Relaties
alle pijlers
bindingsangst
zondag 1 maart 2009 om 17:43
BINDINGSANGST
============
De term bindingsangst wordt vaak misbruikt als smoesje om een beginnende relatie te beeindigen.
maar wat veel mensen niet weten ,is dat het een serieuze psychische aandoening is,waarop helaas inderdaad veel relaties stuklopen.
Intimiteit,verbondenheid,samenwonen:mensen met bindingsangst vinden het doodeng.
Ze doen er alles aan om intieme relaties te vermijden,door te blijven smachten naar onbereikbare liefdes,of te vluchten als de ander te dichtbij komt.
Want zolang ze zich niet binden,kunnen ze ook niet verlaten worden.
Bindingsangst en verlatingsangst zijn dan ook twee kanten van dezelfde medaille.
En:hoe banger deze mensen zijn om zich te binden,hoe groter hun verlangen daarnaar is.
Deze paradoxale gevoelens leiden tot een verwarrend en destructief patroon van aantrekken en afstoten,waar eigenlijk
niemand beter van wordt!
Bovenstaande ben ik.... ik kwets mezelf en ook anderen hier erg mee.Ik flirt,maak mannen gek,en dump ze dan,voor ze mij kunnen dumpen/kwetsen....Heeft iemand hier ervaringen mee of het zelf meegemaakt..en wat er aan te doen?
============
De term bindingsangst wordt vaak misbruikt als smoesje om een beginnende relatie te beeindigen.
maar wat veel mensen niet weten ,is dat het een serieuze psychische aandoening is,waarop helaas inderdaad veel relaties stuklopen.
Intimiteit,verbondenheid,samenwonen:mensen met bindingsangst vinden het doodeng.
Ze doen er alles aan om intieme relaties te vermijden,door te blijven smachten naar onbereikbare liefdes,of te vluchten als de ander te dichtbij komt.
Want zolang ze zich niet binden,kunnen ze ook niet verlaten worden.
Bindingsangst en verlatingsangst zijn dan ook twee kanten van dezelfde medaille.
En:hoe banger deze mensen zijn om zich te binden,hoe groter hun verlangen daarnaar is.
Deze paradoxale gevoelens leiden tot een verwarrend en destructief patroon van aantrekken en afstoten,waar eigenlijk
niemand beter van wordt!
Bovenstaande ben ik.... ik kwets mezelf en ook anderen hier erg mee.Ik flirt,maak mannen gek,en dump ze dan,voor ze mij kunnen dumpen/kwetsen....Heeft iemand hier ervaringen mee of het zelf meegemaakt..en wat er aan te doen?
zondag 1 maart 2009 om 20:29
@ Shoef, wel eens aan gedacht... Maar wat ik al zei ik hoop eigenlijk dat het vanzelf gewoon weer overwaait... Klinkt misschien kansloos als ik dat nu zo schrijf. Misschien ontkenning, wie zal het zeggen.
Ik ben altijd eerlijk tegen mijn vriendjes, vanaf dag 1. Het lijkt alleen wel dat het mannen aan trekt, dat ze denken "daar zal ik wel ff verandering in brengen" of zich juist heel afhankelijk op gaan stellen. Mijn laatste vriendje had dus ook verlatingsangst, door zijn verleden, waardoor mijn bindingsangst juist nog meer op speelde.
Ik ben altijd eerlijk tegen mijn vriendjes, vanaf dag 1. Het lijkt alleen wel dat het mannen aan trekt, dat ze denken "daar zal ik wel ff verandering in brengen" of zich juist heel afhankelijk op gaan stellen. Mijn laatste vriendje had dus ook verlatingsangst, door zijn verleden, waardoor mijn bindingsangst juist nog meer op speelde.
zondag 1 maart 2009 om 21:00
quote:Shoef schreef op 01 maart 2009 @ 20:25:
Hebben jullie wel eens aan therapie gedacht? En zijn jullie vanaf het begin eerlijk tegen diegene?
Ja, pijnlijk eerlijk. Bij man 1 dacht ik dat hij er niet op een relatie uit zou zijn, het leek me ook een vrijgevochten type. Ik dacht: ha, leuk voor een week of twee. Ik was trouwens wel verliefd, maar wilde geen relatie omdat het me te verstikkend leek.
Toen hij voor het eerst naast me wakker werd zei ik: "By the way, ik hoop niet dat je nu denkt dat we een relatie hebben."
Het jachtseizoen was geopend. Ik denk wel eens dat dat soort opmerkingen juist het vuur bij hem deden oplaaien. Binnen no time stond hij met zijn spulletjes voor mijn deur om bij me in te trekken. Na een knipperlichtrelatie van 5 jaar was mijn verliefdheid godzijdank over. Nu, 18 jaar later, neemt hij mijn nee nog niet serieus, en probeert hij me nog terug te krijgen .
Wat iemand op dit topic schreef: het lijkt inderdaad dat sommige mannen het juist onweerstaanbaar vinden als je zegt geen relatie te willen.
Ik denk dat de bindingsangst bij mij ook is ontstaan doordat in het verleden enorm over mijn grenzen is gedenderd. Ik denk dat ik diep van binnen bang ben mezelf kwijt te zijn als ik een relatie aanga, en die ervaring heb ik ook. Ik ben nu aan het leren dat ik mijn grenzen altijd serieus mag nemen. Misschien dat ik er dan in de toekomst anders in kan staan. Maar mijn behoefte aan ruimte zal ik blijven houden.
Hebben jullie wel eens aan therapie gedacht? En zijn jullie vanaf het begin eerlijk tegen diegene?
Ja, pijnlijk eerlijk. Bij man 1 dacht ik dat hij er niet op een relatie uit zou zijn, het leek me ook een vrijgevochten type. Ik dacht: ha, leuk voor een week of twee. Ik was trouwens wel verliefd, maar wilde geen relatie omdat het me te verstikkend leek.
Toen hij voor het eerst naast me wakker werd zei ik: "By the way, ik hoop niet dat je nu denkt dat we een relatie hebben."
Het jachtseizoen was geopend. Ik denk wel eens dat dat soort opmerkingen juist het vuur bij hem deden oplaaien. Binnen no time stond hij met zijn spulletjes voor mijn deur om bij me in te trekken. Na een knipperlichtrelatie van 5 jaar was mijn verliefdheid godzijdank over. Nu, 18 jaar later, neemt hij mijn nee nog niet serieus, en probeert hij me nog terug te krijgen .
Wat iemand op dit topic schreef: het lijkt inderdaad dat sommige mannen het juist onweerstaanbaar vinden als je zegt geen relatie te willen.
Ik denk dat de bindingsangst bij mij ook is ontstaan doordat in het verleden enorm over mijn grenzen is gedenderd. Ik denk dat ik diep van binnen bang ben mezelf kwijt te zijn als ik een relatie aanga, en die ervaring heb ik ook. Ik ben nu aan het leren dat ik mijn grenzen altijd serieus mag nemen. Misschien dat ik er dan in de toekomst anders in kan staan. Maar mijn behoefte aan ruimte zal ik blijven houden.
zondag 1 maart 2009 om 21:06
quote:Safari100 schreef op 01 maart 2009 @ 20:08:
Pink, ik denk dat je bindingsangst in verschillende maten hebt. Ik twijfel soms ook. Dan denk ik ik ben gewoon nog niet de juiste tegen gekomen. Ooit kom ik een man tegen die zo goed bij mij past dat ik het wel allemaal wil, en kan verdragen. Het is alleen nog nooit gebeurd haha
Of ik denk: ooit leer ik dat ik mijn vrijheidsbehoefte serieus mag nemen en als er dan een man voor mij wil gaan, heeft hij het er maar bij te nemen . Dat ik zijn behoefte mij elke dag te zien niet boven mijn behoeftes stel
Ik ben ook gewoon veel leuker als ik het niet spaansbenauwd heb, dus dat zou een winwinsituatie zijn
Pink, ik denk dat je bindingsangst in verschillende maten hebt. Ik twijfel soms ook. Dan denk ik ik ben gewoon nog niet de juiste tegen gekomen. Ooit kom ik een man tegen die zo goed bij mij past dat ik het wel allemaal wil, en kan verdragen. Het is alleen nog nooit gebeurd haha
Of ik denk: ooit leer ik dat ik mijn vrijheidsbehoefte serieus mag nemen en als er dan een man voor mij wil gaan, heeft hij het er maar bij te nemen . Dat ik zijn behoefte mij elke dag te zien niet boven mijn behoeftes stel
Ik ben ook gewoon veel leuker als ik het niet spaansbenauwd heb, dus dat zou een winwinsituatie zijn
zondag 1 maart 2009 om 21:12
@Kapara idd echt heel herkenbaar. Precies wat je zegt, bij onbereikbare mannen kan je er helemaal voor gaan voor je gevoel. En wat je zegt ik denk ook vaak, dit is hem, dit keer is het anders! Maar het is nooit anders. Toch geloof ik er ook nog steeds in haha. Ben je ook kieskeurig?
Ik ben ook altijd eerlijk tegen de mannen.
Ik ben ook altijd eerlijk tegen de mannen.
zondag 1 maart 2009 om 22:33
Tsjonge jonge, wat heb ik in korte tijd al veel herkenbare verhalen gelezen van dames die in deze kwestie erg op mij lijken.
Een vriendin gooide gisteravond na het zoveelste verhaal van ''die onbereikbare meneer X is zoo spannend/leuk/aantrekkelijk/ik wil hem en meneer B die mij leuk vindt heeft ''ik mis je'' gesmst dus daar kap ik mee, eens een balletje op dat dat misschien bindingsangst heette. En voila, dit topic!
Onbereikbare meneer X was van de week bij mij op bezoek (getrouwd, kids) en vroeg me waarom ik al drie jaar geen vriend had. "Omdat ik kritisch ben'' antwoordde ik. Altijd op zoek naar dé ideale jongen. Het ene moment vind ik een jongen interessant, het andere moment vind ik hem niet meer zo interessant. Wat dat betreft zie ik mijzelf echt als een jager. Ik ben assertief, stap op ze af, maak ze helemaal gek, vind ze heel spannend maar als ze eenmaal hebben toegehapt vind ik ze niet boeiend meer. Of is dat dan het controlfreak wat ik hier teruglees?
De afkeer die safari beschrijft klinkt ook erg herkenbaar. Wat bij mij tegen die afkeer hielp is een paar weekjes zo min mogelijk contact. De keer dat ik meneer B weer zag was het erg leuk en wist ik ook alweer wat ik zo leuk aan hem vond. Zonder dat ik overigens weer met hem ''in zee ga'' omdat hij niet dé jongen is..en ik gewoonweg fysiek niet zo tot hem aangetrokken ben. Meneer B heeft ook meerdere malen gezegd ''ik krijg geen hoogte van je, je bent een rare.'' Wat ik raar vind, want ik heb altijd gezegd dat ik niks met hem wilde..maarja, nu ik dit topic zie misschien wel enigszins herkenbaar..En blijft de onbereikbare (hoewel, "niemand is onbereikbaar" zei iemand, en dat is op deze meneer X zeker toepasbaar) maar door mijn gedachten spoken..
Een vriendin gooide gisteravond na het zoveelste verhaal van ''die onbereikbare meneer X is zoo spannend/leuk/aantrekkelijk/ik wil hem en meneer B die mij leuk vindt heeft ''ik mis je'' gesmst dus daar kap ik mee, eens een balletje op dat dat misschien bindingsangst heette. En voila, dit topic!
Onbereikbare meneer X was van de week bij mij op bezoek (getrouwd, kids) en vroeg me waarom ik al drie jaar geen vriend had. "Omdat ik kritisch ben'' antwoordde ik. Altijd op zoek naar dé ideale jongen. Het ene moment vind ik een jongen interessant, het andere moment vind ik hem niet meer zo interessant. Wat dat betreft zie ik mijzelf echt als een jager. Ik ben assertief, stap op ze af, maak ze helemaal gek, vind ze heel spannend maar als ze eenmaal hebben toegehapt vind ik ze niet boeiend meer. Of is dat dan het controlfreak wat ik hier teruglees?
De afkeer die safari beschrijft klinkt ook erg herkenbaar. Wat bij mij tegen die afkeer hielp is een paar weekjes zo min mogelijk contact. De keer dat ik meneer B weer zag was het erg leuk en wist ik ook alweer wat ik zo leuk aan hem vond. Zonder dat ik overigens weer met hem ''in zee ga'' omdat hij niet dé jongen is..en ik gewoonweg fysiek niet zo tot hem aangetrokken ben. Meneer B heeft ook meerdere malen gezegd ''ik krijg geen hoogte van je, je bent een rare.'' Wat ik raar vind, want ik heb altijd gezegd dat ik niks met hem wilde..maarja, nu ik dit topic zie misschien wel enigszins herkenbaar..En blijft de onbereikbare (hoewel, "niemand is onbereikbaar" zei iemand, en dat is op deze meneer X zeker toepasbaar) maar door mijn gedachten spoken..
anoniem_67707 wijzigde dit bericht op 01-03-2009 22:35
Reden: tikfouten..het is laat ;-)
Reden: tikfouten..het is laat ;-)
% gewijzigd
maandag 2 maart 2009 om 07:36
Jeetje dit is allemaal heel herkenbaar voor mij! Altijd als ik een leuke man ontmoet dan maak ik daar een beeld van in mijn hoofd en als ik hem dan heb, knap ik altijd af en beeindig het contact. Maar ik weet niet of het bindingsangst is bij mij. Ik weet wel dat ik verlatingsangst heb als ik mij eenmaal bind, maar ja dat gebeurd zelden haha. Die verantwoording afleggen van waar ben je geweest ed vind ik ook heel irrritant, terwijl als je iemand leuk vindt je dat toch juist fijn vindt? Althans dat is mijn theorie. Ik denk dat als ik de ware heb dat ik dan geen problemen heb om mij te binden of is dit naief om te denken? Ik word meestal ook verliefd op onbereikbare mannen en als die op dat moment voor mij zouden gaan dan zou ik dat denk ik wel aandurven, maar ja dat heb ik nooit kunnen testen..Misschien heb ik onbewust wel bindingsangst, maar vooralsnog hou ik mezelf voor dat ik gewoon nog niet een leuk genoeg iemand ben tegengekomen!
maandag 2 maart 2009 om 08:26
quote:daffyduck2 schreef op 02 maart 2009 @ 06:20:
quote Kapara>>Ik verlang echt naar liefde, maar als het dan dichtbij is, stoot ik het af...
miojn woorden..pfff wat fijn dat mensen dit herkennen...Gek hoe dat dan werkt he. Ik heb inmiddels wel geleerd het te vragen aan mannen of ze vinden dat ik duw en trek. En ook altijd weer frustrerend, vind ik iemand al een tijd leuk. Blijkt het wederzijds te zijn, dan kan ik hem een uur later de meest saaie man op aarde vinden. Alleen herken ik dat nu als een vermomming van angst. Maar ook dat is soms zo moeilijk om te onderscheiden.
quote Kapara>>Ik verlang echt naar liefde, maar als het dan dichtbij is, stoot ik het af...
miojn woorden..pfff wat fijn dat mensen dit herkennen...Gek hoe dat dan werkt he. Ik heb inmiddels wel geleerd het te vragen aan mannen of ze vinden dat ik duw en trek. En ook altijd weer frustrerend, vind ik iemand al een tijd leuk. Blijkt het wederzijds te zijn, dan kan ik hem een uur later de meest saaie man op aarde vinden. Alleen herken ik dat nu als een vermomming van angst. Maar ook dat is soms zo moeilijk om te onderscheiden.
maandag 2 maart 2009 om 09:42
Marahbloem dat onderscheiden vind ik ook zo lastig. Dan den ik vind ik hem nou gewoon niet leuk genoeg, of is het angst?
@Tamara, als bij mij dat gevoel van afkeer komt is het eigelijk al te laat. Ik moet diegene dan gewoon niet meer, en dat is niet meer terug te draaien.
@sky, je laatste zin dat zijn ook mijn woorden haha.
Ik zeg ook altijd na een korte relatie, het was hem gewoon niet. Mijn omgeving zegt dan altijd, nee bij jou is het hem nooit.
Voorbeeld, pas geleden had ik heel leuk contact met een leuke man. Zag er goed uit, en ik kon het goed met hem vinden. In het begin was ik heel enthousiast. We hebben ook echt gezellige dagen gehad.(had hem een paar dagen achter elkaar gezien) En dan opeens slaat de twijfel toe. Ik merk aan hem dat hij mij wel eke dag zou willen zien. Dat hij echt heel erg gek op mij is. Ik krijg het benauwd, echt het gevoel dat ik gevangen zit. En dan komt de afkeer. Ik zeg letterlijk, raak mij niet aan! Om daarna te zeggen dat het me spijt, maar dat ik dit gewoon niet kan. Hij helemaal van slag. Snapt er geen bal van, is boos. Na een kort gesprek, proberen het uit te leggen. Heb ik hem weggestuurd, omdat ik hem gewoon niet meer om mij heen kon verdragen. Sindsdien niet meer gezien of gesproken. Gelukkig wil ik bijna zeggen, want die afkeer voel ik nog steeds. Als dat gevoel er eenmaal zit gaat het niet meer weg. Zo heb ik nog veel voorbeelden, maar jullie snappen het wel denk ik.
@Tamara, als bij mij dat gevoel van afkeer komt is het eigelijk al te laat. Ik moet diegene dan gewoon niet meer, en dat is niet meer terug te draaien.
@sky, je laatste zin dat zijn ook mijn woorden haha.
Ik zeg ook altijd na een korte relatie, het was hem gewoon niet. Mijn omgeving zegt dan altijd, nee bij jou is het hem nooit.
Voorbeeld, pas geleden had ik heel leuk contact met een leuke man. Zag er goed uit, en ik kon het goed met hem vinden. In het begin was ik heel enthousiast. We hebben ook echt gezellige dagen gehad.(had hem een paar dagen achter elkaar gezien) En dan opeens slaat de twijfel toe. Ik merk aan hem dat hij mij wel eke dag zou willen zien. Dat hij echt heel erg gek op mij is. Ik krijg het benauwd, echt het gevoel dat ik gevangen zit. En dan komt de afkeer. Ik zeg letterlijk, raak mij niet aan! Om daarna te zeggen dat het me spijt, maar dat ik dit gewoon niet kan. Hij helemaal van slag. Snapt er geen bal van, is boos. Na een kort gesprek, proberen het uit te leggen. Heb ik hem weggestuurd, omdat ik hem gewoon niet meer om mij heen kon verdragen. Sindsdien niet meer gezien of gesproken. Gelukkig wil ik bijna zeggen, want die afkeer voel ik nog steeds. Als dat gevoel er eenmaal zit gaat het niet meer weg. Zo heb ik nog veel voorbeelden, maar jullie snappen het wel denk ik.
maandag 2 maart 2009 om 09:50
quote:Safari100 schreef op 02 maart 2009 @ 09:42:
Marahbloem dat onderscheiden vind ik ook zo lastig. Dan den ik vind ik hem nou gewoon niet leuk genoeg, of is het angst?
@Tamara, als bij mij dat gevoel van afkeer komt is het eigelijk al te laat. Ik moet diegene dan gewoon niet meer, en dat is niet meer terug te draaien.
@sky, je laatste zin dat zijn ook mijn woorden haha.
Ik zeg ook altijd na een korte relatie, het was hem gewoon niet. Mijn omgeving zegt dan altijd, nee bij jou is het hem nooit.
Voorbeeld, pas geleden had ik heel leuk contact met een leuke man. Zag er goed uit, en ik kon het goed met hem vinden. In het begin was ik heel enthousiast. We hebben ook echt gezellige dagen gehad.(had hem een paar dagen achter elkaar gezien) En dan opeens slaat de twijfel toe. Ik merk aan hem dat hij mij wel eke dag zou willen zien. Dat hij echt heel erg gek op mij is. Ik krijg het benauwd, echt het gevoel dat ik gevangen zit. En dan komt de afkeer. Ik zeg letterlijk, raak mij niet aan! Om daarna te zeggen dat het me spijt, maar dat ik dit gewoon niet kan. Hij helemaal van slag. Snapt er geen bal van, is boos. Na een kort gesprek, proberen het uit te leggen. Heb ik hem weggestuurd, omdat ik hem gewoon niet meer om mij heen kon verdragen. Sindsdien niet meer gezien of gesproken. Gelukkig wil ik bijna zeggen, want die afkeer voel ik nog steeds. Als dat gevoel er eenmaal zit gaat het niet meer weg. Zo heb ik nog veel voorbeelden, maar jullie snappen het wel denk ik.Snap heel goed wat je bedoelt. Heel herkenbaar, iemand afstotelijk vinden en er van gaan gruwen. Ben je wel eens in therapie geweest? Onderzoek je die gevoelens dan? Wordt het niet milder met de jaren? Dat je je buien wat beter kunt hanteren?
Marahbloem dat onderscheiden vind ik ook zo lastig. Dan den ik vind ik hem nou gewoon niet leuk genoeg, of is het angst?
@Tamara, als bij mij dat gevoel van afkeer komt is het eigelijk al te laat. Ik moet diegene dan gewoon niet meer, en dat is niet meer terug te draaien.
@sky, je laatste zin dat zijn ook mijn woorden haha.
Ik zeg ook altijd na een korte relatie, het was hem gewoon niet. Mijn omgeving zegt dan altijd, nee bij jou is het hem nooit.
Voorbeeld, pas geleden had ik heel leuk contact met een leuke man. Zag er goed uit, en ik kon het goed met hem vinden. In het begin was ik heel enthousiast. We hebben ook echt gezellige dagen gehad.(had hem een paar dagen achter elkaar gezien) En dan opeens slaat de twijfel toe. Ik merk aan hem dat hij mij wel eke dag zou willen zien. Dat hij echt heel erg gek op mij is. Ik krijg het benauwd, echt het gevoel dat ik gevangen zit. En dan komt de afkeer. Ik zeg letterlijk, raak mij niet aan! Om daarna te zeggen dat het me spijt, maar dat ik dit gewoon niet kan. Hij helemaal van slag. Snapt er geen bal van, is boos. Na een kort gesprek, proberen het uit te leggen. Heb ik hem weggestuurd, omdat ik hem gewoon niet meer om mij heen kon verdragen. Sindsdien niet meer gezien of gesproken. Gelukkig wil ik bijna zeggen, want die afkeer voel ik nog steeds. Als dat gevoel er eenmaal zit gaat het niet meer weg. Zo heb ik nog veel voorbeelden, maar jullie snappen het wel denk ik.Snap heel goed wat je bedoelt. Heel herkenbaar, iemand afstotelijk vinden en er van gaan gruwen. Ben je wel eens in therapie geweest? Onderzoek je die gevoelens dan? Wordt het niet milder met de jaren? Dat je je buien wat beter kunt hanteren?
maandag 2 maart 2009 om 10:06
Jij ervaart dus hetzelfde? Ik ben heel kort in therapie geweest. Zij zei heel simpel. Misschien ben je gewoon niet toe aan een relatie. Tja lekker makkelijk. Ik ben er wel aan toe. Zou niets liever willen. Ik denk ook wet te weten waar het vandaan komt. Ouders zijn gescheiden in mijn puberjaren. Het verdriet van mijn moeder was vreselijk. Het was totaal onverwacht voor haar en voor de kinderen. Er waren ontzettend veel nare dingen gebeurd, en om je moeder zo kapot te zien gaan van verdriet. Ik denk dat ik onbewust zoiets heb van nee dat gaat mij nooit gebeuren. Dat een man mij zo kan raken dat ik kapot ga als hij weggaat. En idd het is ook nog nooit gebeurd. Denk jij te weten waar het vandaan komt? Heeft therapie jou geholpen?
Ik weet niet of ik milder word, denk het niet. Hen meer het idee dat ik nog kritischer word. Toch ben ik echt gelukkig. Dat is echt zo. Miss omdat ik nog steeds geloof dat de juiste wel ergend rondloopt, en ik ondertussen gewoon geniet van mijn leven. Ik heb geen man nodig om gelukkig te zijn, ervaar jij/jullie dat ook zo?
Ik weet niet of ik milder word, denk het niet. Hen meer het idee dat ik nog kritischer word. Toch ben ik echt gelukkig. Dat is echt zo. Miss omdat ik nog steeds geloof dat de juiste wel ergend rondloopt, en ik ondertussen gewoon geniet van mijn leven. Ik heb geen man nodig om gelukkig te zijn, ervaar jij/jullie dat ook zo?
maandag 2 maart 2009 om 10:12
quote:Safari100 schreef op 02 maart 2009 @ 10:06:
Ik weet niet of ik milder word, denk het niet. Hen meer het idee dat ik nog kritischer word. Toch ben ik echt gelukkig. Dat is echt zo. Miss omdat ik nog steeds geloof dat de juiste wel ergend rondloopt, en ik ondertussen gewoon geniet van mijn leven. Ik heb geen man nodig om gelukkig te zijn, ervaar jij/jullie dat ook zo?
Ik ervaar dat precies zo! Wat mij betreft ben ik gewoon nog niet ''the one'' tegengekomen. En als ik geen gevoelens voor een jongen heb, ga ik ook niet gemakkelijk met hem zoenen. Zo had ik laatst een date met een knappe en ook leuke vent. Hij vroeg zich af wat ik van hem vond ''een lekker ding'' zei ik. Waarop hij zich afvroeg waarom ik hem dan niet wilde zoenen. Tsja, daar komt wat mij betreft meer bij kijken. Of ik moet flink gedronken hebben
Wat is het dan wat ons tegenhoudt, dat we verliefd worden op de onbereikbare mannen maar de ''guys next door'' niet interessant genoeg vinden? Stellen we ons te weinig flexibel en open op? Hebben we te veel remmingen?
Ik weet niet of ik milder word, denk het niet. Hen meer het idee dat ik nog kritischer word. Toch ben ik echt gelukkig. Dat is echt zo. Miss omdat ik nog steeds geloof dat de juiste wel ergend rondloopt, en ik ondertussen gewoon geniet van mijn leven. Ik heb geen man nodig om gelukkig te zijn, ervaar jij/jullie dat ook zo?
Ik ervaar dat precies zo! Wat mij betreft ben ik gewoon nog niet ''the one'' tegengekomen. En als ik geen gevoelens voor een jongen heb, ga ik ook niet gemakkelijk met hem zoenen. Zo had ik laatst een date met een knappe en ook leuke vent. Hij vroeg zich af wat ik van hem vond ''een lekker ding'' zei ik. Waarop hij zich afvroeg waarom ik hem dan niet wilde zoenen. Tsja, daar komt wat mij betreft meer bij kijken. Of ik moet flink gedronken hebben
Wat is het dan wat ons tegenhoudt, dat we verliefd worden op de onbereikbare mannen maar de ''guys next door'' niet interessant genoeg vinden? Stellen we ons te weinig flexibel en open op? Hebben we te veel remmingen?
maandag 2 maart 2009 om 10:17
@Safari: ik kan ook goed alleen zijn, heb ook geen man nodig om gelukkig te zijn. Laatst betrapte ik mezelf erop alleen zijn natuurlijker te vinden dan met iemand samen te zijn.
Mijn ouders zijn ook gescheiden. Plus dat ze een open relatie hadden. Dat werkte als kind erg verwarrend voor mij. Vriendinnen van mijn vader kwamen over de vloer en mijn moeder, die schizofreen is, vertelde altijd uitgebreid over haar verliefdheden. Dat terwijl ze nog getrouwd waren. Mijn moeder is dus ook schizofreen, wat sowieso een onstabiele, onveilige jeugd heeft gegeven.
Of therapie helpt? Mijn psychiater constateerde al snel bindingsangst, maar ja, daar was ikzelf ook al achter. Het helpt in die zin dat ik meer handvatten heb om mijn buien te hanteren. Ik reageer niet meer of in ieder geval vaak niet meer op de emoties die ik op een bepaald moment ervaar (afkeer, de deur compleet voor iemand willen sluiten, je kent ze zelf vast ook allemaal wel). Die emoties zelf ervaar ik nog wel. Alleen verdraag ik ze beter en kan ze beter onderzoeken, ze overheersen mij niet meer. Wat eerst wel was. Maar dat kan ook door ervaring komen.
Ik heb nu gevoelens voor mijn beste vriend en het is wederzijds. Hij weet dat ik bindingangst heb. De eerste buien heb ik al gehad. Vlak nadat we het tegen elkaar uitgesproken hadden, wilde ik alweer alleen zijn, geen contact hebben bladiebla. Ik schoot er gelijk dus in. Het verschil is nu dat ik hem heel goed ken en van mezelf weet dat ik op zo'n moment afstand nodig heb en gewoon buitenproportioneel bang ben. Ik sla hem niet weg. Ook heb ik zoiets van, wie het ook is, ik kom dit toch weer tegen, dan kan ik er maar beter doorheen gaan. En weer iets over mezelf leren. Maar het zal moeilijk en pijnlijk zijn...
Mijn ouders zijn ook gescheiden. Plus dat ze een open relatie hadden. Dat werkte als kind erg verwarrend voor mij. Vriendinnen van mijn vader kwamen over de vloer en mijn moeder, die schizofreen is, vertelde altijd uitgebreid over haar verliefdheden. Dat terwijl ze nog getrouwd waren. Mijn moeder is dus ook schizofreen, wat sowieso een onstabiele, onveilige jeugd heeft gegeven.
Of therapie helpt? Mijn psychiater constateerde al snel bindingsangst, maar ja, daar was ikzelf ook al achter. Het helpt in die zin dat ik meer handvatten heb om mijn buien te hanteren. Ik reageer niet meer of in ieder geval vaak niet meer op de emoties die ik op een bepaald moment ervaar (afkeer, de deur compleet voor iemand willen sluiten, je kent ze zelf vast ook allemaal wel). Die emoties zelf ervaar ik nog wel. Alleen verdraag ik ze beter en kan ze beter onderzoeken, ze overheersen mij niet meer. Wat eerst wel was. Maar dat kan ook door ervaring komen.
Ik heb nu gevoelens voor mijn beste vriend en het is wederzijds. Hij weet dat ik bindingangst heb. De eerste buien heb ik al gehad. Vlak nadat we het tegen elkaar uitgesproken hadden, wilde ik alweer alleen zijn, geen contact hebben bladiebla. Ik schoot er gelijk dus in. Het verschil is nu dat ik hem heel goed ken en van mezelf weet dat ik op zo'n moment afstand nodig heb en gewoon buitenproportioneel bang ben. Ik sla hem niet weg. Ook heb ik zoiets van, wie het ook is, ik kom dit toch weer tegen, dan kan ik er maar beter doorheen gaan. En weer iets over mezelf leren. Maar het zal moeilijk en pijnlijk zijn...
maandag 2 maart 2009 om 10:23
@Tamara: ja, klopt. De mannen die ik echt leuk vond of van wie ik dacht dat ik ze leuk vond, waren gebonden. Heb dus nog nooit een relatie met iemand gehad die ik leuk vond.
Zoenen doe ik ook niet snel. Of ik kritisch ben? Zo heb ik het eigenlijk nog nooit zelf bekeken. Ik dacht dat er gewoon erg weinig leuke mannen rondliepen. Ook wel eens getwijfeld of ik dan misschien lesbisch was en het daar aan lag. Maar dat ben ik niet.
Hoteldebotel verliefd zal ik in ieder geval nooit op iemand worden, controleverlies is too much voor mij. Nu dus gevoelens voor beste vriend en van hem weet ik dat ik hem leuk vind. En dat hij net zo goed zijn nukken heeft en zo.
Zoenen doe ik ook niet snel. Of ik kritisch ben? Zo heb ik het eigenlijk nog nooit zelf bekeken. Ik dacht dat er gewoon erg weinig leuke mannen rondliepen. Ook wel eens getwijfeld of ik dan misschien lesbisch was en het daar aan lag. Maar dat ben ik niet.
Hoteldebotel verliefd zal ik in ieder geval nooit op iemand worden, controleverlies is too much voor mij. Nu dus gevoelens voor beste vriend en van hem weet ik dat ik hem leuk vind. En dat hij net zo goed zijn nukken heeft en zo.
maandag 2 maart 2009 om 10:47
@marahbloem, ook door je verleden dus. Dat heeft je ook gevormd. We weten niet beter denk ik. Daarom heb ik er ook wel vrede mee dat ik zo ben. Ik denk ook niet dat therapie mij zou helpen. Ik ken mezelf goed. Een man moet gewoon van goed huize komen om het met mij aan te durven haha.Tegengas dat heb ik nodig. Geen lieve woordjes. Wat fijn dat het wederzijds is met je beste vriend. Het scheelt dat hij je goed kent. Tja alleen zijn, ik heb er ook geen problemen mee. Al heb ik wel aandacht nodig, en sex. Maar dat vind elke vrouw toch fijn?
Over dat zoenen enzo. Ik heb daar dus weer geen moeite mee. Ik zoen heel makkelijk. Heb ook vrij makkelijk sex, maar verwacht niet meer. Ik word ook wel snel verliefd, althans dat denk ik, maar het is ook zo weer over. Ik word meer verliefd op het verliefd zijn denk ik.
Over dat zoenen enzo. Ik heb daar dus weer geen moeite mee. Ik zoen heel makkelijk. Heb ook vrij makkelijk sex, maar verwacht niet meer. Ik word ook wel snel verliefd, althans dat denk ik, maar het is ook zo weer over. Ik word meer verliefd op het verliefd zijn denk ik.
maandag 2 maart 2009 om 10:50
Eventjes tussen het werk bijgelezen en een snelle reactie
Ik herkende bij mezelf al een tijdje de signalen... Maar sinds mijn laatste vriendje is het pas echt over duidelijk.
Ik kan dus wel verliefd worden, de laatste keer was dus nog niet zo lang geleden en is pas ook weer een week of 3 over. Ik was helemaal stressed out, voelde me gejaagd. Nu voel ik me pas weer een beetje rustig. Ik heb hem dus meteen op de 1e date gezegd dat ik last heb van BA en dat ik hem veel gemixte signalen zou geven. Ook veel erover gepraat tijdens de relatie en hij begreep het allemaal zei hij. Maar doordat ik meer afstand wilde en ook nam (dus minder smsen, bellen... minder af wilde spreken enz) werd hij onzeker, wat ook zooooo begrijpelijk is, maar daardoor klampte hij zich heel erg aan me vast uit angst mij te verliezen. Nou en iemand met verlatingsangst en iemand met bindingsangst gaat echt niet samen, hoe leuk hij op papier ook is! Zooo zonde...
Vanavond meer!!
Fijn topic dit!
Ik herkende bij mezelf al een tijdje de signalen... Maar sinds mijn laatste vriendje is het pas echt over duidelijk.
Ik kan dus wel verliefd worden, de laatste keer was dus nog niet zo lang geleden en is pas ook weer een week of 3 over. Ik was helemaal stressed out, voelde me gejaagd. Nu voel ik me pas weer een beetje rustig. Ik heb hem dus meteen op de 1e date gezegd dat ik last heb van BA en dat ik hem veel gemixte signalen zou geven. Ook veel erover gepraat tijdens de relatie en hij begreep het allemaal zei hij. Maar doordat ik meer afstand wilde en ook nam (dus minder smsen, bellen... minder af wilde spreken enz) werd hij onzeker, wat ook zooooo begrijpelijk is, maar daardoor klampte hij zich heel erg aan me vast uit angst mij te verliezen. Nou en iemand met verlatingsangst en iemand met bindingsangst gaat echt niet samen, hoe leuk hij op papier ook is! Zooo zonde...
Vanavond meer!!
Fijn topic dit!
maandag 2 maart 2009 om 10:50
Zooooo herkenbaar dit!!!! Het doet me wel goed om de verhalen te lezen maar maakt me ook weer een beetje bang dat het niet meer overgaat....
Ik ben 4 jaar geleden gescheiden(na een huwelijk van 4,5 jaar), jong getrouwd en 2 kinderen gekregen. Het laaste jaar van mijn huwelijk vreselijk over mijn grenzen heen gegaan en daarna nog veel last gehad (eigenlijk nog steeds) van mijn ex... Denk dat daar de oorsprong ligt van mijn bindingsangst (zo noem ik het nu maar ook, altijd onkent).
Na mijn scheiding jaren een relatie gehad met een onbereikbare man (getrouwd, kinderen) en dacht dat hij het helemaal was!! Vreselijk gekwetst en wanhopig achter gelaten...
Sinds dat over is kan ik een relatie niet langer dan 2 maanden volhouden... 2 keer gebeurd in twee jaar en meerdere kortstondige relaties... Bang om gekwetst te worden, bang om te kwetsen, niet tegen de druk kunnen, denken niet genoeg voor iemand te voelen... Pffff soms wordt ik gek van mezelf!!! In het begin ben ik dan heel enthousiast en ga ik er ook echt voor maar na een tijdje slaat dat in een klap om in een alles overweldigende angst/afkeur en dan wil ik alleen maar alleen zijn, of iig niet met hem....
Net weer zo een korte relatie achter de rug en dan na 1.5 maand niet zien toch weer contact gekregen en erachter gekomen dat we allebei nog gevoelens voor elkaar hebben. Ik wil zo graag gelukkig zijn met hem maar ben ook zo bang om hem weer te kwetsen, om het weer benauwd te krijgen, dat ik na het uitspreken van die gevoelens het alweer op mijn heupen kreeg! Toch probeer ik me over de angst heen te zetten en elkaar af en toe te zien en heel rustig aan te doen. Ik hoop zo dat dit overgaat en uiteindelijk de liefdevolle relatie kan hebben waar ik zo naar verlang!!! En dat kan zeker met hem, als mijn eigen angst het niet van me wint...
Ik ben 4 jaar geleden gescheiden(na een huwelijk van 4,5 jaar), jong getrouwd en 2 kinderen gekregen. Het laaste jaar van mijn huwelijk vreselijk over mijn grenzen heen gegaan en daarna nog veel last gehad (eigenlijk nog steeds) van mijn ex... Denk dat daar de oorsprong ligt van mijn bindingsangst (zo noem ik het nu maar ook, altijd onkent).
Na mijn scheiding jaren een relatie gehad met een onbereikbare man (getrouwd, kinderen) en dacht dat hij het helemaal was!! Vreselijk gekwetst en wanhopig achter gelaten...
Sinds dat over is kan ik een relatie niet langer dan 2 maanden volhouden... 2 keer gebeurd in twee jaar en meerdere kortstondige relaties... Bang om gekwetst te worden, bang om te kwetsen, niet tegen de druk kunnen, denken niet genoeg voor iemand te voelen... Pffff soms wordt ik gek van mezelf!!! In het begin ben ik dan heel enthousiast en ga ik er ook echt voor maar na een tijdje slaat dat in een klap om in een alles overweldigende angst/afkeur en dan wil ik alleen maar alleen zijn, of iig niet met hem....
Net weer zo een korte relatie achter de rug en dan na 1.5 maand niet zien toch weer contact gekregen en erachter gekomen dat we allebei nog gevoelens voor elkaar hebben. Ik wil zo graag gelukkig zijn met hem maar ben ook zo bang om hem weer te kwetsen, om het weer benauwd te krijgen, dat ik na het uitspreken van die gevoelens het alweer op mijn heupen kreeg! Toch probeer ik me over de angst heen te zetten en elkaar af en toe te zien en heel rustig aan te doen. Ik hoop zo dat dit overgaat en uiteindelijk de liefdevolle relatie kan hebben waar ik zo naar verlang!!! En dat kan zeker met hem, als mijn eigen angst het niet van me wint...
maandag 2 maart 2009 om 15:18
maandag 2 maart 2009 om 15:45
quote:Safari100 schreef op 02 maart 2009 @ 10:47:
Ik ken mezelf goed. Een man moet gewoon van goed huize komen om het met mij aan te durven haha.Tegengas dat heb ik nodig. Geen lieve woordjes. Wat fijn dat het wederzijds is met je beste vriend. Het scheelt dat hij je goed kent. Tja alleen zijn, ik heb er ook geen problemen mee. Al heb ik wel aandacht nodig, en sex. Maar dat vind elke vrouw toch fijn?
Haha Safari, ben jij mij soms? Tegengas heb ik absoluut nodig en vind ik aantrekkelijk. ''Helaas'' vind ik dat altijd in gebonden mannen. Mannen die wat ouder zijn, zelfverzekerd zijn, klasse uitstralen (of überhaupt hun uitstraling), weten wat ze willen, grapjes maken etc..
Ik ken mezelf goed. Een man moet gewoon van goed huize komen om het met mij aan te durven haha.Tegengas dat heb ik nodig. Geen lieve woordjes. Wat fijn dat het wederzijds is met je beste vriend. Het scheelt dat hij je goed kent. Tja alleen zijn, ik heb er ook geen problemen mee. Al heb ik wel aandacht nodig, en sex. Maar dat vind elke vrouw toch fijn?
Haha Safari, ben jij mij soms? Tegengas heb ik absoluut nodig en vind ik aantrekkelijk. ''Helaas'' vind ik dat altijd in gebonden mannen. Mannen die wat ouder zijn, zelfverzekerd zijn, klasse uitstralen (of überhaupt hun uitstraling), weten wat ze willen, grapjes maken etc..
maandag 2 maart 2009 om 15:56
quote:sky04 schreef op 02 maart 2009 @ 15:18:
@safari100: Dat gevoel van afkeer heb ik ook altijd! Ik walg dan echt van diegene op een gegeven moment en ben heel blij als ik er vanaf ben..Ik krijg dan ook van die flashbacks als ik terug denk aan diegene van NEE hoe kon ik...Raar he?! Grappig om te lezen dat ik niet de enige ben!
Ja, die walging! Die ken ik ook erg goed.
Wel erg fijn om te weten da'k niet de enige ben.
@safari100: Dat gevoel van afkeer heb ik ook altijd! Ik walg dan echt van diegene op een gegeven moment en ben heel blij als ik er vanaf ben..Ik krijg dan ook van die flashbacks als ik terug denk aan diegene van NEE hoe kon ik...Raar he?! Grappig om te lezen dat ik niet de enige ben!
Ja, die walging! Die ken ik ook erg goed.
Wel erg fijn om te weten da'k niet de enige ben.
maandag 2 maart 2009 om 16:12
@sky Jaaa dat heb ik ook altijd achteraf. Dat ik denk gatver, dan voel ik weer die walging opkomen. Stom is dat he, en als je dan vraagt wat heeft die man dan gedaan? Ja eigelijk helemaal niks haha. Behalve laten zien dat hij echt gek op me is, en graag bij me wil zijn.
@tamara Ik had ook geen idee dat er nog een van mij rondliep haha. Ben ik tenminste niet de enige die niet helemaal spoort haha. Maar ik val ook op echte mannetjes. Grote bek, stoer(in mijn geval ook in minder of meerdere maten crimineel). Dat is waar ik voor zwicht, omdat ik ze niet helemaal kan bereiken, en dat vind ik prachtig, maar op de langere termijn heb je er geen donder aan. Ik val dan weer niet echt op gebonden mannen. Daar is mijn ego weer te groot voor denk ik haha. Ik wil wel eerste keus zijn. Maar ik oordeel daar niet over hoor. Ik moet eerlijk bekennen dat ik zelf niet altijd even trouw ben geweest. Als het dan goed ging met een jongen ging ik het verpesten door vreemd te gaan. Ook herkenbaar toevallig?
@tamara Ik had ook geen idee dat er nog een van mij rondliep haha. Ben ik tenminste niet de enige die niet helemaal spoort haha. Maar ik val ook op echte mannetjes. Grote bek, stoer(in mijn geval ook in minder of meerdere maten crimineel). Dat is waar ik voor zwicht, omdat ik ze niet helemaal kan bereiken, en dat vind ik prachtig, maar op de langere termijn heb je er geen donder aan. Ik val dan weer niet echt op gebonden mannen. Daar is mijn ego weer te groot voor denk ik haha. Ik wil wel eerste keus zijn. Maar ik oordeel daar niet over hoor. Ik moet eerlijk bekennen dat ik zelf niet altijd even trouw ben geweest. Als het dan goed ging met een jongen ging ik het verpesten door vreemd te gaan. Ook herkenbaar toevallig?
maandag 2 maart 2009 om 16:55
quote:Safari100 schreef op 02 maart 2009 @ 16:12:
Ik moet eerlijk bekennen dat ik zelf niet altijd even trouw ben geweest. Als het dan goed ging met een jongen ging ik het verpesten door vreemd te gaan. Ook herkenbaar toevallig?
Haha, dat is dan níet herkenbaar voor mij. Ik heb 2 relaties gehad (beide van 8 maanden) en beide heb ik beëindigd omdat ik niet meer verliefd op ze was. Deep inside wist ik toen ik de relatie aanging al dat dit ''niet ment to be'' was..
Ik weet dan ook niet echt wat er in het verleden toe zou hebben kunnen leiden dat ik een dergelijke bindingsangst heb..ben nooit pijn gedaan door een jongen met wie ik wat had. Wel hebben mijn ouders niet echt een toprelatie, maar zijn ze nog steeds bij elkaar.
Ik moet eerlijk bekennen dat ik zelf niet altijd even trouw ben geweest. Als het dan goed ging met een jongen ging ik het verpesten door vreemd te gaan. Ook herkenbaar toevallig?
Haha, dat is dan níet herkenbaar voor mij. Ik heb 2 relaties gehad (beide van 8 maanden) en beide heb ik beëindigd omdat ik niet meer verliefd op ze was. Deep inside wist ik toen ik de relatie aanging al dat dit ''niet ment to be'' was..
Ik weet dan ook niet echt wat er in het verleden toe zou hebben kunnen leiden dat ik een dergelijke bindingsangst heb..ben nooit pijn gedaan door een jongen met wie ik wat had. Wel hebben mijn ouders niet echt een toprelatie, maar zijn ze nog steeds bij elkaar.
maandag 2 maart 2009 om 17:11
