreeuwen, toch ga luisteren of ik iets meer te weten kan komen, of hij slaat of iets dergelijks. Van het geschreeuw alleen al raak ik erg gestressd, kan het niet goed uitleggen, alsof hij tegen mij staat te schreeuwen zeg maar. Soms denk ik dan, ze kan hem er toch ook gewoon uit zetten maar ik weet uit ervaring, zoals jij appelsientje ook beschrijft, dat sommige dames gewoon echt bedreigd worden en dat niet durven. Ik hoop maar dat als ik een aantal keer een melding heb gedaan de politie wel iets kan doen.
woensdag 21 januari 2009 om 15:42
SalsaQ: ik snap helemaal wat je bedoelt. Als ik dat geluid hoorde, werd ik er helemaal naar en akelig van. En toen wist ik dus nog niet eens wat er aan de hand was! Het leek wel of die negativiteit door de muur heen lekte - lekker zweverig weer, excuus daarvoor.
In mijn provincie is de politie samen met de rechtbank en wat sociale partners een project tegen huiselijk geweld gestart. Dat wil zeggen dat de politie direct ingrijpt als je zoiets meldt. In ieder geval kunnen ze een dossier opbouwen. Als je buurvrouw dan een keer aangifte wil doen (je weet het niet), dan is er een dossier met jouw meldingen, zodat zij kan bewijzen hoe lang deze situatie al speelt.
Als jij de politie belt, zeggen ze dus dat ze niks kunnen doen? Ik snap wel dat dit niet hetzelfde is als een beroving (hoewel?) maar ze kunnen toch wel langsgaan om te kijken en te praten? Wat zegt het meldpunt huiselijk geweld erover?
In mijn provincie is de politie samen met de rechtbank en wat sociale partners een project tegen huiselijk geweld gestart. Dat wil zeggen dat de politie direct ingrijpt als je zoiets meldt. In ieder geval kunnen ze een dossier opbouwen. Als je buurvrouw dan een keer aangifte wil doen (je weet het niet), dan is er een dossier met jouw meldingen, zodat zij kan bewijzen hoe lang deze situatie al speelt.
Als jij de politie belt, zeggen ze dus dat ze niks kunnen doen? Ik snap wel dat dit niet hetzelfde is als een beroving (hoewel?) maar ze kunnen toch wel langsgaan om te kijken en te praten? Wat zegt het meldpunt huiselijk geweld erover?
woensdag 21 januari 2009 om 15:48
ik wou dat mijn buren vroeger EERDER het lef hadden gehad om een melding te maken van alle ruzies die er bij ons thuis waren.. niet met slaan maar wel met schreeuwen en dingen gooien.. deuren servies noem maar op...
als kind geeft dat een stempel op de rest van je leven! zelfs nu kan ik niet tegen ruzie met stemverheffing.. zegt genoeg lijkt m
als kind geeft dat een stempel op de rest van je leven! zelfs nu kan ik niet tegen ruzie met stemverheffing.. zegt genoeg lijkt m
