Relaties
alle pijlers
Co-ouderschap; omgaan met overweldigend gemis zoontje
zondag 2 augustus 2009 om 12:15
Dag allemaal,
Sinds een week is de relatiebreuk definitief. Praktisch gezien verandert er niet zo veel. Wij woonden al niet samen, en ons zoontje was de ene helft van de week bij mij, de andere helft bij hem. We waren samen in het ene, dan wel andere huis.
Wat dus mist is de aanwezigheid van vriend en zoontje. Maar eigenlijk meer een manier van leven. Samen te zijn, in een gezin. De relatie was niet goed, maar bood me een directe mogeijkheid op liefde, ook al werd deze niet ingevuld. Ik moet mijn hoop en dromen hieromtrent laten varen, dat doet vreselijk pijn.
Maar het moeilijkste vind ik dat ik mijn zoontje niet meer dagelijks kan zien. Ik mis hem gruwelijk. Ik raak ervan in paniek.
Ik kom pas tot rust als hij hier weer is, bij me. Als ik denk aan de dag dat ik hem weer weg moet brengen verstikt dat me.
Ik weet dat ik hem los moet laten. Hij heeft zijn eigen leven. Zijn vader is net zo belangrijk als ik. Ik probeer me over de dagen dat ik hem niet zie heen te tillen door te denken aan de dag dat ik hem weer wél zie. Maar het is me dit weekend allemaal teveel. De situatie is zo pijnlijk; én een relatiebreuk, én mijn zoontje niet zien. Mijn moeder ligt ook in het ziekenhuis.
Het maakt me angstig en erg verdrietig.
Eerder deze week, heb ik voor mezelf een plan de campagne opgesteld:
-zolder ombouwen tot atelier, schilderen
-veel contact met vriendinnen zoeken
-destructieve gedachten ombuigen dmv schrijven in een dagboek
Ik wil hier doorheen komen, ik wil verder. Maar hoe ga ik ervoor zorgen dat het ook echt goed voelt, wanneer alles in mij het uitschreeuwt van gemis? Hoe doen andere vrouwen dit?
Sinds een week is de relatiebreuk definitief. Praktisch gezien verandert er niet zo veel. Wij woonden al niet samen, en ons zoontje was de ene helft van de week bij mij, de andere helft bij hem. We waren samen in het ene, dan wel andere huis.
Wat dus mist is de aanwezigheid van vriend en zoontje. Maar eigenlijk meer een manier van leven. Samen te zijn, in een gezin. De relatie was niet goed, maar bood me een directe mogeijkheid op liefde, ook al werd deze niet ingevuld. Ik moet mijn hoop en dromen hieromtrent laten varen, dat doet vreselijk pijn.
Maar het moeilijkste vind ik dat ik mijn zoontje niet meer dagelijks kan zien. Ik mis hem gruwelijk. Ik raak ervan in paniek.
Ik kom pas tot rust als hij hier weer is, bij me. Als ik denk aan de dag dat ik hem weer weg moet brengen verstikt dat me.
Ik weet dat ik hem los moet laten. Hij heeft zijn eigen leven. Zijn vader is net zo belangrijk als ik. Ik probeer me over de dagen dat ik hem niet zie heen te tillen door te denken aan de dag dat ik hem weer wél zie. Maar het is me dit weekend allemaal teveel. De situatie is zo pijnlijk; én een relatiebreuk, én mijn zoontje niet zien. Mijn moeder ligt ook in het ziekenhuis.
Het maakt me angstig en erg verdrietig.
Eerder deze week, heb ik voor mezelf een plan de campagne opgesteld:
-zolder ombouwen tot atelier, schilderen
-veel contact met vriendinnen zoeken
-destructieve gedachten ombuigen dmv schrijven in een dagboek
Ik wil hier doorheen komen, ik wil verder. Maar hoe ga ik ervoor zorgen dat het ook echt goed voelt, wanneer alles in mij het uitschreeuwt van gemis? Hoe doen andere vrouwen dit?
zondag 2 augustus 2009 om 12:32
Dat moet wennen. Alleen de tijd helpt je daarbij. Nu heb je nog geen vaste activiteiten die je onderneemt op de dagen dat je zoontje er niet is, dat moet groeien. Ik kwam op een gegeven moment op het punt dat ik het co-ouderschap juist wel aangenaam vond, omdat ik naast de intensieve dagen dat mijn dochter bij mij is, alle ruimte heb voor een goede baan en een eigen leven, wat je als single ook gewoon nodig hebt.
Sterkte meid, het is een verdrietige tijd.
Sterkte meid, het is een verdrietige tijd.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
zondag 2 augustus 2009 om 12:57
'It feels allright, but never complete..'
'Heavy Cross', liedje van Gossip, wat steeds door m'n hoofd spookt.
Beste wat te bereiken valt in deze situatie?
Poezewoes ik begrijp wat je bedoelt. Ik zal blij zijn als ik in ieder geval meer m'n evenwicht heb gevonden.
De situatie biedt mij de ruimte om leuke dingen te ondernemen, en dat doe ik ook. Het voelt alleen niet écht leuk, de dingen die ik doe.
Over een paar weken moet ik gewoon weer werken op die dagen. Dat zijn dan mijn vaste bezigheden.
Maar het voelt zo leeg, zo verdrietig.
Ik weet ook niet hoe ik het er met zoontjeover moet hebben. Hij is bijna 5 jaar. Ik heb hem wel verteld dat hij drie dagen bij papa en drie dagen bij mama is. Dus overzicht aangebracht in zijn week.
Maar vertellen dat we uit elkaar zijn, hoe zeg je dat? En moet dat wel op deze leeftijd?
Deze week is hij ook jarig. We vieren het apart, ik breng hem 's avonds naar ex. Ik wil er een leuke dag van maken voor hem. Maar het is juist zo schrijnend die dag onder deze omstandigheden.
Zie het helemaal niet zitten, kan vandaag alleen maar huilen.
'Heavy Cross', liedje van Gossip, wat steeds door m'n hoofd spookt.
Beste wat te bereiken valt in deze situatie?
Poezewoes ik begrijp wat je bedoelt. Ik zal blij zijn als ik in ieder geval meer m'n evenwicht heb gevonden.
De situatie biedt mij de ruimte om leuke dingen te ondernemen, en dat doe ik ook. Het voelt alleen niet écht leuk, de dingen die ik doe.
Over een paar weken moet ik gewoon weer werken op die dagen. Dat zijn dan mijn vaste bezigheden.
Maar het voelt zo leeg, zo verdrietig.
Ik weet ook niet hoe ik het er met zoontjeover moet hebben. Hij is bijna 5 jaar. Ik heb hem wel verteld dat hij drie dagen bij papa en drie dagen bij mama is. Dus overzicht aangebracht in zijn week.
Maar vertellen dat we uit elkaar zijn, hoe zeg je dat? En moet dat wel op deze leeftijd?
Deze week is hij ook jarig. We vieren het apart, ik breng hem 's avonds naar ex. Ik wil er een leuke dag van maken voor hem. Maar het is juist zo schrijnend die dag onder deze omstandigheden.
Zie het helemaal niet zitten, kan vandaag alleen maar huilen.
zondag 2 augustus 2009 om 13:05
Ik heb er toch altijd moeite mee wanneer ik lees dat een stel uit elkaar gaat en dat het kind (of kinderen) schematisch verdeeld gaat worden tussen vader en moeder (drie dagen hier, drie dagen daar, een verjaardagspartijtje hier, een verjaardagspartijtje daar). Ik kan mij gewoonweg niet voorstellen dat dit geen negatieve impact op het kind zal hebben.
zondag 2 augustus 2009 om 13:17
Niemand heeft daar meer moeite mee dan de ouders zelf, Paloma.
Je wilt allemaal het beste voor je kind, maar als ouders gaan scheiden bestaat 'het beste' niet meer. Dus ga je voor het beste in die omstandigheden en dat is voor iedere ouder en ieder kind anders. Maar ja, het kind zal op één of andere manier toch twee levens krijgen, daar kom je niet omheen.
Je wilt allemaal het beste voor je kind, maar als ouders gaan scheiden bestaat 'het beste' niet meer. Dus ga je voor het beste in die omstandigheden en dat is voor iedere ouder en ieder kind anders. Maar ja, het kind zal op één of andere manier toch twee levens krijgen, daar kom je niet omheen.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
zondag 2 augustus 2009 om 13:20
@Paloma: ik begrijp niet waarom je het nodig vindt om dit te schrijven? Wat moet iemand ermee? Ik ga ervan uit dat mensen zelf ook behoorlijk stil staat bij de gevolgen voor de kinderen en dat dat op zich al moeilijk genoeg is.
Ik heb het idee dat jullie er zo normaal en gezamenlijk mogelijk mee omgaan en dat is al heel wat als je er verder samen relatiegewijs niet uit komt.
Het was bij mij ook een kwestie van tijd. Het went en ook ik ben er uiteindelijk van gaan genieten, de momenten die ik voor mezelf had. Nu is dit al lang geleden. Pijnlijk is dat ik nu voor de tweede keer op het punt sta uit elkaar te gaan met iemand waar ik ook een kind mee heb.
Ik heb zo lang geworsteld met het feit dat het niet goed is voor de kids, daarom misschien dat de reaktie van Paloma mij verkeerd schiet.
Strerkte Windows, en het zal echt wel een beetje wennen, helemaal als je weer aan het werk gaat. Het is nog heel erg vers nu.
Ik heb het idee dat jullie er zo normaal en gezamenlijk mogelijk mee omgaan en dat is al heel wat als je er verder samen relatiegewijs niet uit komt.
Het was bij mij ook een kwestie van tijd. Het went en ook ik ben er uiteindelijk van gaan genieten, de momenten die ik voor mezelf had. Nu is dit al lang geleden. Pijnlijk is dat ik nu voor de tweede keer op het punt sta uit elkaar te gaan met iemand waar ik ook een kind mee heb.
Ik heb zo lang geworsteld met het feit dat het niet goed is voor de kids, daarom misschien dat de reaktie van Paloma mij verkeerd schiet.
Strerkte Windows, en het zal echt wel een beetje wennen, helemaal als je weer aan het werk gaat. Het is nog heel erg vers nu.
zondag 2 augustus 2009 om 13:21
Paloma,
Hoe stel je het je dan voor? Ook als je geen co-ouderschap hebt, maar wanneer het kind bij1 van beide ouders woont, heb je soortgelijke situaties (het blijft immers van groot belang dat het kind beide ouders blijft zien).
Mijns inziens kan dit niet veel anders...
Uit eigen ervaring kan ik zeggen dat ik aan zoon merk dat hij er echt niet onder lijdt (zoon is 4, 5 jaar). Hij zou er veel méér onder geleden hebben wanneer wij bij elkaar waren gebleven en het allesbehalve gezellig was in huis.
Nu woont hij bij mij en hebben wij het heerlijk samen. Op gezette tijden ziet hij zijn vader en dat vindt hij geweldig. Juist omdat ex zoonlief nu maar zo af en toe eens ziet kan hij op die manier een leuke vader voor hem zijn. Een veel leukere vader dan wanneer zoonlief hem elke dag zou zien...
Windowsvista, het verbaast me een beetje dat je er nu zo'n moeite mee hebt, gezien het feit dat jullie al langere tijd niet meer samen woonden en jullie deze bezoekregeling voor je kind al langer hadden op deze manier.
Verder, wat Poezewoes schrijft: het heeft tijd nodig. In het begin kostte het mij ook veel moeite om te genieten van dergelijke 'kind-vrije' weekenden (ik was in gedachten continu met hem bezig: wat zou hij nu aan het doen zijn?), maar na verloop van tijd leer je hier een weg in te vinden en zul je echt kunnen genieten van de vrije tijd die het je oplevert.
Sterkte!
Hoe stel je het je dan voor? Ook als je geen co-ouderschap hebt, maar wanneer het kind bij1 van beide ouders woont, heb je soortgelijke situaties (het blijft immers van groot belang dat het kind beide ouders blijft zien).
Mijns inziens kan dit niet veel anders...
Uit eigen ervaring kan ik zeggen dat ik aan zoon merk dat hij er echt niet onder lijdt (zoon is 4, 5 jaar). Hij zou er veel méér onder geleden hebben wanneer wij bij elkaar waren gebleven en het allesbehalve gezellig was in huis.
Nu woont hij bij mij en hebben wij het heerlijk samen. Op gezette tijden ziet hij zijn vader en dat vindt hij geweldig. Juist omdat ex zoonlief nu maar zo af en toe eens ziet kan hij op die manier een leuke vader voor hem zijn. Een veel leukere vader dan wanneer zoonlief hem elke dag zou zien...
Windowsvista, het verbaast me een beetje dat je er nu zo'n moeite mee hebt, gezien het feit dat jullie al langere tijd niet meer samen woonden en jullie deze bezoekregeling voor je kind al langer hadden op deze manier.
Verder, wat Poezewoes schrijft: het heeft tijd nodig. In het begin kostte het mij ook veel moeite om te genieten van dergelijke 'kind-vrije' weekenden (ik was in gedachten continu met hem bezig: wat zou hij nu aan het doen zijn?), maar na verloop van tijd leer je hier een weg in te vinden en zul je echt kunnen genieten van de vrije tijd die het je oplevert.
Sterkte!
zondag 2 augustus 2009 om 13:24
quote:windowsvista schreef op 02 augustus 2009 @ 13:09:
Paloma, hoe dan?
We hebben alles geprobeerd om een succes van de relatie te maken.
Het streven is zo neutraal en harmonieus mogelijk met elkaar om te gaan.
Samen voor ons zoontje zorgen en verder een eigen leven leiden.Ik zou proberen om in ieder geval samen met je ex een verjaardagsfeestje voor jullie zoon te organiseren. Ik denk dat het belangrijk is dat jullie zoon zijn pappa en mamma normaal met elkaar ziet omgaan. En ik zou ook proberen om in ieder geval een (mid)dag in de week samen door te brengen. In ieder geval totdat hij een leeftijd heeft, dat hij wat meer kan begrijpen wat er aan de hand is. Zoals je al zei, jullie woonden al niet samen dus jullie zoon is gewend om twee verschillende huizen te hebben. Maar nu ben je niet meer bij hem wanneer hij bij zijn pappa is, en andersom, en dat zal een hele gewenning voor hem zijn.
Paloma, hoe dan?
We hebben alles geprobeerd om een succes van de relatie te maken.
Het streven is zo neutraal en harmonieus mogelijk met elkaar om te gaan.
Samen voor ons zoontje zorgen en verder een eigen leven leiden.Ik zou proberen om in ieder geval samen met je ex een verjaardagsfeestje voor jullie zoon te organiseren. Ik denk dat het belangrijk is dat jullie zoon zijn pappa en mamma normaal met elkaar ziet omgaan. En ik zou ook proberen om in ieder geval een (mid)dag in de week samen door te brengen. In ieder geval totdat hij een leeftijd heeft, dat hij wat meer kan begrijpen wat er aan de hand is. Zoals je al zei, jullie woonden al niet samen dus jullie zoon is gewend om twee verschillende huizen te hebben. Maar nu ben je niet meer bij hem wanneer hij bij zijn pappa is, en andersom, en dat zal een hele gewenning voor hem zijn.
zondag 2 augustus 2009 om 13:37
Ik heb eens een documentaire gezien van een Nederlands stel dat elkaar was gegaan en ieder weer een nieuwe relatie waren begonnen. Uit het huwelijk waren twee zoontjes (ik meen om en nabij 10 jaar). De documentaire ging over de impact van de co-ouderschap op de kinderen. Naar de buitenwereld toe, deden de twee ex-en (en hun nieuwe partner) alsof ze alles prima hadden geregeld voor de kinderen. Maar bewust of onbewust maakten de 2 ex-en ook negatieve opmerkingen naar elkaar toe die de kinderen ook weer oppikten. Verder mocht bijvoorbeeld het ene zoontje op voetbal maar wanneer hij bij zijn moeder was, moest hij naar een andere club omdat ze hem niet naar de club (wanneer hij bij zijn vader was) wilde brengen. Afijn, en nog meer van dat soort voorbeelden. Naar de buitenwereld toe is het vaak allemaal positief en in het belang van het kind maar wie neemt nu eigenlijk echt de tijd om bij het kind na te gaan wat die er eigenlijk van vindt?
zondag 2 augustus 2009 om 13:45
Paloma, de buitenwereld interesseert me niet. Ik probeer 10 stappen vooruit te denken in het belang van mijn zoontje. Hoe kan ik het voor hem zo prettig mogelijk laten verlopen?
Negatieve opmerkingen? Nee, juist interesse tonen en hem veel plezier wensen bij papa.
Gedoe met wel'niet clubs brengen, kan me niet eens voorstellen dát het zo kan gaan.
In zo'n documentaire kiezen ze natuurlijk ook voor een stel waar lekker veel drama is om het voor de kijker interessant te maken.
Het is nu nog heel vers. Zal er inderdaad aan moeten wennen. Jullie woorden zijn bemoedigend, dank je wel.
Yayatje, ik heb er zo'n moeite mee, omdat ik toen we nog samen waren, zoontje iedere dag zag. En ik vind dat dingen die juist leuk moeten zijn, zoals zijn verjaardag, nu zo pijnlijk. Ik wil geen uiteen gespatte toestand, ik wil samen zijn en gelukkig.
Negatieve opmerkingen? Nee, juist interesse tonen en hem veel plezier wensen bij papa.
Gedoe met wel'niet clubs brengen, kan me niet eens voorstellen dát het zo kan gaan.
In zo'n documentaire kiezen ze natuurlijk ook voor een stel waar lekker veel drama is om het voor de kijker interessant te maken.
Het is nu nog heel vers. Zal er inderdaad aan moeten wennen. Jullie woorden zijn bemoedigend, dank je wel.
Yayatje, ik heb er zo'n moeite mee, omdat ik toen we nog samen waren, zoontje iedere dag zag. En ik vind dat dingen die juist leuk moeten zijn, zoals zijn verjaardag, nu zo pijnlijk. Ik wil geen uiteen gespatte toestand, ik wil samen zijn en gelukkig.
zondag 2 augustus 2009 om 14:09
Hai Windows,
Ik denk dat het er juist nu zo hard inhakt omdat de situatie nu definitief is zoals 'ie (voorlopig) blijft. Tot nu toe was er het proces van nadenken wat te doen, beslissing nemen, de zaken praktisch regelen etc. Tot nu toe was de situatie waarin je terecht zou komen dus nog een beetje een idee. Maar waar je nu bent, dat is wat het is geworden en 'this is it'.
En nu heb je pas weer tijd om te beseffen dat wat het is geworden, absoluut niet is wat je een aantal jaren geleden voor ogen had. Dat besef wordt nu veel werkelijker denk ik. En scheiden, met alle romslomp daaromheen, is één van de moeilijkste situaties die een mens kan meemaken. Dus: het is nu tijd voor het grote verdriet, het besef dat het nooit meer wordt zoals het was. Langzamerhand gaat de scherpe pijn er van af, leer je accepteren dat het helaas niet altijd kan lopen zoals je zo graag had gewild en zul je een nieuw evenwicht vinden waar bij je je gelukkig voelt. Op een dag weet je weer wat je allemaal nog wel hebt en kun je daar van genieten. Maar nu even niet, en dat lijkt me niet meer dan logisch.
Sterkte.
Ik denk dat het er juist nu zo hard inhakt omdat de situatie nu definitief is zoals 'ie (voorlopig) blijft. Tot nu toe was er het proces van nadenken wat te doen, beslissing nemen, de zaken praktisch regelen etc. Tot nu toe was de situatie waarin je terecht zou komen dus nog een beetje een idee. Maar waar je nu bent, dat is wat het is geworden en 'this is it'.
En nu heb je pas weer tijd om te beseffen dat wat het is geworden, absoluut niet is wat je een aantal jaren geleden voor ogen had. Dat besef wordt nu veel werkelijker denk ik. En scheiden, met alle romslomp daaromheen, is één van de moeilijkste situaties die een mens kan meemaken. Dus: het is nu tijd voor het grote verdriet, het besef dat het nooit meer wordt zoals het was. Langzamerhand gaat de scherpe pijn er van af, leer je accepteren dat het helaas niet altijd kan lopen zoals je zo graag had gewild en zul je een nieuw evenwicht vinden waar bij je je gelukkig voelt. Op een dag weet je weer wat je allemaal nog wel hebt en kun je daar van genieten. Maar nu even niet, en dat lijkt me niet meer dan logisch.
Sterkte.
zondag 2 augustus 2009 om 15:00
quote:windowsvista schreef op 02 augustus 2009 @ 13:45:
Paloma, de buitenwereld interesseert me niet. Ik probeer 10 stappen vooruit te denken in het belang van mijn zoontje. Hoe kan ik het voor hem zo prettig mogelijk laten verlopen?Door een zo gezond mogelijke relatie met jouw ex op te bouwen waarin je samen in staat bent om bijvoorbeeld gezamenlijk de verjaardag van jullie zoontje te vieren. Ik begrijp dat dit makkelijker gezegd dan gedaan is; ik heb de wijsheid niet in pacht en het is zeker niet mijn bedoeling om een oordeel over jouw privé situatie te vellen.
Paloma, de buitenwereld interesseert me niet. Ik probeer 10 stappen vooruit te denken in het belang van mijn zoontje. Hoe kan ik het voor hem zo prettig mogelijk laten verlopen?Door een zo gezond mogelijke relatie met jouw ex op te bouwen waarin je samen in staat bent om bijvoorbeeld gezamenlijk de verjaardag van jullie zoontje te vieren. Ik begrijp dat dit makkelijker gezegd dan gedaan is; ik heb de wijsheid niet in pacht en het is zeker niet mijn bedoeling om een oordeel over jouw privé situatie te vellen.
zondag 2 augustus 2009 om 15:51
Heb net ex gebeld. Of ik deze week meer tijd met zoontje kan doorbrengen. Ik wil niet in zijn tijd snijden, dus stel voor dat hij ipv naar de BSO bij mij is.
Hij zei dat dat waarschijnlijk niet de 'meest logische oplossing' is. Nu wil hij vanavond bespreken wat de meest logische oplossing is.
Hij klinkt zo zakelijk, zo 'het is beter zo'. Terwijl ik aan de telefoon half moest huilen. Vreselijk, dat verschil in houding. Hoe vaak heb ik niet gelezen dat het zo naar is om te merken dat het wat de ander betreft, naar wiens bevestiging en aanwezigheid verlangt wordt, beter is.
Het is verschrikkelijk. Zenuwslopend.
Het is voor hem ook beter en niet zo erg dat het over is. Hij verlangt niet naar een vorm van samenzijn zoals ik. Naar een hecht en warm gezin zoals ik. Dat is voor hem niet de basis.
Ik moet me sterk maken voor vanavond.
Hij zei dat dat waarschijnlijk niet de 'meest logische oplossing' is. Nu wil hij vanavond bespreken wat de meest logische oplossing is.
Hij klinkt zo zakelijk, zo 'het is beter zo'. Terwijl ik aan de telefoon half moest huilen. Vreselijk, dat verschil in houding. Hoe vaak heb ik niet gelezen dat het zo naar is om te merken dat het wat de ander betreft, naar wiens bevestiging en aanwezigheid verlangt wordt, beter is.
Het is verschrikkelijk. Zenuwslopend.
Het is voor hem ook beter en niet zo erg dat het over is. Hij verlangt niet naar een vorm van samenzijn zoals ik. Naar een hecht en warm gezin zoals ik. Dat is voor hem niet de basis.
Ik moet me sterk maken voor vanavond.
zondag 2 augustus 2009 om 16:29
quote:windowsvista schreef op 02 augustus 2009 @ 15:51:
Hij zei dat dat waarschijnlijk niet de 'meest logische oplossing' is. Nu wil hij vanavond bespreken wat de meest logische oplossing is.
Ik moet me sterk maken voor vanavond.
Ik weet niet wat BSO is (ik heb geen kinderen vandaar dat ik zo makkelijk praten heb ) maar hoe groot is het probleem als hij in plaats van daar naartoe gaat, bij jou is?
Zet voor jezelf op papier wat jij nodig hebt om jezelf en je zoon een stabiel mogelijk leven te geven. En als je tevreden bent met wat je hebt opgeschreven, blijf je vanavond bij dit standpunt. En als je vanavond emotioneel niet in staat bent om vaste of langdurige afspraken te maken, dan zeg je dit en kom je er later op terug.
Hij zei dat dat waarschijnlijk niet de 'meest logische oplossing' is. Nu wil hij vanavond bespreken wat de meest logische oplossing is.
Ik moet me sterk maken voor vanavond.
Ik weet niet wat BSO is (ik heb geen kinderen vandaar dat ik zo makkelijk praten heb ) maar hoe groot is het probleem als hij in plaats van daar naartoe gaat, bij jou is?
Zet voor jezelf op papier wat jij nodig hebt om jezelf en je zoon een stabiel mogelijk leven te geven. En als je tevreden bent met wat je hebt opgeschreven, blijf je vanavond bij dit standpunt. En als je vanavond emotioneel niet in staat bent om vaste of langdurige afspraken te maken, dan zeg je dit en kom je er later op terug.
zondag 2 augustus 2009 om 16:35
Buiten Schoolse Opvang.
Da's een goeie Paloma. Dat ga ik doen.
Wat me klem zet is dat ik zelf zo graag wil dat ik dit verdriet niet heb. En het al helemaal niet wil tonen aan hem. Ik wil dat het goed gaat. Dit is ook wat ik wil tonen. Ik voel me slecht over mezelf als ik emotioneel ben en hij zo koeltjes. Minderwaardig.
Ik kan er beter voor zorgen dat ik me niet schaam voor het feit dat ik verdriet heb, tegenover hem.
Lastig.
Da's een goeie Paloma. Dat ga ik doen.
Wat me klem zet is dat ik zelf zo graag wil dat ik dit verdriet niet heb. En het al helemaal niet wil tonen aan hem. Ik wil dat het goed gaat. Dit is ook wat ik wil tonen. Ik voel me slecht over mezelf als ik emotioneel ben en hij zo koeltjes. Minderwaardig.
Ik kan er beter voor zorgen dat ik me niet schaam voor het feit dat ik verdriet heb, tegenover hem.
Lastig.
zondag 2 augustus 2009 om 16:46
Zoon vind het juist erg verwarrend als hij bij mij is ipv de BSO en dan vervolgens vanuit mij weer naar zijn vader moet.
Om voor hem de structuur zo duidelijk mogelijk te houden rommelen we daar dus niet in. Bij papa is bij papa, bij mama is bij mama, bij de BSO is bij de BSO.
Wat betreft de verjaardag... Zoon zijn vader en ik hebben een zeer uiteenlopende vriendengroep, zonder gezamenlijke vriendschappen.
Bovendien is beide families mengen niet handig. En bovendien wil ík ook op een leuke manier de geboortedag van mijn Zoon vieren. Met zijn vaders kant erbij ontstaan er spanningen en daar heb ik geen zin in.
Dus viert hij 2x zijn verjaardag, met 2x taart, 2x kado's enz. Hij vindt dat alleen maar leuk. Net als het 2x Sinterklaas
Belachelijk veel kado's, maar dat is dan nou net het leuke aan gescheiden ouders hebben.
Om voor hem de structuur zo duidelijk mogelijk te houden rommelen we daar dus niet in. Bij papa is bij papa, bij mama is bij mama, bij de BSO is bij de BSO.
Wat betreft de verjaardag... Zoon zijn vader en ik hebben een zeer uiteenlopende vriendengroep, zonder gezamenlijke vriendschappen.
Bovendien is beide families mengen niet handig. En bovendien wil ík ook op een leuke manier de geboortedag van mijn Zoon vieren. Met zijn vaders kant erbij ontstaan er spanningen en daar heb ik geen zin in.
Dus viert hij 2x zijn verjaardag, met 2x taart, 2x kado's enz. Hij vindt dat alleen maar leuk. Net als het 2x Sinterklaas
Belachelijk veel kado's, maar dat is dan nou net het leuke aan gescheiden ouders hebben.
zondag 2 augustus 2009 om 16:51
quote:windowsvista schreef op 02 augustus 2009 @ 16:35:
Ik kan er beter voor zorgen dat ik me niet schaam voor het feit dat ik verdriet heb, tegenover hem.
Lastig.
Precies windowsvista; precies, zoals je zegt. Natuurlijk wil jij dat het goed gaat. Maar onder ogen zien dat het "nu gewoon" even niet goed (met jou) gaat, is op dit moment veel belangrijker. Daarom nu (of na het gesprek) even de emoties eruit gooien en straks wanneer je ex binnen komt lopen, even diep ademhalen, in het moment blijven en je niet laten leiden door emoties.
Om jouw ex te kunnen veranderen, moet jij jezelf veranderen. Het is even een doordenker en ja, het is een lastige situatie maar houd moed en blijf positief .
Ik begrijp niet waarom jouw ex het niet de meest praktische oplossing vindt dat jullie zoontje naar jou gaat in plaats van naar de BSO. Nou ja, daar heeft hij vanavond vast een goede reden voor.
Ik kan er beter voor zorgen dat ik me niet schaam voor het feit dat ik verdriet heb, tegenover hem.
Lastig.
Precies windowsvista; precies, zoals je zegt. Natuurlijk wil jij dat het goed gaat. Maar onder ogen zien dat het "nu gewoon" even niet goed (met jou) gaat, is op dit moment veel belangrijker. Daarom nu (of na het gesprek) even de emoties eruit gooien en straks wanneer je ex binnen komt lopen, even diep ademhalen, in het moment blijven en je niet laten leiden door emoties.
Om jouw ex te kunnen veranderen, moet jij jezelf veranderen. Het is even een doordenker en ja, het is een lastige situatie maar houd moed en blijf positief .
Ik begrijp niet waarom jouw ex het niet de meest praktische oplossing vindt dat jullie zoontje naar jou gaat in plaats van naar de BSO. Nou ja, daar heeft hij vanavond vast een goede reden voor.
zondag 2 augustus 2009 om 16:52
zondag 2 augustus 2009 om 16:58
quote:IvyRosa schreef op 02 augustus 2009 @ 16:52:
[...]
Zie mijn reactie voor deze.Ik ben eigenlijk meer benieuwd naar de reactie van de ex. Nogmaals, ik heb geen kinderen, maar of het nu naar pa, ma, BSO of spelen bij een vriend(innet)je gaat maakt volgens mij ook niet veel uit. Als een kind sowieso niet naar de BSO zou gaan, dan zou het toch ook gewoon naar huis (of ergens anders) gaan?
[...]
Zie mijn reactie voor deze.Ik ben eigenlijk meer benieuwd naar de reactie van de ex. Nogmaals, ik heb geen kinderen, maar of het nu naar pa, ma, BSO of spelen bij een vriend(innet)je gaat maakt volgens mij ook niet veel uit. Als een kind sowieso niet naar de BSO zou gaan, dan zou het toch ook gewoon naar huis (of ergens anders) gaan?
zondag 2 augustus 2009 om 17:01
quote:paloma schreef op 02 augustus 2009 @ 16:58:
[...]
Ik ben eigenlijk meer benieuwd naar de reactie van de ex. Nogmaals, ik heb geen kinderen, maar of het nu naar pa, ma, BSO of spelen bij een vriend(innet)je gaat maakt volgens mij ook niet veel uit. Als een kind sowieso niet naar de BSO zou gaan, dan zou het toch ook gewoon naar huis (of ergens anders) naartoe gaan?
Het maakt wel uit. Want voor mijn kind betekent het dat hij wéér afscheid moet nemen van zijn moeder. Als hij gewoon naar de BSO gaat, hoeft hij dat niet.
En om de een of andere vage reden vindt hij het makkelijker om afscheid te nemen van de BSO-juf dan van zijn moeder
[...]
Ik ben eigenlijk meer benieuwd naar de reactie van de ex. Nogmaals, ik heb geen kinderen, maar of het nu naar pa, ma, BSO of spelen bij een vriend(innet)je gaat maakt volgens mij ook niet veel uit. Als een kind sowieso niet naar de BSO zou gaan, dan zou het toch ook gewoon naar huis (of ergens anders) naartoe gaan?
Het maakt wel uit. Want voor mijn kind betekent het dat hij wéér afscheid moet nemen van zijn moeder. Als hij gewoon naar de BSO gaat, hoeft hij dat niet.
En om de een of andere vage reden vindt hij het makkelijker om afscheid te nemen van de BSO-juf dan van zijn moeder
zondag 2 augustus 2009 om 17:08
quote:IvyRosa schreef op 02 augustus 2009 @ 17:01:
[...]
Het maakt wel uit. Want voor mijn kind betekent het dat hij wéér afscheid moet nemen van zijn moeder. Als hij gewoon naar de BSO gaat, hoeft hij dat niet.
En om de een of andere vage reden vindt hij het makkelijker om afscheid te nemen van de BSO-juf dan van zijn moeder Die vage reden snap ik als kinderloze ook wel maar als het kind vakantie heeft, gaat het toch (neem ik aan) ook niet naar de BSO? Het kan toch een tijdelijke oplossing voor windowsvista zijn dat ze haar zoontje hierdoor wat meer kan zien?
[...]
Het maakt wel uit. Want voor mijn kind betekent het dat hij wéér afscheid moet nemen van zijn moeder. Als hij gewoon naar de BSO gaat, hoeft hij dat niet.
En om de een of andere vage reden vindt hij het makkelijker om afscheid te nemen van de BSO-juf dan van zijn moeder Die vage reden snap ik als kinderloze ook wel maar als het kind vakantie heeft, gaat het toch (neem ik aan) ook niet naar de BSO? Het kan toch een tijdelijke oplossing voor windowsvista zijn dat ze haar zoontje hierdoor wat meer kan zien?
zondag 2 augustus 2009 om 17:11
quote:paloma schreef op 02 augustus 2009 @ 17:08:
[...]
Die vage reden snap ik als kinderloze ook wel maar als het kind vakantie heeft, gaat het toch (neem ik aan) ook niet naar de BSO? Het kan toch een tijdelijke oplossing voor windowsvista zijn dat ze haar zoontje hierdoor wat meer kan zien?
Als je als ouder gewoon werkt zal het toch naar de BSO moeten lijkt me. Daar zijn BSO's ook nog eens voor opgericht!
Het kan voor Windowsvista mss een mooie tijdelijke oplossing zijn, maar ik vraag me af of het het voor kind duidelijker en overzichtelijker maakt.
Zoals ik al schreef is het voor mijn kind juist belastend als hij 's ochtends bij mij wordt gebracht en dan 's avond weer afscheid moet nemen.
En dan slik ik toch liever mijn eigen verdriet even in ipv dat ik mijn kind verdriet zie hebben.
[...]
Die vage reden snap ik als kinderloze ook wel maar als het kind vakantie heeft, gaat het toch (neem ik aan) ook niet naar de BSO? Het kan toch een tijdelijke oplossing voor windowsvista zijn dat ze haar zoontje hierdoor wat meer kan zien?
Als je als ouder gewoon werkt zal het toch naar de BSO moeten lijkt me. Daar zijn BSO's ook nog eens voor opgericht!
Het kan voor Windowsvista mss een mooie tijdelijke oplossing zijn, maar ik vraag me af of het het voor kind duidelijker en overzichtelijker maakt.
Zoals ik al schreef is het voor mijn kind juist belastend als hij 's ochtends bij mij wordt gebracht en dan 's avond weer afscheid moet nemen.
En dan slik ik toch liever mijn eigen verdriet even in ipv dat ik mijn kind verdriet zie hebben.
zondag 2 augustus 2009 om 17:11
quote:IvyRosa schreef op 02 augustus 2009 @ 17:01:
[...]
Het maakt wel uit. Want voor mijn kind betekent het dat hij wéér afscheid moet nemen van zijn moeder. Als hij gewoon naar de BSO gaat, hoeft hij dat niet.
En om de een of andere vage reden vindt hij het makkelijker om afscheid te nemen van de BSO-juf dan van zijn moeder
raar hoor Ives, heel apart
Paloma, ik snap dat je het goed bedoelt, maar ik denk dat het heel lastig is om hier als niet/ouder op te reageren, je kunt alleen leuke theorieèn er op los laten.
[...]
Het maakt wel uit. Want voor mijn kind betekent het dat hij wéér afscheid moet nemen van zijn moeder. Als hij gewoon naar de BSO gaat, hoeft hij dat niet.
En om de een of andere vage reden vindt hij het makkelijker om afscheid te nemen van de BSO-juf dan van zijn moeder
raar hoor Ives, heel apart
Paloma, ik snap dat je het goed bedoelt, maar ik denk dat het heel lastig is om hier als niet/ouder op te reageren, je kunt alleen leuke theorieèn er op los laten.
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
