Relaties
alle pijlers
Doe ik hier goed aan?
zondag 11 mei 2008 om 11:23
Dat is een vraag die momenteel door mijn hoofd spookt, en waar ik eigenlijk misschien zelf wel een antwoord op heb, maar moet het even van me afschrijven......
Het is nu al weer een half jaar geleden dat mijn vriendje het, na een relatie van 2 maanden, uitmaakte.
Het moment dat wij iets met elkaar kregen, was vrij snel nadat hij zijn lange relatie van 5 jaar had verbroken. Ik leerde hem kennen toen hij nog die relatie had, maar op het punt stond zijn relatie te verbreken. Op dat moment zat ik zelf niet te wachten op iemand in mijn leven en al helemaal niet op iemand die net uit een relatie komt. Ondanks dat hij me heel erg raakte, heb ik afstand gehouden en mijn gevoel weg gestopt.
Niet lang daarna heeft hij via via contact met me gezocht en wat bleek, de relatie had hij inmiddels verbroken. Ik heb toen mijn gevoel gevolgd en zo ontstond er een relatie. Het voelde goed en voor mij helemaal veilig. De neiging om weg te rennen van iemand die zo dicht bij me kwam, verschoof naar de achtergrond, maar was nog wel aanwezig.
Op een gegeven moment voelde ik aan dat hij met zichzelf in de knoop zat. En dat gevoel klopte. Hij maakte het uit. Hij was in de war en wist het even allemaal niet meer.
Mijn wereld stortte in, want dit had ik zo vaak aangegeven, maar hij was elke keer zo stellig ervan overtuigd dat hij helemaal klaar was met zijn ex, maar moest toegeven dat ik toch gelijk had.
Tegen mijn vriendinnen heb ik gelijk gezegd dat ik wist dat hij hier op terug zou komen, ik wist niet wanneer en wat daar dan van zou komen, maar ik wist gewoon zeker dat hij er op terug zou komen.
Dat gevoel klopte, hij bleef contact zoeken. Als hij me een paar weken niet had gezien, dan zocht hij me elke keer op in onze stamkroeg en was niet meer weg te slaan bij me.
Een periode waarin ik wel wist dat hij het contact warm wilde houden totdat hij zeker wist wat hij met me aan moest. Wat hij echt voor me voelde......Niet eerlijk en misschien zelfs erg egoistisch. Op een gegeven moment trok ik dit niet meer, en heb afstand gehouden om mezelf daartegen te beschermen.
Een maand geleden hebben wij een gesprek met elkaar gehad, waarin ik duidelijk heb gemaakt dat hij tegenstrijdige signalen afgeeft en dat dat mij verward. Dat het duidelijk is dat hij niet genoeg voor me voelt, want anders had hij wel een andere keuze gemaakt en was hij wel voor me gegaan. Hij vertelde me dat ik dat verkeerd zag, maar toen ik hem zei dat hij me dan moest vertellen hoe het echt zit, klapte hij dicht. En het enige wat hij maar bleef zeggen, was dat ik het niet goed zag.
Na dat gesprek had ik een heel goed gevoel. Ik heb eindelijk kunnen vertellen hoe ik er tegenaan keek, en wat ik aanvoelde werd bevestigd. Ik had er vrede mee.
Maar hij bleef contact met me zoeken en afgelopen donderdag ben ik hem weer tegen gekomen. Heeft me toen ook verteld dat het met ex defintief helemaal over is. Sindsdien blijft hij me smsen.
Voor mezelf heb ik besloten om het contact niet te verbreken.....go with the flow. Ik voel nog erg veel voor hem en wil mijn gevoel volgen i.p.v. alles af te kappen en me nu eens niet te laten leiden door mijn angsten. En dat is wat ik nu dus lastig vind. Ik wil mijn gevoel volgen, ondanks dat ik op mijn snufferdje kan gaan. Dat is voor mij al heel wat, want zelf ben ik een enorme controle freak. Alles waar ik dus geen controle op heb, stoot ik per definitie af...Dan reageer ik heel scherp en geef de ander dan geen kans...
Een heel lang verhaal, maar ik hoop dat er iemand is die me wat inzichten kan geven.....alvast bedankt.
Het is nu al weer een half jaar geleden dat mijn vriendje het, na een relatie van 2 maanden, uitmaakte.
Het moment dat wij iets met elkaar kregen, was vrij snel nadat hij zijn lange relatie van 5 jaar had verbroken. Ik leerde hem kennen toen hij nog die relatie had, maar op het punt stond zijn relatie te verbreken. Op dat moment zat ik zelf niet te wachten op iemand in mijn leven en al helemaal niet op iemand die net uit een relatie komt. Ondanks dat hij me heel erg raakte, heb ik afstand gehouden en mijn gevoel weg gestopt.
Niet lang daarna heeft hij via via contact met me gezocht en wat bleek, de relatie had hij inmiddels verbroken. Ik heb toen mijn gevoel gevolgd en zo ontstond er een relatie. Het voelde goed en voor mij helemaal veilig. De neiging om weg te rennen van iemand die zo dicht bij me kwam, verschoof naar de achtergrond, maar was nog wel aanwezig.
Op een gegeven moment voelde ik aan dat hij met zichzelf in de knoop zat. En dat gevoel klopte. Hij maakte het uit. Hij was in de war en wist het even allemaal niet meer.
Mijn wereld stortte in, want dit had ik zo vaak aangegeven, maar hij was elke keer zo stellig ervan overtuigd dat hij helemaal klaar was met zijn ex, maar moest toegeven dat ik toch gelijk had.
Tegen mijn vriendinnen heb ik gelijk gezegd dat ik wist dat hij hier op terug zou komen, ik wist niet wanneer en wat daar dan van zou komen, maar ik wist gewoon zeker dat hij er op terug zou komen.
Dat gevoel klopte, hij bleef contact zoeken. Als hij me een paar weken niet had gezien, dan zocht hij me elke keer op in onze stamkroeg en was niet meer weg te slaan bij me.
Een periode waarin ik wel wist dat hij het contact warm wilde houden totdat hij zeker wist wat hij met me aan moest. Wat hij echt voor me voelde......Niet eerlijk en misschien zelfs erg egoistisch. Op een gegeven moment trok ik dit niet meer, en heb afstand gehouden om mezelf daartegen te beschermen.
Een maand geleden hebben wij een gesprek met elkaar gehad, waarin ik duidelijk heb gemaakt dat hij tegenstrijdige signalen afgeeft en dat dat mij verward. Dat het duidelijk is dat hij niet genoeg voor me voelt, want anders had hij wel een andere keuze gemaakt en was hij wel voor me gegaan. Hij vertelde me dat ik dat verkeerd zag, maar toen ik hem zei dat hij me dan moest vertellen hoe het echt zit, klapte hij dicht. En het enige wat hij maar bleef zeggen, was dat ik het niet goed zag.
Na dat gesprek had ik een heel goed gevoel. Ik heb eindelijk kunnen vertellen hoe ik er tegenaan keek, en wat ik aanvoelde werd bevestigd. Ik had er vrede mee.
Maar hij bleef contact met me zoeken en afgelopen donderdag ben ik hem weer tegen gekomen. Heeft me toen ook verteld dat het met ex defintief helemaal over is. Sindsdien blijft hij me smsen.
Voor mezelf heb ik besloten om het contact niet te verbreken.....go with the flow. Ik voel nog erg veel voor hem en wil mijn gevoel volgen i.p.v. alles af te kappen en me nu eens niet te laten leiden door mijn angsten. En dat is wat ik nu dus lastig vind. Ik wil mijn gevoel volgen, ondanks dat ik op mijn snufferdje kan gaan. Dat is voor mij al heel wat, want zelf ben ik een enorme controle freak. Alles waar ik dus geen controle op heb, stoot ik per definitie af...Dan reageer ik heel scherp en geef de ander dan geen kans...
Een heel lang verhaal, maar ik hoop dat er iemand is die me wat inzichten kan geven.....alvast bedankt.
zondag 11 mei 2008 om 22:10
Nahhhh dit gelooft niemand. Werd net gebeld door ex, per ongeluk, ik hoorde het liedje "het is stil in mij" op de achtergrond. Het liedje wat hij aan mij heeft gegeven tijdens onze relatie...
Waarschijnlijk staat hij bij een optreden in de stad....een hoop herrie en geroezemoes...maar voornamelijk dat liedje.....
Waarschijnlijk staat hij bij een optreden in de stad....een hoop herrie en geroezemoes...maar voornamelijk dat liedje.....
zondag 11 mei 2008 om 22:24
dinsdag 13 mei 2008 om 02:05
quote:lafjoetwo schreef op 11 mei 2008 @ 21:37:
Hallo Sarinadane,
...
Ik weet niet of ik echt een gevoelsmens ben, heb altijd gedraaid op mijn rationele denken. Dat was makkelijker te handelen. Regelmatig tegen mijn gevoel in, waardoor achteraf altijd bleek dat ik beter mijn gevoel had kunnen volgen...
Dat punt heb ik een half jaar geleden gekeerd, werd me bewust van het vertrouwen wat ik in mezelf moest hebben en in mijn eigen gevoel.
Al die situaties waarin ik in paniek van weg wilde rennen en dus ook daadwerkelijk deed, die bleken later ook terecht te zijn.
thanx voor je reactie.....
Ik pik er even een stukje uit, om te reageren. Gevoelsmensen handelen ook niet altijd op gevoel denk ik. Ik doe dingen vaak uit rationele overwegingen, terwijl het gevoelsmatig soms anders zit (bijv om bij mijn ouders de lieve vrede te bewaren; ik schiet er niks mee op om ruzie te maken)
Ik kreeg uit jouw stukje de indruk dat je wel gevoelig bent voor indrukken/gevoelens. Vind het dapper van je dat je dit nu meer probeert toe te laten.
Oh en leuk van je liedje/smsje!!
Hallo Sarinadane,
...
Ik weet niet of ik echt een gevoelsmens ben, heb altijd gedraaid op mijn rationele denken. Dat was makkelijker te handelen. Regelmatig tegen mijn gevoel in, waardoor achteraf altijd bleek dat ik beter mijn gevoel had kunnen volgen...
Dat punt heb ik een half jaar geleden gekeerd, werd me bewust van het vertrouwen wat ik in mezelf moest hebben en in mijn eigen gevoel.
Al die situaties waarin ik in paniek van weg wilde rennen en dus ook daadwerkelijk deed, die bleken later ook terecht te zijn.
thanx voor je reactie.....
Ik pik er even een stukje uit, om te reageren. Gevoelsmensen handelen ook niet altijd op gevoel denk ik. Ik doe dingen vaak uit rationele overwegingen, terwijl het gevoelsmatig soms anders zit (bijv om bij mijn ouders de lieve vrede te bewaren; ik schiet er niks mee op om ruzie te maken)
Ik kreeg uit jouw stukje de indruk dat je wel gevoelig bent voor indrukken/gevoelens. Vind het dapper van je dat je dit nu meer probeert toe te laten.
Oh en leuk van je liedje/smsje!!
dinsdag 13 mei 2008 om 10:50
Saridanae,
Jouw posting heeft me weer aan 't denken gezet. Misschien is het wel dapper van me, maar ik ben er achter gekomen dat door mijn reageren gebaseerd op pure rationele beslissingen, ik mezelf behoorlijk heb belemmerd en kan belemmeren.
En zelf ben je degene die verantwoordelijk is voor je eigen geluk, je eigen leven. Als iets niet prettig aanvoelt, of als er iets is waardoor je niet gelukkig bent, dan moet je daar dan toch zelf iets aan doen? Vandaar die ommezwaai. Want keer op keer is bewezen dat mijn gevoel zo sterk is, dat ik daar gewoon op moet leren vertrouwen.
Dat wat jij zegt over beslissingen uit rationele overwegingen, met als voorbeeld jouw ouders, zijn dat dan geen keuzes die je maakt vanuit de balans tussen gevoel en verstand? Je neemt daarin een middenweg.
De kunst is dus om een balans te vinden tussen gevoel en verstand en soms is dat best lastig, Zoals inderdaad met dat liedje. Mijn gevoel bracht me helemaal in katzwijm, maar dan denk ik weer "wees voorzichtig". Met zo'n actie van hem is het dan best moeilijk. Automatisch denk ik dan dat iemand zoiets niet zomaar doet, maar omdat er helemaal niks wordt uitgesproken, dus voor mij op dat moment dan niks tastbaars, durf ik er niet echt van te "genieten". Ook al weet ik dat het zo gemeend is.......
Mezelf als gevoelsmens zien, heb ik eigenlijk nooit gedaan. Stom is dat eigenlijk, want ik voel inderdaad heel veel dingen goed aan, ik voel mensen aan en ik kan me altijd heel goed verplaatsen in een ander.
Mensen geef ik ook de ruimte om te zijn wie ze zijn, ook als er dingen zijn die ik zelf nooit zou doen. Dan heb ik het voornamelijk over de mensen in mijn omgeving waar ik van hou en die van mij houden zoals ik ben met al mijn negatieve of minder leuke dingetjes.
Het werkt twee kanten op, zoals ik wil dat er met mij wordt omgegaan, zo behandel ik een ander ook.......
Jouw posting heeft me weer aan 't denken gezet. Misschien is het wel dapper van me, maar ik ben er achter gekomen dat door mijn reageren gebaseerd op pure rationele beslissingen, ik mezelf behoorlijk heb belemmerd en kan belemmeren.
En zelf ben je degene die verantwoordelijk is voor je eigen geluk, je eigen leven. Als iets niet prettig aanvoelt, of als er iets is waardoor je niet gelukkig bent, dan moet je daar dan toch zelf iets aan doen? Vandaar die ommezwaai. Want keer op keer is bewezen dat mijn gevoel zo sterk is, dat ik daar gewoon op moet leren vertrouwen.
Dat wat jij zegt over beslissingen uit rationele overwegingen, met als voorbeeld jouw ouders, zijn dat dan geen keuzes die je maakt vanuit de balans tussen gevoel en verstand? Je neemt daarin een middenweg.
De kunst is dus om een balans te vinden tussen gevoel en verstand en soms is dat best lastig, Zoals inderdaad met dat liedje. Mijn gevoel bracht me helemaal in katzwijm, maar dan denk ik weer "wees voorzichtig". Met zo'n actie van hem is het dan best moeilijk. Automatisch denk ik dan dat iemand zoiets niet zomaar doet, maar omdat er helemaal niks wordt uitgesproken, dus voor mij op dat moment dan niks tastbaars, durf ik er niet echt van te "genieten". Ook al weet ik dat het zo gemeend is.......
Mezelf als gevoelsmens zien, heb ik eigenlijk nooit gedaan. Stom is dat eigenlijk, want ik voel inderdaad heel veel dingen goed aan, ik voel mensen aan en ik kan me altijd heel goed verplaatsen in een ander.
Mensen geef ik ook de ruimte om te zijn wie ze zijn, ook als er dingen zijn die ik zelf nooit zou doen. Dan heb ik het voornamelijk over de mensen in mijn omgeving waar ik van hou en die van mij houden zoals ik ben met al mijn negatieve of minder leuke dingetjes.
Het werkt twee kanten op, zoals ik wil dat er met mij wordt omgegaan, zo behandel ik een ander ook.......
woensdag 14 mei 2008 om 13:04
Daar gaan we weer. Weer die onzekerheid, twijfels of ik mezelf niet verblind door die verliefdheid. Jakkes...Wat moet ik hier nu mee? Waarschijnlijk heeft niemand daar een antwoord op en misschien moet ik eens echt op mezelf leren vertrouwen en me niet laten beinvloeden door meningen van "buitenaf". Maar ik word zo heen en weer geslingerd momenteel....
woensdag 14 mei 2008 om 13:09
quote:lafjoetwo schreef op 14 mei 2008 @ 13:04:
Daar gaan we weer. Weer die onzekerheid, twijfels of ik mezelf niet verblind door die verliefdheid. Jakkes...Wat moet ik hier nu mee? Waarschijnlijk heeft niemand daar een antwoord op en misschien moet ik eens echt op mezelf leren vertrouwen en me niet laten beinvloeden door meningen van "buitenaf". Maar ik word zo heen en weer geslingerd momenteel....
Lafjoetje wáár twijfel je dan precies aan?
Garanties heb je nooit en het enige wat je écht zeker kan weten is dat je vroeg of laat dood gaat.
Verder moet je alles maar laten komen zoals het komt.
Daar gaan we weer. Weer die onzekerheid, twijfels of ik mezelf niet verblind door die verliefdheid. Jakkes...Wat moet ik hier nu mee? Waarschijnlijk heeft niemand daar een antwoord op en misschien moet ik eens echt op mezelf leren vertrouwen en me niet laten beinvloeden door meningen van "buitenaf". Maar ik word zo heen en weer geslingerd momenteel....
Lafjoetje wáár twijfel je dan precies aan?
Garanties heb je nooit en het enige wat je écht zeker kan weten is dat je vroeg of laat dood gaat.
Verder moet je alles maar laten komen zoals het komt.
woensdag 14 mei 2008 om 13:14
Heb eigenlijk geen idee waar ik aan twijfel.
Wat ik me afvraag, waarom kan ik dat soort dingen niet over mee heen laten komen? Het houdt me toch te veel bezig naar mijn zin. Ik leef mijn leven wel, en hang echt niet hysterisch op de bank, maar ik word er onzeker van. Komt ook doordat ik er vanmorgen met iemand over heb gehad. En die bekeek het vanaf de andere kant. Dan denk ik weer "ben ik nou gek" "laat ik me verblinden"?
Wat ik me afvraag, waarom kan ik dat soort dingen niet over mee heen laten komen? Het houdt me toch te veel bezig naar mijn zin. Ik leef mijn leven wel, en hang echt niet hysterisch op de bank, maar ik word er onzeker van. Komt ook doordat ik er vanmorgen met iemand over heb gehad. En die bekeek het vanaf de andere kant. Dan denk ik weer "ben ik nou gek" "laat ik me verblinden"?
woensdag 14 mei 2008 om 16:01
Hallo Effie,
Als ik jouw verhaaltje zo lees, dan lijkt het me helemaal een lastige situatie. Natuurlijk ken ik het hele verhaal niet, maar persoonlijk zou ik het geen prettig idee vinden als er iemand in mijn leven komt terwijl hij een relatie heeft. Bij mij zouden de gedachten door het hoofd blijven spoken of hij hetzelfde niet ooit bij mij zou doen.
Gelukkig is het bij mij niet zo gelopen. Ik heb hem wel ontmoet op het moment dat hij op het punt stond zijn relatie te verbreken, maar hij nam pas contact met me op, nadat het over was met zijn nu ex. In het begin heb ik even getwijfeld. Ik zat nl. niet te wachten op iemand die net uit een langdurige relatie kwam. Vaak is het toch zo dat je eerst het ene moet verwerken om je te kunnen geven in een volgende relatie. Maar...omdat hij zo stellig was en het goed aanvoelde, ben ik daarin toch mee gegaan. Ik heb mijn gevoel gevolgd. Tot het moment dat ik merkte dat hij wel degelijk met dingen zat. Dit heb ik toen aangegeven en ik bleek later gelijk te hebben.
Tegen mijn vriendinnen heb ik toen (op het moment dat hij het beeindigde) gezegd dat hij er nog wel op terug zou komen, ik wist niet wanneer en ook niet hoe, maar ik was ervan overtuigd dat dat zou gebeuren.
En dat gebeurde ook niet lang daarna, hij zorgde ervoor dat ik hem niet vergat. Hij bleef contact zoeken en als we elkaar niet tegen kwamen, dan zocht hij me op in mijn stamkroeg.
Op een gegeven moment trok ik dat niet meer en ben afstand gaan nemen. Toen hij dit merkte, zocht hij meer toenadering en hebben we dat gesprek gehad waarin ik in mijn openingspost vertel. Sindsdien is het contact veranderd...Ik noem het contact, want meer is er op dit moment niet. Ik merk alleen verandering, er is nog niets uitgesproken qua gevoel. Wat ik wel zeker weet is dat hij wel degelijk iets voor me voelt, maar wat dat iets nou is, of dat iets nu genoeg is voor wat ik wil, dat is mij nog onduidelijk.
Ik hoef ook niet per se te weten waar dit heen leidt. Wat ik wel belangrijk vind, is dat ik mezelf hierin niet verlies of voorbij loop. Dat is dus waar ik bij mezelf voor waak. Nu is het in mijn geval een beetje lastig, omdat ik vaak de neiging heb om alles wat te dicht bij me komt, direct af te stoten zodra het voor mij onduidelijk (dus geen controle en daarom dus eng) word. En daar komt bij mij die twijfel, die onzekerheid vandaan....
Begrijp ik het nu goed en hebben jullie inmiddels wel een relatie? Je zegt dat hij heeft gekozen voor alles, wat zorgt er dan voor dat je toch die twijfels hebt? Is het de manier waarop het is gelopen? Of heb je daar een andere reden voor?
Als ik jouw verhaaltje zo lees, dan lijkt het me helemaal een lastige situatie. Natuurlijk ken ik het hele verhaal niet, maar persoonlijk zou ik het geen prettig idee vinden als er iemand in mijn leven komt terwijl hij een relatie heeft. Bij mij zouden de gedachten door het hoofd blijven spoken of hij hetzelfde niet ooit bij mij zou doen.
Gelukkig is het bij mij niet zo gelopen. Ik heb hem wel ontmoet op het moment dat hij op het punt stond zijn relatie te verbreken, maar hij nam pas contact met me op, nadat het over was met zijn nu ex. In het begin heb ik even getwijfeld. Ik zat nl. niet te wachten op iemand die net uit een langdurige relatie kwam. Vaak is het toch zo dat je eerst het ene moet verwerken om je te kunnen geven in een volgende relatie. Maar...omdat hij zo stellig was en het goed aanvoelde, ben ik daarin toch mee gegaan. Ik heb mijn gevoel gevolgd. Tot het moment dat ik merkte dat hij wel degelijk met dingen zat. Dit heb ik toen aangegeven en ik bleek later gelijk te hebben.
Tegen mijn vriendinnen heb ik toen (op het moment dat hij het beeindigde) gezegd dat hij er nog wel op terug zou komen, ik wist niet wanneer en ook niet hoe, maar ik was ervan overtuigd dat dat zou gebeuren.
En dat gebeurde ook niet lang daarna, hij zorgde ervoor dat ik hem niet vergat. Hij bleef contact zoeken en als we elkaar niet tegen kwamen, dan zocht hij me op in mijn stamkroeg.
Op een gegeven moment trok ik dat niet meer en ben afstand gaan nemen. Toen hij dit merkte, zocht hij meer toenadering en hebben we dat gesprek gehad waarin ik in mijn openingspost vertel. Sindsdien is het contact veranderd...Ik noem het contact, want meer is er op dit moment niet. Ik merk alleen verandering, er is nog niets uitgesproken qua gevoel. Wat ik wel zeker weet is dat hij wel degelijk iets voor me voelt, maar wat dat iets nou is, of dat iets nu genoeg is voor wat ik wil, dat is mij nog onduidelijk.
Ik hoef ook niet per se te weten waar dit heen leidt. Wat ik wel belangrijk vind, is dat ik mezelf hierin niet verlies of voorbij loop. Dat is dus waar ik bij mezelf voor waak. Nu is het in mijn geval een beetje lastig, omdat ik vaak de neiging heb om alles wat te dicht bij me komt, direct af te stoten zodra het voor mij onduidelijk (dus geen controle en daarom dus eng) word. En daar komt bij mij die twijfel, die onzekerheid vandaan....
Begrijp ik het nu goed en hebben jullie inmiddels wel een relatie? Je zegt dat hij heeft gekozen voor alles, wat zorgt er dan voor dat je toch die twijfels hebt? Is het de manier waarop het is gelopen? Of heb je daar een andere reden voor?
woensdag 14 mei 2008 om 16:26
quote:effie schreef op 14 mei 2008 @ 14:51:
Hoi lafjoetwo,
Ik zit een klein beetje in dezelfde situatie als jij... Zal 't zo kort mogelijk vertellen...:
Het contact tussen de betreffende jongen en mij begon een jaar geleden. Hij had toen nog een relatie en ging vreemd met mij (heel fout, I know!). We hadden dagelijks contact (MSN, sms) en zagen elkaar in de kroeg. We spraken nooit met elkaar af en zijn ook nooit met elkaar naar bed geweest (nog steeds niet trouwens...). Een aantal keren hebben we geprobeerd ermee te stoppen, maar iedere keer kwamen we weer bij elkaar terecht. Ook nadat hij 6 weken met vriendin gereisd had, zocht hij mij weer op. Dit duurde tot eind januari. Toen heeft hij het uitgemaakt met z'n vriendin. Wij begonnen met afspreken, bleven bij elkaar slapen etc, maar een relatie durfde hij nog niet aan. Bang dat 'ie er niet klaar voor was. Hij zat erg met zichzelf in de knoop, had spijt van het vreemdgaan etc. Tot 2 keer toe heeft ie me gezegd tijd nodig te hebben en dat 'ie het nog niet kon met mij en tot 2 keer toe stond ie een week later weer op de stoep. Nu heb ik 'm gezegd dat ik 't zat ben. Dat ik wil dat 'ie voor me gaat. Alles of niets dus. Hij heeft gekozen voor alles. Het voelt goed. Al die tijd eigenlijk al. Nu maar hopen dat m'n gevoel me niet bedriegd....
Maar ook ik loop over van twijfels, gedachten of ik misschien gek ben, mezelf pijn ga doen etc. Maarja, het voelt zo ontzettend goed en tot nu toe heeft m'n gevoel me nog nooit in de steek gelaten. Dan neem ik toch maar de gok door daar op te vertrouwen....
Hey Effie,
Ik denk dat je in een lastigere situatie zit dan Lafjoetwo. De relatie van Lafjoetwo is begonnen met vertrouwen. Hij is nooit met haar vreemd gegaan ondanks dat zijn relatie niet goed liep en heeft pas weer contact gezocht toen het uit was.. Dat is best een groot verschil. Hij heeft laten zien dat hij zijn zaakjes netjes afhandelt. Je hoeft aan het begin van zo'n relatie dus niet zo bang te zijn dat je vriend vreemdgaat aangezien hij dat ook niet met jou deed op dat moment.
Voor jou lijkt het mij heel moeilijk aangezien je weet hoe jij zelf aan je relatie gekomen bent met je vriend. Waar haal je het vertrouwen vandaan? Geen idee aangezien jullie je natuurlijk niet van elkaars beste kant hebben laten zien aan het begin van jullie relatie. Ik kan je voor de rest geen tips geven. Ik zou ook niet blind vertrouwen eigenlijk. Als ik jou was zou ik eens met mijn vriend praten over deze twijfels misschien kan hij ze wegnemen ??
Succes in ieder geval.
Hoi lafjoetwo,
Ik zit een klein beetje in dezelfde situatie als jij... Zal 't zo kort mogelijk vertellen...:
Het contact tussen de betreffende jongen en mij begon een jaar geleden. Hij had toen nog een relatie en ging vreemd met mij (heel fout, I know!). We hadden dagelijks contact (MSN, sms) en zagen elkaar in de kroeg. We spraken nooit met elkaar af en zijn ook nooit met elkaar naar bed geweest (nog steeds niet trouwens...). Een aantal keren hebben we geprobeerd ermee te stoppen, maar iedere keer kwamen we weer bij elkaar terecht. Ook nadat hij 6 weken met vriendin gereisd had, zocht hij mij weer op. Dit duurde tot eind januari. Toen heeft hij het uitgemaakt met z'n vriendin. Wij begonnen met afspreken, bleven bij elkaar slapen etc, maar een relatie durfde hij nog niet aan. Bang dat 'ie er niet klaar voor was. Hij zat erg met zichzelf in de knoop, had spijt van het vreemdgaan etc. Tot 2 keer toe heeft ie me gezegd tijd nodig te hebben en dat 'ie het nog niet kon met mij en tot 2 keer toe stond ie een week later weer op de stoep. Nu heb ik 'm gezegd dat ik 't zat ben. Dat ik wil dat 'ie voor me gaat. Alles of niets dus. Hij heeft gekozen voor alles. Het voelt goed. Al die tijd eigenlijk al. Nu maar hopen dat m'n gevoel me niet bedriegd....
Maar ook ik loop over van twijfels, gedachten of ik misschien gek ben, mezelf pijn ga doen etc. Maarja, het voelt zo ontzettend goed en tot nu toe heeft m'n gevoel me nog nooit in de steek gelaten. Dan neem ik toch maar de gok door daar op te vertrouwen....
Hey Effie,
Ik denk dat je in een lastigere situatie zit dan Lafjoetwo. De relatie van Lafjoetwo is begonnen met vertrouwen. Hij is nooit met haar vreemd gegaan ondanks dat zijn relatie niet goed liep en heeft pas weer contact gezocht toen het uit was.. Dat is best een groot verschil. Hij heeft laten zien dat hij zijn zaakjes netjes afhandelt. Je hoeft aan het begin van zo'n relatie dus niet zo bang te zijn dat je vriend vreemdgaat aangezien hij dat ook niet met jou deed op dat moment.
Voor jou lijkt het mij heel moeilijk aangezien je weet hoe jij zelf aan je relatie gekomen bent met je vriend. Waar haal je het vertrouwen vandaan? Geen idee aangezien jullie je natuurlijk niet van elkaars beste kant hebben laten zien aan het begin van jullie relatie. Ik kan je voor de rest geen tips geven. Ik zou ook niet blind vertrouwen eigenlijk. Als ik jou was zou ik eens met mijn vriend praten over deze twijfels misschien kan hij ze wegnemen ??
Succes in ieder geval.
woensdag 14 mei 2008 om 16:32
@ Lafjoetwo,
Ik denk niet dat je zo moet twijfelen. Zoals eerder gezegd zijn er nooit garanties en dan kan het toch heel leuk zijn. Daarnaast heb ik met mijn vriend ook een moeilijke start gehad waarbij anderen zo hun twijfels bij hadden maar ook dat is gelukt. Als iets een keer fout gaat hoeft dat niet het einde te betekenen. Jij weet nog altijd of je iets aankunt of niet. En als jij je goed voelt dan moet je er lekker voor gaan het is leuk zolang het leuk is en daarna zie je wel verder toch? Je moet je echt niet teveel van anderen aantrekken hoor Je kunt je beter afvragen of je ermee kunt leven als je het niet geprobeerd hebt... Dat heb ik ook gedaan en ben toen tot de conclusie gekomen dat ik daar niet mee om zou kunnen gaan. Ik heb liever dat het hartstikke fout loopt dan dat ik het niet probeer.
(Heel even voor de duidelijkheid. Ik heb het hier nu niet over geweldadige relaties of iets dergelijks dan denk ik daar namelijk toch iets anders over).
Ik denk niet dat je zo moet twijfelen. Zoals eerder gezegd zijn er nooit garanties en dan kan het toch heel leuk zijn. Daarnaast heb ik met mijn vriend ook een moeilijke start gehad waarbij anderen zo hun twijfels bij hadden maar ook dat is gelukt. Als iets een keer fout gaat hoeft dat niet het einde te betekenen. Jij weet nog altijd of je iets aankunt of niet. En als jij je goed voelt dan moet je er lekker voor gaan het is leuk zolang het leuk is en daarna zie je wel verder toch? Je moet je echt niet teveel van anderen aantrekken hoor Je kunt je beter afvragen of je ermee kunt leven als je het niet geprobeerd hebt... Dat heb ik ook gedaan en ben toen tot de conclusie gekomen dat ik daar niet mee om zou kunnen gaan. Ik heb liever dat het hartstikke fout loopt dan dat ik het niet probeer.
(Heel even voor de duidelijkheid. Ik heb het hier nu niet over geweldadige relaties of iets dergelijks dan denk ik daar namelijk toch iets anders over).
woensdag 14 mei 2008 om 16:38
Dat is waar Mararoulette! Die vraag heb ik mezelf dus ook gesteld. Conclusie was dus er maar gewoon voor te gaan, tenminste, het op me af te laten komen. Alleen heb ik van die mindere momenten, momenten waarop ik bevestiging nodig heb. Die zoek ik gelukkig niet bij hem, maar bij mezelf. Voel me dan ook echt een muts
woensdag 14 mei 2008 om 16:42
woensdag 14 mei 2008 om 17:07
quote:effie schreef op 14 mei 2008 @ 16:57:
Toen hij vreemdging met mij, was zijn relatie eigenlijk al op. Hij heeft alleen niet 't lef gehad 't ook daadwerkelijk uit te maken. Eigenlijk heeft 'ie in zichzelf al 3/4 jaar voor mij gekozen, alleen heeft hij dat nooit durven laten merken aan de buitenwereld en mij.
Ik haal dit stukje er even uit want dit zou dus nu precies voor mij de dealbreaker zijn. Ik vind het iets heel anders als hij gemerkt had dat hij gevoelens had voor een ander en het dan uitgemaakt had en dan eens bij jouw was komen aankloppen of je nog interresse had. Ik zou er niet mee kunnen leven dat mijn vriend het op het moment dat het niet meer gaat dit niet eerlijk naar mij toe kan communiceren maar vlucht in een andere relatie. Waar hij vervolgens ook weer niet echt voor kan kiezen en zo dus 2 levens op zijn kop zet.
Het klinkt misschien onaardig maar ik ben van mening dat je wat je niet wil dat je zelf overkomt een ander ook niet aan moet doen. Daarnaast geloof ik er in dat de manier waarop je je vriend krijgt ook iets zegt over de manier waarop je hem weer kwijt raakt. Zou je daar mee kunnen leven?
Toen hij vreemdging met mij, was zijn relatie eigenlijk al op. Hij heeft alleen niet 't lef gehad 't ook daadwerkelijk uit te maken. Eigenlijk heeft 'ie in zichzelf al 3/4 jaar voor mij gekozen, alleen heeft hij dat nooit durven laten merken aan de buitenwereld en mij.
Ik haal dit stukje er even uit want dit zou dus nu precies voor mij de dealbreaker zijn. Ik vind het iets heel anders als hij gemerkt had dat hij gevoelens had voor een ander en het dan uitgemaakt had en dan eens bij jouw was komen aankloppen of je nog interresse had. Ik zou er niet mee kunnen leven dat mijn vriend het op het moment dat het niet meer gaat dit niet eerlijk naar mij toe kan communiceren maar vlucht in een andere relatie. Waar hij vervolgens ook weer niet echt voor kan kiezen en zo dus 2 levens op zijn kop zet.
Het klinkt misschien onaardig maar ik ben van mening dat je wat je niet wil dat je zelf overkomt een ander ook niet aan moet doen. Daarnaast geloof ik er in dat de manier waarop je je vriend krijgt ook iets zegt over de manier waarop je hem weer kwijt raakt. Zou je daar mee kunnen leven?
woensdag 14 mei 2008 om 17:17
Je hebt absoluut gelijk! Als ik niet naar m'n gevoel luister, maar puur met m'n verstand denk, dan komt dit zeker boven drijven... Maar de manier waarop hij er na het beëindigen van z'n relatie mee om is gegaan, heeft mij wel vertrouwen gegeven dat hij ervan geleerd heeft en dingen in 't vervolg anders aanpakt. Tuurlijk weet je 't nooit zeker en als 't mij ook overkomt, tja, dan denk ik dat ik mezelf wel even voor m'n kop sla. En zeker dat ik er dan pijn van zal hebben, maar toch zal ik mezelf niks kwalijk nemen, want ik heb heel bewust ervoor gekozen om de gok te nemen en ben me dus ook bewust van de risico's. En dat heb ik er op dit moment voor over. Puur gebaseerd op 't goede gevoel wat ik erover heb. En ja, het kan zijn dat m'n gevoel een keertje helemaal fout zit.......
woensdag 14 mei 2008 om 18:54
Effie,
Ik ben het Mararoulette eens, dat wat je niet wil dat je zelf niet overkomt, een ander ook niet moet aandoen. En dan in zijn algemeenheid. What goes around, comes around.
Tussen de regels door meen ik te lezen dat je een beetje verdrietig bent. Het komt ook op mij over alsof je jezelf wilt overtuigen van het gevoel. Je zoekt de bevestiging in de dingen die hij naar de buitenwereld heeft uitgesproken en gedaan, maar ergens wringt er toch nog iets....
Kan er natuurlijk naast zitten...en hoop zo dat het allemaal loopt zoals jij dat wilt.....
Ik ben het Mararoulette eens, dat wat je niet wil dat je zelf niet overkomt, een ander ook niet moet aandoen. En dan in zijn algemeenheid. What goes around, comes around.
Tussen de regels door meen ik te lezen dat je een beetje verdrietig bent. Het komt ook op mij over alsof je jezelf wilt overtuigen van het gevoel. Je zoekt de bevestiging in de dingen die hij naar de buitenwereld heeft uitgesproken en gedaan, maar ergens wringt er toch nog iets....
Kan er natuurlijk naast zitten...en hoop zo dat het allemaal loopt zoals jij dat wilt.....
woensdag 14 mei 2008 om 18:55
quote:mararoulette schreef op 14 mei 2008 @ 16:42:
Ach ja iedereen heeft wel zo zijn mutserige periode. Ik zou er echt lekker van genieten. En ik moet zeggen dat stukje van het concert klonk wel heel lief en attent... Dat soort fratsen haalde mijn vriendje eerst ook nog wel uit. Eens kijken hoe ik hem weer zo ver kan krijgen hahaha
Zullen we ruilen?
Je schreef daar straks dat jullie ook een moeilijk begin hebben gehad, mag ik vragen waardoor dat kwam?
Ach ja iedereen heeft wel zo zijn mutserige periode. Ik zou er echt lekker van genieten. En ik moet zeggen dat stukje van het concert klonk wel heel lief en attent... Dat soort fratsen haalde mijn vriendje eerst ook nog wel uit. Eens kijken hoe ik hem weer zo ver kan krijgen hahaha
Zullen we ruilen?
Je schreef daar straks dat jullie ook een moeilijk begin hebben gehad, mag ik vragen waardoor dat kwam?
