bedrogen worden, de hel

Dit is mijn eerste keer dat ik iets neerschrijf op een forum, en ik hoop dat het mij goed zal doen. Ik heb ongeveer 3j geleden ontdekt dat mijn vrouw een relatie had met een collega van haar. Stomweg doordat ze een telefoongesprek gewist had uit haar gsm. Had ervoor geen flauw vermoeden. Eerst ontkende ze alles, maar beetje bij beetje kwam ik erachter wat er allemaal gaande was. Heb hiervoor ook contact opgenomen met vrouw van de collega. De relatie was al ruim 2j aan de gang. Ze maakten elkaar geil d.m.v sms en mailtjes naar elkaar te sturen, om daarna ergens af te spreken om de daad bij het woord te voeren. We hadden toen al een kindje waarvan ze mij niet kon zeggen wie eigenlijk de vader was. Ongelooflijk wat er door je heengaat als je zoiets verneemt. Hebben hiervoor D.N.A onderzoek laten doen. Ik moest 9weken wachten op het resultaat. Ik was hier zo beschaamd in dat ik het tegen niemand durfde te vertellen en ook mijn vrouw verbood dat te doen. Ze heeft de relatie onmiddelijk verbroken. Hij had haar namelijk bekend totaal niets voor haar te voelen en enkel uit was op de sex, terwijl zij stapelzot op hem was. Tijdens deze 9weken wist ik met mezelf geen blijf, kropte alles op en ben toen naar iets op zoek gegaan om mij op de been te kunnen houden. En vond voor mij toen de ideale drug. De moment dat ik vernam dat het wel degelijk mijn kindje was kon ik al heel moeilijk functioneren zonder deze drug. Was wel ongelooflijk gelukkig dat mijn klein prinsesje wel degelijk van mij was. We hebben toen besloten samen te blijven en hard aan onze relatie te werken. Iedereen weet dat dit verdomd moeilijk is, en in de (vele) mindere periodes greep ik telkens terug naar het spul. Nu 3j later er nog steeds niet over en verslaafd aan dienen bucht

Ik vermoed niet dat je wil zeggen dat ik een junk ben?Maar eigenlijk ben ik het wel, maar zo zie ik er helemaal niet uit. Ik heb ook een job, zelfs een leidende functie in een tamelijk groot bedrijf. Niet velen zullen dit geloven, maar het is uiterlijk niet aan mij te merken, zeker niet voor degene die er niets van kennen. Niemand zou dit ook van mij verwachten, een voorbeeldfunctie op het werk, een vader van een perfect gezinnetje,.....En ik hoop dat je gelijk krijgt dat het mij lukt ermee te stoppen, thanks.quote:Bianca40 schreef op 23 september 2009 @ 19:15:

Jeetje Easy... dit is helemaal niet 'easy' voor je, dat begrijp ik.



Misschien dat je je kleine meisje in gedachten kunt nemen als je de volgende keer weer aandrang krijgt om iets te gebruiken.

Ik herken dit heel erg, een familielid van me is al jaaaaren enigszins verslaafd aan drugs (het is geen junkie, hij werkt en funcionteert wel gewoon). Sinds een jaar heeft ie ook een kleine dame erbij en het lukt hem aardig om van de speed af te blijven, met de kleine meid in zijn gedachte. Heel soms krijgt ie zo'n vreselijk aandracht dat ie er alles aan doet om op dat moment wat te gebruiken, ondanks de gedachten aan de kleine meid.



Ik vind het goed dat je naar de hulpverlening bent gestapt en dat je hier je verhaal doet.



Maar het enige wat ik kan blijven zeggen is: Denk aan je kleine meid!! Ze zal er nu nog niet echt wat van merken, maar er komt (zeer binnenkort) een dag dat ze dat wel gaat doen en wat zou jij doen als die kleine over 15 jaar aan de speed zit? Het antwoord wat je hierop zou geven moet je op jezelf betrekken. Je hebt de kracht al gevonden om met je vrouw verder te gaan, je hebt de kracht gehad om die 9 vreselijke wachtweken door te komen, je hebt ook vast en zeker de kracht om voor eens en voor altijd te stoppen met speed. Ik weet het zeker!

In de bekende omstandigheden tamelijk goed. Er gaan dagen voorbij zonder conflicten, maar er zijn er ook veel dat het een pak minder gaat. Je krijgt ook vaak te maken met overspel, op tv, tijdens gesprekken met vrienden of familie. We worden hierover ook niet gespaard, omdat niemand met wie we omgaan het van ons weet. Verleden week zei er nog een vriend van ons tijdens een gesprek over zijn zoon (zonder enige bijbedoeling natuurlijk) dat ge alleen zeker kunt zijn wie de moeder is, maar dat je als vader nooit echt zeker kunt zijn. We hadden het over het ochtendhumeurtje van zijn zoontje, en dat hij dit van hem had. Op zo'n momenten lachen we mee met de rest, maar begint bij mij alles weer te op te borrelen. Ik vrees dat dit nog vaak zal gebeuren.quote:Bianca40 schreef op 23 september 2009 @ 20:23:

Ja easy.. dan gaan we het over de definitie van Junk hebben. In mijn ogen ben je pas een junk als je niet meer normaal functioneert en elke minuut van de dag bezig bent met drugs krijgen, nemen, regelen enz enz.

Maar dat wil niet zeggen dat je geen probleem hebt, ondanks dat je normaal functioneert.

Hoe is de relatie nu met je vrouw?