Relaties
alle pijlers
bindingsangst
dinsdag 9 maart 2010 om 21:29
hoi allemaal,
Ik lees al even mee op het forum en heb nu zelf iets waar ik graag wat hulp bij zou willen.
Ik denk namelijk dat ik zelf aan bindingsangst lijd. Aan de ene kant wil ik erg graag een relatie. Ik wil namelijk ook gewoon huisje boompje beestje. Maar zodra er een man emotioneel bij mij in de buurt komt dan krijg ik letterlijk bijna paniekaanvallen.
Nu ben ik al een hele poos aan het analyseren waaar ik dan precies zo bang voor ben? Want het gebeurd bij werkelijke elke man en hierdoor loopt het altijd weer stuk omdat ik het dan uit maak.
Ik denk dat ik heel bang ben om me te binden omdat ik zooo graag wil dat het perfect is. Als ik dan een relatie krijg dan moet het met de goede zijn zodat ik niet bang hoef te zijn dat het weer uit gaat. Tja probleem is denk ik duidelijk : Je weet niet of het de goede is.... Dat weet je pas als je iemand leert kennen. Maar voordat ik iemand ken heb ik al 1000 punten gevonden die ik niet zo vind en dan haak ik al af.Geen enkele man is namelijk perfect maar hierdoor geef ik mezelf niet de kans om iemand te leren kennen of om verliefd te worden. Misschien wil ik wel heel romantisch liefde op het eerste gezicht en direct vanaf dag één over mijn oren verliefd worden.
Ik begrijp dus wel heel goed waar het fout loopt en waarom en toch kan ik die bijna paniek niet stoppen. het lukt me gewoon niet om er wat luchtiger over te doen en mezelf de tijd te gunnen om iemand te leren kennen.
Is er iemand die dit herkend? En hoe zouden jullie hiermee omgaan? Is het misschien een idee om de man in kwestie te vertellen dat ik graag rustig aan wil doen omdat ik het 'eng' vind?
Tja het is een heel verhaal met heel veel vragen maar ben erg onzeker hierdoor geworden en hoop dat jullie heldere blik mij hierbij kan helpen.
Groetjes
Ik lees al even mee op het forum en heb nu zelf iets waar ik graag wat hulp bij zou willen.
Ik denk namelijk dat ik zelf aan bindingsangst lijd. Aan de ene kant wil ik erg graag een relatie. Ik wil namelijk ook gewoon huisje boompje beestje. Maar zodra er een man emotioneel bij mij in de buurt komt dan krijg ik letterlijk bijna paniekaanvallen.
Nu ben ik al een hele poos aan het analyseren waaar ik dan precies zo bang voor ben? Want het gebeurd bij werkelijke elke man en hierdoor loopt het altijd weer stuk omdat ik het dan uit maak.
Ik denk dat ik heel bang ben om me te binden omdat ik zooo graag wil dat het perfect is. Als ik dan een relatie krijg dan moet het met de goede zijn zodat ik niet bang hoef te zijn dat het weer uit gaat. Tja probleem is denk ik duidelijk : Je weet niet of het de goede is.... Dat weet je pas als je iemand leert kennen. Maar voordat ik iemand ken heb ik al 1000 punten gevonden die ik niet zo vind en dan haak ik al af.Geen enkele man is namelijk perfect maar hierdoor geef ik mezelf niet de kans om iemand te leren kennen of om verliefd te worden. Misschien wil ik wel heel romantisch liefde op het eerste gezicht en direct vanaf dag één over mijn oren verliefd worden.
Ik begrijp dus wel heel goed waar het fout loopt en waarom en toch kan ik die bijna paniek niet stoppen. het lukt me gewoon niet om er wat luchtiger over te doen en mezelf de tijd te gunnen om iemand te leren kennen.
Is er iemand die dit herkend? En hoe zouden jullie hiermee omgaan? Is het misschien een idee om de man in kwestie te vertellen dat ik graag rustig aan wil doen omdat ik het 'eng' vind?
Tja het is een heel verhaal met heel veel vragen maar ben erg onzeker hierdoor geworden en hoop dat jullie heldere blik mij hierbij kan helpen.
Groetjes
zaterdag 13 maart 2010 om 19:05
Pfff, wat een herkenning, Zelfs het liedje van Boudewijn de Groot is mijn lievelings! Vorige week heb ik het uitgemaakt met mijn vriendje, vandaag is hij weggegaan. Ondanks (of dankzij) al mijn twijfels. Hij was gek van me, hij gunt me alles, zelfs dat ik nu tijd neem voor mezelf. Ik weet het niet, of het nou gewoon niet alles was, of dat ik gewoon scared as hell was....
Ik ben hem tegengekomen na een hele lange (fijne) relatie. Ik ben op hem gevallen omdat hij me een player leek. Maar kennelijk was ik zijn ware, en na 3 maanden sloeg hij om als een blad om een boom. Ik was echt zijn schatje, en hij heeft alles gedaan om me dat duidelijk te maken. Ik ging erin mee. Stapje voor stapje. Totdat hij (door omstandigheden) bij me in kwam wonen. Telkens heb ik mijn grenzen verlegd, maar ik trok het niet meer. Hij kwam te dichtbij. Ik heb uitgemaakt....
En ik heb nooit zoveel gehuild als vandaag, Ik voel me kut, en ik weet niet of ik nu uit angst heb gehandeld of omdat dit het gewoon niet is...
Ik ben hem tegengekomen na een hele lange (fijne) relatie. Ik ben op hem gevallen omdat hij me een player leek. Maar kennelijk was ik zijn ware, en na 3 maanden sloeg hij om als een blad om een boom. Ik was echt zijn schatje, en hij heeft alles gedaan om me dat duidelijk te maken. Ik ging erin mee. Stapje voor stapje. Totdat hij (door omstandigheden) bij me in kwam wonen. Telkens heb ik mijn grenzen verlegd, maar ik trok het niet meer. Hij kwam te dichtbij. Ik heb uitgemaakt....
En ik heb nooit zoveel gehuild als vandaag, Ik voel me kut, en ik weet niet of ik nu uit angst heb gehandeld of omdat dit het gewoon niet is...
zaterdag 13 maart 2010 om 22:05
Nou er is inmiddels heel wat gebeurd! Ik had dit topic geopend vanwege mijn bindingsangst. Er leek een jongen intresse te tonen waardoor ik weer over mijn angst begon na te denken en bang was dat die weer de kop op zou steken.
Ik was zooo klaar met mezelf en mijn angsten en wil gewoon kunnen genieten van het feit dat iemand me leuk vind.
Maar ik vrees dat ik nu weer ben doorgeslagen. Afgelopen nacht kwam ik jongen in kwestie tegen en had besloten me niet meer terug te trekken maar gewoon een leuke avond hebben en ervan te genieten. Nou dat heb ik geweten!! Begon allemaal vrij onschuldig met wat geflirt en gezoen maar einde van het liedje was dat we samen in bed belanden. Dat lijkt niet echt op bindingsangst he... maar dat is het nu net. Dit was gewoon lust! Dit had niks met liefde te maken. Pas later toen kwam de angst weer terug. Hij ging heel lief tegen me doen en dat trok ik niet. Heel gek maar toen was het geen lust meer maar juist lief en dat kan ik niet handelen.
Ik weet niet wat me bezielde wat normaal gesproken beland ik echt niet zomaar met iemand in bed. Maar ik voel me soms zo rotte eenzaam en zielig zo alleen dat als zo'nb kans zich voordoet en ik heb al echt heeeeel lang geen seks meer gehad dat ik me dan laat gaan.
Maar nu voel ik me zoooo KUT!!
Wat vreselijk!!! Zo oneerlijk naar hem toe want het was voor hem niet alleen maar lust!! Zo rot naar mezelf toe want ik wil niet zomaar met iemand het bed in maar het moet wat betekenen. Maar tegelijkertijd voel ik het niet bij hem. En of dat nu mijn bindingsangst is of dat hij gewoon niet de juiste jongen is. Feit blijft dat ik me nu zooo rot en depri en schuldig voel. Ik weet gewoon niet meer hoe ik hier nu mee verder moet. Alles in mij schreeuwd dat ik hiermee moet kappen.
Ik was zooo klaar met mezelf en mijn angsten en wil gewoon kunnen genieten van het feit dat iemand me leuk vind.
Maar ik vrees dat ik nu weer ben doorgeslagen. Afgelopen nacht kwam ik jongen in kwestie tegen en had besloten me niet meer terug te trekken maar gewoon een leuke avond hebben en ervan te genieten. Nou dat heb ik geweten!! Begon allemaal vrij onschuldig met wat geflirt en gezoen maar einde van het liedje was dat we samen in bed belanden. Dat lijkt niet echt op bindingsangst he... maar dat is het nu net. Dit was gewoon lust! Dit had niks met liefde te maken. Pas later toen kwam de angst weer terug. Hij ging heel lief tegen me doen en dat trok ik niet. Heel gek maar toen was het geen lust meer maar juist lief en dat kan ik niet handelen.
Ik weet niet wat me bezielde wat normaal gesproken beland ik echt niet zomaar met iemand in bed. Maar ik voel me soms zo rotte eenzaam en zielig zo alleen dat als zo'nb kans zich voordoet en ik heb al echt heeeeel lang geen seks meer gehad dat ik me dan laat gaan.
Maar nu voel ik me zoooo KUT!!
Wat vreselijk!!! Zo oneerlijk naar hem toe want het was voor hem niet alleen maar lust!! Zo rot naar mezelf toe want ik wil niet zomaar met iemand het bed in maar het moet wat betekenen. Maar tegelijkertijd voel ik het niet bij hem. En of dat nu mijn bindingsangst is of dat hij gewoon niet de juiste jongen is. Feit blijft dat ik me nu zooo rot en depri en schuldig voel. Ik weet gewoon niet meer hoe ik hier nu mee verder moet. Alles in mij schreeuwd dat ik hiermee moet kappen.
zondag 14 maart 2010 om 11:39
quote:jufdoortje schreef op 11 maart 2010 @ 09:23:
Q schreef:
Maar als je 'de ware' ontmoet, ben je wel in staat om het voor een groot deel te overwinnen.........
Tja, de ware komt natuurlijk dichterbij dan een scharrel, en dichtbij betekent angst en paniek en nog sneller wegrennen, dus in deze context gaat dat niet op. Als 'de ware' de bindingsangst onderkent (moet je t eerst zelf dus onderkend hebben), zoals de mannen van Q en Madhe, dan kun je de b.a. een plaats geven in de relatie en idd voor een deel overwinnen.
Ik besef pas sinds kort hoe diep de angst bij mij zit, dus ik weet niet of en hoe ik dit een plaats moet geven in een evtl. volgende relatie.
Mijn probleem is jarenlang geweest dat ik op mannen viel die hetzelfde probleem hadden, dus je kunt je vast voorstellen dat dat helemaal niet gaat werken
Q schreef:
Maar als je 'de ware' ontmoet, ben je wel in staat om het voor een groot deel te overwinnen.........
Tja, de ware komt natuurlijk dichterbij dan een scharrel, en dichtbij betekent angst en paniek en nog sneller wegrennen, dus in deze context gaat dat niet op. Als 'de ware' de bindingsangst onderkent (moet je t eerst zelf dus onderkend hebben), zoals de mannen van Q en Madhe, dan kun je de b.a. een plaats geven in de relatie en idd voor een deel overwinnen.
Ik besef pas sinds kort hoe diep de angst bij mij zit, dus ik weet niet of en hoe ik dit een plaats moet geven in een evtl. volgende relatie.
Mijn probleem is jarenlang geweest dat ik op mannen viel die hetzelfde probleem hadden, dus je kunt je vast voorstellen dat dat helemaal niet gaat werken
zondag 14 maart 2010 om 11:55
Qwertu, ik heb er niet dagelijks last van hoor, gelukkig niet. Ik heb pas vorig jaar de bevestiging gekregen van mijn b.a. en nu probeer ik dat een plaats te geven zeg maar (haat die uitdrukking, maar ok). Hierdoor kon ik mijn relatieleed van de afgelopen decennia verwerken/relativeren en ik hoop dat ik de volgende x 'gezonder' een relatie kan aangaan, vandaar dat ik toch ga kiezen om weer in therapie te gaan.
Wat fijn om te lezen hoe jouw man er mee om gaat!
Doralie en Greta: sterkte! Ik kan niet beoordelen aan de hand van jullie verhalen of er bindingsangst in t spel is. B.a. ontstaat in je (vroege) jeugd indien er sprake is van hechtingsproblematiek met (een van) je ouders. Het is een diepgeworteld, ingewikkeld iets waar veel misvattingen over zijn. Het boek 'he's scared, she's scared) is het beste boek op dit gebied, heb daar heel veel aan gehad.
Wat fijn om te lezen hoe jouw man er mee om gaat!
Doralie en Greta: sterkte! Ik kan niet beoordelen aan de hand van jullie verhalen of er bindingsangst in t spel is. B.a. ontstaat in je (vroege) jeugd indien er sprake is van hechtingsproblematiek met (een van) je ouders. Het is een diepgeworteld, ingewikkeld iets waar veel misvattingen over zijn. Het boek 'he's scared, she's scared) is het beste boek op dit gebied, heb daar heel veel aan gehad.
zondag 14 maart 2010 om 19:04
@Xenia: dank je voor de tip. Heb het boek meteen maar gekocht.
Ik vind dat jullie hier mooie dingen schrijven. Ik denk niet dat ik echte diepgewortelde bindingsangst heb. Maar ik vind het wel moeilijk om me echt bloot te stellen aan iemand. En om me echt kwetsbaar op te stellen. Na mijn lange relatie heb ik gezworen dat ik nooit meer zo opnieuw wil hoeven beginnen. En daarom heb ik in de relatie die ik net verbroken heb, telkens geprobeerd afstand te houden. Ik ben op hem gevallen omdat hij afstandelijk was, met andere vrouwen bezig. Dat was voor mijn gevoel 'veilig', want dat betekende dat hij nooit helemaal voor mij zou gaan. En toen hij dat toch deed, heb ik telkens geprobeerd een stapje terug te doen. Is niet echt gelukt, want uiteindelijk woonden we eigenlijk gewoon samen en zagen we elkaar elke dag. Maar altijd met mijn twijfels in mijn achterhoofd en de drang om afstand te houden en uiteindelijk dus een breuk. Ik moet erachter komen wat mijn redenen zijn geweest om die afstand te willen houden, en om, nu het moment er was om echt te beslissen om ervoor te gaan er toch een punt achter te zetten. Als blijkt dat het pure angst is door wat mijn eerste breuk met me heeft gedaan, dan is het een verkeerde keus geweest, anders zal ik er uiteindelijk beter uitkomen. Ik heb besloten hier hulp bij te zoeken. Ik heb het afgelopen jaar te veel in kringetjes gedacht (ik ga er niet voor omdat hij de ware niet is en als hij de ware niet is waarom ga ik er dan niet voor), en kennelijk toch nog mijn eerste relatie niet goed verwerkt. En misschien zit ik daarom wel bij dit topic verkeerd, maar omdat ik er zoveel herken blijf ik hier toch maar even schrijven. Over twee weken heb ik mijn eerste gesprek...
Liefs,
G.
Ik vind dat jullie hier mooie dingen schrijven. Ik denk niet dat ik echte diepgewortelde bindingsangst heb. Maar ik vind het wel moeilijk om me echt bloot te stellen aan iemand. En om me echt kwetsbaar op te stellen. Na mijn lange relatie heb ik gezworen dat ik nooit meer zo opnieuw wil hoeven beginnen. En daarom heb ik in de relatie die ik net verbroken heb, telkens geprobeerd afstand te houden. Ik ben op hem gevallen omdat hij afstandelijk was, met andere vrouwen bezig. Dat was voor mijn gevoel 'veilig', want dat betekende dat hij nooit helemaal voor mij zou gaan. En toen hij dat toch deed, heb ik telkens geprobeerd een stapje terug te doen. Is niet echt gelukt, want uiteindelijk woonden we eigenlijk gewoon samen en zagen we elkaar elke dag. Maar altijd met mijn twijfels in mijn achterhoofd en de drang om afstand te houden en uiteindelijk dus een breuk. Ik moet erachter komen wat mijn redenen zijn geweest om die afstand te willen houden, en om, nu het moment er was om echt te beslissen om ervoor te gaan er toch een punt achter te zetten. Als blijkt dat het pure angst is door wat mijn eerste breuk met me heeft gedaan, dan is het een verkeerde keus geweest, anders zal ik er uiteindelijk beter uitkomen. Ik heb besloten hier hulp bij te zoeken. Ik heb het afgelopen jaar te veel in kringetjes gedacht (ik ga er niet voor omdat hij de ware niet is en als hij de ware niet is waarom ga ik er dan niet voor), en kennelijk toch nog mijn eerste relatie niet goed verwerkt. En misschien zit ik daarom wel bij dit topic verkeerd, maar omdat ik er zoveel herken blijf ik hier toch maar even schrijven. Over twee weken heb ik mijn eerste gesprek...
Liefs,
G.
zondag 14 maart 2010 om 20:34
quote:Xenia66 schreef op 14 maart 2010 @ 11:39:
[...]
Tja, de ware komt natuurlijk dichterbij dan een scharrel, en dichtbij betekent angst en paniek en nog sneller wegrennen, dus in deze context gaat dat niet op. Als 'de ware' de bindingsangst onderkent (moet je t eerst zelf dus onderkend hebben), zoals de mannen van Q en Madhe, dan kun je de b.a. een plaats geven in de relatie en idd voor een deel overwinnen....
Oei, zó herkenbaar... Nu onlangs ook weer gebeurd bij mij: hij kwam te dichtbij en BAM... ik klap dicht. Ik neem afstand en hij trekt zich vervolgens ook terug (gekwetst? Geschrokken?).
Vreselijk en ik kan mezelf wel voor mijn kop slaan. Ik heb het overigens wel verteld, dat ik waarschijnlijk een probleem hem met binden... maarja, nu is het aan hem.
[...]
Tja, de ware komt natuurlijk dichterbij dan een scharrel, en dichtbij betekent angst en paniek en nog sneller wegrennen, dus in deze context gaat dat niet op. Als 'de ware' de bindingsangst onderkent (moet je t eerst zelf dus onderkend hebben), zoals de mannen van Q en Madhe, dan kun je de b.a. een plaats geven in de relatie en idd voor een deel overwinnen....
Oei, zó herkenbaar... Nu onlangs ook weer gebeurd bij mij: hij kwam te dichtbij en BAM... ik klap dicht. Ik neem afstand en hij trekt zich vervolgens ook terug (gekwetst? Geschrokken?).
Vreselijk en ik kan mezelf wel voor mijn kop slaan. Ik heb het overigens wel verteld, dat ik waarschijnlijk een probleem hem met binden... maarja, nu is het aan hem.
