Relaties
alle pijlers
Autisme
zaterdag 30 januari 2010 om 18:38
Hallo k ben maikel en ben 16 jaar. ik heb pdd-nos. maar dat is juist het probleem.
ik had anderhalf jaar met mijn vriendin en toen k haar had leren kennen had ik meteen gezegd dat ik een vorm van autisme had pdd-nos dus. ze ging er opzich goed mee om af en toe begreep ze me moeilijk maar dat begreep ik. alles ging voor de rest goed tot en met vandaag.
ze zei: ik heb nooit met je gewild omdat je zo'n kanker autist ben en ik wil een normale jongen geen autist die dom zijn en afhankelijk van ander zijn net als jij. ik voeld heel veel voor haar ik d8 dat we voor altyd samen zoude blijven en dat ze me autisme nie erg vond.
ik ben nu heel erg gekwetst en heb geen vertrouwe meer in meiden omdak bang ben dat ze me weer pijn doen en het weer uitmaken door me autisme. ik weet nu nie meer wat ik moet doen..... wilt 1 van jullie mij misschien wat tips geven??
alvast hartstikke bedankt!!!!
ik had anderhalf jaar met mijn vriendin en toen k haar had leren kennen had ik meteen gezegd dat ik een vorm van autisme had pdd-nos dus. ze ging er opzich goed mee om af en toe begreep ze me moeilijk maar dat begreep ik. alles ging voor de rest goed tot en met vandaag.
ze zei: ik heb nooit met je gewild omdat je zo'n kanker autist ben en ik wil een normale jongen geen autist die dom zijn en afhankelijk van ander zijn net als jij. ik voeld heel veel voor haar ik d8 dat we voor altyd samen zoude blijven en dat ze me autisme nie erg vond.
ik ben nu heel erg gekwetst en heb geen vertrouwe meer in meiden omdak bang ben dat ze me weer pijn doen en het weer uitmaken door me autisme. ik weet nu nie meer wat ik moet doen..... wilt 1 van jullie mij misschien wat tips geven??
alvast hartstikke bedankt!!!!
zaterdag 30 januari 2010 om 20:30
quote:ik dacht dat autisme ook vaak gepaard ging met dyslectie. Of zit ik nu helemaal fout?
De meeste 16-jarigen schrijven zo.
Meestal is 'niet meteen aan het begin vertellen' ook geen optie. Mijn ex vroeg me iig al heel snel waarom ik nooit iemand aankeek...
Ik doe niet meer aan relaties. Het kost gruwelijk veel energie die ik beter in andere dingen kan steken.
De meeste 16-jarigen schrijven zo.
Meestal is 'niet meteen aan het begin vertellen' ook geen optie. Mijn ex vroeg me iig al heel snel waarom ik nooit iemand aankeek...
Ik doe niet meer aan relaties. Het kost gruwelijk veel energie die ik beter in andere dingen kan steken.
Liever elitair dan een pauper!
zaterdag 30 januari 2010 om 20:36
quote:zjena35 schreef op 30 januari 2010 @ 20:18:
Hallo voor degenen die hier reageren.
ik dacht dat autisme ook vaak gepaard ging met dyslectie. Of zit ik nu helemaal fout?
Ik weet niet hoe de relatie is... Is het percentage dyslectici onder de autisten hoger dan onder de niet-autisten? Dat weet ik dus niet. Ik ben autistisch, maar niet dyslectisch.
quote:En Maikel, ik vind het een trut, sorry want jij houdt nog van haar.
Gelukkig ben je nog jong.
Het is waar dat het best moeilijk is om een relatie te hebben met iemand die heeft at jij hebt, maar voor de partner is het belangrijk dat ze ook informatie erover krijgt, zodat ze snapt dat jij heel anders kan reageren dan een ander persoon.Ik denk dat het voor een gemiddeld 16-jarig meisje een moeilijker materie is om te begrijpen dan voor een (jong)volwassen vrouw of een meisje ouder dan 16.
Hallo voor degenen die hier reageren.
ik dacht dat autisme ook vaak gepaard ging met dyslectie. Of zit ik nu helemaal fout?
Ik weet niet hoe de relatie is... Is het percentage dyslectici onder de autisten hoger dan onder de niet-autisten? Dat weet ik dus niet. Ik ben autistisch, maar niet dyslectisch.
quote:En Maikel, ik vind het een trut, sorry want jij houdt nog van haar.
Gelukkig ben je nog jong.
Het is waar dat het best moeilijk is om een relatie te hebben met iemand die heeft at jij hebt, maar voor de partner is het belangrijk dat ze ook informatie erover krijgt, zodat ze snapt dat jij heel anders kan reageren dan een ander persoon.Ik denk dat het voor een gemiddeld 16-jarig meisje een moeilijker materie is om te begrijpen dan voor een (jong)volwassen vrouw of een meisje ouder dan 16.
World of Warcraft: Legion
zaterdag 30 januari 2010 om 20:48
Veel autisten bij mij inde buurt (waaronder vriend) zijn dyslectisch in meer of minder mate. Maar misschien toeval. Omdat inderdaad ook iemand net schreef dat veel 16 jarigen zo schrijven....is ook wel weer zo.
En voor een 16 jarig meisje is het best wel errug moeilijk inderdaad, maar over een tijdje is TO wel ouder, dus hij vroeg om tips.
En voor een 16 jarig meisje is het best wel errug moeilijk inderdaad, maar over een tijdje is TO wel ouder, dus hij vroeg om tips.
zaterdag 30 januari 2010 om 20:59
zaterdag 30 januari 2010 om 21:09
Dit:quote:Autisme kan een serieuze stoornis zijn die het moeilijk maakt relaties aan te gaan. Dat is heel verdrietig. Het betekent ook dat jij en een eventuele vriendin extra jullie best moeten doen elkaar goed te begrijpen. Niets is onmogelijk maar een relatie onderhouden kan voor sommige mensen heel moeilijk zijn.
Zoek dus hulp. Als je iets niet alleen kunt dan is het juist heel verstandig om hulp te zoeken.
is de enige juiste tip.
Waarbij je dit in je achterhoofd moet houden:
quote:Ik doe niet meer aan relaties. Het kost gruwelijk veel energie die ik beter in andere dingen kan steken.
Dus: een relatie hebben als autist is moeilijk. Je kan je het beste afvragen of je daar veel energie in wilt steken. Is het antwoord ja, zoek daar dan hulp bij.
En het lijkt me heel normaal dat je op je 16e nog niet weet of een relatie bij je past. Een relatie hebben wordt nogal opgedrongen vanuit de maatschappij, dus als 16-jarige lijkt zoiets heel belangrijk. Je moet er zelf achter komen of het voor jou persoonlijk ook belangrijk is.
Ik vind het trouwens wel knap om als 16-jarige autist 1,5 jaar lang een relatie te hebben gehad - ondanks het kuteinde.
Zoek dus hulp. Als je iets niet alleen kunt dan is het juist heel verstandig om hulp te zoeken.
is de enige juiste tip.
Waarbij je dit in je achterhoofd moet houden:
quote:Ik doe niet meer aan relaties. Het kost gruwelijk veel energie die ik beter in andere dingen kan steken.
Dus: een relatie hebben als autist is moeilijk. Je kan je het beste afvragen of je daar veel energie in wilt steken. Is het antwoord ja, zoek daar dan hulp bij.
En het lijkt me heel normaal dat je op je 16e nog niet weet of een relatie bij je past. Een relatie hebben wordt nogal opgedrongen vanuit de maatschappij, dus als 16-jarige lijkt zoiets heel belangrijk. Je moet er zelf achter komen of het voor jou persoonlijk ook belangrijk is.
Ik vind het trouwens wel knap om als 16-jarige autist 1,5 jaar lang een relatie te hebben gehad - ondanks het kuteinde.
Liever elitair dan een pauper!
zaterdag 30 januari 2010 om 21:20
Je kan als autist prima een relatie hebben, op elk potje past een dekseltje. Maar ik denk wel dat het voor mensen met een ass* moeilijker is om een passend dekseltje te vinden. Het vraagt inderdaad veel van een partner, maar als je iemand leuk vindt, hoeft dat absoluut geen belemmering te zijn.
yette wijzigde dit bericht op 30-01-2010 21:33
Reden: * autistische spectrum stoornis
Reden: * autistische spectrum stoornis
% gewijzigd
zaterdag 30 januari 2010 om 21:35
Maikel,
Ik ben 31 en ook ik heb PDD-NOS (gelukkig in een erg milde variant) en ook mijn relatie van ruim 2 jaar is net uit, mede door mijn eigen toedoen door mijn handicap. Ik denk dus goed te begrijpen wat je doormaakt.
De reactie van je ex slaat nergens op en is absoluut niet goed te praten. Trek het je dan ook niet persoonlijk aan, want het zegt alles over haar en niks over jou. Autisme is geen ziekte, het geneest dan ook niet. Je kunt er hooguit mee leren leven en dat moet je omgeving ook leren. Maar veel mensen kunnen of willen dat niet, omdat ze autisme niet begrijpen. Hadden we maar een gebroken been, ofzo. Dan wist iedereen meteen wat we wel en niet konden, zonder het uit te moeten leggen.
Ik zou graag eens verder met je praten over je (ons) handicap, praten over hoe je er mee omgaat, hoe ik dat doe en wellicht kunnen we wat van elkaar leren.
Ik ben 31 en ook ik heb PDD-NOS (gelukkig in een erg milde variant) en ook mijn relatie van ruim 2 jaar is net uit, mede door mijn eigen toedoen door mijn handicap. Ik denk dus goed te begrijpen wat je doormaakt.
De reactie van je ex slaat nergens op en is absoluut niet goed te praten. Trek het je dan ook niet persoonlijk aan, want het zegt alles over haar en niks over jou. Autisme is geen ziekte, het geneest dan ook niet. Je kunt er hooguit mee leren leven en dat moet je omgeving ook leren. Maar veel mensen kunnen of willen dat niet, omdat ze autisme niet begrijpen. Hadden we maar een gebroken been, ofzo. Dan wist iedereen meteen wat we wel en niet konden, zonder het uit te moeten leggen.
Ik zou graag eens verder met je praten over je (ons) handicap, praten over hoe je er mee omgaat, hoe ik dat doe en wellicht kunnen we wat van elkaar leren.
zaterdag 30 januari 2010 om 21:35
Maar voor niet-autisten is een relatie ook moeilijk. Althans, voor mij wel. Godsgruwelijk moeilijk vind ik. Al die communicatiemisverstanden, taalconventies, niet-logisch denken van de ander, en dan nog emoties erbij, argh. Dat vind ik als niet-autist, en merk ik, dus ik denk dat mensen gediagnosticeerd met een vorm van autisme dat weleens vergeten. Daarbij, hoogfunctionerende autisten kunnen net als ik leren van zaken. Observeren. Toepassen. Ik ben ook niet geboren met social skills maar heb het allemaal moeten leren. En dat is voor mij ook moeilijk. Ik heb dan weer geen excuus/verklaring voor het moeilijk vinden van intermenselijke relaties (want tussen de sigaret en mij gaat het prima ), dus ieder zo z'n moeilijkheden. En mogelijkheden. Hoe je het bekijkt is zeer persoonlijk en dat maakt eerder het verschil, niet een milde vorm van autisme. Denk ik.
zaterdag 30 januari 2010 om 21:36
zaterdag 30 januari 2010 om 21:49
quote:Maar voor niet-autisten is een relatie ook moeilijk. Althans, voor mij wel. Godsgruwelijk moeilijk vind ik. Al die communicatiemisverstanden, taalconventies, niet-logisch denken van de ander, en dan nog emoties erbij, argh. Dat vind ik als niet-autist, en merk ik, dus ik denk dat mensen gediagnosticeerd met een vorm van autisme dat weleens vergeten.Ik hoef maar een halve minuut op de relatiepijler te lezen om te zien dat voor niet-autisten relaties ook moeilijk kunnen zijn.
Liever elitair dan een pauper!
zaterdag 30 januari 2010 om 21:54
Zjena botweg gezegd kreeg ik halverwege dit topic ineens het gevoel dat een en ander niet klopte in het verhaal. Ik hoop natuurlijk van wel, ik zou het namelijk heel erg vinden als iemand deed alsof hem dit is overkomen maar ik heb er een raar gevoel bij. Ik hoop dat dit gewoon een rare gedachtenkronkel van mij is en dat hij idd wat heeft gehad aan de tips en adviezen die hem gegeven zijn. Ik heb er in die zin wat aan dat ik een heel klein beetje inzicht krijg in hoe het leven voor iemand met autisme is, ik ben slechts een buitenstaander wat dat aangaat en maak me veel zorgen over hoe het met mijn zoontje zal vergaan.
zaterdag 30 januari 2010 om 22:04
Ik vind het heel rot voor Maikel dat hij zo door z'n vriendin is behandeld dus laat ik dat voorop stellen. En ik hoop dat hij er weer een beetje bovenop komt, waar nodig met hulp.
Ik heb niet alles gelezen maar weet uit eig ervaring hoe moeilijk zo'n relatie kan zijn. Mijn ex (36) had ook pdd nos.
Hij had de diagnose al 20 jaar en had al sinds die tijd prof. hulp. Hij zat volledig in de wao. In het begin was hij heel vrolijk en belangstellend, later werd hij erg somber. Hij was erg onzeker, wisselvallig qua stemming, had veel 'onrust' in z'n hoofd, hij kon niet tegen stress en druk, had last van angst en achterdocht, veel medicatie en bijwerkingen, hij hing aan z'n overbezorgde moeder, had het overlijden van z'n vader na 8 jaar nog niet verwerkt...
Kortom, een drama! Hij kon niet investeren in onze relatie want hij was bijna alleen met zichzelf bezig.
Ik zeg niet dat een relatie met iemand met pdd nos per definitie kansloos is maar ik begin er niet meer aan. Ik wil me geen hulpverlener meer voelen.
Ik heb niet alles gelezen maar weet uit eig ervaring hoe moeilijk zo'n relatie kan zijn. Mijn ex (36) had ook pdd nos.
Hij had de diagnose al 20 jaar en had al sinds die tijd prof. hulp. Hij zat volledig in de wao. In het begin was hij heel vrolijk en belangstellend, later werd hij erg somber. Hij was erg onzeker, wisselvallig qua stemming, had veel 'onrust' in z'n hoofd, hij kon niet tegen stress en druk, had last van angst en achterdocht, veel medicatie en bijwerkingen, hij hing aan z'n overbezorgde moeder, had het overlijden van z'n vader na 8 jaar nog niet verwerkt...
Kortom, een drama! Hij kon niet investeren in onze relatie want hij was bijna alleen met zichzelf bezig.
Ik zeg niet dat een relatie met iemand met pdd nos per definitie kansloos is maar ik begin er niet meer aan. Ik wil me geen hulpverlener meer voelen.
zaterdag 30 januari 2010 om 22:17
quote:wereldmeid schreef op 30 januari 2010 @ 22:04:
[...]
Ik zeg niet dat een relatie met iemand met pdd nos per definitie kansloos is maar ik begin er niet meer aan. Ik wil me geen hulpverlener meer voelen.
Even hypothetisch:
Wat nou, als je om alle goede redenen met mij in een relatie zou stappen (ik heb je niet verteld dat ik met PDD-NOS gediagnosticeerd ben), waarvan werkelijk niemand in mijn directe en indirecte omgeving aan mij merkt dat er "iets aan mij mankeert", behalve de mensen die dag-in-dag-uit sociaal met mij te maken hebben. En zelfs dan pas na meer dan een jaar...
Ik geloof dat ik je standpunt kan invoelen, maar de manier waarop je het verwoordt, vind ik nogal respectloos.
[...]
Ik zeg niet dat een relatie met iemand met pdd nos per definitie kansloos is maar ik begin er niet meer aan. Ik wil me geen hulpverlener meer voelen.
Even hypothetisch:
Wat nou, als je om alle goede redenen met mij in een relatie zou stappen (ik heb je niet verteld dat ik met PDD-NOS gediagnosticeerd ben), waarvan werkelijk niemand in mijn directe en indirecte omgeving aan mij merkt dat er "iets aan mij mankeert", behalve de mensen die dag-in-dag-uit sociaal met mij te maken hebben. En zelfs dan pas na meer dan een jaar...
Ik geloof dat ik je standpunt kan invoelen, maar de manier waarop je het verwoordt, vind ik nogal respectloos.
zaterdag 30 januari 2010 om 22:22
Wereldmeid, leg jij een verband tussen de somberheid, onzekerheid, wisselijkvalligheid, angst, achterdocht etcetera en autisme? Ik denk niet dat dat er is, namelijk. Het volgt er iig niet uit. Het is op zich wel menselijk dat mensen dat verband leggen, maar het is er niet logisch gezien. Als hij een geamputeerd been had gehad, MS of een andere psychiatrische aandoening dat had hij zeer waarschijnlijk ook die problemen gehad en had jij het daaraan gelinkt. Mensen zijn meer dan een etiket, daarom hoef ik er ook gewoon geen. Voor mezelf maakt het het niet makkelijker want uiteindelijk houd ik mijzelf toch verantwoordelijk voor m'n eigen daden, en anderen kunnen alles dan op m'n sticker gooien. Dus nee, voor mij hoeft het allemaal niet. Als een bepaald gedrag onwenselijk is zal degene waarvan het gedrag afkomt toch zelf iets moeten veranderen. En die wil is persoonlijk, geen collectief autistenverbond zal dat veranderen.
zaterdag 30 januari 2010 om 22:26
quote:Kalliope schreef op 30 januari 2010 @ 21:36:
Ik denk ook niet dat die nog meeleest. Mja ik denk dan maar: misschien leest wel een onzekere puberautist mee die op dit onderwerp zit te googlen, dan heeft die er tenminste wat aan. Ben blij dat jij er ook wat aan hebt dangeensuus. Heb je nog vragen ofzo erover?
Inderdaad. We hoeven daarom deze discussie niet te stoppen.
Ik probeer me verder te verplaatsen in beide partijen: zowel de 16-jarige jongen als zijn ex-vriendin.
Ik denk ook niet dat die nog meeleest. Mja ik denk dan maar: misschien leest wel een onzekere puberautist mee die op dit onderwerp zit te googlen, dan heeft die er tenminste wat aan. Ben blij dat jij er ook wat aan hebt dangeensuus. Heb je nog vragen ofzo erover?
Inderdaad. We hoeven daarom deze discussie niet te stoppen.
Ik probeer me verder te verplaatsen in beide partijen: zowel de 16-jarige jongen als zijn ex-vriendin.
World of Warcraft: Legion
zaterdag 30 januari 2010 om 22:35
quote:Wat nou, als je om alle goede redenen met mij in een relatie zou stappen (ik heb je niet verteld dat ik met PDD-NOS gediagnosticeerd ben), waarvan werkelijk niemand in mijn directe en indirecte omgeving aan mij merkt dat er "iets aan mij mankeert", behalve de mensen die dag-in-dag-uit sociaal met mij te maken hebben. En zelfs dan pas na meer dan een jaar...
Bij mij weet haast niemand dat ik PDD-NOS heb, ook niet de mensen waarmee ik bijna dagelijks omga en/of close mee ben. Als het toevallig ter sprake komt in een gesprek, en ik vertel het, geloven mensen me regelmatig niet.
Ex had echter al snel door dat er 'iets' was. Hij was wel verbaasd dat het PDD-NOS was, maar niet verbaasd dat er iets was. In een relatie kan je zoiets volgens mij helemaal niet 'verbergen'.
Ow, en ik vind het standpunt van wereldmeid niet respectloos hoor. Een andere ex van me was zwaar depressief, en dat doe ik ook niet meer. Inderdaad omdat ik geen hulpverlener ben, ondanks dat ik psychologie studeer.
Bij mij weet haast niemand dat ik PDD-NOS heb, ook niet de mensen waarmee ik bijna dagelijks omga en/of close mee ben. Als het toevallig ter sprake komt in een gesprek, en ik vertel het, geloven mensen me regelmatig niet.
Ex had echter al snel door dat er 'iets' was. Hij was wel verbaasd dat het PDD-NOS was, maar niet verbaasd dat er iets was. In een relatie kan je zoiets volgens mij helemaal niet 'verbergen'.
Ow, en ik vind het standpunt van wereldmeid niet respectloos hoor. Een andere ex van me was zwaar depressief, en dat doe ik ook niet meer. Inderdaad omdat ik geen hulpverlener ben, ondanks dat ik psychologie studeer.
Liever elitair dan een pauper!
zaterdag 30 januari 2010 om 23:29
Kalliope vind je psychologie studeren niet lastig met de wetenschap dat je PDD-NOS hebt? Ik kan me voorstellen dat het enerzijds jou inzicht geeft, maar aan de andere kant, word je niet gek (no pun intended) van alle info die je er dan weer over leert?
anoniem_63408 wijzigde dit bericht op 30-01-2010 23:34
Reden: stomme fout
Reden: stomme fout
% gewijzigd
