Relaties
alle pijlers
bedrogen worden, de hel
dinsdag 22 september 2009 om 17:38
Dit is mijn eerste keer dat ik iets neerschrijf op een forum, en ik hoop dat het mij goed zal doen. Ik heb ongeveer 3j geleden ontdekt dat mijn vrouw een relatie had met een collega van haar. Stomweg doordat ze een telefoongesprek gewist had uit haar gsm. Had ervoor geen flauw vermoeden. Eerst ontkende ze alles, maar beetje bij beetje kwam ik erachter wat er allemaal gaande was. Heb hiervoor ook contact opgenomen met vrouw van de collega. De relatie was al ruim 2j aan de gang. Ze maakten elkaar geil d.m.v sms en mailtjes naar elkaar te sturen, om daarna ergens af te spreken om de daad bij het woord te voeren. We hadden toen al een kindje waarvan ze mij niet kon zeggen wie eigenlijk de vader was. Ongelooflijk wat er door je heengaat als je zoiets verneemt. Hebben hiervoor D.N.A onderzoek laten doen. Ik moest 9weken wachten op het resultaat. Ik was hier zo beschaamd in dat ik het tegen niemand durfde te vertellen en ook mijn vrouw verbood dat te doen. Ze heeft de relatie onmiddelijk verbroken. Hij had haar namelijk bekend totaal niets voor haar te voelen en enkel uit was op de sex, terwijl zij stapelzot op hem was. Tijdens deze 9weken wist ik met mezelf geen blijf, kropte alles op en ben toen naar iets op zoek gegaan om mij op de been te kunnen houden. En vond voor mij toen de ideale drug. De moment dat ik vernam dat het wel degelijk mijn kindje was kon ik al heel moeilijk functioneren zonder deze drug. Was wel ongelooflijk gelukkig dat mijn klein prinsesje wel degelijk van mij was. We hebben toen besloten samen te blijven en hard aan onze relatie te werken. Iedereen weet dat dit verdomd moeilijk is, en in de (vele) mindere periodes greep ik telkens terug naar het spul. Nu 3j later er nog steeds niet over en verslaafd aan dienen bucht
dinsdag 22 september 2009 om 17:50
dinsdag 22 september 2009 om 17:52
Als jouw relatie zo'n drama is dat je steeds drugs moet gebruiken om het vol te houden dan zou het mij niet waard zijn eigenlijk.
Kies dan voor jezelf, ga afkicken, zorg voor een stabiele omgeving voor jullie dochtertje. En dan vindt je misschien wel weer het geluk op een heel andere manier.
Je kunt niet je ex en de hele situatie de schuld geven van het feit dat je verslaafd bent, daar ben je zelf in gerold. Dat je daarmee gaat stoppen lijkt mij een verstandige keuze, blijf er niet in hangen.
Kies dan voor jezelf, ga afkicken, zorg voor een stabiele omgeving voor jullie dochtertje. En dan vindt je misschien wel weer het geluk op een heel andere manier.
Je kunt niet je ex en de hele situatie de schuld geven van het feit dat je verslaafd bent, daar ben je zelf in gerold. Dat je daarmee gaat stoppen lijkt mij een verstandige keuze, blijf er niet in hangen.
Stressed is just desserts spelled backwards
dinsdag 22 september 2009 om 17:57
easyr11, ben je Engels/Amerikaans? Maak asjeblieft je verhaal af, dan kunnen we wat beter reageren. Om wat voor drugs gaat het? Je kunt natuurlijk je vrouw niet de schuld geven van die verslaving, dat is ets waar je puur zelf iets aan moet doen. Je klinkt in ieder geval nog steeds heel verbitterd, de zaken lijken nog steeds onopgelost, ondanks dat je drie jaar verder bent.
dinsdag 22 september 2009 om 18:01
quote:qthee schreef op 22 september 2009 @ 17:51:
Huisarts -> verslavingszorg -> afkicken.
Zeg je nu dat je relatie nu nog steeds niet goed is? Lijkt me niet vreemd als je verslaafd bent. Eigenlijk mag je van een wonder spreken dat ze nog bij je is!
Wat is dit nou voor domme opmerking. Zij gaat vreemd, dumpt haar man voor haar scharrel, scharrel blijkt haar niet te willen, vervolgens met hangende pootjes terug. Oja, hij moet ook nog even een DNA test laten doen.
En dan mag hij van geluk spreken dat ze er nog is? Liever kwijt dan rijk, zo'n vrouw.
Huisarts -> verslavingszorg -> afkicken.
Zeg je nu dat je relatie nu nog steeds niet goed is? Lijkt me niet vreemd als je verslaafd bent. Eigenlijk mag je van een wonder spreken dat ze nog bij je is!
Wat is dit nou voor domme opmerking. Zij gaat vreemd, dumpt haar man voor haar scharrel, scharrel blijkt haar niet te willen, vervolgens met hangende pootjes terug. Oja, hij moet ook nog even een DNA test laten doen.
En dan mag hij van geluk spreken dat ze er nog is? Liever kwijt dan rijk, zo'n vrouw.
dinsdag 22 september 2009 om 18:10
quote:SaveAndSound schreef op 22 september 2009 @ 18:01:
[...]Wat is dit nou voor domme opmerking. Zij gaat vreemd, dumpt haar man voor haar scharrel, scharrel blijkt haar niet te willen, vervolgens met hangende pootjes terug. Oja, hij moet ook nog even een DNA test laten doen.
En dan mag hij van geluk spreken dat ze er nog is? Liever kwijt dan rijk, zo'n vrouw.Ik zei niet dat hij van geluk kan spreken; ik vind het ook een raar mens zo volgens zijn beschrijving, maar wel eens aan gedacht hoe het komt dat zij vreemd ging? Iemand die zo snel aan de drugs (waarschijnlijk; ik kan het niet uit het korte verhaal afleiden) raakt was misschien al moeilijk om mee samen te leven. Moet je nog steeds niet vreemd gaan natuurlijk.
[...]Wat is dit nou voor domme opmerking. Zij gaat vreemd, dumpt haar man voor haar scharrel, scharrel blijkt haar niet te willen, vervolgens met hangende pootjes terug. Oja, hij moet ook nog even een DNA test laten doen.
En dan mag hij van geluk spreken dat ze er nog is? Liever kwijt dan rijk, zo'n vrouw.Ik zei niet dat hij van geluk kan spreken; ik vind het ook een raar mens zo volgens zijn beschrijving, maar wel eens aan gedacht hoe het komt dat zij vreemd ging? Iemand die zo snel aan de drugs (waarschijnlijk; ik kan het niet uit het korte verhaal afleiden) raakt was misschien al moeilijk om mee samen te leven. Moet je nog steeds niet vreemd gaan natuurlijk.
dinsdag 22 september 2009 om 18:16
Vreemdgaan was haar "fout" aan de drugs gaan de zijne. Zij ging vreemd het kwam uit ze kozen samen ervoor om hun relatie vort te zetten. Consequentie daarvan is dat je je op een gegeven moment over dat vreemdgaan heen moet kunnen zetten. Ondanks haar vreemdgaan was TO deze vrouw liever rijk dan kwijt, anders had ie niet moeten herstarten.
met een drugsverslaafde valt niet te leven, zekre niet als die drugsverslaafde de omstandigheden de schuld blijft geven van zijn drugsgebruik. Er zijn genoeg mensen die bedrogen worden en er geen drugsverslaving aan overhouden.
Dus nu niet meer omkijken naar de aanleiding maar je concentreren op de oplossing, en inderdaad naad de huisarts voor hulp bij het afkicken. los daarvan kun je nog steeds je relatie heroverwegen en besluiten dat je toch niet kunt vergeven en niet samen verder kunt. als verslaafde raak je dan echter mss ook wel je kind kwijt, en je baan, dus kun je ook in dat geval beter van je verslaving af zijn.
met een drugsverslaafde valt niet te leven, zekre niet als die drugsverslaafde de omstandigheden de schuld blijft geven van zijn drugsgebruik. Er zijn genoeg mensen die bedrogen worden en er geen drugsverslaving aan overhouden.
Dus nu niet meer omkijken naar de aanleiding maar je concentreren op de oplossing, en inderdaad naad de huisarts voor hulp bij het afkicken. los daarvan kun je nog steeds je relatie heroverwegen en besluiten dat je toch niet kunt vergeven en niet samen verder kunt. als verslaafde raak je dan echter mss ook wel je kind kwijt, en je baan, dus kun je ook in dat geval beter van je verslaving af zijn.
dinsdag 22 september 2009 om 18:18
qhee, vind dat wel heel erg snel conclusies trekken, ik praat het drugsgebruik niet goed en al helemaal niet als er een kind bij betrokken is en TO moet serieus zijn drugsprobleem gaan aanpakken want zo worden de problemen nooit opgelost maar om het nu zo te gaan brengen dat z'n vrouw misschien wel een goed excuus had om vreemd te gaan gaat wel erg ver.
dinsdag 22 september 2009 om 18:20
quote:qthee schreef op 22 september 2009 @ 18:10:
[...]
Ik zei niet dat hij van geluk kan spreken; ik vind het ook een raar mens zo volgens zijn beschrijving, maar wel eens aan gedacht hoe het komt dat zij vreemd ging? Iemand die zo snel aan de drugs (waarschijnlijk; ik kan het niet uit het korte verhaal afleiden) raakt was misschien al moeilijk om mee samen te leven. Moet je nog steeds niet vreemd gaan natuurlijk.Als ik het goed lees is hij pas aan de drugs gegaan NADAT zij was vreemdgegaan. Zijn drugsgebruik is dus niet de reden van haar vreemdgaan.
[...]
Ik zei niet dat hij van geluk kan spreken; ik vind het ook een raar mens zo volgens zijn beschrijving, maar wel eens aan gedacht hoe het komt dat zij vreemd ging? Iemand die zo snel aan de drugs (waarschijnlijk; ik kan het niet uit het korte verhaal afleiden) raakt was misschien al moeilijk om mee samen te leven. Moet je nog steeds niet vreemd gaan natuurlijk.Als ik het goed lees is hij pas aan de drugs gegaan NADAT zij was vreemdgegaan. Zijn drugsgebruik is dus niet de reden van haar vreemdgaan.
dinsdag 22 september 2009 om 20:33
De drugs zijn amfetamines (speed). Indien je hiervan genoeg neemt kom je in een soort roes waardoor je je minder focust op de werkelijkheid, heb hierover geen betere uitleg. Ben hiervoor in behandeling bij de persoon die me ook aangeraden eens naar forums te schrijven. Wist 2weken geleden nog niet eens wat een forum was. Mijn kindje was toen 14 maand oud toen ik het ontdekte, ze was en is nog steeds mijn oogappel. Mensen met kindjes weten wat ik bedoel. En toen ineens zou dit alles weg zijn. Zou zeker niet fair geweest zijn tegenover het kind, maar mocht gebleken zijn dat haar collega de vader was geweest had ik het nooit kunnen opbrengen verder voor haar te zorgen. Vooraleer je een D.N.A. test kunt laten doen, moet je naar een huisarts die dan voor u een afspraak moet regelen,kun je enkele weken wachten tot het u buurt is en achteraf nog eens zeker 7weken voor de resultaten. Dan duurt een dag geen week ,maar een maand. Ik ben ook eerder toevallig aan het spul gekomen met naar een dancing te gaan. Mijn grootste fout is geweest dat ik er nooit met iemand over heb gepraat, ik wou dit alleen verwerken wat ik dus blijkbaar niet kon. En je zou er versteld van staan hou snel je verslaafd bent aan iets waarvan je je beter van voelt op zo'n moment. Volgens de arts is het wel meer een psychische verslaving en niet zozeer lichamelijk. De reden dat mijn vrouw dit gedaan heeft is omdat die collega haar complimentjes gaf en aandacht had voor haar, terwijl ik volgens haar veel te veel werkte en er vaak niet was, toch heeft ze mij dit nooit laten weten of laten blijken. In mijn ogen waren wij een zeer goed koppel. Het is ook nog maar sinds een kleine maand dat hier met mij eerlijk over wil praten, omdat ik haar de keuze heb gegeven om te stoppen met liegen en mij eerlijk te antwoorden op mijn duizenden vragen of voor eeuwig uit elkaar te gaan. Dit heeft ons wel al een beetje geholpen, maar de ene dag is de andere niet. Bedankt aan degene die mij niet direct hebben veroordeelt. Zoek geen medelijden maar doet wel deugt het te vertellen.
dinsdag 22 september 2009 om 20:54
Goh, dit moet inderdaad echt verschrikkelijk voor je zijn geweest.. En ja, als je er niet over kan praten maakt het dat alleen maar moeilijker..
Ik begrijp dat je al wel naar een arts bent geweest?
Dus je hebt nu hulp? Dat is al een eerste stap.
Ik vind het bijzonder van je dat je hebt besloten om toch verder te gaan met je vrouw. Dat zouden niet veel mannen doen denk ik. Maar jij moet er zelf niet aan onderdoor gaan.
Dat is niet goed voor jou en ook zeker niet voor je kindje.
Waarom ben je nog bij je vrouw als ik vragen mag?
Ik zou niet met zulk bedrog kunnen leven, maar dat is mijn mening.
Ik begrijp dat je al wel naar een arts bent geweest?
Dus je hebt nu hulp? Dat is al een eerste stap.
Ik vind het bijzonder van je dat je hebt besloten om toch verder te gaan met je vrouw. Dat zouden niet veel mannen doen denk ik. Maar jij moet er zelf niet aan onderdoor gaan.
Dat is niet goed voor jou en ook zeker niet voor je kindje.
Waarom ben je nog bij je vrouw als ik vragen mag?
Ik zou niet met zulk bedrog kunnen leven, maar dat is mijn mening.
dinsdag 22 september 2009 om 21:57
Ik ben er in de eerste plaats bijgebleven voor ons kindje, dan was ik er toch zeker van dat ik haar alle dagen zag. Ik zie mijn vrouw ook nog steeds graag, dit is voor een buitenstaander mischien niet te aanvaarden,maar het is zo. Mocht je mij dit verteld hebben voor ik het had meegemaakt had ik zeker ook gezegd dat ik ze zou buiten gooien, maar je moet alles eerst eens meemaken om er perfect over te kunnen oordelen. Ik hoop dat u hier nooit kunt over oordelen, want dit wens je je ergste vijand niet eens toequote:Summertime85 schreef op 22 september 2009 @ 20:54:
Goh, dit moet inderdaad echt verschrikkelijk voor je zijn geweest.. En ja, als je er niet over kan praten maakt het dat alleen maar moeilijker..
Ik begrijp dat je al wel naar een arts bent geweest?
Dus je hebt nu hulp? Dat is al een eerste stap.
Ik vind het bijzonder van je dat je hebt besloten om toch verder te gaan met je vrouw. Dat zouden niet veel mannen doen denk ik. Maar jij moet er zelf niet aan onderdoor gaan.
Dat is niet goed voor jou en ook zeker niet voor je kindje.
Waarom ben je nog bij je vrouw als ik vragen mag?
Ik zou niet met zulk bedrog kunnen leven, maar dat is mijn mening.
Goh, dit moet inderdaad echt verschrikkelijk voor je zijn geweest.. En ja, als je er niet over kan praten maakt het dat alleen maar moeilijker..
Ik begrijp dat je al wel naar een arts bent geweest?
Dus je hebt nu hulp? Dat is al een eerste stap.
Ik vind het bijzonder van je dat je hebt besloten om toch verder te gaan met je vrouw. Dat zouden niet veel mannen doen denk ik. Maar jij moet er zelf niet aan onderdoor gaan.
Dat is niet goed voor jou en ook zeker niet voor je kindje.
Waarom ben je nog bij je vrouw als ik vragen mag?
Ik zou niet met zulk bedrog kunnen leven, maar dat is mijn mening.
dinsdag 22 september 2009 om 22:03
Speed is nou niet de meest logische keuze, maar goed.
Ga naar een psychiater (neuro-p.), die zal je wat ter vervanging geven. Speed word je opgefokt van als je te veel neemt of 's slechte hebt en wie weet wat je dan aanricht. Kun je beter aan de benzo's zitten (ja, cynisch klinkt het, maar 't is wel zo).
'k Zou trouwens ook helemaal gek worden. En in de krant gekomen...
Ga naar een psychiater (neuro-p.), die zal je wat ter vervanging geven. Speed word je opgefokt van als je te veel neemt of 's slechte hebt en wie weet wat je dan aanricht. Kun je beter aan de benzo's zitten (ja, cynisch klinkt het, maar 't is wel zo).
'k Zou trouwens ook helemaal gek worden. En in de krant gekomen...
woensdag 23 september 2009 om 19:07
Bedankt voor deze, maar zolang het mij lukt zonder vervanging ga ik dat toch proberen vol te houden.quote:Digitalis schreef op 22 september 2009 @ 22:03:
Speed is nou niet de meest logische keuze, maar goed.
Ga naar een psychiater (neuro-p.), die zal je wat ter vervanging geven. Speed word je opgefokt van als je te veel neemt of 's slechte hebt en wie weet wat je dan aanricht. Kun je beter aan de benzo's zitten (ja, cynisch klinkt het, maar 't is wel zo).
'k Zou trouwens ook helemaal gek worden. En in de krant gekomen...
Speed is nou niet de meest logische keuze, maar goed.
Ga naar een psychiater (neuro-p.), die zal je wat ter vervanging geven. Speed word je opgefokt van als je te veel neemt of 's slechte hebt en wie weet wat je dan aanricht. Kun je beter aan de benzo's zitten (ja, cynisch klinkt het, maar 't is wel zo).
'k Zou trouwens ook helemaal gek worden. En in de krant gekomen...
woensdag 23 september 2009 om 19:15
Jeetje Easy... dit is helemaal niet 'easy' voor je, dat begrijp ik.
Misschien dat je je kleine meisje in gedachten kunt nemen als je de volgende keer weer aandrang krijgt om iets te gebruiken.
Ik herken dit heel erg, een familielid van me is al jaaaaren enigszins verslaafd aan drugs (het is geen junkie, hij werkt en funcionteert wel gewoon). Sinds een jaar heeft ie ook een kleine dame erbij en het lukt hem aardig om van de speed af te blijven, met de kleine meid in zijn gedachte. Heel soms krijgt ie zo'n vreselijk aandracht dat ie er alles aan doet om op dat moment wat te gebruiken, ondanks de gedachten aan de kleine meid.
Ik vind het goed dat je naar de hulpverlening bent gestapt en dat je hier je verhaal doet.
Maar het enige wat ik kan blijven zeggen is: Denk aan je kleine meid!! Ze zal er nu nog niet echt wat van merken, maar er komt (zeer binnenkort) een dag dat ze dat wel gaat doen en wat zou jij doen als die kleine over 15 jaar aan de speed zit? Het antwoord wat je hierop zou geven moet je op jezelf betrekken. Je hebt de kracht al gevonden om met je vrouw verder te gaan, je hebt de kracht gehad om die 9 vreselijke wachtweken door te komen, je hebt ook vast en zeker de kracht om voor eens en voor altijd te stoppen met speed. Ik weet het zeker!
Misschien dat je je kleine meisje in gedachten kunt nemen als je de volgende keer weer aandrang krijgt om iets te gebruiken.
Ik herken dit heel erg, een familielid van me is al jaaaaren enigszins verslaafd aan drugs (het is geen junkie, hij werkt en funcionteert wel gewoon). Sinds een jaar heeft ie ook een kleine dame erbij en het lukt hem aardig om van de speed af te blijven, met de kleine meid in zijn gedachte. Heel soms krijgt ie zo'n vreselijk aandracht dat ie er alles aan doet om op dat moment wat te gebruiken, ondanks de gedachten aan de kleine meid.
Ik vind het goed dat je naar de hulpverlening bent gestapt en dat je hier je verhaal doet.
Maar het enige wat ik kan blijven zeggen is: Denk aan je kleine meid!! Ze zal er nu nog niet echt wat van merken, maar er komt (zeer binnenkort) een dag dat ze dat wel gaat doen en wat zou jij doen als die kleine over 15 jaar aan de speed zit? Het antwoord wat je hierop zou geven moet je op jezelf betrekken. Je hebt de kracht al gevonden om met je vrouw verder te gaan, je hebt de kracht gehad om die 9 vreselijke wachtweken door te komen, je hebt ook vast en zeker de kracht om voor eens en voor altijd te stoppen met speed. Ik weet het zeker!
