Relaties
alle pijlers
doet hij te weinig of ik te veel?
donderdag 30 april 2009 om 20:51
Hoi allemaal,
Ik ga jullie even mijn issue voorleggen, ik zit er al tijden erg mee in mijn maag en heb in real-live niemand om erover te praten..
Ik heb mijn vriend in zijn land leren kennen toen ik daar op vakantie was. 1,5 jaar geleden is hij hier in Nederland gekomen en sindsdien wonen we samen. Dit is even in vogelvlucht verteld..
We zijn sinds een halfjaar naar België verhuisd voor de zogeheten Belgie-route. We wonen hier in een zeer riant appartement, ik werk in Nederland(Utrecht) en mijn partner heeft sinds kort ook een baan. Een heerlijk gevoel want hij kan eindelijk wat nuttigs doen voor zijn gevoel. Hij heeft ook heel vaak aangegeven dat hij me zal laten zien dat hij hard zal werken voor mij (en daar twijfel ik niet aan) en ONZE toekomst.
Mijn probleem is dat ik vind dat ik er teveel alleen voor sta.
Aan de ene kant heb ik zelf heel veel initiatief genomen omdat hij nog niet heel veel kon doen in die zin. Hij sprak/spreekt de taal nog amper, hij komt uit een heel ander land waar veel sociale voorzieningen niet eens bestaan, en waar hij dus ook geen idee van heeft. Dus in die zin maakte ik me er ook nooit druk om, maar sinds we naar België zijn verhuisd, merk ik aan mezelf dat ik me ga irriteren aan dingen die hij niet doet, (ik weet het klinkt negatief) en over hoe makkelijk hij denkt over alles. Ook qua beheersing van de Nederlandse taal, laat het hij heel wat te wensen over. In Nederland had hij geen papieren en was dus niet legaal en kon niet werken, niet naar school...
Eenmaal in Belgie, moesten we alles opnieuw ontdekken. Alles was nieuw, werk, huis, buren, vrienden, supermarkt, maar ook de bank, verzekering, internetprovider, gas-elektra, etc etc etc, echt alles niet dus. Ook hierin heb ik alle initiatief genomen maar het lijkt nu alsof mijn vriend het ook wel makkelijk vindt. Hij vraagt constant aan mij: hoe laat komt de bus? wanneer is de verzekering geregeld? wanneer gaan we naar de supermarkt? wanneer kan ik een bankrekening openen?
Misschien heb ik het er ook wel naar gemaakt ook, maar ik vind het niet helemaal eerlijk. Hij is zelf een ontzettend lief, eerlijk, zorgzaam persoon, en ik hem er ook al vele malen met hem over gepraat. Over dat ik het fijn zou vinden als hij meer initiatief zou nemen, over dat ik alles met veel liefde voor hem doe, maar dat nu ook hij zich moet laten zien.
Altijd als we hierover praten, erkent hij dat hij niet veel initiatief neemt, en dat hij wel dergelijk ziet wat ik ´allemaal´ voor hem doe, maar hij verandert er ook niet veel aan..
Wat dus ook voor mij een big issue is, is dat zijn Nederlands niet heel goed is. Voor dat we een half jaar geleden naar België kwamen, ging mijn vriend veel met zijn familie om, wat aan de ene kant een voordeel was, want nu kon hij met familie om zich heen wennen aan Nederland en was hij niet geheel eenzaam als ik aan het werk was. Aan de andere kant heeft het betreft zijn Nederlands niks geholpen, want zijn familie die hier al woont(de meesten al zo´n 10 jaar, toen er nog geen taalexamen hoefde worden afgelegd om Nederland binnen te komen), spreekt zeer slecht Nederlands, en naar mijn idee omdat het ze zich geen bal interesseert om maar een beetje de taal te spreken. De familie was constant met elkaar en dan spraken ze hun eigen taal met elkaar(kan ik we begrijpen) en ook met mijn vriend, en ja dat is wel jammer. We oefenen overigens wel samen thuis, maar alleen als IK met dit initiatief neem. Ik vind het zo vermoeiend om steeds het initiatief te nemen, hij moet toch de taal leren!!!
Voor ik mijn vriend leerde kennen, sprak ik zijn taal slechts een beetje maar doordat ik zo verliefd werd en we werden gescheiden, (ik in Nederland, hij is zijn eigen land) ben ik als een gek zijn taal gaan leren. Het is sowieso een super mooie taal en wilde het altijd al leren, en ja genoeg reden om nu hard te leren zodat ik met mijn vriend kon communiceren. Inmiddels spreek ik zijn taal zo goed als vloeiend en nu kunnen we dus communiceren in zijn taal, welke ik zelf dus prachtig vind. We spreken over ALLES, zelfs ruzie maken doen we in deze taal. Nu is dit wel weer een belemmering voor zijn Nederlands want je gaat gewoon snel over in zijn taal.
Hij deed en doet er nog steeds echt bijna niks aan om de taal beter te leren. Ik hem vreselijk veel boeken, cd-roms, dvd's, werkboeken, woordenboeken etc voor hem gekocht, maar gebruiken....echt niet. Hij spreekt wel-wat Nederlands, maar lang niet voldoende!!! Nu heeft hij in zijn geboorteland ook niet een groot studie verleden. Hij heeft daar zijn middelbare school gegaan en is daarna gaan werken. Hij vind het moeilijk om lang geconcentreerd te zijn en als hij lange stukken tekst moet lezen, wordt hij moe en krijgt hij hoofdpijn zegt hij.
(ik herken dit wel van mijn middelbare schooltijd, toen ik bijvoorbeeld Natuurkunde voorgeschoteld kreeg en er geen ene bal van snapte en niet begreep hoe ik dat ooit moest gaan begrijpen/snappen ehhhh).
Ik erken dat ik een streber be, als ik iets wil, ga ik er voor de volle 100% voor, hou van organiseren, zorg graag voor anderen(vergeet mezelf daarin weleens), heb best veel doorzettingsvermogen Ik zou gewoon zo graag zien dat mijn vriend ook zijn verantwoordelijkheden neemt zodat we het vanaf nu SAMEN doen en niet alleen ik die alles regelt...
Ik ben bang dat als ik een keer helemaal niets zou regelen (geen bank, verzekering, werk voor hem, voor mij, huishouden etc etc, dat het helemaal niet gebeurt, maar dat is misschien mijn fout....
Hoe stimuleer ik mijn vriend op een positieve manier om meer verantwoordelijkheden te nemen.???
Hoop dat ik een beetje duidelijk ben
Alvast bedankt!!!
Ik ga jullie even mijn issue voorleggen, ik zit er al tijden erg mee in mijn maag en heb in real-live niemand om erover te praten..
Ik heb mijn vriend in zijn land leren kennen toen ik daar op vakantie was. 1,5 jaar geleden is hij hier in Nederland gekomen en sindsdien wonen we samen. Dit is even in vogelvlucht verteld..
We zijn sinds een halfjaar naar België verhuisd voor de zogeheten Belgie-route. We wonen hier in een zeer riant appartement, ik werk in Nederland(Utrecht) en mijn partner heeft sinds kort ook een baan. Een heerlijk gevoel want hij kan eindelijk wat nuttigs doen voor zijn gevoel. Hij heeft ook heel vaak aangegeven dat hij me zal laten zien dat hij hard zal werken voor mij (en daar twijfel ik niet aan) en ONZE toekomst.
Mijn probleem is dat ik vind dat ik er teveel alleen voor sta.
Aan de ene kant heb ik zelf heel veel initiatief genomen omdat hij nog niet heel veel kon doen in die zin. Hij sprak/spreekt de taal nog amper, hij komt uit een heel ander land waar veel sociale voorzieningen niet eens bestaan, en waar hij dus ook geen idee van heeft. Dus in die zin maakte ik me er ook nooit druk om, maar sinds we naar België zijn verhuisd, merk ik aan mezelf dat ik me ga irriteren aan dingen die hij niet doet, (ik weet het klinkt negatief) en over hoe makkelijk hij denkt over alles. Ook qua beheersing van de Nederlandse taal, laat het hij heel wat te wensen over. In Nederland had hij geen papieren en was dus niet legaal en kon niet werken, niet naar school...
Eenmaal in Belgie, moesten we alles opnieuw ontdekken. Alles was nieuw, werk, huis, buren, vrienden, supermarkt, maar ook de bank, verzekering, internetprovider, gas-elektra, etc etc etc, echt alles niet dus. Ook hierin heb ik alle initiatief genomen maar het lijkt nu alsof mijn vriend het ook wel makkelijk vindt. Hij vraagt constant aan mij: hoe laat komt de bus? wanneer is de verzekering geregeld? wanneer gaan we naar de supermarkt? wanneer kan ik een bankrekening openen?
Misschien heb ik het er ook wel naar gemaakt ook, maar ik vind het niet helemaal eerlijk. Hij is zelf een ontzettend lief, eerlijk, zorgzaam persoon, en ik hem er ook al vele malen met hem over gepraat. Over dat ik het fijn zou vinden als hij meer initiatief zou nemen, over dat ik alles met veel liefde voor hem doe, maar dat nu ook hij zich moet laten zien.
Altijd als we hierover praten, erkent hij dat hij niet veel initiatief neemt, en dat hij wel dergelijk ziet wat ik ´allemaal´ voor hem doe, maar hij verandert er ook niet veel aan..
Wat dus ook voor mij een big issue is, is dat zijn Nederlands niet heel goed is. Voor dat we een half jaar geleden naar België kwamen, ging mijn vriend veel met zijn familie om, wat aan de ene kant een voordeel was, want nu kon hij met familie om zich heen wennen aan Nederland en was hij niet geheel eenzaam als ik aan het werk was. Aan de andere kant heeft het betreft zijn Nederlands niks geholpen, want zijn familie die hier al woont(de meesten al zo´n 10 jaar, toen er nog geen taalexamen hoefde worden afgelegd om Nederland binnen te komen), spreekt zeer slecht Nederlands, en naar mijn idee omdat het ze zich geen bal interesseert om maar een beetje de taal te spreken. De familie was constant met elkaar en dan spraken ze hun eigen taal met elkaar(kan ik we begrijpen) en ook met mijn vriend, en ja dat is wel jammer. We oefenen overigens wel samen thuis, maar alleen als IK met dit initiatief neem. Ik vind het zo vermoeiend om steeds het initiatief te nemen, hij moet toch de taal leren!!!
Voor ik mijn vriend leerde kennen, sprak ik zijn taal slechts een beetje maar doordat ik zo verliefd werd en we werden gescheiden, (ik in Nederland, hij is zijn eigen land) ben ik als een gek zijn taal gaan leren. Het is sowieso een super mooie taal en wilde het altijd al leren, en ja genoeg reden om nu hard te leren zodat ik met mijn vriend kon communiceren. Inmiddels spreek ik zijn taal zo goed als vloeiend en nu kunnen we dus communiceren in zijn taal, welke ik zelf dus prachtig vind. We spreken over ALLES, zelfs ruzie maken doen we in deze taal. Nu is dit wel weer een belemmering voor zijn Nederlands want je gaat gewoon snel over in zijn taal.
Hij deed en doet er nog steeds echt bijna niks aan om de taal beter te leren. Ik hem vreselijk veel boeken, cd-roms, dvd's, werkboeken, woordenboeken etc voor hem gekocht, maar gebruiken....echt niet. Hij spreekt wel-wat Nederlands, maar lang niet voldoende!!! Nu heeft hij in zijn geboorteland ook niet een groot studie verleden. Hij heeft daar zijn middelbare school gegaan en is daarna gaan werken. Hij vind het moeilijk om lang geconcentreerd te zijn en als hij lange stukken tekst moet lezen, wordt hij moe en krijgt hij hoofdpijn zegt hij.
(ik herken dit wel van mijn middelbare schooltijd, toen ik bijvoorbeeld Natuurkunde voorgeschoteld kreeg en er geen ene bal van snapte en niet begreep hoe ik dat ooit moest gaan begrijpen/snappen ehhhh).
Ik erken dat ik een streber be, als ik iets wil, ga ik er voor de volle 100% voor, hou van organiseren, zorg graag voor anderen(vergeet mezelf daarin weleens), heb best veel doorzettingsvermogen Ik zou gewoon zo graag zien dat mijn vriend ook zijn verantwoordelijkheden neemt zodat we het vanaf nu SAMEN doen en niet alleen ik die alles regelt...
Ik ben bang dat als ik een keer helemaal niets zou regelen (geen bank, verzekering, werk voor hem, voor mij, huishouden etc etc, dat het helemaal niet gebeurt, maar dat is misschien mijn fout....
Hoe stimuleer ik mijn vriend op een positieve manier om meer verantwoordelijkheden te nemen.???
Hoop dat ik een beetje duidelijk ben
Alvast bedankt!!!
anoniem_84908 wijzigde dit bericht op 02-05-2009 01:08
Reden: ik had het woord baantje getypt wat enigsins minachtend kan overkomen. Ben me hiervan bewust dus wilde dit graag veranderen in BAAN, want ben hartstikke trots op hem!
Reden: ik had het woord baantje getypt wat enigsins minachtend kan overkomen. Ben me hiervan bewust dus wilde dit graag veranderen in BAAN, want ben hartstikke trots op hem!
% gewijzigd
vrijdag 1 mei 2009 om 00:13
Ik denk dat jouw man beter zijn best moet doen om de taal te beheersen, maar je moet er toch ook rekening mee houden dat weinig mannen een talenknobbel hebben, en 1,5 jaar om vloeiend nederlands te spreken, dat is echt veel te kort. Ik zou ook niet de weg begaan met cd roms en talencursussen, vind een boek wat hem interesseert en laat hem dat lezen en daarna praten jullie samen over dat boek, de strekking van het verhaal, hoe hij bepaalde dingen opvat etc. of begin eerst met krantenartikelen, laat hem tv kijken naar nederlandse/vlaamse programma's dan. Ik hoop dat het goed komt.
vrijdag 1 mei 2009 om 00:19
quote:elninjoo schreef op 01 mei 2009 @ 00:04:
Ik vind 't gewoon niet slim en eigenlijk ronduit asociaal om een illegale profiteur buitenlander te importeren voor je eigen genot. Dus als je je billen brandt, mag je ook lekker zelf op de blaren zitten.
Ik neem aan dat je het doelt op het 'illegale' wat jij asociaal noemt. Ik voel mij namelijk alles behalve asociaal, nu mijn man op geheel legale wijze naar NL is gekomen.
Ik zou overigens wel moeite hebben met een 'illegaal', het zegt wat mij betreft namelijk wel iets over hem en zijn familie. Namelijk dat het ze geen ruk uitmaakt dat het niet mag en profiteren van mogelijkheden (waarschijnlijk een toeristenvisum ofzo) die niet voor deze situatie bestemd zijn.
Ik vind 't gewoon niet slim en eigenlijk ronduit asociaal om een illegale profiteur buitenlander te importeren voor je eigen genot. Dus als je je billen brandt, mag je ook lekker zelf op de blaren zitten.
Ik neem aan dat je het doelt op het 'illegale' wat jij asociaal noemt. Ik voel mij namelijk alles behalve asociaal, nu mijn man op geheel legale wijze naar NL is gekomen.
Ik zou overigens wel moeite hebben met een 'illegaal', het zegt wat mij betreft namelijk wel iets over hem en zijn familie. Namelijk dat het ze geen ruk uitmaakt dat het niet mag en profiteren van mogelijkheden (waarschijnlijk een toeristenvisum ofzo) die niet voor deze situatie bestemd zijn.
if we all light up, we can scare away the dark...
vrijdag 1 mei 2009 om 00:30
quote:toetyfroety schreef op 01 mei 2009 @ 00:13:
Ik denk dat jouw man beter zijn best moet doen om de taal te beheersen, maar je moet er toch ook rekening mee houden dat weinig mannen een talenknobbel hebben, en 1,5 jaar om vloeiend nederlands te spreken, dat is echt veel te kort. Ik zou ook niet de weg begaan met cd roms en talencursussen, vind een boek wat hem interesseert en laat hem dat lezen en daarna praten jullie samen over dat boek, de strekking van het verhaal, hoe hij bepaalde dingen opvat etc. of begin eerst met krantenartikelen, laat hem tv kijken naar nederlandse/vlaamse programma's dan. Ik hoop dat het goed komt.Binnen een jaar vrijwel vloeiend Nederlands spreken kan wél, mijn man is er het levende bewijs van. Het kost alleen heel veel inspanning en discipline. Toegegeven: hij is wel hoog opgeleid en heeft een aardige talenknobbel maar hij is echt niet mega briljant hoor. Als mijn man het kan, kunnen anderen het ook. En cursussen en boeken zijn maar een klein deel natuurlijk. De krant lezen, Nederlandse boeken lezen (in de bieb zijn speciale leesboekjes voor volwassenen die NT2 doen) Nederlandse TV kijken, altijd thuis Nederlands praten, etc. is nog veel belangrijker.
Ik denk dat jouw man beter zijn best moet doen om de taal te beheersen, maar je moet er toch ook rekening mee houden dat weinig mannen een talenknobbel hebben, en 1,5 jaar om vloeiend nederlands te spreken, dat is echt veel te kort. Ik zou ook niet de weg begaan met cd roms en talencursussen, vind een boek wat hem interesseert en laat hem dat lezen en daarna praten jullie samen over dat boek, de strekking van het verhaal, hoe hij bepaalde dingen opvat etc. of begin eerst met krantenartikelen, laat hem tv kijken naar nederlandse/vlaamse programma's dan. Ik hoop dat het goed komt.Binnen een jaar vrijwel vloeiend Nederlands spreken kan wél, mijn man is er het levende bewijs van. Het kost alleen heel veel inspanning en discipline. Toegegeven: hij is wel hoog opgeleid en heeft een aardige talenknobbel maar hij is echt niet mega briljant hoor. Als mijn man het kan, kunnen anderen het ook. En cursussen en boeken zijn maar een klein deel natuurlijk. De krant lezen, Nederlandse boeken lezen (in de bieb zijn speciale leesboekjes voor volwassenen die NT2 doen) Nederlandse TV kijken, altijd thuis Nederlands praten, etc. is nog veel belangrijker.
if we all light up, we can scare away the dark...
vrijdag 1 mei 2009 om 00:30
Zo hee... ik vind het behoorlijk respectloos naar jou toe zeg, die houding van je vriend. Jij leert zijn taal wel, regelt ALLES, emigreert in feite zelfs nog voor hem, terwijl je wel nog in Utrecht werkt. Ik vind dat nog al een opoffering zeg, forenzen naar Utrecht vanuit Belgie. En hij lummelt een beetje bij zijn eigen familie en doet de moeite niet om de taal te leren? Wil hij er hier wel wat van maken? Wil hij jou wel echt leren kennen, en jouw vrienden en familie? Dan is zorgen dat je de taal machtig wordt toch wel het eerste lijkt me. Jouw verhaal doet mij twijfelen aan zijn motieven om hierheen te komen. Je zou toch verwachten dat hij hierheen is gekomen om er samen met jou wat van te maken. Niet om op kosten en moeite van jou een beetje rond te hangen hier?
Misschien reageer ik nogal bot maar ik hoor maar weinig succesverhalen. Vaak blijken het profiteurs. Helaas ook twee van zulke situaties in mijn eigen familie gehad. Is jouw man Afrikaans? Houd er rekening mee dat er dan ook nog eens een flink cultuurverschil de kop op kan steken. Hele andere mentaliteit. Om het nog makkelijker te maken.
Je moet wel knettergek op je vriend zijn om dit allemaal te doen. Ik hoop dat je geen loer gedraaid wordt.
Misschien reageer ik nogal bot maar ik hoor maar weinig succesverhalen. Vaak blijken het profiteurs. Helaas ook twee van zulke situaties in mijn eigen familie gehad. Is jouw man Afrikaans? Houd er rekening mee dat er dan ook nog eens een flink cultuurverschil de kop op kan steken. Hele andere mentaliteit. Om het nog makkelijker te maken.
Je moet wel knettergek op je vriend zijn om dit allemaal te doen. Ik hoop dat je geen loer gedraaid wordt.
Zo. En dan ga ik nu een wijntje inschenken...
vrijdag 1 mei 2009 om 03:40
Ha Melissa,
Het plaatje wat je schetst, komt op mij over alsof jouw partner het helemaal voor elkaar heeft. Want: zijn gedrag heeft geen enkele consequentie.
Sterker nog: hij heeft het helemaal voor elkaar. Jij regelt nog steeds alles en hij nog steeds niets. Jij wilt dat hij zich meer inzet, maar hij doet dat nog steeds niet en er verandert voor hem niets.
Hij heeft een huis, voedsel en iemand die al zijn zaakjes regelt...waarom ZOU hij veranderen??
Jouw ambitie moet zijn ambitie zijn heb ik het gevoel. Maar door alle regels heen lees ik nergens wat hem drijft. En wat zijn input is. Ja, behalve dat hij lief is.
Kon je beter een hondje nemen.
Waarom accepteer je zijn gedrag??
Het plaatje wat je schetst, komt op mij over alsof jouw partner het helemaal voor elkaar heeft. Want: zijn gedrag heeft geen enkele consequentie.
Sterker nog: hij heeft het helemaal voor elkaar. Jij regelt nog steeds alles en hij nog steeds niets. Jij wilt dat hij zich meer inzet, maar hij doet dat nog steeds niet en er verandert voor hem niets.
Hij heeft een huis, voedsel en iemand die al zijn zaakjes regelt...waarom ZOU hij veranderen??
Jouw ambitie moet zijn ambitie zijn heb ik het gevoel. Maar door alle regels heen lees ik nergens wat hem drijft. En wat zijn input is. Ja, behalve dat hij lief is.
Kon je beter een hondje nemen.
Waarom accepteer je zijn gedrag??
Everything you see I owe to spaghetti!
vrijdag 1 mei 2009 om 09:03
Waarom accepteer je zijn gedrag??
Ik weet het echt niet, of misschien van binnen wel...
Inmiddels bijna een jaar geleden zat ik er een beetje doorheen en heb hem gezegd dat ik het niet meer trok, zijn houding vond ik niet respectvol en ik voelde me niet voldoende gewaardeerd. partner erkende dat hij niet voldoende deed, is niet gewend van huis uit om allerlei dingen te regelen(zoals jij beschreef Alejandra, mijn partner komt ook uit Z-Amerika) en echte discipline heeft hij niet.. Ik was echt super verdrietig en wist niet meer wat te doen en of ik verder wilde. Hij helemaal in tranen en gunde mij dit niet. Hij voelde zich niet goed genoeg voor mij. Nu hoef ik echt geen geleerde, super intelligente man hoor maar we verschillen op vee punten we heel erg... Hij heeft me nooit gepusht/gesmeekt om vol te blijven houden ofzo hoor (dan zou ik ook mn twijfels krijgen betreft profiteren..) en voelde zich schuldig. Maar of er echt wat veranderd is.. We gingen vrolijk verder en hebben het super leuk samen. We kunnen heel goed samen praten over van alles, hij heeft heel wat mensenkennis en is heel redelijk. We lachen ons een ongeluk over van alles en hij wilt niets liever dan met mij oude worden en kinderen krijgen. Zo beschrijft hij dit zelf en ik geloof hem daar absoluut in, alleen lijkt het of hij denk dat het allemaal vanzelf komt. Ook de praktische dingen. Ja tuurlijk ik weet het, ik regel heel veel, bijna alles. Hij is ZO makkelijk en daarom voel ik me soms enorm gecompliceerd, maar is toch niet gek da je ook beetje van hem verwacht. Het is het bekende geven en nemen.
Ik ben een optimistisch persoon en wilde onze relatie niet zomaar weggooien zonder het in ieder geval te hebben geprobeerd samen.
En al meerdere malen heb ik het besproken met hem, en dan geeft hij mij gelijk in wat ik zeg en wilt hij er echt aan werken (Nederlands).
Het is een zeer prettig persoon om mee samen te wonen en om mee samen te zijn. En dat zag ik vanaf het eerste moment al. Geloof me dat je gauw van die roze wolk af bent als je wordt gescheiden van elkaar. Maar goed met hem als persoon ben ik heel graag, maar vind wel dat we het meer Samen moeten doen.....
Ik weet het echt niet, of misschien van binnen wel...
Inmiddels bijna een jaar geleden zat ik er een beetje doorheen en heb hem gezegd dat ik het niet meer trok, zijn houding vond ik niet respectvol en ik voelde me niet voldoende gewaardeerd. partner erkende dat hij niet voldoende deed, is niet gewend van huis uit om allerlei dingen te regelen(zoals jij beschreef Alejandra, mijn partner komt ook uit Z-Amerika) en echte discipline heeft hij niet.. Ik was echt super verdrietig en wist niet meer wat te doen en of ik verder wilde. Hij helemaal in tranen en gunde mij dit niet. Hij voelde zich niet goed genoeg voor mij. Nu hoef ik echt geen geleerde, super intelligente man hoor maar we verschillen op vee punten we heel erg... Hij heeft me nooit gepusht/gesmeekt om vol te blijven houden ofzo hoor (dan zou ik ook mn twijfels krijgen betreft profiteren..) en voelde zich schuldig. Maar of er echt wat veranderd is.. We gingen vrolijk verder en hebben het super leuk samen. We kunnen heel goed samen praten over van alles, hij heeft heel wat mensenkennis en is heel redelijk. We lachen ons een ongeluk over van alles en hij wilt niets liever dan met mij oude worden en kinderen krijgen. Zo beschrijft hij dit zelf en ik geloof hem daar absoluut in, alleen lijkt het of hij denk dat het allemaal vanzelf komt. Ook de praktische dingen. Ja tuurlijk ik weet het, ik regel heel veel, bijna alles. Hij is ZO makkelijk en daarom voel ik me soms enorm gecompliceerd, maar is toch niet gek da je ook beetje van hem verwacht. Het is het bekende geven en nemen.
Ik ben een optimistisch persoon en wilde onze relatie niet zomaar weggooien zonder het in ieder geval te hebben geprobeerd samen.
En al meerdere malen heb ik het besproken met hem, en dan geeft hij mij gelijk in wat ik zeg en wilt hij er echt aan werken (Nederlands).
Het is een zeer prettig persoon om mee samen te wonen en om mee samen te zijn. En dat zag ik vanaf het eerste moment al. Geloof me dat je gauw van die roze wolk af bent als je wordt gescheiden van elkaar. Maar goed met hem als persoon ben ik heel graag, maar vind wel dat we het meer Samen moeten doen.....
vrijdag 1 mei 2009 om 09:14
Oh enne..zelf naar de supermarkt gaan doet hij hoor. Hij is ee ontzettend sociaal persoon en kan enorm leuk en goed vertellen, en ik kan dan met hem meepraten en mee lachen want ik begrijp hem. Maar in de winkel, hij spreekt daar regelmatig de winkelbediende aan om iets te vragen en daar verteld hij dan thuis heel trots over. Ik vind dat altijd leuk te horen en complimenteer hem daarin.
vrijdag 1 mei 2009 om 09:49
quote:melissa29 schreef op 30 april 2009 @ 20:51:
Hoi allemaal,
Ik ga jullie even mijn issue voorleggen, ik zit er al tijden erg mee in mijn maag en heb in real-live niemand om erover te praten..Waarom heb je niemand om dit probleem mee te bespreken? Dat lijkt me aanzienlijk zorgwekkender dan die uit de hand gelopen hobby die het integratieproject van je partner heet.
Hoi allemaal,
Ik ga jullie even mijn issue voorleggen, ik zit er al tijden erg mee in mijn maag en heb in real-live niemand om erover te praten..Waarom heb je niemand om dit probleem mee te bespreken? Dat lijkt me aanzienlijk zorgwekkender dan die uit de hand gelopen hobby die het integratieproject van je partner heet.
vrijdag 1 mei 2009 om 09:50
quote:melissa29 schreef op 30 april 2009 @ 22:06:
@ Courage, over dat investeren, daar herken ik mezelf heel erg in. Ik ben niet iemand die heel veel terug verwacht, maar een beetje mag toch wel...
Niet doen melissa. Geven wat je wilt geven vanuit jezelf, vanuit je hart. Niet investeren omdat je stiekum toch wel een klein beetje iets terug verwacht (en op meer dan iets hoopt). Als je geeft omdat je wilt geven dan wordt het echt leuk.
Het is al eerder gezegd maar een sportclub is echt een goed idee. Mijn vriend is ook niet Nederlands en praat bij zijn sport het meest Nederlands. Hij heeft overigens meteen een intensieve cursus gedaan en als we naar vrienden van mij gaan praten we nu ook grotendeels nederlands. En het geeft ook sociale contacten die niet van je partner afhankelijk zijn.
@ Courage, over dat investeren, daar herken ik mezelf heel erg in. Ik ben niet iemand die heel veel terug verwacht, maar een beetje mag toch wel...
Niet doen melissa. Geven wat je wilt geven vanuit jezelf, vanuit je hart. Niet investeren omdat je stiekum toch wel een klein beetje iets terug verwacht (en op meer dan iets hoopt). Als je geeft omdat je wilt geven dan wordt het echt leuk.
Het is al eerder gezegd maar een sportclub is echt een goed idee. Mijn vriend is ook niet Nederlands en praat bij zijn sport het meest Nederlands. Hij heeft overigens meteen een intensieve cursus gedaan en als we naar vrienden van mij gaan praten we nu ook grotendeels nederlands. En het geeft ook sociale contacten die niet van je partner afhankelijk zijn.
vrijdag 1 mei 2009 om 09:54
Melissa, jij lijkt me een hele slimme meid die haar zaakjes allemaal heel goed op een rijtje heeft.
Ik begrijp dat jouw vriend al familie in Belgie/Nederland had wonen voordat hij hier zelf heen kwam?
Niet dat ik denk dat hij alleen daarom met jou samen is, maar gezien zijn gedrag zou ik me wel even achter mijn oren krabben.....
In veel landen staan Nederland en Belgie bekend als een walhalla, daar moet je heen zien te komen want daar wordt alles je als het ware in de schoot geworpen. In Nederland is dat gelukkig niet meer zo, maar ik vind echt dat als je vriend hier zo graag wil wonen, hij meteen zijn houding moet veranderen en jij moet hem daarbij helpen. Heb namelijk ook niet het idee dat zijn familie dat doet gezien jouw posts.
Wat heeft jullie eigenlijk doen besluiten hier te gaan wonen en niet in zijn land? (gewoon interesse hoor)
Ik begrijp dat jouw vriend al familie in Belgie/Nederland had wonen voordat hij hier zelf heen kwam?
Niet dat ik denk dat hij alleen daarom met jou samen is, maar gezien zijn gedrag zou ik me wel even achter mijn oren krabben.....
In veel landen staan Nederland en Belgie bekend als een walhalla, daar moet je heen zien te komen want daar wordt alles je als het ware in de schoot geworpen. In Nederland is dat gelukkig niet meer zo, maar ik vind echt dat als je vriend hier zo graag wil wonen, hij meteen zijn houding moet veranderen en jij moet hem daarbij helpen. Heb namelijk ook niet het idee dat zijn familie dat doet gezien jouw posts.
Wat heeft jullie eigenlijk doen besluiten hier te gaan wonen en niet in zijn land? (gewoon interesse hoor)
vrijdag 1 mei 2009 om 11:10
Jij werkt keihard, reist per dag waarschijnlijk heel wat uren en woont ergens waar je niemand hebt om mee te praten. Buiten je vriend en zijn familie natuurlijk.
Je hebt het zo druk dat je waarschijnlijk geen tijd of puf meer hebt om nieuwe sociale contacten aan te gaan.
Had jouw vriend al het idee (vanwege vrienden en familie hier) om naar Europa te gaan?
Uit jouw woorden klinkt zo'n ontzettende eenzaamheid, ondanks dat je zegt het verder wel leuk te hebben met je vriend.
Hoe kan je het eigenlijk zo leuk hebben wanneer er toch belangrijke issues zijn in jullie relatie die zo aan je knagen? Dat vlak je toch niet uit door zijn persoonlijkheid? Het is toch heel erg vervelend wanneer hij steeds zijn afspraken niet nakomt?
Je bent jezelf een beetje kwijtgeraakt lijkt het wel. Je bent in die man en voor die man gaan leven. Jouw eigen doelen en streven doen er niet zo gek veel meer toe. Het is hij waar alles om draait en zijn anders moeten doen.
Probeer wat sterker en onafhankelijker te worden door een eigen leven op te bouwen naast hem. Dat gaat niet ten koste van jullie relatie, maar zal wel duidelijker gaan maken hoe hij in deze relatie staat.
Wil jij een leven met een man die er min of meer de kantjes vanaf loopt en niet echt in een maatschappij kan delen waarin hij leeft? Ga je wel eens met hem naar jouw vrienden en familie en hoe gaat hij daar dan mee om?
Je hebt het zo druk dat je waarschijnlijk geen tijd of puf meer hebt om nieuwe sociale contacten aan te gaan.
Had jouw vriend al het idee (vanwege vrienden en familie hier) om naar Europa te gaan?
Uit jouw woorden klinkt zo'n ontzettende eenzaamheid, ondanks dat je zegt het verder wel leuk te hebben met je vriend.
Hoe kan je het eigenlijk zo leuk hebben wanneer er toch belangrijke issues zijn in jullie relatie die zo aan je knagen? Dat vlak je toch niet uit door zijn persoonlijkheid? Het is toch heel erg vervelend wanneer hij steeds zijn afspraken niet nakomt?
Je bent jezelf een beetje kwijtgeraakt lijkt het wel. Je bent in die man en voor die man gaan leven. Jouw eigen doelen en streven doen er niet zo gek veel meer toe. Het is hij waar alles om draait en zijn anders moeten doen.
Probeer wat sterker en onafhankelijker te worden door een eigen leven op te bouwen naast hem. Dat gaat niet ten koste van jullie relatie, maar zal wel duidelijker gaan maken hoe hij in deze relatie staat.
Wil jij een leven met een man die er min of meer de kantjes vanaf loopt en niet echt in een maatschappij kan delen waarin hij leeft? Ga je wel eens met hem naar jouw vrienden en familie en hoe gaat hij daar dan mee om?
vrijdag 1 mei 2009 om 11:25
Jullie verschillen nogal van elkaar. Jij bent een doorpakker. Hij niet zo. Jij bent ambitieus en een beetje een streber, hij eerder het tegenover gestelde. Dat kan elkaar versterken. Dus jij doet steeds meer en hij steeds minder. Je helpt hem wel door dingen voor hem te doen, maar helpt hem niet ander gedrag aan te leren. Maar om eerlijk te zijn betwijfel ik of je dat zou moeten willen.
Ik denk niet dat het aan jou is om hem te veranderen in een gemotiveerde doorpakker. Je kan een ander niet - wezenlijk - veranderen. Je hebt het hem al op meerdere manieren proberen duidelijk te maken en hij heeft je ook gelijk gegeven. Maar blijkbaar is hij het niet dusdanig met je eens om ook daadwerkelijk stappen te nemen en zich aan te passen. Kortom hij legt je advies en kritiek naast zich neer. Dat is zijn goed recht, maar voelt voor jou niet goed.
Ik vraag me wel af, als hij dat nu al doet, hoe dat zal zijn wanneer de papieren eenmaal binnen zijn. Hij is nu - in zekere mate - nog afhankelijk van je. Dit kan een extra stimulans zijn om zich aan te passen, maar dit geldt voor hem blijkbaar niet.
Wat dat investeren betreft en dan hopen dat je - een heel klein beetje - terug krijgt is volgens mij geen goed uitgangspunt. Vaak werkt het wel zo, maar dat zou niet de reden moeten zijn om te investeren.
Ik ben een tijd met iemand bevriend geweest die zo met haar vriendschap met mij om ging. Zij stuurde heel attent altijd kaartjes bij allerlei gebeurtenissen. Daar hechtte ze veel waarde aan.Zo zit ik minder in elkaar. Ze had nog wel meer van die attente dingen die ik heel aardig vond, maar dat betekent niet dat ik zo in elkaar zit. Ik toonde mijn vriendschap op een andere manier. Zij had echter steeds meer verwachtingen hoe ik moest zijn (namelijk zoals zij) en zo was ik nou eenmaal niet. Waarmee ik wil zeggen dat je niet altijd jezelf als referentiekader moet nemen. Dat jij een streber bent, hoeft niet te zeggen dat dat goed is en dat je partner ook zou moeten zijn.
En omdat jij continu aan de kar zit te trekken, moet je niet verwachten dat hij dat van je overneemt. Wellicht doet hij wel heel wat anders en zorgt hij dat de wielen geolied zijn zodat de wagen soepeler rijdt.
Groetjes, WZK
Ik denk niet dat het aan jou is om hem te veranderen in een gemotiveerde doorpakker. Je kan een ander niet - wezenlijk - veranderen. Je hebt het hem al op meerdere manieren proberen duidelijk te maken en hij heeft je ook gelijk gegeven. Maar blijkbaar is hij het niet dusdanig met je eens om ook daadwerkelijk stappen te nemen en zich aan te passen. Kortom hij legt je advies en kritiek naast zich neer. Dat is zijn goed recht, maar voelt voor jou niet goed.
Ik vraag me wel af, als hij dat nu al doet, hoe dat zal zijn wanneer de papieren eenmaal binnen zijn. Hij is nu - in zekere mate - nog afhankelijk van je. Dit kan een extra stimulans zijn om zich aan te passen, maar dit geldt voor hem blijkbaar niet.
Wat dat investeren betreft en dan hopen dat je - een heel klein beetje - terug krijgt is volgens mij geen goed uitgangspunt. Vaak werkt het wel zo, maar dat zou niet de reden moeten zijn om te investeren.
Ik ben een tijd met iemand bevriend geweest die zo met haar vriendschap met mij om ging. Zij stuurde heel attent altijd kaartjes bij allerlei gebeurtenissen. Daar hechtte ze veel waarde aan.Zo zit ik minder in elkaar. Ze had nog wel meer van die attente dingen die ik heel aardig vond, maar dat betekent niet dat ik zo in elkaar zit. Ik toonde mijn vriendschap op een andere manier. Zij had echter steeds meer verwachtingen hoe ik moest zijn (namelijk zoals zij) en zo was ik nou eenmaal niet. Waarmee ik wil zeggen dat je niet altijd jezelf als referentiekader moet nemen. Dat jij een streber bent, hoeft niet te zeggen dat dat goed is en dat je partner ook zou moeten zijn.
En omdat jij continu aan de kar zit te trekken, moet je niet verwachten dat hij dat van je overneemt. Wellicht doet hij wel heel wat anders en zorgt hij dat de wielen geolied zijn zodat de wagen soepeler rijdt.
Groetjes, WZK
vrijdag 1 mei 2009 om 11:45
Hoi Melissa,
Wat al gezegd is, is dat jouw man doordat jij veel dingen doet en regelt niet wordt gestimuleerd. Ik denk dat dat waar is. Zou het daarbij niet kunnen dat hij onzeker wordt van jouw prestaties en daardoor zich nog meer terugtrekt in dingen regelen en ondernemen?
Ik ben zelf heel slecht in talen en voelde me altijd erg geïntimideerd door mensen die heel goed waren en daardoor trok ik me eerder terug en deed helemaal niet meer mijn best.
Daarnaast had ik een broer waarbij ik altijd het gevoel had dat hij vond beter te zijn dan ik (dat was mijn gevoel he, eigenlijk voortkomend uit mijn eigen onzekerheid). Pas toen ik los van hem kwam en meer zelfvertrouwen ontwikkelde kon ik ook meer ondernemen bij hem. Daarvoor liet ik het ook aan hem over .
(een voorbeeld: hij las altijd de kaart op wintersport als we samen gingen skieen, toen hij een jaar niet mee was deed ik dat en was ik daar heel actief in en begreep ik alles. Daarvoor vond ik altijd dat ik geen kaart kon lezen en bemoeide ik me nergens mee)
Je geeft aan dat je een streber bent en hebt daardoor misschien ook hoge verwachtingen van hem. Daarnaast het feit dat jij zijn baan 'baantje' noemt geeft ook al iets aan. Vind je deze baan niet goed genoeg voor hem?
Aan de andere kant geef je aan hem heel graag te willen helpen, doe je heel erg je best en steek je er veel tijd in. Dat vind ik heel knap!
Ik zat te denken dat als hij zich (onbewust) geïntimideerd voelt of onzeker van je wordt, hoe je er achter zou kunnen komen of dat het is en wat je er mee kan doen. Dat lijkt me lastig. Misschien dat je hem dan meer zijn eigen tempo moet laten bepalen. De motivatie om dingen te doen moet ook bij hem van binnenuit komen, en niet alleen omdat hij weet dat jij het wil. In het laatste geval houdt hij het denk ik minder lang vol.
Ik weet niet of dit het is hoor, maar het zou denk ik een onderdeel kunnen zijn van het probleem.
Veel succes!
Stjerna
Wat al gezegd is, is dat jouw man doordat jij veel dingen doet en regelt niet wordt gestimuleerd. Ik denk dat dat waar is. Zou het daarbij niet kunnen dat hij onzeker wordt van jouw prestaties en daardoor zich nog meer terugtrekt in dingen regelen en ondernemen?
Ik ben zelf heel slecht in talen en voelde me altijd erg geïntimideerd door mensen die heel goed waren en daardoor trok ik me eerder terug en deed helemaal niet meer mijn best.
Daarnaast had ik een broer waarbij ik altijd het gevoel had dat hij vond beter te zijn dan ik (dat was mijn gevoel he, eigenlijk voortkomend uit mijn eigen onzekerheid). Pas toen ik los van hem kwam en meer zelfvertrouwen ontwikkelde kon ik ook meer ondernemen bij hem. Daarvoor liet ik het ook aan hem over .
(een voorbeeld: hij las altijd de kaart op wintersport als we samen gingen skieen, toen hij een jaar niet mee was deed ik dat en was ik daar heel actief in en begreep ik alles. Daarvoor vond ik altijd dat ik geen kaart kon lezen en bemoeide ik me nergens mee)
Je geeft aan dat je een streber bent en hebt daardoor misschien ook hoge verwachtingen van hem. Daarnaast het feit dat jij zijn baan 'baantje' noemt geeft ook al iets aan. Vind je deze baan niet goed genoeg voor hem?
Aan de andere kant geef je aan hem heel graag te willen helpen, doe je heel erg je best en steek je er veel tijd in. Dat vind ik heel knap!
Ik zat te denken dat als hij zich (onbewust) geïntimideerd voelt of onzeker van je wordt, hoe je er achter zou kunnen komen of dat het is en wat je er mee kan doen. Dat lijkt me lastig. Misschien dat je hem dan meer zijn eigen tempo moet laten bepalen. De motivatie om dingen te doen moet ook bij hem van binnenuit komen, en niet alleen omdat hij weet dat jij het wil. In het laatste geval houdt hij het denk ik minder lang vol.
Ik weet niet of dit het is hoor, maar het zou denk ik een onderdeel kunnen zijn van het probleem.
Veel succes!
Stjerna
vrijdag 1 mei 2009 om 23:47
Hoi allemaal,
Enorm bedankt voor alle verdere reacties. Ik heb onverwachts bezoek gekregen dus kon niet eerder reageren. Mn bezoek is er nog steeds, erg gezellig, maar daardoor kan ik niet uitgebreid reageren wat jullie zullen begrijpen. Morgen ga ik er even voor zitten.
En even snel over het feit dat ik baantje zei, klinkt inderdaad niet ok. Ik ben heel erg trots op hem da hij dit werk nu doet en hij werkt er ook fulltime. Het was niet mijn bedoeling om dit zo neer te zetten en ik denk alles behalve minachtend over zijn baan. Ik zal het proberen te veranderen in mijn eerste bericht want kan begrijpen dat het verkeerd kan overkomen. of je nou Drs., advocaat of een baan in een fabriek hebt, voor mij maakt dat echt niks uit. Ik zie zijn baan nu juist als een plek waar hij werkervaring op doet en alleen maar van leert in allerlei opzichten.
toch nog een vrij lange reactie. Morgen wat meer, ga weer naar mn bezoek, bedankt voor al jullie reacties!!
Melissa
Enorm bedankt voor alle verdere reacties. Ik heb onverwachts bezoek gekregen dus kon niet eerder reageren. Mn bezoek is er nog steeds, erg gezellig, maar daardoor kan ik niet uitgebreid reageren wat jullie zullen begrijpen. Morgen ga ik er even voor zitten.
En even snel over het feit dat ik baantje zei, klinkt inderdaad niet ok. Ik ben heel erg trots op hem da hij dit werk nu doet en hij werkt er ook fulltime. Het was niet mijn bedoeling om dit zo neer te zetten en ik denk alles behalve minachtend over zijn baan. Ik zal het proberen te veranderen in mijn eerste bericht want kan begrijpen dat het verkeerd kan overkomen. of je nou Drs., advocaat of een baan in een fabriek hebt, voor mij maakt dat echt niks uit. Ik zie zijn baan nu juist als een plek waar hij werkervaring op doet en alleen maar van leert in allerlei opzichten.
toch nog een vrij lange reactie. Morgen wat meer, ga weer naar mn bezoek, bedankt voor al jullie reacties!!
Melissa
zondag 3 mei 2009 om 00:07
Hoi allemaal,
Hier ben ik weer, kreeg onverwachts gezellig bezoek en ben dus nu pas weer in de gelegenheid om even een berichtje te posten.
@ toetyfroety, tuurlijk in 1,5 jaar leer je geen vloeiend Nederlands en dat verwacht ik ook niet. Ik heb zelf toevallig wel een talenknobbel en heb zijn taal daarom zo snel en goed geleerd, maar ben me er van bewust dat niet iedereen zo makkelijk een taal leert. Tv programma´s kijken we inderdaad zo nu en dan wel, en ook Nederlandse muziek begint hij steeds leuker te vinden wat ook een leuke manier is om meer met de taal te doen.
@ Winterdip, mijn vriend is niet Afrikaans nee, komt uit Z-Amerika.
@ wuiles
Ik heb me in mijn beginstukje niet heel duidelijk gemaakt wat ik precies bedoelde.
melissa29 schreef op 30 april 2009 @ 20:51:
Hoi allemaal,
Ik ga jullie even mijn issue voorleggen, ik zit er al tijden erg mee in mijn maag en heb in real-live niemand om erover te praten..
Waarom heb je niemand om dit probleem mee te bespreken? Dat lijkt me aanzienlijk zorgwekkender dan die uit de hand gelopen hobby die het integratieproject van je partner heet.
Ik HEB namelijk wel heel veel mensen om er over te praten, maar dit doe ik liever niet. Ik heb veel vrienden en familie om me heen. Regelmatig komen er mensen vanuit Nederland bij ons langs en dan praat ik er wel over maar ga niet uitgebreid in detail. Natuurlijk is iedereen kritisch en helemaal je naaste familie en vrienden en dat is alleen maar goed bedoeld en begrijpelijk. Dit is vanaf het begin zo geweest, zou zelf net zo kritisch zijn als een vriendin van mij bijvoorbeeld in zo´n situatie zou zitten. Inmiddels kent iedereen mijn vriend veel beter en zijn ze er veel geruster over omdat ze hem stukje bij beetje beter leren kennen. Iedereen stimuleert hem overigens enorm (niet pushend) en zegt hem dat hij gewoon moet blijven oefenen met Nederlands praten, ook als zij er zijn. Dat hij niet bang hoeft te zijn en dat fout maken mag. Hij is een optimistische en vriendelijke jongen en gelukkig zien mijn familie en vrienden dat nu ze hem beter kennen. Maargoed om even To The Point te komen wat betreft dit stuk: ik wil niet bij iedereen dit hele verhaal neerleggen. Juist omdat ik wil dat mijn fam en vrienden zijn goede kanten zien want die heeft hij absoluut. Als ik tegen hen steeds vertel over wat me dwars zit, ben ik bang dat ze een verkeerd beeld van hem krijgen, een oordeel is zo snel gemaakt en juist in onze situatie is dat zo lastig vind ik zelf. Ik heb vor mijn gevoel al zo moeten bewijzen dat ik niet naief ergens ben in gestapt en dat wij serieus zijn samen. Kortom, het is gewoon makkelijker om het hier voor te leggen op het forum omdat jullie in mijn niet kennen in real-live. Wat niet inhoudt dat ik geen kritiek of adviezen wil horen want daar sta ik juist voor open. Maar liever van mensen die er verder af staan vandaar mijn post.
@ aikidoka
Niet doen melissa. Geven wat je wilt geven vanuit jezelf, vanuit je hart. Niet investeren omdat je stiekum toch wel een klein beetje iets terug verwacht (en op meer dan iets hoopt). Als je geeft omdat je wilt geven dan wordt het echt leuk.
Mooi gezegd, dat kleine beetje terugverwachten dat gaateigenlijk een beetje automatisch, wat jij zei deed me een beetje aan een gezegde denken:
Als je niets verwacht, is alles wat je krijgt een geschenk.
en ja dat is in veel gevallen natuurlijk ook wel zo. Maar het zou in mijn geval ook een beetje naief kunnen zijn als ik totaal niks verwachtte..Ik heb ervoor gekozen om met hem samen te zijn omdat ik me daar meer dan goed bij voel en ik ben nu naar Belgie verhuisd omdat daar voor hem in ons geval meer mogelijkheden liggen (ik had/heb alles al in NL) en om zo uiteindelijk SAMEN echt verder te kunnen.. Ik doe het niet omdat ik ´ wel zie waar we uit komen´, je moet toch een beetje wat voor ogen hebben denk ik.
@ Suy.
Klopt, zijn familie is helemaal niet stimulerend wa integratie betreft. We woonden in Nederland vlak bij ze en in eerste instantie was ik daar wel blij mee, maar achteraf gezien heeft het weinigs goeds opgeleverd. Ja leuke feestjes, maar daar bereik je uiteindelijk niks mee. Nee zijn familie is te lui om om maar iets te doen om een beetje mee te komen in de maatschappij hier. Ze lijken geen behoefte te hebben aan integratie met andere mensen, ze hebben elkaar (dit is inmiddels een vrij grote groep familie) en ze zijn vrienden/familie, alles tegelijk. En ja familie dat is oh zo belangrijk voor ze zo genaamd. Jullie lezen wel ik heb het niet zo met ze en dat komt door de tijd heen dat ik ze heb leren kennen. Ze zeiden wel tegen mijn partner: je moet dit en da doen om Nederlands te leren en dan moet je zus en zo doen. BLAdiebla want zelf spreken ze na sommige al jaren, echt gebrekkig Nederlands en echt niet omdat ze het misschien niet kunnen, ze willen het niet eens. Tja als je iets al niet wilt... Maar goed ze zeiden van alles tegen mn vriend maar zelf spraken ze NOOIT Nederlands tegen hem en dat is achteraf gezien zo zonde aangezien hij daar bijna dagelijks wel even was. Wat me sowieso aan hen stoort is dat ze roepen dat ze familie zijn en dat da vor hun heel speciaal is en dat zal niemand begrijpen hoe deze familie is(zeggen ze zelf) maar ze zijn elkaars bste vrienden, nou bullshit, want zo hard als dat ze roepen dat ze familie zijn, zo schijnheilig spreken ze OVER mijn vriend naar zijn ouders in zijn eigen land. Echt niks dan onzin kramen (vooral een nicht) uit. Ik kan me daar heel druk om maken omdat ik het niet eerlijk vindt. Ze nam nooit contact op met mijn vriend in het begin dat hij hier was maar ondertusen sprak ze wel OVER hem, en ook op zon respectloze manier (hoeven mijn vrienden en familie niet te doen, wat ze ook nooit ZULLEN doen maar dat terzijde) en nu na een 1,5 jaar later is hij opeens hun lievelingsneef en werd hij gebruikt voor allerlei klusjes waar ze hem zowat geen cent voor gaven. Nu gaat het niet om de € maar om de waardering en respect. Dat hebben ze gewoon niet. En dan nog tegen mij zeggen dat ze hem niet zoveel ´kan´ betalen want ze heeft het zelf ook hard nodig, en tja ZIJ heeft ook zoveel voor hem gedaan. Lees: NIKS! Nee echt niet hoor. Ik stond met mijn oren te klapperen toen mijn vriend hiermee thuis kwam. Ik hou niet van zulke mensen en deze familie mag ik totaal niet. Op het begin was alles koek en ei trouwens hoor en ging ik vaak naar ze toe met mijn vriend. Tot ik erachter kwam hoe schijnheilig ze zijn en overdreven amicaal aardig doen/deden tegen mij. Mijn vriend weet precies hoe ik over hen denk en is geeft mij ook gelijk en keurt lang niet al hun gedrag goed...maar familie he..... ze kunnen namelijk ook heel hard lachen en herinneringen ophalen en ja.... zucht..
Maargoed, familie is nu verder weg aangezien wij in Belgie zitten en ik heb al wel gemerkt dat doordat hij niet meer dagelijks de hele da in zijn eigen taal babbelt, hij het Nederlands beter oppakt. Ik zie een steeds meer stijgende lijn en daar complimenteer ik hem ook voor.
Hier ben ik weer, kreeg onverwachts gezellig bezoek en ben dus nu pas weer in de gelegenheid om even een berichtje te posten.
@ toetyfroety, tuurlijk in 1,5 jaar leer je geen vloeiend Nederlands en dat verwacht ik ook niet. Ik heb zelf toevallig wel een talenknobbel en heb zijn taal daarom zo snel en goed geleerd, maar ben me er van bewust dat niet iedereen zo makkelijk een taal leert. Tv programma´s kijken we inderdaad zo nu en dan wel, en ook Nederlandse muziek begint hij steeds leuker te vinden wat ook een leuke manier is om meer met de taal te doen.
@ Winterdip, mijn vriend is niet Afrikaans nee, komt uit Z-Amerika.
@ wuiles
Ik heb me in mijn beginstukje niet heel duidelijk gemaakt wat ik precies bedoelde.
melissa29 schreef op 30 april 2009 @ 20:51:
Hoi allemaal,
Ik ga jullie even mijn issue voorleggen, ik zit er al tijden erg mee in mijn maag en heb in real-live niemand om erover te praten..
Waarom heb je niemand om dit probleem mee te bespreken? Dat lijkt me aanzienlijk zorgwekkender dan die uit de hand gelopen hobby die het integratieproject van je partner heet.
Ik HEB namelijk wel heel veel mensen om er over te praten, maar dit doe ik liever niet. Ik heb veel vrienden en familie om me heen. Regelmatig komen er mensen vanuit Nederland bij ons langs en dan praat ik er wel over maar ga niet uitgebreid in detail. Natuurlijk is iedereen kritisch en helemaal je naaste familie en vrienden en dat is alleen maar goed bedoeld en begrijpelijk. Dit is vanaf het begin zo geweest, zou zelf net zo kritisch zijn als een vriendin van mij bijvoorbeeld in zo´n situatie zou zitten. Inmiddels kent iedereen mijn vriend veel beter en zijn ze er veel geruster over omdat ze hem stukje bij beetje beter leren kennen. Iedereen stimuleert hem overigens enorm (niet pushend) en zegt hem dat hij gewoon moet blijven oefenen met Nederlands praten, ook als zij er zijn. Dat hij niet bang hoeft te zijn en dat fout maken mag. Hij is een optimistische en vriendelijke jongen en gelukkig zien mijn familie en vrienden dat nu ze hem beter kennen. Maargoed om even To The Point te komen wat betreft dit stuk: ik wil niet bij iedereen dit hele verhaal neerleggen. Juist omdat ik wil dat mijn fam en vrienden zijn goede kanten zien want die heeft hij absoluut. Als ik tegen hen steeds vertel over wat me dwars zit, ben ik bang dat ze een verkeerd beeld van hem krijgen, een oordeel is zo snel gemaakt en juist in onze situatie is dat zo lastig vind ik zelf. Ik heb vor mijn gevoel al zo moeten bewijzen dat ik niet naief ergens ben in gestapt en dat wij serieus zijn samen. Kortom, het is gewoon makkelijker om het hier voor te leggen op het forum omdat jullie in mijn niet kennen in real-live. Wat niet inhoudt dat ik geen kritiek of adviezen wil horen want daar sta ik juist voor open. Maar liever van mensen die er verder af staan vandaar mijn post.
@ aikidoka
Niet doen melissa. Geven wat je wilt geven vanuit jezelf, vanuit je hart. Niet investeren omdat je stiekum toch wel een klein beetje iets terug verwacht (en op meer dan iets hoopt). Als je geeft omdat je wilt geven dan wordt het echt leuk.
Mooi gezegd, dat kleine beetje terugverwachten dat gaateigenlijk een beetje automatisch, wat jij zei deed me een beetje aan een gezegde denken:
Als je niets verwacht, is alles wat je krijgt een geschenk.
en ja dat is in veel gevallen natuurlijk ook wel zo. Maar het zou in mijn geval ook een beetje naief kunnen zijn als ik totaal niks verwachtte..Ik heb ervoor gekozen om met hem samen te zijn omdat ik me daar meer dan goed bij voel en ik ben nu naar Belgie verhuisd omdat daar voor hem in ons geval meer mogelijkheden liggen (ik had/heb alles al in NL) en om zo uiteindelijk SAMEN echt verder te kunnen.. Ik doe het niet omdat ik ´ wel zie waar we uit komen´, je moet toch een beetje wat voor ogen hebben denk ik.
@ Suy.
Klopt, zijn familie is helemaal niet stimulerend wa integratie betreft. We woonden in Nederland vlak bij ze en in eerste instantie was ik daar wel blij mee, maar achteraf gezien heeft het weinigs goeds opgeleverd. Ja leuke feestjes, maar daar bereik je uiteindelijk niks mee. Nee zijn familie is te lui om om maar iets te doen om een beetje mee te komen in de maatschappij hier. Ze lijken geen behoefte te hebben aan integratie met andere mensen, ze hebben elkaar (dit is inmiddels een vrij grote groep familie) en ze zijn vrienden/familie, alles tegelijk. En ja familie dat is oh zo belangrijk voor ze zo genaamd. Jullie lezen wel ik heb het niet zo met ze en dat komt door de tijd heen dat ik ze heb leren kennen. Ze zeiden wel tegen mijn partner: je moet dit en da doen om Nederlands te leren en dan moet je zus en zo doen. BLAdiebla want zelf spreken ze na sommige al jaren, echt gebrekkig Nederlands en echt niet omdat ze het misschien niet kunnen, ze willen het niet eens. Tja als je iets al niet wilt... Maar goed ze zeiden van alles tegen mn vriend maar zelf spraken ze NOOIT Nederlands tegen hem en dat is achteraf gezien zo zonde aangezien hij daar bijna dagelijks wel even was. Wat me sowieso aan hen stoort is dat ze roepen dat ze familie zijn en dat da vor hun heel speciaal is en dat zal niemand begrijpen hoe deze familie is(zeggen ze zelf) maar ze zijn elkaars bste vrienden, nou bullshit, want zo hard als dat ze roepen dat ze familie zijn, zo schijnheilig spreken ze OVER mijn vriend naar zijn ouders in zijn eigen land. Echt niks dan onzin kramen (vooral een nicht) uit. Ik kan me daar heel druk om maken omdat ik het niet eerlijk vindt. Ze nam nooit contact op met mijn vriend in het begin dat hij hier was maar ondertusen sprak ze wel OVER hem, en ook op zon respectloze manier (hoeven mijn vrienden en familie niet te doen, wat ze ook nooit ZULLEN doen maar dat terzijde) en nu na een 1,5 jaar later is hij opeens hun lievelingsneef en werd hij gebruikt voor allerlei klusjes waar ze hem zowat geen cent voor gaven. Nu gaat het niet om de € maar om de waardering en respect. Dat hebben ze gewoon niet. En dan nog tegen mij zeggen dat ze hem niet zoveel ´kan´ betalen want ze heeft het zelf ook hard nodig, en tja ZIJ heeft ook zoveel voor hem gedaan. Lees: NIKS! Nee echt niet hoor. Ik stond met mijn oren te klapperen toen mijn vriend hiermee thuis kwam. Ik hou niet van zulke mensen en deze familie mag ik totaal niet. Op het begin was alles koek en ei trouwens hoor en ging ik vaak naar ze toe met mijn vriend. Tot ik erachter kwam hoe schijnheilig ze zijn en overdreven amicaal aardig doen/deden tegen mij. Mijn vriend weet precies hoe ik over hen denk en is geeft mij ook gelijk en keurt lang niet al hun gedrag goed...maar familie he..... ze kunnen namelijk ook heel hard lachen en herinneringen ophalen en ja.... zucht..
Maargoed, familie is nu verder weg aangezien wij in Belgie zitten en ik heb al wel gemerkt dat doordat hij niet meer dagelijks de hele da in zijn eigen taal babbelt, hij het Nederlands beter oppakt. Ik zie een steeds meer stijgende lijn en daar complimenteer ik hem ook voor.
zondag 3 mei 2009 om 00:43
@porn508
Ik geef toe dat ik mezelf wat weggecijferd heb en ben me daar dus van bewust. Ik ben momenteel aan het solliciteren voor een ontzettend leuke vacature en kan daar echt mijn ei in kwijt denk ik. Mocht ik deze baan krijgen gaat het wat werk betreft de goede kant op, zo´n leuke baan heb ik in Utrecht niet. Dus wat dat betreft, duimen!! hihi. Ik denk dat ik mezelf wel ffies ga aanmelden bij de sportschool. Lekker in beweging en wie weet wat sociale cntacten in de buurt opdoen...
Vrienden en familie komen hier dus bes regelmatig over de vloer en ook wj zijn nog regelmatig in NL. Ook hier in Belgie heb ik via het internet wat mensen leren kennen en dat klikt erg goed. Ik merk dat ik nu pas in zie dat ik te weinig aan mezelf heb gedacht en dat beschrijf jij wel mooi dat ik zou moeten proberen wat meer onafhankelijk te zijn van hem en meer eigen dingen te doen en een eigen leven op te bouwen. Nou op zich heb ik die altijd wel gehad, ik heb het alleen een beetje verwaarloosd dus nu in ieder geval mee mezelf voorop..!!
@ wzk
Het deed me goed om te lezen dat 2 verschillende manieren elkaar kunnen vesterken. Ik zou wat minder moeten doen en hij wat meer... maar veranderen kan niet en dat hoeft ook niet. Hij hoeft niet precies te zijn als ik, want ik ben echt niet perfect. Ik zou gewoon zo graag willen dat hij wat onafhankelijker wordt en natuurlijk kost dat tijd.. Ik zeg hem dit ook hoor. Ik wil alles behalve zijn leven bepalen ofzo en zo ziet hij het in ieder geval niet zegt hij.
Wat je verder over het investeren schreef, daar heb ik hier ergens boven al wat over geschreven maar zie het terug verwchten eerder als een soort gevoel van waardering willen krijgen door zelf ook verantwoordelijkheid te nemen(hij) en niet op een manier van nou nu moet hij maar es ff wat gaan terugdoen WANT ..............................................
Ik herken dat wel hoor wat je schrijft over die vriendin. Niet iedereen is attent met bijv kaartjes, ik bijv totaal niet tewijl het geweldig is als die ene vriendin mij een kaartje stuurt op de meest leuk gelegenheden.
Maargoed, begrijp me goed, ik wil niet da hij de kar van me overneemt hoor, maar zoals ik al zei, wil het zo graag wat meer Samen doen...
@ stjerna
over wat jij beschrijft dat je je soms geintimideerd voelde, daar heb je wel een punt. Hij leert wat minder makkelijk, dat weet ik en dat geeft ook niet. Maar dat betekent niet dat je het niet moet blijven proberen, de volhouder wint. Hij is niet gewend zoveel te leren en te onthouden wat een nieuwe taal betreft, hij is Spaanstalig opgevoed en heeft op school bijvoorbeeld maar een paar lesjes Engels gehad. Maar hij geeft soms aan dat hij sommige woorden gewoon weer vergeet. En wat dat betreft is het een kwestie van herhalen, herhalen, blijven oefenen....
Nou allemaal, ben erg blij met alle reacties, ik lees ze allemaal en neem uit elke reactie wel weer wat mee. Ik vind het zoals jullie wel hebben gemerkt vrij lastig om kort en bondig op te schrijven wat ik voel en meemaak, hierbij alvast excuses als het vervelend leest die lap tekst....
Ik ga nu lekker slapen, ben erg moe. Ben benieuwd of jullie nog wat reacties hebben op wat ik heb getypd.
Groetjes,
Melissa
Ik geef toe dat ik mezelf wat weggecijferd heb en ben me daar dus van bewust. Ik ben momenteel aan het solliciteren voor een ontzettend leuke vacature en kan daar echt mijn ei in kwijt denk ik. Mocht ik deze baan krijgen gaat het wat werk betreft de goede kant op, zo´n leuke baan heb ik in Utrecht niet. Dus wat dat betreft, duimen!! hihi. Ik denk dat ik mezelf wel ffies ga aanmelden bij de sportschool. Lekker in beweging en wie weet wat sociale cntacten in de buurt opdoen...
Vrienden en familie komen hier dus bes regelmatig over de vloer en ook wj zijn nog regelmatig in NL. Ook hier in Belgie heb ik via het internet wat mensen leren kennen en dat klikt erg goed. Ik merk dat ik nu pas in zie dat ik te weinig aan mezelf heb gedacht en dat beschrijf jij wel mooi dat ik zou moeten proberen wat meer onafhankelijk te zijn van hem en meer eigen dingen te doen en een eigen leven op te bouwen. Nou op zich heb ik die altijd wel gehad, ik heb het alleen een beetje verwaarloosd dus nu in ieder geval mee mezelf voorop..!!
@ wzk
Het deed me goed om te lezen dat 2 verschillende manieren elkaar kunnen vesterken. Ik zou wat minder moeten doen en hij wat meer... maar veranderen kan niet en dat hoeft ook niet. Hij hoeft niet precies te zijn als ik, want ik ben echt niet perfect. Ik zou gewoon zo graag willen dat hij wat onafhankelijker wordt en natuurlijk kost dat tijd.. Ik zeg hem dit ook hoor. Ik wil alles behalve zijn leven bepalen ofzo en zo ziet hij het in ieder geval niet zegt hij.
Wat je verder over het investeren schreef, daar heb ik hier ergens boven al wat over geschreven maar zie het terug verwchten eerder als een soort gevoel van waardering willen krijgen door zelf ook verantwoordelijkheid te nemen(hij) en niet op een manier van nou nu moet hij maar es ff wat gaan terugdoen WANT ..............................................
Ik herken dat wel hoor wat je schrijft over die vriendin. Niet iedereen is attent met bijv kaartjes, ik bijv totaal niet tewijl het geweldig is als die ene vriendin mij een kaartje stuurt op de meest leuk gelegenheden.
Maargoed, begrijp me goed, ik wil niet da hij de kar van me overneemt hoor, maar zoals ik al zei, wil het zo graag wat meer Samen doen...
@ stjerna
over wat jij beschrijft dat je je soms geintimideerd voelde, daar heb je wel een punt. Hij leert wat minder makkelijk, dat weet ik en dat geeft ook niet. Maar dat betekent niet dat je het niet moet blijven proberen, de volhouder wint. Hij is niet gewend zoveel te leren en te onthouden wat een nieuwe taal betreft, hij is Spaanstalig opgevoed en heeft op school bijvoorbeeld maar een paar lesjes Engels gehad. Maar hij geeft soms aan dat hij sommige woorden gewoon weer vergeet. En wat dat betreft is het een kwestie van herhalen, herhalen, blijven oefenen....
Nou allemaal, ben erg blij met alle reacties, ik lees ze allemaal en neem uit elke reactie wel weer wat mee. Ik vind het zoals jullie wel hebben gemerkt vrij lastig om kort en bondig op te schrijven wat ik voel en meemaak, hierbij alvast excuses als het vervelend leest die lap tekst....
Ik ga nu lekker slapen, ben erg moe. Ben benieuwd of jullie nog wat reacties hebben op wat ik heb getypd.
Groetjes,
Melissa
zondag 3 mei 2009 om 07:31
Je partner hoeft helaas niet buitenlands te zijn om iets soortgelijks te ervaren
Ik lat sinds 2,5 jaar met iemand van bijna 40 die dezelfde droom voor de toekomst heeft als ik (voor mezelf beginnen wellicht in buitenland), die er van baalt nog niets opgebouwd te hebben (oa doormislukte relaties) en die erg leuk en lief is. Ik ben zelf ook een streber en perfectionist die haar leven heel goed op orde heeft, de dingen bereikt heeft die ze wilde, veel zaken op de rit heeft staan en veel daadkracht en pit heeft. Vergelijkbaar met jou denk ik. Bij mijn vriend zie ik dat hij snel dingen zegt (ik wil die droom verwezelijken, ik zal het licht dat kapot is maken, ik zal je het geleende geld dan en dan terugbetalen etcetc) maar totaal niet stil staat bij de consequenties waardoor de klus niet of half gemaakt wordt. Het geld pas veel later dan afgesproken terugbetaald wordt en het stappenplan voor de droom (wo businessplan) nog steeds gemaakt moet worden. Ik ben zelf manager geweest en weet hoe je mensen moet coachen en ken de verschillende stijlen. Alles heb ik geprobeerd maar het lijkt of hij steeds passiever wordt. Daar waar hij in het begin veel actiever was (vriend is goed in het spiegelen van mensen dus weet niet of die activiteit uit hem kwam of alleen maar om indruk te maken). Hij schuift het telkens op andere zaken: gezondheid van zijn moeder, financiele toestanden, gezondheidsproblemen zelf. en in de tussentijd loop ik als een juffrouw achter hem aan: heb je hier aan gedacht, doe je dat nog en speel ik dus het zeurmens wat ik niet wil zijn terwijl we duidelijke afspraken maken over alles. Bij vriend heb ik enerzijds het idee dat het gaat om een minderwaardigheidsgevoel tov mij (zoals ook iemand eerder op dit forum schreef) waardoor hij alleen maar passiever wordt gesterkt door het feit dat ik toch wel met dingen/acties/plannen door blijf gaan. Wat hij met zijn leven doet moet hij zelf weten (we latten), maar ons gezamelijk leven/toekomst wil ik leven zoals we dat besproken hebben (oa de droom), daarnaast begint het steeds meer mijn leven te beinvloeden (krijg ik het geld wel op tijd terug, kan ik erop vertrouwen als ik een tijdje weg ben dat hij mijn huis goed verzorgd etc). Ik vind dat heel erg vervelend en begrijp ook niet dat nu hij een vriendin heeft waarmee hij "door kan pakken "en die alles daarvoor in huis heeft, dat hij daar niet meer gebruik van maakt (ik wil hem overal bij helpen, dat weet hij ook; bijv samen naar zijn financien kijken, hem helpen bij zaken mbt businessplan). Bij ons is er ook een verschil in intelligentie wat voor mij geen probleem is.
Gisteren was ik het zat en voor het eerst in 2,5 jaar twijfel ik of ik door wil gaan met dit (het niet pakken van je eigen verantwoordelijkheid) als reden. Hij is de 1e waarmee ik echt serieus ben en na al die tijd vind ik hem nog steeds hartstikke leuk. ook kunnen we het heel goed vinden en hebben veel schik. Dat is alleen niet genoeg voor mij. Ik wil iets opbouwen en verwacht van mijn partner een volwassen opstelling. hij hoeft niet hetzelfde te zijn als ik (streberig en zeer energiek) maar ik verwacht wel dat iemand zich houdt aan afspraken, initiatief toont en bijdraagt aan een toekomst samen ZEKER als je daar in het begin van de relatie overeenstemming over hebt en afspraken over hebt gemaakt.
Pfoe dat moest er even uit. Moraal: heb je al gewerkt met het vooraf afspraken maken. zo van: wat wil je bereiken, wanneer wil je dat bereikt hebben. Wat is je stappenplan en in welk tijdsbestek. Kan ik met je afspreken dat je zelf ervoor zorgt dat je je houdt aan het plan? Ja prima, als je hulp nodig hebt help ik je graag en anders hoor ik graag op de einddatum pro actief hoe het gegaan is. zullen we dat afspreken?
Zou dat bij jou helpen denk je? Meestal werkt dit wel. Bij mij echter niet meer maar dat heeft volgens mij meer met die minderwaardigheidsgevoelens te maken
Ik lat sinds 2,5 jaar met iemand van bijna 40 die dezelfde droom voor de toekomst heeft als ik (voor mezelf beginnen wellicht in buitenland), die er van baalt nog niets opgebouwd te hebben (oa doormislukte relaties) en die erg leuk en lief is. Ik ben zelf ook een streber en perfectionist die haar leven heel goed op orde heeft, de dingen bereikt heeft die ze wilde, veel zaken op de rit heeft staan en veel daadkracht en pit heeft. Vergelijkbaar met jou denk ik. Bij mijn vriend zie ik dat hij snel dingen zegt (ik wil die droom verwezelijken, ik zal het licht dat kapot is maken, ik zal je het geleende geld dan en dan terugbetalen etcetc) maar totaal niet stil staat bij de consequenties waardoor de klus niet of half gemaakt wordt. Het geld pas veel later dan afgesproken terugbetaald wordt en het stappenplan voor de droom (wo businessplan) nog steeds gemaakt moet worden. Ik ben zelf manager geweest en weet hoe je mensen moet coachen en ken de verschillende stijlen. Alles heb ik geprobeerd maar het lijkt of hij steeds passiever wordt. Daar waar hij in het begin veel actiever was (vriend is goed in het spiegelen van mensen dus weet niet of die activiteit uit hem kwam of alleen maar om indruk te maken). Hij schuift het telkens op andere zaken: gezondheid van zijn moeder, financiele toestanden, gezondheidsproblemen zelf. en in de tussentijd loop ik als een juffrouw achter hem aan: heb je hier aan gedacht, doe je dat nog en speel ik dus het zeurmens wat ik niet wil zijn terwijl we duidelijke afspraken maken over alles. Bij vriend heb ik enerzijds het idee dat het gaat om een minderwaardigheidsgevoel tov mij (zoals ook iemand eerder op dit forum schreef) waardoor hij alleen maar passiever wordt gesterkt door het feit dat ik toch wel met dingen/acties/plannen door blijf gaan. Wat hij met zijn leven doet moet hij zelf weten (we latten), maar ons gezamelijk leven/toekomst wil ik leven zoals we dat besproken hebben (oa de droom), daarnaast begint het steeds meer mijn leven te beinvloeden (krijg ik het geld wel op tijd terug, kan ik erop vertrouwen als ik een tijdje weg ben dat hij mijn huis goed verzorgd etc). Ik vind dat heel erg vervelend en begrijp ook niet dat nu hij een vriendin heeft waarmee hij "door kan pakken "en die alles daarvoor in huis heeft, dat hij daar niet meer gebruik van maakt (ik wil hem overal bij helpen, dat weet hij ook; bijv samen naar zijn financien kijken, hem helpen bij zaken mbt businessplan). Bij ons is er ook een verschil in intelligentie wat voor mij geen probleem is.
Gisteren was ik het zat en voor het eerst in 2,5 jaar twijfel ik of ik door wil gaan met dit (het niet pakken van je eigen verantwoordelijkheid) als reden. Hij is de 1e waarmee ik echt serieus ben en na al die tijd vind ik hem nog steeds hartstikke leuk. ook kunnen we het heel goed vinden en hebben veel schik. Dat is alleen niet genoeg voor mij. Ik wil iets opbouwen en verwacht van mijn partner een volwassen opstelling. hij hoeft niet hetzelfde te zijn als ik (streberig en zeer energiek) maar ik verwacht wel dat iemand zich houdt aan afspraken, initiatief toont en bijdraagt aan een toekomst samen ZEKER als je daar in het begin van de relatie overeenstemming over hebt en afspraken over hebt gemaakt.
Pfoe dat moest er even uit. Moraal: heb je al gewerkt met het vooraf afspraken maken. zo van: wat wil je bereiken, wanneer wil je dat bereikt hebben. Wat is je stappenplan en in welk tijdsbestek. Kan ik met je afspreken dat je zelf ervoor zorgt dat je je houdt aan het plan? Ja prima, als je hulp nodig hebt help ik je graag en anders hoor ik graag op de einddatum pro actief hoe het gegaan is. zullen we dat afspreken?
Zou dat bij jou helpen denk je? Meestal werkt dit wel. Bij mij echter niet meer maar dat heeft volgens mij meer met die minderwaardigheidsgevoelens te maken
zondag 3 mei 2009 om 14:20
Hoi Vivamies,
Wat een herkenning zeg... vooral toen je schref
Bij mijn vriend zie ik dat hij snel dingen zegt (ik wil die droom verwezelijken, ik zal het licht dat kapot is maken, ik zal je het geleende geld dan en dan terugbetalen etcetc) maar totaal niet stil staat bij de consequenties waardoor de klus niet of half gemaakt wordt.
Bij mijn vriend is het niet het geval dat het op het begin meer was, maar het is een instelling/manier van leven die er altijd geweest is. Het is niet heel dramatisch in die zin dat hij alleen maar onderuit gezakt op de bank zit, eet, drinkt en tv kijkt. Gelukkig niet. Als dat zo was geweest had ik nooit aan deze relatie begonnen. Mijn vriend is een goed persoon, hij heeft een goed hart. Hij is alleen heeeel anders opgevoed en hij pakt het dus allemaal niet zo snel op als dat hij eigenlijk zou moeten/kunnen.(zo zie ik het)
Je schreef ook:
Ik vind dat heel erg vervelend en begrijp ook niet dat nu hij een vriendin heeft waarmee hij "door kan pakken "en die alles daarvoor in huis heeft, dat hij daar niet meer gebruik van maakt (ik wil hem overal bij helpen, dat weet hij ook; bijv samen naar zijn financien kijken, hem helpen bij zaken mbt businessplan). Bij ons is er ook een verschil in intelligentie wat voor mij geen probleem is.
en daar herken ik me ook wel in. Ik ben een aanpakker, en wil hem graag helpen, zeg hem ook dat ik hem wil helpen wat afhankelijker te worden, dat is ook voor hem alleen maar prettiger..
Ik heb er gister weer even met hem over gepraat en we hebben er een heel goed gesprek over gehad.
Hoe is het nu met jou aangezien je er gister even flink doorheen zat... heb je er met hem over gsproken?
Wat een herkenning zeg... vooral toen je schref
Bij mijn vriend zie ik dat hij snel dingen zegt (ik wil die droom verwezelijken, ik zal het licht dat kapot is maken, ik zal je het geleende geld dan en dan terugbetalen etcetc) maar totaal niet stil staat bij de consequenties waardoor de klus niet of half gemaakt wordt.
Bij mijn vriend is het niet het geval dat het op het begin meer was, maar het is een instelling/manier van leven die er altijd geweest is. Het is niet heel dramatisch in die zin dat hij alleen maar onderuit gezakt op de bank zit, eet, drinkt en tv kijkt. Gelukkig niet. Als dat zo was geweest had ik nooit aan deze relatie begonnen. Mijn vriend is een goed persoon, hij heeft een goed hart. Hij is alleen heeeel anders opgevoed en hij pakt het dus allemaal niet zo snel op als dat hij eigenlijk zou moeten/kunnen.(zo zie ik het)
Je schreef ook:
Ik vind dat heel erg vervelend en begrijp ook niet dat nu hij een vriendin heeft waarmee hij "door kan pakken "en die alles daarvoor in huis heeft, dat hij daar niet meer gebruik van maakt (ik wil hem overal bij helpen, dat weet hij ook; bijv samen naar zijn financien kijken, hem helpen bij zaken mbt businessplan). Bij ons is er ook een verschil in intelligentie wat voor mij geen probleem is.
en daar herken ik me ook wel in. Ik ben een aanpakker, en wil hem graag helpen, zeg hem ook dat ik hem wil helpen wat afhankelijker te worden, dat is ook voor hem alleen maar prettiger..
Ik heb er gister weer even met hem over gepraat en we hebben er een heel goed gesprek over gehad.
Hoe is het nu met jou aangezien je er gister even flink doorheen zat... heb je er met hem over gsproken?
zondag 3 mei 2009 om 14:26
En wil je dan wel een relatie waarin je naast geleifde ook coach bent?
NA het lezen van de eerste pagina heb ik vooral de i druk dat jouw problem weinig te maken heft met zijn buitenlands zijn, maar vooral met een verschil in ambitie en waarschijnlijk ook wel opleidingsniveua. Jij schrijft ergens dat als je wilt, je iets ook kunt leren. dat is niet waar. Zoals je later ook schrijft over je middelbareschool-natuurkunde. Jij snapte dat niet, en ookal had je keihard gewerkt, een universitaire studie natuurkunde zou je niet gered hebben, al had je nog zo graag gewild.
Constant mt je eigen beperkingen op leergebie geconfronteerd worden is slecht voor je eigenwaarde, dus mensen die heel veel moeite hebben met leren, zullen ook liever iets doen dat ze wel kunnen.
Ik denk dat je je vriend niet moet willen veranderen in een kopie van jezelf. Dat je moet accepteren dat in jullie relatie jij de rol hebt van regelaar, en dat ommuniceren in zijn taal makelijker gaat. Ga wel door met oefenen van nederlands, maar lat je hoge verwachting los dat hij ooit net zo vloeiend Nederlands gaat spreken als jij zijn taal spreekt.
Of kom tot de conclusie dat jullie te verschillend zijn en een rlatie niet werkt.
NA het lezen van de eerste pagina heb ik vooral de i druk dat jouw problem weinig te maken heft met zijn buitenlands zijn, maar vooral met een verschil in ambitie en waarschijnlijk ook wel opleidingsniveua. Jij schrijft ergens dat als je wilt, je iets ook kunt leren. dat is niet waar. Zoals je later ook schrijft over je middelbareschool-natuurkunde. Jij snapte dat niet, en ookal had je keihard gewerkt, een universitaire studie natuurkunde zou je niet gered hebben, al had je nog zo graag gewild.
Constant mt je eigen beperkingen op leergebie geconfronteerd worden is slecht voor je eigenwaarde, dus mensen die heel veel moeite hebben met leren, zullen ook liever iets doen dat ze wel kunnen.
Ik denk dat je je vriend niet moet willen veranderen in een kopie van jezelf. Dat je moet accepteren dat in jullie relatie jij de rol hebt van regelaar, en dat ommuniceren in zijn taal makelijker gaat. Ga wel door met oefenen van nederlands, maar lat je hoge verwachting los dat hij ooit net zo vloeiend Nederlands gaat spreken als jij zijn taal spreekt.
Of kom tot de conclusie dat jullie te verschillend zijn en een rlatie niet werkt.
zondag 3 mei 2009 om 14:45
NA het lezen van de eerste pagina heb ik vooral de i druk dat jouw problem weinig te maken heft met zijn buitenlands zijn, maar vooral met een verschil in ambitie en waarschijnlijk ook wel opleidingsniveua.
Ik heb nooit gezegd dat het probleem het Buitenlands zijn is... Natuurlijk niet. Als je met iemand begint uit een andere cultuur, dan weet je dat je nooit een relatie zal hebben met diegene, zoals je die zou hebben met iemand uit je eigen cultuur/land. Het heeft mij ook zeker verrijkt, net als het vor hem een verrijking is. Maar dat neemt niet weg dat het soms wat struikelblokken met zich meebrengt, net zoals iedere relatie dat heeft en idd niet alleen een met een buitenlander..
Wat ik merk bij mijn partner is dat hij moeilijk het initiatief pakt om zelfstandig aan de slag te gaan. Als ik hem hier op aanspreek, of vorstel samen te gaan oefenen, dan doet hij dat altijd. Hij vindt het dan ook leuk. Hij leert ook zeker wel, en wat ik al eerder zei, ik zie al vooruit gang, maar ik denk dat hij meer kan, en uiteindelijk brengt dat je weer meer in je leven toch...
Wat betreft dat Natuurkunde...ik snapte er gee bout van, echt NIKS, en bij het zien van de kaft van het boek raakte ik al gedemotiveerd, en zo gauw ik het open deed. Ik heb er heel veel begeleiding en extra lessen in gekregen en uiteindelijk snapte ik het. Dat ging echt niet van de een op de andere dag.
Ik denk dat je je vriend niet moet willen veranderen in een kopie van jezelf.
Ook heb ik niet geschreven dat ik mijn vriend wil veranderen in een kopie van mijzelf. Want heb juist gezegd dat ik ook niet perfect ben.
Het spreken in zijn taal is zeker gemakkelijker, maar je bereikt er niet zoveel mee als je in een land als Belgie of Nederland alleen maar vloeiend Spaans spreekt(tenzij je misschien hoger bent opgeleid in specialisme oid..) en dat is toch echt wel nodig hier wil je hier je ding kunnen opbouwen. Wil je een keer een andere baan als in een fabriek(niks mis met een fabriek, maar vind dat als je het kan, en ik denk dat hij dat kan, dat je dan het beste in iemand naar boven moet proberen te halen). Maar natuurlijk vragen werkgevers een bepaald niveau Nederlands en wil je daar een betje aan voldoen, zul je daar ook zelf aan moeten werken......
Ik heb nooit gezegd dat het probleem het Buitenlands zijn is... Natuurlijk niet. Als je met iemand begint uit een andere cultuur, dan weet je dat je nooit een relatie zal hebben met diegene, zoals je die zou hebben met iemand uit je eigen cultuur/land. Het heeft mij ook zeker verrijkt, net als het vor hem een verrijking is. Maar dat neemt niet weg dat het soms wat struikelblokken met zich meebrengt, net zoals iedere relatie dat heeft en idd niet alleen een met een buitenlander..
Wat ik merk bij mijn partner is dat hij moeilijk het initiatief pakt om zelfstandig aan de slag te gaan. Als ik hem hier op aanspreek, of vorstel samen te gaan oefenen, dan doet hij dat altijd. Hij vindt het dan ook leuk. Hij leert ook zeker wel, en wat ik al eerder zei, ik zie al vooruit gang, maar ik denk dat hij meer kan, en uiteindelijk brengt dat je weer meer in je leven toch...
Wat betreft dat Natuurkunde...ik snapte er gee bout van, echt NIKS, en bij het zien van de kaft van het boek raakte ik al gedemotiveerd, en zo gauw ik het open deed. Ik heb er heel veel begeleiding en extra lessen in gekregen en uiteindelijk snapte ik het. Dat ging echt niet van de een op de andere dag.
Ik denk dat je je vriend niet moet willen veranderen in een kopie van jezelf.
Ook heb ik niet geschreven dat ik mijn vriend wil veranderen in een kopie van mijzelf. Want heb juist gezegd dat ik ook niet perfect ben.
Het spreken in zijn taal is zeker gemakkelijker, maar je bereikt er niet zoveel mee als je in een land als Belgie of Nederland alleen maar vloeiend Spaans spreekt(tenzij je misschien hoger bent opgeleid in specialisme oid..) en dat is toch echt wel nodig hier wil je hier je ding kunnen opbouwen. Wil je een keer een andere baan als in een fabriek(niks mis met een fabriek, maar vind dat als je het kan, en ik denk dat hij dat kan, dat je dan het beste in iemand naar boven moet proberen te halen). Maar natuurlijk vragen werkgevers een bepaald niveau Nederlands en wil je daar een betje aan voldoen, zul je daar ook zelf aan moeten werken......
zondag 3 mei 2009 om 15:30
quote:[message=3174985,noline]melissa29 schreef op 03 mei Wil je een keer een andere baan als in een fabriek(niks mis met een fabriek, maar vind dat als je het kan, en ik denk dat hij dat kan, dat je dan het beste in iemand naar boven moet proberen te halen). Maar natuurlijk vragen werkgevers een bepaald niveau Nederlands en wil je daar een betje aan voldoen, zul je daar ook zelf aan moeten werken......
Jij denkt dat ie dat kan en ook dat die ooit een ander baantje wil. Is dat ook echt zo, of vindt ie eignlijk dat baantje in die fabriek wel prima?
Je hebt helemaal geijk wanneer je zegt dat als je een "echte goede baan wilt in NL of Belgie, dat ie dan inderdaad beter nederlands moet leren. Jij wilt graag voor hem die betere baan, net zoals jij voor jezelf natuurkunde wilde snappen. de vraag is of je vriend dat allemaal net zo belangrijk vindt, eerlijk gezegd denk ik van niet. Het andere alternatief is namelijk dat hij niet begrijpt dat ie nooit en goede baan zal krijgen als hij de taal niet beheerts, en zo'n combinatie vn domheid en arrogantie lijkt me voor jou helemaal niet aantrekkelijk. Dus blijkbaar beseft ie best dat ie niet verder komt als ie de taal niet beter leert, maar vindt ie dat op dit moment niet zo erg. dan moet jij je afvragen of jij wel gelukkig bent en gaat lijven met iemand die niet leert omdat ie niet zo grag hogerop WIL als jij wilt en als jij zou willen dat hij wil. Kun je gelukkig met m zijn als hij de komende 10 jaren in die fabriek blijft werken? Gewoon omdat dat is wat ie wil?
Jij denkt dat ie dat kan en ook dat die ooit een ander baantje wil. Is dat ook echt zo, of vindt ie eignlijk dat baantje in die fabriek wel prima?
Je hebt helemaal geijk wanneer je zegt dat als je een "echte goede baan wilt in NL of Belgie, dat ie dan inderdaad beter nederlands moet leren. Jij wilt graag voor hem die betere baan, net zoals jij voor jezelf natuurkunde wilde snappen. de vraag is of je vriend dat allemaal net zo belangrijk vindt, eerlijk gezegd denk ik van niet. Het andere alternatief is namelijk dat hij niet begrijpt dat ie nooit en goede baan zal krijgen als hij de taal niet beheerts, en zo'n combinatie vn domheid en arrogantie lijkt me voor jou helemaal niet aantrekkelijk. Dus blijkbaar beseft ie best dat ie niet verder komt als ie de taal niet beter leert, maar vindt ie dat op dit moment niet zo erg. dan moet jij je afvragen of jij wel gelukkig bent en gaat lijven met iemand die niet leert omdat ie niet zo grag hogerop WIL als jij wilt en als jij zou willen dat hij wil. Kun je gelukkig met m zijn als hij de komende 10 jaren in die fabriek blijft werken? Gewoon omdat dat is wat ie wil?
zondag 3 mei 2009 om 16:23
Hallo Dames!
@Melissa: ook heel herkenbaar wat jij schrijft over instelling/manier van leven. Het zit er inderdaad "in" en uit zo'n gezin komt hij ook. Dat neemt niet weg dat hij dan niet net moet doen alsof hij anders is. in zijn woorden zegt hij wel vanlles te willen en te gaan doen.Inmiddels heb ik geen vertrouwen meer in die woorden en dat is erg, want je wilt in een relatie kunnen vertrouwen op woorden. Voordat ik het vorige stukje schreef had ik telefonisch al eea met hem besproken. ik krijg echter sterk het idee dat hij niet doorheeft hoe het er werkelijk voorstaat tussen ons. het is eerder bijna uit geweest omdat hij herhaaldelijk dingen deed of zei waardoor ik hem niet op zijn woord kon vertrouwen. Toen bleek dat hij thuis (zonder iets te zeggen, ik kwam er per toeval achter) een kwekerijtje (!) gestart was was de maat helemaal vol. Echter het gevoel dat ik bij hem had was er nog steeds (dat is uniek, ik ben niet zo relatiegericht) en hij is daarna snel gestopt met zijn praktijkje, voelde zich zelf er ook niet goed bij. Dit was wel weer een uiting van: geen verantwoordelijkheid nemen en het niet kunnen of willen overzien van gevolgen.
@ kreng & Melissa: eye-opener; wil je vriendin & coach zijn=> wil jij dat melissa? Ik niet. Wel iemand helpen maar niet continu coachen. Zou meer een wisselwerking moeten zijn andere is de balans zoek. hoe zie jij dat voor de toekomst?
Ik wil dat niet en daarom heb ik nu even de stop er op gezet. het is niet uit. de komende tijd zal uitwijzen wat de beste keuze is. voor hem is het ook niet leuk om continu achter de broek aangezeten te worden. Misschien kunnen we een turn maken, maar ik ben bang dat we dan over een tijdje weer tegen hetzelfde aanlopen. hoe zie jij dat bij jouw vriend?
@Melissa: ook heel herkenbaar wat jij schrijft over instelling/manier van leven. Het zit er inderdaad "in" en uit zo'n gezin komt hij ook. Dat neemt niet weg dat hij dan niet net moet doen alsof hij anders is. in zijn woorden zegt hij wel vanlles te willen en te gaan doen.Inmiddels heb ik geen vertrouwen meer in die woorden en dat is erg, want je wilt in een relatie kunnen vertrouwen op woorden. Voordat ik het vorige stukje schreef had ik telefonisch al eea met hem besproken. ik krijg echter sterk het idee dat hij niet doorheeft hoe het er werkelijk voorstaat tussen ons. het is eerder bijna uit geweest omdat hij herhaaldelijk dingen deed of zei waardoor ik hem niet op zijn woord kon vertrouwen. Toen bleek dat hij thuis (zonder iets te zeggen, ik kwam er per toeval achter) een kwekerijtje (!) gestart was was de maat helemaal vol. Echter het gevoel dat ik bij hem had was er nog steeds (dat is uniek, ik ben niet zo relatiegericht) en hij is daarna snel gestopt met zijn praktijkje, voelde zich zelf er ook niet goed bij. Dit was wel weer een uiting van: geen verantwoordelijkheid nemen en het niet kunnen of willen overzien van gevolgen.
@ kreng & Melissa: eye-opener; wil je vriendin & coach zijn=> wil jij dat melissa? Ik niet. Wel iemand helpen maar niet continu coachen. Zou meer een wisselwerking moeten zijn andere is de balans zoek. hoe zie jij dat voor de toekomst?
Ik wil dat niet en daarom heb ik nu even de stop er op gezet. het is niet uit. de komende tijd zal uitwijzen wat de beste keuze is. voor hem is het ook niet leuk om continu achter de broek aangezeten te worden. Misschien kunnen we een turn maken, maar ik ben bang dat we dan over een tijdje weer tegen hetzelfde aanlopen. hoe zie jij dat bij jouw vriend?
zondag 3 mei 2009 om 22:33
Jij denkt dat ie dat kan en ook dat die ooit een ander baantje wil. Is dat ook echt zo, of vindt ie eignlijk dat baantje in die fabriek wel prima?
Hij is op dit moment heeeel erg blij met dit baantje. En als hij het daar naar zijn zin heeft, ben ik alleen maar blij voor hem!!
Het werk zelf is niet geweldig leuk, maar hij heeft tenminste werk en hij is blij dat hij eindelijk financieel kan bijdragen, zo zegt hij het zelf. Het is zeker niet zo dat hij dit zijn hele leven wilt blijven doen. Voor nu vind hij het leuk. Lekker geld verdienen, een beetje Nederlands leren op de werkvloer, maar zo gauw hij de cursus op zijn niveau KAN doen (kan pas vanaf September), doet hij dat zeker. Hij wilt dit zelf echt heel graag want weet inmiddels zelf ook dat dit je verder brengt.
Hij wilt graag een opleiding volgen, Belgie bied hiervor vele mogelijkheden, vergoed ook veel en geeft vaak soort van baangarantie. Je kan een opleiding kiezen in allerlei richtingen.
Voor deze opleidingen vragen ze wel een bepaald niveau Nederlands dus daarom is dat Nederlands studeren z belangrjk natuurlijk. Want dan kan hij eventueel later wat doen wat hij echt leuk vindt. Ik merk wel dat dit hem aan het denken zet.
Waar hij vandaan komt was het niet superarm, maar geld om naar een beetje goede school te gaan was er bij hem thuis niet. Sowieso kende hij voordat hij naar Europa al die opleidngen etc niet. Als ik hem vroeg wat hij zou willen worden, of welke opleiding hij zou willen doen, keek hij mij vragend aan. Hij wist helemaal niet dat je hier zoveel keuzes hebt. Ik heb hem hierover veel kunnen vertellen. Dus in die zin vind ik dat ik hem wel moet blijven stimuleren, ik vind het ook zeker leuk, maar om echt zijn coach te worden is niet de bedoeling. Wij zien elkaar als elkaars geliefde, maatje en een beetje coachen vnd ik niet erg, maar dus leuk..
Wat nu heel belangrijk is, is om vol te houden met het Nederlands, we hebben de afgelopen 3 dagen echt alleen maar Nederlands gesproken en als hij toch weer in zijn taal over schiet, dan zeg ik: Sorry? en dan zegt hij: Ohja, en gaat het alsnog probren. Vanmiddag merkte hij het zelf op: Hey ik praat vandaag alleen Nederlands, goed he!!
Heb er dus ook weer even over gepraat met mijn vriend en hij geeft aan het ook zeker meer SAMEN met mij te willen doen, niet zijn bedoeling is dat ik alles doe... Goed idee van da gesprek Vivamies!!
Succes in ieder geval!!! Ik houd jullie op de hoogte van hoe het hier gaat!
Hij is op dit moment heeeel erg blij met dit baantje. En als hij het daar naar zijn zin heeft, ben ik alleen maar blij voor hem!!
Het werk zelf is niet geweldig leuk, maar hij heeft tenminste werk en hij is blij dat hij eindelijk financieel kan bijdragen, zo zegt hij het zelf. Het is zeker niet zo dat hij dit zijn hele leven wilt blijven doen. Voor nu vind hij het leuk. Lekker geld verdienen, een beetje Nederlands leren op de werkvloer, maar zo gauw hij de cursus op zijn niveau KAN doen (kan pas vanaf September), doet hij dat zeker. Hij wilt dit zelf echt heel graag want weet inmiddels zelf ook dat dit je verder brengt.
Hij wilt graag een opleiding volgen, Belgie bied hiervor vele mogelijkheden, vergoed ook veel en geeft vaak soort van baangarantie. Je kan een opleiding kiezen in allerlei richtingen.
Voor deze opleidingen vragen ze wel een bepaald niveau Nederlands dus daarom is dat Nederlands studeren z belangrjk natuurlijk. Want dan kan hij eventueel later wat doen wat hij echt leuk vindt. Ik merk wel dat dit hem aan het denken zet.
Waar hij vandaan komt was het niet superarm, maar geld om naar een beetje goede school te gaan was er bij hem thuis niet. Sowieso kende hij voordat hij naar Europa al die opleidngen etc niet. Als ik hem vroeg wat hij zou willen worden, of welke opleiding hij zou willen doen, keek hij mij vragend aan. Hij wist helemaal niet dat je hier zoveel keuzes hebt. Ik heb hem hierover veel kunnen vertellen. Dus in die zin vind ik dat ik hem wel moet blijven stimuleren, ik vind het ook zeker leuk, maar om echt zijn coach te worden is niet de bedoeling. Wij zien elkaar als elkaars geliefde, maatje en een beetje coachen vnd ik niet erg, maar dus leuk..
Wat nu heel belangrijk is, is om vol te houden met het Nederlands, we hebben de afgelopen 3 dagen echt alleen maar Nederlands gesproken en als hij toch weer in zijn taal over schiet, dan zeg ik: Sorry? en dan zegt hij: Ohja, en gaat het alsnog probren. Vanmiddag merkte hij het zelf op: Hey ik praat vandaag alleen Nederlands, goed he!!
Heb er dus ook weer even over gepraat met mijn vriend en hij geeft aan het ook zeker meer SAMEN met mij te willen doen, niet zijn bedoeling is dat ik alles doe... Goed idee van da gesprek Vivamies!!
Succes in ieder geval!!! Ik houd jullie op de hoogte van hoe het hier gaat!
maandag 4 mei 2009 om 09:43
melissa, als ik jouw beschrijvingen lees word ik eerlijk gezegd al een beetje moe. Ik kan me voorstellen dat eea je hoog zit en je het daardoor hier op het forum knalt, maar het klinkt allemaal heel erg dat jij het zo bedacht hebt en zo is het goed, want jouw manier is de beste. Echte liefde is je vriend gelukkig willen zien, in zijn keuzes, op zijn manier. Laat hem het gewoon doen zoals hij wil, waar hij zich goed bij voelt. Laat hem zelf dingen en methoden bedenken. Dat wat hij zelf bedacht heeft werkt altijd nog het beste, want daar staat hij echt achter. Anders is het al snel een ouder - kind relatie en dat lijkt me de doodsteek voor je liefdesrelatie. Laat het een beetje los. Ieder doet iets op zijn eigen tempo. Als je echt ongelukkig word van hoe je vriend dingen doet, laat hem dan los, in plaats van op zijn huid te gaan zitten. En vraag je eens af waarom hij het allemaal op jouw manier moet doen? Wat is er mis met zijn eigen manier? Ben je er zo zeker van dat jouw manier de enige juiste is? Of ben je zo onzeker dat je dolblij bent dat iemand ook jouw manier wil volgen (al is het dan afgedwongen)?
maandag 4 mei 2009 om 12:20
Aikidoka heeft natuurlijk helemaal gelijk,.....
de vraag blijft dus over: de invloed die "zijn manier" op jullie (dus ook jouw) leven heeft, is dat groot genoeg om er een punt achter te (kunnen)zetten?
Maar,...dan is er nog iets als hoop (vrouwen eigen): de hoop dat het in de toekomst beter zal gaan,.....
melissa's laatste nieuws is in ieder geval goed nieuws,..
de vraag blijft dus over: de invloed die "zijn manier" op jullie (dus ook jouw) leven heeft, is dat groot genoeg om er een punt achter te (kunnen)zetten?
Maar,...dan is er nog iets als hoop (vrouwen eigen): de hoop dat het in de toekomst beter zal gaan,.....
melissa's laatste nieuws is in ieder geval goed nieuws,..
