Relaties
alle pijlers
Blijven vergeven uit liefde?
zondag 4 oktober 2009 om 16:45
Dag lieve lezers,
Daar ik nu al weken in een soort van hel leef, ben ik op deze forum terechtgekomen. Heb het gevoel dat ik hulp nodig heb, alhoewel ik niet graag praat over heel mijn situatie.
Ben 11 jaar gehuwd maar begin juli heeft mijn man de bom doen ontploffen door te zeggen dat hij niet gelukkig was en even een time-out nodig had. Het was de sleur die het hem deed, hij voelt geen kriebels meer bij mij, bla bla bla....
Na een paar dagen is dan uitgekomen dat hij die kriebels blijkbaar bij iemand wel al had teruggevonden en dat dat dus de reden was dat hij een time-out wou. Begin augustus is hij dan alleen gaan wonen, heeft ondertussen een paar afspraakjes gemaakt maar komt nu tot de conclusie dat die kriebels blijkbaar niet volledig wederzijds zijn, dat de dame in kwestie hem niet vertrouwd, ze is nog niet klaar is voor een relatie, bla bla bla.... Wat als gevolg heeft dat mijn man eindelijk is beginnen nadenken over zijn keuze, dat hij het blijkbaar zo slecht nog niet had bij mij, dat het vrijgezellenleven niet zo simpel en mooi is als hij verwacht had, dat hij ons mist, enzovoort enzovoort.
Hoor je het al komen? Hoewel in mijn hoofd de scheiding eigenlijk al een feit was, omdat ik weiger van tweede keus te zijn, begint hij nu stilletjes aan terug te krabbelen, zou hij willen werken terug aan het 'huwelijk' en beseft hij al dat er veel zal moeten veranderen voor het terug weer in orde zou kunnen komen.
Ik weet het allemaal niet meer. Ik hou nog enorm veel van de man, vraag me echt niet waarom, we hebben een zoontje samen, ik steek al 12 jaar enorm veel energie in de relatie want heb hem 6 jaar geleden al eens een misstap moeten vergeven, maar nu heb ik zoiets van 'de maat is vol'. Hoeveel moet ik nog te verduren krijgen voor dat hij beseft wat we samen hebben, wanneer gaat hij stoppen met zoeken naar een vorm van relatie die in mijn ogen onbestaande is?
Gaat het ooit veranderen bij hem? Of zal ik de rest van mijn leven, om de zoveel jaar dit moeten doormaken? Of moet ik toch mijn hart volgen en hem nog maar eens kans geven? Terugdenkend aan de mooie tijden die we wel gehad hebben samen, de weinige ruzies, het graag samen zijn, genieten van de vele vakanties die we deden... en het steken op de mid-life crisis die hij nu duidelijk meemaakt... Ik weet het niet.
Oh ja, nog één pittig detail: in een vlaag van waanzin hebben ze samen een reis geboekt, die niet meer kan geannuleerd worden, dus hij wil toch maar gaan en dan ondertussen de kat uit de boom kijken of het toch echt niets kan worden tussen hun twee.
Ik heb trouwens nog geen flauw idee hoe ik die 3 weken ga overleven, maar enfin, dat zijn zorgen voor later zeker...
Ik had graag ieders mening, het kan mij maar sterken in de beslissing die ik hoe dan ook zal moeten nemen.
Liefs, Deb
Daar ik nu al weken in een soort van hel leef, ben ik op deze forum terechtgekomen. Heb het gevoel dat ik hulp nodig heb, alhoewel ik niet graag praat over heel mijn situatie.
Ben 11 jaar gehuwd maar begin juli heeft mijn man de bom doen ontploffen door te zeggen dat hij niet gelukkig was en even een time-out nodig had. Het was de sleur die het hem deed, hij voelt geen kriebels meer bij mij, bla bla bla....
Na een paar dagen is dan uitgekomen dat hij die kriebels blijkbaar bij iemand wel al had teruggevonden en dat dat dus de reden was dat hij een time-out wou. Begin augustus is hij dan alleen gaan wonen, heeft ondertussen een paar afspraakjes gemaakt maar komt nu tot de conclusie dat die kriebels blijkbaar niet volledig wederzijds zijn, dat de dame in kwestie hem niet vertrouwd, ze is nog niet klaar is voor een relatie, bla bla bla.... Wat als gevolg heeft dat mijn man eindelijk is beginnen nadenken over zijn keuze, dat hij het blijkbaar zo slecht nog niet had bij mij, dat het vrijgezellenleven niet zo simpel en mooi is als hij verwacht had, dat hij ons mist, enzovoort enzovoort.
Hoor je het al komen? Hoewel in mijn hoofd de scheiding eigenlijk al een feit was, omdat ik weiger van tweede keus te zijn, begint hij nu stilletjes aan terug te krabbelen, zou hij willen werken terug aan het 'huwelijk' en beseft hij al dat er veel zal moeten veranderen voor het terug weer in orde zou kunnen komen.
Ik weet het allemaal niet meer. Ik hou nog enorm veel van de man, vraag me echt niet waarom, we hebben een zoontje samen, ik steek al 12 jaar enorm veel energie in de relatie want heb hem 6 jaar geleden al eens een misstap moeten vergeven, maar nu heb ik zoiets van 'de maat is vol'. Hoeveel moet ik nog te verduren krijgen voor dat hij beseft wat we samen hebben, wanneer gaat hij stoppen met zoeken naar een vorm van relatie die in mijn ogen onbestaande is?
Gaat het ooit veranderen bij hem? Of zal ik de rest van mijn leven, om de zoveel jaar dit moeten doormaken? Of moet ik toch mijn hart volgen en hem nog maar eens kans geven? Terugdenkend aan de mooie tijden die we wel gehad hebben samen, de weinige ruzies, het graag samen zijn, genieten van de vele vakanties die we deden... en het steken op de mid-life crisis die hij nu duidelijk meemaakt... Ik weet het niet.
Oh ja, nog één pittig detail: in een vlaag van waanzin hebben ze samen een reis geboekt, die niet meer kan geannuleerd worden, dus hij wil toch maar gaan en dan ondertussen de kat uit de boom kijken of het toch echt niets kan worden tussen hun twee.
Ik heb trouwens nog geen flauw idee hoe ik die 3 weken ga overleven, maar enfin, dat zijn zorgen voor later zeker...
Ik had graag ieders mening, het kan mij maar sterken in de beslissing die ik hoe dan ook zal moeten nemen.
Liefs, Deb
zondag 11 oktober 2009 om 17:57
quote:Susan schreef op 11 oktober 2009 @ 17:47:
Waarom voel jij jezelf de boeman die je kind zijn vader ontneemt, terwijl hij het nota bene niet eens kan opbrengen om die reis te annuleren?
Maar zo ziet een kind van 5 jaar dat niet hè. Ik ben de 'schuldige' in heel de zaak want ik ben 'boos' op papa en ik zeur altijd als ik hem zie. Hoe leg je zoiets uit?
Wat koop jij er nou voor dat hij spijt heeft van zijn impulsieve beslissing, hij kan die spijt toch omzetten in daden en niet gaan? Alsof je door de politie wordt opgehaald als je eenmaal een reis hebt geboekt en vervolgens niet komt opdagen. Wat is de reden dat hij het toch laat doorgaan als hij, naar eigen zeggen, zijn huwelijk zo belangrijk vindt?Dat heb ik hem gisteren ook gezegd hoor, dat ik daar allemaal niets mee opschiet, dat woorden goedkoop zijn en dat ik er geen woord meer van geloof van wat hij verteld. Ik heb inderdaad nog altijd geen enkel bewijs ondertussen dat hij oprecht spijt heeft, dus voor mij verandert er op dit moment nog niets.
Waarom voel jij jezelf de boeman die je kind zijn vader ontneemt, terwijl hij het nota bene niet eens kan opbrengen om die reis te annuleren?
Maar zo ziet een kind van 5 jaar dat niet hè. Ik ben de 'schuldige' in heel de zaak want ik ben 'boos' op papa en ik zeur altijd als ik hem zie. Hoe leg je zoiets uit?
Wat koop jij er nou voor dat hij spijt heeft van zijn impulsieve beslissing, hij kan die spijt toch omzetten in daden en niet gaan? Alsof je door de politie wordt opgehaald als je eenmaal een reis hebt geboekt en vervolgens niet komt opdagen. Wat is de reden dat hij het toch laat doorgaan als hij, naar eigen zeggen, zijn huwelijk zo belangrijk vindt?Dat heb ik hem gisteren ook gezegd hoor, dat ik daar allemaal niets mee opschiet, dat woorden goedkoop zijn en dat ik er geen woord meer van geloof van wat hij verteld. Ik heb inderdaad nog altijd geen enkel bewijs ondertussen dat hij oprecht spijt heeft, dus voor mij verandert er op dit moment nog niets.
zondag 11 oktober 2009 om 17:58
quote:debtje1978 schreef op 11 oktober 2009 @ 17:57:
[...]
Dat heb ik hem gisteren ook gezegd hoor, dat ik daar allemaal niets mee opschiet, dat woorden goedkoop zijn en dat ik er geen woord meer van geloof van wat hij verteld. Ik heb inderdaad nog altijd geen enkel bewijs ondertussen dat hij oprecht spijt heeft, dus voor mij verandert er op dit moment nog niets.Wat je zoontje betreft kun je uitleggen dat je heel verdrietig en boos bent omdat papa iets verkeerds heeft gedaan. Zo gaat dat tussen grote mensen.
[...]
Dat heb ik hem gisteren ook gezegd hoor, dat ik daar allemaal niets mee opschiet, dat woorden goedkoop zijn en dat ik er geen woord meer van geloof van wat hij verteld. Ik heb inderdaad nog altijd geen enkel bewijs ondertussen dat hij oprecht spijt heeft, dus voor mij verandert er op dit moment nog niets.Wat je zoontje betreft kun je uitleggen dat je heel verdrietig en boos bent omdat papa iets verkeerds heeft gedaan. Zo gaat dat tussen grote mensen.
zondag 11 oktober 2009 om 18:03
quote:domnaiefmutsje schreef op 11 oktober 2009 @ 17:53:
[...]
Zijn lulkoek en zijn vakantieMaar wie zegt dat ik dat accepteer?? Natuurlijk accepteer ik dat niet, maar ik ga hem niet de pap in de mond steken en zeggen van 'zolang je die reis niet annuleert, komt er niets van in huis.' Dat moet hij in mijn ogen zelf beseffen en er zijn conclusies uittrekken en DAN, en EVENTUEEL, kunnen we verder spreken over 'ons'. Niet eerder voor mij.
[...]
Zijn lulkoek en zijn vakantieMaar wie zegt dat ik dat accepteer?? Natuurlijk accepteer ik dat niet, maar ik ga hem niet de pap in de mond steken en zeggen van 'zolang je die reis niet annuleert, komt er niets van in huis.' Dat moet hij in mijn ogen zelf beseffen en er zijn conclusies uittrekken en DAN, en EVENTUEEL, kunnen we verder spreken over 'ons'. Niet eerder voor mij.
zondag 11 oktober 2009 om 18:06
quote:debtje1978 schreef op 11 oktober 2009 @ 18:03:
[...]
Maar wie zegt dat ik dat accepteer?? Natuurlijk accepteer ik dat niet, maar ik ga hem niet de pap in de mond steken en zeggen van 'zolang je die reis niet annuleert, komt er niets van in huis.' Dat moet hij in mijn ogen zelf beseffen en er zijn conclusies uittrekken en DAN, en EVENTUEEL, kunnen we verder spreken over 'ons'. Niet eerder voor mij.
Ow, ok, ik las het alsof je er in was getrapt, excuus
Want het is echt enorme bullshit wat hij uitkraamt. Ik zou het zelfs als indicator zien dat hij recht wil lullen om zijn zin te krijgen op elk vlak en zo min mogelijk in hoeft te leveren en zo min mogelijk shit krijgt. Zo iemand gaat jou uiteindelijk verwijten en de boel verdraaien zodat jij uiteindelijk 'het zeikwijf' bent.
Echt beseffen zal waarschijnlijk over een paar jaar zijn ben ik bang.
[...]
Maar wie zegt dat ik dat accepteer?? Natuurlijk accepteer ik dat niet, maar ik ga hem niet de pap in de mond steken en zeggen van 'zolang je die reis niet annuleert, komt er niets van in huis.' Dat moet hij in mijn ogen zelf beseffen en er zijn conclusies uittrekken en DAN, en EVENTUEEL, kunnen we verder spreken over 'ons'. Niet eerder voor mij.
Ow, ok, ik las het alsof je er in was getrapt, excuus
Want het is echt enorme bullshit wat hij uitkraamt. Ik zou het zelfs als indicator zien dat hij recht wil lullen om zijn zin te krijgen op elk vlak en zo min mogelijk in hoeft te leveren en zo min mogelijk shit krijgt. Zo iemand gaat jou uiteindelijk verwijten en de boel verdraaien zodat jij uiteindelijk 'het zeikwijf' bent.
Echt beseffen zal waarschijnlijk over een paar jaar zijn ben ik bang.
zondag 11 oktober 2009 om 18:08
quote:domnaiefmutsje schreef op 11 oktober 2009 @ 18:06:
Ow, ok, ik las het alsof je er in was getrapt, excuus
Want het is echt enorme bullshit wat hij uitkraamt. Ik zou het zelfs als indicator zien dat hij recht wil lullen om zijn zin te krijgen op elk vlak en zo min mogelijk in hoeft te leveren en zo min mogelijk shit krijgt. Zo iemand gaat jou uiteindelijk verwijten en de boel verdraaien zodat jij uiteindelijk 'het zeikwijf' bent.
Echt beseffen zal waarschijnlijk over een paar jaar zijn ben ik bang.Helemaal mee eens.
Ow, ok, ik las het alsof je er in was getrapt, excuus
Want het is echt enorme bullshit wat hij uitkraamt. Ik zou het zelfs als indicator zien dat hij recht wil lullen om zijn zin te krijgen op elk vlak en zo min mogelijk in hoeft te leveren en zo min mogelijk shit krijgt. Zo iemand gaat jou uiteindelijk verwijten en de boel verdraaien zodat jij uiteindelijk 'het zeikwijf' bent.
Echt beseffen zal waarschijnlijk over een paar jaar zijn ben ik bang.Helemaal mee eens.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
zondag 11 oktober 2009 om 18:15
quote:domnaiefmutsje schreef op 11 oktober 2009 @ 18:06:
[...]
Ow, ok, ik las het alsof je er in was getrapt, excuus
Want het is echt enorme bullshit wat hij uitkraamt. Ik zou het zelfs als indicator zien dat hij recht wil lullen om zijn zin te krijgen op elk vlak en zo min mogelijk in hoeft te leveren en zo min mogelijk shit krijgt. Zo iemand gaat jou uiteindelijk verwijten en de boel verdraaien zodat jij uiteindelijk 'het zeikwijf' bent.
Dit begrijp ik niet goed, hoe hij de boel kan verdraaien, dat ik nog het 'zeikwijf' zou kunnen worden.
Echt beseffen zal waarschijnlijk over een paar jaar zijn ben ik bang.
Daar heeft hij zelf schrik voor denk ik, als hij alles kwijt is, dat het volle besef en de gevolgen van zijn daden dan pas zullen komen.
[...]
Ow, ok, ik las het alsof je er in was getrapt, excuus
Want het is echt enorme bullshit wat hij uitkraamt. Ik zou het zelfs als indicator zien dat hij recht wil lullen om zijn zin te krijgen op elk vlak en zo min mogelijk in hoeft te leveren en zo min mogelijk shit krijgt. Zo iemand gaat jou uiteindelijk verwijten en de boel verdraaien zodat jij uiteindelijk 'het zeikwijf' bent.
Dit begrijp ik niet goed, hoe hij de boel kan verdraaien, dat ik nog het 'zeikwijf' zou kunnen worden.
Echt beseffen zal waarschijnlijk over een paar jaar zijn ben ik bang.
Daar heeft hij zelf schrik voor denk ik, als hij alles kwijt is, dat het volle besef en de gevolgen van zijn daden dan pas zullen komen.
zondag 11 oktober 2009 om 18:23
quote:Susan schreef op 11 oktober 2009 @ 18:07:
Mijn vraag blijft staan waarom hij die reis niet kan annuleren. Ik neem aan dat je dat toch wel ter sprake hebt gebracht?We hebben er inderdaad al veel over gesproken en verschillende problemen hierbij: ten eerste heeft zij haar deel al betaald dus hij kan niet zeggen, je mag niet meer mee. Ten tweede, hij kan en mag van mij zelfs niet haar alleen laten gaan, heeft haar meegevraagd, heeft dus de verantwoordelijkheid, en het is geen land waar je als vrouw alleen naar toe gaat en zeker al niet als je je weg er niet kent. Zou het niet op mijn geweten willen hebben dat er iets gebeurd. Wat ze mij ook mag aangedaan hebben.
Mijn vraag blijft staan waarom hij die reis niet kan annuleren. Ik neem aan dat je dat toch wel ter sprake hebt gebracht?We hebben er inderdaad al veel over gesproken en verschillende problemen hierbij: ten eerste heeft zij haar deel al betaald dus hij kan niet zeggen, je mag niet meer mee. Ten tweede, hij kan en mag van mij zelfs niet haar alleen laten gaan, heeft haar meegevraagd, heeft dus de verantwoordelijkheid, en het is geen land waar je als vrouw alleen naar toe gaat en zeker al niet als je je weg er niet kent. Zou het niet op mijn geweten willen hebben dat er iets gebeurd. Wat ze mij ook mag aangedaan hebben.
zondag 11 oktober 2009 om 18:31
Dat is heel lief van je, maar als ze gaat is het haar keus. Haar verantwoording, haar leven. Dat ze het risico genomen heeft met een bezette man een vakantie te boeken is haar risico, haar keus. Dat hoef jij niet op je te nemen. Reken er maar niet op dat ze net zo sensitief met jou om zullen gaan.
Wat betreft je andere vraag aan mij. Als hij terugkomt en geen sikkepit veranderd is en NIETS kwijt is geraakt (immers heb jij hem dan teruggenomen) en geen verantwoordelijkheids gevoel heeft (blijkt uit zijn reactie) zal hij uit alle macht proberen te 'vergeten' wat er is gebeurt. Elke keer als jij het ergens moeilijk mee hebt zal jij hem daaraan herinneren. En aangezien hij als onverantwoordelijk persoon (en persoon die het niet nalaat een ander te kwetsen) dat niet wil zal hij de schuld automatisch op jou schuiven, heel subtiel. Op de zelfde communicatiewijze als jij nu al laat zien.
Misschien begrijp je dit niet. Ik hoop alleen nooit dat je ooit zal meemaken wat ik bedoel.
Wat betreft je andere vraag aan mij. Als hij terugkomt en geen sikkepit veranderd is en NIETS kwijt is geraakt (immers heb jij hem dan teruggenomen) en geen verantwoordelijkheids gevoel heeft (blijkt uit zijn reactie) zal hij uit alle macht proberen te 'vergeten' wat er is gebeurt. Elke keer als jij het ergens moeilijk mee hebt zal jij hem daaraan herinneren. En aangezien hij als onverantwoordelijk persoon (en persoon die het niet nalaat een ander te kwetsen) dat niet wil zal hij de schuld automatisch op jou schuiven, heel subtiel. Op de zelfde communicatiewijze als jij nu al laat zien.
Misschien begrijp je dit niet. Ik hoop alleen nooit dat je ooit zal meemaken wat ik bedoel.
zondag 11 oktober 2009 om 18:53
quote:domnaiefmutsje schreef op 11 oktober 2009 @ 18:31:
Dat is heel lief van je, maar als ze gaat is het haar keus. Haar verantwoording, haar leven. Dat ze het risico genomen heeft met een bezette man een vakantie te boeken is haar risico, haar keus. Dat hoef jij niet op je te nemen. Reken er maar niet op dat ze net zo sensitief met jou om zullen gaan.
Helemaal mee eens.
Dat is heel lief van je, maar als ze gaat is het haar keus. Haar verantwoording, haar leven. Dat ze het risico genomen heeft met een bezette man een vakantie te boeken is haar risico, haar keus. Dat hoef jij niet op je te nemen. Reken er maar niet op dat ze net zo sensitief met jou om zullen gaan.
Helemaal mee eens.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
zondag 11 oktober 2009 om 18:59
quote:debtje1978 schreef op 11 oktober 2009 @ 18:23:
[...]
We hebben er inderdaad al veel over gesproken en verschillende problemen hierbij: ten eerste heeft zij haar deel al betaald dus hij kan niet zeggen, je mag niet meer mee. Ten tweede, hij kan en mag van mij zelfs niet haar alleen laten gaan, heeft haar meegevraagd, heeft dus de verantwoordelijkheid, en het is geen land waar je als vrouw alleen naar toe gaat en zeker al niet als je je weg er niet kent. Zou het niet op mijn geweten willen hebben dat er iets gebeurd. Wat ze mij ook mag aangedaan hebben.
Nu " ontneem " je haar ook de kans een eventuele nieuwe scharrel of van mijn part haar oudoom mee te vragen.
Je neemt nu een verantwoording op je die je niet hebt en ook helemaal niet zou moeten willen hebben.
[...]
We hebben er inderdaad al veel over gesproken en verschillende problemen hierbij: ten eerste heeft zij haar deel al betaald dus hij kan niet zeggen, je mag niet meer mee. Ten tweede, hij kan en mag van mij zelfs niet haar alleen laten gaan, heeft haar meegevraagd, heeft dus de verantwoordelijkheid, en het is geen land waar je als vrouw alleen naar toe gaat en zeker al niet als je je weg er niet kent. Zou het niet op mijn geweten willen hebben dat er iets gebeurd. Wat ze mij ook mag aangedaan hebben.
Nu " ontneem " je haar ook de kans een eventuele nieuwe scharrel of van mijn part haar oudoom mee te vragen.
Je neemt nu een verantwoording op je die je niet hebt en ook helemaal niet zou moeten willen hebben.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zondag 11 oktober 2009 om 19:53
Staande ovatie voor domnaiefmutsje en Susan. Helemaal niets, maar dan ook niets aan toe te voegen.
Wel wil ik wat zeggen over scheiden en je kind. Ik ben ook gescheiden en toen was mijn oudste op ongeveer dezelfde leeftijd als die van jou. Die heeft mij nooit wat verweten, heeft mij nooit als de kwaaie gezien. Je bent zijn mama, en mama is altijd de wijste, en maakt altijd de juiste keuzes. Hij zal er verdrietig van zijn, en jij mag ook zeker weten je verdriet tonen naar hem, alleen je moet proberen hem er niet mee te belasten. Dat wil niet zeggen dat je dit soort gedrag van je man moet pikken. Het enige wat je je zoontje dan meegeeft is dat vrouwen voetvegen zijn.
