Relaties
alle pijlers
Eerste liefde kwijt...
dinsdag 12 augustus 2008 om 15:46
Dag allemaal,
Sinds een week ben ik terug van de Antillen. Heb daar bijna een half jaar gezeten met mijn vriend.
Hij voor stage ik voor een werkervaring.
Onze relatie ging al niet super goed, maar ik wou het zeker doorzetten. Bedoel als je samenwoont dan komt toch alles goed? Je bent er voor elkaar en je bent ineens heel veel met elkaar! Hoe leuk en goed is dat voor je relatie. Je leert elkaar alleen maar beter kennen.
Een vreemd land, nieuwe mensen, eerste tijd alleen op elkaar aangewezen. Helaas heeft dit onze relatie niet ten goede gedaan. Na 2 maanden vertelde hij mij dat hij niet met mij verder kon. Hij zag zijn toekomst zonder mij, omdat we te verschillend zijn. We passen niet bij elkaar en hij heeft te vaak gedacht dat het goed zou komen, te vaak mij de kans gegeven om te laten zien dat we echt bij elkaar horen. Het klopte niet meer. Hij was er klaar mij.
Wij zijn 5 jaar bij elkaar geweest. Voor ons beiden: First love.
Het heeft mij veel pijn gedaan, maar we zijn beiden niet terug gegaan naar NL. We hebben het daar af gemaakt als een stel.
Af en toe ging het echt niet goed (bevestiging dat het samen niet gaat!) maar vaak ging het ook super!
We hebben daar heel veel leuke dingen gedaan, heel veel gezien. En we hadden het zeker niet willen missen.
Vorige week terug in NL gekomen. De laatste spullen uit z'n koffer gehaald wat van mij was en hij ging naar zijn huis en ik bleef in dat van mij.
PATS een hele harde klap overkwam mij toen. Ik ben zo emotioneel geweest.
Ik heb het altijd maar vooruit geschoven in de Antillen er zo weinig mogelijk er mee bezig geweest. Ik wou het niet, het was daar immers veelste leuk.
In Nederland komt het verdriet en de verwerking wel..nergens last van gehad totdat het daadwerkelijk zo ver was.
Nu een week verder en heb hem een aantal keer gesproken, we moeten nog een keer bij elkaar komen omdat ik nog 1 keer met hem een goed gesprek wil hebben. Niet over dingen die ons misschien weer bij elkaar kunnen brengen, want dat zit er niet meer in. Maar misschien kan ik vanaf dat punt wel verder met mezelf...
Het is niet niks, je eerste liefde.....
Sinds een week ben ik terug van de Antillen. Heb daar bijna een half jaar gezeten met mijn vriend.
Hij voor stage ik voor een werkervaring.
Onze relatie ging al niet super goed, maar ik wou het zeker doorzetten. Bedoel als je samenwoont dan komt toch alles goed? Je bent er voor elkaar en je bent ineens heel veel met elkaar! Hoe leuk en goed is dat voor je relatie. Je leert elkaar alleen maar beter kennen.
Een vreemd land, nieuwe mensen, eerste tijd alleen op elkaar aangewezen. Helaas heeft dit onze relatie niet ten goede gedaan. Na 2 maanden vertelde hij mij dat hij niet met mij verder kon. Hij zag zijn toekomst zonder mij, omdat we te verschillend zijn. We passen niet bij elkaar en hij heeft te vaak gedacht dat het goed zou komen, te vaak mij de kans gegeven om te laten zien dat we echt bij elkaar horen. Het klopte niet meer. Hij was er klaar mij.
Wij zijn 5 jaar bij elkaar geweest. Voor ons beiden: First love.
Het heeft mij veel pijn gedaan, maar we zijn beiden niet terug gegaan naar NL. We hebben het daar af gemaakt als een stel.
Af en toe ging het echt niet goed (bevestiging dat het samen niet gaat!) maar vaak ging het ook super!
We hebben daar heel veel leuke dingen gedaan, heel veel gezien. En we hadden het zeker niet willen missen.
Vorige week terug in NL gekomen. De laatste spullen uit z'n koffer gehaald wat van mij was en hij ging naar zijn huis en ik bleef in dat van mij.
PATS een hele harde klap overkwam mij toen. Ik ben zo emotioneel geweest.
Ik heb het altijd maar vooruit geschoven in de Antillen er zo weinig mogelijk er mee bezig geweest. Ik wou het niet, het was daar immers veelste leuk.
In Nederland komt het verdriet en de verwerking wel..nergens last van gehad totdat het daadwerkelijk zo ver was.
Nu een week verder en heb hem een aantal keer gesproken, we moeten nog een keer bij elkaar komen omdat ik nog 1 keer met hem een goed gesprek wil hebben. Niet over dingen die ons misschien weer bij elkaar kunnen brengen, want dat zit er niet meer in. Maar misschien kan ik vanaf dat punt wel verder met mezelf...
Het is niet niks, je eerste liefde.....
dinsdag 12 augustus 2008 om 16:21
Tjonge Nathalie,
dat is niet niks inderdaad, je eerste liefde.
Ook al wist je al een tijd dat het niet ging werken, je gaat het nu echt voelen, dat gemis, nu het werkelijkheid wordt, dat je ECHT niet meer bij elkaar bent.
Knap dat jullie er zo gelijkwaardig en volwassen mee om gaan, en zelfs nog 1 gesprek gaan hebben om het af te sluiten.
Ik wens je veel sterke in de komende tijd. Je komt er wel overheen en dan wordt je eerste liefde een fijne herinnering die je kan koesteren.
Het zal wel wennen worden, en heel moeilijk, dus leidt jezelf lekker af, zoek andere mensen op, je kent het wel, de tips.
dat is niet niks inderdaad, je eerste liefde.
Ook al wist je al een tijd dat het niet ging werken, je gaat het nu echt voelen, dat gemis, nu het werkelijkheid wordt, dat je ECHT niet meer bij elkaar bent.
Knap dat jullie er zo gelijkwaardig en volwassen mee om gaan, en zelfs nog 1 gesprek gaan hebben om het af te sluiten.
Ik wens je veel sterke in de komende tijd. Je komt er wel overheen en dan wordt je eerste liefde een fijne herinnering die je kan koesteren.
Het zal wel wennen worden, en heel moeilijk, dus leidt jezelf lekker af, zoek andere mensen op, je kent het wel, de tips.
donderdag 14 augustus 2008 om 00:50
