Relaties
alle pijlers
Beginnende relatie
zondag 24 januari 2010 om 17:24
Ik heb hier al wat over in het Afwijzing & Teleurstelling in datingland topic geschreven, maar eigenlijk ben ik wel benieuwd of er vrouwen/mannen zijn die zichzelf in dit verhaal herkennen en hoe zij er mee omgaan.
Sinds anderhalve maand heb ik een hele leuke vriend. En het voelt goed en het is allemaal heerlijk. We kunnen helemaal in elkaar opgaan. Maar... We gaan nu die fase in dat het allemaal wat serieuzer wordt. Ik merk dat het niet meer dat ongecompliceerde van het allereerste begin is. Af en toe vind ik het wel een beetje eng. Ik heb steeds meer te verliezen want hij gaat steeds meer voor me betekenen. (Ben ook net weer begonnen met de pil en ik word daar zeker in de eerste week/weken heel emo van dus dat helpt soms ook niet mee). Zijn nu ook al plannetjes aan het maken voor ouders ontmoeten (yikes! Ik heb tot nu toe nog maar 1 iemand meegenomen en hij nog nooit iemand) en hij gaat binnenkort mee naar een feestje van mijn beste vriendin. En dan ga je toch een beetje nadenken van: hoe vinden we dit.. Hebben we het ook over gehad en toen vroeg hij: cold feet? maar nee, dat was het niet. Maar wel het besef.. dat het steeds 'echter' wordt.. Voorzichtig met elkaar omgaan en we houden rekening met elkaar maar het wordt nu denk ik ook belangrijk voor ons dat we ons eigen ding blijven doen. Onze eigen vrienden zien. Die balans vinden.. Vanaf vrijdagavond tot vanochtend met elkaar doorgebracht en dan gaan we helemaal in elkaar op. En als ik dan nu weer alleen thuis ben.. heb ik een hoop te verwerken.. En ik ben een beetje aan het evalueren hoe ik vind dat het gaat. En ja, het gaat goed en het voelt goed. Denk wel dat ik weer even wat afspraakjes wil inplannen met vriendinnen. Het gekke is dat ik eigenlijk tot de conclusie kom dat ik besef dat ik behoefte heb aan tijd voor mezelf en dat ik mn eigen dingen wil doen zoals met vriendinnen afspreken en me met mn eigen hobby's bezighouden, maar dat ik tegelijkertijd de neiging heb om aan hem te gaan "hangen". Terwijl ik dat dus eigenlijk helemaal niet wil. Het zal iets met onzekerheid te maken hebben denk ik.
Een voorbeeld. vannacht was hij heel moe en wou hij eigenlijk gaan slapen. Wel lekker tegen me aan enzo, maar tot nu toe hadden we dan nog wel even een uur liggen knuffelen (als we al geen sex hadden). Nu viel hij heel snel in slaap. En ik voelde me toch afgewezen! Dacht bij mezelf: nou, als hij nu al niet meer zo naar me verlangt... We hebben het er over gehad en ik moest het zo absoluut niet zien. Hij was gewoon moe... (en toch had ik moeite met dat te accepteren he ) Vanochtend alles ruimschoots goedgemaakt.. en ja misschien is het normaal dat je na een tijdje niet meer áltijd en overal 'behoefte' hebt (?) en toch.. ga ik me dan onzeker afvragen of het niet een slecht teken is.. Overdreven?
Maar ja, zoals jullie wellicht kunnen lezen ben ik er in ieder geval nogal verward onder.. Herkenbaar? Of juist helemaal niet? Ik ben benieuwd hoe jullie met die nieuwere fase in een relatie omgaan.
Sinds anderhalve maand heb ik een hele leuke vriend. En het voelt goed en het is allemaal heerlijk. We kunnen helemaal in elkaar opgaan. Maar... We gaan nu die fase in dat het allemaal wat serieuzer wordt. Ik merk dat het niet meer dat ongecompliceerde van het allereerste begin is. Af en toe vind ik het wel een beetje eng. Ik heb steeds meer te verliezen want hij gaat steeds meer voor me betekenen. (Ben ook net weer begonnen met de pil en ik word daar zeker in de eerste week/weken heel emo van dus dat helpt soms ook niet mee). Zijn nu ook al plannetjes aan het maken voor ouders ontmoeten (yikes! Ik heb tot nu toe nog maar 1 iemand meegenomen en hij nog nooit iemand) en hij gaat binnenkort mee naar een feestje van mijn beste vriendin. En dan ga je toch een beetje nadenken van: hoe vinden we dit.. Hebben we het ook over gehad en toen vroeg hij: cold feet? maar nee, dat was het niet. Maar wel het besef.. dat het steeds 'echter' wordt.. Voorzichtig met elkaar omgaan en we houden rekening met elkaar maar het wordt nu denk ik ook belangrijk voor ons dat we ons eigen ding blijven doen. Onze eigen vrienden zien. Die balans vinden.. Vanaf vrijdagavond tot vanochtend met elkaar doorgebracht en dan gaan we helemaal in elkaar op. En als ik dan nu weer alleen thuis ben.. heb ik een hoop te verwerken.. En ik ben een beetje aan het evalueren hoe ik vind dat het gaat. En ja, het gaat goed en het voelt goed. Denk wel dat ik weer even wat afspraakjes wil inplannen met vriendinnen. Het gekke is dat ik eigenlijk tot de conclusie kom dat ik besef dat ik behoefte heb aan tijd voor mezelf en dat ik mn eigen dingen wil doen zoals met vriendinnen afspreken en me met mn eigen hobby's bezighouden, maar dat ik tegelijkertijd de neiging heb om aan hem te gaan "hangen". Terwijl ik dat dus eigenlijk helemaal niet wil. Het zal iets met onzekerheid te maken hebben denk ik.
Een voorbeeld. vannacht was hij heel moe en wou hij eigenlijk gaan slapen. Wel lekker tegen me aan enzo, maar tot nu toe hadden we dan nog wel even een uur liggen knuffelen (als we al geen sex hadden). Nu viel hij heel snel in slaap. En ik voelde me toch afgewezen! Dacht bij mezelf: nou, als hij nu al niet meer zo naar me verlangt... We hebben het er over gehad en ik moest het zo absoluut niet zien. Hij was gewoon moe... (en toch had ik moeite met dat te accepteren he ) Vanochtend alles ruimschoots goedgemaakt.. en ja misschien is het normaal dat je na een tijdje niet meer áltijd en overal 'behoefte' hebt (?) en toch.. ga ik me dan onzeker afvragen of het niet een slecht teken is.. Overdreven?
Maar ja, zoals jullie wellicht kunnen lezen ben ik er in ieder geval nogal verward onder.. Herkenbaar? Of juist helemaal niet? Ik ben benieuwd hoe jullie met die nieuwere fase in een relatie omgaan.
zondag 24 januari 2010 om 17:29
Misschien een beetje relativeren?
Hij is ook maar een mens net als jij, hij maakt ook fouten, doet onhandig, weet soms niet wat ie moet doen, is ook wel eens onzeker, is ook wel eens gewoon moe.
Je hoeft niet direct een verband voor de komende 60 jaar met hem aan te gaan. Het is niet zo dat als dit op niets uitloopt uiteindelijk jij de rest van je leven in je eentje hoeft te slijten.
Neem het gewoon zoals het gaat, met niet al te veel verwachtingen, geniet gewoon van hoe het nu gaat, en als er nieuwe situaties op je pad komen vertrouw er dan op dat je die gerust wel kunt handelen.
Hij is ook maar een mens net als jij, hij maakt ook fouten, doet onhandig, weet soms niet wat ie moet doen, is ook wel eens onzeker, is ook wel eens gewoon moe.
Je hoeft niet direct een verband voor de komende 60 jaar met hem aan te gaan. Het is niet zo dat als dit op niets uitloopt uiteindelijk jij de rest van je leven in je eentje hoeft te slijten.
Neem het gewoon zoals het gaat, met niet al te veel verwachtingen, geniet gewoon van hoe het nu gaat, en als er nieuwe situaties op je pad komen vertrouw er dan op dat je die gerust wel kunt handelen.
zondag 24 januari 2010 om 17:39
Heel cliché.... maar het loopt zoals het loopt en het gaat zoals het gaat.
Ik houd niet zo van heftige veranderingen. Niet wat betreft m'n woonplaats, huis, heb graag jaaaaren dezelfde vrienden/vriendinnen en kan nogal schuw worden van nieuwe fases in de liefde. Er zitten leuke en vaak genoeg ook minder leuke kanten aan. Want je komt langzaam maar zeker van die mooi roze wolk, zo in de realiteit. Het feit dat hij geen naaimachine is, maakt hem heel menselijk Dat jij je afgewezen voelde kan ik me ook iets bij voorstellen - heb 't ook wel 's zo geïnterpreteerd. Maar anderzijds.... als het er van mijn kant geen behoefte is (door vermoeidheid of gewoon geen zin), dan zou ik het vervelend vinden als hij zich dan direct afgewezen zou voelen.
Het voordeel van zo'n nieuwe fase is dat je elkaar eigenlijk beter leert kennen dan in die eerste fase, waarin alles geweldig is. Over een tijdje inventariseer je of je relatie is wat je nodig hebt, wat je wilt en waar je achter staat. Ik denk dat iedereen dat van tijd tot tijd doet... (ook in latere fases).
Fase 1, 2, 3 of de rest.... je hobby blijven uitoefenen en je vriendinnen niet in de wacht zetten. Gezond voor jou, wel zo leuk voor je vriendinnen en je vriend ziet dan ook dat je een toffe meid bent met een eigen leven. Als jullie elkaar leuk genoeg vinden, dan zal er nog genoeg tijd samen zijn in de toekomst
Trouwens... mijn feet waren toentertijd nog veel colder... De behoefte om zijn ouders te gaan ontmoeten kwam pas na zo'n 8 maanden. Toen was de nieuwsgierigheid er pas (van mijn kant iig) en wist ik dat hij en ik wel wat langer samen zouden blijven. Er was dus wat meer rust - in mijn koppie, maar ook tussen ons als stel. Daarvoor vond ik het helemaal niet nodig om zijn familie te ontmoeten of dat hij de mijne zou ontmoeten.
Beetje 'go with the flow' zonder druk of het woordje 'moeten'.
Ik houd niet zo van heftige veranderingen. Niet wat betreft m'n woonplaats, huis, heb graag jaaaaren dezelfde vrienden/vriendinnen en kan nogal schuw worden van nieuwe fases in de liefde. Er zitten leuke en vaak genoeg ook minder leuke kanten aan. Want je komt langzaam maar zeker van die mooi roze wolk, zo in de realiteit. Het feit dat hij geen naaimachine is, maakt hem heel menselijk Dat jij je afgewezen voelde kan ik me ook iets bij voorstellen - heb 't ook wel 's zo geïnterpreteerd. Maar anderzijds.... als het er van mijn kant geen behoefte is (door vermoeidheid of gewoon geen zin), dan zou ik het vervelend vinden als hij zich dan direct afgewezen zou voelen.
Het voordeel van zo'n nieuwe fase is dat je elkaar eigenlijk beter leert kennen dan in die eerste fase, waarin alles geweldig is. Over een tijdje inventariseer je of je relatie is wat je nodig hebt, wat je wilt en waar je achter staat. Ik denk dat iedereen dat van tijd tot tijd doet... (ook in latere fases).
Fase 1, 2, 3 of de rest.... je hobby blijven uitoefenen en je vriendinnen niet in de wacht zetten. Gezond voor jou, wel zo leuk voor je vriendinnen en je vriend ziet dan ook dat je een toffe meid bent met een eigen leven. Als jullie elkaar leuk genoeg vinden, dan zal er nog genoeg tijd samen zijn in de toekomst
Trouwens... mijn feet waren toentertijd nog veel colder... De behoefte om zijn ouders te gaan ontmoeten kwam pas na zo'n 8 maanden. Toen was de nieuwsgierigheid er pas (van mijn kant iig) en wist ik dat hij en ik wel wat langer samen zouden blijven. Er was dus wat meer rust - in mijn koppie, maar ook tussen ons als stel. Daarvoor vond ik het helemaal niet nodig om zijn familie te ontmoeten of dat hij de mijne zou ontmoeten.
Beetje 'go with the flow' zonder druk of het woordje 'moeten'.
maandag 25 januari 2010 om 10:24
Ik heb er een nachtje over geslapen en ik denk dat de verwarring ook komt omdat ik dingetjes bij hem ga zien die ik gewoon minder leuk vind. Hem idd ook als 'menselijk' zien en niet als iemand die alleen maar leuk is. Dat zal hij bij mij ongetwijfeld ook hebben. Waar ik eerst uitsluitend complimentjes kreeg voelt hij zich nu ook in de positie om het te zeggen als hij iets niet leuk vindt wat ik aan heb (ongevraagd). Los van het feit dat ik er gewoon van baal om kritiek te krijgen als ik mn best heb gedaan om me op te tutten, geef ik hem nooit negatieve kritiek als hij iets aan heeft wat ik niet leuk vind. Juist omdat ik gewoon wil dat hij zich op zn gemak voelt. En hij bedoelt het niet verkeerd maar ik ben er niet blij mee. Het is voor mij (gek genoeg) een eye-opener dat ik niet alles leuk hoef te vinden wat hij doet/zegt.
Verder is het idd zo dat ik niet een verband met hem hoef aan te gaan voor de komende 60 jaar, dat ik beter van het nu kan genieten en dat ik situaties die komen gaan gewoon zal kunnen handelen
De reden dat we nu al over ouders beginnen is meer omdat hij over iets van anderhalve maand een lange reis gaat maken en ik hem dan hier en daar kom opzoeken. Ik denk dat het anders ook nog wel even had geduurd.
Nee cold feet is het ook niet. en na een nachtje goed geslapen te hebben kan ik het idd ook wel weer wat beter relativeren. Helemaal in het begin ging ik heel bewust om met het contact dat ik met hem had. De laatste paar weken ben ik meer in hem opgegaan en ik denk dat ik het toch fijner vind om er wat bewuster mee om te gaan om die balans te hebben tussen mijn eigen leven en het samenzijn met hem. Er zijn soms zo weinig vrije uurtjes en de tijd vliegt gewoon!
Het feit dat hij geen naaimachine is, maakt hem heel menselijk .. daar heb je een punt ja Lizzl
@ badmeester, dat vind jij wel een memorabel topic he
Verder is het idd zo dat ik niet een verband met hem hoef aan te gaan voor de komende 60 jaar, dat ik beter van het nu kan genieten en dat ik situaties die komen gaan gewoon zal kunnen handelen
De reden dat we nu al over ouders beginnen is meer omdat hij over iets van anderhalve maand een lange reis gaat maken en ik hem dan hier en daar kom opzoeken. Ik denk dat het anders ook nog wel even had geduurd.
Nee cold feet is het ook niet. en na een nachtje goed geslapen te hebben kan ik het idd ook wel weer wat beter relativeren. Helemaal in het begin ging ik heel bewust om met het contact dat ik met hem had. De laatste paar weken ben ik meer in hem opgegaan en ik denk dat ik het toch fijner vind om er wat bewuster mee om te gaan om die balans te hebben tussen mijn eigen leven en het samenzijn met hem. Er zijn soms zo weinig vrije uurtjes en de tijd vliegt gewoon!
Het feit dat hij geen naaimachine is, maakt hem heel menselijk .. daar heb je een punt ja Lizzl
@ badmeester, dat vind jij wel een memorabel topic he
maandag 25 januari 2010 om 11:19
Hey,phoebexxx! : )
Vergeet nu niet er van te genieten idd...maak je niet te druk! Ja,de relatie zal veranderen naar mate je elkaar langer kent.Zolang je daar samen vorm aan kunt geven en je daar beide happy bij voelt,niks aan de hand toch? Als je maar wel jezelf kunt blijven..dan zit het wel goed.Of misschien zeg ik het wel verkeerd..als je maar steeds meer van jezelf ,hoe jij bent, kunt en mag laten zien.En wat je goed inziet is idd ook tijd en ruimte voor je eigen dingetjes,vriendinnen enzo te maken! Weet zelf te goed wat het is om je letterlijk in een relatie te verliezen..remember het andere topic...
Enjoy it! Liefs,mirre
Vergeet nu niet er van te genieten idd...maak je niet te druk! Ja,de relatie zal veranderen naar mate je elkaar langer kent.Zolang je daar samen vorm aan kunt geven en je daar beide happy bij voelt,niks aan de hand toch? Als je maar wel jezelf kunt blijven..dan zit het wel goed.Of misschien zeg ik het wel verkeerd..als je maar steeds meer van jezelf ,hoe jij bent, kunt en mag laten zien.En wat je goed inziet is idd ook tijd en ruimte voor je eigen dingetjes,vriendinnen enzo te maken! Weet zelf te goed wat het is om je letterlijk in een relatie te verliezen..remember het andere topic...
Enjoy it! Liefs,mirre
maandag 25 januari 2010 om 12:10
quote:badmeester schreef op 24 januari 2010 @ 17:30:
Beetje off topic hoor maar betaalde hij de eerste keer het diner?:-)
Wat zegt dat dan over iemand, als hij de eerste keer het diner betaald? Nou word ik wel nieuwsgierig.
Om terug te komen op het topic, ik herken je gevoel, Phoebexx.
Momenteel ga ik met iemand om die ik nog niet zo lang ken. Toch gaan ook wij helemaal in elkaar op en lijkt alles gewoon perfect te werken tussen ons. Ook ik heb dat gevoel dat we allebei ons eigen ding hebben maar ik tegelijkertijd aan hem wil "hangen". Ik probeer dat gevoel zo veel mogelijk weg te schuiven en intens te genieten van de momenten dat we samen zijn.
Dat je vriend in slaap valt terwijl jullie lekker aan het knuffelen zijn op bed is iets wat mij gisteren is overkomen, haha. Ik was ook erg moe en viel in slaap in de armen van mijn vriend. Hij weet dat ik het niet als een afwijzing bedoelde, ik voelde me namelijk zo fijn in zijn armen dat ik het ook toe liet. Zo zou jij het ook kunnen zien. Er zullen nog genoeg tijden komen dat je meer uit een knuffel moment kan halen. Soms is het ook niet verkeerd om juist van de rust te genieten die jullie samen delen.
Ik vind het in ieder geval heel erg leuk voor je dat je iemand hebt gevonden waar je iets mee op zou kunnen bouwen. Ondanks je onzekerheden moet je ook niet vergeten te blijven genieten. Iets wat ik mezelf ook moet blijven herinneren.
Beetje off topic hoor maar betaalde hij de eerste keer het diner?:-)
Wat zegt dat dan over iemand, als hij de eerste keer het diner betaald? Nou word ik wel nieuwsgierig.
Om terug te komen op het topic, ik herken je gevoel, Phoebexx.
Momenteel ga ik met iemand om die ik nog niet zo lang ken. Toch gaan ook wij helemaal in elkaar op en lijkt alles gewoon perfect te werken tussen ons. Ook ik heb dat gevoel dat we allebei ons eigen ding hebben maar ik tegelijkertijd aan hem wil "hangen". Ik probeer dat gevoel zo veel mogelijk weg te schuiven en intens te genieten van de momenten dat we samen zijn.
Dat je vriend in slaap valt terwijl jullie lekker aan het knuffelen zijn op bed is iets wat mij gisteren is overkomen, haha. Ik was ook erg moe en viel in slaap in de armen van mijn vriend. Hij weet dat ik het niet als een afwijzing bedoelde, ik voelde me namelijk zo fijn in zijn armen dat ik het ook toe liet. Zo zou jij het ook kunnen zien. Er zullen nog genoeg tijden komen dat je meer uit een knuffel moment kan halen. Soms is het ook niet verkeerd om juist van de rust te genieten die jullie samen delen.
Ik vind het in ieder geval heel erg leuk voor je dat je iemand hebt gevonden waar je iets mee op zou kunnen bouwen. Ondanks je onzekerheden moet je ook niet vergeten te blijven genieten. Iets wat ik mezelf ook moet blijven herinneren.
maandag 25 januari 2010 om 15:07
quote:mirre67 schreef op 25 januari 2010 @ 11:19:
Hey,phoebexxx! : )
Vergeet nu niet er van te genieten idd...maak je niet te druk! Ja,de relatie zal veranderen naar mate je elkaar langer kent.Zolang je daar samen vorm aan kunt geven en je daar beide happy bij voelt,niks aan de hand toch? Als je maar wel jezelf kunt blijven..dan zit het wel goed.Of misschien zeg ik het wel verkeerd..als je maar steeds meer van jezelf ,hoe jij bent, kunt en mag laten zien.En wat je goed inziet is idd ook tijd en ruimte voor je eigen dingetjes,vriendinnen enzo te maken! Weet zelf te goed wat het is om je letterlijk in een relatie te verliezen..remember het andere topic...
Enjoy it! Liefs,mirre
Hey Mirre! Leuk dat je hier reageert Hoe gaat het met jou?
Ja en het gaat ook juist zo goed.. sleutelwoord is relativeren denk ik. En we geven idd alles juist heel goed samen vorm zodat we allebei happy zijn. Dus eigenlijk maak ik me zo nu en dan druk om niets
Hey,phoebexxx! : )
Vergeet nu niet er van te genieten idd...maak je niet te druk! Ja,de relatie zal veranderen naar mate je elkaar langer kent.Zolang je daar samen vorm aan kunt geven en je daar beide happy bij voelt,niks aan de hand toch? Als je maar wel jezelf kunt blijven..dan zit het wel goed.Of misschien zeg ik het wel verkeerd..als je maar steeds meer van jezelf ,hoe jij bent, kunt en mag laten zien.En wat je goed inziet is idd ook tijd en ruimte voor je eigen dingetjes,vriendinnen enzo te maken! Weet zelf te goed wat het is om je letterlijk in een relatie te verliezen..remember het andere topic...
Enjoy it! Liefs,mirre
Hey Mirre! Leuk dat je hier reageert Hoe gaat het met jou?
Ja en het gaat ook juist zo goed.. sleutelwoord is relativeren denk ik. En we geven idd alles juist heel goed samen vorm zodat we allebei happy zijn. Dus eigenlijk maak ik me zo nu en dan druk om niets
maandag 25 januari 2010 om 15:11
@ muismatje, dat was een topic van een tijd geleden over wie er bij (eerste) dates betaalt.. ik en vele anderen met mij vonden het charmant als de man de eerste date betaalde. Is bij mij niet gebeurd. Gewoon 50-50 Maar uiteindelijk maakt het dus helemaal niks uit haha..
Maar fijn om te lezen dat jij hetzelfde voelt als ik Het voelt ook zoveel fijner dan anders, zo niet te vergelijken dat ik af en toe denk: huh?? maar zo gaat het toch nooit Goed juist dus maar ik denk dat we onszelf er af en toe gewoon ook over verbazen. Dat het zo ook kan.
En idd.. die stomme onzekerheid ook. Het is juist heerlijk dat ie zo 123 in mn armen in slaap kan vallen
Maar fijn om te lezen dat jij hetzelfde voelt als ik Het voelt ook zoveel fijner dan anders, zo niet te vergelijken dat ik af en toe denk: huh?? maar zo gaat het toch nooit Goed juist dus maar ik denk dat we onszelf er af en toe gewoon ook over verbazen. Dat het zo ook kan.
En idd.. die stomme onzekerheid ook. Het is juist heerlijk dat ie zo 123 in mn armen in slaap kan vallen
maandag 25 januari 2010 om 15:28
Jaaaa,ik zoek je gewoon op,hahaha.Ben echt blij voor je dat je zo happy bent nu! En idd relativeren...ik weet dat je dat goed kunt! Maar wel begrijpelijk dat je zo af en toe zo'n aanvalletje van onzekerheid hebt hoor..juist omdat je er zo blij mee bent!
En ja,dan kun je je wel eens druk maken om nix..
Met mij gaat het een stuk beter,finally! Voel eindelijk de kracht weer terugkomen en daar ben ik heel blij mee! Ben (hoop ik) over het diepste punt heen...en nu up!! Schrijf veel in het liefdesverdriettopic en heb daar veel aan.Gaat goed komen met mij! Nou lekker genieten phoebs,dat verdien je! Liefs,mirre
En ja,dan kun je je wel eens druk maken om nix..
Met mij gaat het een stuk beter,finally! Voel eindelijk de kracht weer terugkomen en daar ben ik heel blij mee! Ben (hoop ik) over het diepste punt heen...en nu up!! Schrijf veel in het liefdesverdriettopic en heb daar veel aan.Gaat goed komen met mij! Nou lekker genieten phoebs,dat verdien je! Liefs,mirre
