Bellen of afwachten

vivelle, je draaft een beetje door. Je vriend heeft heus geen ongeluk gehad, dan had je namelijk allang iets gehoord.

Ik denk ook eerder dat je stiekem bang bent dat hij je vergeten is / het gewoon niet zo belangrijk vindt / je niet meer leuk vindt of iets in die richting.

Je moet echt proberen dit los te laten en wat minder onzeker te zijn, want op deze manier heb je zelf geen leven én je jaagt hem ermee weg.

Hai,

Relax joh, hij was waarschijnlijk moe, heeft zijn mobiel in de oplader gezet gisteren ( zonder aan te doen) en is gaan slapen...... Nu is hij weer hard aan het werk dus relax...........



je hoort heus wel wat van hem......................

quote:vivelle schreef op 17 juni 2009 @ 08:08:

Nou inmiddels nog niks van hem gehoord. Nu begin ik me zorgen te maken. Misschien een beetje overdreven, maar nu ga ik echt denken dat ie een ongeluk heeft gehad ofzo. Aan de andere kant ben ik ook boos. Want hij weet dat ik me zorgen maak, en hij weet dat zelfs een kort smsje: ben thuis ga nu slapen, als genoeg is. Ik weet dat ik teveel zeur, maar ik heb echt tot half 3 wakker gelegen vanacht....





Pfff....



Volgende keer DUIDELIJKE afspraken maken?

Ik herken je verhaal heel goed, ik ben zelf ook heel lang zo geweest. Het lastige is dat mensen kunnen zeggen wat ze willen, maar als in mijn hoofd eenmaal het idee zit dat Boomkater een ongeluk heeft gehad en daarom niet smst, lukt het me bijna niet meer om dat van me af te zetten. Alsof het gewoon niet anders kán, het móet wel gebeurd zijn. Toen hij op studiereis was in Amerika en een paar dagen niets liet horen, sliep ik bijna niet meer en mijn omgeving werd helemaal gek van me. Bleek later inderdaad dat zijn telefoon leeg was, en ze hadden met z'n allen maar één oplader die daar in het stopcontact kon, en hij was natuurlijk lang niet de enige met een lege telefoon. Typisch geval van 'oh ja, dat had ik zelf ook kunnen bedenken...' maar als ik eenmaal zo'n aanval van doemdenken heb, lúkt dat gewoon niet meer.



De laatste tijd gaat het veel beter, dat realiseer ik me nu pas eigenlijk, en ik weet ook niet zo goed waardoor het komt. Misschien ben ik er gewoon wat makkelijker in geworden omdat we inmiddels twee jaar bij elkaar zijn en ik al heel veel keren heb ervaren dat er niets aan de hand was als ik me zorgen had gemaakt. Dan ga je steeds eerder denken: 'nou ja, de vorige keer was er niets aan de hand, dus het zal nu ook wel meevallen'. Als een van ons een paar dagen weggaat, spreken we soms af om helemaal niet te smsen, maar alleen een keertje te bellen, omdat ik dus nogal kan doorslaan als ik wacht op een berichtje. Dat werkt altijd heel goed, en als ik dan stiekem toch een smsje van hem krijg, ben ik extra blij



Zoek gewoon afleiding (maar als ik goed heb gelezen ben je nu aan het werk dus dat zal wel lukken) en blijf jezelf vertellen dat er niets aan de hand is. Praat er op een rustig moment een keer met hem over, niet op een beschuldigende manier, maar gewoon om uit te leggen hoe jij je soms kunt voelen, en dat dat misschien onzinnig is, maar dat hij in ieder geval weet dat dat speelt. Dan houdt hij er misschien ook wat meer rekening mee (al moet hij dat ook weer niet teveel doen natuurlijk, want dan kom je nooit van die bezorgdheid af).



En even geheel offtopic: ik heb mijn haar vandaag in het knotje-met-haarbandje zoals jij dat gisteren op het 'haar opsteken' topic hebt uitgelegd, het staat vet leuk

quote:vivelle schreef op 16 juni 2009 @ 23:30:

Hoi iedereen.

Ik zit met een vraag. Mijn vriendje is vanavond aan het pokeren. Ik vind dat super leuk voor hem, maar we hadden elkaar al een tijdje niet gezien of gesproken en nu is ie dus ook nog weg. Jammer maar helaas. Gevraagd of ie dan op z'n minst af en toe kon smsen en of ik hem vanavond nog even op msn zou spreken (hij is waarschijnlijk toch rond 1 uur thuis want hij moet met OV..). Nou smst ie de hele avond niet, en dan word ik boos. Nou goed heb die kwaadheid maar even laten varen, maar dan is het ook nog niet zeker dat ik hem vanavond wel spreek, want hij zal wel heel moe zijn en willen slapen en bovendien moet ik ook vroeg naar bed, want morgen weer om half 8 opstaan. Morgen zouden we afspreken, 's avonds rond een uur of 7. Maar nu kom ik er achter dat ik morgen helemaal geen tijd heb... Ik mis hem en vind het jammer dat ik hem nu zo weinig spreek en word er helemaal verdrietig van. Moet ik hem nu nóg een sms sturen vanavond (heb hem al twee smsjes gestuurd met daarin 'gewoon' wat ik had meegemaakt, maar na daar al geen reactie op te krijgen nog een ander smsje gestuurd met de vraag waarom ie niet reageerde en of ie alsjeblieft snel iets van zich wilde laten weten. Dat sinds half 8 vanavond. Oké misschien een beetje claimerig, maar als hij belooft dat hij iets laat horen, en ik niks van hem hoor, dan is dat toch niet zo gek? Snap dat een avondje pokeren de aandacht van hem krijgt, maar hij gaat toch ook naar de toilet?

Ooit (ongeveer een half jaar geleden) was dit de reden dat ik heel de nacht ongerust haast geen oog had dichtgedaan. Toen zei hij daarna: als ik niet reageer moet je gewoon een smsje sturen en de aandacht opeisen. Nou wil ik dit best doen, maar ik heb al meerdere keren geprobeerd, en wil niet de zeikerige vriendin uithangen. Maar aan de andere kant blijf ik me druk maken (omdat ik het stom vind en ik verdrietig ben dat hij niet heel even de moeite kan nemen voor een klein smsje), en ben ik bang dat ik straks om die reden wakker lig. Nou kan het zijn dat hij zijn telefoon heeft uitgezet (batterij bijna leeg, zei hij vòòr half 8 toen ik hem belde) en hem straks pas aanzet. Maar dan moet ik dus wachten tot 1 uur voordat ik iets van hem hoor, en morgen moet ik de hele dag werken! Vakantie baantje in de horeca, dus heel de dag lopen, en dus erg vermoeiend. Wat is jullie advies?



Als hij belooft om iets te laten horen, waarom wacht je dat dan niet gewoon af. Misschien heeft hij nu helemaal geen zin meer om iets te laten horen omdat hij terug móet smsen. Houdt hij wel van smsen of zijn dat alleen maar jouw verwachtingen?



Niet achteraan rennen, niet claimen. Jullie hebben een afspraak staan, dat jij dan ineens geen tijd hebt moet je hem niet in de schoenen gaan schuiven.



Ik snap trouwens het hele drama niet. Waarom is het een probleem als je je vriend even minder spreekt? Klinkt alsof je vaker extreem veel aandacht wil. Hij heeft nog dingen te doen naast jullie relatie, laat hem die doen anders is dat dadelijk alles wat hij nog wil doen. En natuurlijk is het leuk om hem te spreken, maar wat heb je liever? Dat hij uit vrije wil even belt (misschien belt hij liever dan dat hij smst) of dat hij dat gedwongen doet?

Ik vraag me trouwens af in hoeverre hij echt oprecht heeft 'beloofd iets te laten horen' of dat jij dat gewoon eiste en hij je niet heeft tegengesproken.



Kom op zeg, je komt niet een béétje claimerig over, maar heel erg. Dat ie gezellig een avondje aan het pokeren is met zijn vrienden en jou dan 'op zijn minst af en toe moet sms-en', tjongejongejonge. Daar zou mij de lust om je überhaupt nog te sms-en geheel van vergaan.



Je moet het helemaal zelf weten, maar ik zou een stapje terug doen in dit gedrag en proberen te relaxen.

ok, ik herken het wel, als je eenmaal hebt afgesproken dat hij zou smssen dan voelt het kut als hij dat niet doet. De oplossing? dat soort afspraken niet meer maken. Je wéét dat het voor hem lastig is zich er aan te houden, als je zelf een gezellige avond hebt met je vriendinnen is het ook moeilijk om je te bedenken dat je nog iemand zou bellen/smssen. Dus het is een afspraak die gedoemd is te mislukken, en de effecten daarvan zijn rotgevoelens, boosheid etc. Dus vraag hem er niet meer om. Gun hem gewoon lekker een avondje pokeren met vrienden zonder dat hij er aan hoeft te denken jou iets te laten horen. En bel hem dan gewoon de volgende dag om te vragen hoe hij het heeft gehad.



Ik heb al dat soort afspraken aan de wilgen gehangen. Je hebt er toch niks aan en het zorgt alleen voor narigheid. Ik wil ook niet meer weten hoe laat hij denkt thuis te komen, of dat ie belt als hij op weg gaat, ik hoef geen telefoontje 's nachts om te weten hoe het is. Want als het er dan niet van komt denk ik dat hij in het kanaal is gereden, terwijl hij gewoon zijn telefoon is vergeten oid. Je snijdt jezelf alleen maar in de vingers. Het werkt voor mij iig veel beter om het los te laten, lekker een avond wat leuks voor mezelf te doen, en te gaan slapen als ik dat wil. Is hij vroeg thuis, dan kunnen we nog gezellig napraten, is hij dat niet, dan schuift hij naast me in bed, geeft me een zoen en ik spreek hem de volgende ochtend weer. Veel gezelliger dan gedoe over "waarom heb je niet gebeld"

Juist, wat Allis zegt!

(Alleen zegt zij het vriendelijker, uitgebreider en genuanceerder).

Ik snap haar goed dat ze er mee zit als haar vriend niet aan simpele afspraken houdt. Als hij daar al niet aan kan houden,

hoe zal het straks zijn met serieuzere beloftes?

Als hij weet dat zij het op prijs stelt als ie een kort sms-je stuurt, dan kan hij toch daar ook wel minstens rekening mee houden? Vaak is er ook meer aan de hand en dan ben je gewoon onzeker of je vriend voor je gaat of niet.



Eén ding weet ik wel, en dat is als een jongen gek op je is, zal hij alles aan doen om je het gevoel te geven dat hij om je geeft en zal ook rekening met je houden, al zit ie aan de andere kant kan de wereld. En als je ook weet dat de liefde gewoon goed zit met je vriend, dan maak je je ook niet meer druk om dit soort dingen.

Ja maar waar gaat dit nou helemaal over?

Jullie spreken af om te smsen? dat vind ik al vrij apart eigenlijk.....

Als jij een meidenavond met je vriendinnen hebt dan heb je toch ook niet constant je telefoon bij je om je vriend te smsen?



Ik denk dat hij gewoon een leuke avond gehad heeft, lekker is gaan slapen en er gewoon niet aan gedacht heeft.

Dat betekent dus niet dat hij jou niet meer leuk vindt, maar gewoon, dat hij even met andere dingen bezig was.



No worries!

quote:Suy schreef op 17 juni 2009 @ 13:41:



Als jij een meidenavond met je vriendinnen hebt dan heb je toch ook niet constant je telefoon bij je om je vriend te smsen?

Ik ken iemand die dat wel doen (want: hele claimerige vriend, die bestaan ook) en daar heb ik echt een pleurishekel aan! De helft van de gesprekken mist ze want dan zit ze weer te smsen.

quote:misstique schreef op 17 juni 2009 @ 13:09:

Ik snap haar goed dat ze er mee zit als haar vriend niet aan simpele afspraken houdt. Als hij daar al niet aan kan houden,

hoe zal het straks zijn met serieuzere beloftes?



Eén ding weet ik wel, en dat is als een jongen gek op je is, zal hij alles aan doen om je het gevoel te geven dat hij om je geeft

Beetje overdreven allemaal he? Dus als een jongen gek op me is kan hji geen avond mee zonder me? Nou, dat lijkt me waanzinnig benauwend.

En kom op zeg, dat hij eens een avond niet smst zegt echt niets over zijn betrouwbaarheid hoor. Wil je Vivelle helemaal op de kast jagen ofzo?

nou ik ben echt blij dat mijn man niet de hele tijd aan mij denkt als hij niet bij me is. Hij moet toch ook gewoon kunnen werken, plezier hebben enzovoort. Met zulke afspraken werk je alleen maar je eigen rotgevoel en onzekerheid in de hand. Want hij zegt maar ja, want anders ben jij aan het piepen, maar je weet dat hij het moeilijk vindt om zich er aan te houden.



Heb je zelf niet ook dingen die je lief van je vraagt, waarvan je het moeilijk vindt om je er aan te houden? Lief wil graag dat ik de douchevloer aandweil. Ik vergeet het gewoon, zit niet in mijn systeem. Hou ik nou minder van hem?

ik zou het trouwens omdraaien. Je kunt je man/vriend niet aansprakelijk stellen voor het gevoel dat het goed zit. Waarom zou je het gevoel of hij gek op je is ophangen aan of hij wel of niet een smsje stuurt? Hij kan ook stellen, als ze echt van me houdt laat ze me lekker een avond met de mannen zitten pokeren zonder aandacht op te eisen. Ik bedoel, jij kunt toch ook rekening houden met hem?



Weet je, natuurlijk heb ik soms ook een bui dat ik eigenlijk wil dat hij me even aandacht geeft, al is hij elders. Maar ik weet dan wel dat dat niet zijn probleem is, niet zijn schuld e niet zijn verantwoordelijkheid. Soms bel ik hem dan even, maar liever probeer ik mezelf een schop onder mijn bevallige achterste te geven. Dan bel ik mijn moeder wel, of aai ik de kat, of trek ik een fles rosé open. Het gesprek wat je op zo'n moment hebt met je Lief kan toch niet voldoende zijn, want jij belt al met een kutgevoel, met het idee dat je te weinig aandacht hebt. En het is voor hem onmogelijk om dat op te lossen, want ergens moet hij weer ophangen. Dan is zijn avond verklooit en jou probleem is geen milimeter opgeschoten. Dus ik bel niet, als ik het even laten kan. Stel hem niet verantwoordelijk voor jou geluk/plezier, en stel jezelf ook niet verantwoordelijk voor zijn veiligheid/watdanook. Er gebeurt heus niet zomaar een ongeluk, en door met hem te bellen/smssen kun je het ook niet voorkomen. Het heeft gewoon geen zin om je daar druk over te maken. Plaats jezelf niet in de positie dat je er extra om gaat stressen door hem te verplichten te bellen als je weet dat dat lastig voor hem is.

@Spijker -> Ook ik heb recht op mijn mening net zoveel als jij. Als je partner een keertje niks van zich laat horen, dat kan gebeuren. Mannen die dit systematisch doen, lijkt mij gewoon vervelend en dat begrijp ik het van haar kant en dat is gewoon mijn mening. Jaag niemand op de kast, just my 2 cents.

nou, systematisch? Ik lees dat het een half jaar terug ook is gebeurd. Misschien vraagt ze het wel elke week? En is het nu een keertje niet gelukt? Als ik lees dat zijn telefoon bijna leeg was, denk ik gewoon dat dat ding is opgehouden met werken. Of dat hij m heeft uitgezet. Nou wat een ramp! dan mailt/belt/smst ie vast wel morgen ofzo.

@ allis, ben absoluut wel met je eens dat je zelf verantwoordelijk bent voor je eigen geluk en van niemand moet laten afhangen! mooi gezegd!

Ik zou het best wel irritant vinden als iemand van mij verwacht/eist dat ik terug ga sms-en tijdens 'n avondje met vrienden. Zeker als ik diegene de dag ervoor nog heb gesproken.

Vivelle,

Ik kan me voorstellen dat je je inmiddels wat zorgen begint te maken, maar je schrijft dat zijn telefoon nu aan staat.

Dit betekent dat hij zijn telefoon aan heeft gezet en heeft opgeladen. Lijkt me een duidelijke aanwijzing dat hij niet ergens dood ligt.



Misschien kun je anders 1 van de pokervrienden bellen om te vragen of die iets weten, met het risico dat je als echt bezorgde vriendin over komt, maar dat kan je op de koop toenemen.

Rustig..............



Kan je niet iemand bellen? Familie, ouders, vrienden van hem???

Ben je ongesteld?!?