Relaties
alle pijlers
doet hij te weinig of ik te veel?
donderdag 30 april 2009 om 20:51
Hoi allemaal,
Ik ga jullie even mijn issue voorleggen, ik zit er al tijden erg mee in mijn maag en heb in real-live niemand om erover te praten..
Ik heb mijn vriend in zijn land leren kennen toen ik daar op vakantie was. 1,5 jaar geleden is hij hier in Nederland gekomen en sindsdien wonen we samen. Dit is even in vogelvlucht verteld..
We zijn sinds een halfjaar naar België verhuisd voor de zogeheten Belgie-route. We wonen hier in een zeer riant appartement, ik werk in Nederland(Utrecht) en mijn partner heeft sinds kort ook een baan. Een heerlijk gevoel want hij kan eindelijk wat nuttigs doen voor zijn gevoel. Hij heeft ook heel vaak aangegeven dat hij me zal laten zien dat hij hard zal werken voor mij (en daar twijfel ik niet aan) en ONZE toekomst.
Mijn probleem is dat ik vind dat ik er teveel alleen voor sta.
Aan de ene kant heb ik zelf heel veel initiatief genomen omdat hij nog niet heel veel kon doen in die zin. Hij sprak/spreekt de taal nog amper, hij komt uit een heel ander land waar veel sociale voorzieningen niet eens bestaan, en waar hij dus ook geen idee van heeft. Dus in die zin maakte ik me er ook nooit druk om, maar sinds we naar België zijn verhuisd, merk ik aan mezelf dat ik me ga irriteren aan dingen die hij niet doet, (ik weet het klinkt negatief) en over hoe makkelijk hij denkt over alles. Ook qua beheersing van de Nederlandse taal, laat het hij heel wat te wensen over. In Nederland had hij geen papieren en was dus niet legaal en kon niet werken, niet naar school...
Eenmaal in Belgie, moesten we alles opnieuw ontdekken. Alles was nieuw, werk, huis, buren, vrienden, supermarkt, maar ook de bank, verzekering, internetprovider, gas-elektra, etc etc etc, echt alles niet dus. Ook hierin heb ik alle initiatief genomen maar het lijkt nu alsof mijn vriend het ook wel makkelijk vindt. Hij vraagt constant aan mij: hoe laat komt de bus? wanneer is de verzekering geregeld? wanneer gaan we naar de supermarkt? wanneer kan ik een bankrekening openen?
Misschien heb ik het er ook wel naar gemaakt ook, maar ik vind het niet helemaal eerlijk. Hij is zelf een ontzettend lief, eerlijk, zorgzaam persoon, en ik hem er ook al vele malen met hem over gepraat. Over dat ik het fijn zou vinden als hij meer initiatief zou nemen, over dat ik alles met veel liefde voor hem doe, maar dat nu ook hij zich moet laten zien.
Altijd als we hierover praten, erkent hij dat hij niet veel initiatief neemt, en dat hij wel dergelijk ziet wat ik ´allemaal´ voor hem doe, maar hij verandert er ook niet veel aan..
Wat dus ook voor mij een big issue is, is dat zijn Nederlands niet heel goed is. Voor dat we een half jaar geleden naar België kwamen, ging mijn vriend veel met zijn familie om, wat aan de ene kant een voordeel was, want nu kon hij met familie om zich heen wennen aan Nederland en was hij niet geheel eenzaam als ik aan het werk was. Aan de andere kant heeft het betreft zijn Nederlands niks geholpen, want zijn familie die hier al woont(de meesten al zo´n 10 jaar, toen er nog geen taalexamen hoefde worden afgelegd om Nederland binnen te komen), spreekt zeer slecht Nederlands, en naar mijn idee omdat het ze zich geen bal interesseert om maar een beetje de taal te spreken. De familie was constant met elkaar en dan spraken ze hun eigen taal met elkaar(kan ik we begrijpen) en ook met mijn vriend, en ja dat is wel jammer. We oefenen overigens wel samen thuis, maar alleen als IK met dit initiatief neem. Ik vind het zo vermoeiend om steeds het initiatief te nemen, hij moet toch de taal leren!!!
Voor ik mijn vriend leerde kennen, sprak ik zijn taal slechts een beetje maar doordat ik zo verliefd werd en we werden gescheiden, (ik in Nederland, hij is zijn eigen land) ben ik als een gek zijn taal gaan leren. Het is sowieso een super mooie taal en wilde het altijd al leren, en ja genoeg reden om nu hard te leren zodat ik met mijn vriend kon communiceren. Inmiddels spreek ik zijn taal zo goed als vloeiend en nu kunnen we dus communiceren in zijn taal, welke ik zelf dus prachtig vind. We spreken over ALLES, zelfs ruzie maken doen we in deze taal. Nu is dit wel weer een belemmering voor zijn Nederlands want je gaat gewoon snel over in zijn taal.
Hij deed en doet er nog steeds echt bijna niks aan om de taal beter te leren. Ik hem vreselijk veel boeken, cd-roms, dvd's, werkboeken, woordenboeken etc voor hem gekocht, maar gebruiken....echt niet. Hij spreekt wel-wat Nederlands, maar lang niet voldoende!!! Nu heeft hij in zijn geboorteland ook niet een groot studie verleden. Hij heeft daar zijn middelbare school gegaan en is daarna gaan werken. Hij vind het moeilijk om lang geconcentreerd te zijn en als hij lange stukken tekst moet lezen, wordt hij moe en krijgt hij hoofdpijn zegt hij.
(ik herken dit wel van mijn middelbare schooltijd, toen ik bijvoorbeeld Natuurkunde voorgeschoteld kreeg en er geen ene bal van snapte en niet begreep hoe ik dat ooit moest gaan begrijpen/snappen ehhhh).
Ik erken dat ik een streber be, als ik iets wil, ga ik er voor de volle 100% voor, hou van organiseren, zorg graag voor anderen(vergeet mezelf daarin weleens), heb best veel doorzettingsvermogen Ik zou gewoon zo graag zien dat mijn vriend ook zijn verantwoordelijkheden neemt zodat we het vanaf nu SAMEN doen en niet alleen ik die alles regelt...
Ik ben bang dat als ik een keer helemaal niets zou regelen (geen bank, verzekering, werk voor hem, voor mij, huishouden etc etc, dat het helemaal niet gebeurt, maar dat is misschien mijn fout....
Hoe stimuleer ik mijn vriend op een positieve manier om meer verantwoordelijkheden te nemen.???
Hoop dat ik een beetje duidelijk ben
Alvast bedankt!!!
Ik ga jullie even mijn issue voorleggen, ik zit er al tijden erg mee in mijn maag en heb in real-live niemand om erover te praten..
Ik heb mijn vriend in zijn land leren kennen toen ik daar op vakantie was. 1,5 jaar geleden is hij hier in Nederland gekomen en sindsdien wonen we samen. Dit is even in vogelvlucht verteld..
We zijn sinds een halfjaar naar België verhuisd voor de zogeheten Belgie-route. We wonen hier in een zeer riant appartement, ik werk in Nederland(Utrecht) en mijn partner heeft sinds kort ook een baan. Een heerlijk gevoel want hij kan eindelijk wat nuttigs doen voor zijn gevoel. Hij heeft ook heel vaak aangegeven dat hij me zal laten zien dat hij hard zal werken voor mij (en daar twijfel ik niet aan) en ONZE toekomst.
Mijn probleem is dat ik vind dat ik er teveel alleen voor sta.
Aan de ene kant heb ik zelf heel veel initiatief genomen omdat hij nog niet heel veel kon doen in die zin. Hij sprak/spreekt de taal nog amper, hij komt uit een heel ander land waar veel sociale voorzieningen niet eens bestaan, en waar hij dus ook geen idee van heeft. Dus in die zin maakte ik me er ook nooit druk om, maar sinds we naar België zijn verhuisd, merk ik aan mezelf dat ik me ga irriteren aan dingen die hij niet doet, (ik weet het klinkt negatief) en over hoe makkelijk hij denkt over alles. Ook qua beheersing van de Nederlandse taal, laat het hij heel wat te wensen over. In Nederland had hij geen papieren en was dus niet legaal en kon niet werken, niet naar school...
Eenmaal in Belgie, moesten we alles opnieuw ontdekken. Alles was nieuw, werk, huis, buren, vrienden, supermarkt, maar ook de bank, verzekering, internetprovider, gas-elektra, etc etc etc, echt alles niet dus. Ook hierin heb ik alle initiatief genomen maar het lijkt nu alsof mijn vriend het ook wel makkelijk vindt. Hij vraagt constant aan mij: hoe laat komt de bus? wanneer is de verzekering geregeld? wanneer gaan we naar de supermarkt? wanneer kan ik een bankrekening openen?
Misschien heb ik het er ook wel naar gemaakt ook, maar ik vind het niet helemaal eerlijk. Hij is zelf een ontzettend lief, eerlijk, zorgzaam persoon, en ik hem er ook al vele malen met hem over gepraat. Over dat ik het fijn zou vinden als hij meer initiatief zou nemen, over dat ik alles met veel liefde voor hem doe, maar dat nu ook hij zich moet laten zien.
Altijd als we hierover praten, erkent hij dat hij niet veel initiatief neemt, en dat hij wel dergelijk ziet wat ik ´allemaal´ voor hem doe, maar hij verandert er ook niet veel aan..
Wat dus ook voor mij een big issue is, is dat zijn Nederlands niet heel goed is. Voor dat we een half jaar geleden naar België kwamen, ging mijn vriend veel met zijn familie om, wat aan de ene kant een voordeel was, want nu kon hij met familie om zich heen wennen aan Nederland en was hij niet geheel eenzaam als ik aan het werk was. Aan de andere kant heeft het betreft zijn Nederlands niks geholpen, want zijn familie die hier al woont(de meesten al zo´n 10 jaar, toen er nog geen taalexamen hoefde worden afgelegd om Nederland binnen te komen), spreekt zeer slecht Nederlands, en naar mijn idee omdat het ze zich geen bal interesseert om maar een beetje de taal te spreken. De familie was constant met elkaar en dan spraken ze hun eigen taal met elkaar(kan ik we begrijpen) en ook met mijn vriend, en ja dat is wel jammer. We oefenen overigens wel samen thuis, maar alleen als IK met dit initiatief neem. Ik vind het zo vermoeiend om steeds het initiatief te nemen, hij moet toch de taal leren!!!
Voor ik mijn vriend leerde kennen, sprak ik zijn taal slechts een beetje maar doordat ik zo verliefd werd en we werden gescheiden, (ik in Nederland, hij is zijn eigen land) ben ik als een gek zijn taal gaan leren. Het is sowieso een super mooie taal en wilde het altijd al leren, en ja genoeg reden om nu hard te leren zodat ik met mijn vriend kon communiceren. Inmiddels spreek ik zijn taal zo goed als vloeiend en nu kunnen we dus communiceren in zijn taal, welke ik zelf dus prachtig vind. We spreken over ALLES, zelfs ruzie maken doen we in deze taal. Nu is dit wel weer een belemmering voor zijn Nederlands want je gaat gewoon snel over in zijn taal.
Hij deed en doet er nog steeds echt bijna niks aan om de taal beter te leren. Ik hem vreselijk veel boeken, cd-roms, dvd's, werkboeken, woordenboeken etc voor hem gekocht, maar gebruiken....echt niet. Hij spreekt wel-wat Nederlands, maar lang niet voldoende!!! Nu heeft hij in zijn geboorteland ook niet een groot studie verleden. Hij heeft daar zijn middelbare school gegaan en is daarna gaan werken. Hij vind het moeilijk om lang geconcentreerd te zijn en als hij lange stukken tekst moet lezen, wordt hij moe en krijgt hij hoofdpijn zegt hij.
(ik herken dit wel van mijn middelbare schooltijd, toen ik bijvoorbeeld Natuurkunde voorgeschoteld kreeg en er geen ene bal van snapte en niet begreep hoe ik dat ooit moest gaan begrijpen/snappen ehhhh).
Ik erken dat ik een streber be, als ik iets wil, ga ik er voor de volle 100% voor, hou van organiseren, zorg graag voor anderen(vergeet mezelf daarin weleens), heb best veel doorzettingsvermogen Ik zou gewoon zo graag zien dat mijn vriend ook zijn verantwoordelijkheden neemt zodat we het vanaf nu SAMEN doen en niet alleen ik die alles regelt...
Ik ben bang dat als ik een keer helemaal niets zou regelen (geen bank, verzekering, werk voor hem, voor mij, huishouden etc etc, dat het helemaal niet gebeurt, maar dat is misschien mijn fout....
Hoe stimuleer ik mijn vriend op een positieve manier om meer verantwoordelijkheden te nemen.???
Hoop dat ik een beetje duidelijk ben
Alvast bedankt!!!
anoniem_84908 wijzigde dit bericht op 02-05-2009 01:08
Reden: ik had het woord baantje getypt wat enigsins minachtend kan overkomen. Ben me hiervan bewust dus wilde dit graag veranderen in BAAN, want ben hartstikke trots op hem!
Reden: ik had het woord baantje getypt wat enigsins minachtend kan overkomen. Ben me hiervan bewust dus wilde dit graag veranderen in BAAN, want ben hartstikke trots op hem!
% gewijzigd
dinsdag 5 mei 2009 om 06:32
Hoi Melissa,
Wilde even laten weten dat het hier niet goed gaat. Er is denk ik ook veel meer aan de hand dan bij jullie. we hebben eerdere vertrouwens issues gehad (dingen verdraaien, liegen, flirten met andere vrouwen). Gisteren heb ik hem telefonisch gesproken (eerst gaf hij aan zich onvolwassen te gedragen en later ontkende hij alles en zei dat ik te hoge verachtingen had. mijn verwachtingen zijn echter gebaseerd op de afspraken die we maken. Daarvan geeft hij wel aan dat hij geen nee kan zeggen en mensen niet teleur wil stellen. Na het gesprek (waarbij ook wederzijds harde woorden zijn gevallen) had ik een heel dubbel gevoel maar het fijne liefdesgevoel overheerste. Later sprak ik mijn vriendin en kwamen alle gebeurtenissen voorbij, net als vannacht vanaf 2.00. Eigenlijk is er al zo ontzettend veel gebeurd dat ik wel zeker weet dat het nooit zal veranderen. eind mei hebben we een "bezinningsweekend" voor die tijd zullen we weinig/geen contact hebben. Ik denk dat hij denkt dat het wel goed komt.
Sorry dat ik met mijn eigen toestanden je topic "bevuil"al denk ik dat het misschien goed voor jou is om te weten dat het ook veel slechter kan. Misschien valt het bij jou dan mee? (of niet)
Wilde even laten weten dat het hier niet goed gaat. Er is denk ik ook veel meer aan de hand dan bij jullie. we hebben eerdere vertrouwens issues gehad (dingen verdraaien, liegen, flirten met andere vrouwen). Gisteren heb ik hem telefonisch gesproken (eerst gaf hij aan zich onvolwassen te gedragen en later ontkende hij alles en zei dat ik te hoge verachtingen had. mijn verwachtingen zijn echter gebaseerd op de afspraken die we maken. Daarvan geeft hij wel aan dat hij geen nee kan zeggen en mensen niet teleur wil stellen. Na het gesprek (waarbij ook wederzijds harde woorden zijn gevallen) had ik een heel dubbel gevoel maar het fijne liefdesgevoel overheerste. Later sprak ik mijn vriendin en kwamen alle gebeurtenissen voorbij, net als vannacht vanaf 2.00. Eigenlijk is er al zo ontzettend veel gebeurd dat ik wel zeker weet dat het nooit zal veranderen. eind mei hebben we een "bezinningsweekend" voor die tijd zullen we weinig/geen contact hebben. Ik denk dat hij denkt dat het wel goed komt.
Sorry dat ik met mijn eigen toestanden je topic "bevuil"al denk ik dat het misschien goed voor jou is om te weten dat het ook veel slechter kan. Misschien valt het bij jou dan mee? (of niet)
dinsdag 5 mei 2009 om 21:39
Hoi Vivamies!
Maar natuurlijk bevuil je Mijn topic niet. Ik heb geopend, thats all!!!
Ik denk inderdaad dat onze situatie vergeleken met die van jou wel mee valt, om het zo maar te zeggen. In die zin dat jullie al zoveel vertrouwensissues hebben gehad. Wat lijkt het me vreselijk dat wat je benoemd: dingen verdraaien, liegen, flirten met andere vrouwen. En ja logisch dat je verwachtingen hebt als je naar aanleiding van die issues!!! dat mag je echt wel hebben daar is niks mis mee!
Wie van jullie heeft het bezinningsweekend voorgesteld? en hoe vaak zagen jullie elkaar voorheen? Ben benieuwd hoe jullie de komende weken doorstaan. En natuurlijk hoe zijn houding naar jou zal zijn...
Maar natuurlijk bevuil je Mijn topic niet. Ik heb geopend, thats all!!!
Ik denk inderdaad dat onze situatie vergeleken met die van jou wel mee valt, om het zo maar te zeggen. In die zin dat jullie al zoveel vertrouwensissues hebben gehad. Wat lijkt het me vreselijk dat wat je benoemd: dingen verdraaien, liegen, flirten met andere vrouwen. En ja logisch dat je verwachtingen hebt als je naar aanleiding van die issues!!! dat mag je echt wel hebben daar is niks mis mee!
Wie van jullie heeft het bezinningsweekend voorgesteld? en hoe vaak zagen jullie elkaar voorheen? Ben benieuwd hoe jullie de komende weken doorstaan. En natuurlijk hoe zijn houding naar jou zal zijn...
dinsdag 5 mei 2009 om 22:49
Hoi Melissa,
Dat bezinningsweekend was eigenlijk gewoon een uitje dat we geboekt hebben met pinksteren in het buitenland. We hebben nu afgesproken elkaar even met rust te laten (waarvan ik weet dat hij daar meer moeite mee heeft dan ik al vind ik de hele situatie natuurlijk ook niet leuk.) Dat weekend was al geboekt (pinksteren. En op de vraag of we het door moeten laten gaan hebben we samen besproken dat het een bezinningsweekend wordt. Het lullige is dat de eerdere issues zoals flirten tijdens een paar heftige/coach gesprekken daarna (niet na de 1ex!) afgelopen is. Al weet ik natuurlijk niet wat hij doet als ik er niet bij ben. Een ander issue (2jr geleden) was liegen (al noemde we dat woord niet. hij zei bijv eerst het één, en daarna het ander en ontkende het een. Ook daar heb ik een heftig gesprek over gevoerd destijds en dat is een stuk verbeterd. Probleem is echter als ik die zaken aankaart dan herkent hij het zogenaamd niet en moet ik helemaal terug naar de definitie van bijv flirten om met hem op een lijn te komen. Heel vermoeiend. Het issue nu is het niet nakomen van afspraken. alle issues hebben te maken met VERTROUWEN waarvan we in het begin hebben gezegd dat dat het belangrijkste is (maja hij zegt wel meer). Ik zag hem in de weekenden en dan waren we altijd bij mij (ik woon veel ruimer). (we bellen meerdere keren per dag en sms en emailen)Hij wilde in het begin snel samenwonen maar dat heb ik altijd afgehouden (begreep hij en ging hij goed mee om). Ook omdat ik uberhaupt niet zo'n samenwoontype ben. Hij is ontzettend leuk, lief, attent, aantrekkelijk en meedenkend hoe gek dat nu ook klinkt. dat maakt het voor mij al die tijd ook zo verwarrend. hij geeft veel liefde (gemeend). Het is bij hem een kwestie van veel aandacht nodig hebben, niet nadenken over consequenties etcetc dus geen kwaad in de zin. Maar ja alle issues hebben tot gevolg dat niet alleen mijn vertrouwen tot een 0 punt is gezakt maar ook de hoop op beterschap. Zaterdag ga ik lekker met een vriendin stappen dus daar heb ik erg veel zin in. verder zie ik wel. zoals ik me nu voel zal het na het pinksterweekendweekend uit zijn. De tijd zal het leren. Misschien gebeuren er nog wonderen,...We hebben wel een reis naar Nieuw zeeland geboekt volgend jaar Onze relatie is te beschrijven (voor mij althans) als super hemels of hels. zit weinig tussenin.
hoe gaat het nu bij jou? Houd je vriend zich aan zijn woord?
Dat bezinningsweekend was eigenlijk gewoon een uitje dat we geboekt hebben met pinksteren in het buitenland. We hebben nu afgesproken elkaar even met rust te laten (waarvan ik weet dat hij daar meer moeite mee heeft dan ik al vind ik de hele situatie natuurlijk ook niet leuk.) Dat weekend was al geboekt (pinksteren. En op de vraag of we het door moeten laten gaan hebben we samen besproken dat het een bezinningsweekend wordt. Het lullige is dat de eerdere issues zoals flirten tijdens een paar heftige/coach gesprekken daarna (niet na de 1ex!) afgelopen is. Al weet ik natuurlijk niet wat hij doet als ik er niet bij ben. Een ander issue (2jr geleden) was liegen (al noemde we dat woord niet. hij zei bijv eerst het één, en daarna het ander en ontkende het een. Ook daar heb ik een heftig gesprek over gevoerd destijds en dat is een stuk verbeterd. Probleem is echter als ik die zaken aankaart dan herkent hij het zogenaamd niet en moet ik helemaal terug naar de definitie van bijv flirten om met hem op een lijn te komen. Heel vermoeiend. Het issue nu is het niet nakomen van afspraken. alle issues hebben te maken met VERTROUWEN waarvan we in het begin hebben gezegd dat dat het belangrijkste is (maja hij zegt wel meer). Ik zag hem in de weekenden en dan waren we altijd bij mij (ik woon veel ruimer). (we bellen meerdere keren per dag en sms en emailen)Hij wilde in het begin snel samenwonen maar dat heb ik altijd afgehouden (begreep hij en ging hij goed mee om). Ook omdat ik uberhaupt niet zo'n samenwoontype ben. Hij is ontzettend leuk, lief, attent, aantrekkelijk en meedenkend hoe gek dat nu ook klinkt. dat maakt het voor mij al die tijd ook zo verwarrend. hij geeft veel liefde (gemeend). Het is bij hem een kwestie van veel aandacht nodig hebben, niet nadenken over consequenties etcetc dus geen kwaad in de zin. Maar ja alle issues hebben tot gevolg dat niet alleen mijn vertrouwen tot een 0 punt is gezakt maar ook de hoop op beterschap. Zaterdag ga ik lekker met een vriendin stappen dus daar heb ik erg veel zin in. verder zie ik wel. zoals ik me nu voel zal het na het pinksterweekendweekend uit zijn. De tijd zal het leren. Misschien gebeuren er nog wonderen,...We hebben wel een reis naar Nieuw zeeland geboekt volgend jaar Onze relatie is te beschrijven (voor mij althans) als super hemels of hels. zit weinig tussenin.
hoe gaat het nu bij jou? Houd je vriend zich aan zijn woord?
