Relaties
alle pijlers
baal van het slechte eetpatroon van vriend
maandag 15 december 2008 om 20:55
ik kan er maar moeilijk mee omgaan hoe slecht mijn vriend eet en omgaat met eten. Hij is te zwaar en baalt daar zelf vreselijk van maar hij is niet in staat om het te doorbreken en/of te veranderen.
Hij slaat maaltijden over, eet vervolgens alleen maar junkfood. Pphh.... ben zelf een gezondheidsdier, vind het moeilijk te begrijpen dat hij dit maar niet kan doorbreken
Hij slaat maaltijden over, eet vervolgens alleen maar junkfood. Pphh.... ben zelf een gezondheidsdier, vind het moeilijk te begrijpen dat hij dit maar niet kan doorbreken
dinsdag 16 december 2008 om 10:31
Ben ik het wel mee eens... Een relatie heb je met z'n 2'en en als mijn partner kiest voor iets waar ik me absoluut niet in kan vinden, dan zou ik me zelf ook achter m'n oor krabben of dit dan wel de relatie is waarin ik mezelf oud zie worden. Als hij kiest voor een ongezonde levensstijl (voedsel/drugs/drank), dan hoef ik niet eens lang te krabben
dinsdag 16 december 2008 om 10:47
Juist niet Nell. Ik ben oud en wijs genoeg om te weten wat goed voor me is, dat ene frietje zal me de das niet om doen. Ik hou er wel een goed gevoel aan over om dat met smaak voor jouw neus op te eten, terwijl jij je zit te ergeren aan iets dat je niets aan gaat.
Overigens: ik ben wie ik ben, als je me leert kennen heb ik dus al bepaalde gewoontes. Zeker wat betreft eten zijn die al snel duidelijk, dus je weet wat je aan me hebt, al vanaf het prille begin.
Je neemt me dus mét die gewoontes, of ik ben niet de juiste persoon voor je.
Overigens: ik ben wie ik ben, als je me leert kennen heb ik dus al bepaalde gewoontes. Zeker wat betreft eten zijn die al snel duidelijk, dus je weet wat je aan me hebt, al vanaf het prille begin.
Je neemt me dus mét die gewoontes, of ik ben niet de juiste persoon voor je.
dinsdag 16 december 2008 om 11:18
quote:takeesja schreef op 15 december 2008 @ 20:55:
ik kan er maar moeilijk mee omgaan hoe slecht mijn vriend eet en omgaat met eten. Hij is te zwaar en baalt daar zelf vreselijk van maar hij is niet in staat om het te doorbreken en/of te veranderen.
Kijk, wat jij kan beginnen met doen is gewoon heel nuchter zijn vwb oorzaak en gevolg. Hij weet dondersgoed dat zijn overgewicht (ik weet natuurlijk niet hoe erg het is) een gevolg is van zijn eetpatroon. Maar hij is degene die dat moet veranderen. Jij kan daar in helpen, maar je bent niet 24 uur per dag bij hem om hem te stoppen als hij langs een McD rijdt.
Maar je kan er wel wat van zeggen als hij klaagt. Het is het ene of het ander. En het is irritant, maar het kan geen kwaad om te reageren op een klaagzang met "Tja, daar kies je zelf voor. Je had die BigMac ook kunnen laten staan".
Reageren is iets anders dan een discussie initiëren.
(zo weet die van mij inmiddels dat hij niet mag zeiken over boetes. Hij is zelf degene die zonder gordel rijdt, te hard rijdt, links rijdt, niet knippert... Dan moet hij daar ook de gevolgen van dragen.)
quote:takeesja schreef op 15 december 2008 @ 21:19:
Nee, ik zal hem daar zeker niet mee bekritiseren maar het is moeilijk om hem hierbij te helpen. Ik heb zelfs vaak s'morgens brood voor hem gesmeerd, kook altijd gezond. Maar je ziet het gevecht in zijn hoofd om wel/niet rotzooi te gaan eten. Ik merk ook dat hij een emotionele eter is en van thuis uit merk je ook dat eten gelijk staat aan liefde.(liefde geven=eten maken) Zijn hele familie worstelt hiermee
En als liefde geven = eten maken, zorg er dan voor dat je hele smakelijke dingen maakt, die wel heel gezond zijn en goed vullen. Wees hem voor, maak een broodje gezond. Maak een pan soep (het is erwtensoeptijd en verse, zelfgemaakte erwtensoep is heel lekker). Minder vlees, meer groenten.
Het nadeel aan junkfood is, dat het zo sterk ruikt. Zelf vind ik een broodje vaak lekkerder, maar staat de rij bij het hotdogkraampje. Gewoon omdat dat kraampje zo'n sterke etenslucht verspreid, en de broodjeswinkel niet.
Het beste is dus als je een gezonde snack kan bedenken die ook ruikt (en makkelijk klaar te maken is, dus snel voor handen).
ik kan er maar moeilijk mee omgaan hoe slecht mijn vriend eet en omgaat met eten. Hij is te zwaar en baalt daar zelf vreselijk van maar hij is niet in staat om het te doorbreken en/of te veranderen.
Kijk, wat jij kan beginnen met doen is gewoon heel nuchter zijn vwb oorzaak en gevolg. Hij weet dondersgoed dat zijn overgewicht (ik weet natuurlijk niet hoe erg het is) een gevolg is van zijn eetpatroon. Maar hij is degene die dat moet veranderen. Jij kan daar in helpen, maar je bent niet 24 uur per dag bij hem om hem te stoppen als hij langs een McD rijdt.
Maar je kan er wel wat van zeggen als hij klaagt. Het is het ene of het ander. En het is irritant, maar het kan geen kwaad om te reageren op een klaagzang met "Tja, daar kies je zelf voor. Je had die BigMac ook kunnen laten staan".
Reageren is iets anders dan een discussie initiëren.
(zo weet die van mij inmiddels dat hij niet mag zeiken over boetes. Hij is zelf degene die zonder gordel rijdt, te hard rijdt, links rijdt, niet knippert... Dan moet hij daar ook de gevolgen van dragen.)
quote:takeesja schreef op 15 december 2008 @ 21:19:
Nee, ik zal hem daar zeker niet mee bekritiseren maar het is moeilijk om hem hierbij te helpen. Ik heb zelfs vaak s'morgens brood voor hem gesmeerd, kook altijd gezond. Maar je ziet het gevecht in zijn hoofd om wel/niet rotzooi te gaan eten. Ik merk ook dat hij een emotionele eter is en van thuis uit merk je ook dat eten gelijk staat aan liefde.(liefde geven=eten maken) Zijn hele familie worstelt hiermee
En als liefde geven = eten maken, zorg er dan voor dat je hele smakelijke dingen maakt, die wel heel gezond zijn en goed vullen. Wees hem voor, maak een broodje gezond. Maak een pan soep (het is erwtensoeptijd en verse, zelfgemaakte erwtensoep is heel lekker). Minder vlees, meer groenten.
Het nadeel aan junkfood is, dat het zo sterk ruikt. Zelf vind ik een broodje vaak lekkerder, maar staat de rij bij het hotdogkraampje. Gewoon omdat dat kraampje zo'n sterke etenslucht verspreid, en de broodjeswinkel niet.
Het beste is dus als je een gezonde snack kan bedenken die ook ruikt (en makkelijk klaar te maken is, dus snel voor handen).
dinsdag 16 december 2008 om 11:18
Zoals ik het lees is het vooral een motivatie probleem.
Wat jij kunt doen om hem te helpen (de meeste dingen zijn al genoemd):
- alleen gezonde dingen in huis halen
- sleep hem mee naar de sportschool. Als dat teveel is: loop wat vaker of pak wat vaker de fiets.
- probeer samen uit wat hij wel lekker vindt om mee te ontbijten / lunchen, zodat hij in ieder geval geen maaltijden meer overslaat
- prijs hem uitbundig als het goed gaat
- zoek met hem waar de zwakke momenten liggen en zoek daar een alternatief voor. Dus niet eten als het even tegenzit, maar het even van je af sporten / gamen / wat er voor hem werkt, als het maar geen eten is. Als je je verveelt: niet gaan eten, maar tijd aan een hobby besteden.
Wat jij kunt doen om hem te helpen (de meeste dingen zijn al genoemd):
- alleen gezonde dingen in huis halen
- sleep hem mee naar de sportschool. Als dat teveel is: loop wat vaker of pak wat vaker de fiets.
- probeer samen uit wat hij wel lekker vindt om mee te ontbijten / lunchen, zodat hij in ieder geval geen maaltijden meer overslaat
- prijs hem uitbundig als het goed gaat
- zoek met hem waar de zwakke momenten liggen en zoek daar een alternatief voor. Dus niet eten als het even tegenzit, maar het even van je af sporten / gamen / wat er voor hem werkt, als het maar geen eten is. Als je je verveelt: niet gaan eten, maar tijd aan een hobby besteden.
dinsdag 16 december 2008 om 11:31
Ik heb met verbazing sommige reacties gelezen. Die jongen vindt het toch ook niet fijn dat hij te dik is. Hij snapt gewoon helemaal niks van eten.
Ik heb precies hetzelfde. Dan had ik een dag te veel gesnoept en dacht ik de volgende dag; ik sla een maaltijd over. Maar op het einde van de dag had ik zo'n honger dat ik toch weer ging snaaien...en dan pak je sneller wat in de kast ligt dan een boterham.
Ik heb een afspraak gemaakt bij de dietist en heeft mijn (eet)leven veranderd. Ik zie nu wat ik fout deed, en toch mag ik 1x in de week iets lekkers.Nu leef ik daar echt naar toe. Het is af en toe wel moeilijk, het is toch een verslaving.
Wat in ieder geval niet helpt is hem 'een spiegel voorhouden'zoals eerder is gezegd. Je kwetst hem hiermee, en deze jongen weet heus wel dat hij te dik is, daar heeft hij zijn vriendin niet voor nodig. Zijn vriendin moet juist laten merken dat zij er altijd voor hem is (door dik en dun, letterlijk). Dat ze hem steunt. Misschien wat ideeen opperen (afspraak dietist voorstellen, verzekering vergoed een deel) en zelf gezond eten voorschotelen, niet afwijzend reageren als hij eens snackt. Het is niet makkelijk voor hem.
Ik heb precies hetzelfde. Dan had ik een dag te veel gesnoept en dacht ik de volgende dag; ik sla een maaltijd over. Maar op het einde van de dag had ik zo'n honger dat ik toch weer ging snaaien...en dan pak je sneller wat in de kast ligt dan een boterham.
Ik heb een afspraak gemaakt bij de dietist en heeft mijn (eet)leven veranderd. Ik zie nu wat ik fout deed, en toch mag ik 1x in de week iets lekkers.Nu leef ik daar echt naar toe. Het is af en toe wel moeilijk, het is toch een verslaving.
Wat in ieder geval niet helpt is hem 'een spiegel voorhouden'zoals eerder is gezegd. Je kwetst hem hiermee, en deze jongen weet heus wel dat hij te dik is, daar heeft hij zijn vriendin niet voor nodig. Zijn vriendin moet juist laten merken dat zij er altijd voor hem is (door dik en dun, letterlijk). Dat ze hem steunt. Misschien wat ideeen opperen (afspraak dietist voorstellen, verzekering vergoed een deel) en zelf gezond eten voorschotelen, niet afwijzend reageren als hij eens snackt. Het is niet makkelijk voor hem.
dinsdag 16 december 2008 om 11:48
quote:Miss Moneypenny schreef op 16 december 2008 @ 10:47:
Juist niet Nell. Ik ben oud en wijs genoeg om te weten wat goed voor me is, dat ene frietje zal me de das niet om doen. Ik hou er wel een goed gevoel aan over om dat met smaak voor jouw neus op te eten, terwijl jij je zit te ergeren aan iets dat je niets aan gaat.
Overigens: ik ben wie ik ben, als je me leert kennen heb ik dus al bepaalde gewoontes. Zeker wat betreft eten zijn die al snel duidelijk, dus je weet wat je aan me hebt, al vanaf het prille begin.
Je neemt me dus mét die gewoontes, of ik ben niet de juiste persoon voor je.
De kans is heel klein dat wij een 'setje' zouden kunnen vormen!! Het gaat hier echt niet om af en toe een frietje, het gaat om een destructief eetpatroon terwijl de persoon in kwestie weet waar hij mee bezig is. En dan is er sprake van een keuze-element. Mensen die niet weten wat een gezond eetpatroon is hebben die keuze niet, hij wel.
En dat maakt voor mij het grote verschil. De vraag is: wat kun je van een man verwachten die zich willens en wetens volpropt met ongezonde voedingswaren (en niet een paar keer een frietje, dat kan echt nooit kwaad als je verder gezond eet) Hoe serieus neemt hij zijn relatie, hoe lang denkt hij daarmee door te kunnen gaan, hoeveel toekomst gokt hij dat hij nog samen met zijn geliefde heeft als hij zijn aderen bewust aan het dichtslibben is? Die toekomst wordt wel eigenhandig ingekort, zonder dat geliefde daar iets over mag zeggen, anders gaat ie zich nog harder volproppen. Pff, moeizaam.
Juist niet Nell. Ik ben oud en wijs genoeg om te weten wat goed voor me is, dat ene frietje zal me de das niet om doen. Ik hou er wel een goed gevoel aan over om dat met smaak voor jouw neus op te eten, terwijl jij je zit te ergeren aan iets dat je niets aan gaat.
Overigens: ik ben wie ik ben, als je me leert kennen heb ik dus al bepaalde gewoontes. Zeker wat betreft eten zijn die al snel duidelijk, dus je weet wat je aan me hebt, al vanaf het prille begin.
Je neemt me dus mét die gewoontes, of ik ben niet de juiste persoon voor je.
De kans is heel klein dat wij een 'setje' zouden kunnen vormen!! Het gaat hier echt niet om af en toe een frietje, het gaat om een destructief eetpatroon terwijl de persoon in kwestie weet waar hij mee bezig is. En dan is er sprake van een keuze-element. Mensen die niet weten wat een gezond eetpatroon is hebben die keuze niet, hij wel.
En dat maakt voor mij het grote verschil. De vraag is: wat kun je van een man verwachten die zich willens en wetens volpropt met ongezonde voedingswaren (en niet een paar keer een frietje, dat kan echt nooit kwaad als je verder gezond eet) Hoe serieus neemt hij zijn relatie, hoe lang denkt hij daarmee door te kunnen gaan, hoeveel toekomst gokt hij dat hij nog samen met zijn geliefde heeft als hij zijn aderen bewust aan het dichtslibben is? Die toekomst wordt wel eigenhandig ingekort, zonder dat geliefde daar iets over mag zeggen, anders gaat ie zich nog harder volproppen. Pff, moeizaam.
dinsdag 16 december 2008 om 12:02
@ Nell: je mag er wel iets van zeggen, maar dat hoeft niet op een negatieve manier (je aderen slippen dicht; je neemt onze relatie niet serieus). Door te zeggen dat je hem steunt in de zoektocht naar een gezond eetpatroon wat voor hem werkt (dat hoeft dus niet de jouwe te zijn), steun je hem meer. En te vragen hoe het komt dat hij vandaag weer friet op heeft ipv bijvoorbeeld een boterham. Dan kun je samen een oplossing zoeken, waar hij ook achter staat. Hij is immers degene die het moet doen.
dinsdag 16 december 2008 om 12:35
Ik weet niet in wat voor relatie jij zit dorito, maar ik ben gewend alles gewoon te zeggen tegen mijn partner, hij doet het ook. Als je boos of verdrietig bent, komt zo'n boodschap natuurlijk nooit over, je moet zorgen dat je je woede over iets voor bent. Met een relativerende grijns kun je echt alles zeggen en dan blijft er nog wat hangen ook.
Ik bedoel, niet meteen zoiets in een ruziesfeer trekken, maar meer met humor.
Je steunt je partner niet als je hem ontziet, je kunt beter maar jezelf blijven. Steunen doe je door te zorgen dat de koelkast vol gezonde spulletjes zit, dat je heel solidair niet voor zijn neus koeken gaat lopen eten (en daar nooit over zeikt dat je zoveel voor hem over hebt e.d.), dat je hem niet bij elke hamburger gaat afschieten, maar hem juist de hemel in prijst als je hem met een wortel 'betrapt". Maar een tikje vinnig op dat gebied mag je best zijn, een relatie moet daartegen kunnen, je vent is toch geen watje?
Ik bedoel, niet meteen zoiets in een ruziesfeer trekken, maar meer met humor.
Je steunt je partner niet als je hem ontziet, je kunt beter maar jezelf blijven. Steunen doe je door te zorgen dat de koelkast vol gezonde spulletjes zit, dat je heel solidair niet voor zijn neus koeken gaat lopen eten (en daar nooit over zeikt dat je zoveel voor hem over hebt e.d.), dat je hem niet bij elke hamburger gaat afschieten, maar hem juist de hemel in prijst als je hem met een wortel 'betrapt". Maar een tikje vinnig op dat gebied mag je best zijn, een relatie moet daartegen kunnen, je vent is toch geen watje?
dinsdag 16 december 2008 om 16:21
@ Nell: Mijn relatie is heel goed. Ik zeg ook alles tegen mijn partner, ook op een manier dat het blijft hangen. Dit kan ook zonder sarcastische of ironische opmerkingen. Zo kun je ook een serieus gesprek hebben of de eetgewoontes van de ander zonder die 'humor' die heel kwetsend kan zijn juist omdat je partner het zegt.
Daarnaast ben ik het met je eens dat je je partner steunt door goede producten in huis te halen en niet voor zijn neus een zak friet leegeet of iets dergelijks.
En tuurlijk slibben je aderen dicht, dat is algemeen bekend, maar dat hoef je toch niet die jongen onder zijn neus te wrijven; alsof hij dat niet weet. TO zegt ook dat ze ziet dat haar vriend moeite heeft met zijn eetpatroon. Ze helpt hem niet door te zeggen dat zijn aderen dicht slibben, en zijn al zijn organen in het vet rond dobberen...
Daarnaast ben ik het met je eens dat je je partner steunt door goede producten in huis te halen en niet voor zijn neus een zak friet leegeet of iets dergelijks.
En tuurlijk slibben je aderen dicht, dat is algemeen bekend, maar dat hoef je toch niet die jongen onder zijn neus te wrijven; alsof hij dat niet weet. TO zegt ook dat ze ziet dat haar vriend moeite heeft met zijn eetpatroon. Ze helpt hem niet door te zeggen dat zijn aderen dicht slibben, en zijn al zijn organen in het vet rond dobberen...
dinsdag 16 december 2008 om 16:58
@ainne
Ik denk dat het onstructiever is alternatieven aan te bieden / zoeken dan te praten/ monoloog houden over dichtslibbende aderen.
Ik heb een goede relatie met mijn partner, maar ik zeg niet alles tegen hem wat maar in mijn kop opkomt. Specuman heeft ook overgewicht, en hij snaait als hij gestressed is, hij weet dat zelf ook. Oplossing voor hem: werken aan de stress, en ik kook/ zorg voor gezondere maaltijden. En ik ben niet zijn moeder (god verhoede het) dat ik hem als een klein kind op zijn nummer ga zetten als hij vreet. Dat is niet het type relatie dat ik met specuman wil. Daar is zijn moeder voor
Ik denk dat het onstructiever is alternatieven aan te bieden / zoeken dan te praten/ monoloog houden over dichtslibbende aderen.
Ik heb een goede relatie met mijn partner, maar ik zeg niet alles tegen hem wat maar in mijn kop opkomt. Specuman heeft ook overgewicht, en hij snaait als hij gestressed is, hij weet dat zelf ook. Oplossing voor hem: werken aan de stress, en ik kook/ zorg voor gezondere maaltijden. En ik ben niet zijn moeder (god verhoede het) dat ik hem als een klein kind op zijn nummer ga zetten als hij vreet. Dat is niet het type relatie dat ik met specuman wil. Daar is zijn moeder voor
dinsdag 16 december 2008 om 17:14
Ik denk dat het meest erge wat je je partner aan kunt doen is dat je hem/haar laat merken dat je walgt van hun figuur. Maar af en toe een scherpe opmerking plaatsen moet kunnen in een relatie, als maar duidelijk is dat je toch wel van je partner houdt, ook al zitten er een paar zwembanden aan vast, wordt het hoofd kaal, krijgt hij flapkuiten, wat maakt het uit (in hogere zin dan), en ook al ligt zijn kunstgebit 'snachts in een glaasje naast bed.
Wij lachen hier wel hardop om onze (eigen) tekortkomingen. We houden van elkaar en ook van elkaars onvolmaaktheden. (in de imperfectie toont zich de meester)
Liefde kan dat allemaal hebben, een flinke dosis humor ook.
Dacht je dat dat mensen kwetst? niet als ze heel zeker zijn dat er van ze gehouden wordt. Want juist onzekere mensen zijn kwetsbaar voor plagende opmerkingen. Zaak is om je geliefde die zekerheid te geven die hij nodig heeft (hoeft ie meteen ook niet meer zijn onzekerheden weg te eten)
Wij lachen hier wel hardop om onze (eigen) tekortkomingen. We houden van elkaar en ook van elkaars onvolmaaktheden. (in de imperfectie toont zich de meester)
Liefde kan dat allemaal hebben, een flinke dosis humor ook.
Dacht je dat dat mensen kwetst? niet als ze heel zeker zijn dat er van ze gehouden wordt. Want juist onzekere mensen zijn kwetsbaar voor plagende opmerkingen. Zaak is om je geliefde die zekerheid te geven die hij nodig heeft (hoeft ie meteen ook niet meer zijn onzekerheden weg te eten)
dinsdag 16 december 2008 om 18:08
Zodra mijn prtner laat merken dat ie walgt van mijn figuur, en dus van mij, raadt ik m aan om iemand te zoeken waar ie niet van walgt.
Ik wil grag een partner die m waardeert en respecteert, ie me misschien steunt in mijn wens om af te vallen.
Hoe kan iemand tegelijkertijd van mij walgen en van me houden? Dus in dat geval zou ik eerder mijn relatie aanpassen dan mijn eetgewoonten. Want idd je partner laten merken dat j van m walgt is het meest kwetsende dat je kunt doen en iemand die me bewust kwetst, daar wil ik geen relatie mee.
Ik wil grag een partner die m waardeert en respecteert, ie me misschien steunt in mijn wens om af te vallen.
Hoe kan iemand tegelijkertijd van mij walgen en van me houden? Dus in dat geval zou ik eerder mijn relatie aanpassen dan mijn eetgewoonten. Want idd je partner laten merken dat j van m walgt is het meest kwetsende dat je kunt doen en iemand die me bewust kwetst, daar wil ik geen relatie mee.
donderdag 18 december 2008 om 13:27
Interessante discussie. Maar als je nu, zoals ik, een partner hebt die veel te zwaar is (een kilo of 30 meer dan volgens de BMI goed zou zijn) die zelf niet ontevreden is? Wat zouden jullie dan doen?
Ik heb wel eens tegen hem gezegd dat ik me zorgen maak, inderdaad omdat zijn aders dichtslippen, omdat hij grote kans heeft diabetes te ontwikkelen, omdat hij al buiten adem is na een paar traptreden. Maar dan haalt hij zijn schouders op en zegt dat ik me vooral geen zorgen moet maken. Dat hij zich goed voelt en prima in zijn vel zit.
Ik heb wel eens tegen hem gezegd dat ik me zorgen maak, inderdaad omdat zijn aders dichtslippen, omdat hij grote kans heeft diabetes te ontwikkelen, omdat hij al buiten adem is na een paar traptreden. Maar dan haalt hij zijn schouders op en zegt dat ik me vooral geen zorgen moet maken. Dat hij zich goed voelt en prima in zijn vel zit.
donderdag 18 december 2008 om 13:53
Dan doe je niks.
Net als met een partner die rookt maar niet wil stoppen, een partner die naar jouw smaak teveel drinkt of lelijke kleren draagt.
Uiteindelijk is hij volwassen en heeft ie zijn eigen verantwoordelijkgheid, en als hij het zelf niet als een probleem ervaart, dan is het dus jouw probleem, als je er een probleem van maakt. Dan kun je je hooguit afvragen of dit voor jou zo zwaar weegt dat je bereid bent de reltie te beeindigen, of dat je dit ene minpuntje accepteert omdat je van m houdt en er genoeg positieve punten zijn. je kunt het 1x aangeven dat je je zorgen maakt, maar daarna is het an hem om er iets mee te doen of niet. ( en er over blijven zeuren zal eerder leiden tot relatiebreuk dan gedragsverandering).
Net als met een partner die rookt maar niet wil stoppen, een partner die naar jouw smaak teveel drinkt of lelijke kleren draagt.
Uiteindelijk is hij volwassen en heeft ie zijn eigen verantwoordelijkgheid, en als hij het zelf niet als een probleem ervaart, dan is het dus jouw probleem, als je er een probleem van maakt. Dan kun je je hooguit afvragen of dit voor jou zo zwaar weegt dat je bereid bent de reltie te beeindigen, of dat je dit ene minpuntje accepteert omdat je van m houdt en er genoeg positieve punten zijn. je kunt het 1x aangeven dat je je zorgen maakt, maar daarna is het an hem om er iets mee te doen of niet. ( en er over blijven zeuren zal eerder leiden tot relatiebreuk dan gedragsverandering).
donderdag 18 december 2008 om 14:04
Je hebt helemaal gelijk return of kreng. Ik heb 2 x aangegeven dat ik me zorgen maak, daarna heb ik er nooit meer iets over gezegd. Hij is inderdaad volwassen en als hij het zelf niet als een probleem ervaart is dat alleen maar mooi voor hem. Maar juist omdat ik van hem hou, baal ik ervan dat zijn eetpatroon niet goed is voor zijn gezondheid, want ik gun hem een heeeeel lang gelukkig en gozond leven (samen met mij natuurlijk).
