Attent?

Als je dingen van iemand verwacht die er niet in zitten, of die iemand niet waar kan maken, dan is dat, bot gezegd, jouw probleem, vind ik.



Ten tweede, proef ik uit je verhaal dat de andere maar dankbaar moet zijn voor jouw attentheid. Ook dat heb je niet in de hand, dat bepaalt de ander (ik zou het overigens wel waarderen hoor, daar niet van).



Ik ben zelf ook wel gevoelig voor omgangsvormen, maar dan moet ik me altijd beseffen dat ik:



Ten eerste niet kan bepalen hoe een andere denkt of zich uitdrukt



En ten tweede dat omdat iemand zich anders uitdrukt dan ik (of helemaal niet) dat nog niet betkent dat die persoon een kwade opzet heeft.



Je zegt: Hij kijkt niet de week door en wenst me dan geen succes. Denk je dat dat onwil is? Weet je dat zeker? Je hebt gewoon een andere manier van denken. Ik had ook een ex, die keek nooit verder dan een dag. En vergat verjaardagen. Niet uit onwil, maar gewoon, een andere manier van, tja, het leven bekijken ofzo.



Attent zijn een een bewonderingswaardige eigenschap en veel gewaardeerd ook, maar wanneer je attent bent met het doel dat anderen ook attent moeten zijn, zet je dan maar schrap voor teleurstellingen, want zo werkt het niet.





Mijn advies: Wees alleen nog attent als je gewoon attent wilt zijn. Zonder een dubbele agenda, of met verwachtingen.

ik probeer ook altijd attent te zijn maar dit lukt me niet altijd. ik ben het nooit geweest, maar sinds een paar jaar me er wel bewust van dat ik dit een hele mooie eigenschap vind... dus ik doe mijn best maar het lukt mij niet altijd...

je kan dat nu eenmaal niet altijd van iedereen verwachten. het is geen kwaadwil van anderen, maar niet iedereen is hier gewoon even goed in.

ik DENK wel vaak aan anderen als ze iets moeilijks/bijzonders gaan meemaken, alleen vergeet ik vaak iets van me te laten horen/een kaartje te sturen/er naar te vragen/ ze succes te wensen.



bedacht me vandaag nog dat ik een voorraad verschillende kaartjes en postzegels in wil slaan zodat ik altijd wat in huis heb. want elke keer denk ik, even een kaartje sturen, maar dan vergeet ik het kaartje te kopen...

neh, attent ben je voor jezelf. Je zou eigelijk niets terug moeten verwachten. Tenminste, dat vind ik ervan.

attent zijn omdat het zo hoort, dan hoeft het niet van mij.

Toch moet er voor mij in een vriendschap of relatie wel een soort "basisniveau van attentie" zijn. Ik ben zelf erg attent en dat komt eigenlijk doordat ik alles onthoud. Ik hoor heel vaak: Ooh, dat je dat hebt onthouden!'. Ik verwacht het absoluut niet op dat niveau terug, maar ik zou niet blij zijn als mijn vriend, zoals in jouw geval, me geen succes zou wensen voor een tentamen. Ik moet ook zeggen dat ik hierdoor wel eens een vriendschap heb laten verkoelen. Als ik in een gesprek bijvoorbeeld heb verteld dat ik de volgende dag een sollicitatiegesprek heb en diegene wenst me geen succes en vraagt na een week of drie: 'goh, je had laatst toch iets van een sollicitatiegesprek?' en dit gaat zo met alle dingen die voor mij belangrijk zijn, dan heb ik er dus ook niet zo'n zin meer in. Ik weet echt dat de één attenter is dan de ander, maar voor mij geldt in een vriendschap in ieder geval wel dat er een bepaalde basis moet zijn. En niet dat de ander na een gesprek alweer is vergeten wat je hebt verteld maar met zijn sores wel altijd bij jou aan komt zetten. Zo ging dat dus wel bij die vrienden.

Nou, ik vergeet werkelijk zelfs mijn eigen verjaardag, dus gelukkig heb ik vriendinnen die zich er niet aan storen als ik hun verjaardag of zo vergeet, ze wachten gewoon af en dan komt het telefoontje vanzelf: ohhh sh*t......sorry......

Probeer dit al jaren te veranderen want ik vind het een roteigenschap.

Was pas geleden 10 jaar getrouwd en ja hoor vergeten !

Als ik een man was, dan was ik door menig vrouw verslind maar mijn man moet er om lachen want hij weet hoe ik ben, maar toch vind ik het echt heel erg dat ik zulke dingen vergeet.

Attent zijn is niet bepaald mijn eigenschap; ik kan daar niet zo goed aan doen. Soms kan ik wel heel attent overkomen. Vandaag een voorbeeld:



Vrouw in trein vraagt aan mij: "Sorry, meneer, gaat deze trein naar Rijssen?"

Ik: "Dat weet ik niet. Ik moet er in Borne uit." Ik zat in de trein van Enschede, en voor mijzelf maakt de treinroute mij verder niet uit.



Trein stopt in Borne en de deuren gaan open (maar dat is ettelijke minuten na de vraag van die vrouw). Ik kijk nog snel op het bord dat de treinroute aangeeft.

Ik: "Deze trein gaat niet naar Rijssen, maar naar Nijverdal, richting Zwolle."

Zij: "O, bedankt."



Ik weet niet of dat attent is (misschien eerder behulpzaam) dat ik een paar minuten later nog aan haar dacht.

Zelfde probleem als Zusenzo, geheugen als een zeef, en heb vriendinnen ook gewoon verteld dat ik het ECHT niet onthou. Kalender staat volledig volgekalkt met belangrijke data, maar ja.. dan moet je wel onthouden daar regelmatig op te kijken

Ik heb een aantal vriendinnen die wel mega attent zijn, daar ben ik echt ZO jaloers op, want ik vind het heerlijk om op een voor mij belangrijke dag een kaartje of een smsje te krijgen, maar het zit er bij mij gewoon niet in. Daarom stuur ik tussendoor gewoon af en toe een kaartje, gewoon om te zeggen dat ik aan ze denk. Vinden ze ook heel leuk!

Hans, ikzelf vind dat heel prettig als iemand die een antwoord op een vraag niet weet daar later op terugkomt als hij het antwoord wél heeft. Heel attent. Dus ja, dit valt voor mij onder attent!

mijn man is ook niet altijd attent maar dat is hij nooit geweest. Ik heb dat geaccepteerd en dat maakt het een stuk makkelijker. Hij doet wel heel veel andere dingen uit zichzelf zoals mij meehelpen in huis en met de kinderen. Dit heb ik veel liever als een keer in de week een bloemetje en voor de rest niks. We zijn bijna 10 jaar bij elkaar en ik kan de bloemetjes op twee handen tellen. Hij werkt heel hard en heeft weinig tijd om naar de winkel te halen. Maakt niks uit ik haal ze zelf wel.



Als het er niet in zit dan komt het er ook niet uit.

Hi xxx, wat een lastig herkenbaar probleem. Het enige dat ik in de loop van de tijd heb geleerd is dat je niet kan verwachten van anderen dat ze aanvoelen waar je behoefte aan hebt. Je zult moeten aangeven dat je het fijn vindt als iemand aan je denkt, omdat je een moeilijke week in gaat, omdat je tentamens hebt, omdat je een leuke afspraak hebt, omdat... Doe je mond open. Vraag waar je behoefte aan hebt. Dat is de enige manier te krijgen wat je wilt. Geloof me.

quote:Rary schreef op 15 september 2008 @ 23:37:

ik probeer ook altijd attent te zijn maar dit lukt me niet altijd. ik ben het nooit geweest, maar sinds een paar jaar me er wel bewust van dat ik dit een hele mooie eigenschap vind... dus ik doe mijn best maar het lukt mij niet altijd...

je kan dat nu eenmaal niet altijd van iedereen verwachten. het is geen kwaadwil van anderen, maar niet iedereen is hier gewoon even goed in.

ik DENK wel vaak aan anderen als ze iets moeilijks/bijzonders gaan meemaken, alleen vergeet ik vaak iets van me te laten horen/een kaartje te sturen/er naar te vragen/ ze succes te wensen.



bedacht me vandaag nog dat ik een voorraad verschillende kaartjes en postzegels in wil slaan zodat ik altijd wat in huis heb. want elke keer denk ik, even een kaartje sturen, maar dan vergeet ik het kaartje te kopen...



Heel herkenbaar Rary, ik neem me ook voor 50 kaarten te kopen en postzegels omdat ik echt aan iemand denk en diegene wil bedanken, feliciteren, condoleren, succes wensenm, noem maar op. Omdat ik het altijd vergeet, kom ik heel onattent over terwijl ik er aan denk zo van:"Oh ja, even die en die een kaartje sturen" en dan vliegt het weer weg.



Attent zijn is een mooie eigenschap en als het puur uit jezelf komt niks mis mee. Maar als je verwachtingen gaat koesteren, zet je inderdaad schrap voor een hoop teleurstellingen. Ben hier echt heel vaak mee op mijn bek gegaan. De wereld oversteken voor een ander en als ik die persoon geen 'liefs' onder zijn/haar berichtje zette, was ik dagen van slag.



Oprechtheid en balans. Dat zijn denk ik wel de goede ingredienten voor een gezond gevoel van attent zijn.

Ik vind attente mensen prettig en ik vind het bewonderingswaardig dat andere mensen aan mijn tentamen, functioneringsgesprek of wedstrijd denken. Zelf vergeet ik zulke dingen t.o.v anderen regelmatig terwijl ik het altijd leuk vind als ik na afloop hoor hoe iets gegaan is. Maar attent en meelevend zijn om er iets van terug te verwachten, siert een mens dan weer niet.