Relaties
alle pijlers
Borderline...man weg..
zaterdag 30 januari 2010 om 13:31
Zit maybe helemaal niet in het goede onderwerp maar het heeft toch wel degelijk met relaties te maken..
Mijn man heeft diagnose borderline gehad, is twee jaar uit zijn werk gestapt voor een volledig therapie, daarna terug op werkvloer met een natraject elke week op een middag. Ging prima met hem, had mijn oude lieve mannetje weer terug.
Toen werd ik zwanger en een jaar daarna gingen we verhuizen naar een andere stad (kwartier rijden van oude woonplaats). Ik herken hem niet meer, is chaotisch, stemmingswisselingen, ik doe alles fout, het ligt aan ons en ik ben volgens hem veranderd na de geboorte van onze zoon. Ja, tuurlijk verander je op een bepaalde manier als je moeder wordt, maar je blijft toch ook wel jezelf. Inmiddels is hij al een maand weggegaan, zit ik hier in ons nieuwe huis alleen met onze zoon. wat een mooie start moest worden is een ramp gebleken..na een maand was hij weer terug, zonder veel woorden want hij wilde er niet vaak over praten.
Afgelopen week om niks de bom gebarsten en meneer is weer vertrokken, hij ziet niet in dat hij last heeft van borderline, daarnaast houdt hij vol dat het aan ons ligt en dat zijn liefde voor mij weg is..wat kan ik nog geloven en wat is waar?? ik weet het helelmaal even niet meer..en ons zoontje..doet me pijn in mijn hart..
Herkent iemand dit en heeft tips of handvaten voor mij?
Mijn man heeft diagnose borderline gehad, is twee jaar uit zijn werk gestapt voor een volledig therapie, daarna terug op werkvloer met een natraject elke week op een middag. Ging prima met hem, had mijn oude lieve mannetje weer terug.
Toen werd ik zwanger en een jaar daarna gingen we verhuizen naar een andere stad (kwartier rijden van oude woonplaats). Ik herken hem niet meer, is chaotisch, stemmingswisselingen, ik doe alles fout, het ligt aan ons en ik ben volgens hem veranderd na de geboorte van onze zoon. Ja, tuurlijk verander je op een bepaalde manier als je moeder wordt, maar je blijft toch ook wel jezelf. Inmiddels is hij al een maand weggegaan, zit ik hier in ons nieuwe huis alleen met onze zoon. wat een mooie start moest worden is een ramp gebleken..na een maand was hij weer terug, zonder veel woorden want hij wilde er niet vaak over praten.
Afgelopen week om niks de bom gebarsten en meneer is weer vertrokken, hij ziet niet in dat hij last heeft van borderline, daarnaast houdt hij vol dat het aan ons ligt en dat zijn liefde voor mij weg is..wat kan ik nog geloven en wat is waar?? ik weet het helelmaal even niet meer..en ons zoontje..doet me pijn in mijn hart..
Herkent iemand dit en heeft tips of handvaten voor mij?
zaterdag 30 januari 2010 om 13:57
zaterdag 30 januari 2010 om 14:20
Misschien heeft hij een soort van mannelijk versie van een postnatale depressie.
misschien is de geboorte van zijn bloedeigen kind icm met een vriendin die ineens moeder is, voor zijn problematiek nu even too much to handle.
dat zal hij wel eerst even zelf in moeten zien. misschien kun je hem stimuleren weer een keer contact op te nemen met zijn oude therapeut om daar te brainstormen wat er nu precies is gebeurt en hoe nu verder....
misschien is de geboorte van zijn bloedeigen kind icm met een vriendin die ineens moeder is, voor zijn problematiek nu even too much to handle.
dat zal hij wel eerst even zelf in moeten zien. misschien kun je hem stimuleren weer een keer contact op te nemen met zijn oude therapeut om daar te brainstormen wat er nu precies is gebeurt en hoe nu verder....
zaterdag 30 januari 2010 om 15:21
Herkenbaar. Ik heb eeb relatie gehad met iemand met BPS-symptomen. Ook ik deed ineens alles fout, zei hij niet meer van me te houden. Toen het uit was kwam hij terug met het verhala dat hij wel van me houdt,maar dat dit dus het probleem was. We zijn niet meer bij elkaar.
Waarschijnlijk heeft jou man een crisis, wat wel vaker voorkomt bij PBS. Zoek zelf hulp. Je hebt best kans dat hij over een tijdje weer terug komt, maar dit zal een blijvend patroon zijn. Door een verandering kan er en crisis ontstaan en kan hij omslaan. Kijk eens op deze site. Heb ik veel aan gehad.
Sterkte.moeilijke mensen
Waarschijnlijk heeft jou man een crisis, wat wel vaker voorkomt bij PBS. Zoek zelf hulp. Je hebt best kans dat hij over een tijdje weer terug komt, maar dit zal een blijvend patroon zijn. Door een verandering kan er en crisis ontstaan en kan hij omslaan. Kijk eens op deze site. Heb ik veel aan gehad.
Sterkte.moeilijke mensen
zaterdag 30 januari 2010 om 15:24
quote:elninjoo schreef op 30 januari 2010 @ 13:57:
Het zal heus niet alleen aan hem liggen. Veel vrouwen beseffen niet hoeveel ze zelf veranderen (onder invloed van hormonen) als ze zwanger worden. Misschien besteed jij ook minder aandacht aan je relatie met hem omdat je je aandacht teveel naar je nieuwe baby laat gaan?Zucht.... hoe weet jij toch altijd de kinderen de schuld te geven. Pffff.
Het zal heus niet alleen aan hem liggen. Veel vrouwen beseffen niet hoeveel ze zelf veranderen (onder invloed van hormonen) als ze zwanger worden. Misschien besteed jij ook minder aandacht aan je relatie met hem omdat je je aandacht teveel naar je nieuwe baby laat gaan?Zucht.... hoe weet jij toch altijd de kinderen de schuld te geven. Pffff.
donderdag 4 februari 2010 om 08:12
Hey, wat ontzettend kut!
Wat ik uit ervaring weet (ADD-er met borderline trekken) is dat al die veranderingen van binnen voor een gi-gan-tische chaos kunnen zorgen. Ik denk dat het teveel veranderingen zijn in een relatief korte tijd. Zie het als een elastiekje. Als je het uitrekt veert het weer terug, maar als er aan getrokken blijft worden knapt het. Therapie is leuk en leerzaam (heb zelf linehan therapie gehad, hulde het heeft mn leven veranderd) maar net als alcoholisme, drugsverslaving... je kan met je persoonlijkheids stoornis leren omgaan maar je zal altijd overgevoelig blijven voor bepaalde prikkels. Een kind is een grote verandering. Er zit geen aan/uit knop op... het kindje is afhankelijk... allemaal dingen waar iemand met borderline totaal van in de stress kan gaan. Ook al is er voor jouw gevoel niet veel veranderd. Tel daarbij op dat mannen over het algemeen toch wat lastiger praten (weet niet of dat bij jou ook zo is). Zoals ik het hoor heeft hij weer een bepaalde structuur nodig. Een veilige haven. Maar doordat jullie ook verhuist zijn is alles wat hij kende op zn kop gezet. Heeft hij trouwens alleen borderline? Want hier dachten ze dat mijn (vroegere) gedrag van de borderline kwam maar nu ik voor ADD behandeld word (ik ben zelf gaan googlen omdat ik me niet goed in de diagnose kon vinden) gaat het echt een stuk beter. Ik slik wel ritalin maar daardoor ben ik in staat wat minder in de stress te gaan van veranderingen en onverwachte dingen. Sterkte en ik hoop dat je wat aan mn post hebt.
Wat ik uit ervaring weet (ADD-er met borderline trekken) is dat al die veranderingen van binnen voor een gi-gan-tische chaos kunnen zorgen. Ik denk dat het teveel veranderingen zijn in een relatief korte tijd. Zie het als een elastiekje. Als je het uitrekt veert het weer terug, maar als er aan getrokken blijft worden knapt het. Therapie is leuk en leerzaam (heb zelf linehan therapie gehad, hulde het heeft mn leven veranderd) maar net als alcoholisme, drugsverslaving... je kan met je persoonlijkheids stoornis leren omgaan maar je zal altijd overgevoelig blijven voor bepaalde prikkels. Een kind is een grote verandering. Er zit geen aan/uit knop op... het kindje is afhankelijk... allemaal dingen waar iemand met borderline totaal van in de stress kan gaan. Ook al is er voor jouw gevoel niet veel veranderd. Tel daarbij op dat mannen over het algemeen toch wat lastiger praten (weet niet of dat bij jou ook zo is). Zoals ik het hoor heeft hij weer een bepaalde structuur nodig. Een veilige haven. Maar doordat jullie ook verhuist zijn is alles wat hij kende op zn kop gezet. Heeft hij trouwens alleen borderline? Want hier dachten ze dat mijn (vroegere) gedrag van de borderline kwam maar nu ik voor ADD behandeld word (ik ben zelf gaan googlen omdat ik me niet goed in de diagnose kon vinden) gaat het echt een stuk beter. Ik slik wel ritalin maar daardoor ben ik in staat wat minder in de stress te gaan van veranderingen en onverwachte dingen. Sterkte en ik hoop dat je wat aan mn post hebt.
