Relaties
alle pijlers
blijf ik bij mijn licht autistische partner
zondag 1 maart 2009 om 11:37
Hoi!
Ik heb samen met mijn vriend 2 kindjes, een babietje en een kind van 4. We zijn al 10 jaar samen, maar sinds we kinderen hebben valt het gedrag van mijn vriend pas echt op.Ik sta altijd overal alleen voor.
Hij verdient het geld en daar houdt het wat hem betreft wel zo'n beetje op. Ik doe nooit iets goed, hij altijd, nooit n compliment of n spontane kus etc.
Heb 2x n keizersnede gehad en kon alle (fles)voedingen voor mijn rekening nemen, want hij moest werken en kon dus niet s nachts zijn bed uit. Hij slaapt overal doorheen (lekker makkelijk) . en ga zo maar door.
Ik stond echt op het punt te vertrekken maar kom er nu achter dat hij licht autistisch is. en nu weet ik t even niet meer. Het schijnt dat je er goed mee kunt leven, maar dan blijf ik me dus aanpassen
Ik heb samen met mijn vriend 2 kindjes, een babietje en een kind van 4. We zijn al 10 jaar samen, maar sinds we kinderen hebben valt het gedrag van mijn vriend pas echt op.Ik sta altijd overal alleen voor.
Hij verdient het geld en daar houdt het wat hem betreft wel zo'n beetje op. Ik doe nooit iets goed, hij altijd, nooit n compliment of n spontane kus etc.
Heb 2x n keizersnede gehad en kon alle (fles)voedingen voor mijn rekening nemen, want hij moest werken en kon dus niet s nachts zijn bed uit. Hij slaapt overal doorheen (lekker makkelijk) . en ga zo maar door.
Ik stond echt op het punt te vertrekken maar kom er nu achter dat hij licht autistisch is. en nu weet ik t even niet meer. Het schijnt dat je er goed mee kunt leven, maar dan blijf ik me dus aanpassen
zondag 1 maart 2009 om 11:41
quote:bluumkesss schreef op 01 maart 2009 @ 11:37:
Hoi!
Ik heb samen met mijn vriend 2 kindjes, een babietje en een kind van 4. We zijn al 10 jaar samen, maar sinds we kinderen hebben valt het gedrag van mijn vriend pas echt op.Ik sta altijd overal alleen voor.
Hij verdient het geld en daar houdt het wat hem betreft wel zo'n beetje op. Ik doe nooit iets goed, hij altijd, nooit n compliment of n spontane kus etc.
Heb 2x n keizersnede gehad en kon alle (fles)voedingen voor mijn rekening nemen, want hij moest werken en kon dus niet s nachts zijn bed uit. Hij slaapt overal doorheen (lekker makkelijk) . en ga zo maar door.
Ik stond echt op het punt te vertrekken maar kom er nu achter dat hij licht autistisch is. en nu weet ik t even niet meer. Het schijnt dat je er goed mee kunt leven, maar dan blijf ik me dus aanpassenWaar is dat op gebaseerd?
Hoi!
Ik heb samen met mijn vriend 2 kindjes, een babietje en een kind van 4. We zijn al 10 jaar samen, maar sinds we kinderen hebben valt het gedrag van mijn vriend pas echt op.Ik sta altijd overal alleen voor.
Hij verdient het geld en daar houdt het wat hem betreft wel zo'n beetje op. Ik doe nooit iets goed, hij altijd, nooit n compliment of n spontane kus etc.
Heb 2x n keizersnede gehad en kon alle (fles)voedingen voor mijn rekening nemen, want hij moest werken en kon dus niet s nachts zijn bed uit. Hij slaapt overal doorheen (lekker makkelijk) . en ga zo maar door.
Ik stond echt op het punt te vertrekken maar kom er nu achter dat hij licht autistisch is. en nu weet ik t even niet meer. Het schijnt dat je er goed mee kunt leven, maar dan blijf ik me dus aanpassenWaar is dat op gebaseerd?
zondag 1 maart 2009 om 11:49
Het maakt denk ik niet zoveel uit of er aan zijn gedrag een "officieel kaartje" hangt of niet. Het gaat erom of jij gelukkig bent in jullie relatie en of je met zijn gedrag kunt leven. Of dat hij zijn gedrag misschien wat kan aanpassen, maar dat zul je met hem moeten bespreken en voorzichtig uit gaan vinden.
zondag 1 maart 2009 om 11:54
Autisme of lichte autisme is misschien een verklaring voor zijn gedrag maar haalt de angel er natuurlijk niet helemaal uit. Ik heb te weinig kennis van autisme om te oordelen of iemand zijn gedrag puur op het autisme te weerleggen is of dat het ook een deel karakter is.
Hoe ben je er achtergekomen dat hij licht autistisch is? Is hij (zoals al gepost is) onlangs gediagnostiseerd of wist hij het al ruim 10 jaar geleden en heeft hij het je niet vertelt?
Wat vind hij van jullie relatie? Als je hem vertelt dat je nooit iets goeds doet, of nooit wat affectie van hem krijgt hoe reageert hij daarop?
Hoe ben je er achtergekomen dat hij licht autistisch is? Is hij (zoals al gepost is) onlangs gediagnostiseerd of wist hij het al ruim 10 jaar geleden en heeft hij het je niet vertelt?
Wat vind hij van jullie relatie? Als je hem vertelt dat je nooit iets goeds doet, of nooit wat affectie van hem krijgt hoe reageert hij daarop?
zondag 1 maart 2009 om 12:09
quote:Tientje79 schreef op 01 maart 2009 @ 11:59:
Autistisch of niet, dat geeft je nog geen excuus om je als een hork te gedragen hoor.Autistische mensen doen vaak een " kunstje " op sociaal vlak ; niet omdat ze aanvoelen wat een ander van ze vraagt . Ze zijn niet expres horkerig ; ze hebben geen idee wat de ander wil . Dus als dat niet gezegd wordt , valt hen niets te verwijten . Net zoals je iemand met een houten been niet kan verwijten dat hij mank loopt .
Autistisch of niet, dat geeft je nog geen excuus om je als een hork te gedragen hoor.Autistische mensen doen vaak een " kunstje " op sociaal vlak ; niet omdat ze aanvoelen wat een ander van ze vraagt . Ze zijn niet expres horkerig ; ze hebben geen idee wat de ander wil . Dus als dat niet gezegd wordt , valt hen niets te verwijten . Net zoals je iemand met een houten been niet kan verwijten dat hij mank loopt .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zondag 1 maart 2009 om 12:11
Tsja, als je geen verstand hebt van autisme zou je zulk gedrag inderdaad als horkerig bestempelen. Ik heb een autistische zoon. Hij doet het op allerlei fronten ontzettend goed, maar enig inlevingsvermogen heeft hij niet. Waar een "normaal" persoon merkt door allerlei signalen dat er iets van hem gevraagd wordt(bijvoorbeeld helpen in de huishouding, met de kinderen etc.) ziet hij dat niet. Zoon is nog jong, maar ik voorzie nu al dat als hij een relatie krijgt, dit een enorm knelpunt gaat worden. Alles wat betreft het gevoelsleven moet hem letterlijk uitgelegd worden, met woorden. Aan iemands gedrag zal hij niets aflezen. En dat is niet horkerig, hij ziet dat gewoon niet.
Als je hem uitlegt dat je graag wilt dat hij elke ochtend de tafel dekt, dan doet hij dat, want dat is hem gevraagd. Maar dan moet ik hem precies vertellen wat er op tafel moet komen te staan, als ik bv de jam heb overgeslagen, zet hij die niet op tafel.
Als je hem uitlegt dat je graag wilt dat hij elke ochtend de tafel dekt, dan doet hij dat, want dat is hem gevraagd. Maar dan moet ik hem precies vertellen wat er op tafel moet komen te staan, als ik bv de jam heb overgeslagen, zet hij die niet op tafel.
zondag 1 maart 2009 om 12:16
"Ik stond echt op het punt te vertrekken maar kom er nu achter dat hij licht autistisch is. en nu weet ik t even niet meer."
Op basis van je leven van alledag met je partner en de doorslaggevende negatieve ervaringen met hem wilde je stoppen met de relatie.
Waarom zou je dat niet meer willen nu je weet dat hij een vorm van autisme heeft? Hoop je dat hij meer zelfinzicht krijgt, waardoor hij leert omgaan met zijn relatie en gezin? Waarom denk je dat jij degene bent die zich moet blijven aanpassen als je omwille van het autisme bij hem blijft?
Op basis van je leven van alledag met je partner en de doorslaggevende negatieve ervaringen met hem wilde je stoppen met de relatie.
Waarom zou je dat niet meer willen nu je weet dat hij een vorm van autisme heeft? Hoop je dat hij meer zelfinzicht krijgt, waardoor hij leert omgaan met zijn relatie en gezin? Waarom denk je dat jij degene bent die zich moet blijven aanpassen als je omwille van het autisme bij hem blijft?
zondag 1 maart 2009 om 12:16
quote:blijfgewoonbianca schreef op 01 maart 2009 @ 12:09:
[...]
Autistische mensen doen vaak een " kunstje " op sociaal vlak ; niet omdat ze aanvoelen wat een ander van ze vraagt . Ze zijn niet expres horkerig ; ze hebben geen idee wat de ander wil . Dus als dat niet gezegd wordt , valt hen niets te verwijten . Net zoals je iemand met een houten been niet kan verwijten dat hij mank loopt .Daar heb je wel een punt. Maar aan de andere kant.. autisme staat niet gelijk aan sociaal onaangepast gedrag. Vaak zijn autisten bepaald niet dom en weten ze dus wel welk gedrag een positieve reactie oplevert en welk gedrag niet. Dat ze de achtergrond en het gevoel erbij niet doorgronden is heel vervelend, maar betekent niet dat ze het gedrag niet kunnen vertonen.
[...]
Autistische mensen doen vaak een " kunstje " op sociaal vlak ; niet omdat ze aanvoelen wat een ander van ze vraagt . Ze zijn niet expres horkerig ; ze hebben geen idee wat de ander wil . Dus als dat niet gezegd wordt , valt hen niets te verwijten . Net zoals je iemand met een houten been niet kan verwijten dat hij mank loopt .Daar heb je wel een punt. Maar aan de andere kant.. autisme staat niet gelijk aan sociaal onaangepast gedrag. Vaak zijn autisten bepaald niet dom en weten ze dus wel welk gedrag een positieve reactie oplevert en welk gedrag niet. Dat ze de achtergrond en het gevoel erbij niet doorgronden is heel vervelend, maar betekent niet dat ze het gedrag niet kunnen vertonen.
zondag 1 maart 2009 om 12:19
Hallo allemaal,
De diagnose is deze week gesteld, alleen hij vind niet dat hij iets mankeert en dat schijnt echt een normale reactie te zijn voor iemand met deze diagnose.
Dat is dus ook de pest; zoals blijfgewoonbianca zegt; hij heeft zelf niet in de gaten dat hij niet betrokken is en kan dit gedrag ook niet bijstellen. Als ik zeg "koop bloemen voor mijn verjaardag"doet hij dat dus, omdat ik het zeg. Hij kan zelf niet verzinnen dat hij mij n plezier doet door spontaan bloemen te kopen, dus zal dat ook nooit doen. Hij heeft geen /amper emotie en kan dit dus niet tonen.
Als hij zich veilig en op zijn gemak voelt, dus thuis bij mij, reageert hij zijn prikkels af op mij door overal commentaar op te geven. Het huis is niet netjes, ik poets half, de kinderen hebben geen brandschone kleren aan en ga zo maar door.
Ik hoop dat er iemand is die ook in deze siuatie zit/zat en die mij kan vertellen wat je toekomst is. Het schijnt alleen maar erger te worden heb ik gehoord. Het schijnt wel leefbaar te zijn, maar dan zal ik dus vaak mijn gedrag aan hem aan moeten passen of hem aansturen. En de vraag is; wil ik dat wel en wat voor invloed heeft hij op de kinderen??
Ik hoop dat het een beetje duidelijk ovekomt, het is echt geen aandacht trekken.
groetjes van mij
De diagnose is deze week gesteld, alleen hij vind niet dat hij iets mankeert en dat schijnt echt een normale reactie te zijn voor iemand met deze diagnose.
Dat is dus ook de pest; zoals blijfgewoonbianca zegt; hij heeft zelf niet in de gaten dat hij niet betrokken is en kan dit gedrag ook niet bijstellen. Als ik zeg "koop bloemen voor mijn verjaardag"doet hij dat dus, omdat ik het zeg. Hij kan zelf niet verzinnen dat hij mij n plezier doet door spontaan bloemen te kopen, dus zal dat ook nooit doen. Hij heeft geen /amper emotie en kan dit dus niet tonen.
Als hij zich veilig en op zijn gemak voelt, dus thuis bij mij, reageert hij zijn prikkels af op mij door overal commentaar op te geven. Het huis is niet netjes, ik poets half, de kinderen hebben geen brandschone kleren aan en ga zo maar door.
Ik hoop dat er iemand is die ook in deze siuatie zit/zat en die mij kan vertellen wat je toekomst is. Het schijnt alleen maar erger te worden heb ik gehoord. Het schijnt wel leefbaar te zijn, maar dan zal ik dus vaak mijn gedrag aan hem aan moeten passen of hem aansturen. En de vraag is; wil ik dat wel en wat voor invloed heeft hij op de kinderen??
Ik hoop dat het een beetje duidelijk ovekomt, het is echt geen aandacht trekken.
groetjes van mij
zondag 1 maart 2009 om 12:21
quote:Tientje79 schreef op 01 maart 2009 @ 12:16:
[...]
Daar heb je wel een punt. Maar aan de andere kant.. autisme staat niet gelijk aan sociaal onaangepast gedrag. Vaak zijn autisten bepaald niet dom en weten ze dus wel welk gedrag een positieve reactie oplevert en welk gedrag niet. Dat ze de achtergrond en het gevoel erbij niet doorgronden is heel vervelend, maar betekent niet dat ze het gedrag niet kunnen vertonen.Mijn zoon is ook bepaald niet dom, hij is hoogbegaafd, of wat daar voor door gaat. Maar alles moet hem letterlijk uitgelegd worden. TO wist niet van haar man's autisme en heeft er waarschijnlijk ook geen ervaring mee. Dus heeft ze hem waarschijnlijk ook nooit duidelijk verteld wat ze van hem wilde. En als TO's man zelf ook niet wist van zijn autisme, is er waarschijnlijk ook niet ingespeeld op zijn gedrag. Autisten moeten ook leren dat bepaald gedrag positieve reacties oplevert en andere negatieve, dat gaat meestal niet vanzelf, omdat ze dat niet begrijpen, hoe slim ze ook kunnen zijn.
[...]
Daar heb je wel een punt. Maar aan de andere kant.. autisme staat niet gelijk aan sociaal onaangepast gedrag. Vaak zijn autisten bepaald niet dom en weten ze dus wel welk gedrag een positieve reactie oplevert en welk gedrag niet. Dat ze de achtergrond en het gevoel erbij niet doorgronden is heel vervelend, maar betekent niet dat ze het gedrag niet kunnen vertonen.Mijn zoon is ook bepaald niet dom, hij is hoogbegaafd, of wat daar voor door gaat. Maar alles moet hem letterlijk uitgelegd worden. TO wist niet van haar man's autisme en heeft er waarschijnlijk ook geen ervaring mee. Dus heeft ze hem waarschijnlijk ook nooit duidelijk verteld wat ze van hem wilde. En als TO's man zelf ook niet wist van zijn autisme, is er waarschijnlijk ook niet ingespeeld op zijn gedrag. Autisten moeten ook leren dat bepaald gedrag positieve reacties oplevert en andere negatieve, dat gaat meestal niet vanzelf, omdat ze dat niet begrijpen, hoe slim ze ook kunnen zijn.
zondag 1 maart 2009 om 12:21
er is speciale relatietherapie voor stellen waarvan een van de partners een vorm van autisme heeft.. misschien wel erg fijn voor jullie zoiets.. ik heb geen idee uit welk deel van het land je komt natuurlijk maar oa rivierduinen biedt dit aan: http://www.centrumautisme.nl/templates/ ... geID=16393
zondag 1 maart 2009 om 12:22
quote:luna1 schreef op 01 maart 2009 @ 12:11:
Tsja, als je geen verstand hebt van autisme zou je zulk gedrag inderdaad als horkerig bestempelen.
Die vat ik maar even persoonlijk op. Denk dat 'de autist' niet bestaat. Ik ben opgegroeid met een autist in mijn familiekring, dus enige ervaring ermee kan ik wel inbrengen. Je hebt gelijk als je zegt dat ik er geen verstand van heb - dan had ik een andere studie moeten doen - maar ervaringsdeskundige ben ik wel degelijk.
Inderdaad moet je duidelijk zijn in wat je wilt, maar ik blijf bij mijn punt: het is geen excuus voor het gedrag dat TO beschrijft MITS zij dat duidelijk heeft aangegeven aan haar partner.
Ik ken overigens ook genoeg kerels die net zo horkerig zijn en niet autistisch zijn. Vraag me overigens wel af hoe iemand licht autistisch kan zijn? Wat is dan de grens?
Tsja, als je geen verstand hebt van autisme zou je zulk gedrag inderdaad als horkerig bestempelen.
Die vat ik maar even persoonlijk op. Denk dat 'de autist' niet bestaat. Ik ben opgegroeid met een autist in mijn familiekring, dus enige ervaring ermee kan ik wel inbrengen. Je hebt gelijk als je zegt dat ik er geen verstand van heb - dan had ik een andere studie moeten doen - maar ervaringsdeskundige ben ik wel degelijk.
Inderdaad moet je duidelijk zijn in wat je wilt, maar ik blijf bij mijn punt: het is geen excuus voor het gedrag dat TO beschrijft MITS zij dat duidelijk heeft aangegeven aan haar partner.
Ik ken overigens ook genoeg kerels die net zo horkerig zijn en niet autistisch zijn. Vraag me overigens wel af hoe iemand licht autistisch kan zijn? Wat is dan de grens?
zondag 1 maart 2009 om 12:26
quote:bluumkesss schreef op 01 maart 2009 @ 12:19:
Hallo allemaal,
De diagnose is deze week gesteld, alleen hij vind niet dat hij iets mankeert en dat schijnt echt een normale reactie te zijn voor iemand met deze diagnose.
Dat is dus ook de pest; zoals blijfgewoonbianca zegt; hij heeft zelf niet in de gaten dat hij niet betrokken is en kan dit gedrag ook niet bijstellen. Als ik zeg "koop bloemen voor mijn verjaardag"doet hij dat dus, omdat ik het zeg. Hij kan zelf niet verzinnen dat hij mij n plezier doet door spontaan bloemen te kopen, dus zal dat ook nooit doen. Hij heeft geen /amper emotie en kan dit dus niet tonen.
Als hij zich veilig en op zijn gemak voelt, dus thuis bij mij, reageert hij zijn prikkels af op mij door overal commentaar op te geven. Het huis is niet netjes, ik poets half, de kinderen hebben geen brandschone kleren aan en ga zo maar door.
Ik hoop dat er iemand is die ook in deze siuatie zit/zat en die mij kan vertellen wat je toekomst is. Het schijnt alleen maar erger te worden heb ik gehoord. Het schijnt wel leefbaar te zijn, maar dan zal ik dus vaak mijn gedrag aan hem aan moeten passen of hem aansturen. En de vraag is; wil ik dat wel en wat voor invloed heeft hij op de kinderen??
Ik hoop dat het een beetje duidelijk ovekomt, het is echt geen aandacht trekken.
groetjes van mij
Het lijkt me verstandig dat je je nader laat informeren over autisme. Autisme komt namelijk in soorten en maten. De meeste autisten voelen wel degelijk emoties. Zij hebben moeite de emoties van anderen te begrijpen en te voorspellen. Daardoor neigen zij naar egocentrisme (niet te verwarren met egoïsme).
Er zijn verenigingen voor (de omgeving van) mensen met autisme. Daar zul je anderen kunnen ontmoeten die ook een relatie hebben met iemand die autistisch is. Ik verwacht dat je daar aanvullende informatie en tips van ervaringsdeskundigen zult kunnen krijgen.
Hallo allemaal,
De diagnose is deze week gesteld, alleen hij vind niet dat hij iets mankeert en dat schijnt echt een normale reactie te zijn voor iemand met deze diagnose.
Dat is dus ook de pest; zoals blijfgewoonbianca zegt; hij heeft zelf niet in de gaten dat hij niet betrokken is en kan dit gedrag ook niet bijstellen. Als ik zeg "koop bloemen voor mijn verjaardag"doet hij dat dus, omdat ik het zeg. Hij kan zelf niet verzinnen dat hij mij n plezier doet door spontaan bloemen te kopen, dus zal dat ook nooit doen. Hij heeft geen /amper emotie en kan dit dus niet tonen.
Als hij zich veilig en op zijn gemak voelt, dus thuis bij mij, reageert hij zijn prikkels af op mij door overal commentaar op te geven. Het huis is niet netjes, ik poets half, de kinderen hebben geen brandschone kleren aan en ga zo maar door.
Ik hoop dat er iemand is die ook in deze siuatie zit/zat en die mij kan vertellen wat je toekomst is. Het schijnt alleen maar erger te worden heb ik gehoord. Het schijnt wel leefbaar te zijn, maar dan zal ik dus vaak mijn gedrag aan hem aan moeten passen of hem aansturen. En de vraag is; wil ik dat wel en wat voor invloed heeft hij op de kinderen??
Ik hoop dat het een beetje duidelijk ovekomt, het is echt geen aandacht trekken.
groetjes van mij
Het lijkt me verstandig dat je je nader laat informeren over autisme. Autisme komt namelijk in soorten en maten. De meeste autisten voelen wel degelijk emoties. Zij hebben moeite de emoties van anderen te begrijpen en te voorspellen. Daardoor neigen zij naar egocentrisme (niet te verwarren met egoïsme).
Er zijn verenigingen voor (de omgeving van) mensen met autisme. Daar zul je anderen kunnen ontmoeten die ook een relatie hebben met iemand die autistisch is. Ik verwacht dat je daar aanvullende informatie en tips van ervaringsdeskundigen zult kunnen krijgen.
zondag 1 maart 2009 om 12:27
quote:bluumkesss schreef op 01 maart 2009 @ 12:19:
De diagnose is deze week gesteld, alleen hij vind niet dat hij iets mankeert en dat schijnt echt een normale reactie te zijn voor iemand met deze diagnose.
Dat is dus ook de pest; zoals blijfgewoonbianca zegt; hij heeft zelf niet in de gaten dat hij niet betrokken is en kan dit gedrag ook niet bijstellen. Als ik zeg "koop bloemen voor mijn verjaardag"doet hij dat dus, omdat ik het zeg. Hij kan zelf niet verzinnen dat hij mij n plezier doet door spontaan bloemen te kopen, dus zal dat ook nooit doen. Hij heeft geen /amper emotie en kan dit dus niet tonen.
Als hij zich veilig en op zijn gemak voelt, dus thuis bij mij, reageert hij zijn prikkels af op mij door overal commentaar op te geven. Het huis is niet netjes, ik poets half, de kinderen hebben geen brandschone kleren aan en ga zo maar door.
Ik hoop dat er iemand is die ook in deze siuatie zit/zat en die mij kan vertellen wat je toekomst is. Het schijnt alleen maar erger te worden heb ik gehoord. Het schijnt wel leefbaar te zijn, maar dan zal ik dus vaak mijn gedrag aan hem aan moeten passen of hem aansturen. En de vraag is; wil ik dat wel en wat voor invloed heeft hij op de kinderen??
Ik hoop dat het een beetje duidelijk ovekomt, het is echt geen aandacht trekken.
groetjes van mij
He wat naar voor je! Maar wat ik me afvraag: is dit gedrag je nooit eerder opgevallen of is het erger geworden?
En voor wat betreft de kinderen: ik heb er geen last van omdat bij ons altijd wel duidelijk was dat hij 'anders' was. Ik vond het wel eens stom (mocht geen vriendjes meenemen etc) maar omdat er geen issue van gemaakt werd, heb ik het altijd normaal gevonden.
De diagnose is deze week gesteld, alleen hij vind niet dat hij iets mankeert en dat schijnt echt een normale reactie te zijn voor iemand met deze diagnose.
Dat is dus ook de pest; zoals blijfgewoonbianca zegt; hij heeft zelf niet in de gaten dat hij niet betrokken is en kan dit gedrag ook niet bijstellen. Als ik zeg "koop bloemen voor mijn verjaardag"doet hij dat dus, omdat ik het zeg. Hij kan zelf niet verzinnen dat hij mij n plezier doet door spontaan bloemen te kopen, dus zal dat ook nooit doen. Hij heeft geen /amper emotie en kan dit dus niet tonen.
Als hij zich veilig en op zijn gemak voelt, dus thuis bij mij, reageert hij zijn prikkels af op mij door overal commentaar op te geven. Het huis is niet netjes, ik poets half, de kinderen hebben geen brandschone kleren aan en ga zo maar door.
Ik hoop dat er iemand is die ook in deze siuatie zit/zat en die mij kan vertellen wat je toekomst is. Het schijnt alleen maar erger te worden heb ik gehoord. Het schijnt wel leefbaar te zijn, maar dan zal ik dus vaak mijn gedrag aan hem aan moeten passen of hem aansturen. En de vraag is; wil ik dat wel en wat voor invloed heeft hij op de kinderen??
Ik hoop dat het een beetje duidelijk ovekomt, het is echt geen aandacht trekken.
groetjes van mij
He wat naar voor je! Maar wat ik me afvraag: is dit gedrag je nooit eerder opgevallen of is het erger geworden?
En voor wat betreft de kinderen: ik heb er geen last van omdat bij ons altijd wel duidelijk was dat hij 'anders' was. Ik vond het wel eens stom (mocht geen vriendjes meenemen etc) maar omdat er geen issue van gemaakt werd, heb ik het altijd normaal gevonden.
zondag 1 maart 2009 om 12:28
TO zegt net dat de diagnose net gesteld is, en zoals ik al eerder schreef wist zij niet wat hij had en heeft ze dat waarschijnlijk niet duidelijk voor hem aangegeven. Dat kun je haar niet kwalijk nemen, maar hem ook niet.
Die grens wordt gesteld door het aantal punten op de DSM-IV, hoe hoger het aantal punten, hoe autistischer.
Die grens wordt gesteld door het aantal punten op de DSM-IV, hoe hoger het aantal punten, hoe autistischer.
zondag 1 maart 2009 om 12:28
Je kunt inderdaad iemand als 'licht autistisch' kwalificeren Tientje. Er zijn verschillende stoornissen binnen het autisme spectrum stoornis, waarbij bij de een meer autistische kenmerken dan bij de ander zichtbaar/merkbaar zijn.
Ik ben ook met je eens dat er genoeg mannen zijn die net zo horkerig zijn zonder autistisch te zijn, maar er is toch een duidelijk verschil zichtbaar. Bij zulke mannen draait het bijvoorbeeld om desinteresse/asociaal zijn/etc. Bij mensen met autisme gaat het erom dat zij oprecht níet aanvoelen wat er van ze verwacht wordt. Het (redelijk) normaal functioneren hangt dan voor een groot deel af van de vaardigheden die een autist geleerd heeft (in situatie A hoort mijn gedrag ook A te zijn).
De vraag aan TO is volgens mij vrij simpel: haal jíj voldoende uit jullie relatie om bij hem te blijven? Je kunt zijn gedrag nu (deels...) verklaren. Dat kan helpen te relativeren/nuanceren. Dat is echter niet altijd genoeg, want je moet je er wel goed bij voelen en niet alleen maar hoeven toegeven of rekening met hém te houden.
Ik ben ook met je eens dat er genoeg mannen zijn die net zo horkerig zijn zonder autistisch te zijn, maar er is toch een duidelijk verschil zichtbaar. Bij zulke mannen draait het bijvoorbeeld om desinteresse/asociaal zijn/etc. Bij mensen met autisme gaat het erom dat zij oprecht níet aanvoelen wat er van ze verwacht wordt. Het (redelijk) normaal functioneren hangt dan voor een groot deel af van de vaardigheden die een autist geleerd heeft (in situatie A hoort mijn gedrag ook A te zijn).
De vraag aan TO is volgens mij vrij simpel: haal jíj voldoende uit jullie relatie om bij hem te blijven? Je kunt zijn gedrag nu (deels...) verklaren. Dat kan helpen te relativeren/nuanceren. Dat is echter niet altijd genoeg, want je moet je er wel goed bij voelen en niet alleen maar hoeven toegeven of rekening met hém te houden.
Peas on earth!
zondag 1 maart 2009 om 12:29
quote:bluumkesss schreef op 01 maart 2009 @ 11:37:
Hoi!
Ik heb samen met mijn vriend 2 kindjes, een babietje en een kind van 4. We zijn al 10 jaar samen, maar sinds we kinderen hebben valt het gedrag van mijn vriend pas echt op.Ik sta altijd overal alleen voor.
Hij verdient het geld en daar houdt het wat hem betreft wel zo'n beetje op. Ik doe nooit iets goed, hij altijd, nooit n compliment of n spontane kus etc.
Heb 2x n keizersnede gehad en kon alle (fles)voedingen voor mijn rekening nemen, want hij moest werken en kon dus niet s nachts zijn bed uit. Hij slaapt overal doorheen (lekker makkelijk) . en ga zo maar door.
Ik stond echt op het punt te vertrekken maar kom er nu achter dat hij licht autistisch is. en nu weet ik t even niet meer. Het schijnt dat je er goed mee kunt leven, maar dan blijf ik me dus aanpassen
Dit komt me zo verschrikkelijk bekend voor..
Ik sta ook echt overal alleen voor, we hebben 3 kleine kinderen de 2 oudste hebben ook een autistische stoornis, het is meer een kostganger dan een partner.. ik weet het ook niet..
Hoi!
Ik heb samen met mijn vriend 2 kindjes, een babietje en een kind van 4. We zijn al 10 jaar samen, maar sinds we kinderen hebben valt het gedrag van mijn vriend pas echt op.Ik sta altijd overal alleen voor.
Hij verdient het geld en daar houdt het wat hem betreft wel zo'n beetje op. Ik doe nooit iets goed, hij altijd, nooit n compliment of n spontane kus etc.
Heb 2x n keizersnede gehad en kon alle (fles)voedingen voor mijn rekening nemen, want hij moest werken en kon dus niet s nachts zijn bed uit. Hij slaapt overal doorheen (lekker makkelijk) . en ga zo maar door.
Ik stond echt op het punt te vertrekken maar kom er nu achter dat hij licht autistisch is. en nu weet ik t even niet meer. Het schijnt dat je er goed mee kunt leven, maar dan blijf ik me dus aanpassen
Dit komt me zo verschrikkelijk bekend voor..
Ik sta ook echt overal alleen voor, we hebben 3 kleine kinderen de 2 oudste hebben ook een autistische stoornis, het is meer een kostganger dan een partner.. ik weet het ook niet..
zondag 1 maart 2009 om 12:30
@ Luna, dat heb je duidelijk omschreven!
Tip is dus om DUIDELIJK te VERTELLEN hoe jij de dingen nu ervaart en hoe je ze graag anders zou zien.
Verwacht niet meteen grote veranderingen maar doe het in kleine stapjes.
Bijvoorbeeld samen huishoudelijke klusjes doen (samen afwassen of koken kan nog best gezellig zijn ook)
Probeer hem ook te betrekken bij de kleine. Dit klinkt misschien wat vreemd maar realiseer je dit misschien ook lastig is voor hem, jij kunt hem nog dingen VERTELLEN, de kleine niet.
ZEG hem tijdens een knuffel of een kus ook hoe fijn je dat vind en dat je dat wel vaker wilt.
succes met de situatie.
Bovenstaand zijn tips. Echter moet je niet uit "medelijden" of schuldgevoel bij iemand blijven, je noet nog wel echt gek op hem zijn en voor je relatie willen knokken anders is het sowieso een verloren zaak.
Tip is dus om DUIDELIJK te VERTELLEN hoe jij de dingen nu ervaart en hoe je ze graag anders zou zien.
Verwacht niet meteen grote veranderingen maar doe het in kleine stapjes.
Bijvoorbeeld samen huishoudelijke klusjes doen (samen afwassen of koken kan nog best gezellig zijn ook)
Probeer hem ook te betrekken bij de kleine. Dit klinkt misschien wat vreemd maar realiseer je dit misschien ook lastig is voor hem, jij kunt hem nog dingen VERTELLEN, de kleine niet.
ZEG hem tijdens een knuffel of een kus ook hoe fijn je dat vind en dat je dat wel vaker wilt.
succes met de situatie.
Bovenstaand zijn tips. Echter moet je niet uit "medelijden" of schuldgevoel bij iemand blijven, je noet nog wel echt gek op hem zijn en voor je relatie willen knokken anders is het sowieso een verloren zaak.
zondag 1 maart 2009 om 12:33
quote:PrinsesOpDeErwt schreef op 01 maart 2009 @ 12:28:
Je kunt inderdaad iemand als 'licht autistisch' kwalificeren Tientje. Er zijn verschillende stoornissen binnen het autisme spectrum stoornis, waarbij bij de een meer autistische kenmerken dan bij de ander zichtbaar/merkbaar zijn.
Ik ben ook met je eens dat er genoeg mannen zijn die net zo horkerig zijn zonder autistisch te zijn, maar er is toch een duidelijk verschil zichtbaar. Bij zulke mannen draait het bijvoorbeeld om desinteresse/asociaal zijn/etc. Bij mensen met autisme gaat het erom dat zij oprecht níet aanvoelen wat er van ze verwacht wordt. Het (redelijk) normaal functioneren hangt dan voor een groot deel af van de vaardigheden die een autist geleerd heeft (in situatie A hoort mijn gedrag ook A te zijn).Kijk, daar kan ik wat mee, thanks. Jij hebt er vast voor geleerd
Je kunt inderdaad iemand als 'licht autistisch' kwalificeren Tientje. Er zijn verschillende stoornissen binnen het autisme spectrum stoornis, waarbij bij de een meer autistische kenmerken dan bij de ander zichtbaar/merkbaar zijn.
Ik ben ook met je eens dat er genoeg mannen zijn die net zo horkerig zijn zonder autistisch te zijn, maar er is toch een duidelijk verschil zichtbaar. Bij zulke mannen draait het bijvoorbeeld om desinteresse/asociaal zijn/etc. Bij mensen met autisme gaat het erom dat zij oprecht níet aanvoelen wat er van ze verwacht wordt. Het (redelijk) normaal functioneren hangt dan voor een groot deel af van de vaardigheden die een autist geleerd heeft (in situatie A hoort mijn gedrag ook A te zijn).Kijk, daar kan ik wat mee, thanks. Jij hebt er vast voor geleerd
zondag 1 maart 2009 om 12:43
quote:Tea_Time schreef op 01 maart 2009 @ 12:30:
@ Luna, dat heb je duidelijk omschreven!
Tip is dus om DUIDELIJK te VERTELLEN hoe jij de dingen nu ervaart en hoe je ze graag anders zou zien.
Verwacht niet meteen grote veranderingen maar doe het in kleine stapjes.
Bijvoorbeeld samen huishoudelijke klusjes doen (samen afwassen of koken kan nog best gezellig zijn ook)
Probeer hem ook te betrekken bij de kleine. Dit klinkt misschien wat vreemd maar realiseer je dit misschien ook lastig is voor hem, jij kunt hem nog dingen VERTELLEN, de kleine niet.
ZEG hem tijdens een knuffel of een kus ook hoe fijn je dat vind en dat je dat wel vaker wilt..Alsof je er een kind bij hebt, dus?
@ Luna, dat heb je duidelijk omschreven!
Tip is dus om DUIDELIJK te VERTELLEN hoe jij de dingen nu ervaart en hoe je ze graag anders zou zien.
Verwacht niet meteen grote veranderingen maar doe het in kleine stapjes.
Bijvoorbeeld samen huishoudelijke klusjes doen (samen afwassen of koken kan nog best gezellig zijn ook)
Probeer hem ook te betrekken bij de kleine. Dit klinkt misschien wat vreemd maar realiseer je dit misschien ook lastig is voor hem, jij kunt hem nog dingen VERTELLEN, de kleine niet.
ZEG hem tijdens een knuffel of een kus ook hoe fijn je dat vind en dat je dat wel vaker wilt..Alsof je er een kind bij hebt, dus?
