Relaties
alle pijlers
Durf het niet uit te maken..
zaterdag 21 juni 2008 om 13:06
Hai allemaal,
Ik heb nu 2 jaar een vriend, ik ben 20 en hij 25. Na anderhalf jaar zijn we uit elkaar gegaan. Het ging niet meer. Ik ben toen in het buitenland gaan werken voor een paar maanden en toen ik terug kwam haalde hij alles uit de kast om me weer terug te krijgen. Ik had net alles op de rails..Na heel lang nadenken en aandringen van hem ben ik toch overstag gegaan met het idee dat ik dan nooit spijt zou krijgen van t feit dat ik het niet nog een keer geprobeerd had.
Nu heb ik spijt dat ik weer met hem in zee ben gegaan..zijn beloften over dat hij is/was veranderd kan hij niet meer waarmaken omdat zijn oude ik weer naar boven komt. Agressie, gevoelloos, materialistisch, egoïstisch, leugens. Ik wordt weer net zo vaak gekwetst als vroeger.
Maar ik durf het niet uit te maken..ik ben bang voor een leven zonder hem, bang voor het verdriet de pijn en het revalidatie proces. Ik kan wel met hem doorgaan en me optrekken aan de leuke momenten, want die zijn er, maar ik zie geen toekomst met hem. Hij is veel te onberekenbaar..
Hij heeft ook nog pikante foto's van mij in zijn mail staan van toen ie een paar weken in het buitenland was voor zijn werk, die ik natuurlijk verwijderd wil hebben voordat het uitgaat..hoe?
Hoe beëindig je zoiets als dit ??
Groetjes Lizzie.
Ik heb nu 2 jaar een vriend, ik ben 20 en hij 25. Na anderhalf jaar zijn we uit elkaar gegaan. Het ging niet meer. Ik ben toen in het buitenland gaan werken voor een paar maanden en toen ik terug kwam haalde hij alles uit de kast om me weer terug te krijgen. Ik had net alles op de rails..Na heel lang nadenken en aandringen van hem ben ik toch overstag gegaan met het idee dat ik dan nooit spijt zou krijgen van t feit dat ik het niet nog een keer geprobeerd had.
Nu heb ik spijt dat ik weer met hem in zee ben gegaan..zijn beloften over dat hij is/was veranderd kan hij niet meer waarmaken omdat zijn oude ik weer naar boven komt. Agressie, gevoelloos, materialistisch, egoïstisch, leugens. Ik wordt weer net zo vaak gekwetst als vroeger.
Maar ik durf het niet uit te maken..ik ben bang voor een leven zonder hem, bang voor het verdriet de pijn en het revalidatie proces. Ik kan wel met hem doorgaan en me optrekken aan de leuke momenten, want die zijn er, maar ik zie geen toekomst met hem. Hij is veel te onberekenbaar..
Hij heeft ook nog pikante foto's van mij in zijn mail staan van toen ie een paar weken in het buitenland was voor zijn werk, die ik natuurlijk verwijderd wil hebben voordat het uitgaat..hoe?
Hoe beëindig je zoiets als dit ??
Groetjes Lizzie.
zaterdag 21 juni 2008 om 14:18
quote:lizzie19 schreef op 21 juni 2008 @ 14:01:
Het verbaasde me eigenlijk hoeveel mensen tegen naaktfoto's zijn!
Of ben ik dan gewoon zo pervers heheh ?
Ik denk niet dat mensen tegen naaktfoto's zijn en ik denk ook niet dat jij zo pervers bent. Ik denk wel dat je misschien iets te laks met je naaktfoto's bent omgegaan en misschien nog net te jong of te naief bent om de gevolgen te kunnen overzien hiervan. Dat heb je nu 'the hard way' geleerd.
Verder denk ik ook dat je je relatie met deze jongen nogal idealiseert. Je zegt dat je helemaal jezelf kon zijn en dat jullie elkaar door en door kenden...maar nu kun je niet meer helemaal jezelf zijn en is hij veranderd...zou het niet zo kunnen zijn dat je hem nu pas wat beter hebt leren kennen en dat hij dus helemaal niet zo leuk is als je dacht? En dat je hem dus niet door en door kende toen je dacht dat je helemaal jezelf kon zijn bij hem?
Het verbaasde me eigenlijk hoeveel mensen tegen naaktfoto's zijn!
Of ben ik dan gewoon zo pervers heheh ?
Ik denk niet dat mensen tegen naaktfoto's zijn en ik denk ook niet dat jij zo pervers bent. Ik denk wel dat je misschien iets te laks met je naaktfoto's bent omgegaan en misschien nog net te jong of te naief bent om de gevolgen te kunnen overzien hiervan. Dat heb je nu 'the hard way' geleerd.
Verder denk ik ook dat je je relatie met deze jongen nogal idealiseert. Je zegt dat je helemaal jezelf kon zijn en dat jullie elkaar door en door kenden...maar nu kun je niet meer helemaal jezelf zijn en is hij veranderd...zou het niet zo kunnen zijn dat je hem nu pas wat beter hebt leren kennen en dat hij dus helemaal niet zo leuk is als je dacht? En dat je hem dus niet door en door kende toen je dacht dat je helemaal jezelf kon zijn bij hem?
zaterdag 21 juni 2008 om 14:21
Dejavu, door jou kan ik er nu in ieder geval wel iets "luchtiger" over denken! Thnx!
Maarja als die foto's ineens ergens op Hyves komen te staan, dan zal iedereen die ik om mij heen heb hier in de stad, vrienden en kennisen, misschien zelfs potentiële nieuwe vriendjes
, het zien!
Wat een nachtmerrie!
Maar ik zal eerst wel afwachten of ie het doet of respect voor me heeft en ze gewoon weggooit..ze staan alleen in z'n mail btw.
Maarja als die foto's ineens ergens op Hyves komen te staan, dan zal iedereen die ik om mij heen heb hier in de stad, vrienden en kennisen, misschien zelfs potentiële nieuwe vriendjes
, het zien!Wat een nachtmerrie!
Maar ik zal eerst wel afwachten of ie het doet of respect voor me heeft en ze gewoon weggooit..ze staan alleen in z'n mail btw.
zaterdag 21 juni 2008 om 14:58
Ja Misschicken, klopt, ik ga niet zelf aan de slag in zijn computer.
Ik ga maandagavond met hem praten als ie weer bijgekomen is van zijn Basel-avontuur (ekkwartfinale in zwitserland).
Ik moet het idd niet meer uitstellen. Super eng vind ik het maar ik moet.
Die gedachten dat het uit gaat aargh. Maar om nou elke keer jankend, verscheurd, gekwetst alleen achter te blijven na een zoveelste ruzie, dat wil niet meer
Ik ga maandagavond met hem praten als ie weer bijgekomen is van zijn Basel-avontuur (ekkwartfinale in zwitserland).
Ik moet het idd niet meer uitstellen. Super eng vind ik het maar ik moet.
Die gedachten dat het uit gaat aargh. Maar om nou elke keer jankend, verscheurd, gekwetst alleen achter te blijven na een zoveelste ruzie, dat wil niet meer
zaterdag 21 juni 2008 om 15:05
Gewoon vertellen dat jij je er niet goed bij voelt en vragen dat hij ze in je bijzijn deleted, maar kijk dat ze ook echt weg zijn. Als hij hier niet op ingaat is het duidelijk om er meteen mee te kappen......
en vrees niet te erg, iemand zoals jij hem omschrift is waarschijnlijk veels te veel met zijzelf bezig als dat hij de moeite neemt om iets met je fotos te doen.
en vrees niet te erg, iemand zoals jij hem omschrift is waarschijnlijk veels te veel met zijzelf bezig als dat hij de moeite neemt om iets met je fotos te doen.
zaterdag 21 juni 2008 om 15:56
"Als ik het zo terug lees is het ook een raar onsamenhangend geheel. We begonnen onze relatie heel intens. Vanaf dag 1 elke dag samen geweest. Toen hele hechte band opgebouwd. Kennen elkaar door en door. Toen werd hij dus steeds meer de persoon die hij nu weer is. Ik vond het vreselijk maar pikte het. Maar ondanks de momenten dat hij zich zo gedraagt, zijn er momenten dat we lol hebben en ik gewoon zonder schaamte alles kan doen wat ik wil (bijv). Lijkt eigenlijk net alsof onze relatie en hij 2 persoonlijkheden hebben..Maar de slechte persoonlijkheden overheersen en maken het onmogelijk om mee te leven. Daar vallen alle gekkigheden, ongegeneerde momenten bij in het niet. Geen basis voor een toekomst"
Lizzie wat je hier schrijft is bij mij precies hetzelfde... Hij komt dan wel nooit met cadeautjes ( ik koop graag en vaak een verassing voor hem maar krijg bijna nooit iets terug, ik betaal alles en dat terwijl al zijn geld aan zijn eigen auto enz. op gaat)
Maar áls hij dan eens één keer gratis een roos meebrengt, dan kan ik zoo gelukkig zijn, terwijl het eigenlijk niks is....
Bovendien is hij bij mij echt de liefste, leukste vriend die ik me kan wensen, alleen wat ik daarbij niet trek is hoe hij doet als ik er niet bij ben...
Achter mn rug om meiden sms-en, op msn de raarste gesprekken met ex scharrels hebben en elke keer denk ik maar weer, bij mij is hij lief en zegt hij dat het niks is, dan is het toch ook niks....
Pfff..... Snap je heel goed en ik weeet hoe moeilijk het is om er een punt achter te zetten. ook wij hebben samen heel veel meegemaakt...
Maar ja, ik twijfel of het wel zo'n goed plan is om met hem door te gaan, omdat ik elke keer weer dingen lees die ik niet pik...
Wordt er helemaal panisch van...
sterkte!
(K)
Lizzie wat je hier schrijft is bij mij precies hetzelfde... Hij komt dan wel nooit met cadeautjes ( ik koop graag en vaak een verassing voor hem maar krijg bijna nooit iets terug, ik betaal alles en dat terwijl al zijn geld aan zijn eigen auto enz. op gaat)
Maar áls hij dan eens één keer gratis een roos meebrengt, dan kan ik zoo gelukkig zijn, terwijl het eigenlijk niks is....
Bovendien is hij bij mij echt de liefste, leukste vriend die ik me kan wensen, alleen wat ik daarbij niet trek is hoe hij doet als ik er niet bij ben...
Achter mn rug om meiden sms-en, op msn de raarste gesprekken met ex scharrels hebben en elke keer denk ik maar weer, bij mij is hij lief en zegt hij dat het niks is, dan is het toch ook niks....
Pfff..... Snap je heel goed en ik weeet hoe moeilijk het is om er een punt achter te zetten. ook wij hebben samen heel veel meegemaakt...
Maar ja, ik twijfel of het wel zo'n goed plan is om met hem door te gaan, omdat ik elke keer weer dingen lees die ik niet pik...
Wordt er helemaal panisch van...
sterkte!
(K)
zaterdag 21 juni 2008 om 16:52
quote:ildiko schreef op 21 juni 2008 @ 16:14:
[...]
Ik denk dat ze inmiddels ook wel op zijn harde schijf staan en misschien heeft hij ook nog een mooie afdruk onder zijn bed liggen...Nope, hij heeft een nieuwe computer en ik heb recentelijk nog gecheckt of ie überhaupt foto's had Enne ik ken m langer dan vandaag, hij is te lui om ze op een schijfje te zetten!
[...]
Ik denk dat ze inmiddels ook wel op zijn harde schijf staan en misschien heeft hij ook nog een mooie afdruk onder zijn bed liggen...Nope, hij heeft een nieuwe computer en ik heb recentelijk nog gecheckt of ie überhaupt foto's had
Enne ik ken m langer dan vandaag, hij is te lui om ze op een schijfje te zetten!
zondag 22 juni 2008 om 11:50
zondag 22 juni 2008 om 17:41
zondag 22 juni 2008 om 21:46
Ik begrijp het, die angst om het uit te maken. Heb dit lang geleden zelf gehad. Ik hield mezelf vaak voor de gek, hij was soms agressief, maar ach, dacht ik dan; overal is wel eens iets. Want natuurlijk heb je mooie momenten met elkaar, ook al zien de mensen hier alleen de slechte, omdat je die beschrijft. Maar jij weet hoe hij ook kan zijn met z'n mooie kanten en dan ga je weer twijfelen.
Doordat ik het niet durfde uit te maken (hij was niet makkelijk) ben ik doorgegaan met de relatie. Ik kan je vertellen; als je samenwoont is het nog veel moeilijker. Ik wist dat als ik het uit zou maken, ik niet gauw van hem af zou komen, dit is dus ook gebeurt.
Maar ik kan me de opluchting ook herinneren. Een huis voor jezelf. Niet meer bang hoeven zijn, heerlijk is dat.
Ik had nog nooit op mezelf gewoond, wist niet hoe zoiets zou werken, zag tegen al die dingen ernorm op. En wat is het me meegevallen, ik ontdekte dat veel dingen zichzelf wel wijzen.
Ik kan maar een ding zeggen; kies voor jezelf! Je gevoel bedriegt je niet. Hoe eerder je dit doet, hoe sneller het achter de rug is. Je bent sterker dan je denkt!
Doordat ik het niet durfde uit te maken (hij was niet makkelijk) ben ik doorgegaan met de relatie. Ik kan je vertellen; als je samenwoont is het nog veel moeilijker. Ik wist dat als ik het uit zou maken, ik niet gauw van hem af zou komen, dit is dus ook gebeurt.
Maar ik kan me de opluchting ook herinneren. Een huis voor jezelf. Niet meer bang hoeven zijn, heerlijk is dat.
Ik had nog nooit op mezelf gewoond, wist niet hoe zoiets zou werken, zag tegen al die dingen ernorm op. En wat is het me meegevallen, ik ontdekte dat veel dingen zichzelf wel wijzen.
Ik kan maar een ding zeggen; kies voor jezelf! Je gevoel bedriegt je niet. Hoe eerder je dit doet, hoe sneller het achter de rug is. Je bent sterker dan je denkt!
maandag 23 juni 2008 om 00:01
quote:sugarmiss schreef op 22 juni 2008 @ 11:50:
[...]
Wie is hier nou de materialist als jij je laat lijmen met een paar cadeaus. JIj zelf toch zeker.
Waar de f*ck heb je t over??
Ik bedoel hier alleen mee te zeggen dat hij me wel de moeite waard vind de helft van zn salaris aan me te spenderen en dat ie ook lief tegen me kan zijn en dat het dus verwarrend is dat ie me ook zo vreselijk pijn kan doen. Die cadeaus kunnen me gestolen worden, heb liever lieve woordjes in een spontaan smsje!
@happygirl2, ik zat zelfs nog te denken om samen te gaan wonen, ik dacht misschien lost dat alle problemen op als we elke dag elkaar zien etc. (ja quote maar, "naief") Maar ik denk dat er dan wel andere dingen voor in de plaats komen. Ik heb ook nog nooit op mezelf gewoont en hij wil samenwonen. Ik vind het echt een opluchting dat ik dalijk alles zelf kan bepalen! Dat ik zelf de rest van mijn leven in kan delen!
Mijn vraag is nu alleen "hoooee moet ik het uitmaken.."
Het komt namelijk echt rauw op zn dak..hij weet niet hoe ik me voel nu, hij denkt dat het wel goed loopt en dat we wel samen gaan wonen enzo. Hij weet niet hoe erg ik het vind hoe hij zich kan gedragen jegens mij. Hoe begin je zo'n onderwerp? Vertel je al aan de telefoon voor je naar hem toe gaat dat je wilt praten? Of ga je dr gewoon heen en zeg je "joh, ik wil niet meer verder"?
Hij gaat echt kapot denk ik ook..en dat vind ik gewoon erg..vraag me niet waarom..maar ik ben de ware voor m zegt ie :S hij heeft al zoveel tegenslagen gehad in zijn leven..
[...]
Wie is hier nou de materialist als jij je laat lijmen met een paar cadeaus. JIj zelf toch zeker.
Waar de f*ck heb je t over??
Ik bedoel hier alleen mee te zeggen dat hij me wel de moeite waard vind de helft van zn salaris aan me te spenderen en dat ie ook lief tegen me kan zijn en dat het dus verwarrend is dat ie me ook zo vreselijk pijn kan doen. Die cadeaus kunnen me gestolen worden, heb liever lieve woordjes in een spontaan smsje!
@happygirl2, ik zat zelfs nog te denken om samen te gaan wonen, ik dacht misschien lost dat alle problemen op als we elke dag elkaar zien etc. (ja quote maar, "naief") Maar ik denk dat er dan wel andere dingen voor in de plaats komen. Ik heb ook nog nooit op mezelf gewoont en hij wil samenwonen. Ik vind het echt een opluchting dat ik dalijk alles zelf kan bepalen! Dat ik zelf de rest van mijn leven in kan delen!
Mijn vraag is nu alleen "hoooee moet ik het uitmaken.."
Het komt namelijk echt rauw op zn dak..hij weet niet hoe ik me voel nu, hij denkt dat het wel goed loopt en dat we wel samen gaan wonen enzo. Hij weet niet hoe erg ik het vind hoe hij zich kan gedragen jegens mij. Hoe begin je zo'n onderwerp? Vertel je al aan de telefoon voor je naar hem toe gaat dat je wilt praten? Of ga je dr gewoon heen en zeg je "joh, ik wil niet meer verder"?
Hij gaat echt kapot denk ik ook..en dat vind ik gewoon erg..vraag me niet waarom..maar ik ben de ware voor m zegt ie :S hij heeft al zoveel tegenslagen gehad in zijn leven..
maandag 23 juni 2008 om 08:46
Wát een herkenbaar verhaal. Vooral dat van die twee persoonlijkheden waarvan de nare kant steeds dominanter wordt. Ik wist ook niet hoe ik van hem af kon komen, wist dat het moeilijk zou worden vanwege zijn bezitterige, jaloerse aard. Ongeveer twee maanden heb ik zitten dubben en toen had ik een 'gelukje', in de wrangste zin des woords. Hij sloeg me een blauw oog. Heb hem buiten gezet, sloten dezelfde dag nog laten veranderen (in het begin van de relatie in goed vertrouwen een sleutel gegeven -- toen leek hij nog prince charming) en nooit meer omgekeken. Ik ben nog even bang geweest dat hij me ging stalken maar blijkbaar had hij genoeg schuldgevoel om te weten dat hij echt fout zat.
Dit is nu 1,5 jaar geleden. Inmiddels ben ik iemand tegengekomen die veel, veel, veel leuker is en nu weet ik écht hoe het is om mezelf te zijn. Want jij maakt mij niet wijs dat je niet heel vaak op eieren loopt, Lizzie. Dat je niet bij alles wat je zegt 3x nadenkt over hoe je het gaat formuleren zodat hij niet onverwacht woedend reageert. En dat gebeurt snel want deze types zoeken overal wat achter; alles wat je zegt kan verkeerd uitgelegd worden. Ook heeft hij veel aandacht nodig, wil jou het liefst voor je alleen hebben. Toch?
Dit is nu 1,5 jaar geleden. Inmiddels ben ik iemand tegengekomen die veel, veel, veel leuker is en nu weet ik écht hoe het is om mezelf te zijn. Want jij maakt mij niet wijs dat je niet heel vaak op eieren loopt, Lizzie. Dat je niet bij alles wat je zegt 3x nadenkt over hoe je het gaat formuleren zodat hij niet onverwacht woedend reageert. En dat gebeurt snel want deze types zoeken overal wat achter; alles wat je zegt kan verkeerd uitgelegd worden. Ook heeft hij veel aandacht nodig, wil jou het liefst voor je alleen hebben. Toch?
maandag 23 juni 2008 om 09:33
Ook ik herken mezelf in je verhaal.
Heb nu bijna 3 jaar een relatie met een jongen die voor mij en zijn passie voetbal van een buurland naar Nederland is verhuist.
Toen we een halfjaar samen waren heb ik het uitgemaakt. Hij bleek duizenden euro's schulden te hebben en daarover tegen mij gelogen te hebben. Hem toch nog een kans gegeven, en nu 2,5 jaar later, begin ik steeds meer te twijfelen of ik ons die kans wel had moeten geven. Het is een lieve jongen, erg geliefd bij anderen, maar die kennen hem niet zoals ik hem ken. Hij heeft absoluut geen verantwoordelijkheidsgevoel. Ik ben zijn financieel adviseur, verzekeringsagent, poetsvrouw, kok, verpleegster en moeder. Deze relatie is destructief voor ons beide, en we weten dit. We durven alleen geen afscheid van elkaar te nemen. We wonen ondertussen samen en hoewel het huurhuis op zijn naam staat, staat mijn gehele inboedel erin. Ook dat houdt me tegen. Heel dat huis leegtrekken en dan...terug naar mijn ouders? Ik studeer nog, ben met de laatste loodjes van mijn studie bezig en kan een breuk van een relatie er nu niet bij hebben.
De laatste tijd vlucht hij steeds meer het huis uit (ook hij ziet het niet helemaal meer zitten, maar durft er geen punt achter te zetten) en ik maak me steeds meer van hem los. Hij mag zijn eigen boontjes doppen, ik ben al die taken beu.
Ik ben bang voor die nasleep na een relatieberuk, zie het niet zitten om weer bij mijn ouders te gaan wonen, bang voor eenzaamheid. We weten allebei beter, maar durven er geen einde aan te maken.
Uiteindelijk zal er iemand van ons toch de stap gaan maken, en op die dag zit ik te wachten.
Heb nu bijna 3 jaar een relatie met een jongen die voor mij en zijn passie voetbal van een buurland naar Nederland is verhuist.
Toen we een halfjaar samen waren heb ik het uitgemaakt. Hij bleek duizenden euro's schulden te hebben en daarover tegen mij gelogen te hebben. Hem toch nog een kans gegeven, en nu 2,5 jaar later, begin ik steeds meer te twijfelen of ik ons die kans wel had moeten geven. Het is een lieve jongen, erg geliefd bij anderen, maar die kennen hem niet zoals ik hem ken. Hij heeft absoluut geen verantwoordelijkheidsgevoel. Ik ben zijn financieel adviseur, verzekeringsagent, poetsvrouw, kok, verpleegster en moeder. Deze relatie is destructief voor ons beide, en we weten dit. We durven alleen geen afscheid van elkaar te nemen. We wonen ondertussen samen en hoewel het huurhuis op zijn naam staat, staat mijn gehele inboedel erin. Ook dat houdt me tegen. Heel dat huis leegtrekken en dan...terug naar mijn ouders? Ik studeer nog, ben met de laatste loodjes van mijn studie bezig en kan een breuk van een relatie er nu niet bij hebben.
De laatste tijd vlucht hij steeds meer het huis uit (ook hij ziet het niet helemaal meer zitten, maar durft er geen punt achter te zetten) en ik maak me steeds meer van hem los. Hij mag zijn eigen boontjes doppen, ik ben al die taken beu.
Ik ben bang voor die nasleep na een relatieberuk, zie het niet zitten om weer bij mijn ouders te gaan wonen, bang voor eenzaamheid. We weten allebei beter, maar durven er geen einde aan te maken.
Uiteindelijk zal er iemand van ons toch de stap gaan maken, en op die dag zit ik te wachten.
maandag 23 juni 2008 om 10:48
quote:lizzie19 schreef op 23 juni 2008 @ 00:01:
[...]
Mijn vraag is nu alleen "hoooee moet ik het uitmaken.."
Het komt namelijk echt rauw op zn dak..hij weet niet hoe ik me voel nu, hij denkt dat het wel goed loopt en dat we wel samen gaan wonen enzo. Hij weet niet hoe erg ik het vind hoe hij zich kan gedragen jegens mij. Hoe begin je zo'n onderwerp? Vertel je al aan de telefoon voor je naar hem toe gaat dat je wilt praten? Of ga je dr gewoon heen en zeg je "joh, ik wil niet meer verder"?
Hij gaat echt kapot denk ik ook..en dat vind ik gewoon erg..vraag me niet waarom..maar ik ben de ware voor m zegt ie :S hij heeft al zoveel tegenslagen gehad in zijn leven..
Laat je geen schuld- of verantwoordelijksheidsgevoel aanpraten. Been there done that. Got the Tshirt and the hat.
Als je zijn Ware was geweest had hij je maar wat beter moeten behandelen! Een ex van mij noemde me ook zijn Ware, maar het moest allemaal op zijn manier. Geen consessies. Als ik liet merken dat ik er aan onderdoor ging, deed hij soms wel heel even alsof het hem kon schelen, maar zijn daden bleven hetzelfde. Ik voelde me haast verplicht bij hem te blijven omdat hij me zo nodig had en ik zijn Ware was , en zag pas veel later hoe krom dat was. Hij was zelf zijn eigen Ware en ik diende slechts ter opleuking.
En wat betreft die tegenslagen in zijn leven: ook dat vind ik geen excuus om jou te behandelen zoals hij doet. En ook geen excuus om bij hem te blijven, overigens. Alsof je goed moet maken wat er in zijn leven mis is gegaan. Als je er gevoelig voor bent, zal hij je daar op blijven manipuleren.
Als je maar een fractie van het mededogen wat je voor hem voelt, ook voor jezelf voelt, had je er niet lang over hoeven nadenken of je het nu wel of niet uit zou moeten maken.
Ik zou zelf aan de telefoon al zeggen dat je wilt praten, dan valt het minder rauw op zijn dak wanneer je tegenover hem zit. Maar ik weet niet hoe een ander dat zou doen.
Sterkte
[...]
Mijn vraag is nu alleen "hoooee moet ik het uitmaken.."
Het komt namelijk echt rauw op zn dak..hij weet niet hoe ik me voel nu, hij denkt dat het wel goed loopt en dat we wel samen gaan wonen enzo. Hij weet niet hoe erg ik het vind hoe hij zich kan gedragen jegens mij. Hoe begin je zo'n onderwerp? Vertel je al aan de telefoon voor je naar hem toe gaat dat je wilt praten? Of ga je dr gewoon heen en zeg je "joh, ik wil niet meer verder"?
Hij gaat echt kapot denk ik ook..en dat vind ik gewoon erg..vraag me niet waarom..maar ik ben de ware voor m zegt ie :S hij heeft al zoveel tegenslagen gehad in zijn leven..
Laat je geen schuld- of verantwoordelijksheidsgevoel aanpraten. Been there done that. Got the Tshirt and the hat.
Als je zijn Ware was geweest had hij je maar wat beter moeten behandelen! Een ex van mij noemde me ook zijn Ware, maar het moest allemaal op zijn manier. Geen consessies. Als ik liet merken dat ik er aan onderdoor ging, deed hij soms wel heel even alsof het hem kon schelen, maar zijn daden bleven hetzelfde. Ik voelde me haast verplicht bij hem te blijven omdat hij me zo nodig had en ik zijn Ware was , en zag pas veel later hoe krom dat was. Hij was zelf zijn eigen Ware en ik diende slechts ter opleuking.
En wat betreft die tegenslagen in zijn leven: ook dat vind ik geen excuus om jou te behandelen zoals hij doet. En ook geen excuus om bij hem te blijven, overigens. Alsof je goed moet maken wat er in zijn leven mis is gegaan. Als je er gevoelig voor bent, zal hij je daar op blijven manipuleren.
Als je maar een fractie van het mededogen wat je voor hem voelt, ook voor jezelf voelt, had je er niet lang over hoeven nadenken of je het nu wel of niet uit zou moeten maken.
Ik zou zelf aan de telefoon al zeggen dat je wilt praten, dan valt het minder rauw op zijn dak wanneer je tegenover hem zit. Maar ik weet niet hoe een ander dat zou doen.
Sterkte
maandag 23 juni 2008 om 10:57
quote:annaannanas schreef op 21 juni 2008 @ 15:56:
Bovendien is hij bij mij echt de liefste, leukste vriend die ik me kan wensen, alleen wat ik daarbij niet trek is hoe hij doet als ik er niet bij ben...
Achter mn rug om meiden sms-en, op msn de raarste gesprekken met ex scharrels hebben en elke keer denk ik maar weer, bij mij is hij lief en zegt hij dat het niks isJouw vriend is niet lief en leuk hij doet alleen soms lief en leuk tegen jou. Dat is een wereld van verschil. Een vriend die echt lief en leuk is flirt niet met andere vrouwen en heeft geen scharrels met exen. Wake up.
Bovendien is hij bij mij echt de liefste, leukste vriend die ik me kan wensen, alleen wat ik daarbij niet trek is hoe hij doet als ik er niet bij ben...
Achter mn rug om meiden sms-en, op msn de raarste gesprekken met ex scharrels hebben en elke keer denk ik maar weer, bij mij is hij lief en zegt hij dat het niks isJouw vriend is niet lief en leuk hij doet alleen soms lief en leuk tegen jou. Dat is een wereld van verschil. Een vriend die echt lief en leuk is flirt niet met andere vrouwen en heeft geen scharrels met exen. Wake up.
maandag 23 juni 2008 om 11:18
quote:happygirl2 schreef op 22 juni 2008 @ 21:46:
Ik begrijp het, die angst om het uit te maken. Heb dit lang geleden zelf gehad. Ik hield mezelf vaak voor de gek, hij was soms agressief, maar ach, dacht ik dan; overal is wel eens iets. Want natuurlijk heb je mooie momenten met elkaar, ook al zien de mensen hier alleen de slechte, omdat je die beschrijft. Maar jij weet hoe hij ook kan zijn met z'n mooie kanten en dan ga je weer twijfelen.
Doordat ik het niet durfde uit te maken (hij was niet makkelijk) ben ik doorgegaan met de relatie. Ik kan je vertellen; als je samenwoont is het nog veel moeilijker. Ik wist dat als ik het uit zou maken, ik niet gauw van hem af zou komen, dit is dus ook gebeurt.
Maar ik kan me de opluchting ook herinneren. Een huis voor jezelf. Niet meer bang hoeven zijn, heerlijk is dat.
Ik had nog nooit op mezelf gewoond, wist niet hoe zoiets zou werken, zag tegen al die dingen ernorm op. En wat is het me meegevallen, ik ontdekte dat veel dingen zichzelf wel wijzen.
Ik kan maar een ding zeggen; kies voor jezelf! Je gevoel bedriegt je niet. Hoe eerder je dit doet, hoe sneller het achter de rug is. Je bent sterker dan je denkt!
Juist! Hier zijn er tenminste mensen die het wél begrijpen (ik werd compleet afgebrand toen ik zei dat ik heel erg twijfelde).
Maar ook ik heb het wel gedaan.
En gelukkig wonen we zover van elkaar af, hij staat hier niet zomaar op de stoep. En ik zie zijn verdriet niet, want dat vind ik verschrikkelijk. Ik wil niet dat hij pijn heeft.
Hij moet gewoon gaan begrijpen dat het beter zo is.
Wat ik persoonlijk wel moeilijk vind, is dat ie zo suicidaal zegt te zijn. Vorige keer toen het uit was, was ie ook zo.
En dat is k*t om zo'n berichtje te krijgen: "Ik ga mezelf van kant maken." Want ik kan niks doen. En ik weet dat het is om me terug te krijgen, dat ik medelijden met m krijg. Nou mooi niet. Hij doet maar!
Ik begrijp het, die angst om het uit te maken. Heb dit lang geleden zelf gehad. Ik hield mezelf vaak voor de gek, hij was soms agressief, maar ach, dacht ik dan; overal is wel eens iets. Want natuurlijk heb je mooie momenten met elkaar, ook al zien de mensen hier alleen de slechte, omdat je die beschrijft. Maar jij weet hoe hij ook kan zijn met z'n mooie kanten en dan ga je weer twijfelen.
Doordat ik het niet durfde uit te maken (hij was niet makkelijk) ben ik doorgegaan met de relatie. Ik kan je vertellen; als je samenwoont is het nog veel moeilijker. Ik wist dat als ik het uit zou maken, ik niet gauw van hem af zou komen, dit is dus ook gebeurt.
Maar ik kan me de opluchting ook herinneren. Een huis voor jezelf. Niet meer bang hoeven zijn, heerlijk is dat.
Ik had nog nooit op mezelf gewoond, wist niet hoe zoiets zou werken, zag tegen al die dingen ernorm op. En wat is het me meegevallen, ik ontdekte dat veel dingen zichzelf wel wijzen.
Ik kan maar een ding zeggen; kies voor jezelf! Je gevoel bedriegt je niet. Hoe eerder je dit doet, hoe sneller het achter de rug is. Je bent sterker dan je denkt!
Juist! Hier zijn er tenminste mensen die het wél begrijpen (ik werd compleet afgebrand toen ik zei dat ik heel erg twijfelde).
Maar ook ik heb het wel gedaan.
En gelukkig wonen we zover van elkaar af, hij staat hier niet zomaar op de stoep. En ik zie zijn verdriet niet, want dat vind ik verschrikkelijk. Ik wil niet dat hij pijn heeft.
Hij moet gewoon gaan begrijpen dat het beter zo is.
Wat ik persoonlijk wel moeilijk vind, is dat ie zo suicidaal zegt te zijn. Vorige keer toen het uit was, was ie ook zo.
En dat is k*t om zo'n berichtje te krijgen: "Ik ga mezelf van kant maken." Want ik kan niks doen. En ik weet dat het is om me terug te krijgen, dat ik medelijden met m krijg. Nou mooi niet. Hij doet maar!
maandag 23 juni 2008 om 11:26
quote:Brummetje schreef op 23 juni 2008 @ 11:18:
[...]
Juist! Hier zijn er tenminste mensen die het wél begrijpen (ik werd compleet afgebrand toen ik zei dat ik heel erg twijfelde).
Maar ook ik heb het wel gedaan.
En gelukkig wonen we zover van elkaar af, hij staat hier niet zomaar op de stoep. En ik zie zijn verdriet niet, want dat vind ik verschrikkelijk. Ik wil niet dat hij pijn heeft.
Hij moet gewoon gaan begrijpen dat het beter zo is.
Wat ik persoonlijk wel moeilijk vind, is dat ie zo suicidaal zegt te zijn. Vorige keer toen het uit was, was ie ook zo.
En dat is k*t om zo'n berichtje te krijgen: "Ik ga mezelf van kant maken." Want ik kan niks doen. En ik weet dat het is om me terug te krijgen, dat ik medelijden met m krijg. Nou mooi niet. Hij doet maar!
Dat was al aardig gelukt toch, gezien de tekst op zijn msn?
En ach, hij kan vast beter krijgen.
[...]
Juist! Hier zijn er tenminste mensen die het wél begrijpen (ik werd compleet afgebrand toen ik zei dat ik heel erg twijfelde).
Maar ook ik heb het wel gedaan.
En gelukkig wonen we zover van elkaar af, hij staat hier niet zomaar op de stoep. En ik zie zijn verdriet niet, want dat vind ik verschrikkelijk. Ik wil niet dat hij pijn heeft.
Hij moet gewoon gaan begrijpen dat het beter zo is.
Wat ik persoonlijk wel moeilijk vind, is dat ie zo suicidaal zegt te zijn. Vorige keer toen het uit was, was ie ook zo.
En dat is k*t om zo'n berichtje te krijgen: "Ik ga mezelf van kant maken." Want ik kan niks doen. En ik weet dat het is om me terug te krijgen, dat ik medelijden met m krijg. Nou mooi niet. Hij doet maar!
Dat was al aardig gelukt toch, gezien de tekst op zijn msn?
En ach, hij kan vast beter krijgen.
maandag 23 juni 2008 om 14:19
@ Gabriella, het stukje waarin je zegt dat je op eieren liep en overal tig keer over nadacht voordat je iets deed of zei is zó herkenbaar! Ik wring me ook in allerlei bochten om het hem naar zijn zin te maken dat ik geen afbrander krijg als ie ff niet lekker in zn vel zit..ook als ik iets leuks ga doen zonder hem ben ik altijd op mn hoede en kan ik niet 100% genieten en mezelf zijn.
@ Pink11, je hebt helemaal gelijk! Dan had ie me inderdaad niet zo moeten behandelen als ik hem zo dierbaar ben..
@Brummetje, dat heeft hij mij ook weleens geflikt..zeggen dat ie zich van kant ging maken toen het bijna op de klippen liep :S Hij is namelijk al veel dierbaren verloren en is niet bang om dood te gaan. Ik vind dat echt ziek..maar ik zal er niet meer intrappen. Of ik ongelukkig of hij, dan kies ik toch echt voor mezelf! Klinkt vreemd en erg maar tis wel zo toch?
En idd, jij kan beter krijgen, it's his lost!
ps. "Dubbel?"
@ Pink11, je hebt helemaal gelijk! Dan had ie me inderdaad niet zo moeten behandelen als ik hem zo dierbaar ben..
@Brummetje, dat heeft hij mij ook weleens geflikt..zeggen dat ie zich van kant ging maken toen het bijna op de klippen liep :S Hij is namelijk al veel dierbaren verloren en is niet bang om dood te gaan. Ik vind dat echt ziek..maar ik zal er niet meer intrappen. Of ik ongelukkig of hij, dan kies ik toch echt voor mezelf! Klinkt vreemd en erg maar tis wel zo toch?
En idd, jij kan beter krijgen, it's his lost!
ps. "Dubbel?"
maandag 23 juni 2008 om 14:22
Oh en trouwens, ik ging gister naar hem toe met de intentie het uit te maken. Niks van te voren erover gezegd tegen hem. Ik kwam daar aan en hij was nog niet thuis (woont tijdelijk bij ouders), zat ik met zijn ouders te praten over vakantie etc..dus ik hield met maar van de domme. Uiteindelijk kwam ie thuis en bleven we bij hun zitten. Toen we alleen waren begon ie over onze vakantie en samenwonen etc. hij had het er bijna nooit meer over. Alsof ie het aanvoelde :s hij was ook helemaal niet boos dat ik me van het weekend best onmogelijk gedragen had terwijl dat normaal een nasleep heeft..
Al met al..het lukte me dus gewoon niet!!
Maar ik kreeg net een advies dat ik het idd eerst aan de telefoon kan aankondigen, dat weet hij ongeveer wat ie kan verwachten en kan ik er niet meer onderuit..thnx!
Al met al..het lukte me dus gewoon niet!!
Maar ik kreeg net een advies dat ik het idd eerst aan de telefoon kan aankondigen, dat weet hij ongeveer wat ie kan verwachten en kan ik er niet meer onderuit..thnx!
maandag 23 juni 2008 om 15:01
quote:lizzie19 schreef op 23 juni 2008 @ 14:19:
@Brummetje, dat heeft hij mij ook weleens geflikt..zeggen dat ie zich van kant ging maken toen het bijna op de klippen liep :S Hij is namelijk al veel dierbaren verloren en is niet bang om dood te gaan. Ik vind dat echt ziek..maar ik zal er niet meer intrappen. Of ik ongelukkig of hij, dan kies ik toch echt voor mezelf! Klinkt vreemd en erg maar tis wel zo toch?En idd, jij kan beter krijgen, it's his lost!
ps. "Dubbel?"
Nee hoor, dit klinkt niet vreemd en erg
Je hebt grote kans dat het een trucje van hem is, zijn zelfmoorddreiging. Zeker als hij eens gezien heeft dat het jou verdriet doet als hij dat zegt, kan hij erop teruggrijpen als hij zijn zin niet krijgt.
Mocht het geen truc zijn, dan ben jij niet de aangewezen persoon om hem te helpen. Daar is dan professionele hulp voor.
Hij kiest voor zijn geluk, hij stelt dat voorop en houdt daarbij weinig rekening met jou (alleen wanneer het hem uitkomt...). Als jij ook nog voor zijn geluk gaat kiezen, ipv dat van jou, wie zorgt er dan voor jou?
Ik vind dreigen met zelfmoord een enorme no go.
@Brummetje, dat heeft hij mij ook weleens geflikt..zeggen dat ie zich van kant ging maken toen het bijna op de klippen liep :S Hij is namelijk al veel dierbaren verloren en is niet bang om dood te gaan. Ik vind dat echt ziek..maar ik zal er niet meer intrappen. Of ik ongelukkig of hij, dan kies ik toch echt voor mezelf! Klinkt vreemd en erg maar tis wel zo toch?En idd, jij kan beter krijgen, it's his lost!
ps. "Dubbel?"
Nee hoor, dit klinkt niet vreemd en erg
Je hebt grote kans dat het een trucje van hem is, zijn zelfmoorddreiging. Zeker als hij eens gezien heeft dat het jou verdriet doet als hij dat zegt, kan hij erop teruggrijpen als hij zijn zin niet krijgt.
Mocht het geen truc zijn, dan ben jij niet de aangewezen persoon om hem te helpen. Daar is dan professionele hulp voor.
Hij kiest voor zijn geluk, hij stelt dat voorop en houdt daarbij weinig rekening met jou (alleen wanneer het hem uitkomt...). Als jij ook nog voor zijn geluk gaat kiezen, ipv dat van jou, wie zorgt er dan voor jou?
Ik vind dreigen met zelfmoord een enorme no go.
