Relaties
alle pijlers
daar zit ik dan
vrijdag 14 augustus 2009 om 23:46
Nou daar zit ik dan, hier in mijn dure huurhuis. Naar toe verhuisd vanwege de liefde een aantal maanden geleden. Hij leek de ware te zijn de eerste tijd. Vanwege zijn kinderen ( ikzelf heb ze niet, helaas) kon hij niet verhuizen dus zocht ik een baan en een huis, samenwonen was nog te snel.
Vanaf het moment dat ik in mijnhuis aan de slag ging kwamen er probleempjes..het zou toch maar tijdelijk zijn, dus waarom deed ik er dan zoveel in en aan..nou dat heb ik uitgelegd en of hij er er nou mee eens was of niet ik deed wat ik belangrijk vond. Dat heb ik wel geleerd nadat mijn relatie van ruim 15 jaar was geeïndigd in een scheiding en ik 3 jaar alleen was geweest. Doen wat voor mij echt belangrijk is en dat is vooral een zo prettig mogelijk ,dak boven mijn hoofd, een thuis...
Ik heb geïnvesteerd in hem, zijn kinderen en zijn hobby, het was niet genoeg, want we woonden niet samen.
Hij veranderde al na een paar maanden van een droomman naar een man die mopperde, klaagde en onrustig was. Er kwam steeds iets nieuws bij, zaken waar ook hij niets aan kon doen.
Ik heb een aantal malen boos/teleurgesteld de relatie willen stoppen, maar na praten en over en weer begrip kwamen we weer tot elkaar. Ik weet je moet investeren in een relatie, we zijn beide door het verleden gedeukt en geen 20 meer ( maar 40).
Nu zijn we op vakantie geweest, met de kids. De vakantie stond dan ook in het teken van hen, te begrijjpen en verwachten want ze zijn nog jong. Het viel mij echter erg tegen dat er geen tijd voor ons werd gecreërd, er kwam steeds meer afstand ( mede doordat ik me weleens irriteerde aan het gedrag van de kids) er kwam geen liefde van zijn kant. Ik deed op alle vlakken mijn best, leuk zijn voor de kids, he ondersteunen, mijn eigen vakantie ideeën weggecijferd, allemaal geen punt, mits hij me maar met liefde en warmte zou behandelen.
Hij zit niet goed in zijn vel door alles wat hij op zijn bord heeft gekregen de afgelopen maanden ( werk, oppas wat problemen geeft, ziekte familielid etc.
Teruggekomen van vakantie ging ik de volgende dag naar mijn huis. Die avond had ik verwacht dat we samen iets zoudne ondernemen, maar nee hoor. Hij ging zijn hobby/sport uitoefenen: en dat is stijldansen met een vaste vrouwelijke partner die ik overigenss nog nooit heb gezien.... Dit kreeg ik te horen terwijl hij al onderweg ernaar toe was..en het is niet naast de deur... Ik ben ontploft...hoe kan hij...
Nu zitten we in een impasse...hij heeft tijd nodig, ik ben boos. Hij kan niet praten en al dagenlang hebben we vrijwel geen contact..Ik merk dat mijn tolerantie grens is bereikt..ik heb geïnvesteerd in tienvoud..wat doet hij...?
Lees graag jullie reactie, want doordat ik verhuisd ben ken ik hier verder niemand...vriendinnen wonen ver weg en merendeel is met vakantie...
Vanaf het moment dat ik in mijnhuis aan de slag ging kwamen er probleempjes..het zou toch maar tijdelijk zijn, dus waarom deed ik er dan zoveel in en aan..nou dat heb ik uitgelegd en of hij er er nou mee eens was of niet ik deed wat ik belangrijk vond. Dat heb ik wel geleerd nadat mijn relatie van ruim 15 jaar was geeïndigd in een scheiding en ik 3 jaar alleen was geweest. Doen wat voor mij echt belangrijk is en dat is vooral een zo prettig mogelijk ,dak boven mijn hoofd, een thuis...
Ik heb geïnvesteerd in hem, zijn kinderen en zijn hobby, het was niet genoeg, want we woonden niet samen.
Hij veranderde al na een paar maanden van een droomman naar een man die mopperde, klaagde en onrustig was. Er kwam steeds iets nieuws bij, zaken waar ook hij niets aan kon doen.
Ik heb een aantal malen boos/teleurgesteld de relatie willen stoppen, maar na praten en over en weer begrip kwamen we weer tot elkaar. Ik weet je moet investeren in een relatie, we zijn beide door het verleden gedeukt en geen 20 meer ( maar 40).
Nu zijn we op vakantie geweest, met de kids. De vakantie stond dan ook in het teken van hen, te begrijjpen en verwachten want ze zijn nog jong. Het viel mij echter erg tegen dat er geen tijd voor ons werd gecreërd, er kwam steeds meer afstand ( mede doordat ik me weleens irriteerde aan het gedrag van de kids) er kwam geen liefde van zijn kant. Ik deed op alle vlakken mijn best, leuk zijn voor de kids, he ondersteunen, mijn eigen vakantie ideeën weggecijferd, allemaal geen punt, mits hij me maar met liefde en warmte zou behandelen.
Hij zit niet goed in zijn vel door alles wat hij op zijn bord heeft gekregen de afgelopen maanden ( werk, oppas wat problemen geeft, ziekte familielid etc.
Teruggekomen van vakantie ging ik de volgende dag naar mijn huis. Die avond had ik verwacht dat we samen iets zoudne ondernemen, maar nee hoor. Hij ging zijn hobby/sport uitoefenen: en dat is stijldansen met een vaste vrouwelijke partner die ik overigenss nog nooit heb gezien.... Dit kreeg ik te horen terwijl hij al onderweg ernaar toe was..en het is niet naast de deur... Ik ben ontploft...hoe kan hij...
Nu zitten we in een impasse...hij heeft tijd nodig, ik ben boos. Hij kan niet praten en al dagenlang hebben we vrijwel geen contact..Ik merk dat mijn tolerantie grens is bereikt..ik heb geïnvesteerd in tienvoud..wat doet hij...?
Lees graag jullie reactie, want doordat ik verhuisd ben ken ik hier verder niemand...vriendinnen wonen ver weg en merendeel is met vakantie...
vrijdag 14 augustus 2009 om 23:58
Ik denk dat je even moet proberen niet meer zo hard je best te doen. Richt je op je eigen leven. Ga achterover zitten en kijk wat hij dan doet. In een relatie (voor een relatie), moet het van 2 kanten komen......dus investeer een tijdje even niets en zie wat er dan gebeurd.
sterkte!
sterkte!
Just a little strenght in our hearts. Enough to heal.
vrijdag 14 augustus 2009 om 23:59
Ik begrijp dat je je nu heel rot voelt, maar waarom ben je in hemelsnaam voor de liefde verhuisd, terwijl je er zo op staat om dingen te doen die voor jou belangrijk zijn? Je hebt nu het gevoel alles op te hebben gegeven voor hem, maar het is je eigen keuze geweest. Hoe lang zijn jullie samen?
In ieder geval wil ik je de tip geven; Houd ook nu vast aan wat voor jou belangrijk is. Dus als jij weinig mensen kent en dat zit je dwars, probeer dan contacten op te bouwen om je heen. Je kunt het vermaak niet van hem af laten hangen, dan ga je je eenzaam voelen. Zoals nu.
En nog een kleine vraag; waarom is die vrouwelijke danspartner die jij nooit hebt gezien genoemd in je verhaal?
In ieder geval wil ik je de tip geven; Houd ook nu vast aan wat voor jou belangrijk is. Dus als jij weinig mensen kent en dat zit je dwars, probeer dan contacten op te bouwen om je heen. Je kunt het vermaak niet van hem af laten hangen, dan ga je je eenzaam voelen. Zoals nu.
En nog een kleine vraag; waarom is die vrouwelijke danspartner die jij nooit hebt gezien genoemd in je verhaal?
zaterdag 15 augustus 2009 om 00:53
Eens met Madhe.
Wat je nu meemaakt, is gevolg van de keuzes die je zelf hebt gemaakt. OK, gestuurd door zijn leefsituatie, maar je bent niet gedwongen.
Adem in, adem uit. Trek je even terug en bepaal wat voor jou belangrijk is. Pas als je dat weet, kun je gaan kijken naar wat voor hem belangrijk is en of jullie daar een leven samen van kunnen punniken.
Wat je nu meemaakt, is gevolg van de keuzes die je zelf hebt gemaakt. OK, gestuurd door zijn leefsituatie, maar je bent niet gedwongen.
Adem in, adem uit. Trek je even terug en bepaal wat voor jou belangrijk is. Pas als je dat weet, kun je gaan kijken naar wat voor hem belangrijk is en of jullie daar een leven samen van kunnen punniken.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
zaterdag 15 augustus 2009 om 02:08
Als je net samen op vakantie bent geweest vind ik het niet zo heel vreemd dat hij de avond daarna iets anders gaat doen dan bij jou langskomen. Ik negeer hier even de danspartner...
Doe jij wel je best om een leven voor jezelf te hebben? Misschien leun je wel te veel hem? Verwacht je dat hij het leven leuk maakt voor je?
Wat de rest al zegt; neem wat afstand, ga dingen doen voor jezelf. Ik denk dat je dan ook weer wat interessanter wordt voor hem.
Doe jij wel je best om een leven voor jezelf te hebben? Misschien leun je wel te veel hem? Verwacht je dat hij het leven leuk maakt voor je?
Wat de rest al zegt; neem wat afstand, ga dingen doen voor jezelf. Ik denk dat je dan ook weer wat interessanter wordt voor hem.
zaterdag 15 augustus 2009 om 07:22
Dit verhaal is voor mij nog een reden waarom ik zeg: Ik geef nooit meer mijn huis en baan op voor een man.....en verwacht ook niet dat een man dit voor mij doet.
Mensen kijken me wel eens vreemd aan, als ik dit zeg. Maar ik vind een LAT-relatie net zo volwaardig als samenwonen of wat dan ook.
Nu heb ik geen relatie, maar stél dat ik verliefd zou worden...
Mensen kijken me wel eens vreemd aan, als ik dit zeg. Maar ik vind een LAT-relatie net zo volwaardig als samenwonen of wat dan ook.
Nu heb ik geen relatie, maar stél dat ik verliefd zou worden...
zaterdag 15 augustus 2009 om 07:43
flowersan, ook ik ben het eens met de voorgangsters, ik wens je heel veel sterkte toe.
Nammma, helemaal met je eens, ik geef nooit mijn huis op, ik zeg ook al vanaf het begin tegen de m'n nieuwe liefde, ik wil geen kinderen en ik wil ook nooit samen wonen ik geef niet mijn onafhankelijkheid op. Als de man in qquestie dat niet kan of meer zou worden, is hem dat goed recht, ik ben daar heel open en eerlijk in.
Nammma, helemaal met je eens, ik geef nooit mijn huis op, ik zeg ook al vanaf het begin tegen de m'n nieuwe liefde, ik wil geen kinderen en ik wil ook nooit samen wonen ik geef niet mijn onafhankelijkheid op. Als de man in qquestie dat niet kan of meer zou worden, is hem dat goed recht, ik ben daar heel open en eerlijk in.
zaterdag 15 augustus 2009 om 08:15
Ik snap niet dat je je eigen woonomgeving/baan hebt opgegeven voor 'n kerel waarvoor je nooit op de eerste plaats komt te staan (want kinderen) En je gaat ook nog mee op vakantie terwijl die vakantie in 't teken van die kinderen staat? Het is gewoon niet slim om daar in mee te zijn gegaan, hij hoeft zo niets op te geven voor jou en hij gebruikt jou als deurmat zolang je dat zelf toestaat. Dump die gast en zoek voortaan 'n man die niet gebonden is aan kinderen, zodat je in elk geval 'n gelijkwaardigere relatie kunt opbouwen.
zaterdag 15 augustus 2009 om 08:19
quote:JaneDoe1 schreef op 15 augustus 2009 @ 02:08:
Als je net samen op vakantie bent geweest vind ik het niet zo heel vreemd dat hij de avond daarna iets anders gaat doen dan bij jou langskomen. Ze hebben net 'n kinder-entertain-tijd gehad, zonder qualitytime voor de relatie, je mag dan verwachten dat als de kids bij de moeder worden afgeleverd er tijd voor de relatie wordt ingepland door samen uit eten te gaan ofzo. Natuurlijk stom van haar om met de kinderen mee op vakantie te gaan, ze had beter iets voor zichzelf kunnen gaan doen en kunnen afdwingen dat als de kinderen weer op school zitten zij nog 'n keer met z'n 2 op vakantie gaan.
Als je net samen op vakantie bent geweest vind ik het niet zo heel vreemd dat hij de avond daarna iets anders gaat doen dan bij jou langskomen. Ze hebben net 'n kinder-entertain-tijd gehad, zonder qualitytime voor de relatie, je mag dan verwachten dat als de kids bij de moeder worden afgeleverd er tijd voor de relatie wordt ingepland door samen uit eten te gaan ofzo. Natuurlijk stom van haar om met de kinderen mee op vakantie te gaan, ze had beter iets voor zichzelf kunnen gaan doen en kunnen afdwingen dat als de kinderen weer op school zitten zij nog 'n keer met z'n 2 op vakantie gaan.
zaterdag 15 augustus 2009 om 08:41
Ja, maar ze kan wel vanalles gaan verwachten, het is toch allang bekend dat mannen (en vrouwen) geen gedachten kunnen lezen. In plaats van 'aan te nemen' had ze gewoon met hem moeten overleggen wat hij/zij/ze zouden gaan doen, als ze terug kwamen.
Waarschijnlijk heeft hij na zo'n vakantie (kinderentertainment) wel heel veel zin even weer wat van zich af te dansen. Ik ben na de vakantie ook altijd toe aan wat Dreamer tijd, geen man en kinderen om me heen. Heerlijk. Ben dan ook blij als man naar z'n sport gaat.
Echt, ik vind vakantie met man en kinderen heerlijk, maar ik mis dan mijn 'mij tijd', die ik juist thuis wel heb of kan creëren.
Dus.. in plaats van te gaan zitten mokken, zou praten de oplossing kunnen zijn. En niet beginnen met het naast elkaar leggen van lijstjes van "ik heb dit opgegeven, en wat heb jij gedaan?", want dat is toch nooit 50-50. Maar wat stel jij je voor van onze relatie, wat gaan we samen doen, wat doen we apart.
Daarnaast; zoek een hobby voor jezelf. Het lijkt me erg moeilijk om in een nieuwe stad je draai te vinden. En soms lijkt het wel dat het moeilijker wordt, naarmate je ouder wordt. De meeste mensen hebben het druk en hebben hun vriendenkring al 'vol' met wat ze aankunnen.
Waarschijnlijk heeft hij na zo'n vakantie (kinderentertainment) wel heel veel zin even weer wat van zich af te dansen. Ik ben na de vakantie ook altijd toe aan wat Dreamer tijd, geen man en kinderen om me heen. Heerlijk. Ben dan ook blij als man naar z'n sport gaat.
Echt, ik vind vakantie met man en kinderen heerlijk, maar ik mis dan mijn 'mij tijd', die ik juist thuis wel heb of kan creëren.
Dus.. in plaats van te gaan zitten mokken, zou praten de oplossing kunnen zijn. En niet beginnen met het naast elkaar leggen van lijstjes van "ik heb dit opgegeven, en wat heb jij gedaan?", want dat is toch nooit 50-50. Maar wat stel jij je voor van onze relatie, wat gaan we samen doen, wat doen we apart.
Daarnaast; zoek een hobby voor jezelf. Het lijkt me erg moeilijk om in een nieuwe stad je draai te vinden. En soms lijkt het wel dat het moeilijker wordt, naarmate je ouder wordt. De meeste mensen hebben het druk en hebben hun vriendenkring al 'vol' met wat ze aankunnen.
Later is nu
zaterdag 15 augustus 2009 om 09:18
Flowersan heeft voor haar gevoel een forse 'investering' gemaakt. Ze is verhuisd naar een andere stad, andere baan, al is het nog zo uit naam der liefde, het zijn wel twee forse veranderingen voor iemand. Voor haar vriend ging het leven eigenlijk min of meer gewoon door, met uitzondering dat er nu een vriendin in zijn leven was. Maar de omgangsregeling met de kinderen, zijn huis, zijn baan, zijn hobby dansen, niets veranderde daarin.
Het gevoel wat ik krijg is dat je het idee hebt dat jij er heel veel in gestoken hebt, maar er zo weinig voor terug krijgt. Alsof er in dat huis alleen maar een bordje extra op de tafel wordt bijgezet, meer niet.
Praat wel met je vriend. Geef aan dat je je hele hebben en houwen hebt verplaatst, maar dat je eigenlijk niet echt blij meer bent met de situatie en daar verandering in wilt brengen. Dat je eigenlijk het gevoel hebt dat je aangeschoven bent, terwijl je meer wilt zijn dan dat. Dat je ook dingen samen met hem zou willen doen, zonder de kinderen, wat heel normaal is, overigens.
Het gevoel wat ik krijg is dat je het idee hebt dat jij er heel veel in gestoken hebt, maar er zo weinig voor terug krijgt. Alsof er in dat huis alleen maar een bordje extra op de tafel wordt bijgezet, meer niet.
Praat wel met je vriend. Geef aan dat je je hele hebben en houwen hebt verplaatst, maar dat je eigenlijk niet echt blij meer bent met de situatie en daar verandering in wilt brengen. Dat je eigenlijk het gevoel hebt dat je aangeschoven bent, terwijl je meer wilt zijn dan dat. Dat je ook dingen samen met hem zou willen doen, zonder de kinderen, wat heel normaal is, overigens.
zaterdag 15 augustus 2009 om 09:31
Wat een rotsituatie!
Ik denk dat het goed is dat je je minder aanpast en minder investeert in zijn hobby en zijn gezin. Persoonlijk vind ik het onzin dat je in relaties investeren moet en er aan moet werken. Van elkaar houden en elkaar toelaten in de wederzijdse levens moet vanzelfsprekend zijn.
Jij past je vooral aan en wat doet hij? Hij geeft prioriteit aan zijn gezin en hobby's. Waarom doe jij ook niet wat belangrijk is voor jou? Commentaar en kritiek van hem daarop zou ik zeker niet accepteren als ik jou was.
Ik denk dat het goed is dat je je minder aanpast en minder investeert in zijn hobby en zijn gezin. Persoonlijk vind ik het onzin dat je in relaties investeren moet en er aan moet werken. Van elkaar houden en elkaar toelaten in de wederzijdse levens moet vanzelfsprekend zijn.
Jij past je vooral aan en wat doet hij? Hij geeft prioriteit aan zijn gezin en hobby's. Waarom doe jij ook niet wat belangrijk is voor jou? Commentaar en kritiek van hem daarop zou ik zeker niet accepteren als ik jou was.
zaterdag 15 augustus 2009 om 09:48
quote:elninjoo schreef op 15 augustus 2009 @ 08:15:
Ik snap niet dat je je eigen woonomgeving/baan hebt opgegeven voor 'n kerel waarvoor je nooit op de eerste plaats komt te staan (want kinderen) En je gaat ook nog mee op vakantie terwijl die vakantie in 't teken van die kinderen staat? .
Dit vind ik onzin, het is aan de goeie wil van jezelf om te zorgen dat je in de vakantie toch ook tijd voor elkaar hebt. De kinderen zijn nog vrij jong dus ik neem aan dat je in elk geval een deel van de avonden samen hebt. En als TO er wel goed bij betrokken wordt dan kan zij net zoveel plezier van de kinderen hebben als hij, om vervolgens samen 's avonds lekker bij een wijntje de dag te herinneren en over andere dingen te praten dan de kinderen.
TO... ik zou inderdaad ook heel rustig en zonder verwijten aan hem duidelijk maken dat het allemaal niet zo gaat als dat je je had voorgesteld en samen kijken naar een manier waar je allebei tevreden mee bent.
Ik snap niet dat je je eigen woonomgeving/baan hebt opgegeven voor 'n kerel waarvoor je nooit op de eerste plaats komt te staan (want kinderen) En je gaat ook nog mee op vakantie terwijl die vakantie in 't teken van die kinderen staat? .
Dit vind ik onzin, het is aan de goeie wil van jezelf om te zorgen dat je in de vakantie toch ook tijd voor elkaar hebt. De kinderen zijn nog vrij jong dus ik neem aan dat je in elk geval een deel van de avonden samen hebt. En als TO er wel goed bij betrokken wordt dan kan zij net zoveel plezier van de kinderen hebben als hij, om vervolgens samen 's avonds lekker bij een wijntje de dag te herinneren en over andere dingen te praten dan de kinderen.
TO... ik zou inderdaad ook heel rustig en zonder verwijten aan hem duidelijk maken dat het allemaal niet zo gaat als dat je je had voorgesteld en samen kijken naar een manier waar je allebei tevreden mee bent.
zaterdag 15 augustus 2009 om 10:02
quote:Bianca40 schreef op 15 augustus 2009 @ 09:48:
[...]
Dit vind ik onzin, het is aan de goeie wil van jezelf om te zorgen dat je in de vakantie toch ook tijd voor elkaar hebt. De kinderen zijn nog vrij jong dus ik neem aan dat je in elk geval een deel van de avonden samen hebt. En als TO er wel goed bij betrokken wordt dan kan zij net zoveel plezier van de kinderen hebben als hij, om vervolgens samen 's avonds lekker bij een wijntje de dag te herinneren en over andere dingen te praten dan de kinderen.
TO... ik zou inderdaad ook heel rustig en zonder verwijten aan hem duidelijk maken dat het allemaal niet zo gaat als dat je je had voorgesteld en samen kijken naar een manier waar je allebei tevreden mee bent.Als hij geen oppas voor die kinderen heeft geregeld voor de avonden, dan kunnen ze nog niet samen romantisch uit eten gaan, terrasjes pakken, wandeling onder de sterren etc.
[...]
Dit vind ik onzin, het is aan de goeie wil van jezelf om te zorgen dat je in de vakantie toch ook tijd voor elkaar hebt. De kinderen zijn nog vrij jong dus ik neem aan dat je in elk geval een deel van de avonden samen hebt. En als TO er wel goed bij betrokken wordt dan kan zij net zoveel plezier van de kinderen hebben als hij, om vervolgens samen 's avonds lekker bij een wijntje de dag te herinneren en over andere dingen te praten dan de kinderen.
TO... ik zou inderdaad ook heel rustig en zonder verwijten aan hem duidelijk maken dat het allemaal niet zo gaat als dat je je had voorgesteld en samen kijken naar een manier waar je allebei tevreden mee bent.Als hij geen oppas voor die kinderen heeft geregeld voor de avonden, dan kunnen ze nog niet samen romantisch uit eten gaan, terrasjes pakken, wandeling onder de sterren etc.
zaterdag 15 augustus 2009 om 10:03
zaterdag 15 augustus 2009 om 10:10
Ook eens met de rest.
Daarnaast zeg je dat je bent verhuisd voor de liefde, maar tegelijkertijd zeg jeook dat je het niet heel belangrijk vond wat hoe hij erover dacht omdat je toch dat huis wilde kopen of hij het er nou mee eens was of niet.
Dat vind ik behoorlijk tegenstrijdig.
In ieder geval heel veel sterkte en succes!
Daarnaast zeg je dat je bent verhuisd voor de liefde, maar tegelijkertijd zeg jeook dat je het niet heel belangrijk vond wat hoe hij erover dacht omdat je toch dat huis wilde kopen of hij het er nou mee eens was of niet.
Dat vind ik behoorlijk tegenstrijdig.
In ieder geval heel veel sterkte en succes!
zaterdag 15 augustus 2009 om 10:21
Lieve Flowersan,
De reacties heb ik expres niet gelezen, het kan dus best zijn dat ik iets ga zeggen wat anderen ook al gezegd hebben, bij voorbaat mijn excuses als dat zo is.
Jij hebt geïnvesteerd in 10-voud schrijf je. Omdat jij zelf de term 'investeren' gebruikt, ga ik even door in 'zakentermen'.
Jouw investering heeft geen of weinig rendement opgeleverd, dat is feitelijk je klacht. Je heb je ingespannen om van jouw relatie iets te maken maar je compagnon doet die moeite niet, of veel minder, in ieder geval doet hij het niet naar jouw zin.
Je bent boos en teleurgesteld. Dat kan ik me goed voorstellen maar wat jij je moet bedenken is dat liefde geen wisselgeld is. Het is niet zo dat als jij 10 x zo veel investeert als hij, hij datzelfde voor jou moet doen. Je kunt dat verwachten maar als je verwachting dan niet waargemaakt wordt is dat voor jou teleurstellend, terwijl je die investering niet voor hem maar voor jezelf deed.
Jij wilde terug wat je er in stak, het liefst met nog een beetje winst ook. Nu blijkt dat dat met déze man, met deze compagnon niet lukt. Niet zoals jij dat wil. Hij doet aan een andere manier van 'bedrijfvoeren' dan jij en daarop lopen jullie nu stuk.
Iemand die niet 'kan' praten die wíl niet praten. Als hij het ook niet probeert dan houdt het mijns inziens snel op. En relatie heb je sámen en niet jij in je eentje. Heb jij het gevoel dat jij er meer in stopt dan hij en vooral, heb je het idee dat het hem niet eens zo zeer boeit en dat meer er niet in zit, dan is het aan jou om daar iets aan te doen. Jij stapt dan uit de maatschap, je kiest voor jezelf.
Als er niet van je gehouden wordt zoals jij dat graag zou willen en het lijkt er zelfs in de verste verte niet op, dan is dat een optie waarvan je gebruik kunt maken. Stoppen met dat waar je zo ongelukkig van wordt en niet verongelijkt blijven zitten en bozig eisen dat hij zich aanpast aan jouw manier van bedrijfsvoering. Dat is namelijk onbegonnen werk.
Wat denk jij zelf? Is er nog ruimte voor een doorstart of zie je dat somber in?
De reacties heb ik expres niet gelezen, het kan dus best zijn dat ik iets ga zeggen wat anderen ook al gezegd hebben, bij voorbaat mijn excuses als dat zo is.
Jij hebt geïnvesteerd in 10-voud schrijf je. Omdat jij zelf de term 'investeren' gebruikt, ga ik even door in 'zakentermen'.
Jouw investering heeft geen of weinig rendement opgeleverd, dat is feitelijk je klacht. Je heb je ingespannen om van jouw relatie iets te maken maar je compagnon doet die moeite niet, of veel minder, in ieder geval doet hij het niet naar jouw zin.
Je bent boos en teleurgesteld. Dat kan ik me goed voorstellen maar wat jij je moet bedenken is dat liefde geen wisselgeld is. Het is niet zo dat als jij 10 x zo veel investeert als hij, hij datzelfde voor jou moet doen. Je kunt dat verwachten maar als je verwachting dan niet waargemaakt wordt is dat voor jou teleurstellend, terwijl je die investering niet voor hem maar voor jezelf deed.
Jij wilde terug wat je er in stak, het liefst met nog een beetje winst ook. Nu blijkt dat dat met déze man, met deze compagnon niet lukt. Niet zoals jij dat wil. Hij doet aan een andere manier van 'bedrijfvoeren' dan jij en daarop lopen jullie nu stuk.
Iemand die niet 'kan' praten die wíl niet praten. Als hij het ook niet probeert dan houdt het mijns inziens snel op. En relatie heb je sámen en niet jij in je eentje. Heb jij het gevoel dat jij er meer in stopt dan hij en vooral, heb je het idee dat het hem niet eens zo zeer boeit en dat meer er niet in zit, dan is het aan jou om daar iets aan te doen. Jij stapt dan uit de maatschap, je kiest voor jezelf.
Als er niet van je gehouden wordt zoals jij dat graag zou willen en het lijkt er zelfs in de verste verte niet op, dan is dat een optie waarvan je gebruik kunt maken. Stoppen met dat waar je zo ongelukkig van wordt en niet verongelijkt blijven zitten en bozig eisen dat hij zich aanpast aan jouw manier van bedrijfsvoering. Dat is namelijk onbegonnen werk.
Wat denk jij zelf? Is er nog ruimte voor een doorstart of zie je dat somber in?
zaterdag 15 augustus 2009 om 20:24
Dank voor jullie reacties. Inderdaad fijn om van me af te kunnen schrijven hier.
Tuurlijk is het mijn keuze geweest om te verhuizen en veranderen van baan. En ja ik ben bezig om contacten op te bouwen, maar geloof me dat valt niet mee...
Mijn vriend wilde graag meteen samen gaan wonen ( kennen elkaar nog net geen jaar) maar mede door kids en alle veranderingen bij mij ( geheel ander deel van het land nu werk en huis) en ons beider verleden hebben we dat niet gedaan.
Hij had niet verwacht dat ik zoveel aan mijn huis zou doen als ik deed ( schilderen muren, vloer gelegd) en had verwacht dat ik veel bij hem zou zijn ( hij heeft co -ouderschap) Doordat dit tegenviel , ik gaf aan het ook fijn in mijn eigen huis te vinden en klusjes te doen, of bij te komen van mijn nieuwe ( erg pittige baan) is hij weer gaan dansen. 2 maal per week trainen ( bij hem thuis of in dansschool) en 1 maal per 2 weken een avond. Ik vind dat op zich prima. Dat hij at van de week na de vakantie ook meteen weer wilde gaan doen, was op zich prima als hij dat even in de loop van de dag had laten weten...hij had een hele spannende en drukke werkdag, waar hij al dagen over aan het praten was...ik leefde met hem mee en was benieuwd....
Het is de laatste maanden echter zo dat wij samen vrijwel nooit meer iets leuks doen, we lachen nauwelijks samen. De tijd die we doorbrengen wordt besteed aan gesprekken over kids, oppas, zijn werk, etc. Ook tijdens de vakantie...we hebben nauwelijks tijd samen gehad, want of de kids waren erbij of hij was moe.
Er is geen lichamelijke aandacht van zijn kant, geen kus of knuffel maar verwacht dat van mij wel. Hierover hebben we geproken en hij zegt teveel aan zijn hoofd te hebben..
Ik krijg het gevoel een hulpverlener te zijn en de oplossing van zijn problemen als oppas etc.
Gepraat hebben we nog niet, dat wil hij pas morgen..zegt al al die dagen dat we zondag kunnen praten...(?)
Vanavond zou hij mogelijk gaan dansen, maar zegt nu een afspraak te hebben met een oude vriend .... ik wilde vanavond praten...vreemde gevoel hierbij is dat hij er van alles aan heeft gedaan dat ik vooral vanavond niet in de buurt kom...mss een beetje paranoia, maar mijn intuïtie zegt dat er iets niet klopt...tja stom mss, maar dat kan door mijn verleden komen ( ben met grote regelmaat, zo bleek achteraf, bedrogen door mijn ex man, maar ik was al die tijd gek vlgs hem..)
Ik ga mijn vriend geven wat hij vraagt, ruimte, we zien wel waar het op uit draait.
Ondertussen ga ik verder aan de slag om mensen in deze nieuwe omgeving te ontmoeten en er op uit
Tuurlijk is het mijn keuze geweest om te verhuizen en veranderen van baan. En ja ik ben bezig om contacten op te bouwen, maar geloof me dat valt niet mee...
Mijn vriend wilde graag meteen samen gaan wonen ( kennen elkaar nog net geen jaar) maar mede door kids en alle veranderingen bij mij ( geheel ander deel van het land nu werk en huis) en ons beider verleden hebben we dat niet gedaan.
Hij had niet verwacht dat ik zoveel aan mijn huis zou doen als ik deed ( schilderen muren, vloer gelegd) en had verwacht dat ik veel bij hem zou zijn ( hij heeft co -ouderschap) Doordat dit tegenviel , ik gaf aan het ook fijn in mijn eigen huis te vinden en klusjes te doen, of bij te komen van mijn nieuwe ( erg pittige baan) is hij weer gaan dansen. 2 maal per week trainen ( bij hem thuis of in dansschool) en 1 maal per 2 weken een avond. Ik vind dat op zich prima. Dat hij at van de week na de vakantie ook meteen weer wilde gaan doen, was op zich prima als hij dat even in de loop van de dag had laten weten...hij had een hele spannende en drukke werkdag, waar hij al dagen over aan het praten was...ik leefde met hem mee en was benieuwd....
Het is de laatste maanden echter zo dat wij samen vrijwel nooit meer iets leuks doen, we lachen nauwelijks samen. De tijd die we doorbrengen wordt besteed aan gesprekken over kids, oppas, zijn werk, etc. Ook tijdens de vakantie...we hebben nauwelijks tijd samen gehad, want of de kids waren erbij of hij was moe.
Er is geen lichamelijke aandacht van zijn kant, geen kus of knuffel maar verwacht dat van mij wel. Hierover hebben we geproken en hij zegt teveel aan zijn hoofd te hebben..
Ik krijg het gevoel een hulpverlener te zijn en de oplossing van zijn problemen als oppas etc.
Gepraat hebben we nog niet, dat wil hij pas morgen..zegt al al die dagen dat we zondag kunnen praten...(?)
Vanavond zou hij mogelijk gaan dansen, maar zegt nu een afspraak te hebben met een oude vriend .... ik wilde vanavond praten...vreemde gevoel hierbij is dat hij er van alles aan heeft gedaan dat ik vooral vanavond niet in de buurt kom...mss een beetje paranoia, maar mijn intuïtie zegt dat er iets niet klopt...tja stom mss, maar dat kan door mijn verleden komen ( ben met grote regelmaat, zo bleek achteraf, bedrogen door mijn ex man, maar ik was al die tijd gek vlgs hem..)
Ik ga mijn vriend geven wat hij vraagt, ruimte, we zien wel waar het op uit draait.
Ondertussen ga ik verder aan de slag om mensen in deze nieuwe omgeving te ontmoeten en er op uit
zaterdag 15 augustus 2009 om 20:42
Als je jezelf nu al als hulpverlener opstelt, dan zal dat nooit veranderen. Sommige mensen hebben gewoon iemand nodig om tegen te klagen, maar willen eigenlijk niks aan het probleem doen. Heeft hij wel oren naar jouw problemen of verhalen?
Natuurlijk kan het gewoon net toevallig een moeilijke periode zijn zeg maar, maar waak er over dat het niet zo door blijft gaan, want dan word je nooit meer dan 'n hulpverlener voor hem.
Natuurlijk kan het gewoon net toevallig een moeilijke periode zijn zeg maar, maar waak er over dat het niet zo door blijft gaan, want dan word je nooit meer dan 'n hulpverlener voor hem.
