Relaties
alle pijlers
Blijven vergeven uit liefde?
zondag 4 oktober 2009 om 16:45
Dag lieve lezers,
Daar ik nu al weken in een soort van hel leef, ben ik op deze forum terechtgekomen. Heb het gevoel dat ik hulp nodig heb, alhoewel ik niet graag praat over heel mijn situatie.
Ben 11 jaar gehuwd maar begin juli heeft mijn man de bom doen ontploffen door te zeggen dat hij niet gelukkig was en even een time-out nodig had. Het was de sleur die het hem deed, hij voelt geen kriebels meer bij mij, bla bla bla....
Na een paar dagen is dan uitgekomen dat hij die kriebels blijkbaar bij iemand wel al had teruggevonden en dat dat dus de reden was dat hij een time-out wou. Begin augustus is hij dan alleen gaan wonen, heeft ondertussen een paar afspraakjes gemaakt maar komt nu tot de conclusie dat die kriebels blijkbaar niet volledig wederzijds zijn, dat de dame in kwestie hem niet vertrouwd, ze is nog niet klaar is voor een relatie, bla bla bla.... Wat als gevolg heeft dat mijn man eindelijk is beginnen nadenken over zijn keuze, dat hij het blijkbaar zo slecht nog niet had bij mij, dat het vrijgezellenleven niet zo simpel en mooi is als hij verwacht had, dat hij ons mist, enzovoort enzovoort.
Hoor je het al komen? Hoewel in mijn hoofd de scheiding eigenlijk al een feit was, omdat ik weiger van tweede keus te zijn, begint hij nu stilletjes aan terug te krabbelen, zou hij willen werken terug aan het 'huwelijk' en beseft hij al dat er veel zal moeten veranderen voor het terug weer in orde zou kunnen komen.
Ik weet het allemaal niet meer. Ik hou nog enorm veel van de man, vraag me echt niet waarom, we hebben een zoontje samen, ik steek al 12 jaar enorm veel energie in de relatie want heb hem 6 jaar geleden al eens een misstap moeten vergeven, maar nu heb ik zoiets van 'de maat is vol'. Hoeveel moet ik nog te verduren krijgen voor dat hij beseft wat we samen hebben, wanneer gaat hij stoppen met zoeken naar een vorm van relatie die in mijn ogen onbestaande is?
Gaat het ooit veranderen bij hem? Of zal ik de rest van mijn leven, om de zoveel jaar dit moeten doormaken? Of moet ik toch mijn hart volgen en hem nog maar eens kans geven? Terugdenkend aan de mooie tijden die we wel gehad hebben samen, de weinige ruzies, het graag samen zijn, genieten van de vele vakanties die we deden... en het steken op de mid-life crisis die hij nu duidelijk meemaakt... Ik weet het niet.
Oh ja, nog één pittig detail: in een vlaag van waanzin hebben ze samen een reis geboekt, die niet meer kan geannuleerd worden, dus hij wil toch maar gaan en dan ondertussen de kat uit de boom kijken of het toch echt niets kan worden tussen hun twee.
Ik heb trouwens nog geen flauw idee hoe ik die 3 weken ga overleven, maar enfin, dat zijn zorgen voor later zeker...
Ik had graag ieders mening, het kan mij maar sterken in de beslissing die ik hoe dan ook zal moeten nemen.
Liefs, Deb
Daar ik nu al weken in een soort van hel leef, ben ik op deze forum terechtgekomen. Heb het gevoel dat ik hulp nodig heb, alhoewel ik niet graag praat over heel mijn situatie.
Ben 11 jaar gehuwd maar begin juli heeft mijn man de bom doen ontploffen door te zeggen dat hij niet gelukkig was en even een time-out nodig had. Het was de sleur die het hem deed, hij voelt geen kriebels meer bij mij, bla bla bla....
Na een paar dagen is dan uitgekomen dat hij die kriebels blijkbaar bij iemand wel al had teruggevonden en dat dat dus de reden was dat hij een time-out wou. Begin augustus is hij dan alleen gaan wonen, heeft ondertussen een paar afspraakjes gemaakt maar komt nu tot de conclusie dat die kriebels blijkbaar niet volledig wederzijds zijn, dat de dame in kwestie hem niet vertrouwd, ze is nog niet klaar is voor een relatie, bla bla bla.... Wat als gevolg heeft dat mijn man eindelijk is beginnen nadenken over zijn keuze, dat hij het blijkbaar zo slecht nog niet had bij mij, dat het vrijgezellenleven niet zo simpel en mooi is als hij verwacht had, dat hij ons mist, enzovoort enzovoort.
Hoor je het al komen? Hoewel in mijn hoofd de scheiding eigenlijk al een feit was, omdat ik weiger van tweede keus te zijn, begint hij nu stilletjes aan terug te krabbelen, zou hij willen werken terug aan het 'huwelijk' en beseft hij al dat er veel zal moeten veranderen voor het terug weer in orde zou kunnen komen.
Ik weet het allemaal niet meer. Ik hou nog enorm veel van de man, vraag me echt niet waarom, we hebben een zoontje samen, ik steek al 12 jaar enorm veel energie in de relatie want heb hem 6 jaar geleden al eens een misstap moeten vergeven, maar nu heb ik zoiets van 'de maat is vol'. Hoeveel moet ik nog te verduren krijgen voor dat hij beseft wat we samen hebben, wanneer gaat hij stoppen met zoeken naar een vorm van relatie die in mijn ogen onbestaande is?
Gaat het ooit veranderen bij hem? Of zal ik de rest van mijn leven, om de zoveel jaar dit moeten doormaken? Of moet ik toch mijn hart volgen en hem nog maar eens kans geven? Terugdenkend aan de mooie tijden die we wel gehad hebben samen, de weinige ruzies, het graag samen zijn, genieten van de vele vakanties die we deden... en het steken op de mid-life crisis die hij nu duidelijk meemaakt... Ik weet het niet.
Oh ja, nog één pittig detail: in een vlaag van waanzin hebben ze samen een reis geboekt, die niet meer kan geannuleerd worden, dus hij wil toch maar gaan en dan ondertussen de kat uit de boom kijken of het toch echt niets kan worden tussen hun twee.
Ik heb trouwens nog geen flauw idee hoe ik die 3 weken ga overleven, maar enfin, dat zijn zorgen voor later zeker...
Ik had graag ieders mening, het kan mij maar sterken in de beslissing die ik hoe dan ook zal moeten nemen.
Liefs, Deb
zondag 4 oktober 2009 om 16:50
Mijn mening?
Daar kan ik kort over zijn!
Wegwezen!!
Maar das makkelijk gezegd.
Ik heb geen man en ook geen kind.
Maar wat wil je zelf?
Mij lijkt het dat je eeuwig gaat zitten wachten op zijn volgende misstap.
Ik denk dat je je jezelf moet afvragen of je dat wilt.
En dan nog iets...als hij echt aan zijn huwelijk wil werken zoals hij zegt gaat hij dus gewoon NIET op vakantie.
Wat is dat nou voor onzin zeg.
Snap ook wel dat hij niet kan annuleren maar gaan zou bij mij echt de druppel zijn hoor.
Naar mijn bescheiden mening wil deze meneer niet aan zijn huwelijk werken, hij wil gewoon niet alleen zijn!
Mijn kerel zou het in ieder geval niet zijn..ik vind het een oen!
Daar kan ik kort over zijn!
Wegwezen!!
Maar das makkelijk gezegd.
Ik heb geen man en ook geen kind.
Maar wat wil je zelf?
Mij lijkt het dat je eeuwig gaat zitten wachten op zijn volgende misstap.
Ik denk dat je je jezelf moet afvragen of je dat wilt.
En dan nog iets...als hij echt aan zijn huwelijk wil werken zoals hij zegt gaat hij dus gewoon NIET op vakantie.
Wat is dat nou voor onzin zeg.
Snap ook wel dat hij niet kan annuleren maar gaan zou bij mij echt de druppel zijn hoor.
Naar mijn bescheiden mening wil deze meneer niet aan zijn huwelijk werken, hij wil gewoon niet alleen zijn!
Mijn kerel zou het in ieder geval niet zijn..ik vind het een oen!
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
zondag 4 oktober 2009 om 16:55
Het vergeven moet je niet laten afhangen aan de mening van anderen, maar aan het feit of dit goed voor jezelf is en je hiermee volledig gelukkig zal zijn.
Toch mij mening..
Persoonlijk vind ik één misstap al te veel, maar kan begrijpen dat wanneer je een huwelijksbelofte hebt gedaan niet meteen alles vaarwel wil zeggen. Toch zou voor mij die vakantie het toppunt zijn en meneer de deur wijzen, ik ben geen tweede keus, zeer zeker niet na een tweede 'misstap'.
Toch mij mening..
Persoonlijk vind ik één misstap al te veel, maar kan begrijpen dat wanneer je een huwelijksbelofte hebt gedaan niet meteen alles vaarwel wil zeggen. Toch zou voor mij die vakantie het toppunt zijn en meneer de deur wijzen, ik ben geen tweede keus, zeer zeker niet na een tweede 'misstap'.
zondag 4 oktober 2009 om 16:57
zondag 4 oktober 2009 om 16:57
Wat een situatie! Ik zou hem onder geen beding samen met haar die reis laten maken als jullie samen verder willen. Laat hem maar een reis boeken voor jullie samen; er is heel wat te bepraten! Ik weet niet hoe ik zou reageren als mijn man met zo'n verhaal komt. Hij zou in ieder geval alle contact met haar moeten verbreken en alles uit de kast moeten halen om er nog wat van te maken. Maarreh, waar heeft jouw man spijt van? Dat zij bedenkingen heeft of dat hij jou wederom heeft bedonderd, want dat is wel een essentieel verschil. Het feit dat hij met haar toch op vakantie wil gaan is ZO beledigend naar jou toe. Houd altijd meer van jezelf dan van hem hoor. Hij gaat ver over grenzen!
zondag 4 oktober 2009 om 16:57
Hij komt terug bij jou maar hij gaat wel op vakantie om te kijken of het iets tussen hen kan worden? Wat een heerlijk leven heeft die man!
Het klinkt niet alsof hij voor de volle 100% weer voor jullie huwelijk wil gaan, maar meer alsof hij niet alleen kan of wil zijn dus weer teruggaat. Mochten jullie weer met elkaar verder gaan dan zou ik die vakantie echt niet oké vinden. Dan is het geld wat hij daar in heeft gestoken maar de prijs die hij moet betalen. Als hij echt met je verder wilt, dan heeft hij dat er graag voor over. En anders vindt hij een paar honderd euro belangrijker dan zijn huwelijk. En dan moet je toch bij jezelf te rade gaan.
Het klinkt niet alsof hij voor de volle 100% weer voor jullie huwelijk wil gaan, maar meer alsof hij niet alleen kan of wil zijn dus weer teruggaat. Mochten jullie weer met elkaar verder gaan dan zou ik die vakantie echt niet oké vinden. Dan is het geld wat hij daar in heeft gestoken maar de prijs die hij moet betalen. Als hij echt met je verder wilt, dan heeft hij dat er graag voor over. En anders vindt hij een paar honderd euro belangrijker dan zijn huwelijk. En dan moet je toch bij jezelf te rade gaan.
zondag 4 oktober 2009 om 17:00
Hij wil jou terug, maar hij wil ondertussen ook nog kijken of het niet iets kan worden met die ander? En jij vraagt je nog af of je hem moet vergeven uit liefde?
Hij zou van mij echt de boom in kunnen met zijn midlife crisis. Ik kan me goed voorstellen dat je in een goede relatie een misstap kunt vergeven, maar kom op zeg, er zijn wel grenzen.
Hij zou van mij echt de boom in kunnen met zijn midlife crisis. Ik kan me goed voorstellen dat je in een goede relatie een misstap kunt vergeven, maar kom op zeg, er zijn wel grenzen.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
zondag 4 oktober 2009 om 17:03
Zo, hij heeft het goed voor elkaar als je hem zijn zin geeft. Hij gaat én op vakantie met zijn scharrel en zijn vrouw zit op hem te wachten. Fijne vakantie, keus uit twee vrouwen... wat wil een man nog meer.
Ik zou alleen zorgen dat als hij van vakantie terugkomt zijn spullen ergens anders zijn en de sloten vervangen.
Ik zou alleen zorgen dat als hij van vakantie terugkomt zijn spullen ergens anders zijn en de sloten vervangen.
zondag 4 oktober 2009 om 17:13
Je zou op den duur beginnen twijfelen aan jezelf hè, maar het is inderdaad ook volledig mijn gedacht over die reis. Iedere keer als ik ook maar durf verder denken over de toekomst stopt het onmiddellijk bij die reis. Het blokkeert gewoon heel de boel bij mij.
Hij uit wel zijn spijt hoor, vooral over het feit dat ze samen op vakantie gaan, beseft ook wel dat het er over is. En voelt zich schuldig tgo mij en ons zoontje over de manier waarop hij ons verlaten heeft. Hij wou dat hij het anders had aangepakt en dat hij die andere nooit had ontmoet. Geloof hem wel daarop, maar ja, het is gebeurd hè, we kunnen de tijd niet terugdraaien.
Heb al zitten denken om hem mss een allerlaatste ultimatum te stellen (zij mee op reis is definitief een scheiding als hij terugkomt), waardoor voor mij dan ook de knoop zou doorgehakt zijn, want als ze toch meegaat weet ik genoeg hè.
Hij uit wel zijn spijt hoor, vooral over het feit dat ze samen op vakantie gaan, beseft ook wel dat het er over is. En voelt zich schuldig tgo mij en ons zoontje over de manier waarop hij ons verlaten heeft. Hij wou dat hij het anders had aangepakt en dat hij die andere nooit had ontmoet. Geloof hem wel daarop, maar ja, het is gebeurd hè, we kunnen de tijd niet terugdraaien.
Heb al zitten denken om hem mss een allerlaatste ultimatum te stellen (zij mee op reis is definitief een scheiding als hij terugkomt), waardoor voor mij dan ook de knoop zou doorgehakt zijn, want als ze toch meegaat weet ik genoeg hè.
zondag 4 oktober 2009 om 17:17
quote:debtje1978 schreef op 04 oktober 2009 @ 16:45:
Hoor je het al komen? Hoewel in mijn hoofd de scheiding eigenlijk al een feit was, omdat ik weiger van tweede keus te zijn, begint hij nu stilletjes aan terug te krabbelen, zou hij willen werken terug aan het 'huwelijk' en beseft hij al dat er veel zal moeten veranderen voor het terug weer in orde zou kunnen komen.
Ik weet het allemaal niet meer. Ik hou nog enorm veel van de man, vraag me echt niet waarom,
Ik had graag ieders mening, het kan mij maar sterken in de beslissing die ik hoe dan ook zal moeten nemen.
Liefs, DebLees deze twee puntjes nog effe door en dan weet je het zelf het beste.
Hoor je het al komen? Hoewel in mijn hoofd de scheiding eigenlijk al een feit was, omdat ik weiger van tweede keus te zijn, begint hij nu stilletjes aan terug te krabbelen, zou hij willen werken terug aan het 'huwelijk' en beseft hij al dat er veel zal moeten veranderen voor het terug weer in orde zou kunnen komen.
Ik weet het allemaal niet meer. Ik hou nog enorm veel van de man, vraag me echt niet waarom,
Ik had graag ieders mening, het kan mij maar sterken in de beslissing die ik hoe dan ook zal moeten nemen.
Liefs, DebLees deze twee puntjes nog effe door en dan weet je het zelf het beste.
zondag 4 oktober 2009 om 17:22
Hoe oprecht is die spijt dan als hij toch nog met haar op vakantie wil? Als hij echt spijt zou hebben zou hij alles afkappen en die vakantie annuleren, hoe jammer dat ook is van het geld.
Ik zou het trouwens niet af laten hangen van of zij mee op reis gaat, maar of hij gaat. Als hij zonder haar zou gaan, zou ik er persoonlijk echt niet op vertrouwen dat hij haar daar niet alsnog ontmoet. Bovendien, waarom zou hij die reis nog zo nodig moeten maken?
Ik zou het trouwens niet af laten hangen van of zij mee op reis gaat, maar of hij gaat. Als hij zonder haar zou gaan, zou ik er persoonlijk echt niet op vertrouwen dat hij haar daar niet alsnog ontmoet. Bovendien, waarom zou hij die reis nog zo nodig moeten maken?
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
zondag 4 oktober 2009 om 17:23
Hai Debtje,
Jouw man weet wat hij aan je heeft. Hij ként je. Zoals jij hem ook kent. Hij weet dus ook ergens dat jij gevoelig bent voor het argument om het nog een keer te proberen, vanwege jullie kind, de lange geschiedenis samen enzovoort. Niemand die met iemand samen is waarvan ze nog houdt, wil gaan scheiden. Dat jij er dus over nadenkt om het toch nog een kans te geven is dus niet vreemd.
Je bent ook maar een mens, en een mens zal bij een crisis meteen gaan zoeken naar zaken waaraan hij houvast heeft, kijken welke pijlers er nog te redden zijn. Bijna alles valt in het niet bij het instorten van je relatiepijler, het is dan alsof de bodem onder je voeten verdwijnt, je zegt het zelf al; het is de hel.
Dús wil je het liefst terug naar hoe het was vóór de bom barstte, dat is allemaal biologisch/psychologisch verklaarbaar. De kunst is nu om dát, die natuur, die je er toe aanzet om te behouden, te bewaren wat er eventueel nog is en daaraan vast te houden, zoveel mogelijk uit te schakelen en eens te kijken naar je motieven om te blijven.
Waarom wil je dat?
Waarom denk je dat het anders wordt als je het nog een keer probeert?
Realiseer je je dat je hem ei-gen-lijk min of meer toestemming geeft om zijn voeten aan je af te vegen als je hem terug blijft nemen en blijft vergeven als hij je belazert?
Kun je inzien dat jij zelf degene bent die de deur naar deze hel dicht kan kwakken?
Als je wil dan.........
Neem afstand van je gevoel, van je bloedende hart en de daarmee samenhangende emoties en probeer eens heel nuchter, hier op het forum bijvoorbeeld, op een rijtje te zetten waarom je het tóch nog een keer zou gaan proberen.
Die reis, ja, die kan hij misschien met iemand anders maken. Of jij. Dat is iets praktisch, niks om je al te druk om te maken. In het ergste geval ben je veel geld kwijt. Maar als je niet wil dan ga je niet. Simpel.
Denk je dat je dat eens kunt proberen, beredeneren waarom je zou blijven en dan zonder het 'want ik hou zo van hem' element? De manier waarop er met je wordt omgegaan is namelijk niet liefdevol, verre van dat zelfs. Kijk dus eens wat jíj hier uithaalt en óf je er eigenlijk nog wel iets uit kunt halen.
Als je blijft en je wordt alleen maar ongelukkiger dan kun je alleen jezelf daarvan de schuld geven meid, dat is het rotte van dit soort dingen, want je wéét al een tijdje dat hij niet te vertrouwen is en helaas verander je dat niet met alle liefde die je in je hebt. Dat is iets wat uit hem moet komen die verandering, uit niemand anders.
Je bent nooit meer een slachtoffer van zijn gedrag als je blijft, omdat je niet voor jezelf koos als je dat doet. Het is je goed recht om te blijven maar dan doe je dat in de wetenschap dat het misschien wel nooit zo zal worden als je zou willen en dat je misschien vaker in de hel zult leven in de toekomst.
Is dat het waard, een doorstart met deze man?
Jouw man weet wat hij aan je heeft. Hij ként je. Zoals jij hem ook kent. Hij weet dus ook ergens dat jij gevoelig bent voor het argument om het nog een keer te proberen, vanwege jullie kind, de lange geschiedenis samen enzovoort. Niemand die met iemand samen is waarvan ze nog houdt, wil gaan scheiden. Dat jij er dus over nadenkt om het toch nog een kans te geven is dus niet vreemd.
Je bent ook maar een mens, en een mens zal bij een crisis meteen gaan zoeken naar zaken waaraan hij houvast heeft, kijken welke pijlers er nog te redden zijn. Bijna alles valt in het niet bij het instorten van je relatiepijler, het is dan alsof de bodem onder je voeten verdwijnt, je zegt het zelf al; het is de hel.
Dús wil je het liefst terug naar hoe het was vóór de bom barstte, dat is allemaal biologisch/psychologisch verklaarbaar. De kunst is nu om dát, die natuur, die je er toe aanzet om te behouden, te bewaren wat er eventueel nog is en daaraan vast te houden, zoveel mogelijk uit te schakelen en eens te kijken naar je motieven om te blijven.
Waarom wil je dat?
Waarom denk je dat het anders wordt als je het nog een keer probeert?
Realiseer je je dat je hem ei-gen-lijk min of meer toestemming geeft om zijn voeten aan je af te vegen als je hem terug blijft nemen en blijft vergeven als hij je belazert?
Kun je inzien dat jij zelf degene bent die de deur naar deze hel dicht kan kwakken?
Als je wil dan.........
Neem afstand van je gevoel, van je bloedende hart en de daarmee samenhangende emoties en probeer eens heel nuchter, hier op het forum bijvoorbeeld, op een rijtje te zetten waarom je het tóch nog een keer zou gaan proberen.
Die reis, ja, die kan hij misschien met iemand anders maken. Of jij. Dat is iets praktisch, niks om je al te druk om te maken. In het ergste geval ben je veel geld kwijt. Maar als je niet wil dan ga je niet. Simpel.
Denk je dat je dat eens kunt proberen, beredeneren waarom je zou blijven en dan zonder het 'want ik hou zo van hem' element? De manier waarop er met je wordt omgegaan is namelijk niet liefdevol, verre van dat zelfs. Kijk dus eens wat jíj hier uithaalt en óf je er eigenlijk nog wel iets uit kunt halen.
Als je blijft en je wordt alleen maar ongelukkiger dan kun je alleen jezelf daarvan de schuld geven meid, dat is het rotte van dit soort dingen, want je wéét al een tijdje dat hij niet te vertrouwen is en helaas verander je dat niet met alle liefde die je in je hebt. Dat is iets wat uit hem moet komen die verandering, uit niemand anders.
Je bent nooit meer een slachtoffer van zijn gedrag als je blijft, omdat je niet voor jezelf koos als je dat doet. Het is je goed recht om te blijven maar dan doe je dat in de wetenschap dat het misschien wel nooit zo zal worden als je zou willen en dat je misschien vaker in de hel zult leven in de toekomst.
Is dat het waard, een doorstart met deze man?
zondag 4 oktober 2009 om 17:24
zondag 4 oktober 2009 om 17:27
zondag 4 oktober 2009 om 17:30
quote:debtje1978 schreef op 04 oktober 2009 @ 16:45:
Oh ja, nog één pittig detail: in een vlaag van waanzin hebben ze samen een reis geboekt, die niet meer kan geannuleerd worden, dus hij wil toch maar gaan en dan ondertussen de kat uit de boom kijken of het toch echt niets kan worden tussen hun twee.
Domme dingen doen kost geld. Want dat is het waar het hem blijkbaar om gaat, toch? Om het geld? Want als het dat niet is, wat dan wel? En als je dan als man met midlife crisis iets doms hebt gedaan, dan neem je je verlies. Als een vent! Ik vind dit echt ongehoord, hoor. Wie denkt jouw man dat hij is? "Ik wil jou terug, maar ga eerst nog even met haar op vakantie." Heeft hij ook nog gevraagd of je hun een lift naar Schiphol kunt geven?
Je geeft trouwens aan dat hij zich wel schuldig voelt over de hele toestand, alsof dat als verzachtende omstandigheid geldt. Ik ga daar niet in mee. Ik vind zijn gedrag onvergeeflijk en getuigen van weinig inlevingsvermogen, weinig respect naar jou toe en weinig waardering voor wat jullie samen hebben. Ik zou mezelf los maken van deze man voor je je zelfs respect helemaal kwijt raakt. Zo een man ben je echt beter kwijt dan rijk.
Heel veel sterkte de komende tijd. Het wordt voor jou hoe dan ook een pittige tijd.
Oh ja, nog één pittig detail: in een vlaag van waanzin hebben ze samen een reis geboekt, die niet meer kan geannuleerd worden, dus hij wil toch maar gaan en dan ondertussen de kat uit de boom kijken of het toch echt niets kan worden tussen hun twee.
Domme dingen doen kost geld. Want dat is het waar het hem blijkbaar om gaat, toch? Om het geld? Want als het dat niet is, wat dan wel? En als je dan als man met midlife crisis iets doms hebt gedaan, dan neem je je verlies. Als een vent! Ik vind dit echt ongehoord, hoor. Wie denkt jouw man dat hij is? "Ik wil jou terug, maar ga eerst nog even met haar op vakantie." Heeft hij ook nog gevraagd of je hun een lift naar Schiphol kunt geven?
Je geeft trouwens aan dat hij zich wel schuldig voelt over de hele toestand, alsof dat als verzachtende omstandigheid geldt. Ik ga daar niet in mee. Ik vind zijn gedrag onvergeeflijk en getuigen van weinig inlevingsvermogen, weinig respect naar jou toe en weinig waardering voor wat jullie samen hebben. Ik zou mezelf los maken van deze man voor je je zelfs respect helemaal kwijt raakt. Zo een man ben je echt beter kwijt dan rijk.
Heel veel sterkte de komende tijd. Het wordt voor jou hoe dan ook een pittige tijd.
zondag 4 oktober 2009 om 17:36
Ik zou hem dit voor de tweede keer niet meer kunnen vergeven en mocht ik erover nadenken dan zou ik zeker zeggen dat wanneer hij de vakantie door laat gaan hij 100% geschiedenis is. Hij kan niet annuleren, maar hij kan wel besluiten om alsnog niet te gaan. Zonde van het geld, maar ik zou mijn huwelijk belangrijker vinden.
