Relaties
alle pijlers
een weduwnaar als vriend
zondag 17 mei 2009 om 14:46
Een half jaar geleden kwam in een leuke man tegen en werd gelijk verliefd. Dit bleek wederzijds te zijn, alleen hij was nog maar een paar maand weduwnaar en eigenlijk niet op zoek naar een nieuwe relatie. We zagen en spraken elkaar in het begin maar af en toe. Sinds ongeveer 4 maanden is het heviger. We spreken elkaar iedere dag en 1 keer per week, soms 2 keer, komt hij een avond bij me. Hij heeft kinderen, pubers. En zij weten dat hun vader weer een relatie heeft. Ik wist vanaf het begin als ik met deze man verder ga krijg ik zijn kinderen erbij. Ook zou ik het liefst zien dat zijn kinderen naar mij gaan vragen. dit is tot nu toe niet gebeurt. Ik ken zijn kinderen dus helemaal niet, maar we hebben inmiddels al wel een half jaar een relatie. Ik heb zelf ook kinderen, van ongeveer dezelfde leeftijd. Zij zijn heel benieuwd naar mijn vriend en zijn kinderen en vragen er ook steeds naar om hen te ontmoeten. Ik snap dat het voor mijn kinderen anders is omdat ik gescheiden ben. maar ik wil heel graag zijn kinderen ontmoeten, ik wil verder met deze man, hij kan niet eens bij me blijven slapen, omdat hij zijn kinderen niet 's nachts alleen wil laten. We zijn nog niet eens een dag samen geweest. Wie heeft hiermee ervaring, hoelang moet ik nog blijven wachten, zouden deze kinderen ooit naar mij vragen en mij accepteren????
zondag 17 mei 2009 om 21:41
quote:Vlinder4691 schreef op 17 mei 2009 @ 15:03:
Ik wil de kinderen, zeker tot het eerste jaar voorbij is, rust geven.
Het lullige hierin is dat je eigenlijk niet zoveel te willen hebt.
Want hoelang een rouwproces duurt, valt niet te bepalen. Daar kun je geen termijn voor vaststellen. Misschien dat deze kinderen over een maandje al stapje voor stapje toenadering beginnen te zoeken, maar het kan ook nog een jaar duren. Naar mijn mening moet jij je daarbij toch min of meer neerleggen.
Als je te snel een kennismaking zou forceren vrees ik dat je meer stukmaakt dan je verwacht.
Gun het tijd, geniet van de momenten die jullie samen wel hebben, koester de fijne dingen tussen jullie tweeën... de rest komt wel. Ooit.
Ik wil de kinderen, zeker tot het eerste jaar voorbij is, rust geven.
Het lullige hierin is dat je eigenlijk niet zoveel te willen hebt.
Want hoelang een rouwproces duurt, valt niet te bepalen. Daar kun je geen termijn voor vaststellen. Misschien dat deze kinderen over een maandje al stapje voor stapje toenadering beginnen te zoeken, maar het kan ook nog een jaar duren. Naar mijn mening moet jij je daarbij toch min of meer neerleggen.
Als je te snel een kennismaking zou forceren vrees ik dat je meer stukmaakt dan je verwacht.
Gun het tijd, geniet van de momenten die jullie samen wel hebben, koester de fijne dingen tussen jullie tweeën... de rest komt wel. Ooit.
Wat wilde ik nou toch typen?
zondag 17 mei 2009 om 21:44
Absoluut eensch met Fleurtje.
Ik bepaal of er iets verandert wordt in mijn huis, niemand anders. Als de foto's of de poezie van Hero die hier aan de muren hangen een mogelijke nieuwe relatie niet aanstaan, vliegt hij zonder pardon de laan uit. Nu, over een jaar, over twee jaar. Ik ben ik, mijn thuis weerspiegelt dat. Als het je niet aanstaat heb je bij mij niets te zoeken....
Ik bepaal of er iets verandert wordt in mijn huis, niemand anders. Als de foto's of de poezie van Hero die hier aan de muren hangen een mogelijke nieuwe relatie niet aanstaan, vliegt hij zonder pardon de laan uit. Nu, over een jaar, over twee jaar. Ik ben ik, mijn thuis weerspiegelt dat. Als het je niet aanstaat heb je bij mij niets te zoeken....
Wat wilde ik nou toch typen?
zondag 17 mei 2009 om 21:53
Je vriend geeft zijn grenzen aan. Respecteer dat en luister daar naar.
Ook als het om iets anders ging dan zijn overleden vrouw zou ik je dit advies geven. Jij zou toch ook niet willen dat iemand voortdurend tegen je grenzen aan zit te duwen als je ze duidelijk hebt aangegeven?
Ook als het om iets anders ging dan zijn overleden vrouw zou ik je dit advies geven. Jij zou toch ook niet willen dat iemand voortdurend tegen je grenzen aan zit te duwen als je ze duidelijk hebt aangegeven?
oh that purrrrrrrrrfect feeling
zondag 17 mei 2009 om 21:58
quote:mimsey schreef op 17 mei 2009 @ 21:44:
Absoluut eensch met Fleurtje.
Ik bepaal of er iets verandert wordt in mijn huis, niemand anders. Als de foto's of de poezie van Hero die hier aan de muren hangen een mogelijke nieuwe relatie niet aanstaan, vliegt hij zonder pardon de laan uit. Nu, over een jaar, over twee jaar. Ik ben ik, mijn thuis weerspiegelt dat. Als het je niet aanstaat heb je bij mij niets te zoeken....Lieve Mimsey.....
Absoluut eensch met Fleurtje.
Ik bepaal of er iets verandert wordt in mijn huis, niemand anders. Als de foto's of de poezie van Hero die hier aan de muren hangen een mogelijke nieuwe relatie niet aanstaan, vliegt hij zonder pardon de laan uit. Nu, over een jaar, over twee jaar. Ik ben ik, mijn thuis weerspiegelt dat. Als het je niet aanstaat heb je bij mij niets te zoeken....Lieve Mimsey.....
zondag 17 mei 2009 om 22:07
quote:Vlinder4691 schreef op 17 mei 2009 @ 14:46:
Een half jaar geleden kwam in een leuke man tegen en werd gelijk verliefd. Dit bleek wederzijds te zijn, alleen hij was nog maar een paar maand weduwnaar en eigenlijk niet op zoek naar een nieuwe relatie. We zagen en spraken elkaar in het begin maar af en toe. Sinds ongeveer 4 maanden is het heviger. We spreken elkaar iedere dag en 1 keer per week, soms 2 keer, komt hij een avond bij me. Hij heeft kinderen, pubers. En zij weten dat hun vader weer een relatie heeft. Ik wist vanaf het begin als ik met deze man verder ga krijg ik zijn kinderen erbij. Ook zou ik het liefst zien dat zijn kinderen naar mij gaan vragen. dit is tot nu toe niet gebeurt. Ik ken zijn kinderen dus helemaal niet, maar we hebben inmiddels al wel een half jaar een relatie. Ik heb zelf ook kinderen, van ongeveer dezelfde leeftijd. Zij zijn heel benieuwd naar mijn vriend en zijn kinderen en vragen er ook steeds naar om hen te ontmoeten. Ik snap dat het voor mijn kinderen anders is omdat ik gescheiden ben. maar ik wil heel graag zijn kinderen ontmoeten, ik wil verder met deze man, hij kan niet eens bij me blijven slapen, omdat hij zijn kinderen niet 's nachts alleen wil laten. We zijn nog niet eens een dag samen geweest. Wie heeft hiermee ervaring, hoelang moet ik nog blijven wachten, zouden deze kinderen ooit naar mij vragen en mij accepteren????
In mijn naaste kennissenkring gebeurd precies hetzelfde: Moeder is nog geen jaar dood, vader van puberkinderen heeft een vriendin.
Wat hij doet, moet hijzelf weten. Als ik z'n zojuist overleden echtgenote was, zou ik vanuit de hemel persoonlijk een stevige hagelbui over zijn mooie auto laten razen:-)
Maar wat hij de kinderen aandoet, vind ik niet goed.
Laten ze eerst maar eens met het gezin, zonder nieuwe liefde, het leren rooien, nu er een gezinslid is weggevallen. Als dat lukt en de grootste verwerking heeft plaatsgevonden, vind ik dat er plaats is voor een nieuw gezinslid. Dus meer voor de ontwikkeling en de rouwverwerking van de kinderen gezien, vind ik het niet oke.
Maar goed; wie ben ik.
Ik zou je maar een beetje op de achtergrond houden. Vraag me trouwens ook af of hij al weer openstaat voor een nieuwe liefde, of dat ie vooral openstaat voor steun en voor iemand waardoor hij niet alleen is.
Een half jaar geleden kwam in een leuke man tegen en werd gelijk verliefd. Dit bleek wederzijds te zijn, alleen hij was nog maar een paar maand weduwnaar en eigenlijk niet op zoek naar een nieuwe relatie. We zagen en spraken elkaar in het begin maar af en toe. Sinds ongeveer 4 maanden is het heviger. We spreken elkaar iedere dag en 1 keer per week, soms 2 keer, komt hij een avond bij me. Hij heeft kinderen, pubers. En zij weten dat hun vader weer een relatie heeft. Ik wist vanaf het begin als ik met deze man verder ga krijg ik zijn kinderen erbij. Ook zou ik het liefst zien dat zijn kinderen naar mij gaan vragen. dit is tot nu toe niet gebeurt. Ik ken zijn kinderen dus helemaal niet, maar we hebben inmiddels al wel een half jaar een relatie. Ik heb zelf ook kinderen, van ongeveer dezelfde leeftijd. Zij zijn heel benieuwd naar mijn vriend en zijn kinderen en vragen er ook steeds naar om hen te ontmoeten. Ik snap dat het voor mijn kinderen anders is omdat ik gescheiden ben. maar ik wil heel graag zijn kinderen ontmoeten, ik wil verder met deze man, hij kan niet eens bij me blijven slapen, omdat hij zijn kinderen niet 's nachts alleen wil laten. We zijn nog niet eens een dag samen geweest. Wie heeft hiermee ervaring, hoelang moet ik nog blijven wachten, zouden deze kinderen ooit naar mij vragen en mij accepteren????
In mijn naaste kennissenkring gebeurd precies hetzelfde: Moeder is nog geen jaar dood, vader van puberkinderen heeft een vriendin.
Wat hij doet, moet hijzelf weten. Als ik z'n zojuist overleden echtgenote was, zou ik vanuit de hemel persoonlijk een stevige hagelbui over zijn mooie auto laten razen:-)
Maar wat hij de kinderen aandoet, vind ik niet goed.
Laten ze eerst maar eens met het gezin, zonder nieuwe liefde, het leren rooien, nu er een gezinslid is weggevallen. Als dat lukt en de grootste verwerking heeft plaatsgevonden, vind ik dat er plaats is voor een nieuw gezinslid. Dus meer voor de ontwikkeling en de rouwverwerking van de kinderen gezien, vind ik het niet oke.
Maar goed; wie ben ik.
Ik zou je maar een beetje op de achtergrond houden. Vraag me trouwens ook af of hij al weer openstaat voor een nieuwe liefde, of dat ie vooral openstaat voor steun en voor iemand waardoor hij niet alleen is.
zondag 17 mei 2009 om 22:53
Daar kun je niet over oordelen, Laura.
Sommige mensen pakken na de dood van een geliefde de draad sneller op dan gemiddeld. Mensen gaan allemaal anders om met rouw. Dat er geen termijn aan een rouwperiode hangt, betekent niet alleen dat het veel langer kan duren dan "men" verwacht, maar ook dat het korter kan duren dan "men" gepast acht.
Is beide gevallen zijn de vooroordelen waar je als weduwe of weduwnaar tegenaan loopt een extra frustratie en moeilijkheidsfactor bij het opnieuw opbouwen van een eigen leven.
Dank je, Fleurtje.
Sommige mensen pakken na de dood van een geliefde de draad sneller op dan gemiddeld. Mensen gaan allemaal anders om met rouw. Dat er geen termijn aan een rouwperiode hangt, betekent niet alleen dat het veel langer kan duren dan "men" verwacht, maar ook dat het korter kan duren dan "men" gepast acht.
Is beide gevallen zijn de vooroordelen waar je als weduwe of weduwnaar tegenaan loopt een extra frustratie en moeilijkheidsfactor bij het opnieuw opbouwen van een eigen leven.
Dank je, Fleurtje.
Wat wilde ik nou toch typen?
zondag 17 mei 2009 om 22:57
quote:Lauralaura schreef op 17 mei 2009 @ 22:07:
[...]
In mijn naaste kennissenkring gebeurd precies hetzelfde: Moeder is nog geen jaar dood, vader van puberkinderen heeft een vriendin.
Wat hij doet, moet hijzelf weten. Als ik z'n zojuist overleden echtgenote was, zou ik vanuit de hemel persoonlijk een stevige hagelbui over zijn mooie auto laten razen:-)
Maar wat hij de kinderen aandoet, vind ik niet goed.
Laten ze eerst maar eens met het gezin, zonder nieuwe liefde, het leren rooien, nu er een gezinslid is weggevallen. Als dat lukt en de grootste verwerking heeft plaatsgevonden, vind ik dat er plaats is voor een nieuw gezinslid. Dus meer voor de ontwikkeling en de rouwverwerking van de kinderen gezien, vind ik het niet oke.
Maar goed; wie ben ik.
Ik zou je maar een beetje op de achtergrond houden. Vraag me trouwens ook af of hij al weer openstaat voor een nieuwe liefde, of dat ie vooral openstaat voor steun en voor iemand waardoor hij niet alleen is.Daar kan jij niet over oordelen.
[...]
In mijn naaste kennissenkring gebeurd precies hetzelfde: Moeder is nog geen jaar dood, vader van puberkinderen heeft een vriendin.
Wat hij doet, moet hijzelf weten. Als ik z'n zojuist overleden echtgenote was, zou ik vanuit de hemel persoonlijk een stevige hagelbui over zijn mooie auto laten razen:-)
Maar wat hij de kinderen aandoet, vind ik niet goed.
Laten ze eerst maar eens met het gezin, zonder nieuwe liefde, het leren rooien, nu er een gezinslid is weggevallen. Als dat lukt en de grootste verwerking heeft plaatsgevonden, vind ik dat er plaats is voor een nieuw gezinslid. Dus meer voor de ontwikkeling en de rouwverwerking van de kinderen gezien, vind ik het niet oke.
Maar goed; wie ben ik.
Ik zou je maar een beetje op de achtergrond houden. Vraag me trouwens ook af of hij al weer openstaat voor een nieuwe liefde, of dat ie vooral openstaat voor steun en voor iemand waardoor hij niet alleen is.Daar kan jij niet over oordelen.
zondag 17 mei 2009 om 23:10
Kun je inderdaad niet over oordelen.
Ik ken een vrouw die binnen een jaar na overlijden van haar man opnieuw getrouwd is. Haar man is lang ziek geweest en zij heeft tijdens zijn ziekte het verlies al verwerkt, grotendeels.
Voor haar (volwassen) kinderen was het moeilijker, voor hen ging het allemaal wat snel.
Overigens is (was) haar nieuwe man ook weduwnaar.
Ik ken een vrouw die binnen een jaar na overlijden van haar man opnieuw getrouwd is. Haar man is lang ziek geweest en zij heeft tijdens zijn ziekte het verlies al verwerkt, grotendeels.
Voor haar (volwassen) kinderen was het moeilijker, voor hen ging het allemaal wat snel.
Overigens is (was) haar nieuwe man ook weduwnaar.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
maandag 18 mei 2009 om 07:05
Een vrouw die ik via 'n forum ken verloor haar moeder toen ze in de 30 was. Vanaf diagnose kanker tot overlijden duurde 3 maanden. Haar vader had binnen 'n paar maanden weer 'n nieuwe relatie en ook al had zij al 'n eigen gezin, zij kon hier niet mee dealen. Juist de overgebleven ouder heb je nodig om samen het verdriet mee te verwerken en te zien dat hij zo snel over de dood van z'n vrouw heen stapt (waarmee hij toch meer dan 30 jaar samen was) is niet te verkroppen voor 'n volwassen kind, laat staan voor puberkinderen.
maandag 18 mei 2009 om 08:45
quote:Lauralaura schreef op 17 mei 2009 @ 22:07:
[...]
Als ik z'n zojuist overleden echtgenote was, zou ik vanuit de hemel persoonlijk een stevige hagelbui over zijn mooie auto laten razen:-)
Maar wat hij de kinderen aandoet, vind ik niet goed.
.
Dat zou jij doen, Laura, maar niet iedere vrouw denkt er zo over. Als ik dood en in de hemel (als die zou bestaan) zou zijn, dan zou ik ontzettend opgelucht zijn als mijn man een nieuwe liefde zou vinden. Dat betekent daarom nog niet dat hij mij vergeten zou zijn.
Het ergste wat ik me kan voorstellen, is om vanuit de hemel je man eenzaam en ongelukkig te zien.
De vrouw van TO's vriend is lang ziek geweest. Als hun relatie goed zat, hebben ze daarover met elkaar gesproken.
Wat de kinderen betreft, daarover kan ik me niet uitspreken. Ik kan me wel heel goed voorstellen dat hij voorzichtig met hen om wil gaan.
[...]
Als ik z'n zojuist overleden echtgenote was, zou ik vanuit de hemel persoonlijk een stevige hagelbui over zijn mooie auto laten razen:-)
Maar wat hij de kinderen aandoet, vind ik niet goed.
.
Dat zou jij doen, Laura, maar niet iedere vrouw denkt er zo over. Als ik dood en in de hemel (als die zou bestaan) zou zijn, dan zou ik ontzettend opgelucht zijn als mijn man een nieuwe liefde zou vinden. Dat betekent daarom nog niet dat hij mij vergeten zou zijn.
Het ergste wat ik me kan voorstellen, is om vanuit de hemel je man eenzaam en ongelukkig te zien.
De vrouw van TO's vriend is lang ziek geweest. Als hun relatie goed zat, hebben ze daarover met elkaar gesproken.
Wat de kinderen betreft, daarover kan ik me niet uitspreken. Ik kan me wel heel goed voorstellen dat hij voorzichtig met hen om wil gaan.
maandag 18 mei 2009 om 09:40
Het ging niet om foto's van zijn ex, hoor.
Maar gewoon ALLES moet exact zo blijven staan...
Ze was ook al veel jaren dood.
Als je met een ander je leven deelt is het geven en nemen, niet 1 kant op.
Daarnaast hield hij ook wel van een slokje erbij, om het verdriet weg te spoelen.
Lijkt me niks om kopie te gaan spelen.
Maar gewoon ALLES moet exact zo blijven staan...
Ze was ook al veel jaren dood.
Als je met een ander je leven deelt is het geven en nemen, niet 1 kant op.
Daarnaast hield hij ook wel van een slokje erbij, om het verdriet weg te spoelen.
Lijkt me niks om kopie te gaan spelen.
maandag 18 mei 2009 om 11:22
quote:Brown_Eyes schreef op 18 mei 2009 @ 09:40:
Het ging niet om foto's van zijn ex, hoor.
Maar gewoon ALLES moet exact zo blijven staan...
Ze was ook al veel jaren dood.
Als je met een ander je leven deelt is het geven en nemen, niet 1 kant op.
Daarnaast hield hij ook wel van een slokje erbij, om het verdriet weg te spoelen.
Lijkt me niks om kopie te gaan spelen.Ja en? Als ik 'n relatie krijg ga ik de inrichting van mijn huis ook niet veranderen omdat het niet zijn smaak zou zijn. En ik bemoei me eveneens niet met wat hij met zijn huis en inrichting doet.
Het ging niet om foto's van zijn ex, hoor.
Maar gewoon ALLES moet exact zo blijven staan...
Ze was ook al veel jaren dood.
Als je met een ander je leven deelt is het geven en nemen, niet 1 kant op.
Daarnaast hield hij ook wel van een slokje erbij, om het verdriet weg te spoelen.
Lijkt me niks om kopie te gaan spelen.Ja en? Als ik 'n relatie krijg ga ik de inrichting van mijn huis ook niet veranderen omdat het niet zijn smaak zou zijn. En ik bemoei me eveneens niet met wat hij met zijn huis en inrichting doet.
maandag 18 mei 2009 om 11:37
quote:Brown_Eyes schreef op 18 mei 2009 @ 11:33:
Ja, zijn overleden vrouw=ex.
Zij trok bij hem in, dus zij moet er ook prettig wonen en er een eigen draai aan geven. En dan ging het niet om een andere inrichting, hoor.Als je je niet kunt vinden in hoe de partner met z'n woning om gaat, moet je gewoon blijven latten en niet bij hem intrekken en dan lopen zeiken dat hij dingen moet aanpassen.
Ja, zijn overleden vrouw=ex.
Zij trok bij hem in, dus zij moet er ook prettig wonen en er een eigen draai aan geven. En dan ging het niet om een andere inrichting, hoor.Als je je niet kunt vinden in hoe de partner met z'n woning om gaat, moet je gewoon blijven latten en niet bij hem intrekken en dan lopen zeiken dat hij dingen moet aanpassen.
maandag 18 mei 2009 om 11:40
@Vlinder;
ik vind dat je erg veel haast hebt, komt een beetje ziekelijk over.
Sowieso is hij net zijn vrouw kwijt, lijkt me dat hij dat eerst moet verwerken. Ik zou denken dat je dan meer een afleidingsiets bent voor hem. Je kent hem ook pas en jullie hebben kinderen, dat is minder praktisch en zul je dus geduldig moeten zijn, zeker met de kinderen. Vind het echt eng dat je nu al zo'n rol in hun leven wil spelen.
ik vind dat je erg veel haast hebt, komt een beetje ziekelijk over.
Sowieso is hij net zijn vrouw kwijt, lijkt me dat hij dat eerst moet verwerken. Ik zou denken dat je dan meer een afleidingsiets bent voor hem. Je kent hem ook pas en jullie hebben kinderen, dat is minder praktisch en zul je dus geduldig moeten zijn, zeker met de kinderen. Vind het echt eng dat je nu al zo'n rol in hun leven wil spelen.
maandag 18 mei 2009 om 11:44
Lieve vlinder,
Heb zelf een relatie met een weduwnaar (hij heeft drie pubermeiden, ik heb geen kinderen), alweer meer dan 1 jaar, we wonen sinds 5 maanden ook samen en het is echt niet gemakkelijk.
Zijn vrouw is jaren ziek geweest, waarvan 3 jaar terminaal, zij had het liefst een nieuwe vrouw uitgezocht voor haar man voor haar overlijden nog.
Hij is de schoonbroer van mijn beste vriendin en ik kende hem en zijn gezin van verjaardagsfeestjes, heb overigens met hem altijd een klik gehad op vriendschappelijke manier en ook met zijn vrouw. Toen mijn relatie na 10 jaar uitging hebben we mekaar op de een of andere manier "gevonden", zijn vrouw was toen 7 maanden overleden. Hij wilde juist heel snel tegen zijn meiden zeggen dat we een relatie hadden, eigenlijk na 2 weken al, en ook tegen de ouders van zijn overleden vrouw. Ik heb daar vrij veel moeite mee gehad omdat ik eigenlijk rustig aan wilde doen.
Zijn meiden hebben heel wisselend gereageerd, een meid had er erg veel moeite mee, toch het gevoel hebben dat hij mama zou vergeten, met haar heb ik nu het beste contact! Aan de andere kant vonden zij het ook erg fijn dat papa weer gelukkig was, heeft zijn vrouw dit ook besproken met de kinderen, want dat was hier wel het geval.
En voor diegene die vinden dat er niks mag veranderen in huis..ik word elke morgen wakker met een foto (drieluik) van hem en zijn overleden vrouw in een innige omhelzing, omdat hij ook niks durft te veranderen omdat dan zijn meiden waarschijnlijk gaan steigeren, dat is echt geen fijn gevoel hoor!
Heb zelf een relatie met een weduwnaar (hij heeft drie pubermeiden, ik heb geen kinderen), alweer meer dan 1 jaar, we wonen sinds 5 maanden ook samen en het is echt niet gemakkelijk.
Zijn vrouw is jaren ziek geweest, waarvan 3 jaar terminaal, zij had het liefst een nieuwe vrouw uitgezocht voor haar man voor haar overlijden nog.
Hij is de schoonbroer van mijn beste vriendin en ik kende hem en zijn gezin van verjaardagsfeestjes, heb overigens met hem altijd een klik gehad op vriendschappelijke manier en ook met zijn vrouw. Toen mijn relatie na 10 jaar uitging hebben we mekaar op de een of andere manier "gevonden", zijn vrouw was toen 7 maanden overleden. Hij wilde juist heel snel tegen zijn meiden zeggen dat we een relatie hadden, eigenlijk na 2 weken al, en ook tegen de ouders van zijn overleden vrouw. Ik heb daar vrij veel moeite mee gehad omdat ik eigenlijk rustig aan wilde doen.
Zijn meiden hebben heel wisselend gereageerd, een meid had er erg veel moeite mee, toch het gevoel hebben dat hij mama zou vergeten, met haar heb ik nu het beste contact! Aan de andere kant vonden zij het ook erg fijn dat papa weer gelukkig was, heeft zijn vrouw dit ook besproken met de kinderen, want dat was hier wel het geval.
En voor diegene die vinden dat er niks mag veranderen in huis..ik word elke morgen wakker met een foto (drieluik) van hem en zijn overleden vrouw in een innige omhelzing, omdat hij ook niks durft te veranderen omdat dan zijn meiden waarschijnlijk gaan steigeren, dat is echt geen fijn gevoel hoor!
maandag 18 mei 2009 om 11:46
quote:elninjoo schreef op 18 mei 2009 @ 07:05:
Een vrouw die ik via 'n forum ken verloor haar moeder toen ze in de 30 was. Vanaf diagnose kanker tot overlijden duurde 3 maanden. Haar vader had binnen 'n paar maanden weer 'n nieuwe relatie en ook al had zij al 'n eigen gezin, zij kon hier niet mee dealen. Juist de overgebleven ouder heb je nodig om samen het verdriet mee te verwerken en te zien dat hij zo snel over de dood van z'n vrouw heen stapt (waarmee hij toch meer dan 30 jaar samen was) is niet te verkroppen voor 'n volwassen kind, laat staan voor puberkinderen.het aangaan van een nieuwe relatie betekent niet per defenitie dat de man over de dood van zijn vrouw heen stapt. dat vind ik nogal een voorbarige conclusie
Een vrouw die ik via 'n forum ken verloor haar moeder toen ze in de 30 was. Vanaf diagnose kanker tot overlijden duurde 3 maanden. Haar vader had binnen 'n paar maanden weer 'n nieuwe relatie en ook al had zij al 'n eigen gezin, zij kon hier niet mee dealen. Juist de overgebleven ouder heb je nodig om samen het verdriet mee te verwerken en te zien dat hij zo snel over de dood van z'n vrouw heen stapt (waarmee hij toch meer dan 30 jaar samen was) is niet te verkroppen voor 'n volwassen kind, laat staan voor puberkinderen.het aangaan van een nieuwe relatie betekent niet per defenitie dat de man over de dood van zijn vrouw heen stapt. dat vind ik nogal een voorbarige conclusie
maandag 18 mei 2009 om 11:49
Trouwens mensen hebben zoveel vooroordelen!! Dat doet misschien nog wel het meeste verdriet bij iemand die na het overlijden een nieuwe partner krijgt.
Pas als het jezelf over komt mag je er een mening over hebben, want wat is snel en waarom altijd denken dat de overleden persoon vergeten wordt omdat er een ander in het leven komt??
Pas als het jezelf over komt mag je er een mening over hebben, want wat is snel en waarom altijd denken dat de overleden persoon vergeten wordt omdat er een ander in het leven komt??
