Relaties
alle pijlers
bindingsangst
zondag 1 maart 2009 om 17:43
BINDINGSANGST
============
De term bindingsangst wordt vaak misbruikt als smoesje om een beginnende relatie te beeindigen.
maar wat veel mensen niet weten ,is dat het een serieuze psychische aandoening is,waarop helaas inderdaad veel relaties stuklopen.
Intimiteit,verbondenheid,samenwonen:mensen met bindingsangst vinden het doodeng.
Ze doen er alles aan om intieme relaties te vermijden,door te blijven smachten naar onbereikbare liefdes,of te vluchten als de ander te dichtbij komt.
Want zolang ze zich niet binden,kunnen ze ook niet verlaten worden.
Bindingsangst en verlatingsangst zijn dan ook twee kanten van dezelfde medaille.
En:hoe banger deze mensen zijn om zich te binden,hoe groter hun verlangen daarnaar is.
Deze paradoxale gevoelens leiden tot een verwarrend en destructief patroon van aantrekken en afstoten,waar eigenlijk
niemand beter van wordt!
Bovenstaande ben ik.... ik kwets mezelf en ook anderen hier erg mee.Ik flirt,maak mannen gek,en dump ze dan,voor ze mij kunnen dumpen/kwetsen....Heeft iemand hier ervaringen mee of het zelf meegemaakt..en wat er aan te doen?
============
De term bindingsangst wordt vaak misbruikt als smoesje om een beginnende relatie te beeindigen.
maar wat veel mensen niet weten ,is dat het een serieuze psychische aandoening is,waarop helaas inderdaad veel relaties stuklopen.
Intimiteit,verbondenheid,samenwonen:mensen met bindingsangst vinden het doodeng.
Ze doen er alles aan om intieme relaties te vermijden,door te blijven smachten naar onbereikbare liefdes,of te vluchten als de ander te dichtbij komt.
Want zolang ze zich niet binden,kunnen ze ook niet verlaten worden.
Bindingsangst en verlatingsangst zijn dan ook twee kanten van dezelfde medaille.
En:hoe banger deze mensen zijn om zich te binden,hoe groter hun verlangen daarnaar is.
Deze paradoxale gevoelens leiden tot een verwarrend en destructief patroon van aantrekken en afstoten,waar eigenlijk
niemand beter van wordt!
Bovenstaande ben ik.... ik kwets mezelf en ook anderen hier erg mee.Ik flirt,maak mannen gek,en dump ze dan,voor ze mij kunnen dumpen/kwetsen....Heeft iemand hier ervaringen mee of het zelf meegemaakt..en wat er aan te doen?
zondag 1 maart 2009 om 17:52
Ja, ik. Ben ervoor in therapie (geweest). Geloof inmiddels allang niet meer dat het overgaat. Wel dat ik mezelf steeds beter ken en meer handvatten heb dan vroeger om ermee om te gaan. Het echte keihard kwetsen en dumpen wat ik vroeger deed, doe ik niet meer. Ben nu 38 dus je leert met de tijd wel. Maar mijn innerlijke aanvallen kunnen nog steeds zo heftig zijn, alleen herken ik ze nu en ga er niet in mee. Heb nu gevoelens voor mijn beste vriend (die weet dat ik ba heb) en hij voor mij en heb de eerste aanvallen al gehad...wat mij helpt: ik denk nooit verder dan 1 stap. Bijvoorbeeld date aanstaande woensdag. Verder gaan mijn gedachten niet, want dat trek ik niet. Of dan wil ik keihard wegrennen.
zondag 1 maart 2009 om 18:00
Ik vraag me af of dat het is, lijkt meer op een periode van: lang leve de lol en andere gebruiken/misleiden.
Als je die "angst" heb, begin je er toch bij voorbaat niet aan?
Lijkt me toch vaak een reden van opgaven als je het niet ziet zitten.
Wat is bindig, betekent dat samenwonen, trouwen of?
Zolang er geen druk achter zit is er toch niks aan de hand.
Als je die "angst" heb, begin je er toch bij voorbaat niet aan?
Lijkt me toch vaak een reden van opgaven als je het niet ziet zitten.
Wat is bindig, betekent dat samenwonen, trouwen of?
Zolang er geen druk achter zit is er toch niks aan de hand.
zondag 1 maart 2009 om 18:06
quote:daffyduck2 schreef op 01 maart 2009 @ 17:43:
Bindingsangst en verlatingsangst zijn dan ook twee kanten van dezelfde medaille.
Hoeft niet altijd hoor. Ik ben heel lang absoluut niet bang geweest verlaten te worden (door wie dan ook), maar had wel enorme bindingsangst. Dat kwam doordat ik als kind enorm was geclaimd, en in mijn eerste serieuze relatie ook.
Tegenwoordig schijnt het dat je ook verlatingsangst moet hebben om bindingsangst te hebben. Ik word daar eigenlijk niet goed van, er wordt me door wetenschappers nu zomaar verlatingsangst in de schoenen geschoven! Twee voor de prijs van één.
Bindingsangst en verlatingsangst zijn dan ook twee kanten van dezelfde medaille.
Hoeft niet altijd hoor. Ik ben heel lang absoluut niet bang geweest verlaten te worden (door wie dan ook), maar had wel enorme bindingsangst. Dat kwam doordat ik als kind enorm was geclaimd, en in mijn eerste serieuze relatie ook.
Tegenwoordig schijnt het dat je ook verlatingsangst moet hebben om bindingsangst te hebben. Ik word daar eigenlijk niet goed van, er wordt me door wetenschappers nu zomaar verlatingsangst in de schoenen geschoven! Twee voor de prijs van één.
zondag 1 maart 2009 om 18:08
quote:Vela schreef op 01 maart 2009 @ 18:00:
Ik vraag me af of dat het is, lijkt meer op een periode van: lang leve de lol en andere gebruiken/misleiden.
Als je die "angst" heb, begin je er toch bij voorbaat niet aan?
Lijkt me toch vaak een reden van opgaven als je het niet ziet zitten.
Wat is bindig, betekent dat samenwonen, trouwen of?
Zolang er geen druk achter zit is er toch niks aan de hand.
Dit is wel erg simpel gesteld. Zullen er zat zijn die het als smoes gebruiken, maar ook die het echt hebben en er erg veel last van hebben. Bindingsangst hebben betekent niet dat je niet naar liefde en een relatie kunt verlangen. Alleen is het verdomd moeilijk om er een aan te gaan.
En druk kan al heel snel ervaren worden.
Binding zit niet in uiterlijkheden als samenwonen of trouwen, maar is een innerlijk proces. En daar draait het juist om, dat is erg moeilijk en vooral ook pijnlijk als je echt bindingsangst hebt.
Ik vraag me af of dat het is, lijkt meer op een periode van: lang leve de lol en andere gebruiken/misleiden.
Als je die "angst" heb, begin je er toch bij voorbaat niet aan?
Lijkt me toch vaak een reden van opgaven als je het niet ziet zitten.
Wat is bindig, betekent dat samenwonen, trouwen of?
Zolang er geen druk achter zit is er toch niks aan de hand.
Dit is wel erg simpel gesteld. Zullen er zat zijn die het als smoes gebruiken, maar ook die het echt hebben en er erg veel last van hebben. Bindingsangst hebben betekent niet dat je niet naar liefde en een relatie kunt verlangen. Alleen is het verdomd moeilijk om er een aan te gaan.
En druk kan al heel snel ervaren worden.
Binding zit niet in uiterlijkheden als samenwonen of trouwen, maar is een innerlijk proces. En daar draait het juist om, dat is erg moeilijk en vooral ook pijnlijk als je echt bindingsangst hebt.
anoniem_55085 wijzigde dit bericht op 01-03-2009 23:27
Reden: prive
Reden: prive
% gewijzigd
zondag 1 maart 2009 om 18:21
Hey wat fijn een topic hierover... ik liep al een tijdje te twijfelen er zelf eentje te openen.
Ik heb er ook last van. Bij mij is het niet in combinatie met verlatingsangst. Ik ben bang om me te binden omdat ik bang ben iemand te kwetsen. Voor dat die persoon van me gaat houden (en ik van hem) wil ik dat het over is, ik kan dat niet aan, iemand waarvan ik hou pijn doen. Overblijfsel uit mijn scheiding ben ik bang, waarin ik heel bewust alleen voor mezelf heb gekozen en mijn ex uitermate veel pijn heb gedaan. Dat wil ik nooit meer. Met als gevolg dat ik nu 3 jaar verder ben en niet verder kom dan relaties van 3 maanden. (wat 3x is voorgekomen) dan laat ik de persoon in kwestie weer achter met een gebroken hart omdat ik niet weet hoe ik met zijn gevoelens moet dealen. Frustrerend.
Ik heb nu een boek gekocht He's scared, She's scared op aanraden van een vriendin waar haar exvriendje last had van bindingsangst. Ben er nog niet in begonnen, ik ben dus erg benieuwd waar het me gaat brengen...
@ Marahbloem jouw reactie klinkt niet erg hoopvol? Ik had gehoopt dat het "gewoon" wel weer zou slijten
Ik heb er ook last van. Bij mij is het niet in combinatie met verlatingsangst. Ik ben bang om me te binden omdat ik bang ben iemand te kwetsen. Voor dat die persoon van me gaat houden (en ik van hem) wil ik dat het over is, ik kan dat niet aan, iemand waarvan ik hou pijn doen. Overblijfsel uit mijn scheiding ben ik bang, waarin ik heel bewust alleen voor mezelf heb gekozen en mijn ex uitermate veel pijn heb gedaan. Dat wil ik nooit meer. Met als gevolg dat ik nu 3 jaar verder ben en niet verder kom dan relaties van 3 maanden. (wat 3x is voorgekomen) dan laat ik de persoon in kwestie weer achter met een gebroken hart omdat ik niet weet hoe ik met zijn gevoelens moet dealen. Frustrerend.
Ik heb nu een boek gekocht He's scared, She's scared op aanraden van een vriendin waar haar exvriendje last had van bindingsangst. Ben er nog niet in begonnen, ik ben dus erg benieuwd waar het me gaat brengen...
@ Marahbloem jouw reactie klinkt niet erg hoopvol? Ik had gehoopt dat het "gewoon" wel weer zou slijten
zondag 1 maart 2009 om 18:25
Hier nog een.
Ik had het nooit zo bekeken, maar ik vermijd relaties anders dan pure vriendschap met mannen, heb een lange tijd (think years, rather than months) gesmacht naar een verre, onbereikbare liefde en ik vlucht zelfs als ik dronken ben nog weg van intimiteit.
Maar aan de andere kant verlang ik zo erg naar een vriend, een partner, iemand met wie ik alles kan delen. Niet een gewone vriendschap, maar meer.
Dat spel van aanstoten en terugtrekken doe ik niet aan, ik vermijd het gewoon helemaal. Ik zorg er gewoon voor dat ik niemand heb die ik kan kwetsen. Ik heb een keer een jongen erg gekwetst, en dat was eens en nooit meer voor mij. Ik voelde me zo slecht daarna, nog steeds eigenlijk.
Ik had het nooit zo bekeken, maar ik vermijd relaties anders dan pure vriendschap met mannen, heb een lange tijd (think years, rather than months) gesmacht naar een verre, onbereikbare liefde en ik vlucht zelfs als ik dronken ben nog weg van intimiteit.
Maar aan de andere kant verlang ik zo erg naar een vriend, een partner, iemand met wie ik alles kan delen. Niet een gewone vriendschap, maar meer.
Dat spel van aanstoten en terugtrekken doe ik niet aan, ik vermijd het gewoon helemaal. Ik zorg er gewoon voor dat ik niemand heb die ik kan kwetsen. Ik heb een keer een jongen erg gekwetst, en dat was eens en nooit meer voor mij. Ik voelde me zo slecht daarna, nog steeds eigenlijk.
zondag 1 maart 2009 om 18:30
@ Vela je zegt als er geen druk achter zit is er toch niks aan de hand? Ik begrijp dat je dat kunt denken maar in elke relatie zit een soort van druk... Als iemand smst wordt er van je verwacht dat je terug smst. Als je een "relatie" hebt dan wordt er van je verwacht dat je diegene regelmatig ziet. En dat is vinden de mensen ook normaal dat als je verliefd bent, dat je dan ook zo vaak mogelijk bij elkaar WIL zijn! En het is niet dat ik het NIET wil, maar ik kan niet omgaan met die verwachting. Want als ik aan verwachtingen ga voldoen, dan ga ik over mijn grens heen en wordt het alleen maar nog verdrietiger als het over gaat...
zondag 1 maart 2009 om 18:49
Mijn ex heeft bindingsangst. En het is echt heel vervelend voor hem en toen ook voor mij. Hij had trouwens geen verlatingsangst, maar wel veel heel erg verdrietig toen het net uit was. Het is nu 2 mnd uit en sinds een mnd hebben we geen contact meer. We hebben het nooit uitgepraat en heb hem nooit meer gezien. Te confronterend om mij zoveel pijn te zien lijden of zoiets.
Hij heeft zijn bindingsangst vaker uitgesproken en ik heb het eerlijk gezegd niet zo serieus genomen omdat het echt goed ging. Na ongeveer een jaar heeft hij zijn twijfels uitgesproken over zijn gevoel, of ik wel de ware ben etc.. dat kwam ook omdat het steeds serieuzer werd tussen ons. We woonden niet officieel samen, maar hij was er wel elke dag en we deden ook veel samen. Maar als ik het over de toekomst had, klapte hij helemaal dicht. We zijn 1,5 jr samengeweest en dat zo een innige 'lange' relatie had ie nog niet eerder gehad. Zijn twijfels maakten mij helemaal kapot, hoezo niet de ware?! Hij heeft zich achteraf ook niet 100% gegeven zei hij en heb ik ook gevoeld. Nu het uit is, ben ik me erin gaan verdiepen en het klopt als een bus.
Bindingsangst is echt heel verschrikkelijk vind ik. Ik heb er zoveel pijn en verdriet van in de relatie (einde) en nu nog steeds. Ik heb wel gelezen dat er therapien zijn hiertegen, maar voor ons is het helaas te laat...
Hij heeft zijn bindingsangst vaker uitgesproken en ik heb het eerlijk gezegd niet zo serieus genomen omdat het echt goed ging. Na ongeveer een jaar heeft hij zijn twijfels uitgesproken over zijn gevoel, of ik wel de ware ben etc.. dat kwam ook omdat het steeds serieuzer werd tussen ons. We woonden niet officieel samen, maar hij was er wel elke dag en we deden ook veel samen. Maar als ik het over de toekomst had, klapte hij helemaal dicht. We zijn 1,5 jr samengeweest en dat zo een innige 'lange' relatie had ie nog niet eerder gehad. Zijn twijfels maakten mij helemaal kapot, hoezo niet de ware?! Hij heeft zich achteraf ook niet 100% gegeven zei hij en heb ik ook gevoeld. Nu het uit is, ben ik me erin gaan verdiepen en het klopt als een bus.
Bindingsangst is echt heel verschrikkelijk vind ik. Ik heb er zoveel pijn en verdriet van in de relatie (einde) en nu nog steeds. Ik heb wel gelezen dat er therapien zijn hiertegen, maar voor ons is het helaas te laat...
zondag 1 maart 2009 om 18:54
Terugsmsen is toch een vorm van sociale vaardigheden.
Dat doe je ook bij vrienden. lijkt me
Ik vind dat een beetje belachelijk gezegd, sorry hoor.
Als je daar niet aan kunt voldoen, dan heb je een serieus probleem. En dat zal zich niet alleen in de relatie uitten.
Maar je kunt in een relatie toch ook rustig aan doen, dat mag je heus wel van je partner verlangen.
En niet iedereen wil 3x per week bij zijn partner zijn, hoor.
Ik denk dat juist veel mannen types zoals jullie juist wel prettig relaxed vinden!
Dat doe je ook bij vrienden. lijkt me
Ik vind dat een beetje belachelijk gezegd, sorry hoor.
Als je daar niet aan kunt voldoen, dan heb je een serieus probleem. En dat zal zich niet alleen in de relatie uitten.
Maar je kunt in een relatie toch ook rustig aan doen, dat mag je heus wel van je partner verlangen.
En niet iedereen wil 3x per week bij zijn partner zijn, hoor.
Ik denk dat juist veel mannen types zoals jullie juist wel prettig relaxed vinden!
zondag 1 maart 2009 om 19:19
@ Vela ik voel me een beetje aangevallen door je reactie. Ik hèb ook een serieus probleem daarom post ik toch ook op dit topic?
Met vrienden heb ik dat dus niet, als vrienden mij smsen vind ik het geen probleem om terug te smsen en doe ik dat dus ook vrijwel direct.
Mijn "probleem" is dus dat ik niet om kan gaan met de verwachtingen die een relatie met zich mee brengt.
Hoe ik het voel: Als ik niet bij diegene ben, dan kan ik niet 50x (ik overdrijf) zeggen dat ik hem mis. En als diegene dat dan wel zegt, dan voelt dat voor mij alsof ik hem niet kan geven wat hij wel zou verdienen. Ik ga niet zeggen dat ik hem mis, alleen omdat dat is wat hij wil horen. Daarmee zet ik hem op het verkeerde been, want zo voel ik dat op dat moment niet. En dan kan ik hem wel terug gaan smsen... wat moet ik smsen dan? ik mis jou niet? kan toch niet? dus sms ik niks terug...
Met vrienden heb ik dat dus niet, als vrienden mij smsen vind ik het geen probleem om terug te smsen en doe ik dat dus ook vrijwel direct.
Mijn "probleem" is dus dat ik niet om kan gaan met de verwachtingen die een relatie met zich mee brengt.
Hoe ik het voel: Als ik niet bij diegene ben, dan kan ik niet 50x (ik overdrijf) zeggen dat ik hem mis. En als diegene dat dan wel zegt, dan voelt dat voor mij alsof ik hem niet kan geven wat hij wel zou verdienen. Ik ga niet zeggen dat ik hem mis, alleen omdat dat is wat hij wil horen. Daarmee zet ik hem op het verkeerde been, want zo voel ik dat op dat moment niet. En dan kan ik hem wel terug gaan smsen... wat moet ik smsen dan? ik mis jou niet? kan toch niet? dus sms ik niks terug...
zondag 1 maart 2009 om 19:38
zondag 1 maart 2009 om 19:46
@marahbloem: godzijdank ken ik dit probleem niet. Maar reacties kun je verwachten, ook als je ze niet prettig vind en alleen maar medeleven wilt horen.
Jou tekst is abnormaal heftig (m.b.t. 1 sms) en ik denk dat je echt proffesioneel hulp nodig hebt.
Als je zo hierbuiten communiceert kan ik me voorstellen dat een gezonde man niet op je zit te wachten!
Kapara, ik denk dat je verwacht dat hij erop zit te wachten.
Daar ben je teveel me bezig.
Je hoeft toch niet constant over emoties te praten. (sowieso niet mannelijk)
Maar gewoon leuke dingen doen, genieten van elkaar!
Jou tekst is abnormaal heftig (m.b.t. 1 sms) en ik denk dat je echt proffesioneel hulp nodig hebt.
Als je zo hierbuiten communiceert kan ik me voorstellen dat een gezonde man niet op je zit te wachten!
Kapara, ik denk dat je verwacht dat hij erop zit te wachten.
Daar ben je teveel me bezig.
Je hoeft toch niet constant over emoties te praten. (sowieso niet mannelijk)
Maar gewoon leuke dingen doen, genieten van elkaar!
zondag 1 maart 2009 om 19:50
quote:Kapara schreef op 01 maart 2009 @ 19:19:
Hoe ik het voel: Als ik niet bij diegene ben, dan kan ik niet 50x (ik overdrijf) zeggen dat ik hem mis. En als diegene dat dan wel zegt, dan voelt dat voor mij alsof ik hem niet kan geven wat hij wel zou verdienen. Ik ga niet zeggen dat ik hem mis, alleen omdat dat is wat hij wil horen. Daarmee zet ik hem op het verkeerde been, want zo voel ik dat op dat moment niet. En dan kan ik hem wel terug gaan smsen... wat moet ik smsen dan? ik mis jou niet? kan toch niet? dus sms ik niks terug...
Herkenbaar. In de serieuze relaties die tot nu toe ben aangegaan, liep ik er ook altijd tegenaan dat ik minder vaak behoefte had hem te zien dan hij mij. Dat was niet omdat ik niet harstikke verliefd was, en ook niet omdat ik niet vaak aan hem dacht, naar hem verlangde, maar alleen maar omdat ik - naast hem- veel ruimte voor mezelf nodig heb. Ik voel me snel opgeslokt (of dat komt door jeugdtrauma of dat het ook een karaktertrek is, weet ik eigenlijk niet, maar de angst om te worden verslonden is er wel groter door geworden. Mannen voelen zich dan afgewezen en worden onzeker. En het schijnt zo te zijn dat als je verliefd bent, je behoefte hebt elkaar iedere dag te zien. Dat heb ik nooit gehad.
In een poging ermee te dealen, ging ik dan maar geen-relaties aan met mannen waarvan ik wist dat ze ook bindingsangst hadden. Lekker veilig . Tja...
Hoe ik het voel: Als ik niet bij diegene ben, dan kan ik niet 50x (ik overdrijf) zeggen dat ik hem mis. En als diegene dat dan wel zegt, dan voelt dat voor mij alsof ik hem niet kan geven wat hij wel zou verdienen. Ik ga niet zeggen dat ik hem mis, alleen omdat dat is wat hij wil horen. Daarmee zet ik hem op het verkeerde been, want zo voel ik dat op dat moment niet. En dan kan ik hem wel terug gaan smsen... wat moet ik smsen dan? ik mis jou niet? kan toch niet? dus sms ik niks terug...
Herkenbaar. In de serieuze relaties die tot nu toe ben aangegaan, liep ik er ook altijd tegenaan dat ik minder vaak behoefte had hem te zien dan hij mij. Dat was niet omdat ik niet harstikke verliefd was, en ook niet omdat ik niet vaak aan hem dacht, naar hem verlangde, maar alleen maar omdat ik - naast hem- veel ruimte voor mezelf nodig heb. Ik voel me snel opgeslokt (of dat komt door jeugdtrauma of dat het ook een karaktertrek is, weet ik eigenlijk niet, maar de angst om te worden verslonden is er wel groter door geworden. Mannen voelen zich dan afgewezen en worden onzeker. En het schijnt zo te zijn dat als je verliefd bent, je behoefte hebt elkaar iedere dag te zien. Dat heb ik nooit gehad.
In een poging ermee te dealen, ging ik dan maar geen-relaties aan met mannen waarvan ik wist dat ze ook bindingsangst hadden. Lekker veilig . Tja...
zondag 1 maart 2009 om 19:53
Hier nog een.
Ik kan me niet binden. Ik wil het wel, maar het lukt me niet. Als ik iemand leer kennen dan ben ik in het begin heel enthousiast, maar binnen no time sla ik om, en vliegt het mij naar de strot. En ik krijg dan ook echt een afkeer van diegene.
Onbereikbare mannen daar val ik voor. Lekker veilig, want ze komen niet dichtbij. Mannen die mij willen stoot ik af. Ik heb ontzettend veel korte relaties gehad. Die zijn niet meer te tellen. Veel sexrelaties gehad. Op mijn verzoek. Daar ben ik goed in. Dat hou ik jaren vol.
Ik heb 1 relatie van 5 jaar gehad, latrelatie, met hem heb ik ook kinderen gekregen. Uiteindelijk gingen we samenwonen, omdat het zo hoort, omdat ik het ook echt heel graag wilde. We hebben 2 maanden samengewoond. Toen ging het mis. Ik had het gevoel dat ik stikte.
Dus hier zit je dan. Iemand die echt wel heel graag wil, en het ook echt wel heeft geprobeerd, maar het lukt me gewoon niet. Zoveel mannen versleten, maar nog nooit liefdesverdriet gehad. En dat is het hele punt. Ik wil die controle niet verliezen. Ik wil mezelf niet verliezen. Herkenbaar??
Begrijp me niet verkeerd. Ik ben gelukkig. Ik heb een fijn leven. Veel vrienden, en ik vermaak me ook prima alleen. Ik heb nu een sexrelatie, en dat werkt nu goed voor mij. En het is voor mij ook geen schrikbeeld als het mijn leven zo blijft. Daar heb ik me al bij neergelegd. Alleen soms denk ik he verdorie ik wil ook alles met iemand delen.
Ik kan me niet binden. Ik wil het wel, maar het lukt me niet. Als ik iemand leer kennen dan ben ik in het begin heel enthousiast, maar binnen no time sla ik om, en vliegt het mij naar de strot. En ik krijg dan ook echt een afkeer van diegene.
Onbereikbare mannen daar val ik voor. Lekker veilig, want ze komen niet dichtbij. Mannen die mij willen stoot ik af. Ik heb ontzettend veel korte relaties gehad. Die zijn niet meer te tellen. Veel sexrelaties gehad. Op mijn verzoek. Daar ben ik goed in. Dat hou ik jaren vol.
Ik heb 1 relatie van 5 jaar gehad, latrelatie, met hem heb ik ook kinderen gekregen. Uiteindelijk gingen we samenwonen, omdat het zo hoort, omdat ik het ook echt heel graag wilde. We hebben 2 maanden samengewoond. Toen ging het mis. Ik had het gevoel dat ik stikte.
Dus hier zit je dan. Iemand die echt wel heel graag wil, en het ook echt wel heeft geprobeerd, maar het lukt me gewoon niet. Zoveel mannen versleten, maar nog nooit liefdesverdriet gehad. En dat is het hele punt. Ik wil die controle niet verliezen. Ik wil mezelf niet verliezen. Herkenbaar??
Begrijp me niet verkeerd. Ik ben gelukkig. Ik heb een fijn leven. Veel vrienden, en ik vermaak me ook prima alleen. Ik heb nu een sexrelatie, en dat werkt nu goed voor mij. En het is voor mij ook geen schrikbeeld als het mijn leven zo blijft. Daar heb ik me al bij neergelegd. Alleen soms denk ik he verdorie ik wil ook alles met iemand delen.
zondag 1 maart 2009 om 19:54
quote:Kapara schreef op 01 maart 2009 @ 18:30:
@ Vela je zegt als er geen druk achter zit is er toch niks aan de hand? Ik begrijp dat je dat kunt denken maar in elke relatie zit een soort van druk... Als iemand smst wordt er van je verwacht dat je terug smst. Als je een "relatie" hebt dan wordt er van je verwacht dat je diegene regelmatig ziet. En dat is vinden de mensen ook normaal dat als je verliefd bent, dat je dan ook zo vaak mogelijk bij elkaar WIL zijn! En het is niet dat ik het NIET wil, maar ik kan niet omgaan met die verwachting. Want als ik aan verwachtingen ga voldoen, dan ga ik over mijn grens heen en wordt het alleen maar nog verdrietiger als het over gaat...
Helemaal mijn woorden ook! ohja..ben 43 dus of het nog over gaat? ben 17 jaar bij me ex geweest(alcoholist met agressieve neigingen),waarvan 14 getrouwd,daarna 5 jaar een relatie zonder toekomst(onbereikbare liefde)...maar herken dat NIET willen voldoen aan verwachtingen zeer zeker ook zeg...ik gooi zo vaak me kont tegen de krib,alleen omdat men het verwacht............
Blij dat ik niet de enige ben....heerlijk te horen en herkenbare verhalen van jullie zeg.En dat boek ga ik zeker halen!
@ Vela je zegt als er geen druk achter zit is er toch niks aan de hand? Ik begrijp dat je dat kunt denken maar in elke relatie zit een soort van druk... Als iemand smst wordt er van je verwacht dat je terug smst. Als je een "relatie" hebt dan wordt er van je verwacht dat je diegene regelmatig ziet. En dat is vinden de mensen ook normaal dat als je verliefd bent, dat je dan ook zo vaak mogelijk bij elkaar WIL zijn! En het is niet dat ik het NIET wil, maar ik kan niet omgaan met die verwachting. Want als ik aan verwachtingen ga voldoen, dan ga ik over mijn grens heen en wordt het alleen maar nog verdrietiger als het over gaat...
Helemaal mijn woorden ook! ohja..ben 43 dus of het nog over gaat? ben 17 jaar bij me ex geweest(alcoholist met agressieve neigingen),waarvan 14 getrouwd,daarna 5 jaar een relatie zonder toekomst(onbereikbare liefde)...maar herken dat NIET willen voldoen aan verwachtingen zeer zeker ook zeg...ik gooi zo vaak me kont tegen de krib,alleen omdat men het verwacht............
Blij dat ik niet de enige ben....heerlijk te horen en herkenbare verhalen van jullie zeg.En dat boek ga ik zeker halen!
zondag 1 maart 2009 om 19:57
zondag 1 maart 2009 om 20:02
quote:Marahbloem schreef op 01 maart 2009 @ 19:38:
Bij mij zul je nooit foto's van iemand in mijn woonkamer zien, dat trek ik niet. Van 1 sms kan ik het spaans benauwd krijgen en dan staat daar misschien allen de vraag in wat ik wil eten. Op zo'n moment kan ik dan niet eens terug sms'en. Omdat die persoon dan voor mijn gevoel te dichtbij komt. Ik snap ook wel dat dat een probleem is.Marahbloem, dat is zeker heftig. Ik vind het op zich wel een fijn gevoel om, als ik gek op iemand ben, het gevoel te hebben dat we bij elkaar horen oid (heb ik dan wel echt bindingsangst?). Maar ik heb gewoon echt ruimte en vrijheid nodig, terwijl serieuze mannen daardoor juist meer gingen claimen. En dan krijg ik het benauwd en trek ik een muur op. Of ik maak het uit.
Bij mij zul je nooit foto's van iemand in mijn woonkamer zien, dat trek ik niet. Van 1 sms kan ik het spaans benauwd krijgen en dan staat daar misschien allen de vraag in wat ik wil eten. Op zo'n moment kan ik dan niet eens terug sms'en. Omdat die persoon dan voor mijn gevoel te dichtbij komt. Ik snap ook wel dat dat een probleem is.Marahbloem, dat is zeker heftig. Ik vind het op zich wel een fijn gevoel om, als ik gek op iemand ben, het gevoel te hebben dat we bij elkaar horen oid (heb ik dan wel echt bindingsangst?). Maar ik heb gewoon echt ruimte en vrijheid nodig, terwijl serieuze mannen daardoor juist meer gingen claimen. En dan krijg ik het benauwd en trek ik een muur op. Of ik maak het uit.
zondag 1 maart 2009 om 20:03
Echt herkenbaar wat jullie schrijven. Soms heb ik het idee dat ik niet helemaal spoor haha. Zo blij om dit te lezen.
Echt ik geniet van de aandacht van mannen hoor. Krijg ik ook genoeg. En in het begin ben ik heel enthousiast, soms zelfs overenthousiast, maar dat slaat weer heel snel om. Des te verwarrender voor de man in kwestie.
Echt ik geniet van de aandacht van mannen hoor. Krijg ik ook genoeg. En in het begin ben ik heel enthousiast, soms zelfs overenthousiast, maar dat slaat weer heel snel om. Des te verwarrender voor de man in kwestie.
zondag 1 maart 2009 om 20:08
zondag 1 maart 2009 om 20:19
@ Safari zoooo herkenbaar! Ik begin enthousiast en denk "deze keer zal het anders zijn" ik blijf er namelijk van overtuigd dat als ik weer een "ware" tegen het lijf loop het dan over zal zijn. *steekt kop graag in het zand*
En ook dat je valt op onbereikbare mannen.. Heerlijk zijn die! Zo had ik er 1 die in China in het klooster zat, 1 die Downunder woonde (dat duurde 11 maanden), een die mij niet zag staan. Dan kun je helemaal er voor gaan voor je gevoel, er staat alleen iets tussen waar je geen invloed op (denkt te) heb(ben)
@ Daffy ik heb een relatie van 6 en een relatie van 7 jaar gehad, met die laatste ben ik getrouwd geweest. En had toen nergens last van (denk ik)... ik wilde (nog) geen kinderen omdat ik wilde dat onze relatie stabiel zou zijn voor dat we daaraan zouden beginnen. Nu twijfel ik of een relatie met mij ooit onder stabiel zal vallen...
Maar sinds ik mijn exman dus heb verteld dat ik alleen verder wilde is het mis gegaan. Ik hoop dat het boek me gaat helpen te zoeken naar het waarom. Oke, ik wil niemand meer pijn doen. Ik denk ook dat het pijn doen van iemand die je liefhebt meer pijn doet dan het pijn gedaan worden... Ik hoop dat ik een manier kan vinden om hiermee om te gaan. En ik ben heel blij met dit topic omdat ik altijd het gevoel heb dat mensen denken dat ik het allemaal wel best vind zo.
Ik verlang echt naar liefde, maar als het dan dichtbij is, stoot ik het af...
En ook dat je valt op onbereikbare mannen.. Heerlijk zijn die! Zo had ik er 1 die in China in het klooster zat, 1 die Downunder woonde (dat duurde 11 maanden), een die mij niet zag staan. Dan kun je helemaal er voor gaan voor je gevoel, er staat alleen iets tussen waar je geen invloed op (denkt te) heb(ben)
@ Daffy ik heb een relatie van 6 en een relatie van 7 jaar gehad, met die laatste ben ik getrouwd geweest. En had toen nergens last van (denk ik)... ik wilde (nog) geen kinderen omdat ik wilde dat onze relatie stabiel zou zijn voor dat we daaraan zouden beginnen. Nu twijfel ik of een relatie met mij ooit onder stabiel zal vallen...
Maar sinds ik mijn exman dus heb verteld dat ik alleen verder wilde is het mis gegaan. Ik hoop dat het boek me gaat helpen te zoeken naar het waarom. Oke, ik wil niemand meer pijn doen. Ik denk ook dat het pijn doen van iemand die je liefhebt meer pijn doet dan het pijn gedaan worden... Ik hoop dat ik een manier kan vinden om hiermee om te gaan. En ik ben heel blij met dit topic omdat ik altijd het gevoel heb dat mensen denken dat ik het allemaal wel best vind zo.
Ik verlang echt naar liefde, maar als het dan dichtbij is, stoot ik het af...
