Relaties
alle pijlers
Bij je ouders op visite, en zij bij jou
zondag 17 januari 2010 om 19:40
Vanmiddag fietste ik lekker voor wat beweging en ontspanning naar mijn paarden die in een dorp, ongeveer 14 kilometer, verderop staan.
Het is het dorp waar ik ben opgegroeid en waar mijn ouders nog wonen. Mijn ouders zijn gescheiden maar zijn met hun nieuwe partners in dit dorp blijven wonen. Automatisch denk ik; even bij mijn papa langs. (die had namelijk een heerlijke doos Belgische Bonbons voor me meegenomen en daar sms'te hij laatst over, dat ik die kon ophalen)
Terwijl ik mijn paard borstel begin ik eens na te denken en kom tot de conclusie dat ik (en mijn man en kind) eigenlijk altijd naar mijn ouders (en zijn ouders) toegaan. Ze komen zelden bij ons. Blijven zeker niet eten en beperken het bezoek meestal tot de deur. Dus ik ben na de verzorging van de paarden weer lekker naar huis gefiets.
Mijn huis is niet vies, ik kan redelijk tot goed koken, we wonen niet extreem klein, zeker niet ver weg en we vinden het leuk om bezoek te krijgen. Ik weet dat ze niet bang zijn voor de honden want dat zeggen ze. Dus geloof ik dat.
Navraag in mijn omgeving leert dat het inderdaad erg vaak zo is dat je als kind naar je ouders toegaat bij bezoek.
Even voorop gesteld, dit is geen serieus probleem of iets waar ik mee zit. (die bonbons ga ik wel halen ) Maar ik vraag me af waardoor dit nou komt. Of hebben andere mensen wel ouders die bij hun op bezoek komen? En waarom zijn die ouwelui hun huis nou niet uit te krijgen? Ik herrinner me wel dat we vroeger ook altijd naar mijn Opa gingen en hij nooit bij ons kwam, misschien is het dus iets genetisch.
Het is het dorp waar ik ben opgegroeid en waar mijn ouders nog wonen. Mijn ouders zijn gescheiden maar zijn met hun nieuwe partners in dit dorp blijven wonen. Automatisch denk ik; even bij mijn papa langs. (die had namelijk een heerlijke doos Belgische Bonbons voor me meegenomen en daar sms'te hij laatst over, dat ik die kon ophalen)
Terwijl ik mijn paard borstel begin ik eens na te denken en kom tot de conclusie dat ik (en mijn man en kind) eigenlijk altijd naar mijn ouders (en zijn ouders) toegaan. Ze komen zelden bij ons. Blijven zeker niet eten en beperken het bezoek meestal tot de deur. Dus ik ben na de verzorging van de paarden weer lekker naar huis gefiets.
Mijn huis is niet vies, ik kan redelijk tot goed koken, we wonen niet extreem klein, zeker niet ver weg en we vinden het leuk om bezoek te krijgen. Ik weet dat ze niet bang zijn voor de honden want dat zeggen ze. Dus geloof ik dat.
Navraag in mijn omgeving leert dat het inderdaad erg vaak zo is dat je als kind naar je ouders toegaat bij bezoek.
Even voorop gesteld, dit is geen serieus probleem of iets waar ik mee zit. (die bonbons ga ik wel halen ) Maar ik vraag me af waardoor dit nou komt. Of hebben andere mensen wel ouders die bij hun op bezoek komen? En waarom zijn die ouwelui hun huis nou niet uit te krijgen? Ik herrinner me wel dat we vroeger ook altijd naar mijn Opa gingen en hij nooit bij ons kwam, misschien is het dus iets genetisch.
zondag 17 januari 2010 om 20:18
zondag 17 januari 2010 om 20:22
quote:nut schreef op 17 januari 2010 @ 19:44:
Ouders komen ook hier langs, ze blijven soms slapen. Ik vind het alleen maar gezellig, en net zo makkelijk als ze hierheen komen. Andere kant, als ik naar hun ga dan voel ik me toch weer kind en hoef ik niet te koken, af te wassen etc.??? Als ik bij mijn moeder ben kook ik en was ik af. Vind ik niet meer dan normaal. Nou ja, het koken doe ik omdat mijn moeder daar een gruwelijke hekel aan heeft.
Ouders komen ook hier langs, ze blijven soms slapen. Ik vind het alleen maar gezellig, en net zo makkelijk als ze hierheen komen. Andere kant, als ik naar hun ga dan voel ik me toch weer kind en hoef ik niet te koken, af te wassen etc.??? Als ik bij mijn moeder ben kook ik en was ik af. Vind ik niet meer dan normaal. Nou ja, het koken doe ik omdat mijn moeder daar een gruwelijke hekel aan heeft.
zondag 17 januari 2010 om 20:23
Mijn ouders komen ook niet zo vaak bij mij als ik bij hen. En als ze eens langs komen, zijn ze ook echt soort van op visite. Terwijl ik het gewoon als soort 'thuis' ervaar als ik bij hen ben. Zij wonen ook nog in het huis waarin ik ben opgegroeid en de slaapkamer die altijd van mij was, heet ook nog gewoon 'mijn kamer' terwijl ie helemaal vol staat met rommel. Ik pak daar gewoon m'n eigen drinken, pak wat te eten als ik daar zin in heb terwijl andersom zij op de bank zitten, wel hun hulp aanbieden maar ik me toch meer gastvrouw voel.
Overigens hebben we geen van allen problemen met deze situatie hoor. Het is zo ontstaan en we vinden het allemaal wel prima.
Overigens hebben we geen van allen problemen met deze situatie hoor. Het is zo ontstaan en we vinden het allemaal wel prima.
zondag 17 januari 2010 om 20:27
Mijn ouders komen ook zelden bij mij op bezoek. Nu is het twee uur in de auto, dus ergens begrijp ik het wel - ik vind het zelf ook geen pretje om een halve dag in de auto te zitten - , maar nu we een baby hebben is het voor ons een stuk lastiger geworden om telkens die kant op te gaan.
Nu zien we elkaar dus een heel stuk minder. Ooit zal dat hopelijk wel verbeteren. Ons kind wordt immers groter, en kan straks langere stukken rijden, en wellicht bedenken mijn ouders op den duur dat het ook wel leuk is als je kleinkind je herkent
Nu zien we elkaar dus een heel stuk minder. Ooit zal dat hopelijk wel verbeteren. Ons kind wordt immers groter, en kan straks langere stukken rijden, en wellicht bedenken mijn ouders op den duur dat het ook wel leuk is als je kleinkind je herkent
zondag 17 januari 2010 om 20:28
Ik kom zelden bij mijn ouders; mijn moeder komt wel vaak langs bij mij, mijn vader zelden. Moet zeggen dat ik niet zo'n innige band met mijn ouders heb ook, dus het maakt mij weinig uit ook. Voor er kinderen waren kwamen ze nooit.
Mijn schoon ouders gingen wij altijd heen. (voor de kinderen) na de kinderen was het beetje om en om. Laatste tijd zie ik ze nauwelijks, en als ze komen is het voor hun eigen rust (tijdelijk inwoners) en dus niet voor de gezellig.
Als ik of hun behoefte hebben aan vaker contact kan dat en als we het niet willen (of hun) is dat ook goed, als er wat is staat iedereen er voor elkaar, en dat vind ik allemaal uit eindelijk toch belangrijker.
Mijn schoon ouders gingen wij altijd heen. (voor de kinderen) na de kinderen was het beetje om en om. Laatste tijd zie ik ze nauwelijks, en als ze komen is het voor hun eigen rust (tijdelijk inwoners) en dus niet voor de gezellig.
Als ik of hun behoefte hebben aan vaker contact kan dat en als we het niet willen (of hun) is dat ook goed, als er wat is staat iedereen er voor elkaar, en dat vind ik allemaal uit eindelijk toch belangrijker.
zondag 17 januari 2010 om 20:34
Mijn ouders komen zelden langs (wonen ongeveer 15 km verderop). Bij een verjaardag ofzo komen ze wel of als ik ze echt heb uitgenodigd. Maar ze komen zelden zomaar langs, wij gaan meestal naar hen toe. Komt ook wel omdat in het durp waar mijn ouders wonen heel gezellige restaurants zijn waar we dan heen gaan.
En daarbovenop zijn mijn ouders allebei druk en hebben ook heel veel aanloop, dus ze hebben ook niet zo veel tijd om onze kant op te komen.
Mijn zus woont zo'n 400 m. verderop en daar komen ze wel vaker maar dat is om op de kleinkinderen te passen.
En daarbovenop zijn mijn ouders allebei druk en hebben ook heel veel aanloop, dus ze hebben ook niet zo veel tijd om onze kant op te komen.
Mijn zus woont zo'n 400 m. verderop en daar komen ze wel vaker maar dat is om op de kleinkinderen te passen.
zondag 17 januari 2010 om 20:40
Bij mijn ouders is het eerder andersom. Die staan hier om de 2 weken op de stoep en dan vragen ze of we het niet erg vinden dat ze alweer komen. En dan blijven ze ook eten. Mijn schoonouders daarentegen zie ik alleen maar met verjaardagen hier over de vloer en inderdaad, zijn wij het die tussen door eens bij hen op visite gaan.
zondag 17 januari 2010 om 20:43
Mijn stiefmoeder is in de 11 jaar dat ik uit huis ben nog nooit in één van mijn kamers/huizen geweest. Mijn moeder max. 6/7 keer. Het lijkt erop dat die anderhalf uur voor hen verder is dan voor mij helaas. Maar goed, vooralsnog vind ik het niet erg om die kant op te gaan, maar dan wil ik ook geen gezeur horen dat 'we elkaar zo weinig zien'.
Dat zeg ik....
zondag 17 januari 2010 om 20:50
Hier ook...ouders komen nooit langs. Ik ga altijd daar heen. Heb het er ook met ze over gehad. Dus ik heb de verklaring (althans die van mijn ouders).
Ze zeggen, je weet dat je hier altijd welkom bent. Ze vinden het altijd leuk als ik kom. Bovendien blijven ze zichzelf zien als ouders en verzorgen ze liever mij dan andersom. Als ze bij mij langskomen hebben ze het gevoel dat ze 'lastig' zijn. Het zit hem bij mijn ouders dus heel erg in het 'ouder-kind'-beeld wat blijft bestaan. Zij moeten mij verzorgen en ik niet hen. Tenzij ik ze uitnodig dan komen ze wel.
Ze zeggen, je weet dat je hier altijd welkom bent. Ze vinden het altijd leuk als ik kom. Bovendien blijven ze zichzelf zien als ouders en verzorgen ze liever mij dan andersom. Als ze bij mij langskomen hebben ze het gevoel dat ze 'lastig' zijn. Het zit hem bij mijn ouders dus heel erg in het 'ouder-kind'-beeld wat blijft bestaan. Zij moeten mij verzorgen en ik niet hen. Tenzij ik ze uitnodig dan komen ze wel.
zondag 17 januari 2010 om 20:58
quote:Liondevil76 schreef op 17 januari 2010 @ 20:23:
Mijn ouders komen ook niet zo vaak bij mij als ik bij hen. En als ze eens langs komen, zijn ze ook echt soort van op visite. Terwijl ik het gewoon als soort 'thuis' ervaar als ik bij hen ben. Zij wonen ook nog in het huis waarin ik ben opgegroeid en de slaapkamer die altijd van mij was, heet ook nog gewoon 'mijn kamer' terwijl ie helemaal vol staat met rommel. Ik pak daar gewoon m'n eigen drinken, pak wat te eten als ik daar zin in heb terwijl andersom zij op de bank zitten, wel hun hulp aanbieden maar ik me toch meer gastvrouw voel.
Overigens hebben we geen van allen problemen met deze situatie hoor. Het is zo ontstaan en we vinden het allemaal wel prima.Bij mij was het precies zo. Als ik naar mijn ouders ging, dan was ik gewoon thuis. Als ze bij mij waren, dan zat mijn moeder steevast op het puntje van de bank en mijn vader -die normaliter heel handig was- liet altijd van alles uit zijn handen vallen of knalde per ongeluk een deur open waardoor er een deuk in de muur zat . Ze zaten gewoon niet op hun gemak; dat lag niet aan mij en ook niet aan hun. Ik ging dus gewoon naar hun toe en iedereen was blij.
Mijn ouders komen ook niet zo vaak bij mij als ik bij hen. En als ze eens langs komen, zijn ze ook echt soort van op visite. Terwijl ik het gewoon als soort 'thuis' ervaar als ik bij hen ben. Zij wonen ook nog in het huis waarin ik ben opgegroeid en de slaapkamer die altijd van mij was, heet ook nog gewoon 'mijn kamer' terwijl ie helemaal vol staat met rommel. Ik pak daar gewoon m'n eigen drinken, pak wat te eten als ik daar zin in heb terwijl andersom zij op de bank zitten, wel hun hulp aanbieden maar ik me toch meer gastvrouw voel.
Overigens hebben we geen van allen problemen met deze situatie hoor. Het is zo ontstaan en we vinden het allemaal wel prima.Bij mij was het precies zo. Als ik naar mijn ouders ging, dan was ik gewoon thuis. Als ze bij mij waren, dan zat mijn moeder steevast op het puntje van de bank en mijn vader -die normaliter heel handig was- liet altijd van alles uit zijn handen vallen of knalde per ongeluk een deur open waardoor er een deuk in de muur zat . Ze zaten gewoon niet op hun gemak; dat lag niet aan mij en ook niet aan hun. Ik ging dus gewoon naar hun toe en iedereen was blij.
zondag 17 januari 2010 om 21:45
quote:Letgo schreef op 17 januari 2010 @ 20:50:
Hier ook...ouders komen nooit langs. Ik ga altijd daar heen. Heb het er ook met ze over gehad. Dus ik heb de verklaring (althans die van mijn ouders).
Ze zeggen, je weet dat je hier altijd welkom bent. Ze vinden het altijd leuk als ik kom. Bovendien blijven ze zichzelf zien als ouders en verzorgen ze liever mij dan andersom. Als ze bij mij langskomen hebben ze het gevoel dat ze 'lastig' zijn. Het zit hem bij mijn ouders dus heel erg in het 'ouder-kind'-beeld wat blijft bestaan. Zij moeten mij verzorgen en ik niet hen. Tenzij ik ze uitnodig dan komen ze wel.
Ik kan deze uitleg wel goed begrijpen en accepteren als ze mij die zouden vertellen.
Mijn ouders komen overigens wel regelmatig, maar ik zit liever daar dus ben daar ook vaker.
Mijn schoonpa komt 1 keer per jaar op uitnodiging met kerst (als die niet per ongeluk iets anders heeft ingepland) that's it. Wel zien we hem regelmatig omdat mijn zwagertje hier wel geregeld is en dan vind dat we met z'n alle uiteten moeten. Ook prima.
Wel vind ik het jammer, en schoonpa reageerd er niet echt op. jammer maar helaas.
Hier ook...ouders komen nooit langs. Ik ga altijd daar heen. Heb het er ook met ze over gehad. Dus ik heb de verklaring (althans die van mijn ouders).
Ze zeggen, je weet dat je hier altijd welkom bent. Ze vinden het altijd leuk als ik kom. Bovendien blijven ze zichzelf zien als ouders en verzorgen ze liever mij dan andersom. Als ze bij mij langskomen hebben ze het gevoel dat ze 'lastig' zijn. Het zit hem bij mijn ouders dus heel erg in het 'ouder-kind'-beeld wat blijft bestaan. Zij moeten mij verzorgen en ik niet hen. Tenzij ik ze uitnodig dan komen ze wel.
Ik kan deze uitleg wel goed begrijpen en accepteren als ze mij die zouden vertellen.
Mijn ouders komen overigens wel regelmatig, maar ik zit liever daar dus ben daar ook vaker.
Mijn schoonpa komt 1 keer per jaar op uitnodiging met kerst (als die niet per ongeluk iets anders heeft ingepland) that's it. Wel zien we hem regelmatig omdat mijn zwagertje hier wel geregeld is en dan vind dat we met z'n alle uiteten moeten. Ook prima.
Wel vind ik het jammer, en schoonpa reageerd er niet echt op. jammer maar helaas.
maandag 18 januari 2010 om 11:09
Mijn schoonouders komen tegenwoordig regelmatig langs, ook om af en toe op te passen. Toen we net een kindje hadden, was mijn schoonmoeder bang teveel langs te komen, zoals zij vond dat haar schoonmoeder deed. Daarom was ze wat voorzichtig. Nu gaat het gewoon over en weer.
Mijn vader komt wekelijks langs (voor zijn kleinkinderen ). Hij geeft ook aan dat het voor hem makkelijker is om te komen dan voor mij/ons. Hij woont midden in een grote stad en dat is lastig met parkeren.
Mijn vader komt wekelijks langs (voor zijn kleinkinderen ). Hij geeft ook aan dat het voor hem makkelijker is om te komen dan voor mij/ons. Hij woont midden in een grote stad en dat is lastig met parkeren.
Home is where your wifi connects automatically.
maandag 18 januari 2010 om 11:13
ik heb me ook altijd afgevraagd waarom je als kleinkind ook altijd naar opa of oma toe moest, en zij nooit eens naar jou komen (er vanuit gaande dat ze gewoon goed ter been zijn en gezond).
Mijn oma kon ook altijd zo klagerig zeggen hoe lang geleden t wel niet was dat ik haar gebeld had of iets dergelijks....
Dan denk ikl : "Je kan mij toch ook bellen??"
Maar met ouders is t idd hetzelfde.....nou wil mijn moeder zich vooral niet opdringen. Die is altijd bang dat ze "zo'n moeder" is waar de kinderen over klagen. Terwijjl ze weet dat dat niet zo is...ik zou t juist wel leuk vinden als ze spontaan eens op zou bellen om te zeggen dat ze in de buurt zijn en of ze even langs zullen komen voor een borrel....
Maar gebeurd dus eigenlijk nooit.
Andersom dus weer wel...wij bellen wel vaak op of we even langs zullen komen als we toch in de buurt zijn
Mijn oma kon ook altijd zo klagerig zeggen hoe lang geleden t wel niet was dat ik haar gebeld had of iets dergelijks....
Dan denk ikl : "Je kan mij toch ook bellen??"
Maar met ouders is t idd hetzelfde.....nou wil mijn moeder zich vooral niet opdringen. Die is altijd bang dat ze "zo'n moeder" is waar de kinderen over klagen. Terwijjl ze weet dat dat niet zo is...ik zou t juist wel leuk vinden als ze spontaan eens op zou bellen om te zeggen dat ze in de buurt zijn en of ze even langs zullen komen voor een borrel....
Maar gebeurd dus eigenlijk nooit.
Andersom dus weer wel...wij bellen wel vaak op of we even langs zullen komen als we toch in de buurt zijn
maandag 18 januari 2010 om 11:15
Ik woon uit de richting, maar mijn ouders zouden ook niet spontaan zeggen: we komen eens jouw kant op. Meestal zit ik af en toe een weekendje thuis.
Mijn zus die wel dichterbij woont, daar komen ze af en toe wel om even koffie te drinken.
Ik hoef ze niet wekelijks over de vloer, maar aan de ene kant zou ik het best leuk vinden als ze ook eens bij mij kwamen Al heb ik niet zoveel ruimte, dan zouden we ook met zijn allen even de stad in kunnen gaan. Toen ik nog wel dichterbij woonde brachten ze me wel weer eens thuis ofzo, maar nooit echt 'over de vloer'
Mijn zus die wel dichterbij woont, daar komen ze af en toe wel om even koffie te drinken.
Ik hoef ze niet wekelijks over de vloer, maar aan de ene kant zou ik het best leuk vinden als ze ook eens bij mij kwamen Al heb ik niet zoveel ruimte, dan zouden we ook met zijn allen even de stad in kunnen gaan. Toen ik nog wel dichterbij woonde brachten ze me wel weer eens thuis ofzo, maar nooit echt 'over de vloer'
maandag 18 januari 2010 om 11:18
Ik kom vaker bij mijn ouders dan dat zij bij mij komen. Maar ze komen wél regelmatig. Toen ik nog samenwoonde met mijn vorige relatie kwamen ze heel weinig. Mijn ouders waren 'niet echt op hem gesteld'. Dan kwamen ze 'even' langs en gingen weer. Ik ging dan heel veel bij hen langs, meestal alleen.
Toen heb ik ruim anderhalf jaar alleen gewoond en kwamen ze vaker. Aten ze mee, kopje koffie drinken of een borrel halen. Nu woon ik weer samen met iemand anders en de klik is er met mijn ouders. Ze komen nu regelmatig ook bij ons langs. Blijven mee eten, lekker kletsen. Ook gaan wij regelmatig daar langs. Mijn vriend vindt het ook heerlijk en gezellig met mijn ouders..
Ook gaan we zo nu en dan naar zijn ouders en komen zij bij ons. Maar dat is wel een stuk verder rijden (120 km), vandaar dat het minder frequent is.
Ik ben eigenlijk heel gelukkig met deze situatie... en eigenlijk had het bij mij alles te maken tussen het 'wel en niet klikken' met mijn partner en mijn ouders...
Toen heb ik ruim anderhalf jaar alleen gewoond en kwamen ze vaker. Aten ze mee, kopje koffie drinken of een borrel halen. Nu woon ik weer samen met iemand anders en de klik is er met mijn ouders. Ze komen nu regelmatig ook bij ons langs. Blijven mee eten, lekker kletsen. Ook gaan wij regelmatig daar langs. Mijn vriend vindt het ook heerlijk en gezellig met mijn ouders..
Ook gaan we zo nu en dan naar zijn ouders en komen zij bij ons. Maar dat is wel een stuk verder rijden (120 km), vandaar dat het minder frequent is.
Ik ben eigenlijk heel gelukkig met deze situatie... en eigenlijk had het bij mij alles te maken tussen het 'wel en niet klikken' met mijn partner en mijn ouders...
DTEEZ!
maandag 18 januari 2010 om 11:19
quote:americagirl schreef op 18 januari 2010 @ 11:13:
ik heb me ook altijd afgevraagd waarom je als kleinkind ook altijd naar opa of oma toe moest, en zij nooit eens naar jou komen mijn opa en oma bij mij in 't dorp kwamen net zo vaak (zo niet vaker) naar ons dan wij bij hen, maar de opa en oma in 'n andere plaats (ca. 20 km afstand) hadden ten eerste 9 kinderen en ze hadden geen eigen vervoer terwijl de kinderen allemaal 'n auto hadden, dus was het logisch dat wij naar hen gingen
ik heb me ook altijd afgevraagd waarom je als kleinkind ook altijd naar opa of oma toe moest, en zij nooit eens naar jou komen mijn opa en oma bij mij in 't dorp kwamen net zo vaak (zo niet vaker) naar ons dan wij bij hen, maar de opa en oma in 'n andere plaats (ca. 20 km afstand) hadden ten eerste 9 kinderen en ze hadden geen eigen vervoer terwijl de kinderen allemaal 'n auto hadden, dus was het logisch dat wij naar hen gingen
maandag 18 januari 2010 om 11:21
Wij wisselen af...de ene keer slaap ik bij hen (eens per jaar) en de andere keer zij en haar man bij mij....maar ja, ze wonen dan ook in het buitenland...
Als ze in Nederland zou wonen, zou ik ook gewoon naar hen gaan....
We doen dat met elkaar bellen ook: Als er behoefte is elkaar te spreken, bellen we. En niet volgens vast patroon, maar gewoon spontaan..
Als ze in Nederland zou wonen, zou ik ook gewoon naar hen gaan....
We doen dat met elkaar bellen ook: Als er behoefte is elkaar te spreken, bellen we. En niet volgens vast patroon, maar gewoon spontaan..
maandag 18 januari 2010 om 11:27
Ik vroeg me dat pasgeleden ook af, en ik vind het maar raar eigenlijk...
Mijn ouders en grootouders verwachten zowat dat ik me regelmatig daar laat zien (doe ik trouwens ook veel te weinig naar mn idee), maar andersom komen ze echt bijna nooit bij mij!
Ik zou t helemaal niet erg vinden, mijn huisje is toch ook leuk, en ik kan ook koffie zetten
Mijn ouders en grootouders verwachten zowat dat ik me regelmatig daar laat zien (doe ik trouwens ook veel te weinig naar mn idee), maar andersom komen ze echt bijna nooit bij mij!
Ik zou t helemaal niet erg vinden, mijn huisje is toch ook leuk, en ik kan ook koffie zetten
maandag 18 januari 2010 om 11:59
Mijn ouders komen wel, maar die wonen 200 km verderop. Aangezien zij met de kinderen de deur uit, en met hobby's door de week, een minder druk weekendprogramma hebben dan wij, dus rijden ze graag 4 uur om een paar uurtjes op visite te komen. Wij gaan ook wel daarheen, maar ze komen vaker hier, omdat dat makkelijker is.
Mijn schoonouders wonen erg dichtbij en komen nooit voor de gezelligheid langs. Ze willen zich niet opdringen denk ik. Als we ze uitnodigen, komen ze natuurlijk wel.
Mijn schoonouders wonen erg dichtbij en komen nooit voor de gezelligheid langs. Ze willen zich niet opdringen denk ik. Als we ze uitnodigen, komen ze natuurlijk wel.
maandag 18 januari 2010 om 12:10
Ik krijg net nog een mailtje van mn moeder waarin ze voorstelt om binnenkort weer eens bij mij te komen eten Het gaat bij mij redelijk om en om, maar mn ouders komen nooit onaangekondigd bij mij langs en ik wel bij hun. Dat is meer omdat ik een heel onregelmatig leven heb, ze weten nooit wanneer ik thuis ben dus dan zouden ze de meeste keren voor niets hier voor de deur staan. Terwijl ik van hun meestal wel kan inschatten wanneer er iemand thuis is.
I only get one shot at life - so I shoot to kill
maandag 18 januari 2010 om 14:19
Mijn schoonouders komen hier samen bijna nooit (meer), mijn schoonvader komt sinds kort wel af en toe alleen hier naartoe (ze wonen op 3 km afstand). En dat vindt vooral mijn man heel leuk!
Mijn schoonmoeder zit nagenoeg vastgegroeid aan haar dochter en kleinzoon, die zien elkaar elke dag van het jaar. Wat dat betreft ben ik blij dat wij geen kinderen hebben, anders zat ze hier ook elke dag . Ze is nogal dominant en wil altijd overal de sfeer bepalen, dus gezellig is het nooit.
Mijn man gaat toch wel enigszins regelmatig naar zijn ouders toe, ik kom er maar weinig, zo'n 6 keer per jaar.
Mijn schoonmoeder zit nagenoeg vastgegroeid aan haar dochter en kleinzoon, die zien elkaar elke dag van het jaar. Wat dat betreft ben ik blij dat wij geen kinderen hebben, anders zat ze hier ook elke dag . Ze is nogal dominant en wil altijd overal de sfeer bepalen, dus gezellig is het nooit.
Mijn man gaat toch wel enigszins regelmatig naar zijn ouders toe, ik kom er maar weinig, zo'n 6 keer per jaar.
Laat het los, heb vertrouwen, het komt goed.....
maandag 18 januari 2010 om 14:26
Wij komen veel thuis, maar mijn ouders komen ook vaak bij ons. Wonen allemaal in hetzelfde dorp, en kunnen dus makkelijk even bij mekaar binnen wippen.
Wij blijven vaak daar eten, dat heeft mn moeder dan al gepland voor wij binnen stappen
Zij eten niet zo heel vaak bij ons, vaak omdat ze dan nog thuis dit en dat willen doen. Wel blijven ze gezellig even borrelen, en op verjaardagen horen ze ook bij de harde kern, en blijven dus ook gezellig tot laat zitten!
Moet wel zeggen dat ze nu ik deze huidige relatie heb vaker komen dan toen ik nog met ex was. Met mijn vriend klikt het heel goed, en met ex niet zo..
Wij blijven vaak daar eten, dat heeft mn moeder dan al gepland voor wij binnen stappen
Zij eten niet zo heel vaak bij ons, vaak omdat ze dan nog thuis dit en dat willen doen. Wel blijven ze gezellig even borrelen, en op verjaardagen horen ze ook bij de harde kern, en blijven dus ook gezellig tot laat zitten!
Moet wel zeggen dat ze nu ik deze huidige relatie heb vaker komen dan toen ik nog met ex was. Met mijn vriend klikt het heel goed, en met ex niet zo..
maandag 18 januari 2010 om 14:31
In mijn geval gaat het net zo... Ik ben vaker daar te vinden dan zij hier. En ja, dat vind ik wel 's vervelend, vooral omdat ik weet hoe haar dagvulling is. Ze is al wat ouder (70) en kan een hele dag doen over boodschappen doen - de voorbereiding (aankleden, spulletjes pakken, boodschappenlijstje maken) duurt al een paar uur, dan dus nog op pad (duurt net zo lang) en weer terug naar huis waar alles uitgepakt moet worden. Dan ben je een werkdag verder.
Dus als ik haar uitnodig, dan kan het zomaar zijn dat ze nog naar de apotheek moet en dan kan het dus al niet meer, want als het donker is, is ze liever gewoon veilig thuis (snap ik in haar positie ook wel).
Vind het wel jammer dat het niet wat soepeler gaat, zoals bij Elskefiederelske.
Dus als ik haar uitnodig, dan kan het zomaar zijn dat ze nog naar de apotheek moet en dan kan het dus al niet meer, want als het donker is, is ze liever gewoon veilig thuis (snap ik in haar positie ook wel).
Vind het wel jammer dat het niet wat soepeler gaat, zoals bij Elskefiederelske.
