Relaties
alle pijlers
Doe ik hier goed aan?
zondag 11 mei 2008 om 11:23
Dat is een vraag die momenteel door mijn hoofd spookt, en waar ik eigenlijk misschien zelf wel een antwoord op heb, maar moet het even van me afschrijven......
Het is nu al weer een half jaar geleden dat mijn vriendje het, na een relatie van 2 maanden, uitmaakte.
Het moment dat wij iets met elkaar kregen, was vrij snel nadat hij zijn lange relatie van 5 jaar had verbroken. Ik leerde hem kennen toen hij nog die relatie had, maar op het punt stond zijn relatie te verbreken. Op dat moment zat ik zelf niet te wachten op iemand in mijn leven en al helemaal niet op iemand die net uit een relatie komt. Ondanks dat hij me heel erg raakte, heb ik afstand gehouden en mijn gevoel weg gestopt.
Niet lang daarna heeft hij via via contact met me gezocht en wat bleek, de relatie had hij inmiddels verbroken. Ik heb toen mijn gevoel gevolgd en zo ontstond er een relatie. Het voelde goed en voor mij helemaal veilig. De neiging om weg te rennen van iemand die zo dicht bij me kwam, verschoof naar de achtergrond, maar was nog wel aanwezig.
Op een gegeven moment voelde ik aan dat hij met zichzelf in de knoop zat. En dat gevoel klopte. Hij maakte het uit. Hij was in de war en wist het even allemaal niet meer.
Mijn wereld stortte in, want dit had ik zo vaak aangegeven, maar hij was elke keer zo stellig ervan overtuigd dat hij helemaal klaar was met zijn ex, maar moest toegeven dat ik toch gelijk had.
Tegen mijn vriendinnen heb ik gelijk gezegd dat ik wist dat hij hier op terug zou komen, ik wist niet wanneer en wat daar dan van zou komen, maar ik wist gewoon zeker dat hij er op terug zou komen.
Dat gevoel klopte, hij bleef contact zoeken. Als hij me een paar weken niet had gezien, dan zocht hij me elke keer op in onze stamkroeg en was niet meer weg te slaan bij me.
Een periode waarin ik wel wist dat hij het contact warm wilde houden totdat hij zeker wist wat hij met me aan moest. Wat hij echt voor me voelde......Niet eerlijk en misschien zelfs erg egoistisch. Op een gegeven moment trok ik dit niet meer, en heb afstand gehouden om mezelf daartegen te beschermen.
Een maand geleden hebben wij een gesprek met elkaar gehad, waarin ik duidelijk heb gemaakt dat hij tegenstrijdige signalen afgeeft en dat dat mij verward. Dat het duidelijk is dat hij niet genoeg voor me voelt, want anders had hij wel een andere keuze gemaakt en was hij wel voor me gegaan. Hij vertelde me dat ik dat verkeerd zag, maar toen ik hem zei dat hij me dan moest vertellen hoe het echt zit, klapte hij dicht. En het enige wat hij maar bleef zeggen, was dat ik het niet goed zag.
Na dat gesprek had ik een heel goed gevoel. Ik heb eindelijk kunnen vertellen hoe ik er tegenaan keek, en wat ik aanvoelde werd bevestigd. Ik had er vrede mee.
Maar hij bleef contact met me zoeken en afgelopen donderdag ben ik hem weer tegen gekomen. Heeft me toen ook verteld dat het met ex defintief helemaal over is. Sindsdien blijft hij me smsen.
Voor mezelf heb ik besloten om het contact niet te verbreken.....go with the flow. Ik voel nog erg veel voor hem en wil mijn gevoel volgen i.p.v. alles af te kappen en me nu eens niet te laten leiden door mijn angsten. En dat is wat ik nu dus lastig vind. Ik wil mijn gevoel volgen, ondanks dat ik op mijn snufferdje kan gaan. Dat is voor mij al heel wat, want zelf ben ik een enorme controle freak. Alles waar ik dus geen controle op heb, stoot ik per definitie af...Dan reageer ik heel scherp en geef de ander dan geen kans...
Een heel lang verhaal, maar ik hoop dat er iemand is die me wat inzichten kan geven.....alvast bedankt.
Het is nu al weer een half jaar geleden dat mijn vriendje het, na een relatie van 2 maanden, uitmaakte.
Het moment dat wij iets met elkaar kregen, was vrij snel nadat hij zijn lange relatie van 5 jaar had verbroken. Ik leerde hem kennen toen hij nog die relatie had, maar op het punt stond zijn relatie te verbreken. Op dat moment zat ik zelf niet te wachten op iemand in mijn leven en al helemaal niet op iemand die net uit een relatie komt. Ondanks dat hij me heel erg raakte, heb ik afstand gehouden en mijn gevoel weg gestopt.
Niet lang daarna heeft hij via via contact met me gezocht en wat bleek, de relatie had hij inmiddels verbroken. Ik heb toen mijn gevoel gevolgd en zo ontstond er een relatie. Het voelde goed en voor mij helemaal veilig. De neiging om weg te rennen van iemand die zo dicht bij me kwam, verschoof naar de achtergrond, maar was nog wel aanwezig.
Op een gegeven moment voelde ik aan dat hij met zichzelf in de knoop zat. En dat gevoel klopte. Hij maakte het uit. Hij was in de war en wist het even allemaal niet meer.
Mijn wereld stortte in, want dit had ik zo vaak aangegeven, maar hij was elke keer zo stellig ervan overtuigd dat hij helemaal klaar was met zijn ex, maar moest toegeven dat ik toch gelijk had.
Tegen mijn vriendinnen heb ik gelijk gezegd dat ik wist dat hij hier op terug zou komen, ik wist niet wanneer en wat daar dan van zou komen, maar ik wist gewoon zeker dat hij er op terug zou komen.
Dat gevoel klopte, hij bleef contact zoeken. Als hij me een paar weken niet had gezien, dan zocht hij me elke keer op in onze stamkroeg en was niet meer weg te slaan bij me.
Een periode waarin ik wel wist dat hij het contact warm wilde houden totdat hij zeker wist wat hij met me aan moest. Wat hij echt voor me voelde......Niet eerlijk en misschien zelfs erg egoistisch. Op een gegeven moment trok ik dit niet meer, en heb afstand gehouden om mezelf daartegen te beschermen.
Een maand geleden hebben wij een gesprek met elkaar gehad, waarin ik duidelijk heb gemaakt dat hij tegenstrijdige signalen afgeeft en dat dat mij verward. Dat het duidelijk is dat hij niet genoeg voor me voelt, want anders had hij wel een andere keuze gemaakt en was hij wel voor me gegaan. Hij vertelde me dat ik dat verkeerd zag, maar toen ik hem zei dat hij me dan moest vertellen hoe het echt zit, klapte hij dicht. En het enige wat hij maar bleef zeggen, was dat ik het niet goed zag.
Na dat gesprek had ik een heel goed gevoel. Ik heb eindelijk kunnen vertellen hoe ik er tegenaan keek, en wat ik aanvoelde werd bevestigd. Ik had er vrede mee.
Maar hij bleef contact met me zoeken en afgelopen donderdag ben ik hem weer tegen gekomen. Heeft me toen ook verteld dat het met ex defintief helemaal over is. Sindsdien blijft hij me smsen.
Voor mezelf heb ik besloten om het contact niet te verbreken.....go with the flow. Ik voel nog erg veel voor hem en wil mijn gevoel volgen i.p.v. alles af te kappen en me nu eens niet te laten leiden door mijn angsten. En dat is wat ik nu dus lastig vind. Ik wil mijn gevoel volgen, ondanks dat ik op mijn snufferdje kan gaan. Dat is voor mij al heel wat, want zelf ben ik een enorme controle freak. Alles waar ik dus geen controle op heb, stoot ik per definitie af...Dan reageer ik heel scherp en geef de ander dan geen kans...
Een heel lang verhaal, maar ik hoop dat er iemand is die me wat inzichten kan geven.....alvast bedankt.
woensdag 14 mei 2008 om 19:13
Hahaha klinkt goed. Dat mag je wel vragen hoor.
Ik ga het eens proberen taktvol op te schrijven zonder dat er teveel herkenning in zit .
Mijn vriend en ik zijn al langer bij elkaar. (Ik vind 4 en nog iets jaar namelijk best wel lang maar ben voor sommige vast een groentje). Tijdens een reis naar het buitenland leerde hij iemand anders kennen. Heeft met haar besloten het met de partners (die ze allebei hadden) uit te maken en met elkaar verder te gaan. Ik was behoorlijk pissig dat mij dat maar zo even meegedeeld werd en hij alles om mijn rug om geregeld had. En natuurlijk heel verdrietig. Over hoe ik mij toen voelde zijn hier vast genoeg topics te vinden
Dus om een lang verhaal kort te maken. Hij bleek haar toch niet zo leuk te vinden kwam terug naar Nederland en wij zijn uiteindelijk (maar volgens sommige toch redelijk snel) weer verder gegaan. Ik heb het hem vergeven maar alleen omdat hij liet zien dat hij ook mijn gevoel snapte en accepteerde. Toen heb ik mijzelf 'gedwongen' om onze relatie ondanks dat het met dezelfde persoon was als eerst toch proberen los te zien van wat er eerder gebeurt was. Dat is heel moeilijk, en het lukt ook niet altijd. Maar ik kan hier gelukkig heel goed met mijn vriend over praten en ik denk dat dat wel een van de voorwaarden is.
Aan het begin werd ik nog wel eens boos omdat ik mij zo veraden voelde door hem, meestal liep ik dan een tijd chagerijnig rond en liet hij mij maar even zijn. Het is m.i. heel belangrijk dat je die gevoelens wel mag hebben, ook al heb je dingen vergeven je kunt ze niet direct vergeten. En hij moest daar ook mee leren omgaan, ondanks dat ik dat gevoel heb bij zijn acties dat dat niet betekend dat ik hem daarom NU niet meer leuk vind.
Dat was het zo'n beetje. Dit alles was overgens na 2 jaar. We zijn nu twee jaar verder en het gaat prima. We zijn nu wel gelukkig en een stuk beter aan elkaar gewaagd dan eerder. Ik weet ook dat mijn eigen gedrag er toen aan bij gedragen heeft dat hij zo reageerde maar goed dat praat zijn acties niet goed natuurlijk.
Een heel verhaal
Ik ga het eens proberen taktvol op te schrijven zonder dat er teveel herkenning in zit .
Mijn vriend en ik zijn al langer bij elkaar. (Ik vind 4 en nog iets jaar namelijk best wel lang maar ben voor sommige vast een groentje). Tijdens een reis naar het buitenland leerde hij iemand anders kennen. Heeft met haar besloten het met de partners (die ze allebei hadden) uit te maken en met elkaar verder te gaan. Ik was behoorlijk pissig dat mij dat maar zo even meegedeeld werd en hij alles om mijn rug om geregeld had. En natuurlijk heel verdrietig. Over hoe ik mij toen voelde zijn hier vast genoeg topics te vinden
Dus om een lang verhaal kort te maken. Hij bleek haar toch niet zo leuk te vinden kwam terug naar Nederland en wij zijn uiteindelijk (maar volgens sommige toch redelijk snel) weer verder gegaan. Ik heb het hem vergeven maar alleen omdat hij liet zien dat hij ook mijn gevoel snapte en accepteerde. Toen heb ik mijzelf 'gedwongen' om onze relatie ondanks dat het met dezelfde persoon was als eerst toch proberen los te zien van wat er eerder gebeurt was. Dat is heel moeilijk, en het lukt ook niet altijd. Maar ik kan hier gelukkig heel goed met mijn vriend over praten en ik denk dat dat wel een van de voorwaarden is.
Aan het begin werd ik nog wel eens boos omdat ik mij zo veraden voelde door hem, meestal liep ik dan een tijd chagerijnig rond en liet hij mij maar even zijn. Het is m.i. heel belangrijk dat je die gevoelens wel mag hebben, ook al heb je dingen vergeven je kunt ze niet direct vergeten. En hij moest daar ook mee leren omgaan, ondanks dat ik dat gevoel heb bij zijn acties dat dat niet betekend dat ik hem daarom NU niet meer leuk vind.
Dat was het zo'n beetje. Dit alles was overgens na 2 jaar. We zijn nu twee jaar verder en het gaat prima. We zijn nu wel gelukkig en een stuk beter aan elkaar gewaagd dan eerder. Ik weet ook dat mijn eigen gedrag er toen aan bij gedragen heeft dat hij zo reageerde maar goed dat praat zijn acties niet goed natuurlijk.
Een heel verhaal
woensdag 14 mei 2008 om 19:49
Lange verhalen zijn leuk om te lezen, ik schrijf ze namelijk ook
Nu begrijp ik sommige van je reacties hier ook beter, mensen beredeneren vaak vanuit hun eigen ervaringen. Is overigens heel menselijk en soms wel fijn, want zo kan je het ook van de andere kant bekijken.
Je hebt gelijk dat kunnen praten met elkaar heel belangrijk is. Wat ik belangrijk vind is vertrouwen, communicatie en respect voor elkaar.
Wel fijn voor je dat het zo gelopen is.En wat anderen ervan vinden is vaak goed bedoelde raad, vanuit bezorgdheid, maar denk wel dat jezelf het beste iets kan aanvoelen. Hun visie kan je natuurlijk meenemen en waar je iets aan hebt daar kan je wat mee doen.
Zo heb ik een vriendin waarbij de relatie anders is begonnen. Puur lichamelijk. Wij hebben haar in het begin gewaarschuwd, we zagen het niet zitten.
Op een gegeven moment wilde zij weten waar ze stonden. Zijn antwoord was dat hij geen relatie wilde. Ze heeft toen besloten om te kijken waar het heen zou leiden, ze heeft haar gevoel gevolgd. Hem de ruimte te geven, en nu zijn we een paar jaar verder en hebben ze een relatie. Hij zegt nog elke keer tegen me dat hij haar reactie / houding zo fijn vond. Had ze nl. anders gereageerd, dan was het heel anders gelopen.
Kijk en zo is iedere situatie anders....en je weet het nooit van tevoren....
Ondertussen zit ik hier wel leuk te posten, maar ben er zelf ook niet uit
Nu begrijp ik sommige van je reacties hier ook beter, mensen beredeneren vaak vanuit hun eigen ervaringen. Is overigens heel menselijk en soms wel fijn, want zo kan je het ook van de andere kant bekijken.
Je hebt gelijk dat kunnen praten met elkaar heel belangrijk is. Wat ik belangrijk vind is vertrouwen, communicatie en respect voor elkaar.
Wel fijn voor je dat het zo gelopen is.En wat anderen ervan vinden is vaak goed bedoelde raad, vanuit bezorgdheid, maar denk wel dat jezelf het beste iets kan aanvoelen. Hun visie kan je natuurlijk meenemen en waar je iets aan hebt daar kan je wat mee doen.
Zo heb ik een vriendin waarbij de relatie anders is begonnen. Puur lichamelijk. Wij hebben haar in het begin gewaarschuwd, we zagen het niet zitten.
Op een gegeven moment wilde zij weten waar ze stonden. Zijn antwoord was dat hij geen relatie wilde. Ze heeft toen besloten om te kijken waar het heen zou leiden, ze heeft haar gevoel gevolgd. Hem de ruimte te geven, en nu zijn we een paar jaar verder en hebben ze een relatie. Hij zegt nog elke keer tegen me dat hij haar reactie / houding zo fijn vond. Had ze nl. anders gereageerd, dan was het heel anders gelopen.
Kijk en zo is iedere situatie anders....en je weet het nooit van tevoren....
Ondertussen zit ik hier wel leuk te posten, maar ben er zelf ook niet uit
woensdag 14 mei 2008 om 19:58
quote:lafjoetwo schreef op 14 mei 2008 @ 19:49:
Nu begrijp ik sommige van je reacties hier ook beter, mensen beredeneren vaak vanuit hun eigen ervaringen. Is overigens heel menselijk en soms wel fijn, want zo kan je het ook van de andere kant bekijken.
Dat klopt, je hebt natuurlijk alleen je eigen ervaringen als referentie kader. En ik weet niet wat ik mijzelf geadviseerd zou hebben in die situatie als ik niet zoiets meegemaakt had.
quote:Wel fijn voor je dat het zo gelopen is.En wat anderen ervan vinden is vaak goed bedoelde raad, vanuit bezorgdheid, maar denk wel dat jezelf het beste iets kan aanvoelen. Hun visie kan je natuurlijk meenemen en waar je iets aan hebt daar kan je wat mee doen. Ik had in principe niet zo heel veel problemen met de reacties om mij heen. Mensen die mij echt kennen snapten en accepteerden het ook. Het gaat meestal om de ignorant reacties van de mensen die jou eigenlijk niet kennen maar je wel menen te kennen. Daar heb ik wel een paar van gehad. Maar goed their loss denk ik dan quote:Zo heb ik een vriendin waarbij de relatie anders is begonnen. Puur lichamelijk. Wij hebben haar in het begin gewaarschuwd, we zagen het niet zitten.
Op een gegeven moment wilde zij weten waar ze stonden. Zijn antwoord was dat hij geen relatie wilde. Ze heeft toen besloten om te kijken waar het heen zou leiden, ze heeft haar gevoel gevolgd. Hem de ruimte te geven, en nu zijn we een paar jaar verder en hebben ze een relatie. Hij zegt nog elke keer tegen me dat hij haar reactie / houding zo fijn vond. Had ze nl. anders gereageerd, dan was het heel anders gelopen.
Mijn zusje heeft iets soortgelijks meegemaakt. Ik zou het niet kunnen maar goed ik hoef het ook niet te kunnen
quote:Kijk en zo is iedere situatie anders....en je weet het nooit van tevoren....Dat klopt je weet nooit hoe je gaat reageren, dat zie je dan eigenlijk wel weer. Daar moet je eigenlijk ook niet teveel mee bezig zijn dat maakt dat je vaak de leuke momenten mist.quote:Ondertussen zit ik hier wel leuk te posten, maar ben er zelf ook niet uit Ach om mijn oma de quoten 'komt tijd komt raad'.
Nu begrijp ik sommige van je reacties hier ook beter, mensen beredeneren vaak vanuit hun eigen ervaringen. Is overigens heel menselijk en soms wel fijn, want zo kan je het ook van de andere kant bekijken.
Dat klopt, je hebt natuurlijk alleen je eigen ervaringen als referentie kader. En ik weet niet wat ik mijzelf geadviseerd zou hebben in die situatie als ik niet zoiets meegemaakt had.
quote:Wel fijn voor je dat het zo gelopen is.En wat anderen ervan vinden is vaak goed bedoelde raad, vanuit bezorgdheid, maar denk wel dat jezelf het beste iets kan aanvoelen. Hun visie kan je natuurlijk meenemen en waar je iets aan hebt daar kan je wat mee doen. Ik had in principe niet zo heel veel problemen met de reacties om mij heen. Mensen die mij echt kennen snapten en accepteerden het ook. Het gaat meestal om de ignorant reacties van de mensen die jou eigenlijk niet kennen maar je wel menen te kennen. Daar heb ik wel een paar van gehad. Maar goed their loss denk ik dan quote:Zo heb ik een vriendin waarbij de relatie anders is begonnen. Puur lichamelijk. Wij hebben haar in het begin gewaarschuwd, we zagen het niet zitten.
Op een gegeven moment wilde zij weten waar ze stonden. Zijn antwoord was dat hij geen relatie wilde. Ze heeft toen besloten om te kijken waar het heen zou leiden, ze heeft haar gevoel gevolgd. Hem de ruimte te geven, en nu zijn we een paar jaar verder en hebben ze een relatie. Hij zegt nog elke keer tegen me dat hij haar reactie / houding zo fijn vond. Had ze nl. anders gereageerd, dan was het heel anders gelopen.
Mijn zusje heeft iets soortgelijks meegemaakt. Ik zou het niet kunnen maar goed ik hoef het ook niet te kunnen
quote:Kijk en zo is iedere situatie anders....en je weet het nooit van tevoren....Dat klopt je weet nooit hoe je gaat reageren, dat zie je dan eigenlijk wel weer. Daar moet je eigenlijk ook niet teveel mee bezig zijn dat maakt dat je vaak de leuke momenten mist.quote:Ondertussen zit ik hier wel leuk te posten, maar ben er zelf ook niet uit Ach om mijn oma de quoten 'komt tijd komt raad'.
woensdag 14 mei 2008 om 20:09
Als jezelf middenin een situatie zit is het vaak moeilijker om dingen in te schatten. Vandaar dat ik hier ook post. niet dat ik alles mee zal nemen, maar sommige dingen zetten me aan 't denken. Conclusie is toch wel dat ik nog steeds goed zit met mijn gevoel. Krijg nl. een heel raar gevoel in mijn onderbuik als ik iets lees / hoor wat heeel bekend voorkomt, maar wat ik toch stiekum probeer weg te stoppen. Mijn alarmbellen zijn aanwezig en nu weet ik ook hoe ze werken.
Ppfff hoe was het ook al weer...geniet van het NU, want NU is alles wat je hebt. Het is ook zonde als je door zo veel na te denken, vergeet te genieten van het moment zelf....Moet nog een heleboel leren...
Oma heeft wel gelijk
Ppfff hoe was het ook al weer...geniet van het NU, want NU is alles wat je hebt. Het is ook zonde als je door zo veel na te denken, vergeet te genieten van het moment zelf....Moet nog een heleboel leren...
Oma heeft wel gelijk
woensdag 14 mei 2008 om 20:33
En dan zo doen zeker Zie het al voor me
Even een vraagje tussendoor....
Ik heb nu wel contact met ex en dat komt elke keer van hem af. Lijkt me ook wel het beste, gezien de geschiedenis. Mijn gevoel zegt me nu dat ik hem even moet laten. Als het te lang duurt, of er zit me iets dwars dan zal ik wel contact met hem opnemen. Maar vraag me af hoe dat werkt? Ik bedoel maar, je moet het op je af laten komen, maar op welke manier....hahahaha ik hang weer de muts uit geloof ik. Lijk wel een puber. Komt misschien omdat dit de 1ste is sinds 4 jaar die me echt heel erg geraakt heeft. Wat een gedoe, ga maar eens voor de spiegel staan
Even een vraagje tussendoor....
Ik heb nu wel contact met ex en dat komt elke keer van hem af. Lijkt me ook wel het beste, gezien de geschiedenis. Mijn gevoel zegt me nu dat ik hem even moet laten. Als het te lang duurt, of er zit me iets dwars dan zal ik wel contact met hem opnemen. Maar vraag me af hoe dat werkt? Ik bedoel maar, je moet het op je af laten komen, maar op welke manier....hahahaha ik hang weer de muts uit geloof ik. Lijk wel een puber. Komt misschien omdat dit de 1ste is sinds 4 jaar die me echt heel erg geraakt heeft. Wat een gedoe, ga maar eens voor de spiegel staan
donderdag 15 mei 2008 om 00:13
Laffie
Na het lezen van je openingspost meen ik voorzichtig te kunnen concluderen dat het in jouw geval geen enkele zin heeft om je iets voor te nemen, iets af te vragen of iets te besluiten. Je houdt je er namelijk toch niet aan Ik lees dat je niet iemand wil die net uit een relatie komt, dus houd je afstand, echter hij belt dat hij uit de relatie is, en je bent om (dan ís hij toch net uit een relatie of lees ik nou scheel??) Je besluit om "even afstand te houden", totdat hij belt en dan is er weer een gesprek, enzovoort enzovoort. Op die manier heeft het geen nut om een standpunt in te nemen, of hier bij elkaar te scharrelen
Na het lezen van je openingspost meen ik voorzichtig te kunnen concluderen dat het in jouw geval geen enkele zin heeft om je iets voor te nemen, iets af te vragen of iets te besluiten. Je houdt je er namelijk toch niet aan Ik lees dat je niet iemand wil die net uit een relatie komt, dus houd je afstand, echter hij belt dat hij uit de relatie is, en je bent om (dan ís hij toch net uit een relatie of lees ik nou scheel??) Je besluit om "even afstand te houden", totdat hij belt en dan is er weer een gesprek, enzovoort enzovoort. Op die manier heeft het geen nut om een standpunt in te nemen, of hier bij elkaar te scharrelen
Iets wat vier dagen bloedt en niet doodgaat is niet te vertrouwen.
donderdag 15 mei 2008 om 09:56
Hey VC,
Wat hem betreft ben ik ook echt een sucker. Dus nee, je bent niet scheel en hebt ook wel ergens gelijk . Is ook wel lastig voor me omdat ik er zo met mijn gevoel in zit. Als je kijkt naar het verloop, dan is het inderdaad waar....hij reageert en ik "hang" aan zijn lippen. Mmmmhh en dat voor iemand die graag de controle heeft....
Vandaar dat ik heb besloten om mee te gaan met the flow, want zodra ik hem zie, of iets van hem hoor, ben ik om. Alleen tja, daar komt dus die onzekerheid om de hoek kijken, want daar ben ik niet zo goed in. Heeft ook heel veel redenen. Misschien dat je me meer begrijpt als je de postings terug leest. Wat ik wel in de gaten probeer te houden, is dat ik mezelf er niet in verlies. Er is 1 keer een voorval geweest dat ik helemaal compleet over de zeik ben geweest. Toen heb ik afstand genomen. Maar goed dat heeft ook niet lang geduurd....
Vind het ook gewoon fijn om mijn ei kwijt te kunnen hier....
Wat hem betreft ben ik ook echt een sucker. Dus nee, je bent niet scheel en hebt ook wel ergens gelijk . Is ook wel lastig voor me omdat ik er zo met mijn gevoel in zit. Als je kijkt naar het verloop, dan is het inderdaad waar....hij reageert en ik "hang" aan zijn lippen. Mmmmhh en dat voor iemand die graag de controle heeft....
Vandaar dat ik heb besloten om mee te gaan met the flow, want zodra ik hem zie, of iets van hem hoor, ben ik om. Alleen tja, daar komt dus die onzekerheid om de hoek kijken, want daar ben ik niet zo goed in. Heeft ook heel veel redenen. Misschien dat je me meer begrijpt als je de postings terug leest. Wat ik wel in de gaten probeer te houden, is dat ik mezelf er niet in verlies. Er is 1 keer een voorval geweest dat ik helemaal compleet over de zeik ben geweest. Toen heb ik afstand genomen. Maar goed dat heeft ook niet lang geduurd....
Vind het ook gewoon fijn om mijn ei kwijt te kunnen hier....
donderdag 15 mei 2008 om 10:48
quote:lafjoetwo schreef op 15 mei 2008 @ 10:38:
Vraag me af wanneer ik die leeftijd mag bereiken dat ik geen pubergedrag meer vertoon. Momenteel voel ik me 20 jaar jonger, voel me echt een muts...
Geloof dat ik behoorlijk wakker ben nu Tegen de tijd dat je net als Cherry en ik 180 bent dan komt het allemaal goed..
Vraag me af wanneer ik die leeftijd mag bereiken dat ik geen pubergedrag meer vertoon. Momenteel voel ik me 20 jaar jonger, voel me echt een muts...
Geloof dat ik behoorlijk wakker ben nu Tegen de tijd dat je net als Cherry en ik 180 bent dan komt het allemaal goed..
donderdag 15 mei 2008 om 10:57
Nou ja Suup. Ik heb vorige week voor mijn verjaardag een roze rollator met strass op de handremmen gekregen. Is dat soms ook weer te jeugdig?
anoniem_50777 wijzigde dit bericht op 15-05-2008 10:58
Reden: HandremmeM ..., komt door dat memmentopic.
Reden: HandremmeM ..., komt door dat memmentopic.
% gewijzigd
Iets wat vier dagen bloedt en niet doodgaat is niet te vertrouwen.
donderdag 15 mei 2008 om 11:07
