Relaties
alle pijlers
De mokerslag.....
vrijdag 22 augustus 2008 om 07:14
En nu gaat het licht echt uit bij mij.
Middenin een moeilijke tijd voor mij,waarbij ik langzaam de strijd weer op wilde pakken tegen mijn problemen.
Vertelt mijn vriend mij vanacht nadat ik een paniekaanval had,
Dat het over is tussen ons.
Hij houdt niet meer van mij.
Na 8 jaar alle lief en leed te hebben overwonnen.
Ik ben kapot.
Ik heb geen enkele kracht meer.
Dit zag ik niet aankomen.
Ik ben verdrietig,maar ook ontzettend kwaad omdat hij dit lang voor zich heeft gehouden en daarmee geen enkele kans gaf om het tij te keren.
En ik...ik houd verschikkelijk veel van hem.
Houdt het een keer op voor mij....
Middenin een moeilijke tijd voor mij,waarbij ik langzaam de strijd weer op wilde pakken tegen mijn problemen.
Vertelt mijn vriend mij vanacht nadat ik een paniekaanval had,
Dat het over is tussen ons.
Hij houdt niet meer van mij.
Na 8 jaar alle lief en leed te hebben overwonnen.
Ik ben kapot.
Ik heb geen enkele kracht meer.
Dit zag ik niet aankomen.
Ik ben verdrietig,maar ook ontzettend kwaad omdat hij dit lang voor zich heeft gehouden en daarmee geen enkele kans gaf om het tij te keren.
En ik...ik houd verschikkelijk veel van hem.
Houdt het een keer op voor mij....
dinsdag 3 maart 2009 om 09:06
quote:iry schreef op 03 maart 2009 @ 00:23:
Oh wat lief van jullie zeg!
Dank je Lieve Claire.
Het lukte mij niet om wat vragen te mailen,maar misschien komt dat nog.
Kijk maar, niets moet veel mag
Wat een leuk nieuws!! Even lekker eruit met zijn tweetjes!! Jullie hebben groot gelijk!
Alvast héél véél plezier, je hebt het verdient!
Liefs!!
Oh wat lief van jullie zeg!
Dank je Lieve Claire.
Het lukte mij niet om wat vragen te mailen,maar misschien komt dat nog.
Kijk maar, niets moet veel mag
Wat een leuk nieuws!! Even lekker eruit met zijn tweetjes!! Jullie hebben groot gelijk!
Alvast héél véél plezier, je hebt het verdient!
Liefs!!
zondag 5 april 2009 om 00:42
Het is al even geleden dat dit topic op zeer actief stond.
Ik wil graag even een update geven hoe het nu met mij is,voor diegene die hier hebben meegepost,en voor mijzelf om even de balans op te maken.
Met de relatie gaat het heel goed.
Vriend zegt oprecht weer van mij te houden,meer dan ooit.
Er is rust tussen ons,of in ieder geval veel rustiger.
We doen meer dingen samen en dat heeft ons goed gedaan.
Hij is heel lief voor mij(wat hij altijd al was) en het lijkt erop dat hij is gaan inzien dat de druk voor mij erg hoog lag en hij dat niet heeft gezien (of niet goed ingeschat).
Daardoor is hij minder op mijn huid gaan zitten,toont meer begrip en we praten er meer over.
Dat laatste gaat nog niet heel soepel,maar we geven het aandacht
En daarmee hebben we meer begrip voor elkaar,ook omdat hij iets beter over zichzelf is gaan praten.
Maar wellicht komt er nog een relatie therapie om de boel weer beter op de rit te krijgen.
Maar we zijn al op de goede weg.
Helaas is er wel een belastende facor bijgekomen.
Vriend moet vaak weg (buitenland) voor zijn nieuwe functie,wat betekent dat ik regelmatig de boel alleen moet bestieren.
En dat is voor mij best zwaar.
Maar ik doe het (vraag mij niet hoe).
We moeten daar samen nog een goede weg in vinden.
Met mij:
Inmiddels na veel zoeken ,zeuren en eisen kreeg ik een doorverwijzing naar een traumatherapie die ik via een forummer hier als tip kreeg.
Ik heb best bergen moeten verzetten om dit voor elkaar te krijgen,gezien ze het een heel slecht idee vonden in mijn situatie.
Inmiddels heb ik de vrij intensieve intakeperiode achter de rug en is er een conclusie gemaakt dat ik daar op zijn plaats ben.
Er zijn nog wat nieuwe diagnoses uitgekomen en er volgt nog een uitgebreide diagnose stelling,waarbij de diagnose aangescherpt wordt en de voorgaande diagnoses opnieuw onder de loep gelegd worden.
In de start tijd zal ook een behandelplan gemaakt worden.
Het zal een hele langdurige individuele therapie worden.
Langdurig omdat het tempo laag zal liggen,voorzichtig.
Hoe het precies vorm gaat krijgen weet ik niet,maar in ieder geval ambulant met evt aanvulling van modules groepstherapie.
Het voelt goed daar te starten,spannend maar eindelijk een plaats waar ze goed naar je luisteren,waar ze je als client de ruimte geven om je grenzen te leggen.
En waar ze mij niet als kansloos in de hoek zetten!!
De Eetstoornis zal nooit weggaan,maar hoop op veel verbetering geven ze mij daar wel!!!
Een zeer nieuwe aanpak en voor mij nieuw gebied om aan traumagerelateerde problematiek te werken.
Ik ben 8 kilo aangekomen,helaas niet door goed gedrag maar door eetbuien en minder braken.Ik moet nog erg wennen,vind het gevoels matig vreselijk,rationeel weet ik dat het beter is.
Ik maak er nog zeker een potje van,maar we blijven vechten.
Ik begin een beetje hoop te krijgen dat er een opening komt voor verandering.
Het zal betekenen dat er weer een last op onze relatie komt,en dat vind ik eng,ik ben nog erg onzeker.
Maar goed,vriend is 180 graden omgedraait(nog steeds niet helemaal duidelijk voor mij hoe twee uiterste zo snel op elkaar kunnen volgen) en probeert mij vertouwen te geven.
Kort gezegd,er is een hoop beweging en veel positiviteit.
We hebben elkaar weer gevonden en ik verkeer in een soort nieuwe verliefdheid.
Wel heb ik een flinke deuk opgelopen door de mokerslag en dat is nog lang niet verwerkt.
Zijn woorden van toen spoken nog regelmatig door mijn hoofd en ik raak soms nog in paniek of ben erg emtioneel,en worstel nog met veel vragen waar ik lastig antwoorden op krijg.
We zijn samen!! en het gaat heel goed.
De ergste nachtmerrie is voorbij en pittige tijden gaan weer aanbreken.
Ik hoop dat we samen sterk blijven staan.
Ik hou van hem,altijd gedaan....
En hij weer van mij.
Ik wil graag even een update geven hoe het nu met mij is,voor diegene die hier hebben meegepost,en voor mijzelf om even de balans op te maken.
Met de relatie gaat het heel goed.
Vriend zegt oprecht weer van mij te houden,meer dan ooit.
Er is rust tussen ons,of in ieder geval veel rustiger.
We doen meer dingen samen en dat heeft ons goed gedaan.
Hij is heel lief voor mij(wat hij altijd al was) en het lijkt erop dat hij is gaan inzien dat de druk voor mij erg hoog lag en hij dat niet heeft gezien (of niet goed ingeschat).
Daardoor is hij minder op mijn huid gaan zitten,toont meer begrip en we praten er meer over.
Dat laatste gaat nog niet heel soepel,maar we geven het aandacht
En daarmee hebben we meer begrip voor elkaar,ook omdat hij iets beter over zichzelf is gaan praten.
Maar wellicht komt er nog een relatie therapie om de boel weer beter op de rit te krijgen.
Maar we zijn al op de goede weg.
Helaas is er wel een belastende facor bijgekomen.
Vriend moet vaak weg (buitenland) voor zijn nieuwe functie,wat betekent dat ik regelmatig de boel alleen moet bestieren.
En dat is voor mij best zwaar.
Maar ik doe het (vraag mij niet hoe).
We moeten daar samen nog een goede weg in vinden.
Met mij:
Inmiddels na veel zoeken ,zeuren en eisen kreeg ik een doorverwijzing naar een traumatherapie die ik via een forummer hier als tip kreeg.
Ik heb best bergen moeten verzetten om dit voor elkaar te krijgen,gezien ze het een heel slecht idee vonden in mijn situatie.
Inmiddels heb ik de vrij intensieve intakeperiode achter de rug en is er een conclusie gemaakt dat ik daar op zijn plaats ben.
Er zijn nog wat nieuwe diagnoses uitgekomen en er volgt nog een uitgebreide diagnose stelling,waarbij de diagnose aangescherpt wordt en de voorgaande diagnoses opnieuw onder de loep gelegd worden.
In de start tijd zal ook een behandelplan gemaakt worden.
Het zal een hele langdurige individuele therapie worden.
Langdurig omdat het tempo laag zal liggen,voorzichtig.
Hoe het precies vorm gaat krijgen weet ik niet,maar in ieder geval ambulant met evt aanvulling van modules groepstherapie.
Het voelt goed daar te starten,spannend maar eindelijk een plaats waar ze goed naar je luisteren,waar ze je als client de ruimte geven om je grenzen te leggen.
En waar ze mij niet als kansloos in de hoek zetten!!
De Eetstoornis zal nooit weggaan,maar hoop op veel verbetering geven ze mij daar wel!!!
Een zeer nieuwe aanpak en voor mij nieuw gebied om aan traumagerelateerde problematiek te werken.
Ik ben 8 kilo aangekomen,helaas niet door goed gedrag maar door eetbuien en minder braken.Ik moet nog erg wennen,vind het gevoels matig vreselijk,rationeel weet ik dat het beter is.
Ik maak er nog zeker een potje van,maar we blijven vechten.
Ik begin een beetje hoop te krijgen dat er een opening komt voor verandering.
Het zal betekenen dat er weer een last op onze relatie komt,en dat vind ik eng,ik ben nog erg onzeker.
Maar goed,vriend is 180 graden omgedraait(nog steeds niet helemaal duidelijk voor mij hoe twee uiterste zo snel op elkaar kunnen volgen) en probeert mij vertouwen te geven.
Kort gezegd,er is een hoop beweging en veel positiviteit.
We hebben elkaar weer gevonden en ik verkeer in een soort nieuwe verliefdheid.
Wel heb ik een flinke deuk opgelopen door de mokerslag en dat is nog lang niet verwerkt.
Zijn woorden van toen spoken nog regelmatig door mijn hoofd en ik raak soms nog in paniek of ben erg emtioneel,en worstel nog met veel vragen waar ik lastig antwoorden op krijg.
We zijn samen!! en het gaat heel goed.
De ergste nachtmerrie is voorbij en pittige tijden gaan weer aanbreken.
Ik hoop dat we samen sterk blijven staan.
Ik hou van hem,altijd gedaan....
En hij weer van mij.
zondag 5 april 2009 om 00:47
Voor diegene die mij hebben gesteund in mijn topic.
Diegene die energie erin gestoken hebben.
Voor alle mooie ,lieve steunende,kritische,pittige post...
Wil ik iedereen bedanken.
Ik sluit dit topic een klein beetje af.
Zal het wellicht weer gaan gebruiken als ik een plekje nodig heb.
Maar wie weet is dat niet meer of sporadisch wenselijk.
Bedankt lieve forummers (ik ga geen namen noemen,want bang dat ik forummers vergeet)
(f) (f) (f) (f) (f) (f) (f) (f) (f) (f)
Liefs!!
Diegene die energie erin gestoken hebben.
Voor alle mooie ,lieve steunende,kritische,pittige post...
Wil ik iedereen bedanken.
Ik sluit dit topic een klein beetje af.
Zal het wellicht weer gaan gebruiken als ik een plekje nodig heb.
Maar wie weet is dat niet meer of sporadisch wenselijk.
Bedankt lieve forummers (ik ga geen namen noemen,want bang dat ik forummers vergeet)
(f) (f) (f) (f) (f) (f) (f) (f) (f) (f)
Liefs!!
zondag 5 april 2009 om 04:08
zondag 5 april 2009 om 04:13
Maar even nog eenklein punt. Ik snap dat je tengevolge van het verleden punten hebt waarmee je in het dagelijkse leven kunt worstelen. Dat heeft ieder mens. Bij de een is het draaglijk, bij de ander niet.
Jij hebt het geluk dat je weet in welke hoek je het moet zoeken om het draaglijk te krijgen.
Kijk naar de dingen die je hebt en kunt!
Jij hebt het geluk dat je weet in welke hoek je het moet zoeken om het draaglijk te krijgen.
Kijk naar de dingen die je hebt en kunt!
zondag 5 april 2009 om 04:32
Haha! kan ik wel hebben hoor.
(nee lig nog niet op bed)..
hmm..ik vind de opmerking geluk in welke hoek ik het moet zoeken wel lastig.,
Want ook al weet je dat , je kan zo geknakt zijn dat je wel in de juiste hoek kan gaan zitten maar dat je daar niet meer geheeld kan worden.
Mijn overlevingstechnieken zijn heel diep en stevig geworteld
Ik blijf vooruitkijken en prijs mij zeker gelukkig met wat ik nu wel heb,en dat is heel veel!!!
Maar mijn verleden,het jarenlang agressie en misbruik,dat heeft mij ernstig geknakt.
En dat zal altijd een donker randje geven aan alles.
Maar ik hoop met de komende therapie het randje van zwart naar grijs te krijgen
(nee lig nog niet op bed)..
hmm..ik vind de opmerking geluk in welke hoek ik het moet zoeken wel lastig.,
Want ook al weet je dat , je kan zo geknakt zijn dat je wel in de juiste hoek kan gaan zitten maar dat je daar niet meer geheeld kan worden.
Mijn overlevingstechnieken zijn heel diep en stevig geworteld
Ik blijf vooruitkijken en prijs mij zeker gelukkig met wat ik nu wel heb,en dat is heel veel!!!
Maar mijn verleden,het jarenlang agressie en misbruik,dat heeft mij ernstig geknakt.
En dat zal altijd een donker randje geven aan alles.
Maar ik hoop met de komende therapie het randje van zwart naar grijs te krijgen
zondag 5 april 2009 om 10:40
