Relaties
alle pijlers
Bang om te gaan scheiden ?
woensdag 11 juni 2008 om 16:11
Hallo,
Ik heb net het bericht Relatiedip of gewoon over gelezen en ook ik heb het gevoel dat ik iets mis in onze relatie. We kennen elkaar nu 12 jaar en tot 1 maand geleden was alles koek en ei. Hij praat niet veel over zichzelf en als ik mijn hart lucht dan weet hij niet wat hij daarop moet antwoorden. Tot nu toe was ik blij als ik mijn hart gelucht had, maar nu wil ik meer feedback.
Ik vraag me de laatste tijd af of ik wel met hem oud wil worden?
Ik heb iemand anders ontmoet waar ik een hele sterke aantrekkingskracht voor heb (dat heb ik bij mijn huidige man nooit gehad) en wordt daar heel erg verwarrend van. Het feit dat ik iemand anders aantrekkelijk vind is natuurlijk ook al een signaal.
Dat staat wel los van de relatie die ik nu met mijn man heb. (alhoewel ik die ander moeilijk uit mijn hoofd kan zetten)
Ik heb het verteld tegen mijn man, maar hij begrijpt me niet. Ik heb verteld dat ik wil dat hij zijn gevoelens meer uit, en nu praten we iedere avond omdat ik dat wil. De vakanties plant hij altijd, maar ik moet zeggen wat ik wil. Hij helpt mee in de huishouding, maar doet dat omdat ik dat wil. Hij houdt van fietsen omdat ik ook van fietsen hou. Als we op zaterdagavond weggaan, moet ik zeggen waarheen. Als ik dit tegen hem vertel, gaat hij verschrikkelijk zijn best doen om dit te doen, maar dan is het weer omdat ik het wil.
Als we met andere mensen zijn denk ik: nou het valt best mee, totdat we thuiskomen en dan voelt alles weer zwaar aan.
Ik zit regelmatig te denken om te scheiden, dan moet ik waarschijnlijk in een huurhuis. (we hebben een koophuis, maar natuurlijk zit daar een hypotheek op) Dat vind ik nog niet eens zo erg, wat ik wel een heel eng idee vind is dat ik straks alleen verder moet.
Wat moet ik doen?
Ik heb net het bericht Relatiedip of gewoon over gelezen en ook ik heb het gevoel dat ik iets mis in onze relatie. We kennen elkaar nu 12 jaar en tot 1 maand geleden was alles koek en ei. Hij praat niet veel over zichzelf en als ik mijn hart lucht dan weet hij niet wat hij daarop moet antwoorden. Tot nu toe was ik blij als ik mijn hart gelucht had, maar nu wil ik meer feedback.
Ik vraag me de laatste tijd af of ik wel met hem oud wil worden?
Ik heb iemand anders ontmoet waar ik een hele sterke aantrekkingskracht voor heb (dat heb ik bij mijn huidige man nooit gehad) en wordt daar heel erg verwarrend van. Het feit dat ik iemand anders aantrekkelijk vind is natuurlijk ook al een signaal.
Dat staat wel los van de relatie die ik nu met mijn man heb. (alhoewel ik die ander moeilijk uit mijn hoofd kan zetten)
Ik heb het verteld tegen mijn man, maar hij begrijpt me niet. Ik heb verteld dat ik wil dat hij zijn gevoelens meer uit, en nu praten we iedere avond omdat ik dat wil. De vakanties plant hij altijd, maar ik moet zeggen wat ik wil. Hij helpt mee in de huishouding, maar doet dat omdat ik dat wil. Hij houdt van fietsen omdat ik ook van fietsen hou. Als we op zaterdagavond weggaan, moet ik zeggen waarheen. Als ik dit tegen hem vertel, gaat hij verschrikkelijk zijn best doen om dit te doen, maar dan is het weer omdat ik het wil.
Als we met andere mensen zijn denk ik: nou het valt best mee, totdat we thuiskomen en dan voelt alles weer zwaar aan.
Ik zit regelmatig te denken om te scheiden, dan moet ik waarschijnlijk in een huurhuis. (we hebben een koophuis, maar natuurlijk zit daar een hypotheek op) Dat vind ik nog niet eens zo erg, wat ik wel een heel eng idee vind is dat ik straks alleen verder moet.
Wat moet ik doen?
woensdag 11 juni 2008 om 16:24
Wat ik voor hem voel begint steeds minder te worden, maar dan denk ik misschien wordt het weer meer?
Hij zegt dat het nu vooral aan mij ligt,(omdat ik hem verteld heb dat ik twijfels heb over de relatie) dat hij er alles aan doet om de relatie in stand te houden.
Ik volg sinds 1,5 jaar een avondopleiding waarbij ik erg aan mezelf moet werken, meer zelfvertrouwen aan het opbouwen ben en mezelf meer op de voorgrond zet. Ik heb het idee dat ik nu op een andere golflengte zit dan hij. Ik vraag me af of relatietherapie iets kan doen, het zit toch in zijn karakter en dan komt het er alleen maar geforceerd uit denk ik....
Hij zegt dat het nu vooral aan mij ligt,(omdat ik hem verteld heb dat ik twijfels heb over de relatie) dat hij er alles aan doet om de relatie in stand te houden.
Ik volg sinds 1,5 jaar een avondopleiding waarbij ik erg aan mezelf moet werken, meer zelfvertrouwen aan het opbouwen ben en mezelf meer op de voorgrond zet. Ik heb het idee dat ik nu op een andere golflengte zit dan hij. Ik vraag me af of relatietherapie iets kan doen, het zit toch in zijn karakter en dan komt het er alleen maar geforceerd uit denk ik....
woensdag 11 juni 2008 om 16:34
Je hóeft niet te scheiden hoor, als je daar bang voor bent.
Je kunt bijvoorbeeld gewoon zegen als hij je vraagt of je de vakantiebestemming wilt uitkiezen: Ik wil heen waar jij heen wil, jij mag het zeggen, echt, ik doe nergens moeilijk over.
Je komt op mij niet over als iemand die nog energie in haar relatie wil steken, eigenlijk is het al een gelopen race ermee. Zie je dat zelf ook zo?
Je kunt bijvoorbeeld gewoon zegen als hij je vraagt of je de vakantiebestemming wilt uitkiezen: Ik wil heen waar jij heen wil, jij mag het zeggen, echt, ik doe nergens moeilijk over.
Je komt op mij niet over als iemand die nog energie in haar relatie wil steken, eigenlijk is het al een gelopen race ermee. Zie je dat zelf ook zo?
woensdag 11 juni 2008 om 16:46
Maar dan zegt hij : ja zo is mijn karakter, ik zeg niet veel.
Hoe kan je het gedrag dan sturen?
Ik vraag hem vaak: wat voel je dan? Dan is hij heel lang stil, en er komt niets uit. Dan vertel ik hoe ik me voel en is het gesprek afgelopen.
Ik heb heel lang mijn gevoelens in me gehouden omdat ik het vervelend vond er echt iets van te zeggen. Maar nu vind ik dat ik het zelf waard ben om er iets van te zeggen.
Ik vind dat hij nog een kans verdient in ons huwelijk, maar vaak kan ik de moed niet opbrengen om iets leuks te verzinnen.
Hoe kan je het gedrag dan sturen?
Ik vraag hem vaak: wat voel je dan? Dan is hij heel lang stil, en er komt niets uit. Dan vertel ik hoe ik me voel en is het gesprek afgelopen.
Ik heb heel lang mijn gevoelens in me gehouden omdat ik het vervelend vond er echt iets van te zeggen. Maar nu vind ik dat ik het zelf waard ben om er iets van te zeggen.
Ik vind dat hij nog een kans verdient in ons huwelijk, maar vaak kan ik de moed niet opbrengen om iets leuks te verzinnen.
woensdag 11 juni 2008 om 16:51
woensdag 11 juni 2008 om 16:52
Daar kan een relatietherapeut nu juist bij helpen. Als stel kun je jarenlang in dezelfde rondjes draaien in je gesprekken. Een buitenstaander kan dat patroon helpen doorbreken.
Wat is nu precies het probleem? Dat hij geen initiatief toont? Niet genoeg aanwezig is, geen eigen standpunt heeft? Dat hij niet veel praat?
Wat is het voordeel van alleen zijn? Dan moet je toch ook steeds zelf het initiatief nemen (alleen heb je dan niemand om het huishouden mee te delen )?
Ik heb het idee dat jij met een wat onbestemd gevoel kampt, van "er moet iets anders, want zo is het niet goed". Je legt de schuld hiervoor bij je man. Maar waarschijnlijk heeft het alles te maken met het proces dat jij zelf doormaakt, waarbij je zelfbewuster wordt. Het kan ook zijn dat de oplossing simpelweg in jezelf zit. Als jij anders gaat doen, gaat je huwelijk ook veranderen, dat staat vast. Pas in elk geval op dat je door de ideeën die je door je cursussen aan het ontwikkelen bent, geen overhaaste beslissingen neemt. Een huwelijk gooi je niet zomaar weg.
Wat is nu precies het probleem? Dat hij geen initiatief toont? Niet genoeg aanwezig is, geen eigen standpunt heeft? Dat hij niet veel praat?
Wat is het voordeel van alleen zijn? Dan moet je toch ook steeds zelf het initiatief nemen (alleen heb je dan niemand om het huishouden mee te delen )?
Ik heb het idee dat jij met een wat onbestemd gevoel kampt, van "er moet iets anders, want zo is het niet goed". Je legt de schuld hiervoor bij je man. Maar waarschijnlijk heeft het alles te maken met het proces dat jij zelf doormaakt, waarbij je zelfbewuster wordt. Het kan ook zijn dat de oplossing simpelweg in jezelf zit. Als jij anders gaat doen, gaat je huwelijk ook veranderen, dat staat vast. Pas in elk geval op dat je door de ideeën die je door je cursussen aan het ontwikkelen bent, geen overhaaste beslissingen neemt. Een huwelijk gooi je niet zomaar weg.
Ga in therapie!
woensdag 11 juni 2008 om 16:55
Ik denk dat een relatietherapeut hele zinvolle dingen voor jullie kan doen, maar dat moet je wel beide willen.
Mijn man is ook nogal passief en ik niet. Dat draaide er vaak op uit dat ik van alles aan het regelen was en hij maar afwachtte tot ik hem een opdracht gaf om iets te doen. Daar was ik ook niet blij mee en nadat hem aansporen tot meer initiatief niet echt effect had, ben ik zelf veel minder initiatief gaan nemen, en dat werkte. Hij heeft heus wel ideeen, maar ik was ham altijd voor! kan dat bij jullie ook zo werken?
Mijn man is ook nogal passief en ik niet. Dat draaide er vaak op uit dat ik van alles aan het regelen was en hij maar afwachtte tot ik hem een opdracht gaf om iets te doen. Daar was ik ook niet blij mee en nadat hem aansporen tot meer initiatief niet echt effect had, ben ik zelf veel minder initiatief gaan nemen, en dat werkte. Hij heeft heus wel ideeen, maar ik was ham altijd voor! kan dat bij jullie ook zo werken?
woensdag 11 juni 2008 om 17:01
Bedankt voor je reacties dubiootje.
Tuurlijk door mijn eigen ontwikkelingen zie ik ons huwelijk nu anders dat klopt ja, volgens mij zit het ook idd in mijzelf. Want hij is eigenlijk altijd al zo geweest en voorheen had ik er geen problemen mee.
Ik heb geprobeerd het contact met die ander te verbreken, maar ik kan hem moeilijk uit mijn hoofd zetten.
Volgende week ben ik een paar dagen weg, dan kan ik alles eens rustig op een rijtje zetten. (en hij ook!)
Tuurlijk door mijn eigen ontwikkelingen zie ik ons huwelijk nu anders dat klopt ja, volgens mij zit het ook idd in mijzelf. Want hij is eigenlijk altijd al zo geweest en voorheen had ik er geen problemen mee.
Ik heb geprobeerd het contact met die ander te verbreken, maar ik kan hem moeilijk uit mijn hoofd zetten.
Volgende week ben ik een paar dagen weg, dan kan ik alles eens rustig op een rijtje zetten. (en hij ook!)
woensdag 11 juni 2008 om 20:56
Nou ik heb ook een relatie gehad met iemand die sterk op jou man lijkt. Ik ben ook een erg open persoon en hij was dat niet. Geen of nauwelijks feedback en zelden goede gesprekken of gewoon je ideeën over dingen uitwissellen.
Altijd moest ik met de initiatieven komen en op een gegeven moment put het uit dat iemand nou nooit eens jou het heft uit handen neemt.
Ik het begin dacht ik nog wel dat het beter zou worden naarmate we het langer hadden. Maar dat gebeurt dus niet. Ik zal je zeggen dat dat steeds meer ging irriteren. Ik vind dat je in een relatie op bepaalde behoeftes echt bij elkaar moet passen. Een behoeft aan een goede communicatie is daar één van. Je zegt ook dat je die heftige gevoelens nooit voor je man hebt gehad. Ik ook niet ik ben lang bij hem gebleven omdat dat veilg was en bang was om alleen verder te gaan. Nou toen ik eenmaal besloot om de knoop door te hakken en bij hem weg ben gegaan voel ik me erg vrij. Ik zoek nu in een partner die mij aanvult en andersom en niet waar je tegenover elkaar staat. De ander verranderen heeft geen zin. Accepteren kan maar dan moet je er ook wel gelukkig mee kunnen zijn. Kan dit niet dan denk ik dat jullie beiden iemand verdienen die beter bij jullie past.
Altijd moest ik met de initiatieven komen en op een gegeven moment put het uit dat iemand nou nooit eens jou het heft uit handen neemt.
Ik het begin dacht ik nog wel dat het beter zou worden naarmate we het langer hadden. Maar dat gebeurt dus niet. Ik zal je zeggen dat dat steeds meer ging irriteren. Ik vind dat je in een relatie op bepaalde behoeftes echt bij elkaar moet passen. Een behoeft aan een goede communicatie is daar één van. Je zegt ook dat je die heftige gevoelens nooit voor je man hebt gehad. Ik ook niet ik ben lang bij hem gebleven omdat dat veilg was en bang was om alleen verder te gaan. Nou toen ik eenmaal besloot om de knoop door te hakken en bij hem weg ben gegaan voel ik me erg vrij. Ik zoek nu in een partner die mij aanvult en andersom en niet waar je tegenover elkaar staat. De ander verranderen heeft geen zin. Accepteren kan maar dan moet je er ook wel gelukkig mee kunnen zijn. Kan dit niet dan denk ik dat jullie beiden iemand verdienen die beter bij jullie past.
