Relaties
alle pijlers
dochter 16 met man 27
zaterdag 7 juni 2008 10:20
Hallo allemaal,
Ik ben nieuw op het forum maar lees al een tijdje mee
Ik heb een serieus probleem en wil graag weten hoe jullie hierover denken.
Bij toeval ben ik erachter gekomen dat mijn dochter van 16 iets heeft met een man van 27. Korte profielschets dochter: ze is dus 16 en klein en te zwaar, erg onzeker (vind ik dan). Ze heeft diverse vriendjes gehad maar het gaat altijd uit omdat ze die jongens te kinderachtig vind en ze ook vlug benauwd raakt als ze te serieus worden. De eerste keer dat ze met een oudere kwam, zij toen 15 hij 20, moest ik al over mijn grens heengaan, maar omdat ze erg volwassenen is voor haar leeftijd en jongetjes van haar leeftijd gewoon kinderachtig vind, ben ik hierover heen gestapt. Maar die jongen was ook weer te serieus. Ze heeft nog iemand van 22 gehad, maar toen die sex wou is ze afgehaakt. Ze is dus nog niet sexueel actief, tenminste niet all the way.
Nu is er die dus van 27! pfffff moeilijk hoor. Ik denk dat als ze 5 jaar ouder was en ze had iemand die dan 11 jaar ouder was, ik er geen probleem mee zou hebben. Maar ze is nu pas 16, vind ik nog wat jong.
Haar vader die hertrouwd is, kent die man goed en hij komt ook bij haar vader en zijn vrouw over de vloer. Zij weten hiervan af, en staan hierachter.
Graag wil ik jullie mening horen......
Ik ben nieuw op het forum maar lees al een tijdje mee
Ik heb een serieus probleem en wil graag weten hoe jullie hierover denken.
Bij toeval ben ik erachter gekomen dat mijn dochter van 16 iets heeft met een man van 27. Korte profielschets dochter: ze is dus 16 en klein en te zwaar, erg onzeker (vind ik dan). Ze heeft diverse vriendjes gehad maar het gaat altijd uit omdat ze die jongens te kinderachtig vind en ze ook vlug benauwd raakt als ze te serieus worden. De eerste keer dat ze met een oudere kwam, zij toen 15 hij 20, moest ik al over mijn grens heengaan, maar omdat ze erg volwassenen is voor haar leeftijd en jongetjes van haar leeftijd gewoon kinderachtig vind, ben ik hierover heen gestapt. Maar die jongen was ook weer te serieus. Ze heeft nog iemand van 22 gehad, maar toen die sex wou is ze afgehaakt. Ze is dus nog niet sexueel actief, tenminste niet all the way.
Nu is er die dus van 27! pfffff moeilijk hoor. Ik denk dat als ze 5 jaar ouder was en ze had iemand die dan 11 jaar ouder was, ik er geen probleem mee zou hebben. Maar ze is nu pas 16, vind ik nog wat jong.
Haar vader die hertrouwd is, kent die man goed en hij komt ook bij haar vader en zijn vrouw over de vloer. Zij weten hiervan af, en staan hierachter.
Graag wil ik jullie mening horen......
zaterdag 7 juni 2008 13:36
Wat ben ik blij dat jij mijn moeder niet bent, Joldan
Ik was 17 (twee weken later 18) toen ik mijn man leerde kennen. Hij was 27. Aangezien "vriendjes mee naar huis nemen" me niet vreemd was, nam ik deze ook mee naar huis om hem voor te stellen. Natúúrlijk dacht ik; pfff wat zullen pa en ma er wel niet van denken? Maar (gelukkig!) voelde ik me ook vrij genoeg om het toch te doen.
Mijn moeder was gelijk "enthousiast" en het enige wat ze na de tijd vroeg...goh hij is wel iets ouder he? Toen ik vertelde dat hij 9 jaar ouder was, viel ze alsnog van haar stoel, want hij zag (ziet) er jonger uit.
Mijn vader vond het maar zo zo. Maar goed, dat vond ie van elk vriendje, dus daar hield ik al geen rekening mee
De enige die moeilijk deed was notabene mijn broer
Nouja, wat ik er mee wil zeggen; creeer voor je dochter een veilige plek waar ze in elk geval haar vriend mee naartoe MAG nemen. Ze gebeurt er ook niks waar je niet van weet.
Over het feit dat jij zogenaamd niet weet wat er aan de hand is; zeg gewoon tegen je dochter dat je vermoedens hebt en dat je de man in kwestie graag wilt leren kennen. Denk dat ze dat wel op prijs stelt.
Qua hoe ver ze gaan....denk aan je verhalen af te kunnen leiden dat jouw meisje heel goed voor zichzezlf kan bepalen wat ze wel en niet wil En bovendien; 16 is een mooie leeftijd toch?
(BTW; ik ben inmiddels bijna 9 jaar bij mijn man, we zijn getrouwd en hebben twee kinderen, dus waarom zou het verkeerd zijn wanneer ze elkaar "zo vroeg" tegenkomen?)
Ik was 17 (twee weken later 18) toen ik mijn man leerde kennen. Hij was 27. Aangezien "vriendjes mee naar huis nemen" me niet vreemd was, nam ik deze ook mee naar huis om hem voor te stellen. Natúúrlijk dacht ik; pfff wat zullen pa en ma er wel niet van denken? Maar (gelukkig!) voelde ik me ook vrij genoeg om het toch te doen.
Mijn moeder was gelijk "enthousiast" en het enige wat ze na de tijd vroeg...goh hij is wel iets ouder he? Toen ik vertelde dat hij 9 jaar ouder was, viel ze alsnog van haar stoel, want hij zag (ziet) er jonger uit.
Mijn vader vond het maar zo zo. Maar goed, dat vond ie van elk vriendje, dus daar hield ik al geen rekening mee
De enige die moeilijk deed was notabene mijn broer
Nouja, wat ik er mee wil zeggen; creeer voor je dochter een veilige plek waar ze in elk geval haar vriend mee naartoe MAG nemen. Ze gebeurt er ook niks waar je niet van weet.
Over het feit dat jij zogenaamd niet weet wat er aan de hand is; zeg gewoon tegen je dochter dat je vermoedens hebt en dat je de man in kwestie graag wilt leren kennen. Denk dat ze dat wel op prijs stelt.
Qua hoe ver ze gaan....denk aan je verhalen af te kunnen leiden dat jouw meisje heel goed voor zichzezlf kan bepalen wat ze wel en niet wil En bovendien; 16 is een mooie leeftijd toch?
(BTW; ik ben inmiddels bijna 9 jaar bij mijn man, we zijn getrouwd en hebben twee kinderen, dus waarom zou het verkeerd zijn wanneer ze elkaar "zo vroeg" tegenkomen?)
zaterdag 7 juni 2008 13:45
Als je verliefd bent, zegt leeftijd niet zoveel. Ik vind het dan ook wel kunnen, leeftijdsverschil en ook in het geval van TO wel. De ene persoon is de andere niet en om hier een oordeel over te vellen terwijl we niet eens weten wat voor personen het zijn....hmm.
Ik zeg niet dat het altijd kan, maar ik zeg ook niet per definitie nee. En dat het ongezond is, tja wie bepaalt dat? Zo lang het goed voelt voor beide partijen is het goed.
Ik zeg niet dat het altijd kan, maar ik zeg ook niet per definitie nee. En dat het ongezond is, tja wie bepaalt dat? Zo lang het goed voelt voor beide partijen is het goed.
zaterdag 7 juni 2008 13:56
zaterdag 7 juni 2008 14:00
Moeilijke situatie dit. Ik was zelf nog 14 toen ik een relatie kreeg met een jongen van 18. We hebben 2 jaar een relatie gehad, wat door mijn ouders zeker niet goedgekeurd werd (hij mocht wel bij mij thuis komen e.d., maar lieten toch echt weten dat ze er niet blij mee waren). Achteraf kan ik me die reactie van mijn ouders wel voorstellen.
Maar ik was best 'voorlijk' op die leeftijd, mijn vriendje kwam pas laat in de pubertijd. En ondanks dat hij 'feitelijk' gezien echt een foute jongen leek (tijdens onze relatie is hij verslaafd geraakt aan de drugs; hij had alleen een middelbare school diploma) hebben we ontzettend genoten van elkaar. Wij tegen de rest van de wereld, allebei vaak ruzie thuis, en een relatie waarin we helemaal dol op elkaar waren en totaal onszelf konden zijn. We spreken elkaar nog heel af en toe, maar weten beide dat we door die 2 jaar samen een onvoorwaardelijke band hebben opgebouwd. Niemand is ooit zo dichtbij mij geweest als hij en dat geldt ook andersom.
Mijn huidige vriend heeft op zijn 25e een relatie gehad met een meisje van 17. Hij liep stage als leraar, zij deed eindexamen en na dat schooljaar hebben ze een relatie gekregen. En niet omdat mijn vriend makkelijk kon scoren bij haar of weet ik veel wat, nee gewoon omdat ze ontzettend verliefd op elkaar waren.
Máár... dan blijft dat ene 16jarige de andere niet is, wat eveneens geldt voor de 27jarige. Ondanks mijn eigen voorbeelden denk ik ook automatisch: wat bezield een 27jarige om voor een 16jarige te kiezen??!!!!
Ondanks dat ik ook vind dat je ook bij pubers duidelijke grenzen aan moet geven, denk ik net zoals de meesten hier dat verbieden geen optie is. Daardoor zal zij alleen maar meer naar hem toe trekken, van hem haar 'hele wereld' maken en bang worden om hem kwijt te raken, omdat ze voor haar gevoel dan 'niemand' meer heeft. Ik herinner me dat ik het gevoel had tav mijn ouders dat ik 'faalde' toen ik het uitmaakte op mijn 16e. Omdat ze dan voor mijn gevoel alsnog 'gelijk' kregen, iets wat in mijn ogen totaal onterecht en niet waar was. Ook herinner ik me dat mijn vader tegen me zei dat "het hem gdv niks uitmaakte dat ik 'het' deed, als het gvd maar niet in zijn eigen huis zou zijn!" Niet heel prettig om te horen, te meer ook omdat ik op mijn 14e echt niet meteen met die jongen het bed indook en we netjes hebben gewacht totdat we er allebei klaar voor waren (wat ik wel wist, maar mijn ouders natuurlijk niet, wat dat mijn vriendje toen ook nog maagd was...)
Het enige wat je denk ik kan doen is je dochter een veilig thuisomgeving bieden en daarnaast toch ook echt met haar praten. Als ik lees hoe jij jullie band omschrijft, zal je dochter denk ik eerder opgelucht zijn dat jij het weet dan dat ze ervan baalt. Want wrs wil ze het wel vertellen, maar heeft ze geen idee hoe en is ze bang voor je reactie. Dus gooi open dat je het weet. Of dat nu met de waarheid is, of dat je dat in het midden laat, lijkt op me op dit moment niet zo belangrijk, dat kan later ook nog uitgesproken worden. Je kan gewoon zeggen: 'lieverd, ik weet dat je verkering hebt met een jongen van 27" Hoe je dat dan weet doet er op dat moment niet toe lijkt me.
En vraag haar dingen, zodat zij kan uitleggen waarom zij verliefd op hem is en hij op haar. Zij voelt zich dan serieus genomen, en naar aanleiding daarvan kan jij voor haar de dingen benoemen die je positief en negatief vindt. ("Wat fijn om te horen dat hij zo lief voor je is. Hoe merk je dat aan hem?")
Ik denk namelijk dat het voor je dochter echt een opluchting is om erover te praten. Ik had op mijn puberleeftijd echt niet zo'n goede band met mijn ouders, maar bleef het heel erg vinden dat ik stiekem aan de pil moest. Dat was iets wat ik eigenlijk toch graag had willen zeggen bvb.
Sterkte ermee!
Maar ik was best 'voorlijk' op die leeftijd, mijn vriendje kwam pas laat in de pubertijd. En ondanks dat hij 'feitelijk' gezien echt een foute jongen leek (tijdens onze relatie is hij verslaafd geraakt aan de drugs; hij had alleen een middelbare school diploma) hebben we ontzettend genoten van elkaar. Wij tegen de rest van de wereld, allebei vaak ruzie thuis, en een relatie waarin we helemaal dol op elkaar waren en totaal onszelf konden zijn. We spreken elkaar nog heel af en toe, maar weten beide dat we door die 2 jaar samen een onvoorwaardelijke band hebben opgebouwd. Niemand is ooit zo dichtbij mij geweest als hij en dat geldt ook andersom.
Mijn huidige vriend heeft op zijn 25e een relatie gehad met een meisje van 17. Hij liep stage als leraar, zij deed eindexamen en na dat schooljaar hebben ze een relatie gekregen. En niet omdat mijn vriend makkelijk kon scoren bij haar of weet ik veel wat, nee gewoon omdat ze ontzettend verliefd op elkaar waren.
Máár... dan blijft dat ene 16jarige de andere niet is, wat eveneens geldt voor de 27jarige. Ondanks mijn eigen voorbeelden denk ik ook automatisch: wat bezield een 27jarige om voor een 16jarige te kiezen??!!!!
Ondanks dat ik ook vind dat je ook bij pubers duidelijke grenzen aan moet geven, denk ik net zoals de meesten hier dat verbieden geen optie is. Daardoor zal zij alleen maar meer naar hem toe trekken, van hem haar 'hele wereld' maken en bang worden om hem kwijt te raken, omdat ze voor haar gevoel dan 'niemand' meer heeft. Ik herinner me dat ik het gevoel had tav mijn ouders dat ik 'faalde' toen ik het uitmaakte op mijn 16e. Omdat ze dan voor mijn gevoel alsnog 'gelijk' kregen, iets wat in mijn ogen totaal onterecht en niet waar was. Ook herinner ik me dat mijn vader tegen me zei dat "het hem gdv niks uitmaakte dat ik 'het' deed, als het gvd maar niet in zijn eigen huis zou zijn!" Niet heel prettig om te horen, te meer ook omdat ik op mijn 14e echt niet meteen met die jongen het bed indook en we netjes hebben gewacht totdat we er allebei klaar voor waren (wat ik wel wist, maar mijn ouders natuurlijk niet, wat dat mijn vriendje toen ook nog maagd was...)
Het enige wat je denk ik kan doen is je dochter een veilig thuisomgeving bieden en daarnaast toch ook echt met haar praten. Als ik lees hoe jij jullie band omschrijft, zal je dochter denk ik eerder opgelucht zijn dat jij het weet dan dat ze ervan baalt. Want wrs wil ze het wel vertellen, maar heeft ze geen idee hoe en is ze bang voor je reactie. Dus gooi open dat je het weet. Of dat nu met de waarheid is, of dat je dat in het midden laat, lijkt op me op dit moment niet zo belangrijk, dat kan later ook nog uitgesproken worden. Je kan gewoon zeggen: 'lieverd, ik weet dat je verkering hebt met een jongen van 27" Hoe je dat dan weet doet er op dat moment niet toe lijkt me.
En vraag haar dingen, zodat zij kan uitleggen waarom zij verliefd op hem is en hij op haar. Zij voelt zich dan serieus genomen, en naar aanleiding daarvan kan jij voor haar de dingen benoemen die je positief en negatief vindt. ("Wat fijn om te horen dat hij zo lief voor je is. Hoe merk je dat aan hem?")
Ik denk namelijk dat het voor je dochter echt een opluchting is om erover te praten. Ik had op mijn puberleeftijd echt niet zo'n goede band met mijn ouders, maar bleef het heel erg vinden dat ik stiekem aan de pil moest. Dat was iets wat ik eigenlijk toch graag had willen zeggen bvb.
Sterkte ermee!
zaterdag 7 juni 2008 14:02
Eowynn, het voede goed en het was ook goed !! ik heb heel veel van hem kunnen leren, hij ook heel veel van mij, we zaten op 1 lijn. Nooit wat tekort gekomen of minder serieus genomen worden omdat ik mischien jonger ben dan hem.
Wat zegt leeftijd nou ? helemaal niets ! En idd wie bepaald wat goed voor je is ? Voorlopig zijn we nog steeds de beste vrieden en zijn we op een hele volwassen manier uit elkaar gegaan, de koek was gewoon op, maar dat kan ook gebeuren bij relaties van de zelfde leeftijdsklasse.
Wat zegt leeftijd nou ? helemaal niets ! En idd wie bepaald wat goed voor je is ? Voorlopig zijn we nog steeds de beste vrieden en zijn we op een hele volwassen manier uit elkaar gegaan, de koek was gewoon op, maar dat kan ook gebeuren bij relaties van de zelfde leeftijdsklasse.
zaterdag 7 juni 2008 14:08
Hoe kun je dit nu zo zeggen? Ken je hem? Weet je wat voor type het is? Misschien is het wel een heel rustig type waar ze heel goede gesprekken mee heeft, die haar aandacht geeft en ruimte om zichzelf te zijn. Voor een meisje van 16 is dat reden genoeg om bij hem te zijn.
Wat ga je dan tegen je dochter zeggen, afgaande op jouw reactie? En wat denk je dan dat je ermee bereikt? Het enige wat je doet is je dochter tegen je in het harnas jagen waardoor ze niks meer met je deelt en des te meer met die man.
zaterdag 7 juni 2008 14:11
Een meisje van 17 zit in een heel andere levensfase dan een man van 35. Waar zij net komt kijken kan hij toe zijn aan gezin en heeft hij waarschijnlijk al een carriere, terwijl zij nog moet gaan studeren. Ik zeg niet dat het nooit goed kan zijn, maar het lijkt me geen gezonde situatie. Je schrijft was, het is dan toch overgegaan begrijp ik?
zaterdag 7 juni 2008 14:16
Dat klopt Ambrosia, maar je kunt ook niet per definitie zeggen dat het níet goed is. Net zoals je niet per definitie kunt zeggen dat het wél goed is.
Ik ga ervan uit, dat zolang het geen 14 jarige met een 60 jarige is ( of iets in die richting), en het voelt voor allebei goed en ze lopen allebei geen schade op, kortom, de relatie is goed, dat dan het leeftijdsverschil niet erg is.
En kom op, zoveel leeftijdsverschil zit er nou ook weer niet tussen.
Zomaar zeggen dat het slecht is en ongezond vind ik nogal dom, je kent de personen namelijk helemaal niet.
Ik ga ervan uit, dat zolang het geen 14 jarige met een 60 jarige is ( of iets in die richting), en het voelt voor allebei goed en ze lopen allebei geen schade op, kortom, de relatie is goed, dat dan het leeftijdsverschil niet erg is.
En kom op, zoveel leeftijdsverschil zit er nou ook weer niet tussen.
Zomaar zeggen dat het slecht is en ongezond vind ik nogal dom, je kent de personen namelijk helemaal niet.
zaterdag 7 juni 2008 14:26
Ambrosia dat schreef ik in m'n vorige postings al uitgebreidt, ja na 9 jaar was de koek op, en dat komt niet door het leeftijds verschil want had even goed kunnen gebeuren als de man wel mijn leeftijd zou hadden gehad, heb nog een relatie gehad hierna met iemand van 2 jaar ouder en daar had ik geen gelijkwaardige relatie mee, dat is snel uit gegaan. Dus ik bedoel maar niets is zeker al helemaal niet in relaties.
Maar goed de 1 vind het kunnen de andere niet, daar kun je niets aan veranderen, vrijheid van meningsuiting.
Als ik maar gelukkig ben geweest met mijn oudere vent hihi.
Maar goed de 1 vind het kunnen de andere niet, daar kun je niets aan veranderen, vrijheid van meningsuiting.
Als ik maar gelukkig ben geweest met mijn oudere vent hihi.
zaterdag 7 juni 2008 14:32
Sorry heb niet alle vorige reacties gelezen (zit te wachten op m'n visite ) maar ik begrijp dat jouw relatie wel goed was voor allebei. Ik vind het een moeilijk geval een relatie tussen twee mensen van ongeveer dezelfde relatie hoeft niet altijd beter te zijn dan een relatie tussen mensen waar 15 jaar verschil tussen zit. Elke situatie is anders. Maar over het algemeen vind ik relaties van meisjes van een jaar of 15/16 met veel oudere mannen niet zo gezond. Er zullen uitzonderingen zijn, natuurlijk.
zaterdag 7 juni 2008 14:36
Ik wilde nog even wat toevoegen, er is een heel verschil tussen 14 en 18 jaar. Als je 18 bent kun je in principe al uitgezonde worden door de regering om in andere landen (afganistan) mensen dood te schieten, met andere woorden je bent volwassen. Mag je dan ook alsjeblieft uitkiezen op wie je verliefd word.