Relaties
alle pijlers
downdate'n
donderdag 17 september 2009 om 11:58
Hallo allemaal,
volgens mij heb ik een keer een soortgelijke titel voorbij zien schuiven maar ik kan het topic niet meer vinden. Vandaar dat ik even mijn verhaal hier wil doen in de hoop op verfrissende eerlijke reacties.
Heb een aantal maanden geleden iemand ontmoet op een feest. We kwamen in gesprek en ik vond hem niet meer dan een onwijs leuke kerel. Toch bleef hij in mijn hoofd spoken en om een lang verhaal kort te maken, kregen wij contact en klikte het eigenlijk vanaf dag 1. Inmiddels ben ik geintroduceerd in zijn vriendenkring en binnenkort familie. Ook vrienden van mij hebben hem ontmoet en er is "wederzijds' goedkeuren; mensen uit zijn kamp vinden mij leuk en mensen uit mijn kamp vinden hem leuk.
Hij is hartstikke lief en zorgzaam en attent en ook mijn kids vinden hem leuk.
Je zou dus zeggen: wat is dan het probleem?
Ergens twijfel ik of deze relatie een lang leven beschoren zal zijn. Ik weet dat je nooit garanties krijgt, ik zelf ben na 13 jaar huwelijk gescheiden dus ook weet ik dat je nooit weet of iets kans van slagen heeft. Zijn opleiding is een stuk lager dan dat van mij en hij verdient relatief ook minder dan ik. Ik word continu heen en weer geslingerd tussen mijn hoofd en hart. Moet ik mijn hart volgen en gewoon kijken waar (en of) dit schip strandt of moet ik mijn hoofd gebruiken en niet verder gaan met deze man maar wachten totdat er iemand langs komt die wel wat meer te bieden heeft. Ik ben absoluut geen golddigger maar ik heb wel een paar kids waar ik aan moet denken. Ik ben 4 jaar alleen geweest en dat vond ik eigenlijk wel prima. Hij kwam mijn leven ingedenderd en opeens begint het mij te benauwen. Ik vind dat hij er af en toe niet leuk uitziet, als ik bij hem ben, probeer ik er doorheen te kijken maar zijn huis vind ik ook helemaal niet leuk (super klein en qua inrichting ook absoluut niet mijn smaak), en ik vind het eigenlijk jammer dat hij zo weinig ambitie heeft en het eigenlijk wel goed vindt hoe het gaat met zijn werk en wat hij verdient....
Hij is helemaal into me; wil het liefst vandaag nog bij mij intrekken en als het even kan ook nog kindjes van mij....
Ik weet het gewoon even niet meer.....
Heeft iemand soortgelijke ervaringen?
volgens mij heb ik een keer een soortgelijke titel voorbij zien schuiven maar ik kan het topic niet meer vinden. Vandaar dat ik even mijn verhaal hier wil doen in de hoop op verfrissende eerlijke reacties.
Heb een aantal maanden geleden iemand ontmoet op een feest. We kwamen in gesprek en ik vond hem niet meer dan een onwijs leuke kerel. Toch bleef hij in mijn hoofd spoken en om een lang verhaal kort te maken, kregen wij contact en klikte het eigenlijk vanaf dag 1. Inmiddels ben ik geintroduceerd in zijn vriendenkring en binnenkort familie. Ook vrienden van mij hebben hem ontmoet en er is "wederzijds' goedkeuren; mensen uit zijn kamp vinden mij leuk en mensen uit mijn kamp vinden hem leuk.
Hij is hartstikke lief en zorgzaam en attent en ook mijn kids vinden hem leuk.
Je zou dus zeggen: wat is dan het probleem?
Ergens twijfel ik of deze relatie een lang leven beschoren zal zijn. Ik weet dat je nooit garanties krijgt, ik zelf ben na 13 jaar huwelijk gescheiden dus ook weet ik dat je nooit weet of iets kans van slagen heeft. Zijn opleiding is een stuk lager dan dat van mij en hij verdient relatief ook minder dan ik. Ik word continu heen en weer geslingerd tussen mijn hoofd en hart. Moet ik mijn hart volgen en gewoon kijken waar (en of) dit schip strandt of moet ik mijn hoofd gebruiken en niet verder gaan met deze man maar wachten totdat er iemand langs komt die wel wat meer te bieden heeft. Ik ben absoluut geen golddigger maar ik heb wel een paar kids waar ik aan moet denken. Ik ben 4 jaar alleen geweest en dat vond ik eigenlijk wel prima. Hij kwam mijn leven ingedenderd en opeens begint het mij te benauwen. Ik vind dat hij er af en toe niet leuk uitziet, als ik bij hem ben, probeer ik er doorheen te kijken maar zijn huis vind ik ook helemaal niet leuk (super klein en qua inrichting ook absoluut niet mijn smaak), en ik vind het eigenlijk jammer dat hij zo weinig ambitie heeft en het eigenlijk wel goed vindt hoe het gaat met zijn werk en wat hij verdient....
Hij is helemaal into me; wil het liefst vandaag nog bij mij intrekken en als het even kan ook nog kindjes van mij....
Ik weet het gewoon even niet meer.....
Heeft iemand soortgelijke ervaringen?
donderdag 17 september 2009 om 12:47
quote:gelukkigmeisje schreef op 17 september 2009 @ 12:41:
Je laat je dus ompraten door je zus?!?!!?! Jeetje en dan nog zeggen dat je niet materialistisch bent?!?!? Dat je niet bij hem wilt zijn want je zou moeten blijven werken want hij brengt niet voldoende binnen....Gadver, je verdient die vent niet!
Ik laat me niet ompraten door mijn zus. Dat ze me aan het twijfelen brengt, is helaas wel zo. Ik ben getrouwd geweest met iemand die lager op de maatschappelijke ladder stond, ik heb steeds weer mannen in mijn leven die geen wetenschappelijke studie hebben gevolgd etc. Dus in dat opzicht pas ik niet in het plaatje met betrekking tot mijn familie.
Ik ben niet materialistisch in de zin dat ik op bepaalde mannen jaag, perse Uggs of whatever moet hebben omdat de hele wereld die om mij heen althans draagt; integendeel zelfs. Ik heb een heel eigen smaak en blijkbaar val ik nu dus ook op een kerel die dan de op 1 na leukste is van Noord-Holland maar ook absoluut niet in het plaatje past.... Nu ik zo oud ben (39) moet ik heel goed nadenken voordat ik echt serieuze stappen ga nemen omdat er nu 2 kids bij betrokken zijn. Ik vind zelf dat ze beter kunnen opgroeien in een liefdevol gezin zoals we dat nu vormen dan dat er een vaderfiguur is die er niet vaak is, geen tijd heeft etc. maar wel financieel zijn zaken fijn op orde heeft.....En toch is er steeds die twijfel....
Je laat je dus ompraten door je zus?!?!!?! Jeetje en dan nog zeggen dat je niet materialistisch bent?!?!? Dat je niet bij hem wilt zijn want je zou moeten blijven werken want hij brengt niet voldoende binnen....Gadver, je verdient die vent niet!
Ik laat me niet ompraten door mijn zus. Dat ze me aan het twijfelen brengt, is helaas wel zo. Ik ben getrouwd geweest met iemand die lager op de maatschappelijke ladder stond, ik heb steeds weer mannen in mijn leven die geen wetenschappelijke studie hebben gevolgd etc. Dus in dat opzicht pas ik niet in het plaatje met betrekking tot mijn familie.
Ik ben niet materialistisch in de zin dat ik op bepaalde mannen jaag, perse Uggs of whatever moet hebben omdat de hele wereld die om mij heen althans draagt; integendeel zelfs. Ik heb een heel eigen smaak en blijkbaar val ik nu dus ook op een kerel die dan de op 1 na leukste is van Noord-Holland maar ook absoluut niet in het plaatje past.... Nu ik zo oud ben (39) moet ik heel goed nadenken voordat ik echt serieuze stappen ga nemen omdat er nu 2 kids bij betrokken zijn. Ik vind zelf dat ze beter kunnen opgroeien in een liefdevol gezin zoals we dat nu vormen dan dat er een vaderfiguur is die er niet vaak is, geen tijd heeft etc. maar wel financieel zijn zaken fijn op orde heeft.....En toch is er steeds die twijfel....
donderdag 17 september 2009 om 12:48
Je zus hoeft niet met hem samen te leven hoor, dat mag jij doen.
laat je zus lekker iemand zoeken die het geld voor haar verdient.
Opleiding zegt niet alles, het lijkt mij lastiger als jullie niet wat gezamelijke interesses hebben.
Als de een alleen maar over voetbal en bier kan praten en de ander over politiek en cultuur. of de een alleen over GTST en de ander alleen over politiek, dan lijkt t me een veel moeilijkere relatie
laat je zus lekker iemand zoeken die het geld voor haar verdient.
Opleiding zegt niet alles, het lijkt mij lastiger als jullie niet wat gezamelijke interesses hebben.
Als de een alleen maar over voetbal en bier kan praten en de ander over politiek en cultuur. of de een alleen over GTST en de ander alleen over politiek, dan lijkt t me een veel moeilijkere relatie
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
donderdag 17 september 2009 om 12:49
quote:Greys69 schreef op 17 september 2009 @ 12:37:
[quote]Pink2510 schreef op 17 september 2009 @ 12:03:
Waarom mij zelf in een relatie storten waar ik bijvoorbeeld zou moeten blijven werken, ook als er een kindje zou komen puur en alleen omdat het financieel dan niet anders zou kunnen?
Dit meen je toch zeker niet?
[quote]Pink2510 schreef op 17 september 2009 @ 12:03:
Waarom mij zelf in een relatie storten waar ik bijvoorbeeld zou moeten blijven werken, ook als er een kindje zou komen puur en alleen omdat het financieel dan niet anders zou kunnen?
Dit meen je toch zeker niet?
donderdag 17 september 2009 om 12:50
quote:Ik ben gewoon bang om mijn hart te volgen. Misschien zoek ik wel naar turn offs omdat alles zo dichtbij komt, hij zit nu al zo diep in mij....Misschien klopt het wel wat Makeupyourmind zegt, en ben ik gewoon bang dat het misgaat....Wat je hier zegt, dat kan natuurlijk. Maar dat is iets wat jij zelf het beste weet/uit moet zien te vinden. Ik begrijp je probleem verder eerlijk gezegd niet. Wellicht dat dat komt omdat ik eerder geneigd ben mijn gevoel te volgen en mijn verstand in gevoelskwesties links te laten liggen. Als iets goed voelt, ga ik ervoor!
donderdag 17 september 2009 om 12:53
Wat een nare zus heb je zeg! Lekker boeiend ook of je in een plaatje pas of niet.
Hou je van deze man? En is hij goed voor jou en je kinderen? Dan zou ik ophouden met dit gezeur en er vol voor gaan. Maar als je blijft twijfelen is deze man beter af zonder jou.
Vraag me trouwens af wat hij hier van zou vinden, weet hij dat jij zo over hem denkt?
Hou je van deze man? En is hij goed voor jou en je kinderen? Dan zou ik ophouden met dit gezeur en er vol voor gaan. Maar als je blijft twijfelen is deze man beter af zonder jou.
Vraag me trouwens af wat hij hier van zou vinden, weet hij dat jij zo over hem denkt?
donderdag 17 september 2009 om 12:53
Meid, gaat het er niet om of je samen een onwijze klik hebt?
Je redt het kennelijk financieel ook alleen. Zijn inkomen is dus vooral 'extra' daarbij. Dat het minder is dan het jouwe, moet dus geen probleem zijn. Of jullie moeten vinden dat hij eigenlijk de hoofdkostwinner zou moeten zijn.
Qua inrichting moet je toch bij samenwonen naar een inrichting waar jullie je beiden in kunnen vinden.Die kussentjes en kaarsjes komen er dan vanzelf wel.
Die kledingstijl gaat wel groeien. Je mening gaat heus wel doorwerken. En andersom. Zo gaat dat in een relatie.
Als jullie gek zijn op elkaar en hij goed is voor jou en vooral ook voor je kinderen, jullie elkaar goed begrijpen en aanvullen en je hem niet continue dom vind, of jezelf mega-veel beter... ga gewoon genieten meid!!!
Je redt het kennelijk financieel ook alleen. Zijn inkomen is dus vooral 'extra' daarbij. Dat het minder is dan het jouwe, moet dus geen probleem zijn. Of jullie moeten vinden dat hij eigenlijk de hoofdkostwinner zou moeten zijn.
Qua inrichting moet je toch bij samenwonen naar een inrichting waar jullie je beiden in kunnen vinden.Die kussentjes en kaarsjes komen er dan vanzelf wel.
Die kledingstijl gaat wel groeien. Je mening gaat heus wel doorwerken. En andersom. Zo gaat dat in een relatie.
Als jullie gek zijn op elkaar en hij goed is voor jou en vooral ook voor je kinderen, jullie elkaar goed begrijpen en aanvullen en je hem niet continue dom vind, of jezelf mega-veel beter... ga gewoon genieten meid!!!
donderdag 17 september 2009 om 12:53
Stel dat je een 'beter' exemplaar tegenkomt die wel op jouw niveau zit. Je fietst een 2e leg bij elkaar en jij stopt met werken.
Dan ben jij toch ook ambitieloos? Dan zit jij toch ook onder zijn niveau van werken?
Oftewel, het maakt geen flikker uit. Het enige wat uit zou kunnen maken in niveau verschil is belevingswereld.
Dan ben jij toch ook ambitieloos? Dan zit jij toch ook onder zijn niveau van werken?
Oftewel, het maakt geen flikker uit. Het enige wat uit zou kunnen maken in niveau verschil is belevingswereld.
donderdag 17 september 2009 om 12:54
Ik snap TO helemaal.
Ik heb ook met die twijfels gezeten....mijn ex was de eerste vent waarbij ik de kerkklokken al hoorde, bij wijze van spreken. Toch heb ik de relatie verbroken. Waarom? Er is niet 1 ware voor je...dat geloof ik niet. Dus er zal altijd een nieuw iemand op je pad komen.
Ik zat ook enorm met het feit dat exlief geen opleiding had, geen diploma's en bijzonder slecht verdiende, nooit spaarde.
Ik wil geen armoede...ik ga niet werrken om twee te onderhouden?
Is dat shallow? Misschien...maar wel realistisch.
Ik kan niet tegen "geen geld hebben".
Ik word daar zeer, zeer ongelukkig van, zelfs als hou ik nog zoveel van iemand.
Naast dat waren er nog andere dingen, maar ik vond zijn carriere toch ook zeker belangrijk.
@Elninjo..doet helemaal niet terzake in dit topic.
Ik heb ook met die twijfels gezeten....mijn ex was de eerste vent waarbij ik de kerkklokken al hoorde, bij wijze van spreken. Toch heb ik de relatie verbroken. Waarom? Er is niet 1 ware voor je...dat geloof ik niet. Dus er zal altijd een nieuw iemand op je pad komen.
Ik zat ook enorm met het feit dat exlief geen opleiding had, geen diploma's en bijzonder slecht verdiende, nooit spaarde.
Ik wil geen armoede...ik ga niet werrken om twee te onderhouden?
Is dat shallow? Misschien...maar wel realistisch.
Ik kan niet tegen "geen geld hebben".
Ik word daar zeer, zeer ongelukkig van, zelfs als hou ik nog zoveel van iemand.
Naast dat waren er nog andere dingen, maar ik vond zijn carriere toch ook zeker belangrijk.
@Elninjo..doet helemaal niet terzake in dit topic.
donderdag 17 september 2009 om 12:55
Mijn man komt uit een gezin uit een lager sociaal milieu, om het maar even netjes te formuleren.
Zijn familie hangt aan elkaar van steuntrekkers, zatlappen, schuldenaars enz.
Hij heeft niet veel opleiding gehad en mist hier en daar ook wat
"algemene ontwikkeling".
Maar zoals zijn familie, wil hij niet leven. Hij werkt keihard zodat we samen iets kunnen opbouwen, gaat voor zijn gezin door het vuur. Staat klaar voor (bijna) iedereen die hulp kan gebruiken, is beleefd, heeft manieren en normen en waarden (waarvan hij er een hele hoop echt niet van thuis uit heeft meegekregen). Als ik me eens echt niet lekker voel, neemt hij zonder problemen de gehele zorg voor kids en huishouden over.
Kortom, hij is een moordvent waar ik op kan bouwen.
Dan maar iets minder geschoold, geen sjieke dure kleren en geen dikke auto.
Zijn familie hangt aan elkaar van steuntrekkers, zatlappen, schuldenaars enz.
Hij heeft niet veel opleiding gehad en mist hier en daar ook wat
"algemene ontwikkeling".
Maar zoals zijn familie, wil hij niet leven. Hij werkt keihard zodat we samen iets kunnen opbouwen, gaat voor zijn gezin door het vuur. Staat klaar voor (bijna) iedereen die hulp kan gebruiken, is beleefd, heeft manieren en normen en waarden (waarvan hij er een hele hoop echt niet van thuis uit heeft meegekregen). Als ik me eens echt niet lekker voel, neemt hij zonder problemen de gehele zorg voor kids en huishouden over.
Kortom, hij is een moordvent waar ik op kan bouwen.
Dan maar iets minder geschoold, geen sjieke dure kleren en geen dikke auto.
donderdag 17 september 2009 om 12:55
Dan ben je 40??
Tja dat is wel oud om nog eens aan kinderen te beginnen, voordat jullie zover zijn dan althans.
Ik snap je gewoon niet, vindt je hem ook daadwerkelijk minder slim of is het alleen zijn opleiding?
Ik bedoel misschien wilde hij niet verder leren en heeft hij een perfecte job voor hem, maar heeft hij wel een iq van 150.
Wie weet, maar dat je zo al nadenkt...... is voor mij gewoon echt een nogo.
Tja dat is wel oud om nog eens aan kinderen te beginnen, voordat jullie zover zijn dan althans.
Ik snap je gewoon niet, vindt je hem ook daadwerkelijk minder slim of is het alleen zijn opleiding?
Ik bedoel misschien wilde hij niet verder leren en heeft hij een perfecte job voor hem, maar heeft hij wel een iq van 150.
Wie weet, maar dat je zo al nadenkt...... is voor mij gewoon echt een nogo.
donderdag 17 september 2009 om 12:55
quote:AliceInWonderland schreef op 17 september 2009 @ 12:47:
Als je zo'n goede baan hebt en zo hoog opgeleid bent, dan vraag je je dit toch helemaal niet af? Dan wil je je goede baan en je zelfstandigheid op dat punt toch helemaal niet kwijt? Dus je zou jezelf makkelijker in een relatie storten, als er de mogelijkheid is dat je kan stoppen met werken en door je partner onderhouden wordt?
Fijn dat je mij zo'n spiegeltje voorhoudt!
Het zet mij enorm aan het denken en dat was nou net wat ik ook wilde...
Nee, ik zal nooit meer mijn baan opgeven. In mijn huwelijk heb ik niet gewerkt en toen ik bij mijn man weg wilde, moest ik weer een baan zien te vinden. Dat is gelukt maar dat stukje zelfstandigheid en financiele vrijheid zal ik nooit meer opgeven. Ik vind het heel prettig om mijn eigen broek op te kunnen halen maar ik zou het fijn vinden als het leven iets zorgelozer zou zijn; dat ik bijvoorbeeld iets minder zou kunnen werken; 4 ipv 5 dagen ofzo....
Ik begrijp dat ik echt walgelijk overkom, echt een verwend nest en het is lastig om uit te leggen hoe het voelt. Ben gewoon zo bang dat ik een verkeerde beslissing maak..
Als je zo'n goede baan hebt en zo hoog opgeleid bent, dan vraag je je dit toch helemaal niet af? Dan wil je je goede baan en je zelfstandigheid op dat punt toch helemaal niet kwijt? Dus je zou jezelf makkelijker in een relatie storten, als er de mogelijkheid is dat je kan stoppen met werken en door je partner onderhouden wordt?
Fijn dat je mij zo'n spiegeltje voorhoudt!
Het zet mij enorm aan het denken en dat was nou net wat ik ook wilde...
Nee, ik zal nooit meer mijn baan opgeven. In mijn huwelijk heb ik niet gewerkt en toen ik bij mijn man weg wilde, moest ik weer een baan zien te vinden. Dat is gelukt maar dat stukje zelfstandigheid en financiele vrijheid zal ik nooit meer opgeven. Ik vind het heel prettig om mijn eigen broek op te kunnen halen maar ik zou het fijn vinden als het leven iets zorgelozer zou zijn; dat ik bijvoorbeeld iets minder zou kunnen werken; 4 ipv 5 dagen ofzo....
Ik begrijp dat ik echt walgelijk overkom, echt een verwend nest en het is lastig om uit te leggen hoe het voelt. Ben gewoon zo bang dat ik een verkeerde beslissing maak..
donderdag 17 september 2009 om 12:56
donderdag 17 september 2009 om 13:06
Meid, ik begrijp dat je het moeilijk vindt en dat je je misschien wat ongelukkig hebt uitgedrukt waardoor je nu het halve forum over je heen krijgt. Ik kan me je twijfels wel voorstellen, hoewel ze misschien iets anders zijn dan ze op ons overkomen. Tis voor ons ook droge tekst he, die je intypt...
Daarom quote ik mezelf nog maar even:
quote:Amygdala schreef op 17 september 2009 @ 12:53:
Meid, gaat het er niet om of je samen een onwijze klik hebt?
Je redt het kennelijk financieel ook alleen. Zijn inkomen is dus vooral 'extra' daarbij. Dat het minder is dan het jouwe, moet dus geen probleem zijn. Of jullie moeten vinden dat hij eigenlijk de hoofdkostwinner zou moeten zijn.
Qua inrichting moet je toch bij samenwonen naar een inrichting waar jullie je beiden in kunnen vinden.Die kussentjes en kaarsjes komen er dan vanzelf wel.
Die kledingstijl gaat wel groeien. Je mening gaat heus wel doorwerken. En andersom. Zo gaat dat in een relatie.
Als jullie gek zijn op elkaar en hij goed is voor jou en vooral ook voor je kinderen, jullie elkaar goed begrijpen en aanvullen en je hem niet continue dom vind, of jezelf mega-veel beter... ga gewoon genieten meid!!!
Daarom quote ik mezelf nog maar even:
quote:Amygdala schreef op 17 september 2009 @ 12:53:
Meid, gaat het er niet om of je samen een onwijze klik hebt?
Je redt het kennelijk financieel ook alleen. Zijn inkomen is dus vooral 'extra' daarbij. Dat het minder is dan het jouwe, moet dus geen probleem zijn. Of jullie moeten vinden dat hij eigenlijk de hoofdkostwinner zou moeten zijn.
Qua inrichting moet je toch bij samenwonen naar een inrichting waar jullie je beiden in kunnen vinden.Die kussentjes en kaarsjes komen er dan vanzelf wel.
Die kledingstijl gaat wel groeien. Je mening gaat heus wel doorwerken. En andersom. Zo gaat dat in een relatie.
Als jullie gek zijn op elkaar en hij goed is voor jou en vooral ook voor je kinderen, jullie elkaar goed begrijpen en aanvullen en je hem niet continue dom vind, of jezelf mega-veel beter... ga gewoon genieten meid!!!
donderdag 17 september 2009 om 13:14
Ik denk dat je moet kijken naar wat er achter deze twijfel zit. Wat ik bedoel is, kijk naar het waarom. Waarom vind je het erg dat hij minder verdient? Is dat omdat je stiekem het idee hebt dat hij (of gewoon een man in het algemeen) voor jou hoort te zorgen? En waarom stoort het je hoe zij huis eruit ziet? Is dat omdat je bag bent dat anderen er een oordeel over hebben, en ben je daar gevoelig voor?
Ik vind je post een beetje oppervlakkig klinken, maar heb niet het idee dat je dat ook echt bent. Daarom denk ik dat er bepaalde redenen (of misschien wel angsten) achter zitten.
En wat ik je zou willen adviseren, is om zeker te luisteren naar je hart, en niet deze beperkende angsten. Zeker ook omdat er kinderen in het spel zijn. Denk je niet dat die 100 keer gelukkiger zullen zijn in een fijn en liefdevol gezin, dan met allemaal dure cadeaus krijgen, en een slimme stiefpapa? Genoeg geld om voor hen te zorgen is er toch? Dat was er ook toen je nog alleen was (of ga je qua kosten achteruit als hij bij jou zou intrekken?)
Ik vind je post een beetje oppervlakkig klinken, maar heb niet het idee dat je dat ook echt bent. Daarom denk ik dat er bepaalde redenen (of misschien wel angsten) achter zitten.
En wat ik je zou willen adviseren, is om zeker te luisteren naar je hart, en niet deze beperkende angsten. Zeker ook omdat er kinderen in het spel zijn. Denk je niet dat die 100 keer gelukkiger zullen zijn in een fijn en liefdevol gezin, dan met allemaal dure cadeaus krijgen, en een slimme stiefpapa? Genoeg geld om voor hen te zorgen is er toch? Dat was er ook toen je nog alleen was (of ga je qua kosten achteruit als hij bij jou zou intrekken?)
donderdag 17 september 2009 om 13:15
Kan je met hem wel goede gesprekken voeren? Je ei kwijt over je werk e.d.? Ik kan me wel voorstellen dat een gebrek aan ambitie je tegen staat als je zelf wel ambitieus bent. Maar dat heeft m.i. niks met opleidingsniveau of geld te maken.
Zie je jezelf met hem samen leven? Samen thuis komen en de dag doorspreken? Denk je dat hij jou gelukkig kan maken? En maak je je stiekem niet veel te veel druk om wat je omgeving van hem denkt? Een goed karakter is toch veel meer waard dan een dik salaris?! Ik ken genoeg voorbeelden van huwelijken waarin veel geld wordt verdiend en het de mensen totaal niet gelukkig maakt.
Een vriendin van mij heeft ook een relatie met iemand die een veel lagere opleiding genoten heeft. Zij is ontzettend succesvol en hij hopte een tijdje van de ene flutbaan naar de andere. Ik heb niet zoveel met hem, vind zijn humor en gedrag flauw en ben vaak ook al na 5 minuten uitgepraat. En guess what... it doesn't matter!! Ik zie namelijk aan mijn vriendin dat ze gelukkiger is dan ooit tevoren! Haar ogen stralen en sinds ze hem kent geniet ze weer met volle teugen van het leven! Ik vind hem nog steeds niet bepaald fantastisch, maar ik ben zó blij voor haar! Natuurlijk heb ik wel mijn twijfels gehad, maar ik gun haar dit geluk zo ontzettend. Dan heb ik maar niks met hem, whatever, ZIJ moet moet hem leven, niet ik.
Kortom, moraal van dit verhaal: doe wat jou gelukkig maakt en kijk niet naar wat jij denkt dat jou omgeving voor jou wil. Het is fijn als je geliefden ook een kritische noot durven te laten horen, maar iemand afbranden zoals jouw zus dat doet is nogal onaardig (op z'n zachtst gezegd).
Zie je jezelf met hem samen leven? Samen thuis komen en de dag doorspreken? Denk je dat hij jou gelukkig kan maken? En maak je je stiekem niet veel te veel druk om wat je omgeving van hem denkt? Een goed karakter is toch veel meer waard dan een dik salaris?! Ik ken genoeg voorbeelden van huwelijken waarin veel geld wordt verdiend en het de mensen totaal niet gelukkig maakt.
Een vriendin van mij heeft ook een relatie met iemand die een veel lagere opleiding genoten heeft. Zij is ontzettend succesvol en hij hopte een tijdje van de ene flutbaan naar de andere. Ik heb niet zoveel met hem, vind zijn humor en gedrag flauw en ben vaak ook al na 5 minuten uitgepraat. En guess what... it doesn't matter!! Ik zie namelijk aan mijn vriendin dat ze gelukkiger is dan ooit tevoren! Haar ogen stralen en sinds ze hem kent geniet ze weer met volle teugen van het leven! Ik vind hem nog steeds niet bepaald fantastisch, maar ik ben zó blij voor haar! Natuurlijk heb ik wel mijn twijfels gehad, maar ik gun haar dit geluk zo ontzettend. Dan heb ik maar niks met hem, whatever, ZIJ moet moet hem leven, niet ik.
Kortom, moraal van dit verhaal: doe wat jou gelukkig maakt en kijk niet naar wat jij denkt dat jou omgeving voor jou wil. Het is fijn als je geliefden ook een kritische noot durven te laten horen, maar iemand afbranden zoals jouw zus dat doet is nogal onaardig (op z'n zachtst gezegd).
donderdag 17 september 2009 om 13:16
Ik snap het best.
Bij mij was het andersom. Mijn vriendin heeft meer opleiding dan ik; 6 jaar universiteit.
Ze verdient ook veel meer dan ik.
En ze is een stuk cultureler, heeft me bijvoorbeeld uitgelegd wat het verschil is tussen Rachmaninov en Tjaykovski, en eerlijk gezegd kan ik dat moeilijk onthouden, zelfs de namen spel ik waarschijnlijk fout.
(Haar eerste cadeautje voor mij was lidmaatschap bij de plaatselijke bibliotek.)
Ook had ze moeite met mijn meubelkeuze. Ik had een mooi leren bankstel (rood kalfsleer, best wel duur) Dankzij haar weet ik nu dat dit absoluut niet bij m'n beige behang paste.
Ik ben haar zo dankbaar!
Gelukkig weet ik nu ook dat ik ambities moet hebben, want ik stond jarenlang stil, wat carriere betreft, maar nu is het uit met dat stilstaan! Ik wil haar bewijsen dat ik ook hogerop kan, goed genoeg ben voor haar familie..
Soms als we in de stad lopen kan ik mun geluk niet op dat ze uberhaubt ( woord heb ik ook van haar geleerd!) met me gezien wil worden...dan voel ik bijna tranen van ontroering dat mijn vriendin bereid was om te 'downdaten'...
Bij mij was het andersom. Mijn vriendin heeft meer opleiding dan ik; 6 jaar universiteit.
Ze verdient ook veel meer dan ik.
En ze is een stuk cultureler, heeft me bijvoorbeeld uitgelegd wat het verschil is tussen Rachmaninov en Tjaykovski, en eerlijk gezegd kan ik dat moeilijk onthouden, zelfs de namen spel ik waarschijnlijk fout.
(Haar eerste cadeautje voor mij was lidmaatschap bij de plaatselijke bibliotek.)
Ook had ze moeite met mijn meubelkeuze. Ik had een mooi leren bankstel (rood kalfsleer, best wel duur) Dankzij haar weet ik nu dat dit absoluut niet bij m'n beige behang paste.
Ik ben haar zo dankbaar!
Gelukkig weet ik nu ook dat ik ambities moet hebben, want ik stond jarenlang stil, wat carriere betreft, maar nu is het uit met dat stilstaan! Ik wil haar bewijsen dat ik ook hogerop kan, goed genoeg ben voor haar familie..
Soms als we in de stad lopen kan ik mun geluk niet op dat ze uberhaubt ( woord heb ik ook van haar geleerd!) met me gezien wil worden...dan voel ik bijna tranen van ontroering dat mijn vriendin bereid was om te 'downdaten'...
donderdag 17 september 2009 om 13:17
quote:Love_Light schreef op 17 september 2009 @ 13:14:
Ik denk dat je moet kijken naar wat er achter deze twijfel zit. Wat ik bedoel is, kijk naar het waarom. Waarom vind je het erg dat hij minder verdient? Is dat omdat je stiekem het idee hebt dat hij (of gewoon een man in het algemeen) voor jou hoort te zorgen? En waarom stoort het je hoe zij huis eruit ziet? Is dat omdat je bag bent dat anderen er een oordeel over hebben, en ben je daar gevoelig voor?
Ik vind je post een beetje oppervlakkig klinken, maar heb niet het idee dat je dat ook echt bent. Daarom denk ik dat er bepaalde redenen (of misschien wel angsten) achter zitten.
En wat ik je zou willen adviseren, is om zeker te luisteren naar je hart, en niet deze beperkende angsten. Zeker ook omdat er kinderen in het spel zijn. Denk je niet dat die 100 keer gelukkiger zullen zijn in een fijn en liefdevol gezin, dan met allemaal dure cadeaus krijgen, en een slimme stiefpapa? Genoeg geld om voor hen te zorgen is er toch? Dat was er ook toen je nog alleen was (of ga je qua kosten achteruit als hij bij jou zou intrekken?)Helemaal mee eens!!!
Ik denk dat je moet kijken naar wat er achter deze twijfel zit. Wat ik bedoel is, kijk naar het waarom. Waarom vind je het erg dat hij minder verdient? Is dat omdat je stiekem het idee hebt dat hij (of gewoon een man in het algemeen) voor jou hoort te zorgen? En waarom stoort het je hoe zij huis eruit ziet? Is dat omdat je bag bent dat anderen er een oordeel over hebben, en ben je daar gevoelig voor?
Ik vind je post een beetje oppervlakkig klinken, maar heb niet het idee dat je dat ook echt bent. Daarom denk ik dat er bepaalde redenen (of misschien wel angsten) achter zitten.
En wat ik je zou willen adviseren, is om zeker te luisteren naar je hart, en niet deze beperkende angsten. Zeker ook omdat er kinderen in het spel zijn. Denk je niet dat die 100 keer gelukkiger zullen zijn in een fijn en liefdevol gezin, dan met allemaal dure cadeaus krijgen, en een slimme stiefpapa? Genoeg geld om voor hen te zorgen is er toch? Dat was er ook toen je nog alleen was (of ga je qua kosten achteruit als hij bij jou zou intrekken?)Helemaal mee eens!!!
donderdag 17 september 2009 om 13:19
quote:HansHier schreef op 17 september 2009 @ 13:16:
Ik snap het best.
Bij mij was het andersom. Mijn vriendin heeft meer opleiding dan ik; 6 jaar universiteit.
Ze verdient ook veel meer dan ik.
En ze is een stuk cultureler, heeft me bijvoorbeeld uitgelegd wat het verschil is tussen Rachmaninov en Tjaykovski, en eerlijk gezegd kan ik dat moeilijk onthouden, zelfs de namen spel ik waarschijnlijk fout.
(Haar eerste cadeautje voor mij was lidmaatschap bij de plaatselijke bibliotek.)
Ook had ze moeite met mijn meubelkeuze. Ik had een mooi leren bankstel (rood kalfsleer, best wel duur) Dankzij haar weet ik nu dat dit absoluut niet bij m'n beige behang paste.
Ik ben haar zo dankbaar!
Gelukkig weet ik nu ook dat ik ambities moet hebben, want ik stond jarenlang stil, wat carriere betreft, maar nu is het uit met dat stilstaan! Ik wil haar bewijsen dat ik ook hogerop kan, goed genoeg ben voor haar familie..
Soms als we in de stad lopen kan ik mun geluk niet op dat ze uberhaubt ( woord heb ik ook van haar geleerd!) met me gezien wil worden...dan voel ik bijna tranen van ontroering dat mijn vriendin bereid was om te 'downdaten'...haha, nu nog avondstudie en als je helemaal aangepast bent is ze je zat, want je bent niet meer de man waar ze voor viel. En ze heeft dan nog gelijk ook.
Ik snap het best.
Bij mij was het andersom. Mijn vriendin heeft meer opleiding dan ik; 6 jaar universiteit.
Ze verdient ook veel meer dan ik.
En ze is een stuk cultureler, heeft me bijvoorbeeld uitgelegd wat het verschil is tussen Rachmaninov en Tjaykovski, en eerlijk gezegd kan ik dat moeilijk onthouden, zelfs de namen spel ik waarschijnlijk fout.
(Haar eerste cadeautje voor mij was lidmaatschap bij de plaatselijke bibliotek.)
Ook had ze moeite met mijn meubelkeuze. Ik had een mooi leren bankstel (rood kalfsleer, best wel duur) Dankzij haar weet ik nu dat dit absoluut niet bij m'n beige behang paste.
Ik ben haar zo dankbaar!
Gelukkig weet ik nu ook dat ik ambities moet hebben, want ik stond jarenlang stil, wat carriere betreft, maar nu is het uit met dat stilstaan! Ik wil haar bewijsen dat ik ook hogerop kan, goed genoeg ben voor haar familie..
Soms als we in de stad lopen kan ik mun geluk niet op dat ze uberhaubt ( woord heb ik ook van haar geleerd!) met me gezien wil worden...dan voel ik bijna tranen van ontroering dat mijn vriendin bereid was om te 'downdaten'...haha, nu nog avondstudie en als je helemaal aangepast bent is ze je zat, want je bent niet meer de man waar ze voor viel. En ze heeft dan nog gelijk ook.
donderdag 17 september 2009 om 13:26
donderdag 17 september 2009 om 13:26
Ik begrijp TO eerlijk gezegd wel. Ook ik vond een hele leuke man die uit een "lager milieu" kwam en minder opleiding had en ook wij werden straalverliefd op elkaar. Toch hebben we het niet samen gered, omdat onze verschillen, mede door onze verschillende achtergrond, gewoonweg te groot waren.
Ik vond zijn kleding en zijn inrichting ook afschuwelijk, had moeite met zijn "bekrompen" wereldbeeld dat hij van huis uit had meegekregen, voelde me een "alien" bij mijn schoonfamilie en ook bij mij speelde wat mijn familie van hem vond ook een grote rol.
Ik probeerde hem dus te veranderen in een man die hij helemaal niet was om hem maar aan mijn plaatje te laten voldoen en liet hem dus totaal niet in zijn waarde. Omgekeerd begreep hij ook niets van mij en vond mij in zijn hart eigenlijk veel te zelfstandig en te mondig.
Ik heb hier dus van geleerd dat liefde alleen soms niet voldoende is om de verschillen te overbruggen en dat het voor mij dus beter werkt om een man te hebben waarbij de hoofdlijnen in ieder geval hetzelfde zijn (milieu, opleiding, religie, wel/geen kinderen enz.).
Ik vind het dus niet zo vreemd dat TO zich op haar leeftijd niet halsoverkop in een nieuwe relatie wil storten, maar zich afvraagt of dit wel zal gaan werken (want uiteindelijk trekt de roze wolk toch op en dan kun je elkaar maar beter goed begrijpen en aanvoelen).
Ik vond zijn kleding en zijn inrichting ook afschuwelijk, had moeite met zijn "bekrompen" wereldbeeld dat hij van huis uit had meegekregen, voelde me een "alien" bij mijn schoonfamilie en ook bij mij speelde wat mijn familie van hem vond ook een grote rol.
Ik probeerde hem dus te veranderen in een man die hij helemaal niet was om hem maar aan mijn plaatje te laten voldoen en liet hem dus totaal niet in zijn waarde. Omgekeerd begreep hij ook niets van mij en vond mij in zijn hart eigenlijk veel te zelfstandig en te mondig.
Ik heb hier dus van geleerd dat liefde alleen soms niet voldoende is om de verschillen te overbruggen en dat het voor mij dus beter werkt om een man te hebben waarbij de hoofdlijnen in ieder geval hetzelfde zijn (milieu, opleiding, religie, wel/geen kinderen enz.).
Ik vind het dus niet zo vreemd dat TO zich op haar leeftijd niet halsoverkop in een nieuwe relatie wil storten, maar zich afvraagt of dit wel zal gaan werken (want uiteindelijk trekt de roze wolk toch op en dan kun je elkaar maar beter goed begrijpen en aanvoelen).
donderdag 17 september 2009 om 13:30
quote:lindy schreef op 17 september 2009 @ 12:53:
Wat een air heb jij. Als je geboortedatum 1969 is, ben je al op je retour, hoor. Dan word je zo ingeruild voor een twintiger. Wees maar blij dat überhaupt een vent je nog wil, want volgens de statistieken word je nog eerder door een neerstortend vliegtuig geraakt.Wat een onzin
Wat een air heb jij. Als je geboortedatum 1969 is, ben je al op je retour, hoor. Dan word je zo ingeruild voor een twintiger. Wees maar blij dat überhaupt een vent je nog wil, want volgens de statistieken word je nog eerder door een neerstortend vliegtuig geraakt.Wat een onzin
