Relaties
alle pijlers
Broer
maandag 9 juni 2008 om 19:22
Ik heb lang getwijfeld, maar ik heb toch raad nodig. Het gaat om mijn broer. Hij heeft al jarenlang geen contact meer met mijn ouders, omdat hij hen allerlei dingen kwalijk neemt. Dat heb ik ook gedaan, maar heb mijn aandeel erin gezien en ben tot de conclusie gekomen dat mijn ouders gewoon hebben gedaan wat ze konden, met twee vervelende pubers om zich heen. Nu hebben we godzijdank een heel goede band en dat wil ik voor geen goud meer missen. Maar soms voelt het toch incompleet, want mijn broer speelt niet mee. Hij wil niet 'vergeven en vergeten' (iets wat mijn ouders wel kunnnen, want er zijn zoveel ruzies geweest en schandalige dingen van mijn broer zijn kant), zoals hij dat noemt. Mijn ouders waren soms redelijk hard, maar niet slecht of mishandelend. Het zijn nu twee fantastische mensen. Alleen wil mijn broer er niets mee te maken hebben. Hij wil wel met mij afspreken (heb hem jaren niet gezien), maar ik ben best wel pissig dat hij voor het gemak eventjes vergeet hoe erg hij mijn moeder heeft geterroriseerd. Voor mijn ouders is het duidelijk: er zijn rotdingen gebeurd, maar als hij nu normaal doet is het gewoon een nieuwe start. Iets wat ik zelf ook wil met mijn broer erbij.
Nou ja, ik weet ook niet exact wat ik voor vraag ik moet stellen, maar misschien iets van herkeninnig, tips?
Nou ja, ik weet ook niet exact wat ik voor vraag ik moet stellen, maar misschien iets van herkeninnig, tips?
maandag 9 juni 2008 om 19:45
maandag 9 juni 2008 om 19:49
Je ouders zouden kunnen vergeven en vergeten en jij wil graag weer dat het contact tussen je broer en ouders verbetert.
Ik zou toch mijn broer toelaten in mijn leven. Je kunt hem vertellen hoe jij alles hebt ervaren en ook hoe je zijn aandeel in alles hebt ervaren. Luister ook naar zijn kant van het verhaal.
Misschien staat hij er na een poosje ook voor open om naar jullie ouders te gaan.
Ik zou toch mijn broer toelaten in mijn leven. Je kunt hem vertellen hoe jij alles hebt ervaren en ook hoe je zijn aandeel in alles hebt ervaren. Luister ook naar zijn kant van het verhaal.
Misschien staat hij er na een poosje ook voor open om naar jullie ouders te gaan.
maandag 9 juni 2008 om 19:54
quote:misschicken schreef op 09 juni 2008 @ 19:45:
Hmm
Ik heb ook geen contact met mijn ouders, en kan ook niet vergeven en vergeten. Of ik het ooit zal kunnen weet ik niet, maar voor nu zeker niet.
Ik heb een zus die wel contact heeft met ze. Hun band is ook niet denderend, maar zij kan kennelijk wel dingen los van elkaar zien.Ja, maar dan denk ik aan heel erge dingen die gebeurd zijn van de ouders hun kant. Mijn broer heeft het over bepaalde opmerkingen, maar schold mijn moeder helemaal verrot voor 'kankerwijf' en gebruikte op een heel gemene manier bepaalde dingen tegen haar. Dat vind ik veel erger en het lijkt alsof mijn broer weinig realiteitszin heeft. Ik weet niet of ik met hem dan nog wil omgaan als hij zijn eigen aandeel niet ziet.
Hmm
Ik heb ook geen contact met mijn ouders, en kan ook niet vergeven en vergeten. Of ik het ooit zal kunnen weet ik niet, maar voor nu zeker niet.
Ik heb een zus die wel contact heeft met ze. Hun band is ook niet denderend, maar zij kan kennelijk wel dingen los van elkaar zien.Ja, maar dan denk ik aan heel erge dingen die gebeurd zijn van de ouders hun kant. Mijn broer heeft het over bepaalde opmerkingen, maar schold mijn moeder helemaal verrot voor 'kankerwijf' en gebruikte op een heel gemene manier bepaalde dingen tegen haar. Dat vind ik veel erger en het lijkt alsof mijn broer weinig realiteitszin heeft. Ik weet niet of ik met hem dan nog wil omgaan als hij zijn eigen aandeel niet ziet.
maandag 9 juni 2008 om 19:55
quote:Digitalis schreef op 09 juni 2008 @ 19:54:
[...]
Ja, maar dan denk ik aan heel erge dingen die gebeurd zijn van de ouders hun kant. Mijn broer heeft het over bepaalde opmerkingen, maar schold mijn moeder helemaal verrot voor 'kankerwijf' en gebruikte op een heel gemene manier bepaalde dingen tegen haar. Dat vind ik veel erger en het lijkt alsof mijn broer weinig realiteitszin heeft. Ik weet niet of ik met hem dan nog wil omgaan als hij zijn eigen aandeel niet ziet.Het lijkt me dat wat er tussen je broer en je ouders is tussen hun is. En dat je moet proberen om dat los te zien van wat er tussen jou en je broer is. Ga alleen uit van het contact tussen jullie en niet tussen hem en jullie ouders, want daar heb je geen controle over.
[...]
Ja, maar dan denk ik aan heel erge dingen die gebeurd zijn van de ouders hun kant. Mijn broer heeft het over bepaalde opmerkingen, maar schold mijn moeder helemaal verrot voor 'kankerwijf' en gebruikte op een heel gemene manier bepaalde dingen tegen haar. Dat vind ik veel erger en het lijkt alsof mijn broer weinig realiteitszin heeft. Ik weet niet of ik met hem dan nog wil omgaan als hij zijn eigen aandeel niet ziet.Het lijkt me dat wat er tussen je broer en je ouders is tussen hun is. En dat je moet proberen om dat los te zien van wat er tussen jou en je broer is. Ga alleen uit van het contact tussen jullie en niet tussen hem en jullie ouders, want daar heb je geen controle over.
maandag 9 juni 2008 om 19:59
quote:misschicken schreef op 09 juni 2008 @ 19:55:
[...]
Het lijkt me dat wat er tussen je broer en je ouders is tussen hun is. En dat je moet proberen om dat los te zien van wat er tussen jou en je broer is. Ga alleen uit van het contact tussen jullie en niet tussen hem en jullie ouders, want daar heb je geen controle over.dat wilde ik zeggen , je haalt me de woorden uit de mond.
[...]
Het lijkt me dat wat er tussen je broer en je ouders is tussen hun is. En dat je moet proberen om dat los te zien van wat er tussen jou en je broer is. Ga alleen uit van het contact tussen jullie en niet tussen hem en jullie ouders, want daar heb je geen controle over.dat wilde ik zeggen , je haalt me de woorden uit de mond.
maandag 9 juni 2008 om 20:00
Wat jammer als dat zo gaat.
Mijn broer heeft ook jaren geen contact gehad met mijn ouders. Heeft drugs gebruikt en het leven van mijn ouders een hel gemaakt. Mijn ouders zijn nooit kwaad op hem geweest, maar hij was heel lang helemaal klaar met hen.
Ik heb altijd contact gehouden met mijn broer en heb altijd heel bewust geen verwijten of preken gehouden. Ik probeerde gewoon heel positief te zijn en hoopte dat het zou overslaan.
Het contact is wel wat beter nu. Broer heeft zijn leven gebeterd en heeft weet wat contact met ouders. Zoals vroeger zal het waarschijnlijk nooit meer zijn, maar dit is al heel wat.
Mijn broer heeft ook jaren geen contact gehad met mijn ouders. Heeft drugs gebruikt en het leven van mijn ouders een hel gemaakt. Mijn ouders zijn nooit kwaad op hem geweest, maar hij was heel lang helemaal klaar met hen.
Ik heb altijd contact gehouden met mijn broer en heb altijd heel bewust geen verwijten of preken gehouden. Ik probeerde gewoon heel positief te zijn en hoopte dat het zou overslaan.
Het contact is wel wat beter nu. Broer heeft zijn leven gebeterd en heeft weet wat contact met ouders. Zoals vroeger zal het waarschijnlijk nooit meer zijn, maar dit is al heel wat.
maandag 9 juni 2008 om 20:04
Waarom is het zo belangrijk voor je dat jouw broer hetzelfde vindt van je ouders als jij? Lees eens wat er de afgelopen dagen geschreven is bij Het zesde gebod: eert uw vader en uw moeder. Daaruit is mij weer eens duidelijk geworden dat veel mensen goede redenen hebben om boos te zijn op hun ouders. Vind je eigenlijk dat, omdat jij je over die boosheid hebt heengezet, hij dat ook zou moeten doen? Twijfel jij ook wel eens over het feit dat jij je boosheid hebt weggestopt? Het doet me een beetje denken aan het rokers-niet rokers verhaal. Wie eenmaal gestopt is met roken wordt vaak fel anti-rook, terwijl rokers de gestopten juist vaak een beetje raar behandelen: die confronteren hun namelijk met hun onvermogen.
Ook sluit ik me aan bij anderen die zich afvroegen waarom jij verantwoordelijheid zou moeten nemen voor de relatie tussen je ouders en je broer. Ga er niet tussenin zitten, zou ik zeggen, dat lijkt me heel vervelend namelijk.
Ook sluit ik me aan bij anderen die zich afvroegen waarom jij verantwoordelijheid zou moeten nemen voor de relatie tussen je ouders en je broer. Ga er niet tussenin zitten, zou ik zeggen, dat lijkt me heel vervelend namelijk.
maandag 9 juni 2008 om 20:14
quote:MissMara schreef op 09 juni 2008 @ 20:04:
Waarom is het zo belangrijk voor je dat jouw broer hetzelfde vindt van je ouders als jij? Lees eens wat er de afgelopen dagen geschreven is bij Het zesde gebod: eert uw vader en uw moeder. Daaruit is mij weer eens duidelijk geworden dat veel mensen goede redenen hebben om boos te zijn op hun ouders. Vind je eigenlijk dat, omdat jij je over die boosheid hebt heengezet, hij dat ook zou moeten doen? Twijfel jij ook wel eens over het feit dat jij je boosheid hebt weggestopt? Het doet me een beetje denken aan het rokers-niet rokers verhaal. Wie eenmaal gestopt is met roken wordt vaak fel anti-rook, terwijl rokers de gestopten juist vaak een beetje raar behandelen: die confronteren hun namelijk met hun onvermogen.
Ook sluit ik me aan bij anderen die zich afvroegen waarom jij verantwoordelijheid zou moeten nemen voor de relatie tussen je ouders en je broer. Ga er niet tussenin zitten, zou ik zeggen, dat lijkt me heel vervelend namelijk.Nou ja, hij is even oud als ik en we hebben alles samen doorgemaakt. Ik heb gezien wat er gebeurd is en heb overal middenin gezeten. Ik weet waarom hij kwaad is, precies hetzelfde waarom ik kwaad was. Alleen als je ouder wordt merk je dat het allemaal niet vanzelfsprekend is, de dingen die je als ouder doet. En er valt mijn ouders echt weinig te verwijten, vooral als iemand zoals mijn broer dus echt heel gemeen is geweest (hij gebruikte het misbruik van mijn opa tegen mijn moeder bijvoorbeeld om haar te raken). Ze geven hem nog steeds geld en dat neemt hij dan wel braaf aan. Dat hoort m.i. gewoon niet. Mijn ouders waren 25 jaar getrouwd en hij was te bedonderd om aan een groot cadeau van mijn kant te particperen; geen klein dingetje kon er vanaf. Dan word ik wel een beetje kwaad. God, er zijn zoveel dingen gebeurd in mijn pubertijd door hem dat ik daar best kwaad om kan worden. Voor mij was het echt een hel als mijn broer zo gemeen deed tegen mijn moeder. Ik was de enige waarmee hij praatte en praatte ook nog met mijn ouders, en dat was echt niet fijn. Als hij gewoon weer normaal doet, is dat wat mij betreft ook verleden tijd. We zijn nu oud genoeg om ons eigen aandeel in te zien in het geheel lijkt me.
Waarom is het zo belangrijk voor je dat jouw broer hetzelfde vindt van je ouders als jij? Lees eens wat er de afgelopen dagen geschreven is bij Het zesde gebod: eert uw vader en uw moeder. Daaruit is mij weer eens duidelijk geworden dat veel mensen goede redenen hebben om boos te zijn op hun ouders. Vind je eigenlijk dat, omdat jij je over die boosheid hebt heengezet, hij dat ook zou moeten doen? Twijfel jij ook wel eens over het feit dat jij je boosheid hebt weggestopt? Het doet me een beetje denken aan het rokers-niet rokers verhaal. Wie eenmaal gestopt is met roken wordt vaak fel anti-rook, terwijl rokers de gestopten juist vaak een beetje raar behandelen: die confronteren hun namelijk met hun onvermogen.
Ook sluit ik me aan bij anderen die zich afvroegen waarom jij verantwoordelijheid zou moeten nemen voor de relatie tussen je ouders en je broer. Ga er niet tussenin zitten, zou ik zeggen, dat lijkt me heel vervelend namelijk.Nou ja, hij is even oud als ik en we hebben alles samen doorgemaakt. Ik heb gezien wat er gebeurd is en heb overal middenin gezeten. Ik weet waarom hij kwaad is, precies hetzelfde waarom ik kwaad was. Alleen als je ouder wordt merk je dat het allemaal niet vanzelfsprekend is, de dingen die je als ouder doet. En er valt mijn ouders echt weinig te verwijten, vooral als iemand zoals mijn broer dus echt heel gemeen is geweest (hij gebruikte het misbruik van mijn opa tegen mijn moeder bijvoorbeeld om haar te raken). Ze geven hem nog steeds geld en dat neemt hij dan wel braaf aan. Dat hoort m.i. gewoon niet. Mijn ouders waren 25 jaar getrouwd en hij was te bedonderd om aan een groot cadeau van mijn kant te particperen; geen klein dingetje kon er vanaf. Dan word ik wel een beetje kwaad. God, er zijn zoveel dingen gebeurd in mijn pubertijd door hem dat ik daar best kwaad om kan worden. Voor mij was het echt een hel als mijn broer zo gemeen deed tegen mijn moeder. Ik was de enige waarmee hij praatte en praatte ook nog met mijn ouders, en dat was echt niet fijn. Als hij gewoon weer normaal doet, is dat wat mij betreft ook verleden tijd. We zijn nu oud genoeg om ons eigen aandeel in te zien in het geheel lijkt me.
maandag 9 juni 2008 om 20:15
quote:MissMara schreef op 09 juni 2008 @ 20:12:
psies MissC.
Om het nog wat bondiger te zeggen: kan het zijn dat je je broer nodig hebt om de illusie van het gelukkige gezin te herstellen/handhaven?Nee, dat niet. Maar het is gewoon zo zonde en vreemd dat hij er gewoon 'niet meer is'. Ik weet ook niet of ik hem kan vertrouwen.
psies MissC.
Om het nog wat bondiger te zeggen: kan het zijn dat je je broer nodig hebt om de illusie van het gelukkige gezin te herstellen/handhaven?Nee, dat niet. Maar het is gewoon zo zonde en vreemd dat hij er gewoon 'niet meer is'. Ik weet ook niet of ik hem kan vertrouwen.
maandag 9 juni 2008 om 20:18
quote:Digitalis schreef op 09 juni 2008 @ 20:14:
Als hij gewoon weer normaal doet, is dat wat mij betreft ook verleden tijd.Toch valt me dit zinnetje dan op. Hij moet 'gewoon weer normaal doen'. Voor hem is dat waarschijnlijk: zich weer mengen in een gezin waarin hij diep ongelukkig was. Ergens wil je toch dat hij weer normaal doet om jou en je ouders gelukkig te maken. Met zijn gevoel wordt veel minder rekening gehouden. Of heb ik het mis?
Als hij gewoon weer normaal doet, is dat wat mij betreft ook verleden tijd.Toch valt me dit zinnetje dan op. Hij moet 'gewoon weer normaal doen'. Voor hem is dat waarschijnlijk: zich weer mengen in een gezin waarin hij diep ongelukkig was. Ergens wil je toch dat hij weer normaal doet om jou en je ouders gelukkig te maken. Met zijn gevoel wordt veel minder rekening gehouden. Of heb ik het mis?
maandag 9 juni 2008 om 20:23
quote:MissMara schreef op 09 juni 2008 @ 20:18:
[...]
Toch valt me dit zinnetje dan op. Hij moet 'gewoon weer normaal doen'. Voor hem is dat waarschijnlijk: zich weer mengen in een gezin waarin hij diep ongelukkig was. Ergens wil je toch dat hij weer normaal doet om jou en je ouders gelukkig te maken. Met zijn gevoel wordt veel minder rekening gehouden. Of heb ik het mis?Hij was en is waarschijnlijk diep ongelukkig door zijn eigen karakter. Hij heeft een verleden van mensen gebruiken voor zijn eigen gewin. Da's erg om te zeggen, maar toch is het zo. Mijn ouders zijn erg toeschietelijk geweest tov mijzelf en we hebben alles uitgepraat. Dat zouden ze ook doen naar hem toe. Ik wil niet per se dat hij contact heeft met mijn ouders, en al helemaal niet om ons gelukkig te maken. Maar ik weet niet hoe ik om kan gaan met iemand die zoveel wrok jegens mijn ouders koestert. Ik zit er weer middenin en daar heb ik geen zin in. Natuurlijk kan ik net doen alsof er geen probleem is, maar het voelt wel zo. Hij mag zijn eigen gevoelens hebben maar moet ook inzien hoe erg hij is bezig geweest tegen mijn ouders. Er zijn echt ontzettend veel problemen geweest met hem en hij heeft echt rotdingen uitgehaald. Als mijn ouders hem kunnen vergeven, dan kan hij op z'n minst toch zijn eigen fouten toegeven. Het hoeft niet meteen koek en ei te zijn maar ik vind dat hij moet inzien dat hij zelf een heel groot aandeel heeft gehad in veel zaken.
[...]
Toch valt me dit zinnetje dan op. Hij moet 'gewoon weer normaal doen'. Voor hem is dat waarschijnlijk: zich weer mengen in een gezin waarin hij diep ongelukkig was. Ergens wil je toch dat hij weer normaal doet om jou en je ouders gelukkig te maken. Met zijn gevoel wordt veel minder rekening gehouden. Of heb ik het mis?Hij was en is waarschijnlijk diep ongelukkig door zijn eigen karakter. Hij heeft een verleden van mensen gebruiken voor zijn eigen gewin. Da's erg om te zeggen, maar toch is het zo. Mijn ouders zijn erg toeschietelijk geweest tov mijzelf en we hebben alles uitgepraat. Dat zouden ze ook doen naar hem toe. Ik wil niet per se dat hij contact heeft met mijn ouders, en al helemaal niet om ons gelukkig te maken. Maar ik weet niet hoe ik om kan gaan met iemand die zoveel wrok jegens mijn ouders koestert. Ik zit er weer middenin en daar heb ik geen zin in. Natuurlijk kan ik net doen alsof er geen probleem is, maar het voelt wel zo. Hij mag zijn eigen gevoelens hebben maar moet ook inzien hoe erg hij is bezig geweest tegen mijn ouders. Er zijn echt ontzettend veel problemen geweest met hem en hij heeft echt rotdingen uitgehaald. Als mijn ouders hem kunnen vergeven, dan kan hij op z'n minst toch zijn eigen fouten toegeven. Het hoeft niet meteen koek en ei te zijn maar ik vind dat hij moet inzien dat hij zelf een heel groot aandeel heeft gehad in veel zaken.
maandag 9 juni 2008 om 20:24
Ik heb ook geen contact meer met mijn moeder en zou het niet bijzonder waarderen als mijn zusjes me gingen pushen om dat toch te gaan doen.
Wel vragen ze regelmatig of ik nog steeds achter mijn beslissing sta. Want soms houd je de situatie gewoon zo omdat het wel zo makkelijk is. Dan is het wel goed om er af en toe weer over na te denken. Maar ik sta nog steeds achter mijn beslissing.
Ik ben er niet klaar voor om iemand die me zoveel verdriet bezorgd heeft, weer in mijn leven toe te laten. Misschien geldt dit ook voor jouw broer.
Waarom vraag je hem niet in een open gesprek wat zijn motieven zijn om het contact verbroken te houden, zonder daar meteen jouw wens tot hernieuwd contact in te betrekken?
Wel vragen ze regelmatig of ik nog steeds achter mijn beslissing sta. Want soms houd je de situatie gewoon zo omdat het wel zo makkelijk is. Dan is het wel goed om er af en toe weer over na te denken. Maar ik sta nog steeds achter mijn beslissing.
Ik ben er niet klaar voor om iemand die me zoveel verdriet bezorgd heeft, weer in mijn leven toe te laten. Misschien geldt dit ook voor jouw broer.
Waarom vraag je hem niet in een open gesprek wat zijn motieven zijn om het contact verbroken te houden, zonder daar meteen jouw wens tot hernieuwd contact in te betrekken?
maandag 9 juni 2008 om 21:06
Ik weet niet of je het gedrag van je broer in zijn pubertijd kunt zien als "aandeel in de problemen" . Er zal toch een reden zijn geweest waarom hij zo'n rotpuber was? Volgens je broer in ieder geval wel? Als ik je goed begrijp heeft hij nog helemaal geen vrede met je ouders, of zelfs maar zijn gevoel daarover.
Ik denk dat je met de houding zoals je die hier neerzet, beter geen contact kunt hebben met je broer, want jullie zullen elkaar nu niet begrijpen. Waar jij vind dat hij naar zijn aandeel moet kijken, vind hij het waarschijnlijk onbegrijpelijk dat jij de kant van je ouders kiest.
Wat me nog het meest verbaasd is waarom je zo voor je ouders opkomt tav je broer, terwijl zij daar zelf toch helemaal niet om vragen?
Vandaar dat ik toch denk dat je jouw eigen opvatting, nl. dat je broer naar zijn aandeel zou moeten kijken, eerst zal moeten draaien naar jezelf, wat is jouw aandeel? Welke rol speel je in dit geheel?
Ik denk dat je met de houding zoals je die hier neerzet, beter geen contact kunt hebben met je broer, want jullie zullen elkaar nu niet begrijpen. Waar jij vind dat hij naar zijn aandeel moet kijken, vind hij het waarschijnlijk onbegrijpelijk dat jij de kant van je ouders kiest.
Wat me nog het meest verbaasd is waarom je zo voor je ouders opkomt tav je broer, terwijl zij daar zelf toch helemaal niet om vragen?
Vandaar dat ik toch denk dat je jouw eigen opvatting, nl. dat je broer naar zijn aandeel zou moeten kijken, eerst zal moeten draaien naar jezelf, wat is jouw aandeel? Welke rol speel je in dit geheel?
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
maandag 9 juni 2008 om 22:34
Dit had min of meer mijn verhaal kunnen zijn. Ook mijn broer heeft nu zo'n 1,5 jaar geleden besloten geen contact meer te willen met mijn ouders, en omdat ik die keus niet wilde maken, heeft hij daardoor ook het contact met mij verbroken. Ook hij zit vast in de verwijten die hij mijn ouders maakt van vroeger. Ook ik zie nu dat mijn ouders zo goed en kwaad als het ging, hun best deden. En daarbij fouten hebben gemaakt, absoluut, maar mijn broer kan zijn aandeel in alle problemen niet zien. Sinds kort weten we dat hij waarschijnlijk Borderline heeft. Dat is nu achteraf gezien goed te herkennen en maakt een hoop begrijpelijk, maar helpt ons niet verder. Hij blijft in de verwijtende fase hangen, is bovendien zeer manipulatief. Omgang met hem is lastig en gaat met hoge bergen en diepe dalen. En vooral de diepe dalen waren het op een gegeven moment niet meer waard.
Ik heb me er min of meer overheen heb gezet en nu zie, net zoals jij, wat voor fijne mensen mijn ouders zijn. Zij zijn ook vergevingsgezind, als hij zich over zijn verwijten kan heenzetten, is hij thuis heel welkom
Hoe het verder moet met mijn broer weet ik niet. De situatie is zoals hij is, ik wil hem ook niet meer in mijn leven eigenlijk. Hoe close we eerst ook waren, zo prima gaat het nu zonder hem in mijn leven. Misschien is dat voor jou ook een les, ook zonder je broer red je je prima. Je kunt hem ook niet helpen, hij moet zichzelf helpen en zolang hij dat kan, kan jij weinig voor hem betekenen. Het kan zijn dat dat tijd kost. Bij ons is 1,5 jaar iig nog lang niet genoeg om alle wonden te helen.
Ik mis hem dagelijks, daar niet van. Wij kenden elkaar door en door, het voelt soms alsof hij er gewoon niet meer is, een soort rouwproces. Maar daar tegenover staat een gevoel van opluchting, mijn eigen leven kunnen leiden etc. Hij kan zich niet inleven in andere mensen, en dat kan ik nu niet gebruiken in mijn leven. Maar ik heb er desalniettemin veel verdriet van. Alleen voel ik me er niet meer verantwoordelijk voor. Hij mag zijn eigen leven vergallen, maar niet meer het mijne.
Ik heb me er min of meer overheen heb gezet en nu zie, net zoals jij, wat voor fijne mensen mijn ouders zijn. Zij zijn ook vergevingsgezind, als hij zich over zijn verwijten kan heenzetten, is hij thuis heel welkom
Hoe het verder moet met mijn broer weet ik niet. De situatie is zoals hij is, ik wil hem ook niet meer in mijn leven eigenlijk. Hoe close we eerst ook waren, zo prima gaat het nu zonder hem in mijn leven. Misschien is dat voor jou ook een les, ook zonder je broer red je je prima. Je kunt hem ook niet helpen, hij moet zichzelf helpen en zolang hij dat kan, kan jij weinig voor hem betekenen. Het kan zijn dat dat tijd kost. Bij ons is 1,5 jaar iig nog lang niet genoeg om alle wonden te helen.
Ik mis hem dagelijks, daar niet van. Wij kenden elkaar door en door, het voelt soms alsof hij er gewoon niet meer is, een soort rouwproces. Maar daar tegenover staat een gevoel van opluchting, mijn eigen leven kunnen leiden etc. Hij kan zich niet inleven in andere mensen, en dat kan ik nu niet gebruiken in mijn leven. Maar ik heb er desalniettemin veel verdriet van. Alleen voel ik me er niet meer verantwoordelijk voor. Hij mag zijn eigen leven vergallen, maar niet meer het mijne.
maandag 9 juni 2008 om 23:40
quote:lolapaloeza schreef op 09 juni 2008 @ 21:06:
Ik weet niet of je het gedrag van je broer in zijn pubertijd kunt zien als "aandeel in de problemen" . Er zal toch een reden zijn geweest waarom hij zo'n rotpuber was? Volgens je broer in ieder geval wel? Als ik je goed begrijp heeft hij nog helemaal geen vrede met je ouders, of zelfs maar zijn gevoel daarover.
Ik denk dat je met de houding zoals je die hier neerzet, beter geen contact kunt hebben met je broer, want jullie zullen elkaar nu niet begrijpen. Waar jij vind dat hij naar zijn aandeel moet kijken, vind hij het waarschijnlijk onbegrijpelijk dat jij de kant van je ouders kiest.
Wat me nog het meest verbaasd is waarom je zo voor je ouders opkomt tav je broer, terwijl zij daar zelf toch helemaal niet om vragen?
Vandaar dat ik toch denk dat je jouw eigen opvatting, nl. dat je broer naar zijn aandeel zou moeten kijken, eerst zal moeten draaien naar jezelf, wat is jouw aandeel? Welke rol speel je in dit geheel?Mijn ouders missen mijn broer natuurlijk, en dat vind ik rot. Mijn aandeel in het geheel? Ik was ook een rotpuber, zeker weten. Ik heb ook heftig gereageerd altijd, maar ik heb nooit gestolen van mijn ouders ofzo, terwijl mijn broer dat wel deed. Dat gaat voor mij gewoon te ver, zoiets doe je niet. Ik vind het sowieso raar om te zeggen dat er een 'waarom' moet zijn, alsof er iemand de schuld is waarom mijn broer zo ontzettend naar deed. Het is zijn eigen verantwoording. Ik vermoed (en weet het ook) dat hij ernstige psychische problemen had en heeft, maar mijn ouders zijn geen psychiaters. Ik heb ook zo mijn portie gehad op dat vlak, maar dat kan ik mijn ouders toch niet kwalijk nemen?
Ik weet niet of je het gedrag van je broer in zijn pubertijd kunt zien als "aandeel in de problemen" . Er zal toch een reden zijn geweest waarom hij zo'n rotpuber was? Volgens je broer in ieder geval wel? Als ik je goed begrijp heeft hij nog helemaal geen vrede met je ouders, of zelfs maar zijn gevoel daarover.
Ik denk dat je met de houding zoals je die hier neerzet, beter geen contact kunt hebben met je broer, want jullie zullen elkaar nu niet begrijpen. Waar jij vind dat hij naar zijn aandeel moet kijken, vind hij het waarschijnlijk onbegrijpelijk dat jij de kant van je ouders kiest.
Wat me nog het meest verbaasd is waarom je zo voor je ouders opkomt tav je broer, terwijl zij daar zelf toch helemaal niet om vragen?
Vandaar dat ik toch denk dat je jouw eigen opvatting, nl. dat je broer naar zijn aandeel zou moeten kijken, eerst zal moeten draaien naar jezelf, wat is jouw aandeel? Welke rol speel je in dit geheel?Mijn ouders missen mijn broer natuurlijk, en dat vind ik rot. Mijn aandeel in het geheel? Ik was ook een rotpuber, zeker weten. Ik heb ook heftig gereageerd altijd, maar ik heb nooit gestolen van mijn ouders ofzo, terwijl mijn broer dat wel deed. Dat gaat voor mij gewoon te ver, zoiets doe je niet. Ik vind het sowieso raar om te zeggen dat er een 'waarom' moet zijn, alsof er iemand de schuld is waarom mijn broer zo ontzettend naar deed. Het is zijn eigen verantwoording. Ik vermoed (en weet het ook) dat hij ernstige psychische problemen had en heeft, maar mijn ouders zijn geen psychiaters. Ik heb ook zo mijn portie gehad op dat vlak, maar dat kan ik mijn ouders toch niet kwalijk nemen?
maandag 9 juni 2008 om 23:58
Jij wil dat hij zijn aandeel ziet, maar dan is er een grote kans dat hij zich gaat verdedigen en nog meer de schuld bij je ouders legt.
Probeer ook het aandeel hem-ouders te scheiden van aandeel hem-jij. Over dat laatste zou je het misschien wel kunnen hebben.
Of begin over jezelf en maak duidelijk dat jij het ook een rotperiode vond, net als hij. Maar dat je nu inziet dat je zelf een rotpuber was en er nu anders tegen aan kijkt. Over de ruzies die jullie twee hadden, en hoe je daar nu over denkt en wat je nu anders zou doen. Wie weet pikt hij er zo wat van op (dus zonder direct over hem te beginnen) en gaat hij ook over zijn eigen gedrag nadenken.
Misschien geeft dat een opening?
Probeer ook het aandeel hem-ouders te scheiden van aandeel hem-jij. Over dat laatste zou je het misschien wel kunnen hebben.
Of begin over jezelf en maak duidelijk dat jij het ook een rotperiode vond, net als hij. Maar dat je nu inziet dat je zelf een rotpuber was en er nu anders tegen aan kijkt. Over de ruzies die jullie twee hadden, en hoe je daar nu over denkt en wat je nu anders zou doen. Wie weet pikt hij er zo wat van op (dus zonder direct over hem te beginnen) en gaat hij ook over zijn eigen gedrag nadenken.
Misschien geeft dat een opening?
dinsdag 10 juni 2008 om 07:43
Lieve Digitalis,
Het zou zomaar kunnen dat jouw broer voor zijn gevoel een heel andere jeugd heeft gehad dan jij. Ook al hadden jullie dezelfde ouders, dezelfde opvoeding en hadden jullie dezelfde problemen als puber. Jij kunt leven met hoe het is gegaan en hebt zelfs waardering voor hoe je ouders met je omgingen. Hij heeft dat blijkbaar niet en is ook een ander persoon dan jij, wat wil zeggen, wat jij kunt (vergeten en vergeven) hoeft hij niet te kunnen.
Ik vind het zo begrijpelijk dat je hem er bij wil hebben. Logisch, je wil je roedel compleet hebben maar, zoals anderen al schreven, dat is aan hem. Jij kunt hem hooguit vragen om weer contact op te nemen maar meer kun je niet doen. Machteloos gevoel he?
Heel rot voor jou ook, dat je er zo mee zit.
Denk je dat je het naast je neer kunt leggen of gaat dit aan je blijven knagen?
(f)
Het zou zomaar kunnen dat jouw broer voor zijn gevoel een heel andere jeugd heeft gehad dan jij. Ook al hadden jullie dezelfde ouders, dezelfde opvoeding en hadden jullie dezelfde problemen als puber. Jij kunt leven met hoe het is gegaan en hebt zelfs waardering voor hoe je ouders met je omgingen. Hij heeft dat blijkbaar niet en is ook een ander persoon dan jij, wat wil zeggen, wat jij kunt (vergeten en vergeven) hoeft hij niet te kunnen.
Ik vind het zo begrijpelijk dat je hem er bij wil hebben. Logisch, je wil je roedel compleet hebben maar, zoals anderen al schreven, dat is aan hem. Jij kunt hem hooguit vragen om weer contact op te nemen maar meer kun je niet doen. Machteloos gevoel he?
Heel rot voor jou ook, dat je er zo mee zit.
Denk je dat je het naast je neer kunt leggen of gaat dit aan je blijven knagen?
(f)
dinsdag 10 juni 2008 om 08:23
dinsdag 10 juni 2008 om 08:59
Ik begrijp heel goed wat je bedoelt. Het gaat ook om het gevoel dat het zo onterecht en oneerlijk is zoals je ouders behandeld worden door hem.
Het heeft soms ook gewoon niets te maken met vreselijke jeugdtrauma's en dergelijke. Sommige mensen zijn helaas gewoon even erg naar in een bepaalde periode van hun leven (of langer).
En alle verdriet die ze anderen aandoen door hun keuze dat hoeven ze niet te zien en ook vaak het gesprek niet aan te gaan. Vaak ook de weg van de minste weerstand.
Nogmaals ik heb het over mensen die echt niets traumatisch hebben meegemaakt in hun jeugd (echt ze bestaan) die deze keuze maken.
Ik heb een broer die nu al een jaar of 10 ervoor kiest om alles maar dan ook alles wat hem "overkomt"bij mijn ouders neer te leggen, hij is eigenlijk altijd het slachtoffer alleen waarvan is mij nog steeds een groot raadsel.
Meneer heeft al 10 jaar niet meer gewerkt, schuld van mijn ouders.
Een slechte relatie, schuld van mijn ouders en zo kan ik wel even doorgaan maar dat wordt saai.
Helaas kan je hier helemaal niets aan doen! Probeer je niet te veel zorgen te maken en wees blij dat jij de zaken anders hebt aangepakt.
Ik wens je sterkte en hoop dat je het een beetje los kan laten.
Het heeft soms ook gewoon niets te maken met vreselijke jeugdtrauma's en dergelijke. Sommige mensen zijn helaas gewoon even erg naar in een bepaalde periode van hun leven (of langer).
En alle verdriet die ze anderen aandoen door hun keuze dat hoeven ze niet te zien en ook vaak het gesprek niet aan te gaan. Vaak ook de weg van de minste weerstand.
Nogmaals ik heb het over mensen die echt niets traumatisch hebben meegemaakt in hun jeugd (echt ze bestaan) die deze keuze maken.
Ik heb een broer die nu al een jaar of 10 ervoor kiest om alles maar dan ook alles wat hem "overkomt"bij mijn ouders neer te leggen, hij is eigenlijk altijd het slachtoffer alleen waarvan is mij nog steeds een groot raadsel.
Meneer heeft al 10 jaar niet meer gewerkt, schuld van mijn ouders.
Een slechte relatie, schuld van mijn ouders en zo kan ik wel even doorgaan maar dat wordt saai.
Helaas kan je hier helemaal niets aan doen! Probeer je niet te veel zorgen te maken en wees blij dat jij de zaken anders hebt aangepakt.
Ik wens je sterkte en hoop dat je het een beetje los kan laten.
