Relaties
alle pijlers
De mokerslag.....
vrijdag 22 augustus 2008 om 07:14
En nu gaat het licht echt uit bij mij.
Middenin een moeilijke tijd voor mij,waarbij ik langzaam de strijd weer op wilde pakken tegen mijn problemen.
Vertelt mijn vriend mij vanacht nadat ik een paniekaanval had,
Dat het over is tussen ons.
Hij houdt niet meer van mij.
Na 8 jaar alle lief en leed te hebben overwonnen.
Ik ben kapot.
Ik heb geen enkele kracht meer.
Dit zag ik niet aankomen.
Ik ben verdrietig,maar ook ontzettend kwaad omdat hij dit lang voor zich heeft gehouden en daarmee geen enkele kans gaf om het tij te keren.
En ik...ik houd verschikkelijk veel van hem.
Houdt het een keer op voor mij....
Middenin een moeilijke tijd voor mij,waarbij ik langzaam de strijd weer op wilde pakken tegen mijn problemen.
Vertelt mijn vriend mij vanacht nadat ik een paniekaanval had,
Dat het over is tussen ons.
Hij houdt niet meer van mij.
Na 8 jaar alle lief en leed te hebben overwonnen.
Ik ben kapot.
Ik heb geen enkele kracht meer.
Dit zag ik niet aankomen.
Ik ben verdrietig,maar ook ontzettend kwaad omdat hij dit lang voor zich heeft gehouden en daarmee geen enkele kans gaf om het tij te keren.
En ik...ik houd verschikkelijk veel van hem.
Houdt het een keer op voor mij....
donderdag 15 januari 2009 om 23:48
Ook jullie bedankt Hanke en nachtpaaars!
Tsja,hoe ik het vind Hanke?
Confronterend.
Het hoofdstuk echt kleine kinderen begint een te sluiten.
En frummel stapt een nieuw leventje in zonder mij (school).
Hij is nog zo klein (daarom ook frummel,dat is hij gewoon nog).
Echt een muisje,ongelooflijk wijs dat wel.
Hij heeft een geweldige dag gehad.
Was heel wijs met zijn kado's.Heeft ook leuke dingen gekregen.
Het was druk maar gezellig.
Prima dagje.
Liefs!
Tsja,hoe ik het vind Hanke?
Confronterend.
Het hoofdstuk echt kleine kinderen begint een te sluiten.
En frummel stapt een nieuw leventje in zonder mij (school).
Hij is nog zo klein (daarom ook frummel,dat is hij gewoon nog).
Echt een muisje,ongelooflijk wijs dat wel.
Hij heeft een geweldige dag gehad.
Was heel wijs met zijn kado's.Heeft ook leuke dingen gekregen.
Het was druk maar gezellig.
Prima dagje.
Liefs!
vrijdag 16 januari 2009 om 03:04
Even mijn ei kwijt.
Vorige week een overleg gehad met mijn psychiater.
Daarin heb ik zelf aangegeven niet tevreden te zijn met mijn medicatie.
Dit had ik al maanden eerder aangegeven.
Gezien ik nogal een flinke coctail aan middelen voorgeschreven kreeg waardoor ik versuft door het leven ging, stopte ik met regelmaat met de hele zooi.
Helaas was de ervaring dat geheel zonder medicatie geen uitkomst was.
Er moest dus weer opnieuw kritisch gekeken worden naar passende medicatie.
Verlaging van de dosis AD was mijn voorstel en mijn psych voegde er een nieuwe AP aan toe.
Ook wilde ik stoppen en een alternatief voor de temazepam maar dit werd afgeraden om dit in deze fase te doen.
Nieuwe AP gaf mij vervelende bijwerkingen.
Na het nieuwe overleg was dit met mijn inbreng het nieuwe voorstel.
Andere AP,namelijk Orap.
Cold turkey stoppen met de temazepam en op mijn verzoek is daar ter vervanging een hoge dosis (10 mg) melatonine aan toegevoegd.
Tot mijn verbazing las ik in de bijsluiter dat Orap niet genomen mag worden in combinatie met mijn AD.
Bovendien mag het niet gebruikt worden door mensen met een laag Kaliumgehalte en hartritmestoornissen (wat dus op mij van toepassing is en bekend)
Vanavond nog een informatief tochtje op het net gedaan over het stoppen met temazepam.
Dit middel is mij 6 jaar voorgeschreven in dagelijks gebruik (20 mg).
Ik was mij op termijn bewust van de verslavende werking(toen het helaas te laat was)
Nu ben ik op de hoogte dat cold turkey stoppen een slecht plan is.
Heftige ontwenningverschijnselen,beter is heel geleidelijk afbouwen.
Nu weet ik niet of ik dat wenselijk vind (ik wil gewoon van die troep af),maar zet nu mijn vraagtekens bij de zorgvuldigheid van het nieuwe plan van mijn psych.
Is toch zeer opmerkelijk?
Orap voorschrijven terwijl dat in mijn geval kennelijk geen goed idee is.
Ineens de temazepam stoppen (nu ineens wel????)
Bovendien baal ik enorm dat het mij zolang klakkeloos is voorgeschreven(oke ik was er zelf bij maar mijn psych had wel wat beter raad mogen geven)
Ik ben eigenlijk best boos hierover.
En wel gespannen,nu het plan helemaal niet schijnt te kloppen.
Ik kan de Ap overboord gooien(ik ga deze niet nemen voordat ik opnieuw in overleg ga,of ik bel de apotheker)
Bovendien moet ik nu gaan afwachten hoe heftig het stoppen met temazepam gaat worden (maakte ik mij eerst niet druk over)
Wat een oetlul zeg!!
(ik dump dit maar even op dit topic)
Vorige week een overleg gehad met mijn psychiater.
Daarin heb ik zelf aangegeven niet tevreden te zijn met mijn medicatie.
Dit had ik al maanden eerder aangegeven.
Gezien ik nogal een flinke coctail aan middelen voorgeschreven kreeg waardoor ik versuft door het leven ging, stopte ik met regelmaat met de hele zooi.
Helaas was de ervaring dat geheel zonder medicatie geen uitkomst was.
Er moest dus weer opnieuw kritisch gekeken worden naar passende medicatie.
Verlaging van de dosis AD was mijn voorstel en mijn psych voegde er een nieuwe AP aan toe.
Ook wilde ik stoppen en een alternatief voor de temazepam maar dit werd afgeraden om dit in deze fase te doen.
Nieuwe AP gaf mij vervelende bijwerkingen.
Na het nieuwe overleg was dit met mijn inbreng het nieuwe voorstel.
Andere AP,namelijk Orap.
Cold turkey stoppen met de temazepam en op mijn verzoek is daar ter vervanging een hoge dosis (10 mg) melatonine aan toegevoegd.
Tot mijn verbazing las ik in de bijsluiter dat Orap niet genomen mag worden in combinatie met mijn AD.
Bovendien mag het niet gebruikt worden door mensen met een laag Kaliumgehalte en hartritmestoornissen (wat dus op mij van toepassing is en bekend)
Vanavond nog een informatief tochtje op het net gedaan over het stoppen met temazepam.
Dit middel is mij 6 jaar voorgeschreven in dagelijks gebruik (20 mg).
Ik was mij op termijn bewust van de verslavende werking(toen het helaas te laat was)
Nu ben ik op de hoogte dat cold turkey stoppen een slecht plan is.
Heftige ontwenningverschijnselen,beter is heel geleidelijk afbouwen.
Nu weet ik niet of ik dat wenselijk vind (ik wil gewoon van die troep af),maar zet nu mijn vraagtekens bij de zorgvuldigheid van het nieuwe plan van mijn psych.
Is toch zeer opmerkelijk?
Orap voorschrijven terwijl dat in mijn geval kennelijk geen goed idee is.
Ineens de temazepam stoppen (nu ineens wel????)
Bovendien baal ik enorm dat het mij zolang klakkeloos is voorgeschreven(oke ik was er zelf bij maar mijn psych had wel wat beter raad mogen geven)
Ik ben eigenlijk best boos hierover.
En wel gespannen,nu het plan helemaal niet schijnt te kloppen.
Ik kan de Ap overboord gooien(ik ga deze niet nemen voordat ik opnieuw in overleg ga,of ik bel de apotheker)
Bovendien moet ik nu gaan afwachten hoe heftig het stoppen met temazepam gaat worden (maakte ik mij eerst niet druk over)
Wat een oetlul zeg!!
(ik dump dit maar even op dit topic)
vrijdag 16 januari 2009 om 03:25
Hey Ier,
Ten eerste: fijn dat het een fijne dag was voor Frummel en dat jij het ondanks de drukte ook gezellig vond
Wat betreft je medicijnen: ik begrijp dat je hier boos over bent.
Ik vind het behoorlijk onzorgvuldig (en dat is nog zacht uitgedrukt!) hoe de psych omgaat met het voorschrijven van medicijnen aan jou.
Ik raad je met klem aan om NIET cold turkey te stoppen met de Temazepam, dat is nooit verstanding maar in jouw situatie zéker niet.
Langzaam afbouwen is echt noodzakelijk als je ze al 6 jaar dagelijks slikt.
Misschien kun je samen met je huisarts een afbouwschema opstellen?
Wat betreft de Orap: heel goed dat je de bijsluiter eerst hebt gelezen en op het internet dingen hebt opgezocht.
Ik zou dit absoluut voorleggen aan je psych en vragen waarom hij dit aan je voorschrijft terwijl in jouw geval de contra-indicaties van toepassing zijn.
Dat is echt héél onzorgvuldig van hem!!
Dus ik zou zo snel mogelijk contact met hem opnemen en hem dit voorleggen voordat je iets gaat slikken of minderen.
Want helemaal weer 'overhoop' liggen door allerlei veranderingen in je medicijnen kun je er nu al helemaal niet bij gebruiken.
Goed dat je het hier even van je afschrijft en dat je zo alert bent dat je niet zomaar klakkeloos slikt wat de psych voorschrijft!
Liefs en voor zometeen: welterusten!
Ten eerste: fijn dat het een fijne dag was voor Frummel en dat jij het ondanks de drukte ook gezellig vond
Wat betreft je medicijnen: ik begrijp dat je hier boos over bent.
Ik vind het behoorlijk onzorgvuldig (en dat is nog zacht uitgedrukt!) hoe de psych omgaat met het voorschrijven van medicijnen aan jou.
Ik raad je met klem aan om NIET cold turkey te stoppen met de Temazepam, dat is nooit verstanding maar in jouw situatie zéker niet.
Langzaam afbouwen is echt noodzakelijk als je ze al 6 jaar dagelijks slikt.
Misschien kun je samen met je huisarts een afbouwschema opstellen?
Wat betreft de Orap: heel goed dat je de bijsluiter eerst hebt gelezen en op het internet dingen hebt opgezocht.
Ik zou dit absoluut voorleggen aan je psych en vragen waarom hij dit aan je voorschrijft terwijl in jouw geval de contra-indicaties van toepassing zijn.
Dat is echt héél onzorgvuldig van hem!!
Dus ik zou zo snel mogelijk contact met hem opnemen en hem dit voorleggen voordat je iets gaat slikken of minderen.
Want helemaal weer 'overhoop' liggen door allerlei veranderingen in je medicijnen kun je er nu al helemaal niet bij gebruiken.
Goed dat je het hier even van je afschrijft en dat je zo alert bent dat je niet zomaar klakkeloos slikt wat de psych voorschrijft!
Liefs en voor zometeen: welterusten!
vrijdag 16 januari 2009 om 11:13
Nog gefeliciteerd met je zoon Iry!
Sorry misschien nog voor mijn stukje, als dat in verkeerde aarde is gevallen.. Ik hoop dat je er nog op wilt reageren, maar ik begrijp het als je het niet de moeite vindt.
Als ik jou was zou ik me ook nog eens goed laten informeren door de psych. wat een lulhannes zeg.
Hoe gaat ie verder?
Sorry misschien nog voor mijn stukje, als dat in verkeerde aarde is gevallen.. Ik hoop dat je er nog op wilt reageren, maar ik begrijp het als je het niet de moeite vindt.
Als ik jou was zou ik me ook nog eens goed laten informeren door de psych. wat een lulhannes zeg.
Hoe gaat ie verder?
vrijdag 16 januari 2009 om 11:35
He sterretjee.
Nee hoor,helemaal niet in verkeerde aarde gevallen.
Je hebt ook gewoon een punt.
De boosheid over vriends acties uit ik niet naar vriend toe.
Wat dat betreft wil ik dat niet als stoorzender hebben.
Ik laat het toe dat vriend nu zo lief is (wat hij altijd al was).
Het verward mij gewoon enorm,deze grote veranderingen van weggaan tot weer oud willen worden met mij in korte tijd.
En de boosheid zit er nu eenmaal.
Howel ik ook mij erbij neer moet leggen dat vriend gewoon zijn gevoel volgde,al is het in mijn ogen ondoordacht.
Accepteren is gewoon nog moeilijk en ik ben erg onzeker.
Je post heeft mij juist wel een duwtje in de rug gegeven.
Ik moet inderdaad niet blijven hangen in de negatieve gedachtes.
Maar mijn angst is inderdaad groot.
Wellicht is het een goed idee om los van alle andere problematiek alleen hier wat aandacht aan te geven om het te kunnen laten rusten.
Met hulp van een psych.....misschien zefs een andere.
Lief dat je kwam posten daarover.
Nee hoor,helemaal niet in verkeerde aarde gevallen.
Je hebt ook gewoon een punt.
De boosheid over vriends acties uit ik niet naar vriend toe.
Wat dat betreft wil ik dat niet als stoorzender hebben.
Ik laat het toe dat vriend nu zo lief is (wat hij altijd al was).
Het verward mij gewoon enorm,deze grote veranderingen van weggaan tot weer oud willen worden met mij in korte tijd.
En de boosheid zit er nu eenmaal.
Howel ik ook mij erbij neer moet leggen dat vriend gewoon zijn gevoel volgde,al is het in mijn ogen ondoordacht.
Accepteren is gewoon nog moeilijk en ik ben erg onzeker.
Je post heeft mij juist wel een duwtje in de rug gegeven.
Ik moet inderdaad niet blijven hangen in de negatieve gedachtes.
Maar mijn angst is inderdaad groot.
Wellicht is het een goed idee om los van alle andere problematiek alleen hier wat aandacht aan te geven om het te kunnen laten rusten.
Met hulp van een psych.....misschien zefs een andere.
Lief dat je kwam posten daarover.
vrijdag 16 januari 2009 om 21:10
quote:iry schreef op 16 januari 2009 @ 03:04:
Wat een oetlul zeg!!
Eens!!!
Wat een vervelende toestand zeg!!
Ik snap dat je je er rot over voelt. Je vertrouwd zo'n psych toch op zijn deskundigheid. Maar goed dat je je hier over uit laat.
Ga je een nieuwe afspraak met hem maken? Vertrouw je hem daar nog genoeg voor?
Wat een oetlul zeg!!
Eens!!!
Wat een vervelende toestand zeg!!
Ik snap dat je je er rot over voelt. Je vertrouwd zo'n psych toch op zijn deskundigheid. Maar goed dat je je hier over uit laat.
Ga je een nieuwe afspraak met hem maken? Vertrouw je hem daar nog genoeg voor?
woensdag 21 januari 2009 om 01:50
Nee,
Nog steeds cold turkey.
Ik dacht dat het best goed ging,de eerste dagen sliep ik wel niet maar overdag veel minder suf.
Nu begint mijn lichaam heftig te reageren en emotioneel ben ik ook niet oke.
Bovendien is het druk en hectisch op het moment.
Wat veranderingen zoals frummel naar school (dus ik ook in een ritme,hoewel vriend hem voorlopig drie dagen brengt)
Vriend is druk.
Ik zit met een net geopereerd konijn die veel zorg vereist (pfff zelfs een zieke man is makkelijker).
Maarja,geen enkel moment is het juiste moment om te stoppen.
Alleen zou het fijn zijn als ik wat zorg daarvoor krijg en wat ruimte om mij niet oke te kunnen voelen.
Want dat voel ik mij zeker niet.
Misschien morgen maar eens goed uitleggen aan vriend en omgeving.
Ik denk dat niemand erbij stil staat dat dit nogal moeilijk is en niet zonder slag of stoot gaat.
Pfff...ben ook eigenlijk best boos op de psych dat hij mij zoveel jaren aan de temazepam heeft gelaten.
En op mijzelf dat ik mij niet beter heb ingelezen.
Het had nooit zo uit de hand mogen lopen.
Kan er wel om janken.
Nog steeds cold turkey.
Ik dacht dat het best goed ging,de eerste dagen sliep ik wel niet maar overdag veel minder suf.
Nu begint mijn lichaam heftig te reageren en emotioneel ben ik ook niet oke.
Bovendien is het druk en hectisch op het moment.
Wat veranderingen zoals frummel naar school (dus ik ook in een ritme,hoewel vriend hem voorlopig drie dagen brengt)
Vriend is druk.
Ik zit met een net geopereerd konijn die veel zorg vereist (pfff zelfs een zieke man is makkelijker).
Maarja,geen enkel moment is het juiste moment om te stoppen.
Alleen zou het fijn zijn als ik wat zorg daarvoor krijg en wat ruimte om mij niet oke te kunnen voelen.
Want dat voel ik mij zeker niet.
Misschien morgen maar eens goed uitleggen aan vriend en omgeving.
Ik denk dat niemand erbij stil staat dat dit nogal moeilijk is en niet zonder slag of stoot gaat.
Pfff...ben ook eigenlijk best boos op de psych dat hij mij zoveel jaren aan de temazepam heeft gelaten.
En op mijzelf dat ik mij niet beter heb ingelezen.
Het had nooit zo uit de hand mogen lopen.
Kan er wel om janken.
woensdag 21 januari 2009 om 02:12
Het lijkt mij zeker heel belangrijk om te zorgen dat je de tijd en ruimte krijgt om hier doorheen te komen.
Dus goed gesprek met vriend en andere mensen uit je directe omgeving lijkt me geen overbodige luxe.
Ik slik trouwens zelf al jaren Oxazepam, maar moest op m'n 17e van de homeopaat stoppen met Temesta (Lorazepam) die ik toen al jaren slikte.
En tegelijkertijd met de anti-depressiva die ik toen ook al een tijd slikte (we hebben het over de jaren '80 dus het was nog een AD van de 'oude garde', zwaarder en met meer bijwerkingen dan de huidige AD).
En ik kan niet anders zeggen dan dat het niet bepaald een pretje was, ik vloog bij wijze van spreken tegen de muren omhoog en sliep bijna niet meer (ik had ze juist oa. voor slaapproblemen en paniekaanvallen).
En dat ondanks dat ik in plaats van de Temesta en AD 3 Oxazepam's per dag mocht nemen, maar dat was bij lange na niet genoeg om de afkickverschijnselen op te vangen.
Het heeft toch wel heel wat maanden geduurd voordat het wat beter ging.
Niet echt een opbeurend verhaal dus, sorry, maar je vroeg ernaar en dan geef ik eerlijk antwoord.
Maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat het zo bij jou ook gaat.
Ik heb ook verhalen gehoord van mensen bij wie het stukken makkelijker ging.
Maar ik ben zelf altijd wel voorzichtig met dit soort dingen en zou nu nooit meer Cold Turkey stoppen maar langzaam afbouwen.
Zo hebben je lichaam en geest de kans langzaam te wennen.
Je boosheid naar de arts herken ik, ik ben daar zelfs 15 jaar na dato nog een gesprek over aangegaan met m'n toenmalige huisarts die allang met pensioen was.
Hij heeft me toen zijn keuze uitgelegd en daarna was het voor mij klaar en begreep ik zijn keuzes.
Ik vind nog steeds dat je langzaam af zou moeten bouwen.
Je weet zelf ook dat dit beter is las ik, waarom doe je het dan niet?
Je maakt het jezelf op deze manier extra moeilijk.......
Natuurlijk snap ik dat je zo snel mogelijk van die troep af wilt, maar wat maken nu die paar weken/maanden op 6 jaar uit als het dan een stuk makkelijker gaat?
Zou je het niet nog eens heroverwegen nu je zo geconfronteerd wordt met de afkickverschijnselen?
Hoe dan ook: heeeeeeel veel sterkte en wijsheid gewenst!
Dus goed gesprek met vriend en andere mensen uit je directe omgeving lijkt me geen overbodige luxe.
Ik slik trouwens zelf al jaren Oxazepam, maar moest op m'n 17e van de homeopaat stoppen met Temesta (Lorazepam) die ik toen al jaren slikte.
En tegelijkertijd met de anti-depressiva die ik toen ook al een tijd slikte (we hebben het over de jaren '80 dus het was nog een AD van de 'oude garde', zwaarder en met meer bijwerkingen dan de huidige AD).
En ik kan niet anders zeggen dan dat het niet bepaald een pretje was, ik vloog bij wijze van spreken tegen de muren omhoog en sliep bijna niet meer (ik had ze juist oa. voor slaapproblemen en paniekaanvallen).
En dat ondanks dat ik in plaats van de Temesta en AD 3 Oxazepam's per dag mocht nemen, maar dat was bij lange na niet genoeg om de afkickverschijnselen op te vangen.
Het heeft toch wel heel wat maanden geduurd voordat het wat beter ging.
Niet echt een opbeurend verhaal dus, sorry, maar je vroeg ernaar en dan geef ik eerlijk antwoord.
Maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat het zo bij jou ook gaat.
Ik heb ook verhalen gehoord van mensen bij wie het stukken makkelijker ging.
Maar ik ben zelf altijd wel voorzichtig met dit soort dingen en zou nu nooit meer Cold Turkey stoppen maar langzaam afbouwen.
Zo hebben je lichaam en geest de kans langzaam te wennen.
Je boosheid naar de arts herken ik, ik ben daar zelfs 15 jaar na dato nog een gesprek over aangegaan met m'n toenmalige huisarts die allang met pensioen was.
Hij heeft me toen zijn keuze uitgelegd en daarna was het voor mij klaar en begreep ik zijn keuzes.
Ik vind nog steeds dat je langzaam af zou moeten bouwen.
Je weet zelf ook dat dit beter is las ik, waarom doe je het dan niet?
Je maakt het jezelf op deze manier extra moeilijk.......
Natuurlijk snap ik dat je zo snel mogelijk van die troep af wilt, maar wat maken nu die paar weken/maanden op 6 jaar uit als het dan een stuk makkelijker gaat?
Zou je het niet nog eens heroverwegen nu je zo geconfronteerd wordt met de afkickverschijnselen?
Hoe dan ook: heeeeeeel veel sterkte en wijsheid gewenst!
woensdag 21 januari 2009 om 03:31
Bedankt voor je antwoord nachtpaars.
Geeft niets hoor dat het geen opbeurend verhaal is.
Ik had ook al wat ervaringen op internet gelezen,ik ben nu enigzins voorbereid dat het niet makkelijk zal gaan.
Ik weet niet zo goed of ik nu toch langzaam moet afbouwen of doorgaan zoals nu.
De reden waarom ik nog geen contact heb opgenomen is dat ik tot gisteren dacht dat het wel goed ging (dat ging het ook wel).
Donderdag gestopt en ik ging natuurlijk het weekend in dus geen contact met ggz.
Bovendien heb ik even geen zin in een gesprek met psych,ik wil eerst even de eerste boosheid laten bedaren (overigens heb ik ook het idee dat hij mij niet mag of een lastpak en eigenwijs kreng vind)
Ik voel mij wel heel standvastig om te stoppen en voel geen behoefte om ze toch te nemen,desondanks het nu niet zo goed gaat.
Dat zie ik we als iets positiefs.
Morgen ga ik zeker even meer uitleg geven aan vriend.
Aan de kinderen zodat ze weten dat ze even mij mijn rust moeten gunnen.
Ook aan mijn ouders en mijn schoonzus en broer.
Ik denk dat ik de komende weken hun steun hard kan gebruiken.
Af en toe de kinderen opvangen bijv.
Ik zet mij de komende tijd maar schrap voor deze grote hobbel.
Maar hopelijk krijg ik een beetje mijzelf terug en ben ik niet meer het eerste deel van de dag een zombie.
Liefs (f)
Geeft niets hoor dat het geen opbeurend verhaal is.
Ik had ook al wat ervaringen op internet gelezen,ik ben nu enigzins voorbereid dat het niet makkelijk zal gaan.
Ik weet niet zo goed of ik nu toch langzaam moet afbouwen of doorgaan zoals nu.
De reden waarom ik nog geen contact heb opgenomen is dat ik tot gisteren dacht dat het wel goed ging (dat ging het ook wel).
Donderdag gestopt en ik ging natuurlijk het weekend in dus geen contact met ggz.
Bovendien heb ik even geen zin in een gesprek met psych,ik wil eerst even de eerste boosheid laten bedaren (overigens heb ik ook het idee dat hij mij niet mag of een lastpak en eigenwijs kreng vind)
Ik voel mij wel heel standvastig om te stoppen en voel geen behoefte om ze toch te nemen,desondanks het nu niet zo goed gaat.
Dat zie ik we als iets positiefs.
Morgen ga ik zeker even meer uitleg geven aan vriend.
Aan de kinderen zodat ze weten dat ze even mij mijn rust moeten gunnen.
Ook aan mijn ouders en mijn schoonzus en broer.
Ik denk dat ik de komende weken hun steun hard kan gebruiken.
Af en toe de kinderen opvangen bijv.
Ik zet mij de komende tijd maar schrap voor deze grote hobbel.
Maar hopelijk krijg ik een beetje mijzelf terug en ben ik niet meer het eerste deel van de dag een zombie.
Liefs (f)
woensdag 21 januari 2009 om 16:09
Hoi Iry,
Ik lees hier nog steeds zo af en toe mee, niet uit 'leedvermaak' ofzo maar omdat je verhaal me ontzettend geraakt heeft, en nog steeds.
Vind het heel vervelend voor je dat het niet goed gaat op het moment.
Wel lijkt het mij dat je langzaam aan 'op de goede weg' bent!
Veel sterkte komende tijden!!
Hou vol, en hou moed!
Ik lees hier nog steeds zo af en toe mee, niet uit 'leedvermaak' ofzo maar omdat je verhaal me ontzettend geraakt heeft, en nog steeds.
Vind het heel vervelend voor je dat het niet goed gaat op het moment.
Wel lijkt het mij dat je langzaam aan 'op de goede weg' bent!
Veel sterkte komende tijden!!
Hou vol, en hou moed!
donderdag 22 januari 2009 om 02:28
Sorry, kggnak, maar dat vind ik dus echt heel kort door de bocht.
Natuurlijk weet Iry best dat het beter voor haar zou zijn om op tijd naar bed te gaan, maar hallooooo, er zit wel even iets meer achter dan 'ff in een dipje' zitten.
En dat is dus ook niet zomaar opgelost door 'een keer op tijd naar bed te gaan'.
Dat langdurig eerder naar bed gaan op de lange duur bij kan dragen aan het beter voelen zal ik zeker niet ontkennen, maar het is niet zo simpel als jij het in je stukje stelt, naar mijn mening.
Iry, is het gelukt om aan je vriend en je kinderen uit te leggen hoe en wat?
Ik vind het wel knap hoor dat je ondanks alles toch niet de behoefte voelt om weer Temazepam te nemen.
Door die sterke motivatie heb je zeker heel veel kans van slagen.
Al vind ik het nog steeds niet de meest 'verstandige' manier om te stoppen, maar dat is gekleurd door mijn eigen ervaringen.
Hoe lang ben je eigenlijk al bij deze psych onder behandeling?
Als ik het zo hoor voel je je niet echt prettig bij hem en je hebt ook niet zoveel vertrouwen in zijn plan van aanpak.
Ik denk dan: zou het niet beter zijn een andere te zoeken?
Het lijkt me toch wel belangrijk om begeleid te worden door iemand waar je vertrouwen in hebt......
Hoe voel je je vandaag trouwens?
Liefs!
Natuurlijk weet Iry best dat het beter voor haar zou zijn om op tijd naar bed te gaan, maar hallooooo, er zit wel even iets meer achter dan 'ff in een dipje' zitten.
En dat is dus ook niet zomaar opgelost door 'een keer op tijd naar bed te gaan'.
Dat langdurig eerder naar bed gaan op de lange duur bij kan dragen aan het beter voelen zal ik zeker niet ontkennen, maar het is niet zo simpel als jij het in je stukje stelt, naar mijn mening.
Iry, is het gelukt om aan je vriend en je kinderen uit te leggen hoe en wat?
Ik vind het wel knap hoor dat je ondanks alles toch niet de behoefte voelt om weer Temazepam te nemen.
Door die sterke motivatie heb je zeker heel veel kans van slagen.
Al vind ik het nog steeds niet de meest 'verstandige' manier om te stoppen, maar dat is gekleurd door mijn eigen ervaringen.
Hoe lang ben je eigenlijk al bij deze psych onder behandeling?
Als ik het zo hoor voel je je niet echt prettig bij hem en je hebt ook niet zoveel vertrouwen in zijn plan van aanpak.
Ik denk dan: zou het niet beter zijn een andere te zoeken?
Het lijkt me toch wel belangrijk om begeleid te worden door iemand waar je vertrouwen in hebt......
Hoe voel je je vandaag trouwens?
Liefs!
donderdag 22 januari 2009 om 09:28
Tja misschien wel kort door de bocht, maar wel een makkelijke stap om gewoon eens elke avond om 11 uur naar bed te gaan. En ik zeg niet dat dat zomaar alles oplost, maar een verstoord ritme kan echt veel doen met lichaam en geest!
Tis maar een tip. Als ik hier zo die tijdstippen bekijk, denk k ook tja...
Tis maar een tip. Als ik hier zo die tijdstippen bekijk, denk k ook tja...
vrijdag 23 januari 2009 om 06:27
goeiemorgen!
Ik heb vannacht over je gedoomd Iry!
Je zag er uit zoals je avatar. Het ging over die plant die jij persee niet wil. Saartje en ik kwamen naar jou voor het schilder en konijnenknuffel weekend. (hoe staat het daar eigenlijk mee? )
We zijn naar 5 winkels geweest op zoek naar een plant die zichzelf in kon klappen. Dat voor momenten waarop jij de plant beu zou zijn en iets aan zou willen doen. Zo kon hij zichzelf verdedigen. Uiteindelijk gevonden. Pastte niet in de auto, dus hebben een aanhanger gehuurd en hem zo naar jou vervoert.
Bij jou aangekomen, eerst je vriend geroepen. We durfden namelijk niet jou de plant te geven. Hij vond hem geweldig!
Jij deed ook alsof je hem leuk vond..
Maar later bleek dat je hem nooit water gaf en hij dus dood is gegaan. Hele rellen hier op het topic als gevolg... en toen werd ik wakker.
Waar je al niet over droomt snachts....
Wilde ik je even laten weten! Fijne dag! (f)
Ik heb vannacht over je gedoomd Iry!
Je zag er uit zoals je avatar. Het ging over die plant die jij persee niet wil. Saartje en ik kwamen naar jou voor het schilder en konijnenknuffel weekend. (hoe staat het daar eigenlijk mee? )
We zijn naar 5 winkels geweest op zoek naar een plant die zichzelf in kon klappen. Dat voor momenten waarop jij de plant beu zou zijn en iets aan zou willen doen. Zo kon hij zichzelf verdedigen. Uiteindelijk gevonden. Pastte niet in de auto, dus hebben een aanhanger gehuurd en hem zo naar jou vervoert.
Bij jou aangekomen, eerst je vriend geroepen. We durfden namelijk niet jou de plant te geven. Hij vond hem geweldig!
Jij deed ook alsof je hem leuk vond..
Maar later bleek dat je hem nooit water gaf en hij dus dood is gegaan. Hele rellen hier op het topic als gevolg... en toen werd ik wakker.
Waar je al niet over droomt snachts....
Wilde ik je even laten weten! Fijne dag! (f)
vrijdag 23 januari 2009 om 07:48
quote:kggnak schreef op 22 januari 2009 @ 09:28:
Tja misschien wel kort door de bocht, maar wel een makkelijke stap om gewoon eens elke avond om 11 uur naar bed te gaan. En ik zeg niet dat dat zomaar alles oplost, maar een verstoord ritme kan echt veel doen met lichaam en geest!
Tis maar een tip. Als ik hier zo die tijdstippen bekijk, denk k ook tja...
Was het maar zo simpel . Dat is het dus niet. Zelf ook slaapproblemen, al heel lang. "Gewoon" op tijd naar bed gaan is voor mij moeilijk zo niet onmogelijk. Zelfs met melatonine is het lastig. Da's geen aanstellerij, dat is echt een stuk strijd met je lijf. En grappig genoeg wint je lijf dan meestal...
Ik lees regelmatig mee lieve Iry en denk aan je . Naar dat je je zo klote voelt momenteel, ik vind het dapper van je dat je gestopt bent. Maar gaat het een beetje? En is het raadzaam in 1 keer te stoppen? Lijkt me heel heftig, ik wens je veel kracht en rust toe.
Tja misschien wel kort door de bocht, maar wel een makkelijke stap om gewoon eens elke avond om 11 uur naar bed te gaan. En ik zeg niet dat dat zomaar alles oplost, maar een verstoord ritme kan echt veel doen met lichaam en geest!
Tis maar een tip. Als ik hier zo die tijdstippen bekijk, denk k ook tja...
Was het maar zo simpel . Dat is het dus niet. Zelf ook slaapproblemen, al heel lang. "Gewoon" op tijd naar bed gaan is voor mij moeilijk zo niet onmogelijk. Zelfs met melatonine is het lastig. Da's geen aanstellerij, dat is echt een stuk strijd met je lijf. En grappig genoeg wint je lijf dan meestal...
Ik lees regelmatig mee lieve Iry en denk aan je . Naar dat je je zo klote voelt momenteel, ik vind het dapper van je dat je gestopt bent. Maar gaat het een beetje? En is het raadzaam in 1 keer te stoppen? Lijkt me heel heftig, ik wens je veel kracht en rust toe.
