Relaties
alle pijlers
Drie jaar... maar nu?
dinsdag 8 april 2008 om 09:59
Korte versie: mijn relatie van iets meer dan drie jaar loopt eigenljik op zijn achterste benen, maar er komt geen einde aan...
Lange versie: vriend en ik (allebei begin twintig) zijn iets meer dan drie jaar samen, maar de welbekende sleur slaat aan alle kanten toe. Het leven van alledag is saai, er gebeurt nooit iets interessants, we zijn financieel beperkt, het bekende riedeltje. We doen er alles aan om dat te voorkomen of beperken, ondernemen leuke dingen wanneer we kunnen, maar zijn allebei door werk/stage/studie en het feit dat we niet samenwonen ook beperkt in onze gezamenlijke tijd. We zien elkaar hierdoor ongeveer twee tot drie keer in de week op wisselende tijden.
We praten veel over de situatie, proberen er samen aan te werken en we zien beiden ook dat het zo niet veel langer door kan gaan. Mijn vriend heeft echter al zijn hoop gevestigd op de komende maanden, wanneer hij het weer rustiger heeft met de studie en geen stage meer loopt. Ook kijkt hij erg uit naar onze vakantie, waarin we met de auto naar het zuiden van Europa willen rijden. Ik snap wel dat hij denkt dat alles beter wordt wanneer een van ons het rustiger heeft, maar mijn leven blijft even druk en vol als het eerst was. Hij kan mij dus wel tegemoet komen, maar een deel zal niet veranderen.
Ik mis ook steeds meer het gevoel en de passie. Nu weet ik dat na drie jaar alles gewoon wordt, dat de vonken er niet meer vanaf spatten, dat je meer moeite moet doen voor goede sex en vlinders. Maar als ik zeg dat ik het gevoel en de passie mis, bedoel ik dat ik er vaak zelfs tegenop zie om hem een zoen te geven, of om te knuffelen. Sex gebeurt ongeveer ééns in de maand, min of meer wel spontaan, maar zonder veel zin aan mijn kant. Erna voel ik me altijd intriest en heb ik al vaker een potje liggen janken in zijn armen. Ik heb dit stukje bij beetje aangekaart, maar vriend ziet het probleem niet zo en denkt dat het vooral aan mijn jaarlijkse winterdip ligt. Ik vind die winterdip voor het eerst sinds jaren eigenlijk meevallen... Hij hecht daarbij niet bijzonder veel waarde aan (veel) sex.
Aan de andere kant: hij is de meest zorgzame, lieve, begrijpende vriend die ik me kan wensen. Hij zou een geweldige vader zijn. Hij is een man die nooit ruzie maakt, maar altijd begrip toont en dingen uit wil praten. Hij is mijn allerbeste maatje, de enige met wie ik ooit alles gedeeld hebt en aan wie ik alles kwijt kan. En dat wil ik niet verliezen, maar ik weet dat vriendschap tussen exen nooit zo werkt als jij dat wil.
Hij vind onze relatie nog steeds erg de moeite waard. Hij houdt van me, is met vlagen nog steeds trots en verliefd, heeft me op een voetstuk staan en heeft alles voor me over. Ik houd ook van hem, maar op het moment meer als een vriend of (ik haat de uitdrukking) als een broer.
Ik vraag me nu voortdurend af: gaat dit over, of is dit het einde? Moeten we eindelijk opgeven? (want we werken er nu al half een jaar zó hard aan) Als ik om me heen kijk, zijn er zoveel mensen die onze relatie al lang hadden opgegeven - of dat ook echt hebben gedaan met hun eigen relatie. Het voelt alsof we allebei aan de andere kant van een ravijn staan en heel hard proberen elkaars hand vast te pakken, terwijl het zoveel eenvoudiger zou zijn om gewoon op te geven en weg te lopen.
Het is een beetje een omsamenhangend verhaal geworden, maar de kern aan het begin blijft voor mijn gevoel hetzelfde: mijn relatie van iets meer dan drie jaar loopt eigenljik op zijn achterste benen, maar er komt geen einde aan...
En waar het op neer komt: ik durf er geen einde aan te maken. Ik durf niet te gokken dat ik nu niet de fout van mijn leven maak. Want over een ding is hij heel stellig: uit is uit.
Help!
Lange versie: vriend en ik (allebei begin twintig) zijn iets meer dan drie jaar samen, maar de welbekende sleur slaat aan alle kanten toe. Het leven van alledag is saai, er gebeurt nooit iets interessants, we zijn financieel beperkt, het bekende riedeltje. We doen er alles aan om dat te voorkomen of beperken, ondernemen leuke dingen wanneer we kunnen, maar zijn allebei door werk/stage/studie en het feit dat we niet samenwonen ook beperkt in onze gezamenlijke tijd. We zien elkaar hierdoor ongeveer twee tot drie keer in de week op wisselende tijden.
We praten veel over de situatie, proberen er samen aan te werken en we zien beiden ook dat het zo niet veel langer door kan gaan. Mijn vriend heeft echter al zijn hoop gevestigd op de komende maanden, wanneer hij het weer rustiger heeft met de studie en geen stage meer loopt. Ook kijkt hij erg uit naar onze vakantie, waarin we met de auto naar het zuiden van Europa willen rijden. Ik snap wel dat hij denkt dat alles beter wordt wanneer een van ons het rustiger heeft, maar mijn leven blijft even druk en vol als het eerst was. Hij kan mij dus wel tegemoet komen, maar een deel zal niet veranderen.
Ik mis ook steeds meer het gevoel en de passie. Nu weet ik dat na drie jaar alles gewoon wordt, dat de vonken er niet meer vanaf spatten, dat je meer moeite moet doen voor goede sex en vlinders. Maar als ik zeg dat ik het gevoel en de passie mis, bedoel ik dat ik er vaak zelfs tegenop zie om hem een zoen te geven, of om te knuffelen. Sex gebeurt ongeveer ééns in de maand, min of meer wel spontaan, maar zonder veel zin aan mijn kant. Erna voel ik me altijd intriest en heb ik al vaker een potje liggen janken in zijn armen. Ik heb dit stukje bij beetje aangekaart, maar vriend ziet het probleem niet zo en denkt dat het vooral aan mijn jaarlijkse winterdip ligt. Ik vind die winterdip voor het eerst sinds jaren eigenlijk meevallen... Hij hecht daarbij niet bijzonder veel waarde aan (veel) sex.
Aan de andere kant: hij is de meest zorgzame, lieve, begrijpende vriend die ik me kan wensen. Hij zou een geweldige vader zijn. Hij is een man die nooit ruzie maakt, maar altijd begrip toont en dingen uit wil praten. Hij is mijn allerbeste maatje, de enige met wie ik ooit alles gedeeld hebt en aan wie ik alles kwijt kan. En dat wil ik niet verliezen, maar ik weet dat vriendschap tussen exen nooit zo werkt als jij dat wil.
Hij vind onze relatie nog steeds erg de moeite waard. Hij houdt van me, is met vlagen nog steeds trots en verliefd, heeft me op een voetstuk staan en heeft alles voor me over. Ik houd ook van hem, maar op het moment meer als een vriend of (ik haat de uitdrukking) als een broer.
Ik vraag me nu voortdurend af: gaat dit over, of is dit het einde? Moeten we eindelijk opgeven? (want we werken er nu al half een jaar zó hard aan) Als ik om me heen kijk, zijn er zoveel mensen die onze relatie al lang hadden opgegeven - of dat ook echt hebben gedaan met hun eigen relatie. Het voelt alsof we allebei aan de andere kant van een ravijn staan en heel hard proberen elkaars hand vast te pakken, terwijl het zoveel eenvoudiger zou zijn om gewoon op te geven en weg te lopen.
Het is een beetje een omsamenhangend verhaal geworden, maar de kern aan het begin blijft voor mijn gevoel hetzelfde: mijn relatie van iets meer dan drie jaar loopt eigenljik op zijn achterste benen, maar er komt geen einde aan...
En waar het op neer komt: ik durf er geen einde aan te maken. Ik durf niet te gokken dat ik nu niet de fout van mijn leven maak. Want over een ding is hij heel stellig: uit is uit.
Help!
dinsdag 8 april 2008 om 10:12
Begin twintig ..... en jullie relatie klinkt als die van een uitgeblust op elkaar uitgekeken stel ; weinig hoogtepunten , weinig seks , er hard aan " werken " .......... zie je jezelf zo oud met hem worden ?
Als er niet echt iets is , geen heftige ruzies , geen vreemdgaan , geen drankmisbruik , etc , dan vragen mensen zich vaak af of ze maar niet gewoon zo door moeten gaan want er is toch eigenlijk niks / niks mis ... Maar meissie , een relatie moet wél leuk zijn , een aanvulling , een verrijking , niet een doel op zich .
Mensen roepen vaak heel stellig dingen over wat ze in bepaalde situaties zouden doen , maar reageren soms verrassend tegenstrijdig als ze ook in die situatie terecht komen . Dus uit is uit ......zou zomaar kunnen , maar zou zomaar heel anders uit kunnen pakken .
Als er niet echt iets is , geen heftige ruzies , geen vreemdgaan , geen drankmisbruik , etc , dan vragen mensen zich vaak af of ze maar niet gewoon zo door moeten gaan want er is toch eigenlijk niks / niks mis ... Maar meissie , een relatie moet wél leuk zijn , een aanvulling , een verrijking , niet een doel op zich .
Mensen roepen vaak heel stellig dingen over wat ze in bepaalde situaties zouden doen , maar reageren soms verrassend tegenstrijdig als ze ook in die situatie terecht komen . Dus uit is uit ......zou zomaar kunnen , maar zou zomaar heel anders uit kunnen pakken .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
dinsdag 8 april 2008 om 10:39
Lieve Bianca,
Dank je voor je snelle reactie!
Zoals ik eigenlijk al laat doorschemeren, is mijn relatie zoals het nu gaat zo goed als over en weet ik dat zelf eigenlijk ook wel. Als ik mijn verhaal zo teruglees, heb je helemaal gelijk. We lijken wel een echtpaar dat dringend relatietherapie nodig heeft! Het doorgaan om het doorgaan heeft weinig zin. Ik wil niet dat ik uiteindelijk zo verbeten aan het 'doorzetten' ben, dat de band met mijn vriend helemaal verloren gaat...
Het uiteindelijke besluit is alleen zo moelijk! Ik blijf maar hopen op een verbetering die niet komt... 'Wat als nou... Laten we nog even wachten tot...'
Dank je voor je snelle reactie!
Zoals ik eigenlijk al laat doorschemeren, is mijn relatie zoals het nu gaat zo goed als over en weet ik dat zelf eigenlijk ook wel. Als ik mijn verhaal zo teruglees, heb je helemaal gelijk. We lijken wel een echtpaar dat dringend relatietherapie nodig heeft! Het doorgaan om het doorgaan heeft weinig zin. Ik wil niet dat ik uiteindelijk zo verbeten aan het 'doorzetten' ben, dat de band met mijn vriend helemaal verloren gaat...
Het uiteindelijke besluit is alleen zo moelijk! Ik blijf maar hopen op een verbetering die niet komt... 'Wat als nou... Laten we nog even wachten tot...'
dinsdag 8 april 2008 om 10:39
Na 3 jaar kunnen de vlinders misschien wel wat minder zijn, maar liefde moet er absoluut zijn. Ook de zin om te kussen en te knuffelen!
Ik heb het idee dat jij het uit wil maken, maar je vriend niet. En omdat je hem lief en aardig vind, lijk je het zielig voor hem te vinden. (mijn interpretatie) Je hebt het over dat hij een goede vader zou zijn, dat moet je je op dit moment niet afvragen! Is hij een goede vriend, maakt deze relatie je compleet, is het een aanvulling op je leven? Voor een relatie kun je kiezen.
Ik snap ook wel dat je je kwetsbaar hebt opgesteld naar hem toe, maar misschien werkt het nu niet meer.
Ik heb het idee dat jij het uit wil maken, maar je vriend niet. En omdat je hem lief en aardig vind, lijk je het zielig voor hem te vinden. (mijn interpretatie) Je hebt het over dat hij een goede vader zou zijn, dat moet je je op dit moment niet afvragen! Is hij een goede vriend, maakt deze relatie je compleet, is het een aanvulling op je leven? Voor een relatie kun je kiezen.
Ik snap ook wel dat je je kwetsbaar hebt opgesteld naar hem toe, maar misschien werkt het nu niet meer.
dinsdag 8 april 2008 om 10:44
Indamana
Erg herkenbaar. Vooral dat 'wat als nou..Laten we nog even wachten tot'. Ik had er dan ook nog sterk bij 'maar misschien vind ik er nooit meer zo 1 als hem'.....Maar als je zo blijft denken is er voor je het weet weer een jaar voorbij en nog 1 en hebben jullie ondertussen een kind of whatever en dan zit je nog steeds met dat gevoel....
Erg herkenbaar. Vooral dat 'wat als nou..Laten we nog even wachten tot'. Ik had er dan ook nog sterk bij 'maar misschien vind ik er nooit meer zo 1 als hem'.....Maar als je zo blijft denken is er voor je het weet weer een jaar voorbij en nog 1 en hebben jullie ondertussen een kind of whatever en dan zit je nog steeds met dat gevoel....
Perfectionisme is niet perfect...
dinsdag 8 april 2008 om 11:03
dorito - Je slaat de spijker op zijn kop. Ik wil hem geen pijn doen, en heb voor mijn gevoel ook geen duidelijke reden om hem pijn te doen. Zoals Bianca al zei: als er geen ruzie is, geen vreemdgaan, geen misbruik - wat kun je dan eigenlijk 'de schuld' geven? Ik wil hem duidelijkheid geven, want ik ken genoeg verhalen van mensen die achterblijven met de vraag 'waarom is het nu eigenlijk uit?' Ik kan hem niet zeggen dat ik niet meer van hem houd, want dat is niet zo. Ik kan hem alleen zeggen dat ik het niet meer weet, dat ik hem meer als een vriend zie, dat het niet meer genoeg is... Maar dat klinkt allemaal zo slap. Ik wil een clean break, terwijl dat nu juist niet mogelijk lijkt te zijn... Wat betreft het feit dat hij een goede vader zou zijn: ik wil heel graag kinderen. En dan kom ik bij yathibiyya...
yathibiyya - Jouw gedachte herken ik ook: 'Wat als er nou nooit meer zo een voorbij komt?' Of in ieder geval niet in de eerste paar jaar? Ik wil graag jong moeder worden. Ik weet het, dat moet absoluut geen doel op zich zijn! Maar dat doembeeld, dat eeuwige 'Sex and the City' type... Aaaaah! Ik weet dat ik nu een grote Viva-groep in één keer aan de kant schuif (sorrysorrysorry!) maar ik wil geen single dertiger zijn zonder kinderen...
yathibiyya - Jouw gedachte herken ik ook: 'Wat als er nou nooit meer zo een voorbij komt?' Of in ieder geval niet in de eerste paar jaar? Ik wil graag jong moeder worden. Ik weet het, dat moet absoluut geen doel op zich zijn! Maar dat doembeeld, dat eeuwige 'Sex and the City' type... Aaaaah! Ik weet dat ik nu een grote Viva-groep in één keer aan de kant schuif (sorrysorrysorry!) maar ik wil geen single dertiger zijn zonder kinderen...
dinsdag 8 april 2008 om 11:04
ik vind het ook erg herkenbaar!
Ik zit ongeveer met hetzelfde. Ik ben nu ook 3 jaar samen met mijn vriend, en we wonen er 1.5 samen.
Hij is ook de liefste en meeste toegewijde vriend die ik ooit heb gehad. Maar de passie lijkt, vooral van mijn kant, wel verdwenen. Daarnaast heb ik altijd nog gevoelens gehad voor mijn jeugdliefde en die heeft mij laatst opgebiecht dat hij het wel weer wil proberen met mij. dat ik zijn grote liefde ben. Dat heeft mij heel erg aan het twijfelen gebracht. Mijn huidige vriend is zo lief, aardig en betrouwbaar en mijn ex is dat alles niet. Maar hij is weer spannend. Ik weet ook echt niet wat ik moet doen.
Ik herken ook je angst om de grootste fout van je leven te maken. Mijn vriend zegt ook: uit is uit! En we hebben echt geen slechte relatie. maar vrijen en knuffelen enzo, daar zie ik ook enorm tegenop. Mijn dilemma is dan ook nog of ik dat nou voel vanwege mijn ex of omdat mijn relatie sowieso niet goed is.
Ik zou je geen raad kunnen geven. want buitenstaanders zeggen wel dat het duidelijk voorbij moet zijn, maar zo makkelijk is dat niet. En misschien is het inderdaad wel een tijdelijke dip. Ik heb ook geen flauw idee. Maar vreselijk is het wel.
En misschien krijg je wel spijt, dan wilde je dat je het wat langer had geprobeert.
Ik zelf vraag me ook af of ik bij mijn vrined blijf uit medelijden, omdat ik hem geen pijn wil doen, of ook uit praktische overwegingen, omdat ik anders weer bij mijn ouders moet wonen tot ik afgestudeerd ben, of gewoon omdat ik heel veel van hem hou en ik gewoon in de war ben door mijn ex. maar aan de andere kant, als mijn relatie goed zat dan kon mijn ex niet zoveel losmaken bij mij. En dan wilde ik nog wel intiem zijn met mijn vriend,
Ik heb voor mezelf gesteld dat ik zeker ga proberen om mijn relatie aan te houden tot na de vakantie, we gaan over 2 maanden samen 2 weken naar de zon. En als ik daarna geen verbetering zie dan moet ik eerlijk zijn tegenover mijn vriend en mezelf en ermee stoppen.
heel veel sterkte ermee!
Ik zit ongeveer met hetzelfde. Ik ben nu ook 3 jaar samen met mijn vriend, en we wonen er 1.5 samen.
Hij is ook de liefste en meeste toegewijde vriend die ik ooit heb gehad. Maar de passie lijkt, vooral van mijn kant, wel verdwenen. Daarnaast heb ik altijd nog gevoelens gehad voor mijn jeugdliefde en die heeft mij laatst opgebiecht dat hij het wel weer wil proberen met mij. dat ik zijn grote liefde ben. Dat heeft mij heel erg aan het twijfelen gebracht. Mijn huidige vriend is zo lief, aardig en betrouwbaar en mijn ex is dat alles niet. Maar hij is weer spannend. Ik weet ook echt niet wat ik moet doen.
Ik herken ook je angst om de grootste fout van je leven te maken. Mijn vriend zegt ook: uit is uit! En we hebben echt geen slechte relatie. maar vrijen en knuffelen enzo, daar zie ik ook enorm tegenop. Mijn dilemma is dan ook nog of ik dat nou voel vanwege mijn ex of omdat mijn relatie sowieso niet goed is.
Ik zou je geen raad kunnen geven. want buitenstaanders zeggen wel dat het duidelijk voorbij moet zijn, maar zo makkelijk is dat niet. En misschien is het inderdaad wel een tijdelijke dip. Ik heb ook geen flauw idee. Maar vreselijk is het wel.
En misschien krijg je wel spijt, dan wilde je dat je het wat langer had geprobeert.
Ik zelf vraag me ook af of ik bij mijn vrined blijf uit medelijden, omdat ik hem geen pijn wil doen, of ook uit praktische overwegingen, omdat ik anders weer bij mijn ouders moet wonen tot ik afgestudeerd ben, of gewoon omdat ik heel veel van hem hou en ik gewoon in de war ben door mijn ex. maar aan de andere kant, als mijn relatie goed zat dan kon mijn ex niet zoveel losmaken bij mij. En dan wilde ik nog wel intiem zijn met mijn vriend,
Ik heb voor mezelf gesteld dat ik zeker ga proberen om mijn relatie aan te houden tot na de vakantie, we gaan over 2 maanden samen 2 weken naar de zon. En als ik daarna geen verbetering zie dan moet ik eerlijk zijn tegenover mijn vriend en mezelf en ermee stoppen.
heel veel sterkte ermee!
dinsdag 8 april 2008 om 12:03
Ik zou zeggen "de schouders eronder!" probeer met elkaar te praten en te problemen op te lossen, als je zo twijfelt dan verdient het nog een kans in mijn ogen, misschien krijg je achteraf toch erg veel spijt en dan verwijt je jezelf dat je het niet geprobeert hebt, uitmaken kan altijd nog, maar wees er dan wel zeker van dat het de juiste beslissing is.
Sterkte
Sterkte
dinsdag 8 april 2008 om 12:23
Indamana, uit wat je vertelt is het niet duidelijk of jouw vriend julie relatie ook als zo hopeloos saai ervaart, ofwel of dat alleen jouw ervaring is.
Ik begrijp je twijfel heel goed, want zelfs áls je ooit nog eens vriend krijgt die net zo lief is als je huidige vriend, hoe weet je dan dat je na drie jaar niet net hetzelfde gevoel van 'saaiheid' zult krijgen?
Bij sommige mensen gaat verliefdheid nooit over in echt 'houden van', het 'hechten' gebeurt bij hen niet. Misschien is dat bij jou ook het geval? Want hoe kan het anders dat je niet houdt van een jongen die zo lief is als je hem beschrijft? Ik heb nergens in je post gelezen dat hij eigenschappen heeft die je irriteren. Dus vermoed ik dat bij een volgende relatie, hetzelfde zal gebeuren (dat je na je eerste verliefdheid de relatie saai gaat vinden.)
Misschien is een langdurige relatie iets dat niet bij je past?
Ik begrijp je twijfel heel goed, want zelfs áls je ooit nog eens vriend krijgt die net zo lief is als je huidige vriend, hoe weet je dan dat je na drie jaar niet net hetzelfde gevoel van 'saaiheid' zult krijgen?
Bij sommige mensen gaat verliefdheid nooit over in echt 'houden van', het 'hechten' gebeurt bij hen niet. Misschien is dat bij jou ook het geval? Want hoe kan het anders dat je niet houdt van een jongen die zo lief is als je hem beschrijft? Ik heb nergens in je post gelezen dat hij eigenschappen heeft die je irriteren. Dus vermoed ik dat bij een volgende relatie, hetzelfde zal gebeuren (dat je na je eerste verliefdheid de relatie saai gaat vinden.)
Misschien is een langdurige relatie iets dat niet bij je past?
dinsdag 8 april 2008 om 12:30
pantouffle - Ook ik vraag me af of het dus niet meer medelijden is dat ik bij hem blijf. En een moment later twijfel ik daar alweer aan en schreeuwt mijn hele ik heel hard 'NEE! Doe het niet!' Maar durf ik niet omdat het zo veilig voelt nu, altijd iemand hebben om op terug te vallen en die je door en door kent? En niet omdat hij me echt compleet maakt in de liefde?
dobber112 - Ik denk dat we het nu nog één keer gaan proberen en hem dat ook laat weten. (Hoewel ik dat al vaker tegen mezelf gezegd heb). We hebben ook al zoveel gepraat en voornemens gemaakt en het geprobeerd en heel hard gewerkt om elkaar tegemoet te komen... En elke keer werkt het toch weer niet helemaal - voor mij althans. En een halve gelukkige relatie werkt niet, daar ben ik nu wel achter... Ik kan mijn geluk niet altijd maar uit zijn geluk halen.
100% de juiste beslissing wordt het trouwens denk ik nooit. Daarvoor geef ik teveel om hem. Het doet altijd pijn, en er zijn delen van onze relatie die ik eigenlijk nooit zou willen missen. Maar ik kan het moeilijk alleen met de mindere kanten van onze relatie uitmaken, niet?
dobber112 - Ik denk dat we het nu nog één keer gaan proberen en hem dat ook laat weten. (Hoewel ik dat al vaker tegen mezelf gezegd heb). We hebben ook al zoveel gepraat en voornemens gemaakt en het geprobeerd en heel hard gewerkt om elkaar tegemoet te komen... En elke keer werkt het toch weer niet helemaal - voor mij althans. En een halve gelukkige relatie werkt niet, daar ben ik nu wel achter... Ik kan mijn geluk niet altijd maar uit zijn geluk halen.
100% de juiste beslissing wordt het trouwens denk ik nooit. Daarvoor geef ik teveel om hem. Het doet altijd pijn, en er zijn delen van onze relatie die ik eigenlijk nooit zou willen missen. Maar ik kan het moeilijk alleen met de mindere kanten van onze relatie uitmaken, niet?
dinsdag 8 april 2008 om 13:55
Jij wil geen dertiger zonder kinderen zijn, zeg je.
Wil je wel een dertiger zijn mét kinderen die ongelukkig is in haar huwelijk? Of een gescheiden dertiger mét kinderen?
Weet je, het bestaat wél, dat je passie en spanning blijft voelen bij een partner die je al jaren hebt. Niet iedere dag, ieder moment, maar toch zeer regelmatig.
Je doet jezelf tekort (en hem) als je gaat voor second best...
Wil je wel een dertiger zijn mét kinderen die ongelukkig is in haar huwelijk? Of een gescheiden dertiger mét kinderen?
Weet je, het bestaat wél, dat je passie en spanning blijft voelen bij een partner die je al jaren hebt. Niet iedere dag, ieder moment, maar toch zeer regelmatig.
Je doet jezelf tekort (en hem) als je gaat voor second best...
dinsdag 8 april 2008 om 14:24
Reiger100 - Over één ding heb je heengelezen, en dat is dat ik wel degelijk heel veel van mijn vriend houd, hoe krom dat misschien ook klinkt in het licht van mijn posts. Ik weet verder zeker dat de oorspronkelijke verliefdheid ergens in 'houden van' is overgegaan - maar misschien dat de liefdesvariant daarvan nu op zijn beurt overgaat in een meer vriendschappelijk 'houden van'? Dat probeer ik uit te zoeken door alles op een rijtje te zetten en om jullie hulp te vragen.
Mijn vriend is op het moment ook niet helemaal happy met de situatie en is het met me eens dat we in een sleur zitten. Hij ziet echter, zoals ik al zei, wel licht aan de horizon door de nadere zomer en veranderingen in zijn planning.
Misschien heb je wel gelijk dat een langdurige relatie niet bij me past. Begrijp je dan wel dat dat heel moeilijk is om te accepteren, mocht ik uiteindelijk tot die conclusie komen...? Of ben ik te veeleisend en te perfectionistisch, waardoor inderdaad elk van mijn eventuele toekomstige relaties na een X aantal jaar gedoemd is te mislukken? Ik geloof verder, zoals Charlotte zegt, dat een goede relatie 'voor altijd' wel bestaat. Of ben ik nog niet vaak genoeg van mn roze wolk afgedonderd?
Charlotte69 - Sorry als ik je onbedoeld toch gekwetst heb met mijn opmerking over kinderloze single dertigers... Of lees ik teveel tussen de regels? Anyway, je hebt absoluut gelijk dat ik het niet voor de kinderen moet doen, zoals ik zelf ook al zei. Kinderen krijgen mag nooit een doel op zich zijn.
Verder ben ik blij dat 'het' wel bestaat, zoals je zegt. Ik ben soms zo pessimistisch... Nu ook weer fluisteren mijn gedachten meteen: '...maar bestaat 'het' ook voor jou?'
Tot nu toe, iedereen in ieder geval bedankt voor de reacties. Het helpt om de voors en tegens af te wegen en mijn blikveld te verruimen.
Mijn vriend is op het moment ook niet helemaal happy met de situatie en is het met me eens dat we in een sleur zitten. Hij ziet echter, zoals ik al zei, wel licht aan de horizon door de nadere zomer en veranderingen in zijn planning.
Misschien heb je wel gelijk dat een langdurige relatie niet bij me past. Begrijp je dan wel dat dat heel moeilijk is om te accepteren, mocht ik uiteindelijk tot die conclusie komen...? Of ben ik te veeleisend en te perfectionistisch, waardoor inderdaad elk van mijn eventuele toekomstige relaties na een X aantal jaar gedoemd is te mislukken? Ik geloof verder, zoals Charlotte zegt, dat een goede relatie 'voor altijd' wel bestaat. Of ben ik nog niet vaak genoeg van mn roze wolk afgedonderd?
Charlotte69 - Sorry als ik je onbedoeld toch gekwetst heb met mijn opmerking over kinderloze single dertigers... Of lees ik teveel tussen de regels? Anyway, je hebt absoluut gelijk dat ik het niet voor de kinderen moet doen, zoals ik zelf ook al zei. Kinderen krijgen mag nooit een doel op zich zijn.
Verder ben ik blij dat 'het' wel bestaat, zoals je zegt. Ik ben soms zo pessimistisch... Nu ook weer fluisteren mijn gedachten meteen: '...maar bestaat 'het' ook voor jou?'
Tot nu toe, iedereen in ieder geval bedankt voor de reacties. Het helpt om de voors en tegens af te wegen en mijn blikveld te verruimen.
dinsdag 8 april 2008 om 14:41
Indamana,
Als ik jouw was zou ik kijken naar bijvoorbeeld de mogelijkheid om te gaan samenwonen. Dat moet natuurlijk ook financieel kunnen of anders kijken wanneer wel. Dat klinkt misschien gek omdat je twijfelt of je uberhaupt door moet gaan met de relatie maar dit is de afweging die ik zou maken:
Je hebt nu een fantastische vriend van wie je veel houdt en die veel van jou houdt. De relatie is niet echt
'spannend'. Echter, die sleur kan je doorbreken. Vroeg of laat komt er altijd wel iets dat het doorbreekt, wellicht als jullie afgestudeerd zijn en een nieuwe baan krijgen, of als jullie gaan samenwonen etc. Ik denk dat je nu het gevoel hebt in een soort standstillperiode te zitten maar dat lijkt maar zo. Je zegt zelf dat je vriend al stage loopt dus hij zal binnenkort wel klaar zijn met de studie, een baan vinden en dan komt de mogelijkheid samen te wonen. (weet niet hoe dat bij jou zit). De relatie is op zich niet slecht, zeg je. Jullie geven om elkaar. Maar vaak zie je elkaar niet. Op drie dagen in de week een paar uurtjes kan je ook niet echt een relatie opbouwen. Op een gegeven moment ben je gewoon aan een nieuwe fase toe. Zit daar niet meer jullie probleem? Dat jullie aan een nieuwe fase toe zijn maar dat bijvoorbeeld niet kunnen door financien, studie etc? Misschien zit ik er ook naast.
Ik zou hem niet zomaar opgeven. Kijk het nog aan want je weet wat je hebt je weet dus ook wat je kwijt kan raken. En waarvoor? Omdat het niet zo spectaculair was allemaal? Zolang je van elkaar houdt zouden jullie door alles heen moeten kunnen komen. Heb jij bijvoorbeeld helemaal geen zin in seks of geen zin in seks met hem? Twijfel je over je relatie of de manier waarop deze jullie invullen? Het zijn subtiele verschillen but they make all the difference! Succes.
Als ik jouw was zou ik kijken naar bijvoorbeeld de mogelijkheid om te gaan samenwonen. Dat moet natuurlijk ook financieel kunnen of anders kijken wanneer wel. Dat klinkt misschien gek omdat je twijfelt of je uberhaupt door moet gaan met de relatie maar dit is de afweging die ik zou maken:
Je hebt nu een fantastische vriend van wie je veel houdt en die veel van jou houdt. De relatie is niet echt
'spannend'. Echter, die sleur kan je doorbreken. Vroeg of laat komt er altijd wel iets dat het doorbreekt, wellicht als jullie afgestudeerd zijn en een nieuwe baan krijgen, of als jullie gaan samenwonen etc. Ik denk dat je nu het gevoel hebt in een soort standstillperiode te zitten maar dat lijkt maar zo. Je zegt zelf dat je vriend al stage loopt dus hij zal binnenkort wel klaar zijn met de studie, een baan vinden en dan komt de mogelijkheid samen te wonen. (weet niet hoe dat bij jou zit). De relatie is op zich niet slecht, zeg je. Jullie geven om elkaar. Maar vaak zie je elkaar niet. Op drie dagen in de week een paar uurtjes kan je ook niet echt een relatie opbouwen. Op een gegeven moment ben je gewoon aan een nieuwe fase toe. Zit daar niet meer jullie probleem? Dat jullie aan een nieuwe fase toe zijn maar dat bijvoorbeeld niet kunnen door financien, studie etc? Misschien zit ik er ook naast.
Ik zou hem niet zomaar opgeven. Kijk het nog aan want je weet wat je hebt je weet dus ook wat je kwijt kan raken. En waarvoor? Omdat het niet zo spectaculair was allemaal? Zolang je van elkaar houdt zouden jullie door alles heen moeten kunnen komen. Heb jij bijvoorbeeld helemaal geen zin in seks of geen zin in seks met hem? Twijfel je over je relatie of de manier waarop deze jullie invullen? Het zijn subtiele verschillen but they make all the difference! Succes.
dinsdag 8 april 2008 om 15:13
quote:indamana schreef op 08 april 2008 @ 14:24:
Charlotte69 - Sorry als ik je onbedoeld toch gekwetst heb met mijn opmerking over kinderloze single dertigers... Of lees ik teveel tussen de regels? Anyway, je hebt absoluut gelijk dat ik het niet voor de kinderen moet doen, zoals ik zelf ook al zei. Kinderen krijgen mag nooit een doel op zich zijn.
Verder ben ik blij dat 'het' wel bestaat, zoals je zegt. Ik ben soms zo pessimistisch... Nu ook weer fluisteren mijn gedachten meteen: '...maar bestaat 'het' ook voor jou?'
/b]
Oh, kwam het zo over.
Nee, Indamana, het geldt niet voor mij. Ik heb drie bloedjes van kindjes rondlopen en ben al 17 jaar met dezelfde partner waarmee ik nog steeds regelmatig passie en spanning beleef. Ik gun het jou ook!
Charlotte69 - Sorry als ik je onbedoeld toch gekwetst heb met mijn opmerking over kinderloze single dertigers... Of lees ik teveel tussen de regels? Anyway, je hebt absoluut gelijk dat ik het niet voor de kinderen moet doen, zoals ik zelf ook al zei. Kinderen krijgen mag nooit een doel op zich zijn.
Verder ben ik blij dat 'het' wel bestaat, zoals je zegt. Ik ben soms zo pessimistisch... Nu ook weer fluisteren mijn gedachten meteen: '...maar bestaat 'het' ook voor jou?'
/b]
Oh, kwam het zo over.
Nee, Indamana, het geldt niet voor mij. Ik heb drie bloedjes van kindjes rondlopen en ben al 17 jaar met dezelfde partner waarmee ik nog steeds regelmatig passie en spanning beleef. Ik gun het jou ook!
dinsdag 8 april 2008 om 15:24
Nou ik ben het helemaal niet eens met Zwieber. Samenwonen omdat je een dip hebt? En stel dat het helpt, wat dan als er na een poosje weer een dip komt?
En bij iemand blijven omdat je weet wat je hebt, vindt ik een nogal deprimerende gedachte, vooral als je begin 20 bent. Als je 85 bent kan ik me er nog iets bij voorstellen.
Maar goed, als je nog wel degelijk van je vriend houdt, zou je misschien om te beginnen eens voor jezelf op een rijtje moeten zetten wat je mist, wat je anders wilt. Misschien eens terugkijken naar de beginperiode, waarom je hem toen leuk vond, waarom je verliefd op hem werd. Gewoon eens zien of dat er nog is, onder het stof van de sleur.
De ellende is altijd dat je alles wat leuk/mooi/goed is na verloop van tijd vanzelfsprekend wordt en daarom minder opvalt of op de juiste waarde wordt geschat.
Die fout maak ik zelf ook nog wel eens ........... en dat na dertig jaar.
En bij iemand blijven omdat je weet wat je hebt, vindt ik een nogal deprimerende gedachte, vooral als je begin 20 bent. Als je 85 bent kan ik me er nog iets bij voorstellen.
Maar goed, als je nog wel degelijk van je vriend houdt, zou je misschien om te beginnen eens voor jezelf op een rijtje moeten zetten wat je mist, wat je anders wilt. Misschien eens terugkijken naar de beginperiode, waarom je hem toen leuk vond, waarom je verliefd op hem werd. Gewoon eens zien of dat er nog is, onder het stof van de sleur.
De ellende is altijd dat je alles wat leuk/mooi/goed is na verloop van tijd vanzelfsprekend wordt en daarom minder opvalt of op de juiste waarde wordt geschat.
Die fout maak ik zelf ook nog wel eens ........... en dat na dertig jaar.
dinsdag 8 april 2008 om 15:32
Mabel: de clue was niet samenwonen omdat je een dip hebt, de clue was: misschien zijn jullie ongelukkig omdat je aan een nieuwe fase toe bent, waarschijnlijk samenwonen.
En het is niet: blijf bij iemand omdat je weet wat je hebt maar: blijf bij iemand waarvan je houdt en die van jou houdt. Dan heb je, hoe groot is de kans dat je zo een geweldige weer vindt?
Misschien ben je zelf een beetje een flierefluiten (zo komt de reactie over maar misschien heb ik het helemaal mis hoor. Is zo moeilijk in te schatten vanachter de comp) maar als ik een relatie heb, ga ik er 100% voor. En hou ik er niet mee op als het moment komt dat het even een dipje is. Kom op zeg, je houdt van elkaar of niet! Dan moet je toch ook bereid zijn te vechten voor de relatie. Ik denk dat Inda's probleem ligt in het feit dat de oorzaak voor de sleur nog niet achterhaald is.
De rest van mabel007's tip was ik het wel mee eens!
En het is niet: blijf bij iemand omdat je weet wat je hebt maar: blijf bij iemand waarvan je houdt en die van jou houdt. Dan heb je, hoe groot is de kans dat je zo een geweldige weer vindt?
Misschien ben je zelf een beetje een flierefluiten (zo komt de reactie over maar misschien heb ik het helemaal mis hoor. Is zo moeilijk in te schatten vanachter de comp) maar als ik een relatie heb, ga ik er 100% voor. En hou ik er niet mee op als het moment komt dat het even een dipje is. Kom op zeg, je houdt van elkaar of niet! Dan moet je toch ook bereid zijn te vechten voor de relatie. Ik denk dat Inda's probleem ligt in het feit dat de oorzaak voor de sleur nog niet achterhaald is.
De rest van mabel007's tip was ik het wel mee eens!
dinsdag 8 april 2008 om 15:42
Zwiber, ik weet niet of je opmerking over "flierefluiter" aan mij gericht is, maar als je mn hele (vorige) posting hebt uitgelezen ........
Verder ben ik het met je laatste posting wel eens, maar dat was ws wel duidelijk geworden.
Overigens heb ik zelf in de eerste jaren van mn relatie ook min of meer vastgezeten in zo'n hangfase waarin je niet verder komt. Ik heb daardoor nooit aan mn relatie of mn gevoelens getwijfeld, wel de omstandigheden vervloekt die dat veroorzaakten.
Verder ben ik het met je laatste posting wel eens, maar dat was ws wel duidelijk geworden.
Overigens heb ik zelf in de eerste jaren van mn relatie ook min of meer vastgezeten in zo'n hangfase waarin je niet verder komt. Ik heb daardoor nooit aan mn relatie of mn gevoelens getwijfeld, wel de omstandigheden vervloekt die dat veroorzaakten.
woensdag 9 april 2008 om 09:16
Zwieber & mabel007 - Haha, wat een verwarring!
Maar wat betreft jullie advies: ik denk soms ook wel eens dat het allemaal maar een fase is en dat het inderdaad beter wordt als we kunnen gaan samenwonen. Dan kunnen we ons leven misschien gestructureerder inrichten en hebben we meer rust om echt tijd aan elkaar te besteden.
Aan de andere kant hebben we ook al lange periodes gehad dat we elkaar wél veel zagen (elke dag en elke nacht), waarbij ik juist weer heel kriebelig werd van het op elkaars lip zitten. Het is ook altijd wat met mij!
Ik ben in ieder geval wel van plan er nog meer moeite en werk in te steken, maar zit nu een beetje op een punt dat ik me afvraag wanneer het genoeg is geweest. Ik weet niet meer wie het zei in dit topic, maar op een gegeven moment moet ik misschien wat harder worden en de knoop doorhakken. Een vriendin van me zit ongeveer in dezelfde situatie, en die vertelde ik pas zelf nog dat 'zachte heelmeesters stinkende wonden maken'. Het eeuwig voort laten sudderen maakt onze relatie er misschien niet beter op...
Maar wat betreft jullie advies: ik denk soms ook wel eens dat het allemaal maar een fase is en dat het inderdaad beter wordt als we kunnen gaan samenwonen. Dan kunnen we ons leven misschien gestructureerder inrichten en hebben we meer rust om echt tijd aan elkaar te besteden.
Aan de andere kant hebben we ook al lange periodes gehad dat we elkaar wél veel zagen (elke dag en elke nacht), waarbij ik juist weer heel kriebelig werd van het op elkaars lip zitten. Het is ook altijd wat met mij!
Ik ben in ieder geval wel van plan er nog meer moeite en werk in te steken, maar zit nu een beetje op een punt dat ik me afvraag wanneer het genoeg is geweest. Ik weet niet meer wie het zei in dit topic, maar op een gegeven moment moet ik misschien wat harder worden en de knoop doorhakken. Een vriendin van me zit ongeveer in dezelfde situatie, en die vertelde ik pas zelf nog dat 'zachte heelmeesters stinkende wonden maken'. Het eeuwig voort laten sudderen maakt onze relatie er misschien niet beter op...
woensdag 9 april 2008 om 10:31
quote:indamana schreef op 08 april 2008 @ 14:24:
Reiger100 - Over één ding heb je heengelezen, en dat is dat ik wel degelijk heel veel van mijn vriend houd, hoe krom dat misschien ook klinkt in het licht van mijn posts.
Indamana, ik heb er niet over heen gelezen. Maar wat jij 'houden van' noemt is helemaal niet het 'houden van' dat ik bedoel. Bij jou lijkt het meer op het houden van een vriend, en niet van een liefdespartner. En ook in heel langdurige relaties is daar een groot verschil tussen, als het tenminste een goede relatie is.
Ik weet verder zeker dat de oorspronkelijke verliefdheid ergens in 'houden van' is overgegaan - maar misschien dat de liefdesvariant daarvan nu op zijn beurt overgaat in een meer vriendschappelijk 'houden van'?
Dat is inderdaad overduidelijk het geval!
(...)
Misschien heb je wel gelijk dat een langdurige relatie niet bij me past. Begrijp je dan wel dat dat heel moeilijk is om te accepteren, mocht ik uiteindelijk tot die conclusie komen...?
Jazeker.
Of ben ik te veeleisend en te perfectionistisch, waardoor inderdaad elk van mijn eventuele toekomstige relaties na een X aantal jaar gedoemd is te mislukken?
Wat bedoel je met veeleisend en perfectionistisch? Ik ben dat zelf ook, als je daarmee bedoelt dat je geen genoegen neemt met een relatie die niet helemaal goed voelt. Dat soort perfectionisme hoeft helemaal niet te betekenen dat elke relatie na enige tijd mislukt.
Ik vermoed dat de oorzaak ergens anders ligt, namelijk dat je misschien niet in staat bent om te genieten van een relatie waaruit de eerste heftige verliefdheid verdwenen is, en die in iets kalmer vaarwater terechtgekomen is, waarin een intense tederheid (en af en toe passie) in de plaats gekomen is van de spanning. Want objectief gezien is er geen reden waarom je van je partner niet zou houden: je zegt zelf dat hij alles heeft wat je in een man zou kunnen wensen. Misschien ben je iemand die alleen maar gelukkig kan zijn met een relatie waarin spanning is. In dat geval past een langdurige relatie niet bij je.
Ik geloof verder, zoals Charlotte zegt, dat een goede relatie 'voor altijd' wel bestaat. Of ben ik nog niet vaak genoeg van mn roze wolk afgedonderd?
Een goede relatie 'voor altijd' bestaat zeker. Maar niet als je altijd spanning nodig hebt in een relatie. In mijn relatie is geen spanning in de betekenis van 'onrust', je hart dat tekeer gaat en rondfladderende vlinders in je buik, maar ik voel me nog iedere dag een aantal keren smelten van liefde en van geluk als ik met mijn man knuffel, vrij of als ik gewoon naar hem kijk.
Maar misschien heeft je vriend net dát niet, wat je eigenlijk zoekt in een man? Dat zou een andere verklaring voor je probleem kunnen zijn. Het kan dus ook aan de 'match' liggen, die minder geslaagd is tussen jullie, ondanks alle goede eigenschappen van je vriend. Heb je in dat geval enig idee wat je in je vriend mist?
Tot nu toe, iedereen in ieder geval bedankt voor de reacties. Het helpt om de voors en tegens af te wegen en mijn blikveld te verruimen.
Reiger100 - Over één ding heb je heengelezen, en dat is dat ik wel degelijk heel veel van mijn vriend houd, hoe krom dat misschien ook klinkt in het licht van mijn posts.
Indamana, ik heb er niet over heen gelezen. Maar wat jij 'houden van' noemt is helemaal niet het 'houden van' dat ik bedoel. Bij jou lijkt het meer op het houden van een vriend, en niet van een liefdespartner. En ook in heel langdurige relaties is daar een groot verschil tussen, als het tenminste een goede relatie is.
Ik weet verder zeker dat de oorspronkelijke verliefdheid ergens in 'houden van' is overgegaan - maar misschien dat de liefdesvariant daarvan nu op zijn beurt overgaat in een meer vriendschappelijk 'houden van'?
Dat is inderdaad overduidelijk het geval!
(...)
Misschien heb je wel gelijk dat een langdurige relatie niet bij me past. Begrijp je dan wel dat dat heel moeilijk is om te accepteren, mocht ik uiteindelijk tot die conclusie komen...?
Jazeker.
Of ben ik te veeleisend en te perfectionistisch, waardoor inderdaad elk van mijn eventuele toekomstige relaties na een X aantal jaar gedoemd is te mislukken?
Wat bedoel je met veeleisend en perfectionistisch? Ik ben dat zelf ook, als je daarmee bedoelt dat je geen genoegen neemt met een relatie die niet helemaal goed voelt. Dat soort perfectionisme hoeft helemaal niet te betekenen dat elke relatie na enige tijd mislukt.
Ik vermoed dat de oorzaak ergens anders ligt, namelijk dat je misschien niet in staat bent om te genieten van een relatie waaruit de eerste heftige verliefdheid verdwenen is, en die in iets kalmer vaarwater terechtgekomen is, waarin een intense tederheid (en af en toe passie) in de plaats gekomen is van de spanning. Want objectief gezien is er geen reden waarom je van je partner niet zou houden: je zegt zelf dat hij alles heeft wat je in een man zou kunnen wensen. Misschien ben je iemand die alleen maar gelukkig kan zijn met een relatie waarin spanning is. In dat geval past een langdurige relatie niet bij je.
Ik geloof verder, zoals Charlotte zegt, dat een goede relatie 'voor altijd' wel bestaat. Of ben ik nog niet vaak genoeg van mn roze wolk afgedonderd?
Een goede relatie 'voor altijd' bestaat zeker. Maar niet als je altijd spanning nodig hebt in een relatie. In mijn relatie is geen spanning in de betekenis van 'onrust', je hart dat tekeer gaat en rondfladderende vlinders in je buik, maar ik voel me nog iedere dag een aantal keren smelten van liefde en van geluk als ik met mijn man knuffel, vrij of als ik gewoon naar hem kijk.
Maar misschien heeft je vriend net dát niet, wat je eigenlijk zoekt in een man? Dat zou een andere verklaring voor je probleem kunnen zijn. Het kan dus ook aan de 'match' liggen, die minder geslaagd is tussen jullie, ondanks alle goede eigenschappen van je vriend. Heb je in dat geval enig idee wat je in je vriend mist?
Tot nu toe, iedereen in ieder geval bedankt voor de reacties. Het helpt om de voors en tegens af te wegen en mijn blikveld te verruimen.
woensdag 9 april 2008 om 13:59
quote:indamana schreef op 08 april 2008 @ 12:30:
pantouffle - Ook ik vraag me af of het dus niet meer medelijden is dat ik bij hem blijf. En een moment later twijfel ik daar alweer aan en schreeuwt mijn hele ik heel hard 'NEE! Doe het niet!' Maar durf ik niet omdat het zo veilig voelt nu, altijd iemand hebben om op terug te vallen en die je door en door kent? En niet omdat hij me echt compleet maakt in de liefde?
100% de juiste beslissing wordt het trouwens denk ik nooit. Daarvoor geef ik teveel om hem. Het doet altijd pijn, en er zijn delen van onze relatie die ik eigenlijk nooit zou willen missen. Maar ik kan het moeilijk alleen met de mindere kanten van onze relatie uitmaken, niet?
Ik heb ook het gevoel dat het onderscheid tussen gewoon houden van een vriend en van een liefdespartner heel moeilijk te maken is. Ik geloof dat er geen perfecte relatie bestaat. Want als je weer iemand hebt met veel passie dan heb je vaak ook onrust. Misschien moet je jezelf afvragen of je een rustig leventje wilt, dus met je partner van nu, of dat je wat meer spanning zoekt. Als je spanning zoekt dan is de kans niet zo groot denk ik dat je dat nog vindt bij je huidige vriend. en inderdaad als je begin 20 bent dan komt het ook wel goed met je als je niet de juiste keuze hebt gemaakt. je hebt dan nog jaren de tijd om een andere leuke partner te vinden. Maar als je echt denkt dat er nog een goede kans is dat het goedkomt ga er dan voor! Doe veel leuke dingen samen. dat doe ik nu ook met mijn vriend. Uiteten ieder weekend en weekendjes weg, op vakantie, dagje naar een leuke stad. het helpt echt! dan kom je ook een beetje uit die sleur. Of misschien kun je op dansles samen of iets? zodat je echt samen een nieuwe uitdaging hebt?
En wat betreft het medelijden. Daar ben ik ook in mijn relatie nog niet uit. Ik weet zeker dat ik van mijn vriend hou, maar of dat of een relatie-manier is? dat weet ik niet meer zeker. Maar als dat niet het geval is, en het is meer als een gewone vriend, dan nog wil je hem geen pijn doen en voel je medelijden als je het uitmaakt. Maar als ik wel op een relatie-manier van hem hou, dan ook voel ik medelijden... Maar of dat alles is wat me tegenhoudt? Nou ik denk dat het ook een stukje veiligheid is. En daar is ook niks mee. Zolang je zelf maar denkt dat dat genoeg is. Ik ga nu voorlopig voor veiligheid en vertrouwdheid boven spanning en passie. maar misschien zijn we daar eigenlijk nog wel te jong voor?
pantouffle - Ook ik vraag me af of het dus niet meer medelijden is dat ik bij hem blijf. En een moment later twijfel ik daar alweer aan en schreeuwt mijn hele ik heel hard 'NEE! Doe het niet!' Maar durf ik niet omdat het zo veilig voelt nu, altijd iemand hebben om op terug te vallen en die je door en door kent? En niet omdat hij me echt compleet maakt in de liefde?
100% de juiste beslissing wordt het trouwens denk ik nooit. Daarvoor geef ik teveel om hem. Het doet altijd pijn, en er zijn delen van onze relatie die ik eigenlijk nooit zou willen missen. Maar ik kan het moeilijk alleen met de mindere kanten van onze relatie uitmaken, niet?
Ik heb ook het gevoel dat het onderscheid tussen gewoon houden van een vriend en van een liefdespartner heel moeilijk te maken is. Ik geloof dat er geen perfecte relatie bestaat. Want als je weer iemand hebt met veel passie dan heb je vaak ook onrust. Misschien moet je jezelf afvragen of je een rustig leventje wilt, dus met je partner van nu, of dat je wat meer spanning zoekt. Als je spanning zoekt dan is de kans niet zo groot denk ik dat je dat nog vindt bij je huidige vriend. en inderdaad als je begin 20 bent dan komt het ook wel goed met je als je niet de juiste keuze hebt gemaakt. je hebt dan nog jaren de tijd om een andere leuke partner te vinden. Maar als je echt denkt dat er nog een goede kans is dat het goedkomt ga er dan voor! Doe veel leuke dingen samen. dat doe ik nu ook met mijn vriend. Uiteten ieder weekend en weekendjes weg, op vakantie, dagje naar een leuke stad. het helpt echt! dan kom je ook een beetje uit die sleur. Of misschien kun je op dansles samen of iets? zodat je echt samen een nieuwe uitdaging hebt?
En wat betreft het medelijden. Daar ben ik ook in mijn relatie nog niet uit. Ik weet zeker dat ik van mijn vriend hou, maar of dat of een relatie-manier is? dat weet ik niet meer zeker. Maar als dat niet het geval is, en het is meer als een gewone vriend, dan nog wil je hem geen pijn doen en voel je medelijden als je het uitmaakt. Maar als ik wel op een relatie-manier van hem hou, dan ook voel ik medelijden... Maar of dat alles is wat me tegenhoudt? Nou ik denk dat het ook een stukje veiligheid is. En daar is ook niks mee. Zolang je zelf maar denkt dat dat genoeg is. Ik ga nu voorlopig voor veiligheid en vertrouwdheid boven spanning en passie. maar misschien zijn we daar eigenlijk nog wel te jong voor?
woensdag 9 april 2008 om 14:16
Niet om iemand (Zwieber) tegen de schenen te schoppen hoor, maar wat een rare redenatie dat je moet gaan samenwonen om je relatie een nieuwe impuls te geven!
Indamana schrijft dat ze in een sleur terecht zijn gekomen. Daar is samenwonen toch JUIST niet de oplossing voor! Nu kun je makkelijker dingen verzinnen (daten) om de boel wat op te spicen. 24/7 op elkaars lip zitten lijkt me dan geen aanrader.
Bovendien moet je toch gaan samenwonen omdat je het fijn vindt om bij elkaar te zijn, niet omdat je elkaar zat bent...
Of ligt dat nou aan mij?
Indamana schrijft dat ze in een sleur terecht zijn gekomen. Daar is samenwonen toch JUIST niet de oplossing voor! Nu kun je makkelijker dingen verzinnen (daten) om de boel wat op te spicen. 24/7 op elkaars lip zitten lijkt me dan geen aanrader.
Bovendien moet je toch gaan samenwonen omdat je het fijn vindt om bij elkaar te zijn, niet omdat je elkaar zat bent...
Of ligt dat nou aan mij?
