Relaties
alle pijlers
een weduwnaar als vriend
zondag 17 mei 2009 om 14:46
Een half jaar geleden kwam in een leuke man tegen en werd gelijk verliefd. Dit bleek wederzijds te zijn, alleen hij was nog maar een paar maand weduwnaar en eigenlijk niet op zoek naar een nieuwe relatie. We zagen en spraken elkaar in het begin maar af en toe. Sinds ongeveer 4 maanden is het heviger. We spreken elkaar iedere dag en 1 keer per week, soms 2 keer, komt hij een avond bij me. Hij heeft kinderen, pubers. En zij weten dat hun vader weer een relatie heeft. Ik wist vanaf het begin als ik met deze man verder ga krijg ik zijn kinderen erbij. Ook zou ik het liefst zien dat zijn kinderen naar mij gaan vragen. dit is tot nu toe niet gebeurt. Ik ken zijn kinderen dus helemaal niet, maar we hebben inmiddels al wel een half jaar een relatie. Ik heb zelf ook kinderen, van ongeveer dezelfde leeftijd. Zij zijn heel benieuwd naar mijn vriend en zijn kinderen en vragen er ook steeds naar om hen te ontmoeten. Ik snap dat het voor mijn kinderen anders is omdat ik gescheiden ben. maar ik wil heel graag zijn kinderen ontmoeten, ik wil verder met deze man, hij kan niet eens bij me blijven slapen, omdat hij zijn kinderen niet 's nachts alleen wil laten. We zijn nog niet eens een dag samen geweest. Wie heeft hiermee ervaring, hoelang moet ik nog blijven wachten, zouden deze kinderen ooit naar mij vragen en mij accepteren????
maandag 18 mei 2009 om 11:56
De eerste de beste die mijn overleden man, ex noemt, heeft een stomp op zijn giechel te pakken. Want het is niet mijn ex. De relatie is niet beeindigd omdat er issues waren, de relatie hield op omdat hij dood ging, zomaar.
Mensen die vinden dat je te snel over iemand zijn dood heen stapt, dat zijn over het algemeen mensen die weinig mee hebben gemaakt in dat opzicht.
Er staat geen tijd voor rouw en er is ook geen 'juiste' manier om te rouwen. Elk rouwproces is een vingerafdruk. Elk rouwproces is uniek.
Ik vind de adviezen die zijn gegeven erg goed. O.a. die van Poez, over de grenzen en daar maar tegen aan bonzen. En inderdaad, het eerste jaar maak je alles voor 'het eerst' mee zonder je moeder of vrouw. Het tweede jaar is, was voor mij iig, het besef dat het niet tijdelijk is, maar vooraltijd. Ga er maar vanuit dat de kinderen helemaal geen behoefte aan je hebben en dat misschien ook wel nooit krijgen. En je hebt inderdaad maar 2 keuzes.... Hij bepaalde grenzen en jij gaat er mee accoord, of je zegt hem gedag.
Voor Mimsey
Mensen die vinden dat je te snel over iemand zijn dood heen stapt, dat zijn over het algemeen mensen die weinig mee hebben gemaakt in dat opzicht.
Er staat geen tijd voor rouw en er is ook geen 'juiste' manier om te rouwen. Elk rouwproces is een vingerafdruk. Elk rouwproces is uniek.
Ik vind de adviezen die zijn gegeven erg goed. O.a. die van Poez, over de grenzen en daar maar tegen aan bonzen. En inderdaad, het eerste jaar maak je alles voor 'het eerst' mee zonder je moeder of vrouw. Het tweede jaar is, was voor mij iig, het besef dat het niet tijdelijk is, maar vooraltijd. Ga er maar vanuit dat de kinderen helemaal geen behoefte aan je hebben en dat misschien ook wel nooit krijgen. En je hebt inderdaad maar 2 keuzes.... Hij bepaalde grenzen en jij gaat er mee accoord, of je zegt hem gedag.
Voor Mimsey
maandag 18 mei 2009 om 11:59
Wij hebben elkaar altijd leuk gevonden, maar dat betekent niet als relatiemateriaal..ik had een relatie en hij was getrouwd, maar als er een feestje was konden wij altijd goed met mekaar opschieten en hadden we gewoon lol, overigens ook met zijn vrouw erbij en mijn ex. Ik hoorde natuurlijk ook veel over haar ziekte van mijn vriendin en ben ook op haar begrafenis geweest.
Toen mijn relatie niet lekker liep kwamen wij mekaar weer eens tegen op een begrafenis en hebben we heel lang met elkaar staan te praten, zijn vrouw was toen 5 maanden dood, maar toen gingen er nog geen alarmbellen..toen mijn relatie nog maar net uit was kwamen we mekaar tegen op de verjaardag van het zoontje van mijn vriendin en kwamen we weer in gesprek, ook heb ik toen aan hem gevraagd of hij toe zou zijn aan een nieuwe relatie...en tja daarna zijn we gaan mailen en smsen en voordat ik wist werd ik verliefd. Totaal onverwacht en ook helemaal niet mee bezig, maar het overkwam me gewoon, hij 12 jaar ouder, 3 dochters en de schoonbroer van mijn beste vriendin..
Toen mijn relatie niet lekker liep kwamen wij mekaar weer eens tegen op een begrafenis en hebben we heel lang met elkaar staan te praten, zijn vrouw was toen 5 maanden dood, maar toen gingen er nog geen alarmbellen..toen mijn relatie nog maar net uit was kwamen we mekaar tegen op de verjaardag van het zoontje van mijn vriendin en kwamen we weer in gesprek, ook heb ik toen aan hem gevraagd of hij toe zou zijn aan een nieuwe relatie...en tja daarna zijn we gaan mailen en smsen en voordat ik wist werd ik verliefd. Totaal onverwacht en ook helemaal niet mee bezig, maar het overkwam me gewoon, hij 12 jaar ouder, 3 dochters en de schoonbroer van mijn beste vriendin..
maandag 18 mei 2009 om 12:04
maandag 18 mei 2009 om 12:08
Pilous waarom zouden zijn kinderen nooit behoefte aan haar krijgen..wat een onzin, het kan ook heel prettig zijn om weer een vrouw in huis te krijgen voor de kinderen! Mijn stiefdochters zijn blij dat ik er ben en natuurlijk ben ik niet hun moeder en dat is ook het laatste wat ik wil zijn! Zij bespreken zelfs dingen met mij die ze niet met hun vader bespreken.
Het ligt er alleen aan hoe je je zelf opstelt, blijf openstaan voor de moeder, en geloof me dat is echt moeilijk want ik heb echt niet altijd behoefte aan de foto's van hun als gezinnetje samen, maar het moet, het hoort erbij en anders moet ik weggaan. Het scheelt misschien voor mij dat ik zelf op jonge leeftijd mijn vader en op 26 jarige leeftijd mijn moeder verloren. Ik ken het gevoel van het missen en het onvervangbare, ook het belang om er over te blijven praten etc.
Er is ook een website www.stiefmoeders.nl met een speciale rubriek voor vrouwen die een relatie hebben met een weduwnaar.
Het ligt er alleen aan hoe je je zelf opstelt, blijf openstaan voor de moeder, en geloof me dat is echt moeilijk want ik heb echt niet altijd behoefte aan de foto's van hun als gezinnetje samen, maar het moet, het hoort erbij en anders moet ik weggaan. Het scheelt misschien voor mij dat ik zelf op jonge leeftijd mijn vader en op 26 jarige leeftijd mijn moeder verloren. Ik ken het gevoel van het missen en het onvervangbare, ook het belang om er over te blijven praten etc.
Er is ook een website www.stiefmoeders.nl met een speciale rubriek voor vrouwen die een relatie hebben met een weduwnaar.
maandag 18 mei 2009 om 12:14
maandag 18 mei 2009 om 12:16
maandag 18 mei 2009 om 12:18
Heyjij dat klopt dat zouden wij ook nooit met de stiefdochters kunnen doen..laat ze dan bij vriendjes gaan slapen..waar een wil is is een weg.. als hij echt zo graag ook een nachtje met haar samen wil zijn dan is er vast wel een oplossing te verzinnen, misschien vindt hij dat nog te moeilijk zelf Vlinder?
maandag 18 mei 2009 om 12:24
quote:moeki schreef op 18 mei 2009 @ 12:16:
Klopt Pilous, maar denk je niet dat het ook ligt aan de houding van veel stiefouders? Vlinder moet gewoon nog wat afstand houden als zij zich nu opdringt zal die verstandhouding nooit goed gaan vrees ik. Haar vriend zal de weg vrij moeten maken..Ja, ben ik met je eens. Ik vind je ook heel goed overkomen naar je vriend toe en je stiefdochters. Weet je hoeveel mensen er bang zijn om de naam van een overleden persoon te noemen? Laatstaan om er over te praten en om iemand de ruimte te geven om te huilen? Er zijn maar weinig mensen zoals jij En dat is een compliment (en die geef ik niet zo veel).
Klopt Pilous, maar denk je niet dat het ook ligt aan de houding van veel stiefouders? Vlinder moet gewoon nog wat afstand houden als zij zich nu opdringt zal die verstandhouding nooit goed gaan vrees ik. Haar vriend zal de weg vrij moeten maken..Ja, ben ik met je eens. Ik vind je ook heel goed overkomen naar je vriend toe en je stiefdochters. Weet je hoeveel mensen er bang zijn om de naam van een overleden persoon te noemen? Laatstaan om er over te praten en om iemand de ruimte te geven om te huilen? Er zijn maar weinig mensen zoals jij En dat is een compliment (en die geef ik niet zo veel).
maandag 18 mei 2009 om 12:32
Dat denk ik wel Moeki. Mijn persoonlijke ervaring is dat mensen met levenservaring veel begripvoller zijn, weten waar ze het over hebben. Mensen die niks of weinig hebben meegemaakt zijn vaak veel botter en harder en denken het allemaal wel te weten uit boekjes.
Maar goed, ik dwaal af.
Hopelijk heeft TO wat aan de tips en opmerkingen die hier zijn gegeven
Maar goed, ik dwaal af.
Hopelijk heeft TO wat aan de tips en opmerkingen die hier zijn gegeven
maandag 18 mei 2009 om 13:07
Vlinder ik las dat je na ongeveer een jaar toch echt wel zijn kinderen wilt ontmoeten. Ik denk dat je hierin niets te willen hebt. Ze hebben als gezin jarenlang samen met moeder tegen die ziekte gevochten. Ze hebben samen verloren en iedereen pakt zijn leven weer op. Dat vader een vriendin heeft zullen ze wellicht niet leuk vinden maar tolereren zolang het niet op hun leven in grijpt. Dat is hun goed recht.
Jij hebt niets te willen en om voor te stellen dat opa en oma maar eens moeten komen oppassen omdat je vader ook een nachtje voor jezelf wilt. Dat is echt heel erg fout. Je moet echt je houding veranderen in deze relatie en de tweede viool willen spelen. Ben je daartoe niet bereid, dan zit je echt in de verkeerde relatie want zij zijn duidelijk nog niet zo ver om jou en je kinderen in hun leven binnen te laten. En het kan zeker nog wel langer dan een jaar duren voordat dit wel zo is.
Jij hebt niets te willen en om voor te stellen dat opa en oma maar eens moeten komen oppassen omdat je vader ook een nachtje voor jezelf wilt. Dat is echt heel erg fout. Je moet echt je houding veranderen in deze relatie en de tweede viool willen spelen. Ben je daartoe niet bereid, dan zit je echt in de verkeerde relatie want zij zijn duidelijk nog niet zo ver om jou en je kinderen in hun leven binnen te laten. En het kan zeker nog wel langer dan een jaar duren voordat dit wel zo is.
maandag 18 mei 2009 om 13:10
quote:Brown_Eyes schreef op 18 mei 2009 @ 09:40:
Het ging niet om foto's van zijn ex, hoor.
Maar gewoon ALLES moet exact zo blijven staan...
Ze was ook al veel jaren dood.
Als je met een ander je leven deelt is het geven en nemen, niet 1 kant op.
Daarnaast hield hij ook wel van een slokje erbij, om het verdriet weg te spoelen.
Lijkt me niks om kopie te gaan spelen.Soms vraag ik me echt af uit wat voor grot jij komt. Man, dit kun je toch niet menen???
Het ging niet om foto's van zijn ex, hoor.
Maar gewoon ALLES moet exact zo blijven staan...
Ze was ook al veel jaren dood.
Als je met een ander je leven deelt is het geven en nemen, niet 1 kant op.
Daarnaast hield hij ook wel van een slokje erbij, om het verdriet weg te spoelen.
Lijkt me niks om kopie te gaan spelen.Soms vraag ik me echt af uit wat voor grot jij komt. Man, dit kun je toch niet menen???
maandag 18 mei 2009 om 18:35
Ik wil zelf nog even wat kwijt. De vrouw van mijn vriend was al jaren ziek en heeft tegen mijn vriend en zijn kinderen gezegd dat hij verder moest gaan met leven en een nieuwe liefde moest gaan zoeken. En het liefst had zij er 1 voor hem gezocht. Bij toeval hebben we elkaar leren kennen. Er waren allerlei tekens van boven af. Mijn vriend moest nooit iets hebben van leven na de dood, maar uit deze tekens die heel duidelijk waren, blijkt , we zijn gekoppeld. Hoe ga ik verder niet op in, is te persoonlijk.
Verder heeft hij vrij snel tegen zijn kinderen gezegd dat hij een vriendin had. De ene reageerde heel positief en de andere bleef neutraal. En over alles veranderen...... Dat heeft hij zelf gedaan.
Zonder mijn hulp. Wel hangen er nog een paar schilderijen die zijn vrouw geschilderd heeft, ze kon geweldig schilderen. En er hangt een foto, die hij voor de kinderen niet weg gaat halen. Op de kinderkamers zijn veel meer foto's, wat ik logisch vind. Dit alles stoort me echt niet.
Ik wil absoluut geen moeder voor die kinderen zijn, heb mijn eigen kinderen, maar als er wat is wil ik er voor hun kunnen zijn en sta daar ook voor open.
Uit dit alles heb ik wel 1 ding geleerd, geduld hebben. En ik wacht wel, blijf hopen tot ze naar me vragen. En ik ga genieten van elke seconde die we samen kunnen zijn. Bedankt in ieder geval voor jullie reakties.
Verder heeft hij vrij snel tegen zijn kinderen gezegd dat hij een vriendin had. De ene reageerde heel positief en de andere bleef neutraal. En over alles veranderen...... Dat heeft hij zelf gedaan.
Zonder mijn hulp. Wel hangen er nog een paar schilderijen die zijn vrouw geschilderd heeft, ze kon geweldig schilderen. En er hangt een foto, die hij voor de kinderen niet weg gaat halen. Op de kinderkamers zijn veel meer foto's, wat ik logisch vind. Dit alles stoort me echt niet.
Ik wil absoluut geen moeder voor die kinderen zijn, heb mijn eigen kinderen, maar als er wat is wil ik er voor hun kunnen zijn en sta daar ook voor open.
Uit dit alles heb ik wel 1 ding geleerd, geduld hebben. En ik wacht wel, blijf hopen tot ze naar me vragen. En ik ga genieten van elke seconde die we samen kunnen zijn. Bedankt in ieder geval voor jullie reakties.
maandag 18 mei 2009 om 20:36
quote:Brown_Eyes schreef op 18 mei 2009 @ 11:59:
Je kunt toch niet met 2 getrouwd zijn?
# 1 zal toch je ex moeten zijn.
Vanzelfsprekend is het anders dan bij een scheiding.
Maar nogmaals, ik schreef het voor het praktische.
Daarom heet het ook 'tot de dood ons scheidt'. Het heet dan niet je ex-man, maar je overleden man. Zo staat het ook in de officiele papieren.
Toevoeging: er zijn dus 2 soorten van scheiden:
- echtscheiding: dan ben je ex van...
- overlijden: dan ben je weduwe van...
Je kunt toch niet met 2 getrouwd zijn?
# 1 zal toch je ex moeten zijn.
Vanzelfsprekend is het anders dan bij een scheiding.
Maar nogmaals, ik schreef het voor het praktische.
Daarom heet het ook 'tot de dood ons scheidt'. Het heet dan niet je ex-man, maar je overleden man. Zo staat het ook in de officiele papieren.
Toevoeging: er zijn dus 2 soorten van scheiden:
- echtscheiding: dan ben je ex van...
- overlijden: dan ben je weduwe van...
maandag 18 mei 2009 om 23:21
Soms moet je dingen gewoon niet schrijven Brown Eyes...ook niet uit het praktische. Dat is niet hetzelfde, niet praktisch gezien en niet emotioneel gezien. Dat kun je echt niet vergelijken. Echt niet.
Hero is niet mijn ex. Dat zal hij nooit zijn ook. Als hij nog zou leven zou hij nog steeds en tot in de lengte van dagen mijn man zijn. Maar hij leeft niet meer en dus is er inmiddels ruimte in mijn dagelijks leven voor een andere man. Maar dat is een keuze die het leven voor mij heeft gemaakt, niet ikzelf. En inderdaad, net als bij Pilous ( ook voor jou!) kan diegene die zegt dat Hero mijn ex is een flinke schop tegen zijn schenen verwachten.
Vlinder, goed dat je geduld zult hebben, daar zul je veel meer mee bereiken.
Je schrijft dat je er voor de kinderen van jouw vriend wil zijn, dat is te waarderen. Alleen... misschien willen zij dat helemaal niet. Hebben ze even geen behoefte aan jouw steun, hoe hard dat ook moge klinken. Jouw bedoelingen zijn vast heel goed, maar jij bent toch de nieuwe partner van hun vader en ergens kan het voor hun best als verraad richting hun moeder voelen om jou in hun verdriet te betrekken. Is het niet, rationeel beredeneerd, maar mogelijkerwijs voelen zij het wel zo (ik heb het zelfs een tijdlang als verraad gevoelt als ik zelf kaascroissants maakte, op het strand liep of naar U2 luisterde; ik die van zijn lievelingsdingen genoot terwijl hij het niet meer kon! Heel krom, maar zo voelde ik het oprecht).
Wees er voor jouw vriend, steun hem.. Hij heeft voor jou gekozen, de kinderen vooralsnog niet. Je kunt open staan voor contact, maar laat het (passieve) initiatief bij hen liggen.
Heel veel geluk samen!
Hero is niet mijn ex. Dat zal hij nooit zijn ook. Als hij nog zou leven zou hij nog steeds en tot in de lengte van dagen mijn man zijn. Maar hij leeft niet meer en dus is er inmiddels ruimte in mijn dagelijks leven voor een andere man. Maar dat is een keuze die het leven voor mij heeft gemaakt, niet ikzelf. En inderdaad, net als bij Pilous ( ook voor jou!) kan diegene die zegt dat Hero mijn ex is een flinke schop tegen zijn schenen verwachten.
Vlinder, goed dat je geduld zult hebben, daar zul je veel meer mee bereiken.
Je schrijft dat je er voor de kinderen van jouw vriend wil zijn, dat is te waarderen. Alleen... misschien willen zij dat helemaal niet. Hebben ze even geen behoefte aan jouw steun, hoe hard dat ook moge klinken. Jouw bedoelingen zijn vast heel goed, maar jij bent toch de nieuwe partner van hun vader en ergens kan het voor hun best als verraad richting hun moeder voelen om jou in hun verdriet te betrekken. Is het niet, rationeel beredeneerd, maar mogelijkerwijs voelen zij het wel zo (ik heb het zelfs een tijdlang als verraad gevoelt als ik zelf kaascroissants maakte, op het strand liep of naar U2 luisterde; ik die van zijn lievelingsdingen genoot terwijl hij het niet meer kon! Heel krom, maar zo voelde ik het oprecht).
Wees er voor jouw vriend, steun hem.. Hij heeft voor jou gekozen, de kinderen vooralsnog niet. Je kunt open staan voor contact, maar laat het (passieve) initiatief bij hen liggen.
Heel veel geluk samen!
Wat wilde ik nou toch typen?
dinsdag 19 mei 2009 om 00:13
weet je, mijn vader overleed toen ik 20 was en 3 jaar later leerde mijn moeder haar huidige man kennen en ondanks dat ik volwassen was, had ik er toch moeite mee. Het is een heel dubbel gevoel, aan de ene kant wil je dat je moeder of vader weer gelukkig is en aan de andere kant komt er een nieuw iemand in de plaats van de ouder die je bent verloren en dat vond ik heel moeilijk.
Geef ze de tijd, laat hen bepalen of en wanneer ze je willen ontmoeten
Geef ze de tijd, laat hen bepalen of en wanneer ze je willen ontmoeten
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
dinsdag 19 mei 2009 om 00:13
Ik was net 23 toen mijn vader overleed..Ben nu 25...Alhoewel ik het mijn moeder heus gegund had was het voor mij zeer moeilijk geweest om al na een half jaar een 'nieuwe man' samen te zien mijn moeder. Dat had voor mij niet gepast in het verwerkingsproces.
En ook nu zou ik het raar vinden als mam weer geluk in de liefde zou vinden..Maar na 2 jaar zijn de scherpste kantjes van het verdriet eraf...en zou ik het denk ik makkelijker accepteren.
En ook nu zou ik het raar vinden als mam weer geluk in de liefde zou vinden..Maar na 2 jaar zijn de scherpste kantjes van het verdriet eraf...en zou ik het denk ik makkelijker accepteren.
dinsdag 19 mei 2009 om 09:52
Vlinder het enige wat je kunt doen is afwachten. Bij mij helpt het ook goed om me in hun situatie te verplaatsen en daar doe ik mezelf wel tekort mee maar op de lange termijn werkt dat het beste. Wij zijn nu 1 jaar verder maar ik zal echt niet knuffelend met hem op de bank gaan zitten als zijn meiden erbij zijn, probeer veel rekening te houden met hun gevoelens.
Ik denk dat je met name heel veel moet geven de eerste jaren en dan zal het vanzelf een keer terugkomen..ik heb dit jaar al van mijn oudste stiefje een moederdagkado gekregen en ik moet zeggen dat ik daar zeer emotioneel van werd. En vergeet ook niet het zijn pubers, die zijn al zeer onvoorspelbaar..Ook weet ik niet in hoeverre zij beinvloed worden door de familie van haar kant..bijvoorbeeld opa en oma..bij ons heeft dat zeker impact gehad in het begin!
Herken overigens ook dat het bij ons zo heeft moeten zijn, dat zijn overleden vrouw met mijn overleden ouders heeft geregeld dat wij samen moeten zijn...ben nu 2 keer bij een paragnoste geweest en dat heeft mij erg goed gedaan, terwijl ik eigenlijk daar te nuchter voor ben
Ik denk dat je met name heel veel moet geven de eerste jaren en dan zal het vanzelf een keer terugkomen..ik heb dit jaar al van mijn oudste stiefje een moederdagkado gekregen en ik moet zeggen dat ik daar zeer emotioneel van werd. En vergeet ook niet het zijn pubers, die zijn al zeer onvoorspelbaar..Ook weet ik niet in hoeverre zij beinvloed worden door de familie van haar kant..bijvoorbeeld opa en oma..bij ons heeft dat zeker impact gehad in het begin!
Herken overigens ook dat het bij ons zo heeft moeten zijn, dat zijn overleden vrouw met mijn overleden ouders heeft geregeld dat wij samen moeten zijn...ben nu 2 keer bij een paragnoste geweest en dat heeft mij erg goed gedaan, terwijl ik eigenlijk daar te nuchter voor ben
dinsdag 19 mei 2009 om 15:02
quote:Brown_Eyes schreef op 18 mei 2009 @ 11:42:
Dat weet ik ook wel, maar komt op hetzelfde neer.
Had het voor het praktische zo opgeschreven.
BE, ik zie nu pas je bericht.
Ik ben het er helemaal niet mee eens dat dat op hetzelfde neerkomt!
Er zit een wereld van verschil tussen een ex en een overleden partner.
De gevoelens die je voor een ex hebt (of juist niet meer hebt), zijn totaal verschillend van die voor een overleden partner. Je kunt het echt niet met elkaar vergelijken.
Mijn man zal altijd mijn man blijven, ook na zijn dood. En als ik dan een nieuwe partner zou vinden, zou ik inderdaad twee mannen hebben: één in het nu en één in mijn herinnering.
Sorry aan iedereen voor deze off-topic, maar het moest me even van het hart.
Dat weet ik ook wel, maar komt op hetzelfde neer.
Had het voor het praktische zo opgeschreven.
BE, ik zie nu pas je bericht.
Ik ben het er helemaal niet mee eens dat dat op hetzelfde neerkomt!
Er zit een wereld van verschil tussen een ex en een overleden partner.
De gevoelens die je voor een ex hebt (of juist niet meer hebt), zijn totaal verschillend van die voor een overleden partner. Je kunt het echt niet met elkaar vergelijken.
Mijn man zal altijd mijn man blijven, ook na zijn dood. En als ik dan een nieuwe partner zou vinden, zou ik inderdaad twee mannen hebben: één in het nu en één in mijn herinnering.
Sorry aan iedereen voor deze off-topic, maar het moest me even van het hart.
