Relaties
alle pijlers
Claim ik mijn vriend teveel?
zaterdag 30 april 2011 om 02:27
Sinds jaaaren heeft mijn vriend via internet mail/chat contact met andere (vaak jongere) vrouwen, op zich niets mis mee, hij vind het leuk en heeft het wellicht ook nodig voor zijn ego
Ik heb eerder weleens tegen hem gezegd dat ik het niet leuk vind als hij de heeeele avond achter de pc zit, maar verder heb ik er geen problemen mee. Een jaar geleden ongeveer heeft hij, ook via internet, contact gekregen met W. Het verdere verhaal draait om haar.
Na een paar maanden mail/chat-contact zei ze en passant dat ze "even naar de psycholoog" ging, maar uiteindelijk kwam hij erachter dat het allemaal heel wat dieper gaat bij haar. Ik zal daar verder niet over in detail treden, maar ik geloof wat mijn vriend zegt, en dat zij inderdaad serieus hulp nodig heeft. Ze krijgt dit ook, in de vorm van 2 soorten therapie wat volgens mijn vriend niet goed aan slaat.
Een andere vorm van 'therapie' is de vriendschap die hij met haar heeft opgebouwd, door bewust in principe elke dag contact met haar te hebben en te praten. De ene keer over koetjes en kalfjes, maar vaak ook over haar problemen. Het schijnt dat hij het meeste op de hoogte is van haar problemen, bij haar thuis en haar vriendinnen weten niets. Zelfs haar therapeut weet niet zoveel als hij.
Mijn vriend is iemand die graag iemand (vooruit) helpt, die waar nodig letterlijlk een sterke arm wil bieden en/of een schouder om op uit te huilen. Toen hij mij vertelde dat hij dit, hoe zal ik het zeggen, project aan ging, vond ik het wel goed voor hem. Hij is namelijk soms naar mijn mening wat kort door de bocht als het gaat om mensen met psychische problemen en hij zou nu zelf kunnen merken dat een (verbale) "schop onder de kont" echt niet voldoende is voor de ander om een knop te kunnen omzetten.
Hij heeft dit inderdaad gemerkt
Op een gegeven moment had hij zo veel contact met haar, ook bv als we 's morgens samen in bed lagen (via z'n pda), dat ik tegen hem heb gezegd dat ik dit niet prettig vond, "met z'n 3-tjes in bed". Daar heeft hij vervolgens rekening mee gehouden.
Vorig jaar november was ik een weekje in Amerika met hem met en de week erna was ik weer thuis, maar was hij nog in Amerika, waar W. inmiddels ook was gekomen, om haar iets leuks te kunnen laten beleven na alle moeilijke gevoelens die door de therapie naar boven waren gekomen. Daar had ik geen moeite mee.
Hoewel ik het eigenlijk wel irritant vind dat hij praktisch ELKE dag contact met haar heeft, houdt hij er zich aardig aan als ik bv zeg dat ik om 21.30 naar bed wil kunnen (hij chat/belt op onze slaapkamer, er is geen andere mogelijkheid ivm geluidsoverlast anders).
Wat een poosje geleden bij mij de emmer even deed overlopen, was de volgende situatie: we waren uit eten geweest, we waren rond 19.30 weer thuis. Na ongeveer 5 minuten vroeg hij aan me of ik eerder naar bed wilde vanavond? Ik vertelde hem dat ik inderdaad wel eerder IN bed wilde liggen, en dacht in stilte dat we dan bv samen uitzending gemist konden kijken, doen we wel vaker. Alleen begreep ik daarna dat hij het niet om die reden vroeg, maar dat hij z'n "sessie" met W. ging starten. Ik gaf aan dat ik dacht dat de sessie al geweest was, omdat ze elkaar die middag toch ook al hadden gesproken?
Nou ja, blijkbaar was er nog een keer contact nodig. Ik werd vervolgens toch wel wat sjacho, waarop hij reageerde met "of mag ik niet praten dan, dan praat ik niet", wat ik dan ook weer te ver vond gaan, want ik wil geen "martelaar" van hem maken. Hij gaf nog aan "ik vraag toch hoe laat je naar bed wil?", maar ik reageerde met "zie maar hoe lang jullie nodig hebben". Maar jeetje zeg, het was dus zeg maar 19.30 en waarom heeft hij nou altijd zoveel tijd nodig met haar?
Ik weet wel dat hij bang is om er "te weinig" voor haar te zijn, hij is bang dat ze zichzelf dan wat aan doet (ze woont trouwens nog (of weer?) thuis, want heeft geen baan en geld om zelfstandig te wonen), maar zoals ik me toen voelde, is ook niet goed.
Hij heeft het blijkbaar nodig, want heus niet alles komt voort uit plichtsgevoel. En aangezien ik hem sommige andere dingen al "ontzeg" (bv uitgaan of lekker uitgebreid uit eten, daar ben ik geen type voor), vind ik het moeilijk om hier een big issue van te maken. Het is tenslotte geven en nemen in een relatie.
Vandaag hadden we echter weer een clash. Hij woont ivm een project even tijdelijk ergens anders, en W. is nu even op vakantie en zit samen met hem in het appartement. Daar heb ik geen probleem mee. Hij komt dit weekend even 1 dag naar huis sinds 3 weken ivm een afspraak vlakbij.
Wat ik jammer vind, is dat hij ook die avond een "sessie" met W. wil houden. Terwijl ze elkaar nu elke dag al meer zien/spreken dan normaal én ik hem heb gevraagd om een W-loze avond, zodat we meer tijd samen hebben, ook omdat ik niet zo'n enorm avondmens ben en rond 22.00 moe begin te worden. Zijn reactie op mijn vraag was "het hoort erbij".
Ligt het nu echt aan mij, claim ik hem teveel? Ik heb aan de andere kant echter ook het gevoel alsof ik niet leuk genoeg voor hem ben om een hele avond mee door te brengen.
Ik heb eerder weleens tegen hem gezegd dat ik het niet leuk vind als hij de heeeele avond achter de pc zit, maar verder heb ik er geen problemen mee. Een jaar geleden ongeveer heeft hij, ook via internet, contact gekregen met W. Het verdere verhaal draait om haar.
Na een paar maanden mail/chat-contact zei ze en passant dat ze "even naar de psycholoog" ging, maar uiteindelijk kwam hij erachter dat het allemaal heel wat dieper gaat bij haar. Ik zal daar verder niet over in detail treden, maar ik geloof wat mijn vriend zegt, en dat zij inderdaad serieus hulp nodig heeft. Ze krijgt dit ook, in de vorm van 2 soorten therapie wat volgens mijn vriend niet goed aan slaat.
Een andere vorm van 'therapie' is de vriendschap die hij met haar heeft opgebouwd, door bewust in principe elke dag contact met haar te hebben en te praten. De ene keer over koetjes en kalfjes, maar vaak ook over haar problemen. Het schijnt dat hij het meeste op de hoogte is van haar problemen, bij haar thuis en haar vriendinnen weten niets. Zelfs haar therapeut weet niet zoveel als hij.
Mijn vriend is iemand die graag iemand (vooruit) helpt, die waar nodig letterlijlk een sterke arm wil bieden en/of een schouder om op uit te huilen. Toen hij mij vertelde dat hij dit, hoe zal ik het zeggen, project aan ging, vond ik het wel goed voor hem. Hij is namelijk soms naar mijn mening wat kort door de bocht als het gaat om mensen met psychische problemen en hij zou nu zelf kunnen merken dat een (verbale) "schop onder de kont" echt niet voldoende is voor de ander om een knop te kunnen omzetten.
Hij heeft dit inderdaad gemerkt
Op een gegeven moment had hij zo veel contact met haar, ook bv als we 's morgens samen in bed lagen (via z'n pda), dat ik tegen hem heb gezegd dat ik dit niet prettig vond, "met z'n 3-tjes in bed". Daar heeft hij vervolgens rekening mee gehouden.
Vorig jaar november was ik een weekje in Amerika met hem met en de week erna was ik weer thuis, maar was hij nog in Amerika, waar W. inmiddels ook was gekomen, om haar iets leuks te kunnen laten beleven na alle moeilijke gevoelens die door de therapie naar boven waren gekomen. Daar had ik geen moeite mee.
Hoewel ik het eigenlijk wel irritant vind dat hij praktisch ELKE dag contact met haar heeft, houdt hij er zich aardig aan als ik bv zeg dat ik om 21.30 naar bed wil kunnen (hij chat/belt op onze slaapkamer, er is geen andere mogelijkheid ivm geluidsoverlast anders).
Wat een poosje geleden bij mij de emmer even deed overlopen, was de volgende situatie: we waren uit eten geweest, we waren rond 19.30 weer thuis. Na ongeveer 5 minuten vroeg hij aan me of ik eerder naar bed wilde vanavond? Ik vertelde hem dat ik inderdaad wel eerder IN bed wilde liggen, en dacht in stilte dat we dan bv samen uitzending gemist konden kijken, doen we wel vaker. Alleen begreep ik daarna dat hij het niet om die reden vroeg, maar dat hij z'n "sessie" met W. ging starten. Ik gaf aan dat ik dacht dat de sessie al geweest was, omdat ze elkaar die middag toch ook al hadden gesproken?
Nou ja, blijkbaar was er nog een keer contact nodig. Ik werd vervolgens toch wel wat sjacho, waarop hij reageerde met "of mag ik niet praten dan, dan praat ik niet", wat ik dan ook weer te ver vond gaan, want ik wil geen "martelaar" van hem maken. Hij gaf nog aan "ik vraag toch hoe laat je naar bed wil?", maar ik reageerde met "zie maar hoe lang jullie nodig hebben". Maar jeetje zeg, het was dus zeg maar 19.30 en waarom heeft hij nou altijd zoveel tijd nodig met haar?
Ik weet wel dat hij bang is om er "te weinig" voor haar te zijn, hij is bang dat ze zichzelf dan wat aan doet (ze woont trouwens nog (of weer?) thuis, want heeft geen baan en geld om zelfstandig te wonen), maar zoals ik me toen voelde, is ook niet goed.
Hij heeft het blijkbaar nodig, want heus niet alles komt voort uit plichtsgevoel. En aangezien ik hem sommige andere dingen al "ontzeg" (bv uitgaan of lekker uitgebreid uit eten, daar ben ik geen type voor), vind ik het moeilijk om hier een big issue van te maken. Het is tenslotte geven en nemen in een relatie.
Vandaag hadden we echter weer een clash. Hij woont ivm een project even tijdelijk ergens anders, en W. is nu even op vakantie en zit samen met hem in het appartement. Daar heb ik geen probleem mee. Hij komt dit weekend even 1 dag naar huis sinds 3 weken ivm een afspraak vlakbij.
Wat ik jammer vind, is dat hij ook die avond een "sessie" met W. wil houden. Terwijl ze elkaar nu elke dag al meer zien/spreken dan normaal én ik hem heb gevraagd om een W-loze avond, zodat we meer tijd samen hebben, ook omdat ik niet zo'n enorm avondmens ben en rond 22.00 moe begin te worden. Zijn reactie op mijn vraag was "het hoort erbij".
Ligt het nu echt aan mij, claim ik hem teveel? Ik heb aan de andere kant echter ook het gevoel alsof ik niet leuk genoeg voor hem ben om een hele avond mee door te brengen.
zaterdag 30 april 2011 om 10:30
Ik heb niet alle reacties gelezen.. maar..
Is die kerel god ofzo?? Halleluja, tssss
Belachelijk dit... je hebt toch samen een relatie wat moet hij met W..
Ik zou 't nimmer nooit oké vinden.
Claimen? Je laat 'm gewoon doen wat hij wil!
(en ben ik erg wantrouwend als ik denk dat hij misschien zelfs gewoon ordinair vreemd gaat en jij nogal dom hem geloofd?)
Is die kerel god ofzo?? Halleluja, tssss
Belachelijk dit... je hebt toch samen een relatie wat moet hij met W..
Ik zou 't nimmer nooit oké vinden.
Claimen? Je laat 'm gewoon doen wat hij wil!
(en ben ik erg wantrouwend als ik denk dat hij misschien zelfs gewoon ordinair vreemd gaat en jij nogal dom hem geloofd?)
zaterdag 30 april 2011 om 10:35
Heb niet alles gelezen.
Maar als je puur uitgaat van haar problemen en dat jouw vriend haar daarbij wil helpen:
Hoe moet dat dan de rest van haar leven? Ze moet toch leren zelf te dealen met haar sores en kan toch niet altijd aan je vriend blijven hangen?
Ik vind het een apart verhaal maar probeer het te nemen zoals het er staat en zelf niet van alles te insinueren.
Stel dat hij een therapeut was, dan zou het contact ook op een gegeven moment afgebouwd worden en misschien blijven bij een maandelijks gesprek.
Ze zal toch in haar gewone leven met haar normale vrienden haar problemen moeten leren handelen.
Of bedoel je dat jullie relatie nu wankelt en hij straks met W verder gaat?
Maar als je puur uitgaat van haar problemen en dat jouw vriend haar daarbij wil helpen:
Hoe moet dat dan de rest van haar leven? Ze moet toch leren zelf te dealen met haar sores en kan toch niet altijd aan je vriend blijven hangen?
Ik vind het een apart verhaal maar probeer het te nemen zoals het er staat en zelf niet van alles te insinueren.
Stel dat hij een therapeut was, dan zou het contact ook op een gegeven moment afgebouwd worden en misschien blijven bij een maandelijks gesprek.
Ze zal toch in haar gewone leven met haar normale vrienden haar problemen moeten leren handelen.
Of bedoel je dat jullie relatie nu wankelt en hij straks met W verder gaat?
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
zaterdag 30 april 2011 om 10:35
Er wordt een psychologisch spelletje met je gespeeld.
En dat kan hij, omdat hij je goed kent en weet hoe jou zó te bespelen dat hij en W. voor je ogen een relatie kunnen hebben zonder dat jij het doorhebt.
Hij weet precies voor welke argumenten jij het gevoeligst bent en vervolgens gebruikt hij die.
Zolang hij volhoudt dat hij soort van haar 'psycholoog' is, zul jij erin meegaan, want hij weet: Calimero is iemand die dat best belangrijk en goed vindt. Zowel voor haar vriend als voor W.
Straks betrap je ze nog seksend in bed, maar ik vermoed dat je vriend er nog mee weg komt als hij je duidelijk kan maken dat het puur therapeutisch bedoeld is. Dan ga je weer aan jezelf twijfelen toch?
.
En dat kan hij, omdat hij je goed kent en weet hoe jou zó te bespelen dat hij en W. voor je ogen een relatie kunnen hebben zonder dat jij het doorhebt.
Hij weet precies voor welke argumenten jij het gevoeligst bent en vervolgens gebruikt hij die.
Zolang hij volhoudt dat hij soort van haar 'psycholoog' is, zul jij erin meegaan, want hij weet: Calimero is iemand die dat best belangrijk en goed vindt. Zowel voor haar vriend als voor W.
Straks betrap je ze nog seksend in bed, maar ik vermoed dat je vriend er nog mee weg komt als hij je duidelijk kan maken dat het puur therapeutisch bedoeld is. Dan ga je weer aan jezelf twijfelen toch?
.
zaterdag 30 april 2011 om 10:40
Overigens, mijn vader heeft een blauwe maandag een soort coachingspraktijk gehad. Toen was er ook een vrouw die van alles mankeerde.
Het begon met de normale afspraken, toen ging ze hem ook thuis bellen als er iets was, ze ging brieven schrijven die ze persoonlijk kwam brengen en door de deur gooide.
Vader had natuurlijk bij dat bellen al een grens moeten trekken maargoed dat was niet gebeurd.
Ik kan me indenken dat iemand een ander zo graag wil helpen dat het contact buitensporig wordt. Maar jij hoeft dat niet te pikken.
(Overigens in bovenstaand verhaal heeft mijn moeder op een gegeven moment gezegd dat het niet langer kon en toen moest zij een andere coach zoeken.)
Het begon met de normale afspraken, toen ging ze hem ook thuis bellen als er iets was, ze ging brieven schrijven die ze persoonlijk kwam brengen en door de deur gooide.
Vader had natuurlijk bij dat bellen al een grens moeten trekken maargoed dat was niet gebeurd.
Ik kan me indenken dat iemand een ander zo graag wil helpen dat het contact buitensporig wordt. Maar jij hoeft dat niet te pikken.
(Overigens in bovenstaand verhaal heeft mijn moeder op een gegeven moment gezegd dat het niet langer kon en toen moest zij een andere coach zoeken.)
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
zaterdag 30 april 2011 om 10:44
Absurd verhaal. Echt absurd.
Dat jij dit toestaat en allemaal redelijk normaal vindt, is misschien net zo absurd.
Je vergoeilijkt het gedrag van je vriend enorm en geeft je vriend ruimte ten koste van jezelf. Je bent blij met de kruimels aandacht die je krijgt. Jammer, dat je jezelf zo tekort doet.
Is dat iets waar jij moeite/problemen mee hebt? Er spreekt namelijk niet een gezond zelfvertrouwen en zelfbewustzijn uit.
Verder zeg je dat het contact tussen je vriend en W. een onderdeel van de therapie is. Geloof je het zelf!?
Denk je nou echt dat behandelaren, professionele hulpverleners van W. hebben aangegeven dat jouw vriend een therapeutische taak op zich moet nemen? Dat hij 2 maal daags moet praten met W. over koetjes en kalfjes en vervolgens over haar issues?
Denk je dat in het behandelplan van deze W. jouw vriend vermeld staat met taakomschrijving?
Ik garandeer je dat dat niet zo is en vind je ronduit naïef hierin, sorry.
Jouw vriend zal hieraan niets veranderen. Hij heeft W. en jou.
Je zegt ergens dat je het belangrijk vindt dat hij er voor W. kan zijn. Oh ja? En voor jou dan?
Als je de situatie anders wilt, zul jij keuzes moeten maken. Je weet eigenlijk al dat jij dan de pineut zal zijn, aangezien je in een eerdere post aangeeft dat hij jouw gevoelens niet zal erkennen. Verder zeg je dat je het pijnlijk vindt om daarachter te komen na een lange relatie.
Pijnlijk zeker, maar het zegt iets over je relatie. Waarom wil jij dit niet onder ogen zien, écht onder ogen zien hoe je relatie ervoor staat?
Dat jij dit toestaat en allemaal redelijk normaal vindt, is misschien net zo absurd.
Je vergoeilijkt het gedrag van je vriend enorm en geeft je vriend ruimte ten koste van jezelf. Je bent blij met de kruimels aandacht die je krijgt. Jammer, dat je jezelf zo tekort doet.
Is dat iets waar jij moeite/problemen mee hebt? Er spreekt namelijk niet een gezond zelfvertrouwen en zelfbewustzijn uit.
Verder zeg je dat het contact tussen je vriend en W. een onderdeel van de therapie is. Geloof je het zelf!?
Denk je nou echt dat behandelaren, professionele hulpverleners van W. hebben aangegeven dat jouw vriend een therapeutische taak op zich moet nemen? Dat hij 2 maal daags moet praten met W. over koetjes en kalfjes en vervolgens over haar issues?
Denk je dat in het behandelplan van deze W. jouw vriend vermeld staat met taakomschrijving?
Ik garandeer je dat dat niet zo is en vind je ronduit naïef hierin, sorry.
Jouw vriend zal hieraan niets veranderen. Hij heeft W. en jou.
Je zegt ergens dat je het belangrijk vindt dat hij er voor W. kan zijn. Oh ja? En voor jou dan?
Als je de situatie anders wilt, zul jij keuzes moeten maken. Je weet eigenlijk al dat jij dan de pineut zal zijn, aangezien je in een eerdere post aangeeft dat hij jouw gevoelens niet zal erkennen. Verder zeg je dat je het pijnlijk vindt om daarachter te komen na een lange relatie.
Pijnlijk zeker, maar het zegt iets over je relatie. Waarom wil jij dit niet onder ogen zien, écht onder ogen zien hoe je relatie ervoor staat?
zaterdag 30 april 2011 om 11:10
Jeetje Calimero,
Je lijkt me een (veel te) lieve meid.
Ik hoop echt dat je de reacties hier serieus neemt.
Zoals eerder al opgemerkt werd: iedereen hier is het eens!
Dat wil écht wat zeggen.
Neem je tijd om alles nog eens goed door te lezen en probeer het binnen te laten komen.
Het zal erg moeilijk voor je zijn (ik vermoed dat je andere reacties had verwacht), maar blijf het gesprek aangaan (hier en thuis).
Succes!
Je lijkt me een (veel te) lieve meid.
Ik hoop echt dat je de reacties hier serieus neemt.
Zoals eerder al opgemerkt werd: iedereen hier is het eens!
Dat wil écht wat zeggen.
Neem je tijd om alles nog eens goed door te lezen en probeer het binnen te laten komen.
Het zal erg moeilijk voor je zijn (ik vermoed dat je andere reacties had verwacht), maar blijf het gesprek aangaan (hier en thuis).
Succes!
zaterdag 30 april 2011 om 11:42
Ik denk dat ik even een andere invalshoek kan bieden....
Ik ben zelf buddy op vrijwillige basis, en wat je vriend doet laat mij erg denken aan een buddyschap. Daarin verleen je sociaal-emotionele ondersteuning aan mensen die dat nodig hebben door verschillende omstandigheden, zoals chronische ziekte en / of psychologische problemen. De situatie die zich hier voordoet, zou ook kunnen spelen in een buddyschap. Het voordeel van een formeel buddyschap, is dat er een instantie is die begeleiding biedt aan de buddys, en een formeel kader. Hierdoor is er een begrenzing aan tijd en inzet van de buddy. Mij valt op dat dit bij je vriend volledig ontbreekt, en dat grenzen misschien wel steeds verder verschuiven (maar dit vul ik in, misschien is dat niet zo).
Uiteraard is de situatie niet volledig te vergelijken, maar ik denk dat er een aantal overeenkomsten zijn en dat dus een aantal dingen die ik heb geleerd bij buddytraining hier ook kunnen helpen.
- Laat je vriend met W duidelijk afspreken hoeveel tijd hij voor haar heeft, en die grens ook bewaken. Bij ongelijkwaardige relaties zoals deze ontstaat vaak ongemerkt een patroon waarin grenzen verschuiven!
- Laat hem ook bepalen in welke periode hij haar die ondersteuning wil bieden (bijv. een jaar), zodat eea niet automatisch eindeloos doorloopt. Eventueel kunnen ze na die tijd kijken of verlenging nodig is, maar dan is er iig een grens waarna hij de mogelijkheid heeft zich ook weer terug te trekken.
Je vriend kan uiteraard zelf bepalen hoeveel tijd hij aan haar wil besteden, maar jij hebt dan weer alle vrijheid om te bepalen of jij daarmee kunt leven. Je kunt slechts aangeven wat voor jou acceptabel is.
Ik ben zelf buddy op vrijwillige basis, en wat je vriend doet laat mij erg denken aan een buddyschap. Daarin verleen je sociaal-emotionele ondersteuning aan mensen die dat nodig hebben door verschillende omstandigheden, zoals chronische ziekte en / of psychologische problemen. De situatie die zich hier voordoet, zou ook kunnen spelen in een buddyschap. Het voordeel van een formeel buddyschap, is dat er een instantie is die begeleiding biedt aan de buddys, en een formeel kader. Hierdoor is er een begrenzing aan tijd en inzet van de buddy. Mij valt op dat dit bij je vriend volledig ontbreekt, en dat grenzen misschien wel steeds verder verschuiven (maar dit vul ik in, misschien is dat niet zo).
Uiteraard is de situatie niet volledig te vergelijken, maar ik denk dat er een aantal overeenkomsten zijn en dat dus een aantal dingen die ik heb geleerd bij buddytraining hier ook kunnen helpen.
- Laat je vriend met W duidelijk afspreken hoeveel tijd hij voor haar heeft, en die grens ook bewaken. Bij ongelijkwaardige relaties zoals deze ontstaat vaak ongemerkt een patroon waarin grenzen verschuiven!
- Laat hem ook bepalen in welke periode hij haar die ondersteuning wil bieden (bijv. een jaar), zodat eea niet automatisch eindeloos doorloopt. Eventueel kunnen ze na die tijd kijken of verlenging nodig is, maar dan is er iig een grens waarna hij de mogelijkheid heeft zich ook weer terug te trekken.
Je vriend kan uiteraard zelf bepalen hoeveel tijd hij aan haar wil besteden, maar jij hebt dan weer alle vrijheid om te bepalen of jij daarmee kunt leven. Je kunt slechts aangeven wat voor jou acceptabel is.
zaterdag 30 april 2011 om 12:27
Bergkristal, ik snap je vergelijking, maar ik vind het niet hetzelfde.
Wat jij doet is binnen bepaalde kaders, met behoud van eigen leven, neem ik aan.
Dat is bij de vriend van TO niet het geval, in de verste verte niet. Je tips zijn handig, alleen betwijfel ik of de vriend van TO het met dezelfde motieven doet als jij.
Maar goed, dat geef je zelf ook al aan in je post.
Ik vind het trouwens enorm knap en goed dat je buddy bent. Dat is heel waardevol, vind ik!
Wat jij doet is binnen bepaalde kaders, met behoud van eigen leven, neem ik aan.
Dat is bij de vriend van TO niet het geval, in de verste verte niet. Je tips zijn handig, alleen betwijfel ik of de vriend van TO het met dezelfde motieven doet als jij.
Maar goed, dat geef je zelf ook al aan in je post.
Ik vind het trouwens enorm knap en goed dat je buddy bent. Dat is heel waardevol, vind ik!
zaterdag 30 april 2011 om 12:35
Te bizar voor woorden zeg!
Als zij inderdaad van die heftige problemen heeft, moet ze in behandeling gaan en zich desnoods laten opnemen. In plaats daarvan hangt zij aan jouw vriend en hij kickt erop. Een griezelig, symbiotisch contact dat overduidelijk belangrijker is geworden dan jou, als partner.
Ze gaan over alle grenzen heen hoor. Aparte bedden daar geloof ik niets meer van, nu ik lees hoe grenzeloos ze 'normaal' al zijn, als hij bij jou is. .... En he wat gek, hij is niet meer bij jou, want hij woont ineens samen MET HAAR
Heb je haar al eens ontmoet? Dat zou ik zeker doen. Dan zul je zien dat ze helemaal niet zo hulpeloos en zielig is...
En laat je vriend dit topic maar lezen... hij heeft zelf even een sessie nodig... ik hou me aanbevolen
Wat erg voor jou! Het is tijd dat je hier een einde aan maakt! Voor jezelf. Je voelt dat dit niet pluis is. En dat is het ook niet.
Als zij inderdaad van die heftige problemen heeft, moet ze in behandeling gaan en zich desnoods laten opnemen. In plaats daarvan hangt zij aan jouw vriend en hij kickt erop. Een griezelig, symbiotisch contact dat overduidelijk belangrijker is geworden dan jou, als partner.
Ze gaan over alle grenzen heen hoor. Aparte bedden daar geloof ik niets meer van, nu ik lees hoe grenzeloos ze 'normaal' al zijn, als hij bij jou is. .... En he wat gek, hij is niet meer bij jou, want hij woont ineens samen MET HAAR
Heb je haar al eens ontmoet? Dat zou ik zeker doen. Dan zul je zien dat ze helemaal niet zo hulpeloos en zielig is...
En laat je vriend dit topic maar lezen... hij heeft zelf even een sessie nodig... ik hou me aanbevolen
Wat erg voor jou! Het is tijd dat je hier een einde aan maakt! Voor jezelf. Je voelt dat dit niet pluis is. En dat is het ook niet.
zaterdag 30 april 2011 om 13:25
Dit gaat veel en veel te ver !!!!
1. Hij moet minder contact opnemen met haar.
2. hij moet meer aandacht aan jou schenken/jij moet meer je aandacht opeisen
3. Je moet niet alles goed vinden. W en je vriend samen in een apartement of W laten volgen naar Amerika is NIET normaal.
4. Geef je grenzen nog duidelijker aan. Praat met elkaar over wat wel/niet kan.
1. Hij moet minder contact opnemen met haar.
2. hij moet meer aandacht aan jou schenken/jij moet meer je aandacht opeisen
3. Je moet niet alles goed vinden. W en je vriend samen in een apartement of W laten volgen naar Amerika is NIET normaal.
4. Geef je grenzen nog duidelijker aan. Praat met elkaar over wat wel/niet kan.
zaterdag 30 april 2011 om 14:03
Wauw hee, wat veel reacties weer! Thanks allemaal!
Het zijn er teveel om uit te quoten, maar er staan zeker weer goede tips en eye-openers in. Ook waardeer ik extra de post van de buddy, want ook dat heeft me veel duidelijk gemaakt!
Een aantal mensen vroegen of ik haar heb gezien. Ik heb haar op een foto gezien. Aangezien we niet in NLD wonen en zij wel, is hun contact fysiek dus erg beperkt. Qua uiterlijk is zij totaal niet zijn type, maar ik realiseer me dat dat als puntje bij paaltje komt, ook niet alles zegt.
Maar, en gooi me alsjeblieft niet dood, want ik heb hem al aangegeven dat ik het er niet mee eens ben, zij weet niet van mij af. Dat hij met z'n 'casual chat-contacten' niet ongevraagd gaat zeggen dat hij een relatie heeft, kan ik nog wel voorstellen, dan zoekt hij wat spanning en flirt hij digitaal. Misschien gaat jullie dat ook al ver, maar ik heb daar echt geen problemen mee.
Maar bij W. heb ik er dus wel problemen mee, juist ook omdat zij nu dus niet weet dat haar leven zo van invloed is op de mijne. Ik heb mijn vriend de suggestie gedaan om haar dan maar te zeggen alsof hij mij net heeft ontmoet, als hij het zo ontzettend moeilijk vind om mij met 'terugwerkende kracht' te introduceren. W. moet het niet raar vinden dat hij een relatie 'zou kunnen krijgen', want hij heeft ook een normaal leven (nou ja..., daar twijfel ik nu dus wel even aan...)
Dan de vraag of, even aangenomen dat er verder niets speelt tussen hun, hij zich wel realiseert dat zij teveel aan hem kan hangen. Of hij het zich echt realiseert weet ik niet, maar ik heb het hem wel gezegd. Ook dat er een kans bestaat dat zij verliefd op hem wordt, want ze zal niet de eerste zijn die een luisterend oor/oog op een andere manier gaat interpreteren. En dat ik vond dat hij er echt mee op moest passen, niet in de eerste plaats voor mij, maar voor haar. Als zij inderdaad zo beschadigd is als uit zijn verhalen blijkt, dan moet hij juist extra oppassen.
Een vriendin van me, die ervaring heeft met therapeuten, heeft ook al aangegeven dat je niet EN vriend EN therapeut tegelijk kunt zijn. Maar mijn vriend noemt de gesprekken met W. inderdaad vaak een 'sessie'.
Volgens hem weten haar therapeuten (dus nogmaals: ze IS ook in echte therapie) van hem, al weet ik niet of zij weten in welke mate W. contact met hem heeft. Mijn vriend zegt dat hij W. juist steeds zegt om haar therapeuten of liefst ook minimaal haar zusje ook (volledig) in vertrouwen te nemen. Met name het zusje zou handig zijn, want die deelt blijkbaar een deel van de problemen, maar het zusje weet blijkbaar niet dat W. dit ook heeft moeten ondergaan.
Ik heb mijn vriend ook de suggestie gedaan om zelf (al of niet via internet) contact te zoeken met een groep mensen die bv 'vriendin zijn van iemand met een verleden van seksueel misbruik', zodat hij zijn verhaal ook kwijt kan aan mensen die weten waar het over gaat. Dit omdat hij aangaf het op een gegeven moment wel zwaar te vinden, maar het dus niet te durven afbouwen. Maar met die suggestie heeft hij voor zover ik weet, niets gedaan.
Over het vooraf aangeven van zijn sessie met W. op die ene avond: hij heeft het niet zozeer vooraangekondigd, ik heb het hem juist vooraangekondigd dat ik die avond graag met z'n 2-tjes wilde hebben. Door zijn reactie dat de W-sessie er 'nu eenmaal bij hoort', zijn bij mij op dat moment inderdaad even de stoppen doorgeslagen en heb ik hem gezegd dat hij dan ook 'daar kan blijven', dan heeft het geen zin om de kosten te maken om hier naartoe te komen. Alleen maakt hij die kosten sowieso, omdat hij voor z'n werk hier moet zijn.
Dus ik denk dat die avond geen gezellig avondje met z'n tweetjes wordt, maar inderdaad een confrontatie-avond... al of niet met een W-pauze erin...
Het zijn er teveel om uit te quoten, maar er staan zeker weer goede tips en eye-openers in. Ook waardeer ik extra de post van de buddy, want ook dat heeft me veel duidelijk gemaakt!
Een aantal mensen vroegen of ik haar heb gezien. Ik heb haar op een foto gezien. Aangezien we niet in NLD wonen en zij wel, is hun contact fysiek dus erg beperkt. Qua uiterlijk is zij totaal niet zijn type, maar ik realiseer me dat dat als puntje bij paaltje komt, ook niet alles zegt.
Maar, en gooi me alsjeblieft niet dood, want ik heb hem al aangegeven dat ik het er niet mee eens ben, zij weet niet van mij af. Dat hij met z'n 'casual chat-contacten' niet ongevraagd gaat zeggen dat hij een relatie heeft, kan ik nog wel voorstellen, dan zoekt hij wat spanning en flirt hij digitaal. Misschien gaat jullie dat ook al ver, maar ik heb daar echt geen problemen mee.
Maar bij W. heb ik er dus wel problemen mee, juist ook omdat zij nu dus niet weet dat haar leven zo van invloed is op de mijne. Ik heb mijn vriend de suggestie gedaan om haar dan maar te zeggen alsof hij mij net heeft ontmoet, als hij het zo ontzettend moeilijk vind om mij met 'terugwerkende kracht' te introduceren. W. moet het niet raar vinden dat hij een relatie 'zou kunnen krijgen', want hij heeft ook een normaal leven (nou ja..., daar twijfel ik nu dus wel even aan...)
Dan de vraag of, even aangenomen dat er verder niets speelt tussen hun, hij zich wel realiseert dat zij teveel aan hem kan hangen. Of hij het zich echt realiseert weet ik niet, maar ik heb het hem wel gezegd. Ook dat er een kans bestaat dat zij verliefd op hem wordt, want ze zal niet de eerste zijn die een luisterend oor/oog op een andere manier gaat interpreteren. En dat ik vond dat hij er echt mee op moest passen, niet in de eerste plaats voor mij, maar voor haar. Als zij inderdaad zo beschadigd is als uit zijn verhalen blijkt, dan moet hij juist extra oppassen.
Een vriendin van me, die ervaring heeft met therapeuten, heeft ook al aangegeven dat je niet EN vriend EN therapeut tegelijk kunt zijn. Maar mijn vriend noemt de gesprekken met W. inderdaad vaak een 'sessie'.
Volgens hem weten haar therapeuten (dus nogmaals: ze IS ook in echte therapie) van hem, al weet ik niet of zij weten in welke mate W. contact met hem heeft. Mijn vriend zegt dat hij W. juist steeds zegt om haar therapeuten of liefst ook minimaal haar zusje ook (volledig) in vertrouwen te nemen. Met name het zusje zou handig zijn, want die deelt blijkbaar een deel van de problemen, maar het zusje weet blijkbaar niet dat W. dit ook heeft moeten ondergaan.
Ik heb mijn vriend ook de suggestie gedaan om zelf (al of niet via internet) contact te zoeken met een groep mensen die bv 'vriendin zijn van iemand met een verleden van seksueel misbruik', zodat hij zijn verhaal ook kwijt kan aan mensen die weten waar het over gaat. Dit omdat hij aangaf het op een gegeven moment wel zwaar te vinden, maar het dus niet te durven afbouwen. Maar met die suggestie heeft hij voor zover ik weet, niets gedaan.
Over het vooraf aangeven van zijn sessie met W. op die ene avond: hij heeft het niet zozeer vooraangekondigd, ik heb het hem juist vooraangekondigd dat ik die avond graag met z'n 2-tjes wilde hebben. Door zijn reactie dat de W-sessie er 'nu eenmaal bij hoort', zijn bij mij op dat moment inderdaad even de stoppen doorgeslagen en heb ik hem gezegd dat hij dan ook 'daar kan blijven', dan heeft het geen zin om de kosten te maken om hier naartoe te komen. Alleen maakt hij die kosten sowieso, omdat hij voor z'n werk hier moet zijn.
Dus ik denk dat die avond geen gezellig avondje met z'n tweetjes wordt, maar inderdaad een confrontatie-avond... al of niet met een W-pauze erin...
