Relaties
alle pijlers
Eenzaam, geen vrienden, hele weekenden alleen
zondag 1 april 2018 om 17:35
Op dit moment ben ik erg ongelukkig en kom ik er zelf moeizaam uit.
Mijn hele leven ben ik op mijzelf en vind ik het moeilijk om contacten te leggen en te onderhouden. Ik ben bang om op iemand af te stappen, heel erg onzeker over mijn lichaam (flink overgewicht), moeite om gesprek te starten + op gang te houden. Door die onzekerheid gaat het te vaak over mijzelf. Ik realiseer me dat ik hierdoor andere mensen afstoot. Omdat ik letterlijk geen vrienden heb kan ik claimend gedrag vertonen als ik dan wel met iemand in contact kom. Al een paar keer ben ik door dit gedrag afgewezen (hoewel dat nooit als argument gebruikt is) en is de drempel om contacten te vinden hoger en hoger geworden.
Ondanks dat ik geen vrienden heb ken ik wel heel veel mensen. Met name door vrijwiliggerswerk wat ik jaren heb gedaan. Sinds dit jaar niet meer en dat komt omdat ik geen zin heb om heel erg mijn best te moeten doen om aardig gevonden te worden/erbij te willen horen. Bij de groepen waar ik vrijwilligerswerk deed zal ik er nooit bij horen op de manier die ik het liefst zou willen.
Heel vaak heb ik gevraagd aan mensen die ik ken om uitjes te plannen. 9 van de 10 keer wordt ik afgewezen. Dat doet pijn. Tevens moet het contact ALTIJD vanuit mij komen. Er is geen sprake van gelijkwaardigheid. Ik heb altijd het idee dat mensen iets met mij willen doen omdat ze me zielig vinden.
Vorige week heb ik mijn facebook vrienden eens doorgenomen. Er stonden 477 mensen in mijn lijst en die heb ik teruggebracht naar 21. Daarbij zitten nog zeker 19 twijfelgevallen. Het liefst verwijder ik Facebook helemaal, maar ik volg nog wat groepen als inspiratie voor mijn werk. Ruim 400 mensen heb ik verwijderd. Waarom: ik wil niet geconfronteerd worden met perfecte leventjes, het zijn mensen die geen interesse in mij hebben (alleen maar omdat ze me zielig vinden) en ik hoef eigenlijk ook geen contact met hun. Liever echt contact dan nep. Hetzelfde geld voor mijn telefoonlijst. Er staan alleen nog collega's en familie in.
Relaties heb ik nog nooit gehad. Zelfs nog niet verliefd geweest. Ik voldoe niet aan het perfecte plaatje of mannen willen mij om verkeerde redenen. Dat doet heel veel pijn.
Het gevolg van dit alles is dat mijn weekenden bestaan uit uitslapen (dat is het enige fijne aan weekend) en verder achter de laptop hangen, soms wat sporten/wandelen en alle stress wegeten. Naarmate het weekend vordert word ik heel erg verdrietig. Ik probeer mezelf op te peppen, maar dat lukt maar zelden. Ook dit weekend is weer verschrikkelijk. Ik hou heel erg van sporten, maar door een blessure van inmiddels drie jaar kan ik dat maar minimaal doen. Afvallen lukt daarom moeizaam. Er zijn periodes dat het wel lukt en periodes van niet. Nu even een periode van niet. Ik ben 3 jaar geleden 45 kilo kwijtgeraakt.
Ik heb me inmiddels aangemeld bij NMLK en ik heb mijn 1e activiteit daar gehad. Een hele grote drempel was het om daar te komen, maar ik heb het gedaan. Dat smaakt naar meer, maar ook dat wil ik rustig opbouwen en tevens bang om dezelfde fouten te maken. Oproepjes hier op het forum heb ik ook wel eens gedaan, maar de drempel was steeds te groot.
Natuurlijk heb ik hier hulp voor gehad. Met mijn huisarts heb ik hier veel over gesproken en ik heb een aantal psychologen gezien, maar daar zijn we steeds tot de conclusie gekomen dat onder de mensen zijn het enige is wat voor mij helpt. Hoe meer ik 'oefen' met sociale contacten, hoe makkelijker het zal gaan. Gesprekken bij een psycholoog helpen daar niet bij. Mijn huisarts vind dat ik heel goed bezig ben en een goede kleine stap heb gezet.
Wie weet hoe ik mijn weekenden weer leuker kan maken? Een hobby heb ik niet echt..
P.S Sorry voor dit wazige verhaal. Ik hoop op wat begrip, zonder vooroordelen. Het kostte me veel moeite om dit berichtje te typen.
Mijn hele leven ben ik op mijzelf en vind ik het moeilijk om contacten te leggen en te onderhouden. Ik ben bang om op iemand af te stappen, heel erg onzeker over mijn lichaam (flink overgewicht), moeite om gesprek te starten + op gang te houden. Door die onzekerheid gaat het te vaak over mijzelf. Ik realiseer me dat ik hierdoor andere mensen afstoot. Omdat ik letterlijk geen vrienden heb kan ik claimend gedrag vertonen als ik dan wel met iemand in contact kom. Al een paar keer ben ik door dit gedrag afgewezen (hoewel dat nooit als argument gebruikt is) en is de drempel om contacten te vinden hoger en hoger geworden.
Ondanks dat ik geen vrienden heb ken ik wel heel veel mensen. Met name door vrijwiliggerswerk wat ik jaren heb gedaan. Sinds dit jaar niet meer en dat komt omdat ik geen zin heb om heel erg mijn best te moeten doen om aardig gevonden te worden/erbij te willen horen. Bij de groepen waar ik vrijwilligerswerk deed zal ik er nooit bij horen op de manier die ik het liefst zou willen.
Heel vaak heb ik gevraagd aan mensen die ik ken om uitjes te plannen. 9 van de 10 keer wordt ik afgewezen. Dat doet pijn. Tevens moet het contact ALTIJD vanuit mij komen. Er is geen sprake van gelijkwaardigheid. Ik heb altijd het idee dat mensen iets met mij willen doen omdat ze me zielig vinden.
Vorige week heb ik mijn facebook vrienden eens doorgenomen. Er stonden 477 mensen in mijn lijst en die heb ik teruggebracht naar 21. Daarbij zitten nog zeker 19 twijfelgevallen. Het liefst verwijder ik Facebook helemaal, maar ik volg nog wat groepen als inspiratie voor mijn werk. Ruim 400 mensen heb ik verwijderd. Waarom: ik wil niet geconfronteerd worden met perfecte leventjes, het zijn mensen die geen interesse in mij hebben (alleen maar omdat ze me zielig vinden) en ik hoef eigenlijk ook geen contact met hun. Liever echt contact dan nep. Hetzelfde geld voor mijn telefoonlijst. Er staan alleen nog collega's en familie in.
Relaties heb ik nog nooit gehad. Zelfs nog niet verliefd geweest. Ik voldoe niet aan het perfecte plaatje of mannen willen mij om verkeerde redenen. Dat doet heel veel pijn.
Het gevolg van dit alles is dat mijn weekenden bestaan uit uitslapen (dat is het enige fijne aan weekend) en verder achter de laptop hangen, soms wat sporten/wandelen en alle stress wegeten. Naarmate het weekend vordert word ik heel erg verdrietig. Ik probeer mezelf op te peppen, maar dat lukt maar zelden. Ook dit weekend is weer verschrikkelijk. Ik hou heel erg van sporten, maar door een blessure van inmiddels drie jaar kan ik dat maar minimaal doen. Afvallen lukt daarom moeizaam. Er zijn periodes dat het wel lukt en periodes van niet. Nu even een periode van niet. Ik ben 3 jaar geleden 45 kilo kwijtgeraakt.
Ik heb me inmiddels aangemeld bij NMLK en ik heb mijn 1e activiteit daar gehad. Een hele grote drempel was het om daar te komen, maar ik heb het gedaan. Dat smaakt naar meer, maar ook dat wil ik rustig opbouwen en tevens bang om dezelfde fouten te maken. Oproepjes hier op het forum heb ik ook wel eens gedaan, maar de drempel was steeds te groot.
Natuurlijk heb ik hier hulp voor gehad. Met mijn huisarts heb ik hier veel over gesproken en ik heb een aantal psychologen gezien, maar daar zijn we steeds tot de conclusie gekomen dat onder de mensen zijn het enige is wat voor mij helpt. Hoe meer ik 'oefen' met sociale contacten, hoe makkelijker het zal gaan. Gesprekken bij een psycholoog helpen daar niet bij. Mijn huisarts vind dat ik heel goed bezig ben en een goede kleine stap heb gezet.
Wie weet hoe ik mijn weekenden weer leuker kan maken? Een hobby heb ik niet echt..
P.S Sorry voor dit wazige verhaal. Ik hoop op wat begrip, zonder vooroordelen. Het kostte me veel moeite om dit berichtje te typen.
vrouw-92 wijzigde dit bericht op 01-04-2018 17:41
4.81% gewijzigd
dinsdag 3 april 2018 om 15:51
Wat heftigSmokeytje schreef: ↑03-04-2018 15:03Wat een naar verhaal. Mag ik vragen waar je ergens woont? Misschien dichtbij mij.
Ik weet heel goed hoe jij je voelt, alleen bij mij om andere redenen geen vrienden meer. Ik ben op een halfjaar geleden best ziek geworden, waardoor ik nu weinig meer kan. Uiteraard zit stappen en drinken er met mij niet meer in, ik heb nog welgeteld 2 vrienden die wel echt zijn en mij niet hebben laten vallen. Ook heb ik gelukkig een fijne relatie, maar ik zou graag mijn sociale kring wat uitbreiden want ik merk dat ik vereenzaam ondanks dat ik samenwoon. Ik zit in hetzelfde schuitje nu, dus geen tips.
dinsdag 3 april 2018 om 18:18
Dank allemaal voor de reacties.. Vandaag een goede dag met kids op het werk, dat was fijn. Zometeen sporten. Vandaag heb ik met mijn coach op het werk gesproken. Ze zag dat ik er doorheen zit en ook dat ik het overzicht niet meer heb.
Vrijdag naar de huisarts.
Op de vraag waar ik woon: op een kwartiertje van Leiden. Dank allemaal voor de lieve woorden, ik kan niet overal op reageren, maar het doet me goed.
Vrijdag naar de huisarts.
Op de vraag waar ik woon: op een kwartiertje van Leiden. Dank allemaal voor de lieve woorden, ik kan niet overal op reageren, maar het doet me goed.
dinsdag 3 april 2018 om 18:33
Wat een herkenbaar verhaal. Ik heb me vroeger ook zo eenzaam gevoeld, en het is dan o zo moeilijk om leuke mensen tegen te komen en vast te houden. Want mensen zien echt wel aan je dat je eenzaam bent. Ik heb de eenzaamheid overwonnen door heel veel therapie en antidepressiva. Maar zelfs dan moet je jezelf dwingen om een glimlach op je gezicht te houden en veel luchtige gesprekjes over koetjes en kalfjes te voeren. Want zo leren mensen je van een positieve kant kennen
en kom je ook niet zo wanhopig over. Ik denk dat jij geen vrienden hebt overgehouden aan vrijwilligerswerk omdat je heel veel negativiteit uitstraalt. Waarschijnlijk over jezelf maar ook over de situatie. Mensen pikken dat op en kunnen daar niet zo goed mee omgaan. En dan gaan mensen met je om 'omdat het moet'.
Afvallen heeft bij mij niet geholpen om van de eenzaamheid af te komen. Mijn sterke kanten leren kennen zoals mijn humor, intelligentie en andere positieve eigenschappen wel. Ik heb enkel geleerd dat afvallen een hoop mannen aantrekt die je geen blik waardig gunnen als je overgewicht hebt.
en kom je ook niet zo wanhopig over. Ik denk dat jij geen vrienden hebt overgehouden aan vrijwilligerswerk omdat je heel veel negativiteit uitstraalt. Waarschijnlijk over jezelf maar ook over de situatie. Mensen pikken dat op en kunnen daar niet zo goed mee omgaan. En dan gaan mensen met je om 'omdat het moet'.
Afvallen heeft bij mij niet geholpen om van de eenzaamheid af te komen. Mijn sterke kanten leren kennen zoals mijn humor, intelligentie en andere positieve eigenschappen wel. Ik heb enkel geleerd dat afvallen een hoop mannen aantrekt die je geen blik waardig gunnen als je overgewicht hebt.
dinsdag 3 april 2018 om 18:44
Mindfulness wordt steeds meer opgenomen in de reguliere GGZ naar mate er ook meer onderzoek naar komt! Gewoon, ter infoSolomio schreef: ↑02-04-2018 23:39Waarom lijkt je dat geschikt?
Mindfulness is wat mij betreft vooral geschikt voor mensen die niet zo heel erg slecht in hun vel zitten.
Nou, heel eerlijk vind ik mindfulness eigenlijk vooral een hoop blablabla, maar al helemaal niet geschikt voor serieuze problemen.
Maar lijkt me in deze situatie verre van voldoende. Evenals een coach.
dinsdag 3 april 2018 om 18:50
Hé wat rot zeg! Kan je een beetje naar buiten overdag? Is er een buurtcentrum bij jullie of misschien wat activiteiten in de buurt waar je niks per se moet, maar wel mensen kan treffen?Smokeytje schreef: ↑03-04-2018 15:03Wat een naar verhaal. Mag ik vragen waar je ergens woont? Misschien dichtbij mij.
Ik weet heel goed hoe jij je voelt, alleen bij mij om andere redenen geen vrienden meer. Ik ben op een halfjaar geleden best ziek geworden, waardoor ik nu weinig meer kan. Uiteraard zit stappen en drinken er met mij niet meer in, ik heb nog welgeteld 2 vrienden die wel echt zijn en mij niet hebben laten vallen. Ook heb ik gelukkig een fijne relatie, maar ik zou graag mijn sociale kring wat uitbreiden want ik merk dat ik vereenzaam ondanks dat ik samenwoon. Ik zit in hetzelfde schuitje nu, dus geen tips.
dinsdag 3 april 2018 om 19:09
Ja, cognitieve gedragstherapie ook. Maar vooral omdat het goedkoop is en makkelijk toe te passen.
Waarmee iets diepgaandere (en daardoor langduriger) behandelingen steeds minder kunnen worden toegepast.
Dat het wordt opgenomen in de reguliere GGZ zegt mij vooral dat het goedkoop is en verzekeraars het dus graag willen vergoeden in plaats van een duurder, maar wat mij betreft wel degelijker, alternatief.
Mindfulness is m.i. prima voor bepaalde klachten, maar de uitgebreide schaal waarop het nu aangeraden wordt, als een soort alleskunner, mag wat mij betreft wel wat minder.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
dinsdag 3 april 2018 om 19:14
Het werkt voor sommige klachten helemaal niet. Ik heb toch het idee dat de overtuigingen die TO heeft over zichzelf en anderen heeft heel diep zitten. Meerdere psychologen hebben het niet kunnen veranderen. Misschien is het eerder tijd om je te laten doorverwijzen naar een psychiater voor diagnostiek zodat er iets kan worden ingezet dat effectief is en je helpt om de stoornis hanteerbaar te maken zodat je er niet zo veel last van hebt in het dagelijks leven.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
dinsdag 3 april 2018 om 19:20
Waarom zegt het je dat? De meeste GGZ instellingen werken nu alleen met evidence based methodes, omdat ze daarmee hun effectiviteit aan de zorgverzekeraars kunnen laten zien. Zorgverzekeraars eisen ook evidence based methodiek, omdat ze dan een beetje weten waarvoor ze betalen en dat de gebruikte methodiek in ieder geval bewezen effectief is.Solomio schreef: ↑03-04-2018 19:09Ja, cognitieve gedragstherapie ook. Maar vooral omdat het goedkoop is en makkelijk toe te passen.
Waarmee iets diepgaandere (en daardoor langduriger) behandelingen steeds minder kunnen worden toegepast.
Dat het wordt opgenomen in de reguliere GGZ zegt mij vooral dat het goedkoop is en verzekeraars het dus graag willen vergoeden in plaats van een duurder, maar wat mij betreft wel degelijker, alternatief.
Mindfulness is m.i. prima voor bepaalde klachten, maar de uitgebreide schaal waarop het nu aangeraden wordt, als een soort alleskunner, mag wat mij betreft wel wat minder.
Zowel inbreng van CGT als mindfulness zijn vaak goede onderdelen ook van intensievere therapietrajecten. Als je het kan met alleen mindfulness hoef je immers niet naar de GGZ, dan kan je gewoon een mindfulness cursus gaan doen. Het is zeker geen oplossing voor alles inderdaad en mindfulness alleen is niet een behandeling voor psychische problemen. Maar dat het opgenomen wordt in de GGZ betekent niet dat een behandeling alleen uit mindfulness zal bestaan, daar heb je geen GGZ voor nodig.
Enkel CGT kan ook wel zinvol zijn voor niet al te ingewikkelde problematiek. Voor complexere problematiek zal CGT een onderdeel zijn van de therapie.
Maar ik vind ook dat er, helemaal los van methodiek, binnen zowel de basis als de specialistische GGZ te veel met beperkte trajecten wordt gewerkt waarin er net de oppervlakte wordt geraakt en de kern van de problematiek niet echt wordt aangepakt en meestal niet eens gezien.
dinsdag 3 april 2018 om 19:30
Ja, ik weet het allemaal, maar ik weet ook dat bijv CGT zo uitgebreid onderzocht is omdat dat goedkoop is en kortdurend, dus makkelijk en snel te onderzoeken.tu1nhek schreef: ↑03-04-2018 19:20Waarom zegt het je dat? De meeste GGZ instellingen werken nu alleen met evidence based methodes, omdat ze daarmee hun effectiviteit aan de zorgverzekeraars kunnen laten zien. Zorgverzekeraars eisen ook evidence based methodiek, omdat ze dan een beetje weten waarvoor ze betalen en dat de gebruikte methodiek in ieder geval bewezen effectief is.
Zowel inbreng van CGT als mindfulness zijn vaak goede onderdelen ook van intensievere therapietrajecten. Als je het kan met alleen mindfulness hoef je immers niet naar de GGZ, dan kan je gewoon een mindfulness cursus gaan doen. Het is zeker geen oplossing voor alles inderdaad en mindfulness alleen is niet een behandeling voor psychische problemen. Maar dat het opgenomen wordt in de GGZ betekent niet dat een behandeling alleen uit mindfulness zal bestaan, daar heb je geen GGZ voor nodig.
Enkel CGT kan ook wel zinvol zijn voor niet al te ingewikkelde problematiek. Voor complexere problematiek zal CGT een onderdeel zijn van de therapie.
Maar ik vind ook dat er, helemaal los van methodiek, binnen zowel de basis als de specialistische GGZ te veel met beperkte trajecten wordt gewerkt waarin er net de oppervlakte wordt geraakt en de kern van de problematiek niet echt wordt aangepakt en meestal niet eens gezien.
Bij mijn 8e depressie bleek dat ik nog nooit CGT had gehad, dus dat kreeg ik aangeboden.
Na één sessie was al duidelijk dat dat niet ging werken, omdat ik dat allemaal al wist, alleen had nog nooit een behandelaar het expliciet CGT genoemd. Maar de verzekeraar vergoedde alleen dat, want eigenlijk is dat de enige behandeling die zo uitgebreid onderzocht is.
Ik word gewoon kriegel van het feit dat tegenwoordig voor alles geroepen wordt: ga mindfulness doen. Ik heb het gedaan en wist echt niet wat me overkwam: wat ik in jaren in therapie geleerd heb heette ineens mindfulness. Oude wijn in nieuwe zakken dus.
Doet me denken aan toen mijn kinderen kleiner waren: bij elk probleem werd geroepen dat je je kind op judo moest doen, daar werden ze minder verlegen van, minder agressief, minder druk, minder onzeker enz. enz.
Mindfulness heeft zeker positieve punten, maar het is ook maar een techniekje wat je ook op andere manieren kunt leren toepassen.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
dinsdag 3 april 2018 om 19:55
Als je al een een 8e depressie toe bent dan snap ik niet dat er überhaupt (enkel) CGT geadviseerd is. Iemand die steeds opnieuw depressief wordt heeft meer dan een beetje CGT nodig. Maar goed, verbaast me niet, zoals de GGZ nu vaak werkt.
Ik snap je kriegeligheid. Als ik hier lees 'neem een coach' dan denk ik ook
het is duidelijk dat de problemen van TO veel dieper liggen. Mindfulness is ook zeker niet nieuw, het is alleen pas de laatste jaren iets waar we in onze westerse cultuur meer en ook breder aandacht voor hebben. Het is natuurlijk niet te pas en te onpas de oplossing voor al je problemen 
Ik snap je kriegeligheid. Als ik hier lees 'neem een coach' dan denk ik ook
het is duidelijk dat de problemen van TO veel dieper liggen. Mindfulness is ook zeker niet nieuw, het is alleen pas de laatste jaren iets waar we in onze westerse cultuur meer en ook breder aandacht voor hebben. Het is natuurlijk niet te pas en te onpas de oplossing voor al je problemen
dinsdag 3 april 2018 om 20:19
TO misschien dat je toch nog een poging kan doen om hier een oproepje te plaatsen? Ik heb ergens vorig jaar gereageerd op een topic over pretparken. Sindsdien spreken we elk jaar wel een paar keer af om naar een pretpark te gaan. Buitenom dat we graag naar een pretpark gaan, hebben we ook een hele leuke klik met elkaar.
dinsdag 3 april 2018 om 22:20
Nou ja, dat was ook waarom ik reageerde: ik vind het verhaal van TO redelijk complex, meerdere problemen die elkaar beïnvloeden.tu1nhek schreef: ↑03-04-2018 19:55Als je al een een 8e depressie toe bent dan snap ik niet dat er überhaupt (enkel) CGT geadviseerd is. Iemand die steeds opnieuw depressief wordt heeft meer dan een beetje CGT nodig. Maar goed, verbaast me niet, zoals de GGZ nu vaak werkt.
Ik snap je kriegeligheid. Als ik hier lees 'neem een coach' dan denk ik ook
En dan zegt er iemand: ga mindfulness doen.
Dan word ik kriegel.
Erg kriegel.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
woensdag 4 april 2018 om 09:46
Ik heb vorig jaar een cursus mindfullness gedaan. Mijn groep bestond uit 12 mensen, allemaal zaten ze niet goed in hun vel. Rouw, burnout, depressie, somberheid, overgang. In 12 lessen hebben wel veel geleerd en gedeeld en na een half jaar zien we elkaar nog steeds regelmatig. Ik ben erg blij met deze mensen en de gesprekken die we voeren. En ik heb de cursus als zeer waardevol ervaren.Solomio schreef: ↑02-04-2018 23:39Waarom lijkt je dat geschikt?
Mindfulness is wat mij betreft vooral geschikt voor mensen die niet zo heel erg slecht in hun vel zitten.
Nou, heel eerlijk vind ik mindfulness eigenlijk vooral een hoop blablabla, maar al helemaal niet geschikt voor serieuze problemen.
Het kan dus ook anders dan 'blablabla'.
Twee dingen zijn oneindig: het universum, en menselijke domheid. Maar van het universum weet ik het nog niet helemaal zeker..
-Albert Einstein-
-Albert Einstein-
woensdag 4 april 2018 om 09:49
Mijn psycholoog zegt dat het vooral goed is als ondersteuning. Voor erbij. En zo zie ik het ook. Niets is echt een wondermiddel, uiteindelijk zul je zelf die stappen moeten maken die jou beter laten voelen. Maar als een extra steun kán mindfullness best goed zijn.Solomio schreef: ↑03-04-2018 19:09Ja, cognitieve gedragstherapie ook. Maar vooral omdat het goedkoop is en makkelijk toe te passen.
Waarmee iets diepgaandere (en daardoor langduriger) behandelingen steeds minder kunnen worden toegepast.
Dat het wordt opgenomen in de reguliere GGZ zegt mij vooral dat het goedkoop is en verzekeraars het dus graag willen vergoeden in plaats van een duurder, maar wat mij betreft wel degelijker, alternatief.
Mindfulness is m.i. prima voor bepaalde klachten, maar de uitgebreide schaal waarop het nu aangeraden wordt, als een soort alleskunner, mag wat mij betreft wel wat minder.
Twee dingen zijn oneindig: het universum, en menselijke domheid. Maar van het universum weet ik het nog niet helemaal zeker..
-Albert Einstein-
-Albert Einstein-
woensdag 4 april 2018 om 10:30
Goed van je dat je gaat wandelen. Je moet alleen niet gelijk anderhalf uur gaan lopen, omdat dat simpelweg pijnklachten bij je oplevert. Loop kleinere afstanden, eventueel 2x per dag. Buitenlucht doet goed.
Geocaching is misschien ook iets voor jou?
Ik vind het wel knap van je dat je een actieve vakantie geboekt hebt voor de zomer. Soms hou je daar ook hele leuke vrienden aan over, omdat je een korte tijd intensief met elkaar optrekt. Dat schept een band, dus wie weet. Maar probeer vooral gewoon te genieten van een leuke tijd zonder verwachtingen over nieuwe vriendschappen.
Een hond is wellicht niet zo'n goed idee als je fulltime werkt, tenzij je in je pauze even naar huis kunt om de hond uit te laten.
De huisarts zal met je mee moeten kijken voor een oplossing. Huilbuien in het weekend en zware depressieve gevoelens, dat moet toch anders kunnen. Zwaardere therapie, anti-depressiva, er is vast iets dat voor jou gaat werken.
Geocaching is misschien ook iets voor jou?
Ik vind het wel knap van je dat je een actieve vakantie geboekt hebt voor de zomer. Soms hou je daar ook hele leuke vrienden aan over, omdat je een korte tijd intensief met elkaar optrekt. Dat schept een band, dus wie weet. Maar probeer vooral gewoon te genieten van een leuke tijd zonder verwachtingen over nieuwe vriendschappen.
Een hond is wellicht niet zo'n goed idee als je fulltime werkt, tenzij je in je pauze even naar huis kunt om de hond uit te laten.
De huisarts zal met je mee moeten kijken voor een oplossing. Huilbuien in het weekend en zware depressieve gevoelens, dat moet toch anders kunnen. Zwaardere therapie, anti-depressiva, er is vast iets dat voor jou gaat werken.
woensdag 4 april 2018 om 11:32
Precies wat ik zeg dus eigenlijk.tanteslankie schreef: ↑04-04-2018 09:49Mijn psycholoog zegt dat het vooral goed is als ondersteuning. Voor erbij. En zo zie ik het ook. Niets is echt een wondermiddel, uiteindelijk zul je zelf die stappen moeten maken die jou beter laten voelen. Maar als een extra steun kán mindfullness best goed zijn.
Ik ageer dus tegen de manier waarop hier werd aangeraden om mindfulness te gaan doen, omdat dat vast heel goed bij TO zou passen (of woorden van gelijke strekking).
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
woensdag 4 april 2018 om 19:03
Waarom noem je mindfulness een ‘techniekje’? Zo heb ik het nooit ervaren en zo wordt het ook niet gebracht. Het is een levensstijl die juist diep tot de kern doordringt in mijn ervaring. Mediteer je nog?
