Relaties
alle pijlers
broer geen contact met ouders
zaterdag 10 januari 2009 om 14:20
Hallo,
Ik hoor graag jullie mening/ervaring over het volgende :
Mijn broer heeft vorige maand besloten om (voorlopig) geen contact meer te hebben met onze ouders.
De precieze reden hiervan is niet duidelijk, volgens mijn broer is het met onze ouders niet mogelijk om op een leuke / normale manier met elkaar om te gaan.
Mijn ouders snappen helemaal niet waarom het gaat en dit blijft verder onduidelijk. Ik heb deze problemen totaal niet met hen.
Ikzelf heb mijn broer nadien nog 2 x gesproken, de laatste keer was deze week aan de telefoon. Ik voelde me nogal ongemakkelijk om met hem 'gezellig' te kletsen en te doen of er niets aan de hand is.
Over mijn ouders praten we niet want ik hoef me niet met de situatie te bemoeien volgens hem.
Achteraf heb ik een tijd nagedacht over ons contact. Ik weet niet goed wat ik met de situatie aan moet. Ik zie/hoor hoeveel verdriet mijn ouders hebben en vraag me af of ik nog wel contact met hem moet houden.......
Iemand ervaringen met deze situatie, ik hoor graag jullie reacties.
Ik hoor graag jullie mening/ervaring over het volgende :
Mijn broer heeft vorige maand besloten om (voorlopig) geen contact meer te hebben met onze ouders.
De precieze reden hiervan is niet duidelijk, volgens mijn broer is het met onze ouders niet mogelijk om op een leuke / normale manier met elkaar om te gaan.
Mijn ouders snappen helemaal niet waarom het gaat en dit blijft verder onduidelijk. Ik heb deze problemen totaal niet met hen.
Ikzelf heb mijn broer nadien nog 2 x gesproken, de laatste keer was deze week aan de telefoon. Ik voelde me nogal ongemakkelijk om met hem 'gezellig' te kletsen en te doen of er niets aan de hand is.
Over mijn ouders praten we niet want ik hoef me niet met de situatie te bemoeien volgens hem.
Achteraf heb ik een tijd nagedacht over ons contact. Ik weet niet goed wat ik met de situatie aan moet. Ik zie/hoor hoeveel verdriet mijn ouders hebben en vraag me af of ik nog wel contact met hem moet houden.......
Iemand ervaringen met deze situatie, ik hoor graag jullie reacties.
zaterdag 10 januari 2009 om 14:34
Ik zag ooit een uitzending op tv hierover waarin een psychologe uitlegde dat niemand hierin ongelijk kon hebben. Jij heb je eigen band met jullie ouders, jij hebt een andere jeugd met je eigen verhaal en verleden met je ouders. Je broer de zijne. Zijn verleden, zijn verhaal. Dat maakt het ook zo complex.
Weet niet of je iets aan mijn antwoord hebt... wil er alleen mee zeggen denk ik dat het niet tussen jullie in hoeft te staan. Maar ik realiseer me wel dat het voor jou moeilijk zal zijn geen gevoelsmatige "keuze" te (moeten) maken.
Weet niet of je iets aan mijn antwoord hebt... wil er alleen mee zeggen denk ik dat het niet tussen jullie in hoeft te staan. Maar ik realiseer me wel dat het voor jou moeilijk zal zijn geen gevoelsmatige "keuze" te (moeten) maken.
Computer says nooooo
zaterdag 10 januari 2009 om 14:40
Dat kan natuurlijk, dat je broer zich niet begrepen voelt omdat ze misschien oningeleefd kunnen reageren, waardoor het contact telkens pijn doet.
Misschien wil hij geen moeite meer doen nu voortdurend blijkt dat ze op een andere golflengte zitten. Het is alleen maar raden als jij en je ouders geen stappen ondernemen om meer over de redenen en gevoelens van je broer te weten te komen.
Misschien wil hij geen moeite meer doen nu voortdurend blijkt dat ze op een andere golflengte zitten. Het is alleen maar raden als jij en je ouders geen stappen ondernemen om meer over de redenen en gevoelens van je broer te weten te komen.
zaterdag 10 januari 2009 om 14:54
Ik herken het wel. Begin vorig jaar heb ik het contact met mijn ouders verbroken. Met voor mij zeer gegronde redenen.
Mijn broertje heeft een heel andere band en heel ander contact met mijn ouders, van kinds af aan al en kon niet begrijpen waarom ik het contact met ze verbroken heb (denk ik).
En "denk ik", omdat hij al het contact met mij stop gezet heeft, zonder opgaaf van redenen, zonder aan mij te vragen waarom ik het contact met mijn ouders verbroken heb, hij is me gewoon van de ene op de andre dag gaan negeren.
Mijn broertje heeft een heel andere band en heel ander contact met mijn ouders, van kinds af aan al en kon niet begrijpen waarom ik het contact met ze verbroken heb (denk ik).
En "denk ik", omdat hij al het contact met mij stop gezet heeft, zonder opgaaf van redenen, zonder aan mij te vragen waarom ik het contact met mijn ouders verbroken heb, hij is me gewoon van de ene op de andre dag gaan negeren.
zaterdag 10 januari 2009 om 15:13
Ik, en voornamelijk mijn ouders, willen heel graag weten wat de reden hiervoor is. Je besluit niet zomaar om geen contact meer met je ouders te willen toch ?
Ik heb duidelijk te horen gekregen van hem dat ik me er buiten moet houden.
Mijn ouders hebben diverse malen met hem gesproken en in het laatste gesprek heeft hij hen gezegd geen contact meer te willen.
Wat Summer schrijft komt goed overeen met hoe ik me voel, kies ik voor mijn ouders of kies ik voor mijn broer.
Heb dit ook besproken met mijn ouders en zij vinden het geen probleem natuurlijk als ik wel gewoon contact met hem heb.
Voor mijn gevoel klopt het niet om gezellig met hem te doen.
Ik heb duidelijk te horen gekregen van hem dat ik me er buiten moet houden.
Mijn ouders hebben diverse malen met hem gesproken en in het laatste gesprek heeft hij hen gezegd geen contact meer te willen.
Wat Summer schrijft komt goed overeen met hoe ik me voel, kies ik voor mijn ouders of kies ik voor mijn broer.
Heb dit ook besproken met mijn ouders en zij vinden het geen probleem natuurlijk als ik wel gewoon contact met hem heb.
Voor mijn gevoel klopt het niet om gezellig met hem te doen.
zaterdag 10 januari 2009 om 15:15
Ik ben in ons gezin altijd het buitenbeentje geweest. Ik was slim, en ging dus naar het gymnasium en naar de universiteit, wat niemand in mijn familie heeft gedaan.
Thuis kon ik niet praten over dat wat me bezighield, want dan schepte ik op en voelde ik me te goed voor mijn ouders. Studenten waren maar lui en arrogant, en als ik thuis was diende ik me normaal te gedragen. Wat zoveel betekende als: mond dicht en doen alsof.
Mijn ouders weten niets van mijn leven na mijn 18e; ze vragen er nooit naar, het interesseert ze niet. Mijn leven is niet hun leven, en dus is het fout. En omdat ik geen nare opmerkingen meer wil over mijn arrogantie en slim-doenerij, ben ik bij mijn ouders niemand: iemand zonder eigen leven, zonder verleden en zonder identiteit.
Mijn zusje heeft daarentegen precies gedaan wat mijn ouders van haar verwachtten: ze heeft op haar 19e kinderen gekregen, is in onze geboortestad blijven wonen en ziet mijn ouders bijna elke dag. Mijn ouders zijn daar zielsgelukkig mee en laten dat ook blijken: mijn zusje krijgt alle hulp die ze nodig heeft, geld, liefde en aandacht. Mij bezoeken ze eens per jaar, op mijn verjaardag. Mits het uitkomt.
Ondanks dat we in hetzelfde gezin zijn opgegroeid is mijn band met onze ouders heel anders. Voor mij is een bezoek pijnlijk en vernederend. Voor mijn zusje is het dagelijkse gezelligheid.
Ik zal vermoedelijk nooit de band met mijn ouders verbreken (ik zoek, heel triest, nog steeds voortdurend hun goedkeuring en hoop die ooit te krijgen ), maar kan me heel goed voorstellen dat ik het toch zou doen, mijn zusje ook niet zou begrijpen waarom een relatie met mijn ouders voor mij zo ontzettend veel moeilijker is dan voor haar.
Probeer daarom eerst met je broer te praten, voor je hem veroordeelt. Niet alles is zoals het lijkt.
Thuis kon ik niet praten over dat wat me bezighield, want dan schepte ik op en voelde ik me te goed voor mijn ouders. Studenten waren maar lui en arrogant, en als ik thuis was diende ik me normaal te gedragen. Wat zoveel betekende als: mond dicht en doen alsof.
Mijn ouders weten niets van mijn leven na mijn 18e; ze vragen er nooit naar, het interesseert ze niet. Mijn leven is niet hun leven, en dus is het fout. En omdat ik geen nare opmerkingen meer wil over mijn arrogantie en slim-doenerij, ben ik bij mijn ouders niemand: iemand zonder eigen leven, zonder verleden en zonder identiteit.
Mijn zusje heeft daarentegen precies gedaan wat mijn ouders van haar verwachtten: ze heeft op haar 19e kinderen gekregen, is in onze geboortestad blijven wonen en ziet mijn ouders bijna elke dag. Mijn ouders zijn daar zielsgelukkig mee en laten dat ook blijken: mijn zusje krijgt alle hulp die ze nodig heeft, geld, liefde en aandacht. Mij bezoeken ze eens per jaar, op mijn verjaardag. Mits het uitkomt.
Ondanks dat we in hetzelfde gezin zijn opgegroeid is mijn band met onze ouders heel anders. Voor mij is een bezoek pijnlijk en vernederend. Voor mijn zusje is het dagelijkse gezelligheid.
Ik zal vermoedelijk nooit de band met mijn ouders verbreken (ik zoek, heel triest, nog steeds voortdurend hun goedkeuring en hoop die ooit te krijgen ), maar kan me heel goed voorstellen dat ik het toch zou doen, mijn zusje ook niet zou begrijpen waarom een relatie met mijn ouders voor mij zo ontzettend veel moeilijker is dan voor haar.
Probeer daarom eerst met je broer te praten, voor je hem veroordeelt. Niet alles is zoals het lijkt.
zaterdag 10 januari 2009 om 15:18
zaterdag 10 januari 2009 om 15:31
Heb in een vergelijkbare situatie gezeten. Mijn broer (met wie ik heel close was toendertijd) verbrak twee jaar geleden alle contact met mijn ouders. Ik stond toen ook voor de moeilijke keuze hoe ik daarmee om moest gaan. Mijn broer is echter geen makkelijke persoonlijkheid, hij heeft waarschijnlijk borderline, is zeer intelligent maar daarmee tegelijkertijd ook heel manipulatief en dwingend. Ik wilde geen keus maken, maar omdat ik niet bereid was ook alle contact met mijn ouders te breken, wilde hij mij ook niet meer zien toen. Dus min of meer een door hem afgedwongen situatie "als je niet voor me bent, ben je automatisch tegen me". Toen bedacht ik me ook dat contact met beide partijen blijven houden, me in een ontzettend moeilijke situatie zou brengen. Ze gaan je toch allebei voor 'hun zaak' proberen te trekken. Dat wilde ik niet.
zaterdag 10 januari 2009 om 15:39
Contact met je ouders verbreken doe je niet zomaar. De band tussen kind en ouder is heel sterk en er moeten doorgaans echt wel behoorlijk traumatiserende dingen hebben plaatsgehad voordat een kind besluit geen contact meer te willen met de ouders. Misschien is de reden dat de ouders hem en zijn beweegredenen tortaal niet begrijpen juist wel de reden.
Broer geft aan dat jij je er niet mee moet bemoeien. Misschien kun je nogmals het gesprek met hem aangaan en hem vragen of hij jou kan uitleggen wat er gebeurt is, omdat jij graag zo objectoief mogelijk blijft en moeite hebt met de situatie.
Omdat jij nu eigenlijk al partij lijkt te hebben gekozen voor je ouders ( want je geeft aan dat je het moeilijk vind om gezellig te doen tegen je broer, terwijl je niet aangeeft dat je je afvraagt hoe het kan dat je broer bepaalde acties van hen dusdanig als kwetsned heeft ervaren dat ie zelfs het contact verbroken heeft), Jij hebt je conclusie al klaar, broer kwetst ouders. Dan kan ik me ook voorstellen dat broer niet echt zin heeft om jou in te lichten over wat er gebeurt is, omdat jij je mening al klaar lijkt te hebben.
Vreaag is wat je nu precies wilt. Wil je een gode relatie onderhouden met zowel je broer als je ouders? wil je graag weten hoe je broer tot zijn besluit ois gekomen en ben je bereid om ook met en andere bril naar je ouders te kijken? Of kies je zonder meer partij voor je ouders en verlies je daarmee ook je broer?
Broer geft aan dat jij je er niet mee moet bemoeien. Misschien kun je nogmals het gesprek met hem aangaan en hem vragen of hij jou kan uitleggen wat er gebeurt is, omdat jij graag zo objectoief mogelijk blijft en moeite hebt met de situatie.
Omdat jij nu eigenlijk al partij lijkt te hebben gekozen voor je ouders ( want je geeft aan dat je het moeilijk vind om gezellig te doen tegen je broer, terwijl je niet aangeeft dat je je afvraagt hoe het kan dat je broer bepaalde acties van hen dusdanig als kwetsned heeft ervaren dat ie zelfs het contact verbroken heeft), Jij hebt je conclusie al klaar, broer kwetst ouders. Dan kan ik me ook voorstellen dat broer niet echt zin heeft om jou in te lichten over wat er gebeurt is, omdat jij je mening al klaar lijkt te hebben.
Vreaag is wat je nu precies wilt. Wil je een gode relatie onderhouden met zowel je broer als je ouders? wil je graag weten hoe je broer tot zijn besluit ois gekomen en ben je bereid om ook met en andere bril naar je ouders te kijken? Of kies je zonder meer partij voor je ouders en verlies je daarmee ook je broer?
zaterdag 10 januari 2009 om 15:40
quote:chipie schreef op 10 januari 2009 @ 15:18:
Daarom twijfel ik ook zo, aan de ene kant denk ik als jij zo met onze ouders omgaat waarom zou ik dan contact met je willen ?!? Maar aan de andere kant denk ik, wie ben ik om hem te veroordelen...Hij heeft het contact (tijdelijk) verbroken met jullie ouders, waarop jij denk 'als hij zo met onze ouders omgaat...' Daarmee veroordeel je zijn actie wel een beetje. Ga ervan uit dat hij dit met een goede reden heeft gedaan en niet zomaar en zeker niet om opzettelijk je ouders pijn te doen. Vraag toch eens aan je broer waarom. Hij kan niet van je verwachten dat je doet alsof je neus bloedt bij zo'n grote beslissing van zijn kant. Maar zeg hem erbij dat je a) zult luisteren naar zijn verhaal, zonder commentaar van jouw kant, dus echt alleen maar luisteren en b) dat dit tussen jullie blijft. Dan moet je van tevoren wel voor jezelf bedenken, dat je het echt voor jezelf kunt houden en niet met je ouders deelt en dat je ook echt zult luisteren en niet je mening gaat geven of het voor je ouders gaat opnemen. Zoals meer hier zeggen, jij hebt jouw band met je ouders, hij heeft de zijne en die kunnen compleet van elkaar verschillen.
Daarom twijfel ik ook zo, aan de ene kant denk ik als jij zo met onze ouders omgaat waarom zou ik dan contact met je willen ?!? Maar aan de andere kant denk ik, wie ben ik om hem te veroordelen...Hij heeft het contact (tijdelijk) verbroken met jullie ouders, waarop jij denk 'als hij zo met onze ouders omgaat...' Daarmee veroordeel je zijn actie wel een beetje. Ga ervan uit dat hij dit met een goede reden heeft gedaan en niet zomaar en zeker niet om opzettelijk je ouders pijn te doen. Vraag toch eens aan je broer waarom. Hij kan niet van je verwachten dat je doet alsof je neus bloedt bij zo'n grote beslissing van zijn kant. Maar zeg hem erbij dat je a) zult luisteren naar zijn verhaal, zonder commentaar van jouw kant, dus echt alleen maar luisteren en b) dat dit tussen jullie blijft. Dan moet je van tevoren wel voor jezelf bedenken, dat je het echt voor jezelf kunt houden en niet met je ouders deelt en dat je ook echt zult luisteren en niet je mening gaat geven of het voor je ouders gaat opnemen. Zoals meer hier zeggen, jij hebt jouw band met je ouders, hij heeft de zijne en die kunnen compleet van elkaar verschillen.
zaterdag 10 januari 2009 om 15:55
Waarom moet je überhaupt partij kiezen? Dit is iets tussen je broer en je ouders, en daar sta jij toch volslagen buiten?
Waarom voel jij je verantwoordelijk voor andermans acties?
Als je broer het niet wil vertellen dan is dat zijn goed recht, daar kun jij niks aan veranderen. En 'doen alsof'? Waarom?
Hij heeft toch ook maar te respecteren dat jij wel met jullie ouders omgaat? Mes snijdt aan twee kanten hoor, niet alleen maar aan de jouwe.
Verder ben ik het helemaal eens met Kreng en Carlice.
Sterkte!
Waarom voel jij je verantwoordelijk voor andermans acties?
Als je broer het niet wil vertellen dan is dat zijn goed recht, daar kun jij niks aan veranderen. En 'doen alsof'? Waarom?
Hij heeft toch ook maar te respecteren dat jij wel met jullie ouders omgaat? Mes snijdt aan twee kanten hoor, niet alleen maar aan de jouwe.
Verder ben ik het helemaal eens met Kreng en Carlice.
Sterkte!
Laat het los, heb vertrouwen, het komt goed.....
zaterdag 10 januari 2009 om 15:57
quote:chipie schreef op 10 januari 2009 @ 15:18:
Daarom twijfel ik ook zo, aan de ene kant denk ik als jij zo met onze ouders omgaat waarom zou ik dan contact met je willen ?!? Maar aan de andere kant denk ik, wie ben ik om hem te veroordelen...Draai het eens om: waarom zou jij nog met hen willen omgaan als ze zo met jouw broer omgaan? Je weet immers niet wat er gebeurd is, dus waarom zo oordelen?
Daarom twijfel ik ook zo, aan de ene kant denk ik als jij zo met onze ouders omgaat waarom zou ik dan contact met je willen ?!? Maar aan de andere kant denk ik, wie ben ik om hem te veroordelen...Draai het eens om: waarom zou jij nog met hen willen omgaan als ze zo met jouw broer omgaan? Je weet immers niet wat er gebeurd is, dus waarom zo oordelen?
Laat het los, heb vertrouwen, het komt goed.....
zaterdag 10 januari 2009 om 16:06
Mijn broer verbrak ook ooit het contact met onze ouders. Ik heb wel altijd contact gehouden met hem, dat vond ik heel belangrijk. Hij had op dat moment zijn redenen alhoewel ik het allemaal wel heel pijnlijk vond uiteraard. Na een aantal jaar vroeg hij of mijn ouders misschien toch eens een gesprek wilden hebben. Mijn vader wilde er niets van weten (een ontzettend lieve man, maar af en toe zo vreselijk koppig). Toen overleed er een familielid van ons waar vooral mijn broer vroeger een goed contact mee had. Ik heb toen de boel wat gepusht door te zeggen dat als ie wilde praten met zijn ouders, hij dan moest opschieten. Voor je het weet gebeurt er iets en dan is het te laat. Met mijn moeder is het toen snel goed gekomen. Met mijn vader leek het hopeloos.............en toen ging het inderdaad bijna mis. Mijn vader kreeg een ernstig herseninfarct waar ie bijna aan overleed. Ik heb mijn broer gebeld en gezegd dat ie naar zijn vader moest komen omdat hij wellicht snel kon overlijden. Mijn broer kwam en mijn vader glimlachte. Hij leefde nog vijf jaar en mijn broer kwam trouw elke week op bezoek in het verpleeghuis en ze kregen weer een goede band met elkaar. Misschien wel beter dan ooit. Ach, ik probeer een beetje mijn eigen besognes van me af te schrijven. Maar wie er ook gelijk heeft of denkt te hebben, houd contact als dat kan. Het leven is echt te kort voor dit soort dingen.
zaterdag 10 januari 2009 om 16:13
Eens met Setter.
Waarom partij kiezen.
Ik ben ook wel eens in jou positie geweest. En onbegrijpelijk vond ik het als ik mijn moeder hoorde. Ze had er erg veel verdriet van.
Mijn zus trouwens ook.
Zij had voor haar gegronde reden het contact verbroken en ook verdriet. Ik heb in het begin geprobeerd te bemiddelen. Dit heeft niet gewerkt. Inmiddels zie ik in dat soms afstand creëereen niet per definitie slecht hoeft te zijn. Door met beide contact te houden hebben ze elkaar nooit echt uit het oog kunnen verliezen. Beide werden uitgenodigd voor verjaardagen enzo en beide werden verwacht en geacht zich normaal te gedragen. Dit deden ze ook.
Inmiddels hebben ze allebei hun verwachtingen van contact hebben met elkaar bijgesteld en worden ze ook niet meer teleurgesteld. Het contact is veranderd ten opzichte van eerst en dat was blijkbaar ook nodig maar de ruimte is er weer.
Laat je ouders en je broer hier samen uitkomen en bemoei je er inderdaad niet mee. Sta open voor beide.
Waarom partij kiezen.
Ik ben ook wel eens in jou positie geweest. En onbegrijpelijk vond ik het als ik mijn moeder hoorde. Ze had er erg veel verdriet van.
Mijn zus trouwens ook.
Zij had voor haar gegronde reden het contact verbroken en ook verdriet. Ik heb in het begin geprobeerd te bemiddelen. Dit heeft niet gewerkt. Inmiddels zie ik in dat soms afstand creëereen niet per definitie slecht hoeft te zijn. Door met beide contact te houden hebben ze elkaar nooit echt uit het oog kunnen verliezen. Beide werden uitgenodigd voor verjaardagen enzo en beide werden verwacht en geacht zich normaal te gedragen. Dit deden ze ook.
Inmiddels hebben ze allebei hun verwachtingen van contact hebben met elkaar bijgesteld en worden ze ook niet meer teleurgesteld. Het contact is veranderd ten opzichte van eerst en dat was blijkbaar ook nodig maar de ruimte is er weer.
Laat je ouders en je broer hier samen uitkomen en bemoei je er inderdaad niet mee. Sta open voor beide.
zaterdag 10 januari 2009 om 19:10
zaterdag 10 januari 2009 om 19:49
chippie.. ik kan me je beweegredenen we een beetje voorstellen..
Jouw band met je ouders is sterker dan die van je broer.. dus iedereen die jouw ouders "pijn of verdriet"doet daar zet jij je ook tegen af. een hele natuurlijke reactie.. niemand mag iets slechts over je ouders zeggen (behalve jijzelf)
maar... probeer dit bij hun te laten.. het is echt heel moeilijk maar door je broer te veroordelen op zijn manier van handelen.. daar zal je je niet beter door voelen.. Probeer wel duidelijk aan te geven aan hem hoe jij je hierin voelt.. dat het voor jouw wel degelijk moeilijk is. je staat er tenslotte tussenin voor je gevoel
uit eigen ervaring; zelf contact verbroken met ouders maar nog wel met mn broer gehouden.. tot ik zwanger raakte .. mijn ouders dit hoorde via mn broer.. het lastige was.. ik kwam nog wel bij mn broer thuis maar mn ouders woonde 2 huizen verder.. dus uiteindelijk werd dat ook minder omdat ik mn ouders niet tegen wilde komen.. Er is vanuit het niets een woordenwisseling ontstaan tussen mij en mn broer en daarin heeft ie me van alles naar mn hoofd geslingerd.. letterlijk en figuurlijk.. (was 6 maanden zwanger... en kreeg te horen dat ie me een miskraam wenstte..) dit heeft voor mij het boek dichtgedaan.. met zulke woorden maak je meer stuk dan me uit te schelden voor wat dan ook.. Het contact met mn ouders.. laten we zeggen mn moeder dan.. is op een schaal van 1 tot 10 een 2.. het liefst zie ik ze niet of nooit meer.. maar negeren kost meer energie dan gewoon gedag zeggen als ik dr tegenkom..
straks ben jij de gebeten hond doordat je het contact met je broer verbreekt...en hebben je broer en je ouders het weer gezellig....
succes meid..
Jouw band met je ouders is sterker dan die van je broer.. dus iedereen die jouw ouders "pijn of verdriet"doet daar zet jij je ook tegen af. een hele natuurlijke reactie.. niemand mag iets slechts over je ouders zeggen (behalve jijzelf)
maar... probeer dit bij hun te laten.. het is echt heel moeilijk maar door je broer te veroordelen op zijn manier van handelen.. daar zal je je niet beter door voelen.. Probeer wel duidelijk aan te geven aan hem hoe jij je hierin voelt.. dat het voor jouw wel degelijk moeilijk is. je staat er tenslotte tussenin voor je gevoel
uit eigen ervaring; zelf contact verbroken met ouders maar nog wel met mn broer gehouden.. tot ik zwanger raakte .. mijn ouders dit hoorde via mn broer.. het lastige was.. ik kwam nog wel bij mn broer thuis maar mn ouders woonde 2 huizen verder.. dus uiteindelijk werd dat ook minder omdat ik mn ouders niet tegen wilde komen.. Er is vanuit het niets een woordenwisseling ontstaan tussen mij en mn broer en daarin heeft ie me van alles naar mn hoofd geslingerd.. letterlijk en figuurlijk.. (was 6 maanden zwanger... en kreeg te horen dat ie me een miskraam wenstte..) dit heeft voor mij het boek dichtgedaan.. met zulke woorden maak je meer stuk dan me uit te schelden voor wat dan ook.. Het contact met mn ouders.. laten we zeggen mn moeder dan.. is op een schaal van 1 tot 10 een 2.. het liefst zie ik ze niet of nooit meer.. maar negeren kost meer energie dan gewoon gedag zeggen als ik dr tegenkom..
straks ben jij de gebeten hond doordat je het contact met je broer verbreekt...en hebben je broer en je ouders het weer gezellig....
succes meid..
zaterdag 10 januari 2009 om 21:13
Chipie, ik kan alleen het verhaal van diegene die gebroken heeft met ouders doen.
Mijn man heeft meerdere keren met zijn ouders gebroken. De reden hiervoor was op een dusdanige manier gekrenkt en gekwetst te zijn dat de energie die het kostte om de relatie in stand houden extreem hoog was in verhouding met het verbreken van die relatie. Zijn ouders begrepen hem niet en zullen hem ook nooit begrijpen omdat hij de laatste jaren een persoonlijke groei heeft doorgemaakt die zij nooit zullen begrijpen. Daarnaast zijn er verschillende acties geweest die echt zijn goedkeuring niet kunnen hebben.Hier ga ik niet te ver op in maar het had oa te maken met zijn ex en hun kind.
Ook hij kreeg vragen van zijn broer waarom hij het contact had verbroken. Broerlief kon zich hier weinig bij voorstellen, logisch want hij het niet het leven van manlief meegemaakt. Hij begreep daardoor ook niet waarom iets zo kwetsend was en met broerlief is het contact nog steeds minimaal. Zijn zus begon zich met de situatie te bemoeien en uitte allemaal beschuldigingen richting manlief. Manlief heeft hierop het contact verbroken omdat hij niet bij elk bezoek een gesprek over zijn ouders en zijn in haar ogen gemaakte fouten hoeft.
De relatie verbreken doe je niet zomaar, daarvoor is er echt wel heel veel gebeurd. Soms heb je echter gewoon een afstand nodig om even op adem te komen.
Of jij nog contact moet hebben met je broer is een keuze die bij jou ligt. Houdt echter in je achterhoofd dat elke waarheid voor die persoon de waarheid is, en soms is die niet verenigbaar met jouw waarheid.
Mijn man heeft meerdere keren met zijn ouders gebroken. De reden hiervoor was op een dusdanige manier gekrenkt en gekwetst te zijn dat de energie die het kostte om de relatie in stand houden extreem hoog was in verhouding met het verbreken van die relatie. Zijn ouders begrepen hem niet en zullen hem ook nooit begrijpen omdat hij de laatste jaren een persoonlijke groei heeft doorgemaakt die zij nooit zullen begrijpen. Daarnaast zijn er verschillende acties geweest die echt zijn goedkeuring niet kunnen hebben.Hier ga ik niet te ver op in maar het had oa te maken met zijn ex en hun kind.
Ook hij kreeg vragen van zijn broer waarom hij het contact had verbroken. Broerlief kon zich hier weinig bij voorstellen, logisch want hij het niet het leven van manlief meegemaakt. Hij begreep daardoor ook niet waarom iets zo kwetsend was en met broerlief is het contact nog steeds minimaal. Zijn zus begon zich met de situatie te bemoeien en uitte allemaal beschuldigingen richting manlief. Manlief heeft hierop het contact verbroken omdat hij niet bij elk bezoek een gesprek over zijn ouders en zijn in haar ogen gemaakte fouten hoeft.
De relatie verbreken doe je niet zomaar, daarvoor is er echt wel heel veel gebeurd. Soms heb je echter gewoon een afstand nodig om even op adem te komen.
Of jij nog contact moet hebben met je broer is een keuze die bij jou ligt. Houdt echter in je achterhoofd dat elke waarheid voor die persoon de waarheid is, en soms is die niet verenigbaar met jouw waarheid.
zondag 11 januari 2009 om 17:41
ik kan ook het verhaal vertellen als dochter die zelf het contact met moeder heeft verbroken. Ouders zinj gescheiden en met vader heb ik een goede band. Moeder heeft altijd broerlief als lieveling behandeld. Dit heb ik ook van een groot aantal mensen uit de omgeving bevestigd gekregen. Het was altijd hij voor, hij na. Ik moest naar het gymnasium zonder citotoets want als broerlief het kon...zou ik het ook moeten kunnen...dat het mij minder goed afging, heb ik dagelijks te horen gekregen. Opmerkingen a la 'waarom was jij niet wat slimmer net als broerlief, waarom heb jij niet net zoveel vrienden' 'het is voor mij onmogelijk van jou te houden' etc. etc. etc. Kortom, voor mij was het een dagelijkse afwijzing...
Met broer heb ik een goed ontact. Hij is meer van het vergeten en vergeven...zijn band met haar is ook niet super, maar hij accepteert haar grollen en kwalen en probeert er het beste van te maken. In onze band hebben we het zelden over haar en als hij er wel over begint 'het gaat niet goed met mama' dan negeer ik dat gewoon...Hij heeft wel eens een bemiddelingspoging gedaan, maar ik denk dat hij wel weet dat het een onbegonnen werk is...hij noemt ons allebei koppig, ik weet wel beter. Heb het er met hem gewoon nooit over, wij hebben het over andere dingen. Via schoonzusje hoor ik altijd wanneer zij er is (moeder woont in buitenland) en wanneer ik dus beter niet langs an komen...zij kan het ook niet goed met haar vinden...
Kortom, ik zou het heel erg vinden dat jij ook nog eens het contact met hem verbreekt, geloof me, het contact verbreken was niet makkelijk!!! maar het was kiezen. Zelf gelukkig worden of proberen (doelloos) haar gelukkig te maken...
Met broer heb ik een goed ontact. Hij is meer van het vergeten en vergeven...zijn band met haar is ook niet super, maar hij accepteert haar grollen en kwalen en probeert er het beste van te maken. In onze band hebben we het zelden over haar en als hij er wel over begint 'het gaat niet goed met mama' dan negeer ik dat gewoon...Hij heeft wel eens een bemiddelingspoging gedaan, maar ik denk dat hij wel weet dat het een onbegonnen werk is...hij noemt ons allebei koppig, ik weet wel beter. Heb het er met hem gewoon nooit over, wij hebben het over andere dingen. Via schoonzusje hoor ik altijd wanneer zij er is (moeder woont in buitenland) en wanneer ik dus beter niet langs an komen...zij kan het ook niet goed met haar vinden...
Kortom, ik zou het heel erg vinden dat jij ook nog eens het contact met hem verbreekt, geloof me, het contact verbreken was niet makkelijk!!! maar het was kiezen. Zelf gelukkig worden of proberen (doelloos) haar gelukkig te maken...
zondag 11 januari 2009 om 18:39
Nou Gelukkigmeisje, ik sluit me helemaal bij jou aan. Jouw verhaal lijkt nogal op het mijne, en met jongste broer heb ik nog steeds contact. Hij begint wel eens over 'haar', maar dan reageer ik meestal heel summier.
Hij heeft me nooit gevraagd wat er nou precies gebeurd is, hij is sowieso nogal op zichzelf en weinig geïnteresseerd in anderen, dus dat is op zich wel makkelijk. We praten er dus domweg niet over.
Niks opgelaten gevoel of ongemakkelijke stiltes, wij hebben het over andere dingen. Er zijn meer onderwerpen dan 'breuken' en 'moeders' tenslotte.
Hij heeft me nooit gevraagd wat er nou precies gebeurd is, hij is sowieso nogal op zichzelf en weinig geïnteresseerd in anderen, dus dat is op zich wel makkelijk. We praten er dus domweg niet over.
Niks opgelaten gevoel of ongemakkelijke stiltes, wij hebben het over andere dingen. Er zijn meer onderwerpen dan 'breuken' en 'moeders' tenslotte.
Laat het los, heb vertrouwen, het komt goed.....
