Relaties
alle pijlers
Eenzaamheid
donderdag 24 mei 2007 om 17:10
Dan zet ik zelf ook maar meteen de eerste post:
Ik heb zelf wel eens een sterk eenzaamheidsgevoel. Op het moment hebben bijvoorbeeld àl mijn vriendinnen een vriend. Hoewel ik ze dat natuurlijk best gun, wordt ik er ook wel eens moe van.
Ik baal ervan dat ze weinig tijd voor mij hebben, dat alle initiatief van mijn kant lijkt te komen en het ergste: dat ze onderling wél afspreken en mij dan niet meevragen. Het komt erop neer dat ik veel alleen thuis zit, een beetje tv kijk, wat spelletjes speel op de computer, een beetje lees --> eigenlijk doe ik alles om mezelf bezig te houden. Terwijl ik eigenlijk iemand ben die graag veel te doen heeft, sporten, winkelen en uitgaan! Maarja, wie gaat er nou in zijn eentje uit? Het is al erg genoeg dat ik bijna altijd alleen winkel tegenwoordig.
Om nog maar niet te spreken van de komende zomervakantie, iedereen gaat met haar vriend, waardoor ik noodgedwongen niet ga. Voor het eerst dit jaar.
Zou graag reacties horen van mensen die hetzelfde meemaken en tips!
Ik heb zelf wel eens een sterk eenzaamheidsgevoel. Op het moment hebben bijvoorbeeld àl mijn vriendinnen een vriend. Hoewel ik ze dat natuurlijk best gun, wordt ik er ook wel eens moe van.
Ik baal ervan dat ze weinig tijd voor mij hebben, dat alle initiatief van mijn kant lijkt te komen en het ergste: dat ze onderling wél afspreken en mij dan niet meevragen. Het komt erop neer dat ik veel alleen thuis zit, een beetje tv kijk, wat spelletjes speel op de computer, een beetje lees --> eigenlijk doe ik alles om mezelf bezig te houden. Terwijl ik eigenlijk iemand ben die graag veel te doen heeft, sporten, winkelen en uitgaan! Maarja, wie gaat er nou in zijn eentje uit? Het is al erg genoeg dat ik bijna altijd alleen winkel tegenwoordig.
Om nog maar niet te spreken van de komende zomervakantie, iedereen gaat met haar vriend, waardoor ik noodgedwongen niet ga. Voor het eerst dit jaar.
Zou graag reacties horen van mensen die hetzelfde meemaken en tips!
donderdag 24 mei 2007 om 17:27
hai flo...heel herkenbaar...ik heb het zelfde gevoel,relatie na 5 jaar uit...en tja daar sta je dan....weer alleen...ik heb geen vriendinnen, nooit echt gehad dus tja ik wordt hier in huis soms best eens een beetje:(....en ook ik probeer mezelf te vermaken....er zijn mensen die zeggen,kijk naar buiten tis zo mooi weer,ga naar het strand,de stad in,ga een borrel drinken....maar ja dan zit je daar wel alleen...ik moet wel eerlijk zeggen dat ik moeilijk contact maak,ik ben niet zo van dat vlotte,gezellige,grappige enzo......ik kan je niet helpen met leuke tips....maar ik hoop wel dar er meer mensen reageren op deze topic...misschien heb ik er ook wat aan!:)
donderdag 24 mei 2007 om 17:30
Toch maar een reactie (anders zit je hier ook zo alleenig;)).
Sommige dingen herken ik wel. Ik ben zelf de laatste jaren af en aan in het buitenland geweest en ik merk dat het leven hier zonder mij ook prima is doorgegaan. Tel daar bij op dat ik voor mijn studie op dit moment veel (alleen) thuis moet werken en de muren komen nog wel eens op me af...
Vwb de vriendinnen met een vriend. Ja, ik kreeg op een gegeven moment ook het gevoel dat ik daar meer 'moeite' voor moest doen dan andersom en dat er meer onderling werd afgesproken door de stelletjes. Daar heb ik een vriendin op aangesproken en het bleek dat ze dat bewust deden om mij niet de hele avond tussen de kleffe stelletjes te zetten (had net de 'liefde van mijn leven' -dacht ik toen dus even, he?;)- achtergelaten in het buitenland). En ik denk dat ze daar ook wel een beetje gelijk in heeft. Op sommige momenten wil je niet in je eentje bij drie stellen zitten, zeker als je zelf je ex heel erg mist...
Gelukkig heb ik nog drie hele goede -vrijgezelle- vriendinnen met wie ik wel leuke dingen doe en ik hoop stiekem dat zij niet opeens alledrie een leuke vent tegenkomen. (heel erg, ik weet het:$ Natuurlijk gun ik het ze, maar het zou er wel eenzaam op worden.
Sommige dingen herken ik wel. Ik ben zelf de laatste jaren af en aan in het buitenland geweest en ik merk dat het leven hier zonder mij ook prima is doorgegaan. Tel daar bij op dat ik voor mijn studie op dit moment veel (alleen) thuis moet werken en de muren komen nog wel eens op me af...
Vwb de vriendinnen met een vriend. Ja, ik kreeg op een gegeven moment ook het gevoel dat ik daar meer 'moeite' voor moest doen dan andersom en dat er meer onderling werd afgesproken door de stelletjes. Daar heb ik een vriendin op aangesproken en het bleek dat ze dat bewust deden om mij niet de hele avond tussen de kleffe stelletjes te zetten (had net de 'liefde van mijn leven' -dacht ik toen dus even, he?;)- achtergelaten in het buitenland). En ik denk dat ze daar ook wel een beetje gelijk in heeft. Op sommige momenten wil je niet in je eentje bij drie stellen zitten, zeker als je zelf je ex heel erg mist...
Gelukkig heb ik nog drie hele goede -vrijgezelle- vriendinnen met wie ik wel leuke dingen doe en ik hoop stiekem dat zij niet opeens alledrie een leuke vent tegenkomen. (heel erg, ik weet het:$ Natuurlijk gun ik het ze, maar het zou er wel eenzaam op worden.
Dat zeg ik....
donderdag 24 mei 2007 om 17:44
donderdag 24 mei 2007 om 17:57
Herkenbaar, alleen dan een beetje de omgekeerde situatie van wat ik aan reacties lees.
Ik heb wel een vriend, maar niet veel vrienden.
Sinds ik een vriend heb hoor ik steeds minder van een goede vriendin van me (die is vrijgezel) We gingen vaak stappen maar sinds ik een vriend heb spreekt ze meer af met andere vrijgezel- vriendinnen (die ik dan weer niet ken) Nu komt het contact meer van mijn kant en word ik ook minder snel meegevraagd.
Bij een andere vriendin merk ik het ook. Dan bel ik om af te spreken, en dan krijg ik de verbaasde reactie: O, zit je niet bij je vriend dan?
Net alsof er word aangenomen dat ik daar dag en nacht zit en nooit meer wil stappen.. maar dat is dus niet zo.
Ik ben ook niet zo sociaal dat ik uit mezelf heel snel nieuwe vrienden maak, dus ik voel me soms vrij eenzaam. Rotgevoel...
Ik heb wel een vriend, maar niet veel vrienden.
Sinds ik een vriend heb hoor ik steeds minder van een goede vriendin van me (die is vrijgezel) We gingen vaak stappen maar sinds ik een vriend heb spreekt ze meer af met andere vrijgezel- vriendinnen (die ik dan weer niet ken) Nu komt het contact meer van mijn kant en word ik ook minder snel meegevraagd.
Bij een andere vriendin merk ik het ook. Dan bel ik om af te spreken, en dan krijg ik de verbaasde reactie: O, zit je niet bij je vriend dan?
Net alsof er word aangenomen dat ik daar dag en nacht zit en nooit meer wil stappen.. maar dat is dus niet zo.
Ik ben ook niet zo sociaal dat ik uit mezelf heel snel nieuwe vrienden maak, dus ik voel me soms vrij eenzaam. Rotgevoel...
donderdag 24 mei 2007 om 18:01
@Rocketgirl: wat is dat voor iets achterlijks? Als je een vriend had, had je die neem ik aan gewoon mee mogen nemen. Zien ze zelf niet in dat het voor jou zo niet heel leuk is om naar een bruiloft te gaan? (tenzij er nog een massa vrijgezelle vriendinnetjes rondloopt, maar dat is hier dus niet zo)
Dat zeg ik....
donderdag 24 mei 2007 om 19:11
Ik voel me ook regelmatig eenzaam. Ik ben verhuisd voor mijn studie
vorig jaar en ik voel geen aansluiting bij de mensen in mijn nieuwe
omgeving. Ik heb een lange afstandsrelatie, die opzich wel aardig gaat,
maar wel beter kan, hem zie ik gelukkig in de weekeinden en vakanties.
Maar ik ben wel iemand die graag veel alleen is, maar toch regelmatig
ook mensen tref. Maarja, na mijn studie ga ik weer terug naar mijn
vertrouwde omgeving.
Wie heeft tips om in een nieuwe omgeving gewend te raken (en je wat minder eenzaam te voelen)?
vorig jaar en ik voel geen aansluiting bij de mensen in mijn nieuwe
omgeving. Ik heb een lange afstandsrelatie, die opzich wel aardig gaat,
maar wel beter kan, hem zie ik gelukkig in de weekeinden en vakanties.
Maar ik ben wel iemand die graag veel alleen is, maar toch regelmatig
ook mensen tref. Maarja, na mijn studie ga ik weer terug naar mijn
vertrouwde omgeving.
Wie heeft tips om in een nieuwe omgeving gewend te raken (en je wat minder eenzaam te voelen)?
donderdag 24 mei 2007 om 19:58
Als ik hier zo lees heb ik het gevoel dat eenzaam en alleen hier door elkaar lopen / worden gehaald.
Je 'af en toe' of 'soms' eenzaam voelen is denk ik niet zo erg, dat hoort toch ook een beetje bij het leven?
Maar als het 'vaak' of 'altijd' eenzaam wordt is het wat anders...
Wat coyol schrijft:
Ik voel me ook regelmatig eenzaam. Ik ben verhuisd voor mijn studie vorig jaar en ik voel geen aansluiting bij de mensen in mijn nieuwe omgeving.
Dat klinkt
voor mij eenzaam.
Maar als het gaat om winkelen, sporten of uitgaan met iemand, omdat je dat soort dingen niet alleen wilt doen... er zijn genoeg aktiviteitenclubjes, vriendinnensites enz om dat soort dingen samen te doen. De vraag is alleen of je je daar beter bij gaat voelen. Dingen doen met mensen die je nauwelijks kent.
Als het je ging om die leuke dingen willen doen, maar niet alleen, dan is dit een prima manier en zit je niet meer elke avond en elk weekend alleen thuis met je boek en je computer en is je probleem opgelost.
Als je je eenzaam voelt zullen bovenstaande dingen niet veel uithalen, dan wil je meer halen uit contact met mensen.
Je 'af en toe' of 'soms' eenzaam voelen is denk ik niet zo erg, dat hoort toch ook een beetje bij het leven?
Maar als het 'vaak' of 'altijd' eenzaam wordt is het wat anders...
Wat coyol schrijft:
Ik voel me ook regelmatig eenzaam. Ik ben verhuisd voor mijn studie vorig jaar en ik voel geen aansluiting bij de mensen in mijn nieuwe omgeving.
Dat klinkt
voor mij eenzaam.
Maar als het gaat om winkelen, sporten of uitgaan met iemand, omdat je dat soort dingen niet alleen wilt doen... er zijn genoeg aktiviteitenclubjes, vriendinnensites enz om dat soort dingen samen te doen. De vraag is alleen of je je daar beter bij gaat voelen. Dingen doen met mensen die je nauwelijks kent.
Als het je ging om die leuke dingen willen doen, maar niet alleen, dan is dit een prima manier en zit je niet meer elke avond en elk weekend alleen thuis met je boek en je computer en is je probleem opgelost.
Als je je eenzaam voelt zullen bovenstaande dingen niet veel uithalen, dan wil je meer halen uit contact met mensen.
donderdag 24 mei 2007 om 22:19
Op dat laatste wil ik wel even reageren. Toen ik in een andere stad ging wonen ben ik 2x per week gaan sporten, met mensen die ik allemaal niet kende. Best spannend, maar er bleken meer mensen te zijn die ook alleen kwamen. Na een paar maanden bleven we wat drinken met elkaar, met een aantal meiden ben ik na verloop van tijd bevriend geraakt.
Op een soort gelijke manier ben ik ook bevriend geraakt met mijn collega's. Wat ik maar wil zeggen: ga vooral wel dingen doen in cubjes, sport, etc. In het begin zullen het wel wildvreemde mensen zijn, maar na verloop van tijd niet meer! Het is misschien vermoeiend, maar contacten moet je nu eenmaal opbouwen en onderhouden.
Ik vind wat Flo zegt wel herkenbaar, zelf heb ik het ook gehad toen ik lange tijd geen vriend had. En zelfs nu heb ik het nog. Sommige mensen vergeten gewoon dat er leven is buiten je relatie. Ik zie mijn vriend door omstandigheden heel weinig, maar ik ben wel blij met die vrijheid. Mijn 'echte' vriendinnen zijn meiden die hun sociaal leven heel goed kunnen combineren met hun vriend, of vrijgezelle meiden. Een aantal van mijn vroegere vriendinnen is zo opgegaan in hun relatie dat ik ze nu veel minder zie. Ik heb onbewust gewoon andere mensen opgezocht.
Op een soort gelijke manier ben ik ook bevriend geraakt met mijn collega's. Wat ik maar wil zeggen: ga vooral wel dingen doen in cubjes, sport, etc. In het begin zullen het wel wildvreemde mensen zijn, maar na verloop van tijd niet meer! Het is misschien vermoeiend, maar contacten moet je nu eenmaal opbouwen en onderhouden.
Ik vind wat Flo zegt wel herkenbaar, zelf heb ik het ook gehad toen ik lange tijd geen vriend had. En zelfs nu heb ik het nog. Sommige mensen vergeten gewoon dat er leven is buiten je relatie. Ik zie mijn vriend door omstandigheden heel weinig, maar ik ben wel blij met die vrijheid. Mijn 'echte' vriendinnen zijn meiden die hun sociaal leven heel goed kunnen combineren met hun vriend, of vrijgezelle meiden. Een aantal van mijn vroegere vriendinnen is zo opgegaan in hun relatie dat ik ze nu veel minder zie. Ik heb onbewust gewoon andere mensen opgezocht.
For I may not have all the answers, I wouldn\'t want it any other way.
donderdag 24 mei 2007 om 22:41
Dat heb ik ook, Websje. Het is altijd lastig als je naar het buitenland gaat en vervolgens terugkomt en het leven is inderdaad verder gegaan. Dat is niet erg, maar in mijn geval hadden maar bar weinig mensen belangstelling voor wat ik had uitgevreten in het buitenland. Heel spijtig.
Ik ken heel veel mensen, maar échte vrienden zijn een zeldzaamheid. Die maak ik ook niet zo snel, oppervlakkige contacten ben ik dan weer een kei in (ook dankzij reizen/verlbijf in buitenland).
Mijn oude vrienden van vroeger zijn bijna ook allemaal aan de partner, en vragen mij dan ook geregeld waarom ík niemand heb. Dat steekt weleens, omdat ik mezelf helemaal niet als raar beschouw. En ik weet dat ik er mag wezen, qua uiterlijk én innerlijk. Toch maken hun opmerkingen me weleens onzeker..
Ik ken heel veel mensen, maar échte vrienden zijn een zeldzaamheid. Die maak ik ook niet zo snel, oppervlakkige contacten ben ik dan weer een kei in (ook dankzij reizen/verlbijf in buitenland).
Mijn oude vrienden van vroeger zijn bijna ook allemaal aan de partner, en vragen mij dan ook geregeld waarom ík niemand heb. Dat steekt weleens, omdat ik mezelf helemaal niet als raar beschouw. En ik weet dat ik er mag wezen, qua uiterlijk én innerlijk. Toch maken hun opmerkingen me weleens onzeker..
donderdag 24 mei 2007 om 22:47
Heeeeeeel herkenbaar ook voor mij allemaal.
En dat vind ik het fijne aan vivaforum momenteel.....de herkenning.
Vakantie.....ook voor mij een issue wel. Al mijn vriendinnen gaan heel begrijpelijk met hun vriend......en willen met mij ook heus wel paar daagjes weg, maar ik houd van langer weg zijn......en wat dan! Niet op vakantie voelt voor mij ook niet goed.
Daarbij.....ik heb echt genoeg van het rotgevoel van "ik kan niet op vakantie dit jaar" of "balen van de vraag wat ga jij doen met vakantie en dan denken dat mensen me maar zielig vinden omdat ik niks heb plus mezelf dan ook stiekem wel zielig vinden"...... of het afwachten/nadenken wie ik nog eens zou kunnen benaderen......of soort van paniekgevoel dat ik niks ga hebben.....allerlei dingen die door mijn hoofd spelen.
Mijn dillema was/is......reizen/vakantie super, maar graag met bekend iemand anders. maar dat lukt ff niet, dus dan wel/niet alleen gaan?? Wil/durf ik dat wel??
Nu besloten dat ik soort van tussenoplossing ga doen. Misschien tip waarvan ik zelf kan zeggen dat het mij ooit heel goed deed! Maar dan moet je wel van talen houden....
Ooit eerder spaans geleerd in Zuid-Amerika. Dat vond ik toen heerlijk om juist alleen te doen (later kwam vriend pas); op talenschool zijn voornamelijk mensen alleen en leer je allerlei nationaliteiten kennen en dan is alleen daar zijn juist superleuk omdat je zo makkelijk contacten kan leggen dan!! Optie is om appartement met andere studenten te delen en dan ben je toch niet zo alleen als dat ik alleen zou gaan reizen. En nu kan ik toch ook wel mijn eigen ding doen als ik wil; ben niet gebonden aan een groep/reisschema oid.
Kortom; ga in Zuid-Spanje of in midden Amerikaans land (weeknognie precies) 2 weken naar talenschool en daarna wie weet nog 1 weekje vakantie vieren.....dat laatste houd ik open wel hoor. Afhankelijk van hoe ik me ga voelen daar in mijn uppie, of ik me goed voel daar, wel/niet leuke mensen ontmoet (maar vast denk ik wel hoor vanuit vorige ervaring, zit altijd wel een leuk iemand bij!)...... nu na aan het denken over bestemming en tegelijkertijd aan het kijken naar ticket met flexibele terugkeerdatum.....dat is al heel fijn!! Merk dat iets in het vooruitzicht me goed doet!!
En verder nog tip die mij hielp (blijft tuurlijk persoonlijk of je er denkt iets aan te hebben en of je het treft); ben bij atletiekvereniging begonnen met hardloopbeginnerscursus. Heel leuk groepje getroffen! Zie die mensen nu 3 keer per week en ook al eens samen stad in gegaan. Ook fijn eraan vind ik om gewoon naast mijn andere dingen/werk/vrienden gewoon weer nieuwe mensen regelmatig om me heen te hebben!!
En dat vind ik het fijne aan vivaforum momenteel.....de herkenning.
Vakantie.....ook voor mij een issue wel. Al mijn vriendinnen gaan heel begrijpelijk met hun vriend......en willen met mij ook heus wel paar daagjes weg, maar ik houd van langer weg zijn......en wat dan! Niet op vakantie voelt voor mij ook niet goed.
Daarbij.....ik heb echt genoeg van het rotgevoel van "ik kan niet op vakantie dit jaar" of "balen van de vraag wat ga jij doen met vakantie en dan denken dat mensen me maar zielig vinden omdat ik niks heb plus mezelf dan ook stiekem wel zielig vinden"...... of het afwachten/nadenken wie ik nog eens zou kunnen benaderen......of soort van paniekgevoel dat ik niks ga hebben.....allerlei dingen die door mijn hoofd spelen.
Mijn dillema was/is......reizen/vakantie super, maar graag met bekend iemand anders. maar dat lukt ff niet, dus dan wel/niet alleen gaan?? Wil/durf ik dat wel??
Nu besloten dat ik soort van tussenoplossing ga doen. Misschien tip waarvan ik zelf kan zeggen dat het mij ooit heel goed deed! Maar dan moet je wel van talen houden....
Ooit eerder spaans geleerd in Zuid-Amerika. Dat vond ik toen heerlijk om juist alleen te doen (later kwam vriend pas); op talenschool zijn voornamelijk mensen alleen en leer je allerlei nationaliteiten kennen en dan is alleen daar zijn juist superleuk omdat je zo makkelijk contacten kan leggen dan!! Optie is om appartement met andere studenten te delen en dan ben je toch niet zo alleen als dat ik alleen zou gaan reizen. En nu kan ik toch ook wel mijn eigen ding doen als ik wil; ben niet gebonden aan een groep/reisschema oid.
Kortom; ga in Zuid-Spanje of in midden Amerikaans land (weeknognie precies) 2 weken naar talenschool en daarna wie weet nog 1 weekje vakantie vieren.....dat laatste houd ik open wel hoor. Afhankelijk van hoe ik me ga voelen daar in mijn uppie, of ik me goed voel daar, wel/niet leuke mensen ontmoet (maar vast denk ik wel hoor vanuit vorige ervaring, zit altijd wel een leuk iemand bij!)...... nu na aan het denken over bestemming en tegelijkertijd aan het kijken naar ticket met flexibele terugkeerdatum.....dat is al heel fijn!! Merk dat iets in het vooruitzicht me goed doet!!
En verder nog tip die mij hielp (blijft tuurlijk persoonlijk of je er denkt iets aan te hebben en of je het treft); ben bij atletiekvereniging begonnen met hardloopbeginnerscursus. Heel leuk groepje getroffen! Zie die mensen nu 3 keer per week en ook al eens samen stad in gegaan. Ook fijn eraan vind ik om gewoon naast mijn andere dingen/werk/vrienden gewoon weer nieuwe mensen regelmatig om me heen te hebben!!
donderdag 24 mei 2007 om 22:52
Joh ik reis altijd alleen en het enige moment dat ik voor mezelf heb, is op de wc! Je ontmoet zoveel mensen, heerlijk ongebonden (en geen sociale controle, dus kies maar uit je nationaliteit van de avond:P).
Daar hoef je neit bang voor te zijn hoor. Gewoon zelf contact leggen, bied iemand een drankje aan of een sigaret, vraag waar diegene vandaan komt en voila! Check wel altijd in in een hostel. Meestal is het enorm gezellig!
Ok ik lul weer teveel over reizen, maar ik ben verslaafd.
Daar hoef je neit bang voor te zijn hoor. Gewoon zelf contact leggen, bied iemand een drankje aan of een sigaret, vraag waar diegene vandaan komt en voila! Check wel altijd in in een hostel. Meestal is het enorm gezellig!
Ok ik lul weer teveel over reizen, maar ik ben verslaafd.
donderdag 24 mei 2007 om 23:17
Ik kan het ze ook niet kwalijk nemen, Persephone. Het is vaak een ver van mijn bed show als je in Nederland blijft. De foto's zijn dan even leuk, maar de verhalen na 1 avond gewoon genoeg. Het is voor de thuisblijvers toch alsof je 'even op vakantie' bent geweest, terwijl je daar een heel leven hebt gehad en heb moeten achterlaten. Dat komt gewoon echt niet over, weet ik inmiddels.
Bovendien is het leven hier ook echt verder gegaan. Eén van mijn beste vrienden heeft bijv. zijn vriendin ten huwelijk gevraagd. Super voor hem natuurlijk, maar ik zat op dat moment ver van welke internetverbinding dan ook en hoorde het weken later (toen hij dus niet meer op springen stond om het te vertellen). Hetzelfde geldt voor het getuige zijn. Hij heeft me vorige week verteld dat hij me heel graag als getuige had gehad...maar dat niet heeft gevraagd omdat ik net van tevoren pas terug zou komen en hij er niet op durfde te vertrouwen dat ik niet nog weg zou zijn. Tja, moeilijk uit te leggen, maar het voelt of iedereen er onbewust rekening mee houdt dat ik toch wel weer weg ga. Leuk als ik er ben, maar het is maar tijdelijk. En dat is gewoon jammer omdat dit wel mijn echte vrienden zijn. En dus niet die oppervlakkige kennissen. (en omdat ik nu ECHT van plan ben te blijven...voorlopig;))
Mijn oude vrienden van vroeger zijn bijna ook allemaal aan de partner, en vragen mij dan ook geregeld waarom ík niemand heb. Dat steekt weleens, omdat ik mezelf helemaal niet als raar beschouw. En ik weet dat ik er mag wezen, qua uiterlijk én innerlijk. Toch maken hun opmerkingen me weleens onzeker..
Hun opmerkingen laten volgens mij vooral zien dat zij je als raar beschouwen omdat je tot nu toe een ander leven hebt dan zij. Ik hoop voor mezelf altijd maar dat het echt goed bedoeld is en niet als een soort terechtwijzing. (zij zijn zo gelukkig dat ze je dat ook gunnen en vragen het daarom...zoiets?:?)
Bovendien is het leven hier ook echt verder gegaan. Eén van mijn beste vrienden heeft bijv. zijn vriendin ten huwelijk gevraagd. Super voor hem natuurlijk, maar ik zat op dat moment ver van welke internetverbinding dan ook en hoorde het weken later (toen hij dus niet meer op springen stond om het te vertellen). Hetzelfde geldt voor het getuige zijn. Hij heeft me vorige week verteld dat hij me heel graag als getuige had gehad...maar dat niet heeft gevraagd omdat ik net van tevoren pas terug zou komen en hij er niet op durfde te vertrouwen dat ik niet nog weg zou zijn. Tja, moeilijk uit te leggen, maar het voelt of iedereen er onbewust rekening mee houdt dat ik toch wel weer weg ga. Leuk als ik er ben, maar het is maar tijdelijk. En dat is gewoon jammer omdat dit wel mijn echte vrienden zijn. En dus niet die oppervlakkige kennissen. (en omdat ik nu ECHT van plan ben te blijven...voorlopig;))
Mijn oude vrienden van vroeger zijn bijna ook allemaal aan de partner, en vragen mij dan ook geregeld waarom ík niemand heb. Dat steekt weleens, omdat ik mezelf helemaal niet als raar beschouw. En ik weet dat ik er mag wezen, qua uiterlijk én innerlijk. Toch maken hun opmerkingen me weleens onzeker..
Hun opmerkingen laten volgens mij vooral zien dat zij je als raar beschouwen omdat je tot nu toe een ander leven hebt dan zij. Ik hoop voor mezelf altijd maar dat het echt goed bedoeld is en niet als een soort terechtwijzing. (zij zijn zo gelukkig dat ze je dat ook gunnen en vragen het daarom...zoiets?:?)
Dat zeg ik....
donderdag 24 mei 2007 om 23:22
Wish: doen, leuk!!!!
Ook zonder zo'n talenschool kan dat prima hoor (Hoewel dat ook heel leuk kan zijn...en handig als je daarna nog rond gaat reizen:P) Als je in hostels slaapt, kom je gegarandeerd veel alleenreizende mensen tegen. Veel mensen in Centraal Amerika reizen bijv. minstens een paar maanden rond, vaak van Guatamala tot bijv. Panama of helemaal naar Argentinie. En het klinkt heel stom, maar je voelt je gewoon heel sterk na een tijdje. Je doet het toch maar alleen en zeker als het gezellig is, heb je dat dus ook zelf bereikt!
Ook zonder zo'n talenschool kan dat prima hoor (Hoewel dat ook heel leuk kan zijn...en handig als je daarna nog rond gaat reizen:P) Als je in hostels slaapt, kom je gegarandeerd veel alleenreizende mensen tegen. Veel mensen in Centraal Amerika reizen bijv. minstens een paar maanden rond, vaak van Guatamala tot bijv. Panama of helemaal naar Argentinie. En het klinkt heel stom, maar je voelt je gewoon heel sterk na een tijdje. Je doet het toch maar alleen en zeker als het gezellig is, heb je dat dus ook zelf bereikt!
Dat zeg ik....
zondag 27 mei 2007 om 22:58
Veel van wat jullie schrijven, is voor mij herkenbaar.
Ik ben nu vier jaar alleen na een langdurige relatie. Ik heb nooit veel vriendinnen gehad, en mijn twee vriendinnen zijn de afgelopen paar jaar verhuisd nadat ze aan de man zijn geraakt. We zijn uit elkaar gegroeid, heel jammer, en het leggen van nieuwe contacten gaat me niet zo goed af.
Ik denk doordat ik zo gekwetst ben door mijn ex, dat ik moeite heb om onbekenden te vertrouwen. Ik ga niet zomaar ergens alleen op af, juist ook omdat ik me erg alleen en eenzaam voel en ik ben bang dat dat aan me te zien is. Als je geen uitgaanstype bent en ook niet erg sportief, dan wordt het moeilijk.
Ook op mijn werk kom ik geen leeftijdsgenoten tegen, omdat ik met ouderen werk.
Ik heb via Viva Prikbord een keer afgesproken met iemand die ook nieuwe vriendinnen zocht, maar dat klikte niet erg met haar.
Ik probeer nu door vrijwilligerswerk nieuwe contacten op te doen.
Ik zit vaak het halve weekend alleen en dan malen allerlei gedachten door mijn hoofd. Alleen gaan winkelen is ook niet erg leuk en ik wil niet alleen maar met mijn moeder op pad gaan, dat is me te beperkt.
Het valt niet mee, het voelt als een impasse waar ik maar moeilijk uit kom.
Ik ben nu vier jaar alleen na een langdurige relatie. Ik heb nooit veel vriendinnen gehad, en mijn twee vriendinnen zijn de afgelopen paar jaar verhuisd nadat ze aan de man zijn geraakt. We zijn uit elkaar gegroeid, heel jammer, en het leggen van nieuwe contacten gaat me niet zo goed af.
Ik denk doordat ik zo gekwetst ben door mijn ex, dat ik moeite heb om onbekenden te vertrouwen. Ik ga niet zomaar ergens alleen op af, juist ook omdat ik me erg alleen en eenzaam voel en ik ben bang dat dat aan me te zien is. Als je geen uitgaanstype bent en ook niet erg sportief, dan wordt het moeilijk.
Ook op mijn werk kom ik geen leeftijdsgenoten tegen, omdat ik met ouderen werk.
Ik heb via Viva Prikbord een keer afgesproken met iemand die ook nieuwe vriendinnen zocht, maar dat klikte niet erg met haar.
Ik probeer nu door vrijwilligerswerk nieuwe contacten op te doen.
Ik zit vaak het halve weekend alleen en dan malen allerlei gedachten door mijn hoofd. Alleen gaan winkelen is ook niet erg leuk en ik wil niet alleen maar met mijn moeder op pad gaan, dat is me te beperkt.
Het valt niet mee, het voelt als een impasse waar ik maar moeilijk uit kom.
zondag 27 mei 2007 om 23:01
Sinds vorig jaar ga ik af en toe mee met een vakantie speciaal voor singles en dat bevalt mij goed. De sfeer in zo'n groep is heel ongedwongen vind ik, en iedereen is alleen dus voor iedereen is het spannend. Er gaan beslist geen 'kneuzen' mee op die reizen!
Ik heb (nog) geen contacten aan die vakanties overgehouden maar die (hoge) verwachtingen heb ik ook niet. Zodra je thuis bent heeft iedereen zijn eigen leven weer, zo gaat dat nu eenmaal.
Ik heb (nog) geen contacten aan die vakanties overgehouden maar die (hoge) verwachtingen heb ik ook niet. Zodra je thuis bent heeft iedereen zijn eigen leven weer, zo gaat dat nu eenmaal.
maandag 28 mei 2007 om 09:07
quote:
Dan zet ik zelf ook maar meteen de eerste post:
Ik heb zelf wel eens een sterk eenzaamheidsgevoel. Op het moment hebben bijvoorbeeld àl mijn vriendinnen een vriend. Hoewel ik ze dat natuurlijk best gun, wordt ik er ook wel eens moe van.
Ik baal ervan dat ze weinig tijd voor mij hebben, dat alle initiatief van mijn kant lijkt te komen en het ergste: dat ze onderling wél afspreken en mij dan niet meevragen. Het komt erop neer dat ik veel alleen thuis zit, een beetje tv kijk, wat spelletjes speel op de computer, een beetje lees --> eigenlijk doe ik alles om mezelf bezig te houden. Terwijl ik eigenlijk iemand ben die graag veel te doen heeft, sporten, winkelen en uitgaan! Maarja, wie gaat er nou in zijn eentje uit? Het is al erg genoeg dat ik bijna altijd alleen winkel tegenwoordig.
Om nog maar niet te spreken van de komende zomervakantie, iedereen gaat met haar vriend, waardoor ik noodgedwongen niet ga. Voor het eerst dit jaar.
Zou graag reacties horen van mensen die hetzelfde meemaken en tips! Waarom is het erg om alleen te winkelen en iets in de vakantie te doen?
Je hoeft met niemand rekening te houden, je kunt zo vaak de markt op en neer lopen als je wil en kijken naar de dingen die jij leuk vindt en passen zonder dat iemand staat te zuchten. Op vakantie kun je bijvoorbeeld stedentrips maken, van tevoren uitzoeken welke bezienswaardigheden interessant zijn en daar naar toegaan. Als je je openstelt raak je vaak in gesprek met andere mensen uit andere landen en dat kan heel leuk zijn. Ook wandel en fietsvakanties zijn leuk om alleen te doen en vaak ontmoet je daar ook mensen met dezelfde interesse om mee te kletsen. Sporten kun je om te beginnen alleen doen, maar als je bijvoorbeeld bij een tennisclub gaat, maak je vanzelf kennis met medespelers en anderen van de club. Gewoon er op uit gaan hoor, laat het niet afhangen van een paar vrienden die vaste relaties hebben, je kunt de hele wereld over in je eentje en overal op af stappen.
Dan zet ik zelf ook maar meteen de eerste post:
Ik heb zelf wel eens een sterk eenzaamheidsgevoel. Op het moment hebben bijvoorbeeld àl mijn vriendinnen een vriend. Hoewel ik ze dat natuurlijk best gun, wordt ik er ook wel eens moe van.
Ik baal ervan dat ze weinig tijd voor mij hebben, dat alle initiatief van mijn kant lijkt te komen en het ergste: dat ze onderling wél afspreken en mij dan niet meevragen. Het komt erop neer dat ik veel alleen thuis zit, een beetje tv kijk, wat spelletjes speel op de computer, een beetje lees --> eigenlijk doe ik alles om mezelf bezig te houden. Terwijl ik eigenlijk iemand ben die graag veel te doen heeft, sporten, winkelen en uitgaan! Maarja, wie gaat er nou in zijn eentje uit? Het is al erg genoeg dat ik bijna altijd alleen winkel tegenwoordig.
Om nog maar niet te spreken van de komende zomervakantie, iedereen gaat met haar vriend, waardoor ik noodgedwongen niet ga. Voor het eerst dit jaar.
Zou graag reacties horen van mensen die hetzelfde meemaken en tips! Waarom is het erg om alleen te winkelen en iets in de vakantie te doen?
Je hoeft met niemand rekening te houden, je kunt zo vaak de markt op en neer lopen als je wil en kijken naar de dingen die jij leuk vindt en passen zonder dat iemand staat te zuchten. Op vakantie kun je bijvoorbeeld stedentrips maken, van tevoren uitzoeken welke bezienswaardigheden interessant zijn en daar naar toegaan. Als je je openstelt raak je vaak in gesprek met andere mensen uit andere landen en dat kan heel leuk zijn. Ook wandel en fietsvakanties zijn leuk om alleen te doen en vaak ontmoet je daar ook mensen met dezelfde interesse om mee te kletsen. Sporten kun je om te beginnen alleen doen, maar als je bijvoorbeeld bij een tennisclub gaat, maak je vanzelf kennis met medespelers en anderen van de club. Gewoon er op uit gaan hoor, laat het niet afhangen van een paar vrienden die vaste relaties hebben, je kunt de hele wereld over in je eentje en overal op af stappen.
maandag 28 mei 2007 om 09:42
He grappig, hallo inky42, hier inky1967
Maar eigenlijk wil ik natuurlijk even reageren op Flo.
Je schrijft dat je het al erg genoeg vindt om in je eentje te winkelen, en straks in de zomer noodgedwongen niet op vakantie gaat???
Hier begrijp ik echt helemaal niets van!! Je stelt jezelf wel erg afhankelijk op hoor.. Wat is er in godsnaam erg aan alleen winkelen? Ik vind het juist heerlijk. Kan ik zelf lekker op mijn gemak rondsnuffelen, zie ik leuke dingen dan blijf ik lang hangen, en heb ik het ergens snel gezien dan ga ik naar de volgende winkel, lekker makkelijk.
En voor de vakantie heb ik zelf een aantal malen een groepsvakantie geboekt. Dat is echt hartstikke leuk, hele leuke mensen ontmoet, zelfs nog een tijdje een relatie aan overgehouden, echt een aanrader.
Kijk maar eens op sites van Sinbad of Aktiva.
Kom op hoor, beetje actie, niet zo hangen op anderen!!!!!!!!!!
Maar eigenlijk wil ik natuurlijk even reageren op Flo.
Je schrijft dat je het al erg genoeg vindt om in je eentje te winkelen, en straks in de zomer noodgedwongen niet op vakantie gaat???
Hier begrijp ik echt helemaal niets van!! Je stelt jezelf wel erg afhankelijk op hoor.. Wat is er in godsnaam erg aan alleen winkelen? Ik vind het juist heerlijk. Kan ik zelf lekker op mijn gemak rondsnuffelen, zie ik leuke dingen dan blijf ik lang hangen, en heb ik het ergens snel gezien dan ga ik naar de volgende winkel, lekker makkelijk.
En voor de vakantie heb ik zelf een aantal malen een groepsvakantie geboekt. Dat is echt hartstikke leuk, hele leuke mensen ontmoet, zelfs nog een tijdje een relatie aan overgehouden, echt een aanrader.
Kijk maar eens op sites van Sinbad of Aktiva.
Kom op hoor, beetje actie, niet zo hangen op anderen!!!!!!!!!!
maandag 28 mei 2007 om 10:57
Heej inkies,
In je eentje winklen of op vakanties is inderdaad soms harstikke leuk. Soms zeg ik, want altijd leuk is het natuurlijk niet. En ik denk dat Flo dat bedoelt. Ze heeft bijna geen vriendinnnen en dan zul je je toch erg vaak in je uppie moeten vermaken en dat is voor de meeste mensen niet leuk!
Ik vind alleen zijn ook heerlijk en alleen winkelen ook, maar op zijn tijd en niet altijd.
In je eentje winklen of op vakanties is inderdaad soms harstikke leuk. Soms zeg ik, want altijd leuk is het natuurlijk niet. En ik denk dat Flo dat bedoelt. Ze heeft bijna geen vriendinnnen en dan zul je je toch erg vaak in je uppie moeten vermaken en dat is voor de meeste mensen niet leuk!
Ik vind alleen zijn ook heerlijk en alleen winkelen ook, maar op zijn tijd en niet altijd.
maandag 28 mei 2007 om 11:27
hey Inkies,
Ik sluit mij aan bij de reactie van super grover. Er is volgens mij wel een verschil tussen af en toe alleen winkelen, wat ik zelf ook heerlijk vind, en altijd alleen winkelen, omdat je niemand kunt vinden die met je mee wil. Het gaat juist om die momenten dat ik behoefte heb aan gezelschap.
Over het 'erop uit gaan': Opzich is dat precies wat ik doe, ik sport eens in de week in mijn eentje en ik volg een cursus karate. Maar de stap van kletsen op karateclubje naar iemand thuis uitnodigen of om te gaan winkelen oid zie ik als best groot. Ook op college praat ik natuurlijk wel met vriendinnen, maar ik mis vooral savonds een stukje gezelligheid.
Er is gelukkig ook goed nieuws,
Ik heb gepraat met een vriendin, zij bracht het onderwerp naar voren. Zij is namelijk onlangs gestopt met haar werk, wat ze bijna 3 jaar heeft gedaan. Eerder ging ze altijd na het werk stappen met haar collega's, maar nu vallen die dus weg. Het gesprek luchtte erg op en we hebben afgesproken wat meer tijd voor elkaar vrij te maken.
Ik hoop dat het gaat lukken!
Ik sluit mij aan bij de reactie van super grover. Er is volgens mij wel een verschil tussen af en toe alleen winkelen, wat ik zelf ook heerlijk vind, en altijd alleen winkelen, omdat je niemand kunt vinden die met je mee wil. Het gaat juist om die momenten dat ik behoefte heb aan gezelschap.
Over het 'erop uit gaan': Opzich is dat precies wat ik doe, ik sport eens in de week in mijn eentje en ik volg een cursus karate. Maar de stap van kletsen op karateclubje naar iemand thuis uitnodigen of om te gaan winkelen oid zie ik als best groot. Ook op college praat ik natuurlijk wel met vriendinnen, maar ik mis vooral savonds een stukje gezelligheid.
Er is gelukkig ook goed nieuws,
Ik heb gepraat met een vriendin, zij bracht het onderwerp naar voren. Zij is namelijk onlangs gestopt met haar werk, wat ze bijna 3 jaar heeft gedaan. Eerder ging ze altijd na het werk stappen met haar collega's, maar nu vallen die dus weg. Het gesprek luchtte erg op en we hebben afgesproken wat meer tijd voor elkaar vrij te maken.
Ik hoop dat het gaat lukken!
dinsdag 29 mei 2007 om 18:39
ook heel herkenbaar, ik voel me ook eens eenzaam vooral omdat al mijn vrienden een relatie hebben. Soms kan ik er tegen maar af en toe ook weer niet. Ook als je leuke verhalen hoort enzo wat ze allemaal gaan doen of je ziet ze knuffelen dan doet het me soms wel wat en wil ik ook graag een relatie. Ik gun het ze wel en ze laten me ook niet in de steek gelukkig.
