Relaties
alle pijlers
Blijven vergeven uit liefde?
zondag 4 oktober 2009 om 16:45
Dag lieve lezers,
Daar ik nu al weken in een soort van hel leef, ben ik op deze forum terechtgekomen. Heb het gevoel dat ik hulp nodig heb, alhoewel ik niet graag praat over heel mijn situatie.
Ben 11 jaar gehuwd maar begin juli heeft mijn man de bom doen ontploffen door te zeggen dat hij niet gelukkig was en even een time-out nodig had. Het was de sleur die het hem deed, hij voelt geen kriebels meer bij mij, bla bla bla....
Na een paar dagen is dan uitgekomen dat hij die kriebels blijkbaar bij iemand wel al had teruggevonden en dat dat dus de reden was dat hij een time-out wou. Begin augustus is hij dan alleen gaan wonen, heeft ondertussen een paar afspraakjes gemaakt maar komt nu tot de conclusie dat die kriebels blijkbaar niet volledig wederzijds zijn, dat de dame in kwestie hem niet vertrouwd, ze is nog niet klaar is voor een relatie, bla bla bla.... Wat als gevolg heeft dat mijn man eindelijk is beginnen nadenken over zijn keuze, dat hij het blijkbaar zo slecht nog niet had bij mij, dat het vrijgezellenleven niet zo simpel en mooi is als hij verwacht had, dat hij ons mist, enzovoort enzovoort.
Hoor je het al komen? Hoewel in mijn hoofd de scheiding eigenlijk al een feit was, omdat ik weiger van tweede keus te zijn, begint hij nu stilletjes aan terug te krabbelen, zou hij willen werken terug aan het 'huwelijk' en beseft hij al dat er veel zal moeten veranderen voor het terug weer in orde zou kunnen komen.
Ik weet het allemaal niet meer. Ik hou nog enorm veel van de man, vraag me echt niet waarom, we hebben een zoontje samen, ik steek al 12 jaar enorm veel energie in de relatie want heb hem 6 jaar geleden al eens een misstap moeten vergeven, maar nu heb ik zoiets van 'de maat is vol'. Hoeveel moet ik nog te verduren krijgen voor dat hij beseft wat we samen hebben, wanneer gaat hij stoppen met zoeken naar een vorm van relatie die in mijn ogen onbestaande is?
Gaat het ooit veranderen bij hem? Of zal ik de rest van mijn leven, om de zoveel jaar dit moeten doormaken? Of moet ik toch mijn hart volgen en hem nog maar eens kans geven? Terugdenkend aan de mooie tijden die we wel gehad hebben samen, de weinige ruzies, het graag samen zijn, genieten van de vele vakanties die we deden... en het steken op de mid-life crisis die hij nu duidelijk meemaakt... Ik weet het niet.
Oh ja, nog één pittig detail: in een vlaag van waanzin hebben ze samen een reis geboekt, die niet meer kan geannuleerd worden, dus hij wil toch maar gaan en dan ondertussen de kat uit de boom kijken of het toch echt niets kan worden tussen hun twee.
Ik heb trouwens nog geen flauw idee hoe ik die 3 weken ga overleven, maar enfin, dat zijn zorgen voor later zeker...
Ik had graag ieders mening, het kan mij maar sterken in de beslissing die ik hoe dan ook zal moeten nemen.
Liefs, Deb
Daar ik nu al weken in een soort van hel leef, ben ik op deze forum terechtgekomen. Heb het gevoel dat ik hulp nodig heb, alhoewel ik niet graag praat over heel mijn situatie.
Ben 11 jaar gehuwd maar begin juli heeft mijn man de bom doen ontploffen door te zeggen dat hij niet gelukkig was en even een time-out nodig had. Het was de sleur die het hem deed, hij voelt geen kriebels meer bij mij, bla bla bla....
Na een paar dagen is dan uitgekomen dat hij die kriebels blijkbaar bij iemand wel al had teruggevonden en dat dat dus de reden was dat hij een time-out wou. Begin augustus is hij dan alleen gaan wonen, heeft ondertussen een paar afspraakjes gemaakt maar komt nu tot de conclusie dat die kriebels blijkbaar niet volledig wederzijds zijn, dat de dame in kwestie hem niet vertrouwd, ze is nog niet klaar is voor een relatie, bla bla bla.... Wat als gevolg heeft dat mijn man eindelijk is beginnen nadenken over zijn keuze, dat hij het blijkbaar zo slecht nog niet had bij mij, dat het vrijgezellenleven niet zo simpel en mooi is als hij verwacht had, dat hij ons mist, enzovoort enzovoort.
Hoor je het al komen? Hoewel in mijn hoofd de scheiding eigenlijk al een feit was, omdat ik weiger van tweede keus te zijn, begint hij nu stilletjes aan terug te krabbelen, zou hij willen werken terug aan het 'huwelijk' en beseft hij al dat er veel zal moeten veranderen voor het terug weer in orde zou kunnen komen.
Ik weet het allemaal niet meer. Ik hou nog enorm veel van de man, vraag me echt niet waarom, we hebben een zoontje samen, ik steek al 12 jaar enorm veel energie in de relatie want heb hem 6 jaar geleden al eens een misstap moeten vergeven, maar nu heb ik zoiets van 'de maat is vol'. Hoeveel moet ik nog te verduren krijgen voor dat hij beseft wat we samen hebben, wanneer gaat hij stoppen met zoeken naar een vorm van relatie die in mijn ogen onbestaande is?
Gaat het ooit veranderen bij hem? Of zal ik de rest van mijn leven, om de zoveel jaar dit moeten doormaken? Of moet ik toch mijn hart volgen en hem nog maar eens kans geven? Terugdenkend aan de mooie tijden die we wel gehad hebben samen, de weinige ruzies, het graag samen zijn, genieten van de vele vakanties die we deden... en het steken op de mid-life crisis die hij nu duidelijk meemaakt... Ik weet het niet.
Oh ja, nog één pittig detail: in een vlaag van waanzin hebben ze samen een reis geboekt, die niet meer kan geannuleerd worden, dus hij wil toch maar gaan en dan ondertussen de kat uit de boom kijken of het toch echt niets kan worden tussen hun twee.
Ik heb trouwens nog geen flauw idee hoe ik die 3 weken ga overleven, maar enfin, dat zijn zorgen voor later zeker...
Ik had graag ieders mening, het kan mij maar sterken in de beslissing die ik hoe dan ook zal moeten nemen.
Liefs, Deb
zondag 4 oktober 2009 om 18:42
quote:paloma schreef op 04 oktober 2009 @ 18:39:
[...]
Hiervan ga ik hyperventileren. Ik begrijp dat je van je man houdt en dat je het steken van al die energie in een relatie niet zomaar kunt negeren. Maar dit is toch wel het toppunt van arrogantie.
Ik ben benieuwd of die vriendin trouwens nog wel op vakantie wil (mede gezien het feit dat de kriebels niet wederzijds blijken te zijn) of dat hij die nog aan het "bewerken" is om toch nog mee te gaan?Ik weet niet wat ik moet denken van zijn 'vriendin' want blijkbaar heeft ze daar geen problemen mee. Ze snapte zelfs niet waarom hij 2 kamers wilde reserveren. Ze wilt geen relatie maar blijkbaar wil ze wel 3 weken zijn kop (en de rest) nog meer zot maken.
[...]
Hiervan ga ik hyperventileren. Ik begrijp dat je van je man houdt en dat je het steken van al die energie in een relatie niet zomaar kunt negeren. Maar dit is toch wel het toppunt van arrogantie.
Ik ben benieuwd of die vriendin trouwens nog wel op vakantie wil (mede gezien het feit dat de kriebels niet wederzijds blijken te zijn) of dat hij die nog aan het "bewerken" is om toch nog mee te gaan?Ik weet niet wat ik moet denken van zijn 'vriendin' want blijkbaar heeft ze daar geen problemen mee. Ze snapte zelfs niet waarom hij 2 kamers wilde reserveren. Ze wilt geen relatie maar blijkbaar wil ze wel 3 weken zijn kop (en de rest) nog meer zot maken.
zondag 4 oktober 2009 om 18:44
Debtje,
Erger dan dit wordt het niet. Geloof me.
Je kunt pas door als je een beslissing genomen hebt. Zélf.
Je kunt het ook van hem af laten hangen, hem op vakantie laten gaan en dan hopen dat hij afknapt op zijn scharrel en bij je terugkeert. Maar wat als hij dat niet doet? Dan kiest hij voor een leven zonder jou en dan heb jij nog langer in dat niemandsland gezeten, in die hel waar je nu in zit.
Je kunt ook niks doen, kop in het zand en afwachten. Maar niet kiezen is ook kiezen en ik denk dat je trots op jezelf zult zijn als je zélf een keuze maakt en die keuze kan ook zijn; doorgaan met je relatie. Maar dan ben je van hem afhankelijk want hij wil nog gaan zitten bepalen of hij met jou of met die ander door zal gaan en ik denk dat dat nog véél meer pijn doet dan voor jezelf een keuze maken.
Jammer alleen is dat je op dit moment maar weinig te kiezen hebt. Want hij is er zelf nog niet uit. Hij is zelf nog aan het nadenken en jouw enige keuze is nu wachten tot hij klaar is met zijn afwegingen, óf kiezen voor een leven zonder hem.
Maar hoe dan ook, je hebt geen haast, je kunt het nog best een tijdje uitstellen, al denk ik dat het alleen maar zwaarder wordt, dit leven in het ongewisse.
Janoa,
Het duurt een hele tijd, liefdesverdriet. Potverdorie, ik zou willen dat het niet waar was maar helaas, het is ellendig en niet minder dan dat. Maar het feit dat jij al kunt zeggen dat de geluksmomenten, of in ieder geval de momenten dat je weet dat je voor jezelf een goede keuze gemaakt hebt, steeds talrijker worden, is een heel goed teken!
More power to you!
Erger dan dit wordt het niet. Geloof me.
Je kunt pas door als je een beslissing genomen hebt. Zélf.
Je kunt het ook van hem af laten hangen, hem op vakantie laten gaan en dan hopen dat hij afknapt op zijn scharrel en bij je terugkeert. Maar wat als hij dat niet doet? Dan kiest hij voor een leven zonder jou en dan heb jij nog langer in dat niemandsland gezeten, in die hel waar je nu in zit.
Je kunt ook niks doen, kop in het zand en afwachten. Maar niet kiezen is ook kiezen en ik denk dat je trots op jezelf zult zijn als je zélf een keuze maakt en die keuze kan ook zijn; doorgaan met je relatie. Maar dan ben je van hem afhankelijk want hij wil nog gaan zitten bepalen of hij met jou of met die ander door zal gaan en ik denk dat dat nog véél meer pijn doet dan voor jezelf een keuze maken.
Jammer alleen is dat je op dit moment maar weinig te kiezen hebt. Want hij is er zelf nog niet uit. Hij is zelf nog aan het nadenken en jouw enige keuze is nu wachten tot hij klaar is met zijn afwegingen, óf kiezen voor een leven zonder hem.
Maar hoe dan ook, je hebt geen haast, je kunt het nog best een tijdje uitstellen, al denk ik dat het alleen maar zwaarder wordt, dit leven in het ongewisse.
Janoa,
Het duurt een hele tijd, liefdesverdriet. Potverdorie, ik zou willen dat het niet waar was maar helaas, het is ellendig en niet minder dan dat. Maar het feit dat jij al kunt zeggen dat de geluksmomenten, of in ieder geval de momenten dat je weet dat je voor jezelf een goede keuze gemaakt hebt, steeds talrijker worden, is een heel goed teken!
More power to you!
zondag 4 oktober 2009 om 18:48
quote:debtje1978 schreef op 04 oktober 2009 @ 18:42:
[...]
Ik weet niet wat ik moet denken van zijn 'vriendin' want blijkbaar heeft ze daar geen problemen mee. Ze snapte zelfs niet waarom hij 2 kamers wilde reserveren. Ze wilt geen relatie maar blijkbaar wil ze wel 3 weken zijn kop (en de rest) nog meer zot maken.Ik zou hem gewoon even laten schrikken, door al zijn spullen in te pakken die hij nog bij jou heeft staan. Dat mag hij bij het volgende bezoek allemaal meenemen. Verder zou ik hem niet vertellen over je plannen (wat en met wie je het doet). Richt je aandacht voor even op je eigen leven en laat je man zien, dat je zonder hem kan. Zien hoe snel hij op zijn knietjes terugkomt. En dan kun je altijd nog bepalen of je hem terug wilt of niet. Zolang jij jij de voordeur op een kier houdt, heeft hij alle vrijheid om van twee walletjes te eten.
[...]
Ik weet niet wat ik moet denken van zijn 'vriendin' want blijkbaar heeft ze daar geen problemen mee. Ze snapte zelfs niet waarom hij 2 kamers wilde reserveren. Ze wilt geen relatie maar blijkbaar wil ze wel 3 weken zijn kop (en de rest) nog meer zot maken.Ik zou hem gewoon even laten schrikken, door al zijn spullen in te pakken die hij nog bij jou heeft staan. Dat mag hij bij het volgende bezoek allemaal meenemen. Verder zou ik hem niet vertellen over je plannen (wat en met wie je het doet). Richt je aandacht voor even op je eigen leven en laat je man zien, dat je zonder hem kan. Zien hoe snel hij op zijn knietjes terugkomt. En dan kun je altijd nog bepalen of je hem terug wilt of niet. Zolang jij jij de voordeur op een kier houdt, heeft hij alle vrijheid om van twee walletjes te eten.
zondag 4 oktober 2009 om 18:50
Hey Debtje, ik heb in jouw schoenen gestaan. Ik heb mijn man een tweede kans gegeven, maar pas op het moment dat hij dat verdiende. Toen hij liet zien dat hij door had dat hij fout zat, toen hij uitgezocht had waarom hij de fout ingegaan was. Niet eerder, hoeveel ik hem ook miste.
Die reis kan echt niet! Als hij perse wil gaan, dan kan hij toch omboeken naar jou, en kijken of het tussen jullie nog werkt? Dat wil hij toch het liefste, zegt hij?
Die reis kan echt niet! Als hij perse wil gaan, dan kan hij toch omboeken naar jou, en kijken of het tussen jullie nog werkt? Dat wil hij toch het liefste, zegt hij?
zondag 4 oktober 2009 om 18:53
Debtje, het lijkt erg op elkaar zeg,! jeetje, maar die vakantie....Ik zou niet weten wat ik in jouw situatie zou hebben gedaan! Misschien kan je in die drie weken vast naar een advokaat gaan, kan je hem dat na zijn vakantie vertellen, of ben je dan bang dat je hem helemaal kwijt bent? Hij wilde dat niet, heb het zelf door gezet
Tussendoor de advokaat nog gebeld om te vragen of het tijdelijk stop gezet kon worden want hij wilden het nog graag proberen!Ondertussen is de boel alweer in gang gezet.
Ik heb hem dus voor volgend weekend gevraagd, ik merk nu al dat hij terug begint te krabbelen, heb ook gezegd, gaan we niet, dan is het echt helemaal voorbij, en laat jij mij met rust (en daar heeft hij het ook moeilijk mee)
Ik denk dat ik iets verder ben dan jou, dus mocht je het e.a.a willen weten, dan hoor ik het vast wel van je! in iedergeval....heel veel sterkte.
Dank je wel Elanora, jij hebt dus al ervaring las ik!!!
Weet zeker als het definitief voorbij is, ik geen spijt zal hebben uiteindelijk!!
Tussendoor de advokaat nog gebeld om te vragen of het tijdelijk stop gezet kon worden want hij wilden het nog graag proberen!Ondertussen is de boel alweer in gang gezet.
Ik heb hem dus voor volgend weekend gevraagd, ik merk nu al dat hij terug begint te krabbelen, heb ook gezegd, gaan we niet, dan is het echt helemaal voorbij, en laat jij mij met rust (en daar heeft hij het ook moeilijk mee)
Ik denk dat ik iets verder ben dan jou, dus mocht je het e.a.a willen weten, dan hoor ik het vast wel van je! in iedergeval....heel veel sterkte.
Dank je wel Elanora, jij hebt dus al ervaring las ik!!!
Weet zeker als het definitief voorbij is, ik geen spijt zal hebben uiteindelijk!!
zondag 4 oktober 2009 om 19:04
aaaaah.... this is so wrong! hij zou met jou op vakantie moeten inderdaad. en als hij toch met -die vrouw- gaat dan ga jij ook eens weg voor een week of wat, lijkt me een goed idee om je zelfrespect op te vijzelen. is natuurlijk niet gemakkelijk te regelen als je een kind hebt maar ja, daar kan hij ook voor zorgen en wie weet opent hem dat ook nog eens de ogen. Niet dat dat uitmaakt want als jij stralend, bruin en uitgerust terugkomt dan weet je wel beter toch? bel een slotenmaker en kick some ass lady. good luck!
zondag 4 oktober 2009 om 19:16
quote:Spijker schreef op 04 oktober 2009 @ 17:06:
Hij wil niet perse bij jou zijn, hij wil alleen perse niet alleen zijn.
Kort, krachtig en WAAR, helaas voor TO
Tot het vakantie verhaal zou ik hem nog een kans willen geven maar juist dat heeft me over duidelijk gemaakt dat hij is zoals spijker zo mooi verwoord
Hij wil niet perse bij jou zijn, hij wil alleen perse niet alleen zijn.
Kort, krachtig en WAAR, helaas voor TO
Tot het vakantie verhaal zou ik hem nog een kans willen geven maar juist dat heeft me over duidelijk gemaakt dat hij is zoals spijker zo mooi verwoord
zondag 4 oktober 2009 om 19:25
quote:Doriane schreef op 04 oktober 2009 @ 18:50:
Hey Debtje, ik heb in jouw schoenen gestaan. Ik heb mijn man een tweede kans gegeven, maar pas op het moment dat hij dat verdiende. Toen hij liet zien dat hij door had dat hij fout zat, toen hij uitgezocht had waarom hij de fout ingegaan was. Niet eerder, hoeveel ik hem ook miste.
Die reis kan echt niet! Als hij perse wil gaan, dan kan hij toch omboeken naar jou, en kijken of het tussen jullie nog werkt? Dat wil hij toch het liefste, zegt hij?Ik kan echt nie mee door mijn werk, maar normaal gezien was de bedoeling dat hij alleen ging (een soort trainings-sportkamp) waar hij aan 'boetedoening' ging doen (zijn eigen bewoording) en keihard ging trainen, heel alleen, om alles op een rijtje te zetten. Wat ik alleen maar kon toejuichen eigenlijk. Maar op een zwak moment heeft ze hem kunnen ompraten om nog een ticket bij te boeken zodat ze meekon als 'gewone' vriendin. Ik begrijp het ook niet goed hoor, wat haar bezielt eigenlijk.
Hey Debtje, ik heb in jouw schoenen gestaan. Ik heb mijn man een tweede kans gegeven, maar pas op het moment dat hij dat verdiende. Toen hij liet zien dat hij door had dat hij fout zat, toen hij uitgezocht had waarom hij de fout ingegaan was. Niet eerder, hoeveel ik hem ook miste.
Die reis kan echt niet! Als hij perse wil gaan, dan kan hij toch omboeken naar jou, en kijken of het tussen jullie nog werkt? Dat wil hij toch het liefste, zegt hij?Ik kan echt nie mee door mijn werk, maar normaal gezien was de bedoeling dat hij alleen ging (een soort trainings-sportkamp) waar hij aan 'boetedoening' ging doen (zijn eigen bewoording) en keihard ging trainen, heel alleen, om alles op een rijtje te zetten. Wat ik alleen maar kon toejuichen eigenlijk. Maar op een zwak moment heeft ze hem kunnen ompraten om nog een ticket bij te boeken zodat ze meekon als 'gewone' vriendin. Ik begrijp het ook niet goed hoor, wat haar bezielt eigenlijk.
zondag 4 oktober 2009 om 19:29
quote:debtje1978 schreef op 04 oktober 2009 @ 19:25:
[...]
Ik kan echt nie mee door mijn werk, maar normaal gezien was de bedoeling dat hij alleen ging (een soort trainings-sportkamp) waar hij aan 'boetedoening' ging doen (zijn eigen bewoording) en keihard ging trainen, heel alleen, om alles op een rijtje te zetten. Wat ik alleen maar kon toejuichen eigenlijk. Maar op een zwak moment heeft ze hem kunnen ompraten om nog een ticket bij te boeken zodat ze meekon als 'gewone' vriendin. Ik begrijp het ook niet goed hoor, wat haar bezielt eigenlijk.
Hahahaha jemig, ik zat aan een tropische vakantie in een luxe resort te denken, niet aan een bootcamp.
Ik zou maar tegen hem zeggen dat die 'boetedoening vakantie' geen zin heeft omdat je nog helemaal niet weet of je hem wel terug wil. En in het geval je dat niet wil zou het zonde zijn als hij al helemaal boete heeft gedaan.
[...]
Ik kan echt nie mee door mijn werk, maar normaal gezien was de bedoeling dat hij alleen ging (een soort trainings-sportkamp) waar hij aan 'boetedoening' ging doen (zijn eigen bewoording) en keihard ging trainen, heel alleen, om alles op een rijtje te zetten. Wat ik alleen maar kon toejuichen eigenlijk. Maar op een zwak moment heeft ze hem kunnen ompraten om nog een ticket bij te boeken zodat ze meekon als 'gewone' vriendin. Ik begrijp het ook niet goed hoor, wat haar bezielt eigenlijk.
Hahahaha jemig, ik zat aan een tropische vakantie in een luxe resort te denken, niet aan een bootcamp.
Ik zou maar tegen hem zeggen dat die 'boetedoening vakantie' geen zin heeft omdat je nog helemaal niet weet of je hem wel terug wil. En in het geval je dat niet wil zou het zonde zijn als hij al helemaal boete heeft gedaan.
pluk de dag
zondag 4 oktober 2009 om 19:33
quote:paloma schreef op 04 oktober 2009 @ 18:48:
[...]
Ik zou hem gewoon even laten schrikken, door al zijn spullen in te pakken die hij nog bij jou heeft staan. Dat mag hij bij het volgende bezoek allemaal meenemen. Verder zou ik hem niet vertellen over je plannen (wat en met wie je het doet). Richt je aandacht voor even op je eigen leven en laat je man zien, dat je zonder hem kan. Zien hoe snel hij op zijn knietjes terugkomt. En dan kun je altijd nog bepalen of je hem terug wilt of niet. Zolang jij jij de voordeur op een kier houdt, heeft hij alle vrijheid om van twee walletjes te eten.
Vind ik altijd gevaarlijk, dit soort 'strategieën'.
Iemand de deur wijzen moet je echt alleen doen als je dat werkelijk meent vanonder het eelt van je voeten. Anders moet je er niet mee sjansen vind ik. Omdat dat soort dingen uiteindelijk tegen je werkt want die ander kan ook een strategie hebben en voor je het weet ben je in een soort van spelletje verzeild geraakt.
Het is in mijn ogen juist zaak dat je stellig stelling neemt. Dít is wat je wil en daar blijf je bij, omdat je het meent en nergens anders om.
[...]
Ik zou hem gewoon even laten schrikken, door al zijn spullen in te pakken die hij nog bij jou heeft staan. Dat mag hij bij het volgende bezoek allemaal meenemen. Verder zou ik hem niet vertellen over je plannen (wat en met wie je het doet). Richt je aandacht voor even op je eigen leven en laat je man zien, dat je zonder hem kan. Zien hoe snel hij op zijn knietjes terugkomt. En dan kun je altijd nog bepalen of je hem terug wilt of niet. Zolang jij jij de voordeur op een kier houdt, heeft hij alle vrijheid om van twee walletjes te eten.
Vind ik altijd gevaarlijk, dit soort 'strategieën'.
Iemand de deur wijzen moet je echt alleen doen als je dat werkelijk meent vanonder het eelt van je voeten. Anders moet je er niet mee sjansen vind ik. Omdat dat soort dingen uiteindelijk tegen je werkt want die ander kan ook een strategie hebben en voor je het weet ben je in een soort van spelletje verzeild geraakt.
Het is in mijn ogen juist zaak dat je stellig stelling neemt. Dít is wat je wil en daar blijf je bij, omdat je het meent en nergens anders om.
zondag 4 oktober 2009 om 19:42
quote:Peronne schreef op 04 oktober 2009 @ 19:29:
[...]
Hahahaha jemig, ik zat aan een tropische vakantie in een luxe resort te denken, niet aan een bootcamp.
Ik zou maar tegen hem zeggen dat die 'boetedoening vakantie' geen zin heeft omdat je nog helemaal niet weet of je hem wel terug wil. En in het geval je dat niet wil zou het zonde zijn als hij al helemaal boete heeft gedaan.Wel ja, die bootcamp was de bedoeling hè, maar nu zal hij zijn tijd moeten verdelen dus zijn sport en haar en hij is daar op dit ogenblik niet echt gelukkig mee, want hij voelt ook wel dat het waarschijnlijk nooit niks zal worden tussen hun twee.
[...]
Hahahaha jemig, ik zat aan een tropische vakantie in een luxe resort te denken, niet aan een bootcamp.
Ik zou maar tegen hem zeggen dat die 'boetedoening vakantie' geen zin heeft omdat je nog helemaal niet weet of je hem wel terug wil. En in het geval je dat niet wil zou het zonde zijn als hij al helemaal boete heeft gedaan.Wel ja, die bootcamp was de bedoeling hè, maar nu zal hij zijn tijd moeten verdelen dus zijn sport en haar en hij is daar op dit ogenblik niet echt gelukkig mee, want hij voelt ook wel dat het waarschijnlijk nooit niks zal worden tussen hun twee.
zondag 4 oktober 2009 om 20:15
debtje,
Ben trouwens vergeten te melden, dat het voor mijn (ex)man ook al de tweede misstap was, erger nog ze was zwanger en heeft een abortus laten plegen!! zijn onze mannen broers?
en nog steeds snap ik niet van mezelf dat ik er nog niet helemaal klaar mee ben!! (al hoewel, onbewust volgens mij wel)
Ben trouwens vergeten te melden, dat het voor mijn (ex)man ook al de tweede misstap was, erger nog ze was zwanger en heeft een abortus laten plegen!! zijn onze mannen broers?
en nog steeds snap ik niet van mezelf dat ik er nog niet helemaal klaar mee ben!! (al hoewel, onbewust volgens mij wel)
zondag 4 oktober 2009 om 20:46
zondag 4 oktober 2009 om 20:47
Als mij dit zou overkomen zou ik niet met hem verder willen.
Als hij bij me terug was gekomen omdat hij me echt heel erg zou missen en vreselijk veel van me hield dan was het een ander verhaal.Hij komt nu terug omdat zijn neukertje toch niet zo ver met hem wilde gaan als hij met haar...not done.
Vergeet je jezelf niet aub????
Als hij bij me terug was gekomen omdat hij me echt heel erg zou missen en vreselijk veel van me hield dan was het een ander verhaal.Hij komt nu terug omdat zijn neukertje toch niet zo ver met hem wilde gaan als hij met haar...not done.
Vergeet je jezelf niet aub????
zondag 4 oktober 2009 om 20:48
Ik vind dat je helemaal niet moet kijken naar die 'vriendin' van hem en alles wat er omheen komt te kijken.
Hij bedriegt(!!!) jouw, open en bloot voor de hele wereld.
Aceepteer dat, en wees bereid om zijn sloor te zijn waar ie kan bij thuiskomen nadat hij weer eens op reis is geweest met een nieuwe liefde.
Of accepteer het niet, en bouw zelf een leven op, met respect voor jezelf, met mensen rond je heen die het waard zijn.
Jouw keuze, lijkt me. Voor jezelf, en het voorbeeld dat je wilt geven aan je kind.
Hij bedriegt(!!!) jouw, open en bloot voor de hele wereld.
Aceepteer dat, en wees bereid om zijn sloor te zijn waar ie kan bij thuiskomen nadat hij weer eens op reis is geweest met een nieuwe liefde.
Of accepteer het niet, en bouw zelf een leven op, met respect voor jezelf, met mensen rond je heen die het waard zijn.
Jouw keuze, lijkt me. Voor jezelf, en het voorbeeld dat je wilt geven aan je kind.
zondag 4 oktober 2009 om 20:49
zondag 4 oktober 2009 om 21:15
Bosaapje, je hebt gelijk ik wet het,
Heb het hem ook gezegd, dat hij een slecht voorbeeld voor zijn kinderen is, later als ze oud en wijs genoeg zijn, zullen ze niet trots op hem zijn! Het is natuurlijk wel erg voor de kinderen,
Op de kamer van mijn dochter (6 jaar) vondt ik een envelop, waarop papa en mama was geschreven, daar zat onze trouwfoto in, op dat moment breek je helemaal. Ik heb hem gebeld om het te vertellen, volgens hem was het mijn schuld, want ik wilden het allemaal geen kans meer geven.............
Heb het hem ook gezegd, dat hij een slecht voorbeeld voor zijn kinderen is, later als ze oud en wijs genoeg zijn, zullen ze niet trots op hem zijn! Het is natuurlijk wel erg voor de kinderen,
Op de kamer van mijn dochter (6 jaar) vondt ik een envelop, waarop papa en mama was geschreven, daar zat onze trouwfoto in, op dat moment breek je helemaal. Ik heb hem gebeld om het te vertellen, volgens hem was het mijn schuld, want ik wilden het allemaal geen kans meer geven.............
zondag 4 oktober 2009 om 22:33
quote:debtje1978 schreef op 04 oktober 2009 @ 19:25:
[...]
Ik kan echt nie mee door mijn werk, maar normaal gezien was de bedoeling dat hij alleen ging (een soort trainings-sportkamp) waar hij aan 'boetedoening' ging doen (zijn eigen bewoording) en keihard ging trainen, heel alleen, om alles op een rijtje te zetten. Wat ik alleen maar kon toejuichen eigenlijk. Maar op een zwak moment heeft ze hem kunnen ompraten om nog een ticket bij te boeken zodat ze meekon als 'gewone' vriendin. Ik begrijp het ook niet goed hoor, wat haar bezielt eigenlijk.
Ik snap er ook niks van wat dit soort vrouwen bezielt. Bewijzen dat ze iedere vent gek kunnen krijgen, of zo?
Maar dat is jouw probleem niet. Het is jouw vent die er intrapt. En die jou besodemietert. Dat is het probleem.
[...]
Ik kan echt nie mee door mijn werk, maar normaal gezien was de bedoeling dat hij alleen ging (een soort trainings-sportkamp) waar hij aan 'boetedoening' ging doen (zijn eigen bewoording) en keihard ging trainen, heel alleen, om alles op een rijtje te zetten. Wat ik alleen maar kon toejuichen eigenlijk. Maar op een zwak moment heeft ze hem kunnen ompraten om nog een ticket bij te boeken zodat ze meekon als 'gewone' vriendin. Ik begrijp het ook niet goed hoor, wat haar bezielt eigenlijk.
Ik snap er ook niks van wat dit soort vrouwen bezielt. Bewijzen dat ze iedere vent gek kunnen krijgen, of zo?
Maar dat is jouw probleem niet. Het is jouw vent die er intrapt. En die jou besodemietert. Dat is het probleem.
