Relaties
alle pijlers
Bewust geen kinderen?
donderdag 12 januari 2012 om 18:33
Hallo dames
Ik weet mijn hele volwassen leven al ,en ik ben nu 42 ,dat ik geen kinderen wil.
Dit is best belangrijk om te communiceren als je een relatie wilt aangaan met een vrouw , om misverstanden ,ongelukjes of teleurstelling te voorkomen .
Nu mijn vraag , zijn er ook vrouwen die dat zo voelen ,en er al hun hele volwassen leven zo over denken?
En waarom wil je geen kinderen?
Ik stel deze vraag om een beeld te krijgen of er überhaupt vrouwen zijn die bewust geen kinderen willen krijgen.
En om nou te gaan daten en het eerst te vragen is ook niet echt de juiste openingen zin.
Tips ,reacties????
Ik weet mijn hele volwassen leven al ,en ik ben nu 42 ,dat ik geen kinderen wil.
Dit is best belangrijk om te communiceren als je een relatie wilt aangaan met een vrouw , om misverstanden ,ongelukjes of teleurstelling te voorkomen .
Nu mijn vraag , zijn er ook vrouwen die dat zo voelen ,en er al hun hele volwassen leven zo over denken?
En waarom wil je geen kinderen?
Ik stel deze vraag om een beeld te krijgen of er überhaupt vrouwen zijn die bewust geen kinderen willen krijgen.
En om nou te gaan daten en het eerst te vragen is ook niet echt de juiste openingen zin.
Tips ,reacties????
Noem mij maar BOOM
vrijdag 13 januari 2012 om 09:24
quote:wereldmeid schreef op 12 januari 2012 @ 21:37:
Flower, veel bewust kindvrijen moeten idd allerlei dooddoeners en vrijpostige opmerkingen slikken.
'Ach je bent nog jong, je bedenkt je nog wel'
'Ben je niet bang dat je er spijt van krijgt?
'Als je zo'n hummeltje in je armen hebt, ben je verkocht'
'Je hebt 9 mnd om aan het idee te wennen'
'Je hebt de juiste man nog niet getroffen'
'Je nichtje is toch een schatje? Nu jij nog'
'Wie komt je opzoeken in het bejaardenhuis?'
:puke:Ik vind her ronduit stuitend dat er zulke dingen gezegd worden. En ja, wij hebben wel een kind. Gekregen toen ik 38 was. Ik heb ook al die shit moeten aanhoren en werd er elke keer boos om. Gezellig, op een verjaardag, midden in een bomvolle huiskamer: 'heej mjdh, waarom hebben jullie nog geen kinderen'? Ik zei altijd dat het niet lukte. Waren ze gelijk stil. Ik kan heel erg goed begrijpen waarom mensen geen kinderen willen. En ik snap ook heel goed waarom mensen wel kinderen willen. Het is en blijft (in de meeste gevallen) een keuze. Eentje die je zelf maakt en bepaalt. Waarom moeten er toch altijd andere mensen zijn die zich bemoeien met de invulling van jouw leven?
Flower, veel bewust kindvrijen moeten idd allerlei dooddoeners en vrijpostige opmerkingen slikken.
'Ach je bent nog jong, je bedenkt je nog wel'
'Ben je niet bang dat je er spijt van krijgt?
'Als je zo'n hummeltje in je armen hebt, ben je verkocht'
'Je hebt 9 mnd om aan het idee te wennen'
'Je hebt de juiste man nog niet getroffen'
'Je nichtje is toch een schatje? Nu jij nog'
'Wie komt je opzoeken in het bejaardenhuis?'
:puke:Ik vind her ronduit stuitend dat er zulke dingen gezegd worden. En ja, wij hebben wel een kind. Gekregen toen ik 38 was. Ik heb ook al die shit moeten aanhoren en werd er elke keer boos om. Gezellig, op een verjaardag, midden in een bomvolle huiskamer: 'heej mjdh, waarom hebben jullie nog geen kinderen'? Ik zei altijd dat het niet lukte. Waren ze gelijk stil. Ik kan heel erg goed begrijpen waarom mensen geen kinderen willen. En ik snap ook heel goed waarom mensen wel kinderen willen. Het is en blijft (in de meeste gevallen) een keuze. Eentje die je zelf maakt en bepaalt. Waarom moeten er toch altijd andere mensen zijn die zich bemoeien met de invulling van jouw leven?
vrijdag 13 januari 2012 om 09:27
quote:alia1 schreef op 13 januari 2012 @ 00:13:
[...]
Ja ik heb ook reisplannen , ben nu alleen dan heb ik er niet zon trek in.
Alleen reizen is juist zo leuk!! Je staat toch net wat meer open voor andere mensen die je tegen komt als je geen (klef ) stelletje bent.
Heb afgelopen zomer bijna 5 weken alleen door Canada en USA getrokken en vond het geweldig!
[...]
Ja ik heb ook reisplannen , ben nu alleen dan heb ik er niet zon trek in.
Alleen reizen is juist zo leuk!! Je staat toch net wat meer open voor andere mensen die je tegen komt als je geen (klef ) stelletje bent.
Heb afgelopen zomer bijna 5 weken alleen door Canada en USA getrokken en vond het geweldig!
vrijdag 13 januari 2012 om 09:32
quote:lichtpuntjes schreef op 12 januari 2012 @ 20:39:
[...]
Spijt van dat je ze nooit krijgt? Of spijt dat als je ze wel krijgt?
Of beiden?
In eerste instantie dat ik ze wel krijg en ik het dan helemaal niets vind. Zoals mijn moeder zegt: als je twijfelt niet doen want je kan ze niet terugstoppen.
Overigens was ik wel een beetje bang hoe mijn ouders hierover zouden denken. Mijn vader is gek op kinderen, mijn moeder werkt ermee. Maar kan geen kinderen krijgen voor mijn ouders! En ik heb gelukkig een zus die ze wel wil!
Maar soms ook wel eens bang dat ik spijt krijg als ik ze niet neem, wat zou ik dan missen of hebben gemist.
[...]
Spijt van dat je ze nooit krijgt? Of spijt dat als je ze wel krijgt?
Of beiden?
In eerste instantie dat ik ze wel krijg en ik het dan helemaal niets vind. Zoals mijn moeder zegt: als je twijfelt niet doen want je kan ze niet terugstoppen.
Overigens was ik wel een beetje bang hoe mijn ouders hierover zouden denken. Mijn vader is gek op kinderen, mijn moeder werkt ermee. Maar kan geen kinderen krijgen voor mijn ouders! En ik heb gelukkig een zus die ze wel wil!
Maar soms ook wel eens bang dat ik spijt krijg als ik ze niet neem, wat zou ik dan missen of hebben gemist.
I see said the blind man as he picked up his hammer en saw.
vrijdag 13 januari 2012 om 10:28
't Is niemands taak om kinderen te nemen voor de ouders. Zij zijn het niet die ze moeten onderhouden, opvoeden en bekostigen tenslotte. Mijn ouders zijn ook geen grootouders geworden, maar genieten samen heel erg van 't leven. Ze hebben 't ook wel 'ns over vrienden van hen die aan verplichte oppasdagen vastzitten zodat ze niet de vrijheid hebben spontaan naar Vlissingen te rijden op 'n zonnige lentedag bijv. Het heeft allemaal z'n voordelen.
vrijdag 13 januari 2012 om 10:36
quote:elninjoo schreef op 13 januari 2012 @ 09:27:
[...]
Alleen reizen is juist zo leuk!! Je staat toch net wat meer open voor andere mensen die je tegen komt als je geen (klef ) stelletje bent.
Heb afgelopen zomer bijna 5 weken alleen door Canada en USA getrokken en vond het geweldig!
Ik was vroeger ook zo avontuurlijk, ik ben ruim 2 maanden naar Zambia geweest op het platteland , maar door een naar voorval ben ik wereldvreemd geworden.
Dus als ik alleen weg ga is het alsof ik in een groot eng donker bos rondloop.
Vandaar dat ik daar een partner voor nodig heb .dan heb ik dat niet en is er niets aan de hand
[...]
Alleen reizen is juist zo leuk!! Je staat toch net wat meer open voor andere mensen die je tegen komt als je geen (klef ) stelletje bent.
Heb afgelopen zomer bijna 5 weken alleen door Canada en USA getrokken en vond het geweldig!
Ik was vroeger ook zo avontuurlijk, ik ben ruim 2 maanden naar Zambia geweest op het platteland , maar door een naar voorval ben ik wereldvreemd geworden.
Dus als ik alleen weg ga is het alsof ik in een groot eng donker bos rondloop.
Vandaar dat ik daar een partner voor nodig heb .dan heb ik dat niet en is er niets aan de hand
Noem mij maar BOOM
vrijdag 13 januari 2012 om 10:43
quote:alia1 schreef op 13 januari 2012 @ 10:36:
[...]
Ik was vroeger ook zo avontuurlijk, ik ben ruim 2 maanden naar Zambia geweest op het platteland , maar door een naar voorval ben ik wereldvreemd geworden.
Dus als ik alleen weg ga is het alsof ik in een groot eng donker bos rondloop.
Vandaar dat ik daar een partner voor nodig heb .dan heb ik dat niet en is er niets aan de hand Klinkt niet erg aantrekkelijk als je als partner jouw handje vast moet houden voor je iets durft. Als vrouw wil je juist 'n man die als 'n rots in de branding is.
[...]
Ik was vroeger ook zo avontuurlijk, ik ben ruim 2 maanden naar Zambia geweest op het platteland , maar door een naar voorval ben ik wereldvreemd geworden.
Dus als ik alleen weg ga is het alsof ik in een groot eng donker bos rondloop.
Vandaar dat ik daar een partner voor nodig heb .dan heb ik dat niet en is er niets aan de hand Klinkt niet erg aantrekkelijk als je als partner jouw handje vast moet houden voor je iets durft. Als vrouw wil je juist 'n man die als 'n rots in de branding is.
vrijdag 13 januari 2012 om 11:19
quote:ailien schreef op 12 januari 2012 @ 22:17:
[...]
Ik heb ook lang geroepen dat ik nooit maar dan ook nooit kinderen wilde. Tot ik een ontzettend lieve man tegenkwam. Dus het komt wel voor. Met hem kon ik me ineens wél voorstellen hoe het zou zijn om een kind te krijgen en een gezin te stichten. Ik wil het zeker nog een aantal jaren uitstellen, maar mijn kinderwens is wel aangewakkerd en dat komt echt door de liefde die ik voor hem voel en zijn karakter waar ik op kan bouwen. Ik weet dat hij een goede vader zou zijn en vertrouw erop dat wij het samen aan zullen kunnen.Hoe oud ben je nu, als ik vragen mag?
[...]
Ik heb ook lang geroepen dat ik nooit maar dan ook nooit kinderen wilde. Tot ik een ontzettend lieve man tegenkwam. Dus het komt wel voor. Met hem kon ik me ineens wél voorstellen hoe het zou zijn om een kind te krijgen en een gezin te stichten. Ik wil het zeker nog een aantal jaren uitstellen, maar mijn kinderwens is wel aangewakkerd en dat komt echt door de liefde die ik voor hem voel en zijn karakter waar ik op kan bouwen. Ik weet dat hij een goede vader zou zijn en vertrouw erop dat wij het samen aan zullen kunnen.Hoe oud ben je nu, als ik vragen mag?
vrijdag 13 januari 2012 om 11:22
Hier ook bewust geen kinderen. Ik ben nu 42, getrouwd geweest en nu in een nieuwe relatie. Mijn ex-man wilde ook geen kinderen, dus daar waren we snel uit. Mijn huidige partner heeft 2 kinderen uit zijn vorige relatie, maar ik heb meteen aangegeven geen kind van hem te willen. Vond hij ook prima.
Mijn redenen daarvoor: ik heb weinig tot niets met kinderen (raak ook niet vertederd door babies), nooit moedergevoelens gehad of een tikkende klok en mijn vrijheid is me veel te lief.
Mijn redenen daarvoor: ik heb weinig tot niets met kinderen (raak ook niet vertederd door babies), nooit moedergevoelens gehad of een tikkende klok en mijn vrijheid is me veel te lief.
vrijdag 13 januari 2012 om 11:27
quote:lichtpuntjes schreef op 12 januari 2012 @ 20:48:
[...]
Oh dat vind ik dus ook altijd verschrikkelijk (kleine) kinderen over de vloer. Laatst was mijn nichtje hier, ze sprong op de bank en haar ouders zeiden er niks van, ik was me van binnen echt op aan het winden. Ze pakken alles vast, vaasjes, of er gaat weer wat drinken om, ik houd dan altijd mijn hart vast en ben blij als ze weer de deur uit zijn. Het liefst heb ik echt geen kinderen over de vloer.Hear, hear, voor mij ook liever geen kinderen over de vloer!
[...]
Oh dat vind ik dus ook altijd verschrikkelijk (kleine) kinderen over de vloer. Laatst was mijn nichtje hier, ze sprong op de bank en haar ouders zeiden er niks van, ik was me van binnen echt op aan het winden. Ze pakken alles vast, vaasjes, of er gaat weer wat drinken om, ik houd dan altijd mijn hart vast en ben blij als ze weer de deur uit zijn. Het liefst heb ik echt geen kinderen over de vloer.Hear, hear, voor mij ook liever geen kinderen over de vloer!
vrijdag 13 januari 2012 om 11:39
quote:elninjoo schreef op 13 januari 2012 @ 10:43:
[...]
Klinkt niet erg aantrekkelijk als je als partner jouw handje vast moet houden voor je iets durft. Als vrouw wil je juist 'n man die als 'n rots in de branding is.
Eigenlijk ben ik een rots in de branding als je me goed kent.
Ik ben heel dominant ,maar ook erg kwetsbaar.
Dat wil zeggen dat ik in het dagelijks leven erg dominant ben ,maar als ik in bed leg wil ik rust dus geef ik me over
Ik krijg geestelijke hulp van twee instanties ,een man en een vrouw, deze komen bij mij thuis.
Maar slik geen medicatie
Dus ik ben geen gemakkelijke
[...]
Klinkt niet erg aantrekkelijk als je als partner jouw handje vast moet houden voor je iets durft. Als vrouw wil je juist 'n man die als 'n rots in de branding is.
Eigenlijk ben ik een rots in de branding als je me goed kent.
Ik ben heel dominant ,maar ook erg kwetsbaar.
Dat wil zeggen dat ik in het dagelijks leven erg dominant ben ,maar als ik in bed leg wil ik rust dus geef ik me over
Ik krijg geestelijke hulp van twee instanties ,een man en een vrouw, deze komen bij mij thuis.
Maar slik geen medicatie
Dus ik ben geen gemakkelijke
Noem mij maar BOOM
vrijdag 13 januari 2012 om 11:47
Ik ben bijna 40, maar ik ben ook niet uitgevoerd met een biologische klok.
Ik raak ook niet vertederd door babies, vind kinderen niet leuk, ook niet als ze van een ander zijn en 's avonds weer naar huis gaan (wat je vaak hoort).
Soms denk ik wel eens dat ik een soort kinderfobie heb of zo. Ik vind ze een beetje vies. Van die opgedroogde korsten onder hun neus, ze zitten overal aan...en het lijkt wel alsof ik het aantrek. Sta ik in de rij voor mijn nieuwe paspoort bij burgerzaken, rent er een klein kind rond. Ik voel dan gewoon dat ie tegen me aan gaat rennen en zich aan mij op gaat trekken en ja hoor.... en dan gruwel ik bijna. Wil dan bij thuiskomst liefst mijn kleding gelijk in de was gooien. Ja, ik weet dat dat overdreven is, maar zo voel ik het gewoon, kan het ook niet helpen.
Of je bent op visite en de kinderen krijgen een lange vinger. Daar doen ze dan een half uur over dus dat ding is helemaal verzeverd en zit vastgekleefd aan de vingers en als ze je dan aanraken zit die drab aan jou... yuk.
Nee, iedereen riep altijd 'dat komt nog wel', nou, dat komt echt niet meer.
Ik heb het altijd meteen gezegd tegen een (potentiële) partner, want als die kinderwens er is, kun je die iemand niet onthouden. Gelukkig was dat nooit een probleem. Had iemand wel die wens, dan ging het niet verder dan die ene date, heeft gewoon geen zin.
Ik vind mijn leven heerlijk zoals het is, het reizen, de vrijheid, niet de verantwoording dragen, geweldig! Ik snap dat het voor iedereen anders is, en ik begrijp ook wel dat het misschien 'onnatuurlijk' is, maar ik ben er erg blij mee!
Ik raak ook niet vertederd door babies, vind kinderen niet leuk, ook niet als ze van een ander zijn en 's avonds weer naar huis gaan (wat je vaak hoort).
Soms denk ik wel eens dat ik een soort kinderfobie heb of zo. Ik vind ze een beetje vies. Van die opgedroogde korsten onder hun neus, ze zitten overal aan...en het lijkt wel alsof ik het aantrek. Sta ik in de rij voor mijn nieuwe paspoort bij burgerzaken, rent er een klein kind rond. Ik voel dan gewoon dat ie tegen me aan gaat rennen en zich aan mij op gaat trekken en ja hoor.... en dan gruwel ik bijna. Wil dan bij thuiskomst liefst mijn kleding gelijk in de was gooien. Ja, ik weet dat dat overdreven is, maar zo voel ik het gewoon, kan het ook niet helpen.
Of je bent op visite en de kinderen krijgen een lange vinger. Daar doen ze dan een half uur over dus dat ding is helemaal verzeverd en zit vastgekleefd aan de vingers en als ze je dan aanraken zit die drab aan jou... yuk.
Nee, iedereen riep altijd 'dat komt nog wel', nou, dat komt echt niet meer.
Ik heb het altijd meteen gezegd tegen een (potentiële) partner, want als die kinderwens er is, kun je die iemand niet onthouden. Gelukkig was dat nooit een probleem. Had iemand wel die wens, dan ging het niet verder dan die ene date, heeft gewoon geen zin.
Ik vind mijn leven heerlijk zoals het is, het reizen, de vrijheid, niet de verantwoording dragen, geweldig! Ik snap dat het voor iedereen anders is, en ik begrijp ook wel dat het misschien 'onnatuurlijk' is, maar ik ben er erg blij mee!
vrijdag 13 januari 2012 om 11:48
Hahaha ik moet wel lachen om sommige reacties hoor. Dat alle kleine kinderen allemaal monsters zijn die je huis verbouwen als ze op bezoek zijn.
Maar ik snap het wel een beetje (ik heb hetzelfde met een hond in mijn huis, brrrrr). Heb zelf een puberzoon en vind deze leeftijd zoveel leuker dan peuter/kleuter. Ze kunnen zelf douchen, plassen, poepen, zitten grotendeels op hun eigen kamer en paps en mams kunnen weer eens zonder oppas een avondje de kroeg in.
Kan dus wel genieten van een groep vrienden/vriendinnen die in ons huis rondhangen en dan die verhalen (stiekem) aanhoren.
En hoewel ik de grappige herinneringen van zijn peutertijd geweldig vind, ben ik toch heel blij dat hij nu wat zelfstandiger is.
Maar ik snap het wel een beetje (ik heb hetzelfde met een hond in mijn huis, brrrrr). Heb zelf een puberzoon en vind deze leeftijd zoveel leuker dan peuter/kleuter. Ze kunnen zelf douchen, plassen, poepen, zitten grotendeels op hun eigen kamer en paps en mams kunnen weer eens zonder oppas een avondje de kroeg in.
Kan dus wel genieten van een groep vrienden/vriendinnen die in ons huis rondhangen en dan die verhalen (stiekem) aanhoren.
En hoewel ik de grappige herinneringen van zijn peutertijd geweldig vind, ben ik toch heel blij dat hij nu wat zelfstandiger is.
vrijdag 13 januari 2012 om 12:50
quote:Lindec69 schreef op 13 januari 2012 @ 11:22:
Hier ook bewust geen kinderen. Ik ben nu 42, getrouwd geweest en nu in een nieuwe relatie. Mijn ex-man wilde ook geen kinderen, dus daar waren we snel uit. Mijn huidige partner heeft 2 kinderen uit zijn vorige relatie, maar ik heb meteen aangegeven geen kind van hem te willen. Vond hij ook prima.
Mijn redenen daarvoor: ik heb weinig tot niets met kinderen (raak ook niet vertederd door babies), nooit moedergevoelens gehad of een tikkende klok en mijn vrijheid is me veel te lief. :-)Kun je wel met zijn kinderen overweg? Ik neem aan dat je die ook wel eens ziet.
Hier ook bewust geen kinderen. Ik ben nu 42, getrouwd geweest en nu in een nieuwe relatie. Mijn ex-man wilde ook geen kinderen, dus daar waren we snel uit. Mijn huidige partner heeft 2 kinderen uit zijn vorige relatie, maar ik heb meteen aangegeven geen kind van hem te willen. Vond hij ook prima.
Mijn redenen daarvoor: ik heb weinig tot niets met kinderen (raak ook niet vertederd door babies), nooit moedergevoelens gehad of een tikkende klok en mijn vrijheid is me veel te lief. :-)Kun je wel met zijn kinderen overweg? Ik neem aan dat je die ook wel eens ziet.
vrijdag 13 januari 2012 om 12:59
quote:alia1 schreef op 13 januari 2012 @ 10:36:
[...]
Ik was vroeger ook zo avontuurlijk, ik ben ruim 2 maanden naar Zambia geweest op het platteland , maar door een naar voorval ben ik wereldvreemd geworden.
Dus als ik alleen weg ga is het alsof ik in een groot eng donker bos rondloop.
Vandaar dat ik daar een partner voor nodig heb .dan heb ik dat niet en is er niets aan de hand
Dan ben je als vrouw dus meer een begeleider dan een partner of reisgenoot. Dat de een beter is qua richtingsgevoel en de ander qua afdingen, dat vind ik prima. Maar dat je samen op vakantie gaat omdat de ander dat anders niet durft/wil, dat is toch wel een andere manier van vakantie vieren.
Als ik op reis ben met een reisgenoot heb ik ook geen behoefte om 24/7 met iemand op te trekken, ik vind het ook erg lekker om een (mid)dag mijn eigen gang te gaan en op een terras te gaan zitten met een goed boek, of naar dat museum te gaan en zo lang te blijven als ik wil. Ik wil dan niet dat 'de ander' ergens verloren zit, omdat ik er toevallig niet ben.
[...]
Ik was vroeger ook zo avontuurlijk, ik ben ruim 2 maanden naar Zambia geweest op het platteland , maar door een naar voorval ben ik wereldvreemd geworden.
Dus als ik alleen weg ga is het alsof ik in een groot eng donker bos rondloop.
Vandaar dat ik daar een partner voor nodig heb .dan heb ik dat niet en is er niets aan de hand
Dan ben je als vrouw dus meer een begeleider dan een partner of reisgenoot. Dat de een beter is qua richtingsgevoel en de ander qua afdingen, dat vind ik prima. Maar dat je samen op vakantie gaat omdat de ander dat anders niet durft/wil, dat is toch wel een andere manier van vakantie vieren.
Als ik op reis ben met een reisgenoot heb ik ook geen behoefte om 24/7 met iemand op te trekken, ik vind het ook erg lekker om een (mid)dag mijn eigen gang te gaan en op een terras te gaan zitten met een goed boek, of naar dat museum te gaan en zo lang te blijven als ik wil. Ik wil dan niet dat 'de ander' ergens verloren zit, omdat ik er toevallig niet ben.
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
vrijdag 13 januari 2012 om 13:01
quote:alia1 schreef op 12 januari 2012 @ 18:33:
Ik weet mijn hele volwassen leven al ,en ik ben nu 42 ,dat ik geen kinderen wil.
Dit is best belangrijk om te communiceren als je een relatie wilt aangaan met een vrouw , om misverstanden ,ongelukjes of teleurstelling te voorkomen .
En om nou te gaan daten en het eerst te vragen is ook niet echt de juiste openingen zin.
Ben je überhaupt aan het daten? En zo ja, komt dat dan niet in een gesprek naar voren? Als in 'heb je kinderen?' waarop jij dan kunt antwoorden 'nee, en ook geen kinderwens' ofzo.
Het zijn dingen die bij mij altijd snel ter sprake komen.
Ik weet mijn hele volwassen leven al ,en ik ben nu 42 ,dat ik geen kinderen wil.
Dit is best belangrijk om te communiceren als je een relatie wilt aangaan met een vrouw , om misverstanden ,ongelukjes of teleurstelling te voorkomen .
En om nou te gaan daten en het eerst te vragen is ook niet echt de juiste openingen zin.
Ben je überhaupt aan het daten? En zo ja, komt dat dan niet in een gesprek naar voren? Als in 'heb je kinderen?' waarop jij dan kunt antwoorden 'nee, en ook geen kinderwens' ofzo.
Het zijn dingen die bij mij altijd snel ter sprake komen.
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
vrijdag 13 januari 2012 om 13:30
quote:himalaya schreef op 13 januari 2012 @ 12:59:
[...]
Dan ben je als vrouw dus meer een begeleider dan een partner of reisgenoot. Dat de een beter is qua richtingsgevoel en de ander qua afdingen, dat vind ik prima. Maar dat je samen op vakantie gaat omdat de ander dat anders niet durft/wil, dat is toch wel een andere manier van vakantie vieren.
Als ik op reis ben met een reisgenoot heb ik ook geen behoefte om 24/7 met iemand op te trekken, ik vind het ook erg lekker om een (mid)dag mijn eigen gang te gaan en op een terras te gaan zitten met een goed boek, of naar dat museum te gaan en zo lang te blijven als ik wil. Ik wil dan niet dat 'de ander' ergens verloren zit, omdat ik er toevallig niet ben.
Ik ben 95% van mijn leven alleen geweest dus kan ik prima alleen zijn,in het weekend eet ik alleen ,want ik heb ook een koelkast en oven.
Ik ga wel eens alleen naar de Apenheul, of burger zoo.
Over de afhankelijkheid....
Het is alsof je geliefde plotseling uit je leven is weg gerukt.
dat laat een leegte achter , die je wilt opvullen ,als dat afhankelijkheid is klopt dat wat je zegt
Maar ik ben heel lang heel bang geweest, en heb 4 jaar bijna niet kunnen praten van de angst, dan is je zelfverzekerdheid behoorlijk beschadigd, vandaar
Maar ik weet wel wat er gebeurt is waardoor dit is onstaan.
Dat maakt het voor mij wel duidelijk ,ik weet wat er is voorgevallen en hoe dit heeft kunnen gebeuren.
[...]
Dan ben je als vrouw dus meer een begeleider dan een partner of reisgenoot. Dat de een beter is qua richtingsgevoel en de ander qua afdingen, dat vind ik prima. Maar dat je samen op vakantie gaat omdat de ander dat anders niet durft/wil, dat is toch wel een andere manier van vakantie vieren.
Als ik op reis ben met een reisgenoot heb ik ook geen behoefte om 24/7 met iemand op te trekken, ik vind het ook erg lekker om een (mid)dag mijn eigen gang te gaan en op een terras te gaan zitten met een goed boek, of naar dat museum te gaan en zo lang te blijven als ik wil. Ik wil dan niet dat 'de ander' ergens verloren zit, omdat ik er toevallig niet ben.
Ik ben 95% van mijn leven alleen geweest dus kan ik prima alleen zijn,in het weekend eet ik alleen ,want ik heb ook een koelkast en oven.
Ik ga wel eens alleen naar de Apenheul, of burger zoo.
Over de afhankelijkheid....
Het is alsof je geliefde plotseling uit je leven is weg gerukt.
dat laat een leegte achter , die je wilt opvullen ,als dat afhankelijkheid is klopt dat wat je zegt
Maar ik ben heel lang heel bang geweest, en heb 4 jaar bijna niet kunnen praten van de angst, dan is je zelfverzekerdheid behoorlijk beschadigd, vandaar
Maar ik weet wel wat er gebeurt is waardoor dit is onstaan.
Dat maakt het voor mij wel duidelijk ,ik weet wat er is voorgevallen en hoe dit heeft kunnen gebeuren.
Noem mij maar BOOM
vrijdag 13 januari 2012 om 13:35
quote:alia1 schreef op 13 januari 2012 @ 13:30:
[...]
Over de afhankelijkheid....
Het is alsof je geliefde plotseling uit je leven is weg gerukt.
dat laat een leegte achter , die je wilt opvullen ,als dat afhankelijkheid is klopt dat wat je zegt
Maar ik ben heel lang heel bang geweest, en heb 4 jaar bijna niet kunnen praten van de angst, dan is je zelfverzekerdheid behoorlijk beschadigd, vandaar
Maar ik weet wel wat er gebeurt is waardoor dit is onstaan.
Dat maakt het voor mij wel duidelijk ,ik weet wat er is voorgevallen en hoe dit heeft kunnen gebeuren.
Wat bedoel je met 'het'? En kun je nu wel weer praten? En waar was je zo bang voor?
En kun je, nu je weet hoe dit is ontstaan en hoe het heeft gebeuren etc weer 'normaal' leven?
[...]
Over de afhankelijkheid....
Het is alsof je geliefde plotseling uit je leven is weg gerukt.
dat laat een leegte achter , die je wilt opvullen ,als dat afhankelijkheid is klopt dat wat je zegt
Maar ik ben heel lang heel bang geweest, en heb 4 jaar bijna niet kunnen praten van de angst, dan is je zelfverzekerdheid behoorlijk beschadigd, vandaar
Maar ik weet wel wat er gebeurt is waardoor dit is onstaan.
Dat maakt het voor mij wel duidelijk ,ik weet wat er is voorgevallen en hoe dit heeft kunnen gebeuren.
Wat bedoel je met 'het'? En kun je nu wel weer praten? En waar was je zo bang voor?
En kun je, nu je weet hoe dit is ontstaan en hoe het heeft gebeuren etc weer 'normaal' leven?
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
vrijdag 13 januari 2012 om 13:37
quote:himalaya schreef op 13 januari 2012 @ 13:01:
[...]
Ben je überhaupt aan het daten? En zo ja, komt dat dan niet in een gesprek naar voren? Als in 'heb je kinderen?' waarop jij dan kunt antwoorden 'nee, en ook geen kinderwens' ofzo.
Het zijn dingen die bij mij altijd snel ter sprake komen.
Ik zat vanaf 12 jaar terug zo geestelijk in de knoei dat daten wel het laatste was waar je aan denkt.
Ik was heel bang en durfde geen hulp te zoeken, dus was ik alleen maar aan het wachten tot het moment dat ik me weer een beetje kon uiten en de boel weer op een rijtje had, ik was er zeer ernstig aan toe.
en zoals je al zei een vrouw is geen verpleegster.
Nu kan ik me weer een beetje onder woorden brengen ,dus een gesprek aangaan.
Maar dat is niet makkelijk omdat men mij niet zo makkelijk zal begrijpen.
Als je in zo'n positie terecht komt ben je heel klein
[...]
Ben je überhaupt aan het daten? En zo ja, komt dat dan niet in een gesprek naar voren? Als in 'heb je kinderen?' waarop jij dan kunt antwoorden 'nee, en ook geen kinderwens' ofzo.
Het zijn dingen die bij mij altijd snel ter sprake komen.
Ik zat vanaf 12 jaar terug zo geestelijk in de knoei dat daten wel het laatste was waar je aan denkt.
Ik was heel bang en durfde geen hulp te zoeken, dus was ik alleen maar aan het wachten tot het moment dat ik me weer een beetje kon uiten en de boel weer op een rijtje had, ik was er zeer ernstig aan toe.
en zoals je al zei een vrouw is geen verpleegster.
Nu kan ik me weer een beetje onder woorden brengen ,dus een gesprek aangaan.
Maar dat is niet makkelijk omdat men mij niet zo makkelijk zal begrijpen.
Als je in zo'n positie terecht komt ben je heel klein
Noem mij maar BOOM
vrijdag 13 januari 2012 om 13:46
quote:wereldmeid schreef op 12 januari 2012 @ 21:37:
Flower, veel bewust kindvrijen moeten idd allerlei dooddoeners en vrijpostige opmerkingen slikken.
'Ach je bent nog jong, je bedenkt je nog wel'
'Ben je niet bang dat je er spijt van krijgt?
'Als je zo'n hummeltje in je armen hebt, ben je verkocht'
'Je hebt 9 mnd om aan het idee te wennen'
'Je hebt de juiste man nog niet getroffen'
'Je nichtje is toch een schatje? Nu jij nog'
'Wie komt je opzoeken in het bejaardenhuis?'
:puke:Dit is nog nooit tegen mij gezegd, terwijl vrijwel iedereen in mijn omgeving weet dat ik geen kinderen wil.
Flower, veel bewust kindvrijen moeten idd allerlei dooddoeners en vrijpostige opmerkingen slikken.
'Ach je bent nog jong, je bedenkt je nog wel'
'Ben je niet bang dat je er spijt van krijgt?
'Als je zo'n hummeltje in je armen hebt, ben je verkocht'
'Je hebt 9 mnd om aan het idee te wennen'
'Je hebt de juiste man nog niet getroffen'
'Je nichtje is toch een schatje? Nu jij nog'
'Wie komt je opzoeken in het bejaardenhuis?'
:puke:Dit is nog nooit tegen mij gezegd, terwijl vrijwel iedereen in mijn omgeving weet dat ik geen kinderen wil.
vrijdag 13 januari 2012 om 13:47
quote:himalaya schreef op 13 januari 2012 @ 13:35:
[...]
Wat bedoel je met 'het'? En kun je nu wel weer praten? En waar was je zo bang voor?
En kun je, nu je weet hoe dit is ontstaan en hoe het heeft gebeuren etc weer 'normaal' leven?
Ja hoor , ik zit vol plannen en energie, om "normaal" verder te leven.
En ik heb weer geleerd om me zeer duidelijk uit tespreken ,dus heb mijn gesprek weer terug.
En met HET bedoel ik ,
als je als persoon een vrouwelijke en een mannelijke kant bezit , was het alsof ik ineens het iets kwijt was ,waar je niet zonder kunt.
Wat ik kwijt was weet ik niet ,maar dat merk je pas als het weg is.
Maar ik denk dat ik het nooit precies kan omschrijven
Misschien het vrouwelijke ,of het mannelijke ,of iets ingewikkelders.
Ik ben bereid om veel uit te leggen , maar moet er wel op letten dat ik niet te vaag wordt, dus leg ik alleen verder uit als jij verder vraagt.
[...]
Wat bedoel je met 'het'? En kun je nu wel weer praten? En waar was je zo bang voor?
En kun je, nu je weet hoe dit is ontstaan en hoe het heeft gebeuren etc weer 'normaal' leven?
Ja hoor , ik zit vol plannen en energie, om "normaal" verder te leven.
En ik heb weer geleerd om me zeer duidelijk uit tespreken ,dus heb mijn gesprek weer terug.
En met HET bedoel ik ,
als je als persoon een vrouwelijke en een mannelijke kant bezit , was het alsof ik ineens het iets kwijt was ,waar je niet zonder kunt.
Wat ik kwijt was weet ik niet ,maar dat merk je pas als het weg is.
Maar ik denk dat ik het nooit precies kan omschrijven
Misschien het vrouwelijke ,of het mannelijke ,of iets ingewikkelders.
Ik ben bereid om veel uit te leggen , maar moet er wel op letten dat ik niet te vaag wordt, dus leg ik alleen verder uit als jij verder vraagt.
Noem mij maar BOOM
vrijdag 13 januari 2012 om 14:17
Ik ben itt de meesten hier moeder, maar vind veel dingen zó herkenbaar!
Ik vond/vind kinderen (van anderen) ook niet leuk: druk, vies, onopgevoed, ze maken troep en herrie (aan beide zaken heb ik een hekel) e.d. Van mijn eigen kind kan ik het meeste heel goed hebben, maar van anderen nog steeds niet. Vooral die vieze snotneuzen ja, bah! Snot van je eigen kind voelt echter net als je eigen snot, niet vies dus, da's het gekke...
Op de bank springen mag thuis niet en bij anderen zeker niet, net als met je tengeltjes aan allerlei verboden spullen komen. Dus dat is een kwestie van (slecht) opvoeden. Vind het ook heel belangrijk dat mijn kind anderen zo min mogelijk tot last is.
Overigens spreek ik met kinderloze vriendinnen véél liever af om in de stad te gaan eten. Man past wel op, ben ik er ook nog eens uit, wordt je gesprek niet continu verstoord en hoef je je ook niet continu druk te maken of het boefje met zijn kleefhandjes aan de spullen zit.
Over inleveren van tijd, geld, slaap, vrijheid e.d. kan ik jullie alleen maar gelijk geven. En het ligt er maar net aan, of je dat vindt opwegen tegen de lol die een kind brengt. Voor mij compenseert het dat ruimschoots; al die snotneuzen, poepluiers, ongemakken en smerigheid heb ik er voor mijn kippie over (alleen het slaapgebrek blijft een drama . Voor anderen is die compensatie er niet. Wat heerlijk dat we allemaal onze eigen keuzes kunnen maken!
Ik vond/vind kinderen (van anderen) ook niet leuk: druk, vies, onopgevoed, ze maken troep en herrie (aan beide zaken heb ik een hekel) e.d. Van mijn eigen kind kan ik het meeste heel goed hebben, maar van anderen nog steeds niet. Vooral die vieze snotneuzen ja, bah! Snot van je eigen kind voelt echter net als je eigen snot, niet vies dus, da's het gekke...
Op de bank springen mag thuis niet en bij anderen zeker niet, net als met je tengeltjes aan allerlei verboden spullen komen. Dus dat is een kwestie van (slecht) opvoeden. Vind het ook heel belangrijk dat mijn kind anderen zo min mogelijk tot last is.
Overigens spreek ik met kinderloze vriendinnen véél liever af om in de stad te gaan eten. Man past wel op, ben ik er ook nog eens uit, wordt je gesprek niet continu verstoord en hoef je je ook niet continu druk te maken of het boefje met zijn kleefhandjes aan de spullen zit.
Over inleveren van tijd, geld, slaap, vrijheid e.d. kan ik jullie alleen maar gelijk geven. En het ligt er maar net aan, of je dat vindt opwegen tegen de lol die een kind brengt. Voor mij compenseert het dat ruimschoots; al die snotneuzen, poepluiers, ongemakken en smerigheid heb ik er voor mijn kippie over (alleen het slaapgebrek blijft een drama . Voor anderen is die compensatie er niet. Wat heerlijk dat we allemaal onze eigen keuzes kunnen maken!
zaterdag 14 januari 2012 om 10:59
quote:Anthonius schreef op 13 januari 2012 @ 11:19:
[...]
Hoe oud ben je nu, als ik vragen mag?
25
... de reden dat ik zo zeker wist dat ik nooit kinderen wilde was omdat ik nooit iets met kinderen heb gehad. Maar dit komt meer doordat ik nooit iets met ze te maken heb gehad. Daarom voel ik me ongemakkelijk wanneer er kinderen zijn, ik weet niet hoe ik met ze om moet gaan...
Merk de laatste jaren dat het iets anders wordt... dat ik nieuwsgieriger wordt naar kinderen, dat ik beter begrijp waarom mensen eraan beginnen.
Maar nog steeds vind ik het een eng idee... En als mensen tegen me zeggen: straks trouwen en dan komen zeker de kinderen... dan word ik nog steeds angstig van het idee. Ik heb zelf veel slechte dingen gezien in de wereld en heb zelf vaak gedacht: waarom ben ik hier? Een kind op de wereld zetten is daarom ook niet alleen een kwestie van: wat leuk schattig voor mij/ons... maar ik denk ook aan andere dingen, zoals: wil ik mijn kinderen dit wel aandoen? Als ik zelf had mogen kiezen, was ik dan geboren? ....
[...]
Hoe oud ben je nu, als ik vragen mag?
25
... de reden dat ik zo zeker wist dat ik nooit kinderen wilde was omdat ik nooit iets met kinderen heb gehad. Maar dit komt meer doordat ik nooit iets met ze te maken heb gehad. Daarom voel ik me ongemakkelijk wanneer er kinderen zijn, ik weet niet hoe ik met ze om moet gaan...
Merk de laatste jaren dat het iets anders wordt... dat ik nieuwsgieriger wordt naar kinderen, dat ik beter begrijp waarom mensen eraan beginnen.
Maar nog steeds vind ik het een eng idee... En als mensen tegen me zeggen: straks trouwen en dan komen zeker de kinderen... dan word ik nog steeds angstig van het idee. Ik heb zelf veel slechte dingen gezien in de wereld en heb zelf vaak gedacht: waarom ben ik hier? Een kind op de wereld zetten is daarom ook niet alleen een kwestie van: wat leuk schattig voor mij/ons... maar ik denk ook aan andere dingen, zoals: wil ik mijn kinderen dit wel aandoen? Als ik zelf had mogen kiezen, was ik dan geboren? ....
zaterdag 14 januari 2012 om 11:34
Ik wil ook geen kinderen. Tot mijn 8ste was ik ervan overtuigd dat ik er 4 wilde. Maar sindsdien wil ik er geen. Het past niet in het leven dat ik wil/heb.
Ik vind sommige kinderen wel leuk. Mijn broer woont nu een tijdje bij ons en zijn dochtertje van anderhalf is geweldig, heel goed opgevoed ook. Raakt niks aan en gedraagt zich keurig. Heel leuk en mooi allemaal, maar het idee 20 jaar vast te zitten aan een mens dat afhankelijk is van jou en waar jij dan ook weer afhankelijk van bent staat me heel erg tegen.
Rammelende eierstokken ken ik trouwens wel, maar dat is puur lichamelijk, mijn hoofd weet wel beter dan mijn biologische klok.
Ik vind sommige kinderen wel leuk. Mijn broer woont nu een tijdje bij ons en zijn dochtertje van anderhalf is geweldig, heel goed opgevoed ook. Raakt niks aan en gedraagt zich keurig. Heel leuk en mooi allemaal, maar het idee 20 jaar vast te zitten aan een mens dat afhankelijk is van jou en waar jij dan ook weer afhankelijk van bent staat me heel erg tegen.
Rammelende eierstokken ken ik trouwens wel, maar dat is puur lichamelijk, mijn hoofd weet wel beter dan mijn biologische klok.
zaterdag 14 januari 2012 om 13:01
Volgens mij is het heel erg hormonaal en emotioneel bepaald en doe je daar niks tegen. Ik ken zoveel mensen die heel hard geroepen hebben dat ze echt echt echt geen kinderen willen, om dan vervolgens halverwege de 30 toch de kriebels te krijgen. Er zijn maar weinig vrienden over die geen kinderen hebben.
Dus, hoe vervelend iemand het ook vindt om te horen, ik moet het altijd nog zien als vrouwen roepen dat ze geen kinderen willen. Zeker als ze nog vruchtbare jaren voor zich hebben. Als de hormonen op gaan spelen, wordt het toch anders. Volgens mij kun je dat dan met je verstand niet weg redeneren.
Dus, hoe vervelend iemand het ook vindt om te horen, ik moet het altijd nog zien als vrouwen roepen dat ze geen kinderen willen. Zeker als ze nog vruchtbare jaren voor zich hebben. Als de hormonen op gaan spelen, wordt het toch anders. Volgens mij kun je dat dan met je verstand niet weg redeneren.
