Dat was een vriend! :'-(

Dit moet ik kwijt en wellicht dat er iemand is die er zijn of haar licht over wil laten schijnen. Het wordt een lang verhaal, ik ben zelf nogal breedsprakerig en ik kan het niet beknopter krijgen. Alvast excuses voor de lezer: haak af als je er geen zin meer in hebt.

Het wordt wellicht ook een wat ingewikkeld verhaal. Ik hoop dat jullie het kunnen volgen, zelf ben ik er nog steeds niet helemaal uit hoe het precies zit en hoe ik hier eerlijk en objectief mee om kan gaan.

De persoon met wie ik nu een groot conflict heb leerde ik kennen toen mijn jongste in de brugklas zat en zijn zoon ook. De jongens waren bevriend en ik vond deze vader, net als ik een alleenstaand ouder, een leuke vent. We hebben zelfs heel even wat gehad met elkaar, maar dat ging al snel uit.
Ondanks de breuk zijn we bevriend gebleven en ik introduceerde hem ook bij vrienden van mij, met wie het uitstekend bleek te klikken.
Dit even terzijde, wat ik maar wil zeggen: hij werd erg sympathiek gevonden en hij is nog steeds goed bevriend met die vrienden..

Het ging, en het gaat, deze man niet voor de wind. Hij was en is bijstandsouder en hij kon zich weinig permitteren. Boodschappen deed hij op de fiets, weer of geen weer, en dat leek me best zwaar, met twee puberkinderen die nogal wat nodig hebben.

Op een dag kocht ik een oude auto, een youngtimer. Ik was verliefd op dat ding, maar al snel bleek dat de auto voor mij niet zo praktisch was, vanwege het benzineverbruik. Ik werkte op verschillende locaties op flinke afstand en voor mijn werk kon ik beter een spaarzamer auto gebruiken. Dus ik kocht een zuinig karretje en ik had de bloedmooie youngtimer eigenlijk werkeloos voor de deur staan.
Al gauw bedacht ik dat ik daar wellicht iemand een plezier mee kon doen en eigenlijk meteen kwam betreffende vriend in me op.
Ik stelde hem voor dat hij de auto van mij in bruikleen kreeg, gratis natuurlijk, maar dat hij hem wel, zolang hij erin reed, op zijn naam moest zetten. De kosten hiervoor waren niet hoog en mijn vriend schatte in dat hij dat gemakkelijk op zou kunnen brengen. De afspraken waren dat de auto terug op mijn naam zou komen te staan als hij zich het niet meer zou kunnen permitteren en dat hij hem goed zou onderhouden. "Als er iets mee is, kom dan naar mij, dan kijken we wat eraan gedaan kan worden en als jij het niet kunt betalen neem ik de verantwoordelijkheid" was de afspraak.

Hij was er erg blij mee en ik vond het heel fijn dat hij nu niet meer afhankelijk was van de fiets wanneer het heel slecht weer was en dat familiebezoek voor het gezin nu veel gemakkelijker was.

Maar....zo'n half jaar geleden kreeg ik een vreemd telefoontje van hem: dat de auto niet meer door de apk zou komen in verband met de uitstoot. "Ik ga hem verkopen voor onderdelen" zei hij. "En jij krijgt de helft. "
Verkopen?? Hij hem verkopen?? Zo waren de afspraken ook niet!!
Het was, en is, een unieke youngtimer en ik wist eventueel nog wel een bevriende monteur, die erg handig is met auto's en die er als een kind zo blij mee zou zijn. Die auto verdient een zorgzaam baasje, die mag niet naar de sloop, nog niet!!

Ik voelde me raar na het gesprek. Er was iets...ik kon mijn vinger er niet op leggen...maar ik had het gevoel dat er iets niet klopte. Waarom ik dat vermoedde wist ik niet precies, het was de manier waarop hij met me praatte. Metalig. En het feit dat hij aangaf de auto te zullen verkopen...
Later sprak ik met hem af dat de auto, tegen de tijd dat de apk eraan kwam, weer op mijn naam zou komen, zodat ik de kosten op me zou kunnen nemen.
Daarna hebben we het er nauwelijks meer over gehad.
Achteraf denk ik dat ik hem beter meteen over had kunnen nemen, maar hij gaf aan er nog graag in te willen blijven rijden.

Vorige week, toen ik de slaap der onschuldigen lag te slapen kreeg ik midden in de nacht een aantal appjes.
"Overschrijven! Nu! Ik ben er klaar mee! "
Ik vond het raar, maar ik ben weer gaan slapen. In de ochtend reageerde ik met de vraag wat er aan de hand was. Het antwoord kwam meteen, op bevelende toon gaf hij aan dat de auto overgeschreven moest worden, direct!
De apk zou pas over drie weken zijn en ik had hem al eerder verzekerd dat de auto op mijn naam zou komen, of zelfs op de naam van de monteur die er belangstelling voor had. Daar ging hij, leek het, tevreden mee akkoord.

Zijn dwingende toon maakte me kwaad. Waarom deed hij zo tegen me?
We kregen een flinke ruzie en ik was zo kwaad en teleurgesteld dat ik hem niet meer wilde zien. Maar hij probeerde me te dwingen samen met hem, diezelfde dag nog, de auto op mijn naam te laten schrijven. Omdat ik voelde dat dat mis zou gaan....ik was inmiddels enorm opgefokt...gaf ik aan dat hij de nodige codes maar bij mij in de bus moest gooien en dat ik dan de auto zou laten overschrijven. Maar hij vertrouwde me niet en wilde de codes niet aan me geven. Uiteindelijk hebben we een gemeenschappelijke vriend ingeschakeld om toezicht op mij te houden (die vriend vond het onzin, dus uiteindelijk heeft hij me die codes gegeven en ben ik alleen gegaan) en zo staat de auto nu weer op mijn naam.
Ik heb hem ook meteen laten schorsen, mijn vriend de monteur is nu lekker aan het klussen in zijn garagebox en we hopen dat hij de auto weer apk-klaar kan krijgen.

Maar nu komt het: Meteen al bleek dat de auto heel, heel, heel slecht onderhouden en ook heel beroerd behandeld was. Er ontbraken allerlei onderdelen zoals de tankdop, delen van de autoradio, schroeven en bouten in de motor, de uitlaat hing los, enz. Ik heb de auto ook zonder benzine erin teruggekregen, ik kon nog net het dichtstbijzijnde benzinestation bereiken.

Al gauw bleek, na onderzoek door mijn monteur, dat er rare dingen waren gebeurd met de motor. Of de auto nog te redden is weten we niet, hij doet zijn best, maar het is ernstig en sommige mankementen leken bijna onverklaarbaar. De motor was (en is nog steeds), enorm vervuild.
Via vrienden weet ik nu dat er regelmatig tractordiesel in gedaan is, waarschijnlijk in combinatie met benzine. Dit om geld uit te sparen..

Mijn vroegere vriend moet hebben geweten dat hij de auto simpelweg zwaar mishandeld heeft. Ik denk dat hij daarom ook zo raar deed een half jaar geleden. Ik voelde dat er iets niet klopte.

Een gemeenschappelijke vriendin probeert een lans voor hem te breken: "Armoede doet rare dingen met een mens."
Maar ik ben zo kwaad, zo verschrikkelijk teleurgesteld.

Ik vraag me af waar ik steken heb laten vallen: "Waar twee vechten hebben twee schuld" is niet voor niets een veelgebruikt gezegde.

Er zijn natuurlijk ergere dingen in het leven, maar het laat me niet los. En als ik er overdag al niet aan denk dan droom ik erover...

Wissewis schreef: ↑

19-10-2020 19:40

Hij kan best gek zijn op de auto.
Maar zijn handel moet ook draaien.

En waarschijnlijk staat dat ding na een tijd toch maar in de weg.

En eens je de auto aan hem verpatst hebt (eventueel in ruil voor een onbetaalde rekening) en hij op zijn naam staat doet hij er toch echt mee wat hij wil.

Ik ben blij dat jullie me ervoor waarschuwen. Zoiets zou ik zelf namelijk nooit, nooit doen. De auto staat nu op mijn naam en hij weet niet dat hij hem eventueel zal krijgen, ik heb daar nog geen afspraken over gemaakt. Wel eens zoiets gesuggereerd.
Wat ik wel weet is dat de monteur mij echt graag mag. Niemand moet het wagen iets naars over me te zeggen of me te benadelen, dan wordt hij woest.
Maar ik zal zeker proberen hier een heel open gesprek met hem over te voeren. Het is geen zakenman hoor, integendeel. hij helpt mensen voor bodemprijsjes en bij kleine reparaties is hij al blij met een pak roze koeken...

fashionvictim schreef: ↑

19-10-2020 19:42

Jij hebt een beetje een moeder Theresa / Messias complex. Je maakt jezelf graag wijs én wil graag van anderen horen dat je te goed voor deze wereld bent. En daar heb je zoveel voor over dat je hele bijzondere acties bedenkt.

Bedenken kun je het niet noemen FV, het zijn altijd plotselinge ingevingen, zo van: Heeejjjj, DAT zou leuk zijn!!
Liever ben ik niet "te goed voor deze wereld", je kunt gefrustreerd raken en mensen zien je vaak als niet helemaal bij de pinken.
Dat ervaar ik regelmatig.
Maar ik was als kind ook al zo. Het is niet anders en ik ben toch maar liever zo dan hard.

Wissewis schreef: ↑

19-10-2020 19:52

Kan iemand me trouwens vertellen hoe je "1 pak roze koeken" in je boekhouding inschrijft ?
(Ik ben assistent-boekhouder en ik ben het nog nooit tegengekomen .
Al heeft iemand het ooit geprobeerd met een gebraden kip.)

Want daar tegenover staan wel werkuren en waarschijnlijk materiaal of olie.

Je kan je business niet de helft van de tijd op roze koeken laten draaien.
Vroeg of laat moeten je rekeningen betaald worden en heb je harde cash nodig.
(Bijvoorbeeld door de verkoop van een oldies-wagen die je zo'n beetje gratis bekomen hebt.)

Misschien is ie een beetje zoals ik...who knows.

IBIopviva schreef: ↑

19-10-2020 20:01

Neeeee niet gaan overleggen met monteur over toekomstige verkoop, je wil er afstand van doen doe dat dan ook!
Je idealiseert die auto alsof het het meest geweldige ooit is voor iedereen echt joh het is maar blik op wielen niet iedereen valt in katslijm bij het zien van die auto.
Het is een voorwerp en als jij dat voorwerp weg doet dan is het niet meer van jou. Zelfs als de nieuwe eigenaar 20.000 euro ervoor krijgt is er niks voor jou bij. Je hebt er afstand van gedaan. Als je dat risico niet aan kan dan heb je 2 opties:

- verkoop hem, in deze staat voor onderdelen
(en hou op met jammeren over hoe zonde dat is van deze auto. Nogmaals het is een voorwerp en geld is geld)
- verkoop (na opknapbeurt) hem aan iemand die je helemaal niet kent en dus ook geen idee hebt wat er met je blik op wielen gaat gebeuren.

En echt in je eigen belang maar ook in het belang van de mensen die je wil helpen hou op met uitlenen voor (dure!) spullen.

Dat laatste doe ik ook niet meer, althans, zo denk ik er nu over. Ik klaag nu niet meer hoor, mijn frustratie gaat meer om het gedrag van die vriend dan om de staat van de auto. Als hij naar me toe was gekomen en toegegeven had dat de auto door zijn toedoen in een heel slechte staat was geraakt dan had ik zeker flink gebaald, maar ik had niet lang boos kunnen blijven.
Het gaat mij meer om het dedain, de respectloosheid waarmee hij mij behandeld heeft.
De shock dat hij tot zoiets in staat is, mij simpelweg keihard bedonderen en vernederen, ik had dat nooit achter hem gezocht.

Wat ik met de auto ga doen weet ik nu nog niet. Ik ben wel blij met de waarschuwingen en tips hier.

Ceder schreef: ↑

19-10-2020 19:58

"Te goed" weet ik niet, maar "goed" wel. En misschien terecht (fijn als mensen goed zijn voor anderen), maar ik vermoed toch ook wel dat TO compensatie-patronen heeft: pleasen en "redder zijn", in die hoek. Goede eerdere vraag ook: "maar wat wil jij, TO?".

Praktisch gezien: zakelijke en vriendschappelijke dingen veel mengen, wat teleurstellingen oplevert bij mensen die ofwel zakelijker ofwel niet zo vriendelijk zijn.

Wat ik vooral wil Ceder....het allerliefste zou ik excuses krijgen van die vriend. Dat hij me zo behandeld heeft.
En wat de auto betreft: Dat ie nog even lekker door kan tuffen met iemand die er blij mee is.
Geld kan me niet veel schelen.

Backpack10 schreef: ↑

19-10-2020 20:15

.. sorry dubbelop..

Backpack, ik zie nu dat je het vanwege dubbel hebt weggehaald, maar wat je schrijft is zo waar!
Een vriendin van mij zei dat ook: "Als je iets weggeeft schatten veel mensen dat niet op waarde omdat je ze het gevoel geeft dat het geen waarde heeft." En dat heb ik nu al meerdere malen meegemaakt.
En ook inderdaad: die vriend voelde zichzelf altijd al miskend omdat hij niet aan het werk komt/ geen geld heeft. Hij schopt enorm tegen de maatschappij en hij ziet mij als working class hero toch als iemand die een verkeerde keuze heeft gemaakt.

sugarmiss schreef: ↑

19-10-2020 20:20

Is het wel eens bij je opgekomen dat de monteur misschien liever gewoon betaald wordt voor zijn werk?

Natuurlijk!! Maar ik kan hem toch een keuze geven? En geloof me: als die auto in orde is kiest ie die hoor!

Hey, ik ga nu even chillen met zoon, ben er later weer. Bedankt voor alle input!

Klopt allemaal, daar ben ik nu wel achter. Vandaag ga ik maar eens bellen met de monteur, hoe het gesleutel vordert. We zullen zien...