Relaties
alle pijlers
Bipolair en partner
dinsdag 10 december 2019 11:40
Hoi allemaal
Ik wist niet of ik dit bij relaties moest zetten of psyche.
Ik heb 23/12 een afspraak bij een psychiater om vast te stellen of ik bipolair ben of niet. Ik ben sinds 22/04/2016 samen met een fantastische vrouw die geweldig is over de hele lijn. Ik zie haar ontzettend graag en zij mij.
Juist omdat ik haar zo graag zie, wil ik haar niet meesleuren in mijn stemmingswisselingen (die in het begin van onze relatie terug wat onder controle waren, maar pas sinds een paar maanden terug heftig de kop opsteken). Ik heb vooral last van depressieve klachten en als ik gelukkig ben (hypomanisch dan denk ik) dan ben ik super gelukkig en kan ik heel de wereld aan.
Mijn vriendin is echt alles voor mij, maar ik zie ook hoeveel pijn ik haar doe als ik weer in zo'n depressieve stemming hang. Wat ik ook doe, ik geraak daar niet uit, het is alsof ik hier geen controle over heb. Daarom dat het dus nog bevestigd moet worden. Mijn vriendin is fantastisch in die zin hoeveel geduld ze met mij heeft en hoe ze telkens mij kan troosten als ik nog niet zo diep zit. Zo'n liefde kom je niet vaak tegen en ik besef dat ik echt wel met mijn gat in de boter gevallen ben.
Waarom ik dit bij het onderdeel 'relatie' heb geplaatst is omdat ik niet twijfel aan onze relatie, maar wel hoe mijn stemmingswisselingen effect op haar hebben, misschien dat het nu nog draaglijk is, maar ik weet niet hoe dit nog gaat evolueren en ik wil haar sowieso die pijn en last besparen.
We gaan normaal gezien trouwen en ik wil dit ook niks liever om voor de rest van ons leven samen te zijn. Alhoewel, misschien nog één iets liever: dat is dat zij daar niet vanaf ziet en dat zij daar geen pijn door ervaart.
Ik vraag me af of, als het bevestigd wordt dat ik bipolair ben, ze niet beter kan laten gaan, dat ze iemand anders vindt die wel normaal is en die haar niet zoveel last bezorgt?
Ik weet het echt niet, ik leef nog liever met het verdriet dat ze niet meer in mijn leven is dan dat ze op de duur zelf ongelukkig wordt van mijn stemmingswisselingen.
Wat denken jullie, want ik weet het niet meer?
Alvast bedankt voor jullie raad.
Groetjes
Schaap
Ik wist niet of ik dit bij relaties moest zetten of psyche.
Ik heb 23/12 een afspraak bij een psychiater om vast te stellen of ik bipolair ben of niet. Ik ben sinds 22/04/2016 samen met een fantastische vrouw die geweldig is over de hele lijn. Ik zie haar ontzettend graag en zij mij.
Juist omdat ik haar zo graag zie, wil ik haar niet meesleuren in mijn stemmingswisselingen (die in het begin van onze relatie terug wat onder controle waren, maar pas sinds een paar maanden terug heftig de kop opsteken). Ik heb vooral last van depressieve klachten en als ik gelukkig ben (hypomanisch dan denk ik) dan ben ik super gelukkig en kan ik heel de wereld aan.
Mijn vriendin is echt alles voor mij, maar ik zie ook hoeveel pijn ik haar doe als ik weer in zo'n depressieve stemming hang. Wat ik ook doe, ik geraak daar niet uit, het is alsof ik hier geen controle over heb. Daarom dat het dus nog bevestigd moet worden. Mijn vriendin is fantastisch in die zin hoeveel geduld ze met mij heeft en hoe ze telkens mij kan troosten als ik nog niet zo diep zit. Zo'n liefde kom je niet vaak tegen en ik besef dat ik echt wel met mijn gat in de boter gevallen ben.
Waarom ik dit bij het onderdeel 'relatie' heb geplaatst is omdat ik niet twijfel aan onze relatie, maar wel hoe mijn stemmingswisselingen effect op haar hebben, misschien dat het nu nog draaglijk is, maar ik weet niet hoe dit nog gaat evolueren en ik wil haar sowieso die pijn en last besparen.
We gaan normaal gezien trouwen en ik wil dit ook niks liever om voor de rest van ons leven samen te zijn. Alhoewel, misschien nog één iets liever: dat is dat zij daar niet vanaf ziet en dat zij daar geen pijn door ervaart.
Ik vraag me af of, als het bevestigd wordt dat ik bipolair ben, ze niet beter kan laten gaan, dat ze iemand anders vindt die wel normaal is en die haar niet zoveel last bezorgt?
Ik weet het echt niet, ik leef nog liever met het verdriet dat ze niet meer in mijn leven is dan dat ze op de duur zelf ongelukkig wordt van mijn stemmingswisselingen.
Wat denken jullie, want ik weet het niet meer?
Alvast bedankt voor jullie raad.
Groetjes
Schaap
dinsdag 10 december 2019 12:08
dinsdag 10 december 2019 12:11
Ik denk dat je vrouw zich zou moeten verdiepen in hoe ze hier het best mee kan omgaan, voor zichzelf. Misschien, als jij een behandeltraject in gaat, dat ze een keer mee kan naar de behandelaar, die heeft vast tips voor haar
Ik zou in ieder geval uitkijken als ik haar was, dat zij niet je behandelaar wordt. Dat risico is aanwezig, zeker als zij een lief type is, dat je steeds wil helpen
Ik zou in ieder geval uitkijken als ik haar was, dat zij niet je behandelaar wordt. Dat risico is aanwezig, zeker als zij een lief type is, dat je steeds wil helpen
dinsdag 10 december 2019 12:12
Heb je echt stemmingswisselingen of wordt jou dat aangepraat door haar omdat ze dan de lieve begripvolle vrouw kan uithangen waar jij absoluut niet zonder kan en probeert ze jou zo te manipuleren dat jij bij haar blijft.
Het klinkt namelijk of zij eigenhandig een diagnose heeft gesteld en je nu nog even naar de psychiater gaat om haar diagnose bevestigd te krijgen.
Heb je hiervoor ook al eens een psycholoog bezocht die denkt dat jij wel eens bipolair zou kunnen zijn?
Het klinkt namelijk of zij eigenhandig een diagnose heeft gesteld en je nu nog even naar de psychiater gaat om haar diagnose bevestigd te krijgen.
Heb je hiervoor ook al eens een psycholoog bezocht die denkt dat jij wel eens bipolair zou kunnen zijn?
dinsdag 10 december 2019 12:15
Hoeveel invulling kun je in 1 post gepropt krijgen zeg. Chapeausugarmiss schreef: ↑10-12-2019 12:12Heb je echt stemmingswisselingen of wordt jou dat aangepraat door haar omdat ze dan de lieve begripvolle vrouw kan uithangen waar jij absoluut niet zonder kan en probeert ze jou zo te manipuleren dat jij bij haar blijft.
Het klinkt namelijk of zij eigenhandig een diagnose heeft gesteld en je nu nog even naar de psychiater gaat om haar diagnose bevestigd te krijgen.
Heb je hiervoor ook al eens een psycholoog bezocht die denkt dat jij wel eens bipolair zou kunnen zijn?
dinsdag 10 december 2019 12:24
Nou, bij mij kwamen dezelfde vragen op na het lezen van de OP.
Het zou wel schelen als TO duidelijker is over wat er vooraf is gegaan. Is hij al onder behandeling (geweest)? Of wordt dit de eerste keer?
Dat lijkt me nogal wat uitmaken voor de reacties/antwoorden.
dinsdag 10 december 2019 12:26
dinsdag 10 december 2019 12:27
Echt?
Mijn vriendin is echt alles voor mij, maar ik zie ook hoeveel pijn ik haar doe als ik weer in zo'n depressieve stemming hang. Wat ik ook doe, ik geraak daar niet uit, het is alsof ik hier geen controle over heb.
Depressief worden gepraat door iemand anders? Maar verder met je eens dat iets meer info handig is
poeszie wijzigde dit bericht op 10-12-2019 12:28
4.17% gewijzigd
dinsdag 10 december 2019 12:34
Wat jij nu quote geeft geen antwoord op de vragen toch?Poeszie schreef: ↑10-12-2019 12:27Echt?
Mijn vriendin is echt alles voor mij, maar ik zie ook hoeveel pijn ik haar doe als ik weer in zo'n depressieve stemming hang. Wat ik ook doe, ik geraak daar niet uit, het is alsof ik hier geen controle over heb.
Depressief worden gepraat door iemand anders? Maar verder met je eens dat iets meer info handig is
De stelling dat zijn vriendin dit doet komt niet van mij (en vind ik ook wat sterk), maar de vragen die de andere forummer stelde vind ik wel terecht. Het zou handig zijn om te weten of hij al hulp heeft (gehad) of een eerdere diagnose.
dinsdag 10 december 2019 13:09
Normaal bestaat niet. Iedereen heeft wat en op iedereen kan je wel een labeltje plakken. Jouw vriendin is jou al 2,5 jaar gewend. Je bent geen ander persoon als je dat labeltje hebt.
Als blijkt dat je inderdaad bipolair bent dan zal je medicatie aangeboden krijgen. Want bipolair kan alleen behandeld worden met medicatie. En als je goed ingesteld bent op je medicatie zal je veel minder last hebben van de stemmingswisselingen. Dus dan gaat het juist beter voor haar in plaats van slechter.
Als blijkt dat je inderdaad bipolair bent dan zal je medicatie aangeboden krijgen. Want bipolair kan alleen behandeld worden met medicatie. En als je goed ingesteld bent op je medicatie zal je veel minder last hebben van de stemmingswisselingen. Dus dan gaat het juist beter voor haar in plaats van slechter.
dinsdag 10 december 2019 13:14
Klinkt als een patiënt, verzorger rol voor haar, je bent blij dat ze je zo goed kan troosten maar kun je ook een gelijkwaardige partner zijn?
Ik zou de eerste jaren niet gaan trouwen en niks vastleggen, eerst elkaar door en door kennen, jezelf laten onderzoeken, evt. Medicatie en geniet gewoon van het samenzijn.
En geen haast met kinderen krijgen!
Ik zou de eerste jaren niet gaan trouwen en niks vastleggen, eerst elkaar door en door kennen, jezelf laten onderzoeken, evt. Medicatie en geniet gewoon van het samenzijn.
En geen haast met kinderen krijgen!
dinsdag 10 december 2019 13:20
"Als je een diagnose krijgt, ga je waarschijnlijk medicatie 'moeten' nemen? Dat zal even zoeken zijn, maar hopelijk word je dan stabiel en heb je minder ups en downs? "
Ik hoop dat dat in ieder geval al kan helpen.
guppekop
dinsdag 10 december 2019 om 12:08
dat er straks misschien een etiketje op komt dat veranderd jou toch niet? Ze kent je toch al zo?
Ik denk juist dat het vanaf nu alleen maar beter zal gaan en misschien kan je ook eens samen met je vriendin en je therapeut afspreken? Of zij alleen met je therapeut.
Klopt we gaan samen gaan, dat heeft ze al aangegeven, dat ik moet zeggen wat ik nodig heb en dat ze er zal zijn.
Poeszie
dinsdag 10 december 2019 om 12:11
Ik denk dat je vrouw zich zou moeten verdiepen in hoe ze hier het best mee kan omgaan, voor zichzelf. Misschien, als jij een behandeltraject in gaat, dat ze een keer mee kan naar de behandelaar, die heeft vast tips voor haar
Ik zou in ieder geval uitkijken als ik haar was, dat zij niet je behandelaar wordt. Dat risico is aanwezig, zeker als zij een lief type is, dat je steeds wil helpen
Ze is zeker en vast heel lief, maar zal ook altijd eerlijk zijn. Ik vraag het ook regelmatig aan haar of het nog gaat voor haar, hoe zij zich voelt, want dat is minstens even belangrijk. Soms probeer ik mijzelf wel in te houden en mijn gevoelens te verbergen (al ziet ze dit meteen). Ik wil niet dat dit tussen ons komt en ik wil haar ook beschermen. Het is voor mij zeer vermoeiend, die wisselingen, maar het is ook vermoeiend voor haar.
sugarmiss
dinsdag 10 december 2019 om 12:12
Heb je echt stemmingswisselingen of wordt jou dat aangepraat door haar omdat ze dan de lieve begripvolle vrouw kan uithangen waar jij absoluut niet zonder kan en probeert ze jou zo te manipuleren dat jij bij haar blijft.
Het klinkt namelijk of zij eigenhandig een diagnose heeft gesteld en je nu nog even naar de psychiater gaat om haar diagnose bevestigd te krijgen.
Heb je hiervoor ook al eens een psycholoog bezocht die denkt dat jij wel eens bipolair zou kunnen zijn?
Wat een vreselijke reactie! Ik weet niet wat jij ooit hebt meegemaakt, maar je kent mijn vriendin niet en ik wil niet dat je zo over haar praat!
Ik heb die stemmingswisselingen al van jongsafaan (zit ook in de familie). Het is in het begin van onze relatie een tijdje stabiel geweest (nog nooit zo stabiel als ik heb gehad in mijn leven), maar dit jaar zijn er heel veel zaken gebeurd die stresserend geweest zijn. Toen ik die stemmingswisselingen weer begon te krijgen heb ik het met haar daar over gehad en zij vroeg aan mij of het kon zijn dat het manisch depressiviteit kon zijn. Daarom ook dat we 23 december een afspraak hebben om met een psychiater te praten.
Mijn moeder was/is zeer manipulatief, dus ik weet echt wel hoe een manipulatief persoon zich gedraagt. Onze relatie had nooit al zolang stand gehouden, moest mijn vriendin niet zo geduldig geweest zijn. Juist door haar hou ik het ook nog vol. Als ik ruimte wil, krijg ik dat (net zoals omgekeerd).
Omtrent mijn eerdere behandelingen, ik ben al regelmatig naar een psycholoog geweest. En na een paar keer ging dat dan beter en dan ben ik daarmee gestopt, uiteindelijk kwam dat weer terug, weer naar een psycholoog, het ging beter dus dan stopte ik weer. Ook antidepressiva gehad (omdat depressies vaker op de voorgrond kwamen).
Toen mijn vriendin het zich afvroeg of het niet manisch kon zijn, omdat ik zei dat het zo vaak wisselde, heb ik symptomen daarvan opgezocht (ja klopt opzoeken op internet is niet altijd even plausibel), maar als je vaak dezelfde symptomen ziet die bij een manie/hypomanie horen tegenkomt en je herkent jezelf erin en als je documentaires ziet over mensen die zelf bipolair zijn en dat uitleggen, dan ben ik het mij wel beginnen afvragen of het dat toch niet kan zijn. Juist omdat het zo herkenbaar is en omdat het al heel mijn leven zo is, wil ik dit nu juist laten onderzoeken. Ik hoop nog steeds dat het een 'simpele' depressie is of een burnout, want als het een bipolaire stoornis is, dan is dit iets wat niet te genezen is en waarom zou iemand dat willen?
Als het geen bipolaire stoornis is, zou ik dan wel graag willen weten wat het wel is, dat er iets aan gedaan kan worden. Want het was een tijdje beter en ik was ervan overtuigd dat het nu ok was, maar het is weer het verleden dat terugkomt...
Hopelijk heb ik het nu iets meer verduidelijkt?
Ik hoop dat dat in ieder geval al kan helpen.
guppekop
dinsdag 10 december 2019 om 12:08
dat er straks misschien een etiketje op komt dat veranderd jou toch niet? Ze kent je toch al zo?
Ik denk juist dat het vanaf nu alleen maar beter zal gaan en misschien kan je ook eens samen met je vriendin en je therapeut afspreken? Of zij alleen met je therapeut.
Klopt we gaan samen gaan, dat heeft ze al aangegeven, dat ik moet zeggen wat ik nodig heb en dat ze er zal zijn.
Poeszie
dinsdag 10 december 2019 om 12:11
Ik denk dat je vrouw zich zou moeten verdiepen in hoe ze hier het best mee kan omgaan, voor zichzelf. Misschien, als jij een behandeltraject in gaat, dat ze een keer mee kan naar de behandelaar, die heeft vast tips voor haar
Ik zou in ieder geval uitkijken als ik haar was, dat zij niet je behandelaar wordt. Dat risico is aanwezig, zeker als zij een lief type is, dat je steeds wil helpen
Ze is zeker en vast heel lief, maar zal ook altijd eerlijk zijn. Ik vraag het ook regelmatig aan haar of het nog gaat voor haar, hoe zij zich voelt, want dat is minstens even belangrijk. Soms probeer ik mijzelf wel in te houden en mijn gevoelens te verbergen (al ziet ze dit meteen). Ik wil niet dat dit tussen ons komt en ik wil haar ook beschermen. Het is voor mij zeer vermoeiend, die wisselingen, maar het is ook vermoeiend voor haar.
sugarmiss
dinsdag 10 december 2019 om 12:12
Heb je echt stemmingswisselingen of wordt jou dat aangepraat door haar omdat ze dan de lieve begripvolle vrouw kan uithangen waar jij absoluut niet zonder kan en probeert ze jou zo te manipuleren dat jij bij haar blijft.
Het klinkt namelijk of zij eigenhandig een diagnose heeft gesteld en je nu nog even naar de psychiater gaat om haar diagnose bevestigd te krijgen.
Heb je hiervoor ook al eens een psycholoog bezocht die denkt dat jij wel eens bipolair zou kunnen zijn?
Wat een vreselijke reactie! Ik weet niet wat jij ooit hebt meegemaakt, maar je kent mijn vriendin niet en ik wil niet dat je zo over haar praat!
Ik heb die stemmingswisselingen al van jongsafaan (zit ook in de familie). Het is in het begin van onze relatie een tijdje stabiel geweest (nog nooit zo stabiel als ik heb gehad in mijn leven), maar dit jaar zijn er heel veel zaken gebeurd die stresserend geweest zijn. Toen ik die stemmingswisselingen weer begon te krijgen heb ik het met haar daar over gehad en zij vroeg aan mij of het kon zijn dat het manisch depressiviteit kon zijn. Daarom ook dat we 23 december een afspraak hebben om met een psychiater te praten.
Mijn moeder was/is zeer manipulatief, dus ik weet echt wel hoe een manipulatief persoon zich gedraagt. Onze relatie had nooit al zolang stand gehouden, moest mijn vriendin niet zo geduldig geweest zijn. Juist door haar hou ik het ook nog vol. Als ik ruimte wil, krijg ik dat (net zoals omgekeerd).
Klopt, je hebt gelijk, ik moet dat niet bepalen, maar ik denk dat ik dat juist doe/zo denk/mij deze zaken afvraag omdat ik ze juist zo graag zie en ik ze wil beschermen? (klinkt misschien raar) Want ik wil haar zeker en vast niet onderschatten, maar ik wil ook niet dat ze aan mijn wisselingen onder doorgaat.haarklover
dinsdag 10 december 2019 om 12:26
Ga niet voor haar beslissen of jouw stemmingswisselingen te groot zijn.
Dat moet zij beslissen.
Ze kent jou al, ook met jouw depressieve periodes, en als het goed is zal het beter met je gaan.
Omtrent mijn eerdere behandelingen, ik ben al regelmatig naar een psycholoog geweest. En na een paar keer ging dat dan beter en dan ben ik daarmee gestopt, uiteindelijk kwam dat weer terug, weer naar een psycholoog, het ging beter dus dan stopte ik weer. Ook antidepressiva gehad (omdat depressies vaker op de voorgrond kwamen).
Toen mijn vriendin het zich afvroeg of het niet manisch kon zijn, omdat ik zei dat het zo vaak wisselde, heb ik symptomen daarvan opgezocht (ja klopt opzoeken op internet is niet altijd even plausibel), maar als je vaak dezelfde symptomen ziet die bij een manie/hypomanie horen tegenkomt en je herkent jezelf erin en als je documentaires ziet over mensen die zelf bipolair zijn en dat uitleggen, dan ben ik het mij wel beginnen afvragen of het dat toch niet kan zijn. Juist omdat het zo herkenbaar is en omdat het al heel mijn leven zo is, wil ik dit nu juist laten onderzoeken. Ik hoop nog steeds dat het een 'simpele' depressie is of een burnout, want als het een bipolaire stoornis is, dan is dit iets wat niet te genezen is en waarom zou iemand dat willen?
Als het geen bipolaire stoornis is, zou ik dan wel graag willen weten wat het wel is, dat er iets aan gedaan kan worden. Want het was een tijdje beter en ik was ervan overtuigd dat het nu ok was, maar het is weer het verleden dat terugkomt...
Hopelijk heb ik het nu iets meer verduidelijkt?
dinsdag 10 december 2019 13:22
dinsdag 10 december 2019 13:30
Ik vind het erg knap hoe ik je in je OP en posts zie reflecteren, ziektebesef en -inzicht is een goede eerste stap.
Misschien biedt het troost als ik zeg dat ik bipolaire cliënten heb gehad die gewoon een heel gezond en gelukkig leven hebben met iemand samen. Tuurlijk is het soms lastig, maar het feit dat je een diagnose krijgt (misschien krijg je die ook wel niet, of een hele andere diagnose) verandert niks he. Het is puur dat er nu een naam gegeven wordt aan jouw symptomen. Niet meer en niet minder. Laat die sticker jouw geluk niet in de weg staan.
Mocht je bipolair zijn dan zul je ingesteld worden op medicatie waardoor je je al een stuk stabieler gaat voelen. Het kan alleen maar beter worden als je de juiste hulp krijgt.
Misschien biedt het troost als ik zeg dat ik bipolaire cliënten heb gehad die gewoon een heel gezond en gelukkig leven hebben met iemand samen. Tuurlijk is het soms lastig, maar het feit dat je een diagnose krijgt (misschien krijg je die ook wel niet, of een hele andere diagnose) verandert niks he. Het is puur dat er nu een naam gegeven wordt aan jouw symptomen. Niet meer en niet minder. Laat die sticker jouw geluk niet in de weg staan.
Mocht je bipolair zijn dan zul je ingesteld worden op medicatie waardoor je je al een stuk stabieler gaat voelen. Het kan alleen maar beter worden als je de juiste hulp krijgt.
dinsdag 10 december 2019 19:25
Volgens mij kunnen psychiaters nooit vaststellen wat de oorzaak van een ziekte is. Een psychische ziekte is gewoon een verzameling symptomen.Sheepy007 schreef: ↑10-12-2019 13:20(....)
Als het geen bipolaire stoornis is, zou ik dan wel graag willen weten wat het wel is, dat er iets aan gedaan kan worden. Want het was een tijdje beter en ik was ervan overtuigd dat het nu ok was, maar het is weer het verleden dat terugkomt...
Hopelijk heb ik het nu iets meer verduidelijkt?
Maar dat zal de behandelaar beter weten dan ik.
Wat is de vraag die ik niet weet maar wel moet stellen?
dinsdag 10 december 2019 19:29
uit de opening:
Anders vind ik wel opvallend dat u de datum precies weet.
Het doet mij aan autisme denken, want voor de meeste mensen hoeft u de tijd niet zo precies te vermelden. ("sinds 3 jaar" is voldoende precies).
(ik let graag op details, maak u geen zorgen).
Bedoelt u dat u samenwoont?Ik ben sinds 22/04/2016 samen met een fantastische vrouw
Anders vind ik wel opvallend dat u de datum precies weet.
Het doet mij aan autisme denken, want voor de meeste mensen hoeft u de tijd niet zo precies te vermelden. ("sinds 3 jaar" is voldoende precies).
(ik let graag op details, maak u geen zorgen).
Wat is de vraag die ik niet weet maar wel moet stellen?
dinsdag 10 december 2019 19:30
Ik weet ook de datum nog precies en ik heb geen autisme. Wat een bizarre conclusie trek jij.haarklover schreef: ↑10-12-2019 19:29uit de opening:
Bedoelt u dat u samenwoont?
Anders vind ik wel opvallend dat u de datum precies weet.
Het doet mij aan autisme denken, want voor de meeste mensen hoeft u de tijd niet zo precies te vermelden. ("sinds 3 jaar" is voldoende precies).
(ik let graag op details, maak u geen zorgen).
woensdag 11 december 2019 07:37
Hey...
Wat een conclusies worden hier inderdaad getrokken... Omdat ik het belangrijk vind om de datum te blijven onthouden vanaf wanneer ik met iemand samen ben heb ik meteen autisme? Of is het omdat je denkt dat ik labiel ben dat je sowieso maar allerlei diagnoses er kunt bijgooien?
In 2017 zijn we gaan samenwonen (of wijst enkel het vermelden van het jaartal ook al op iets?)
Ik wil iedereen met hun positieve antwoorden bedanken om mij verder te helpen en mij raad te geven.
De anderen raad ik aan om wat positiever te zijn en wat meer naar zichzelf te kijken ipv zomaar labels op alles te plakken.
De reden waarom ik naar een psychiater ga de 23ste is niet voor het label, maar wel om uit te zoeken wat er juist anders is zodat er iets aan gedaan kan worden, want momenteel is het moeilijk om ermee om te gaan, zowel voor mij als voor mijn partner.
Het is jammer dat op een gewone vraag toch wel wat negativiteit geantwoord wordt. Vroeger ging het er precies beter en gemoedelijker aan toe op fora, echt wel jammer.
Maar nogmaals, degene waar ik echt iets aan heb gehad, die hun antwoord neem ik mee en de rest daarvan hoop ik dat de bitterheid snel wegtrekt.
Wat een conclusies worden hier inderdaad getrokken... Omdat ik het belangrijk vind om de datum te blijven onthouden vanaf wanneer ik met iemand samen ben heb ik meteen autisme? Of is het omdat je denkt dat ik labiel ben dat je sowieso maar allerlei diagnoses er kunt bijgooien?
In 2017 zijn we gaan samenwonen (of wijst enkel het vermelden van het jaartal ook al op iets?)
Ik wil iedereen met hun positieve antwoorden bedanken om mij verder te helpen en mij raad te geven.
De anderen raad ik aan om wat positiever te zijn en wat meer naar zichzelf te kijken ipv zomaar labels op alles te plakken.
De reden waarom ik naar een psychiater ga de 23ste is niet voor het label, maar wel om uit te zoeken wat er juist anders is zodat er iets aan gedaan kan worden, want momenteel is het moeilijk om ermee om te gaan, zowel voor mij als voor mijn partner.
Het is jammer dat op een gewone vraag toch wel wat negativiteit geantwoord wordt. Vroeger ging het er precies beter en gemoedelijker aan toe op fora, echt wel jammer.
Maar nogmaals, degene waar ik echt iets aan heb gehad, die hun antwoord neem ik mee en de rest daarvan hoop ik dat de bitterheid snel wegtrekt.
vrijdag 13 december 2019 09:10
Sheepy007 schreef: ↑11-12-2019 07:37Hey...
Wat een conclusies worden hier inderdaad getrokken... Omdat ik het belangrijk vind om de datum te blijven onthouden vanaf wanneer ik met iemand samen ben heb ik meteen autisme? Of is het omdat je denkt dat ik labiel ben dat je sowieso maar allerlei diagnoses er kunt bijgooien?
In 2017 zijn we gaan samenwonen (of wijst enkel het vermelden van het jaartal ook al op iets?)
Ik wil iedereen met hun positieve antwoorden bedanken om mij verder te helpen en mij raad te geven.
De anderen raad ik aan om wat positiever te zijn en wat meer naar zichzelf te kijken ipv zomaar labels op alles te plakken.
De reden waarom ik naar een psychiater ga de 23ste is niet voor het label, maar wel om uit te zoeken wat er juist anders is zodat er iets aan gedaan kan worden, want momenteel is het moeilijk om ermee om te gaan, zowel voor mij als voor mijn partner.
Het is jammer dat op een gewone vraag toch wel wat negativiteit geantwoord wordt. Vroeger ging het er precies beter en gemoedelijker aan toe op fora, echt wel jammer.
Maar nogmaals, degene waar ik echt iets aan heb gehad, die hun antwoord neem ik mee en de rest daarvan hoop ik dat de bitterheid snel wegtrekt.
Wat een overdreven reactie zeg. Er zijn er twee die flink overdrijven maar waarom maakt dat hun reactie meteen negatief? Ik begrijp wel dat het heel gevoelig kan liggen hoor en verder vind ik je heel goed naar jezelf en de situatie kijkend maar hier sla je de plank mis.
Ik vind het onthouden van de datum niet op autisme wijzen, maar een ander mag het toch wel benoemen dat hij/zij daaraan moet denken (niemand heeft gezegd dat je autisme hebt, dat maak jij er meteen van. Over snel conclusies trekken gesproken...)? Het viel mij ook op dat je het zo specifiek benoemde, vind ik raar, waarom zou je dat doen, wat voegt het toe? Het doet mij niet meteen aan autisme denken maar het is wel atypisch.
En over vroeger op fora, waren dat Belgische fora? Het is namelijk vaak nogal een cultuurshock voor Belgen die voor het eerst op een Nederlands forum komen, wij zijn vaak een stuk directer.
Succes met je traject, goed dat je dat ingaat en ik hoop dat er een fijne behandeling uitkomt en je fijne relatie standhoudt.
