Relaties
alle pijlers
eisen voor de perfecte man
maandag 9 november 2009 om 20:31
Na het stuk lopen van mijn zoveelste poging een relatie met (deze keer echt een super super leuke) een man, zijn mijn vriendinnen het zat
Deze keer ben ik zelf gedumpt, en daar baal ik van, want deze was echt perfect
Maar zij vinden dat ik erg snel zeur over mannen. Over dingen die hij dan niet goed doet..
Ze vinden dat ik een te hoog eisen pakket heb, dat ik te veel verwacht, dat hij allemaal dingen moet weten en doen die ik normaal acht, maar zij niet. En dan bedoel ik terug smssen, afspraken nakomen, soms een bloemetje meenemen..
Ik vind het wel meevallen, maar toch.. zij worden gek.
begrijp me niet verkeerd, ik héb inderdaad wel eens wat te 'zeuren' maar dat is meer dat ik in mijn verliefde zelf verlangend op mijn telefoon zit te turen omdat hij-nog-niet-terug-gesmst-heeft... en daar dan even over wil praten
maar ik vroeg me af of jullie ook eisen hebben voor de mannen. En wat dan? ben wel benieuwd naar gekke dingen.
ik vind het bijvoorbeeld heel erg belangrijk dat de vent een beetje inhoud heeft, met een man die geen opleiding heeft gehad en bv vrachtwagen chauffeur is, kan ik niet daten. Of als ie een kleine piemel heeft en de seks zou dus slecht zijn, dat zou voor mij reden zijn te zeuren..
Maar eisen over karakter dingen? of trekjes die hij moet hebben? Hebben jullie die?
Of ben ik de enige veel-eisende vrouw en moet ik mijn vriendinnen gelijkgeven?
Deze keer ben ik zelf gedumpt, en daar baal ik van, want deze was echt perfect
Maar zij vinden dat ik erg snel zeur over mannen. Over dingen die hij dan niet goed doet..
Ze vinden dat ik een te hoog eisen pakket heb, dat ik te veel verwacht, dat hij allemaal dingen moet weten en doen die ik normaal acht, maar zij niet. En dan bedoel ik terug smssen, afspraken nakomen, soms een bloemetje meenemen..
Ik vind het wel meevallen, maar toch.. zij worden gek.
begrijp me niet verkeerd, ik héb inderdaad wel eens wat te 'zeuren' maar dat is meer dat ik in mijn verliefde zelf verlangend op mijn telefoon zit te turen omdat hij-nog-niet-terug-gesmst-heeft... en daar dan even over wil praten
maar ik vroeg me af of jullie ook eisen hebben voor de mannen. En wat dan? ben wel benieuwd naar gekke dingen.
ik vind het bijvoorbeeld heel erg belangrijk dat de vent een beetje inhoud heeft, met een man die geen opleiding heeft gehad en bv vrachtwagen chauffeur is, kan ik niet daten. Of als ie een kleine piemel heeft en de seks zou dus slecht zijn, dat zou voor mij reden zijn te zeuren..
Maar eisen over karakter dingen? of trekjes die hij moet hebben? Hebben jullie die?
Of ben ik de enige veel-eisende vrouw en moet ik mijn vriendinnen gelijkgeven?
dinsdag 10 november 2009 om 10:35
quote:Astarte schreef op 10 november 2009 @ 10:28:
Je hóeft ook geen relatie (EN) maar als je dan wél een relatie wilt omdat je weet dat je gelukkiger bent als je je leven met iemand deelt, waarom dan zo'n achterlijk hoog eisenpakket?
Omdat verliefdheid blind maakt en je in de eerste fase door heel veel minpunten heen kijkt terwijl je je daar in 'n later stadium gegarandeerd aan gaat ergeren.
Waarom is 'n relatie voor velen de norm? Individu zijn is voor mij de norm.
Je hóeft ook geen relatie (EN) maar als je dan wél een relatie wilt omdat je weet dat je gelukkiger bent als je je leven met iemand deelt, waarom dan zo'n achterlijk hoog eisenpakket?
Omdat verliefdheid blind maakt en je in de eerste fase door heel veel minpunten heen kijkt terwijl je je daar in 'n later stadium gegarandeerd aan gaat ergeren.
Waarom is 'n relatie voor velen de norm? Individu zijn is voor mij de norm.
dinsdag 10 november 2009 om 10:46
Maar elninjoo als je eenmaal op het punt gekomen bent dat je heel goed weet wat je wil, wat wel of niet gezond voor je is etc, geleerd hebt van ervaringen, dan kan je ondertussen toch ook weleens op jezelf gaan vertrouwen dat je wel door je verliefd heid heen kan kijken naar de ander, naar de relatie, of het wel of niet goed voor je is?
Ik begrijp overigens ook niet waarom de norm voor velen een relatie is. Hoe vaak ik wel niet heb horen zeggen, ben je nog niet aan de man? Joh het komt ooit vast wel goed met je.
Eh?!
Ik begrijp overigens ook niet waarom de norm voor velen een relatie is. Hoe vaak ik wel niet heb horen zeggen, ben je nog niet aan de man? Joh het komt ooit vast wel goed met je.
Eh?!
dinsdag 10 november 2009 om 10:53
Tja, de overgrote meerderheid wíl ook gewoon een relatie, daarom is het de norm. Ik ken zelf geen mensen die vrijgezel zijn en dat willen blijven, alle vrijgezellen die ik ken zijn toch op zoek naar een partner. Niet dat een partner nou nodig is om gelukkig te worden, als vrijgezel kun je ook gelukkig zijn en sommige mensen zullen gelukkiger zijn zónder partner dan mét. Maar feit blijft dat de overgrote meerdeheid van de mensen liever wél een partner heeft dan geen. Zelfs zo erg dat ze blijven hangen aan een totaal ongeschikte partner, terwijl ze als vrijgezel beter af zouden zijn.
Ik zou een ontzettend slechte vrijgezel zijn. Ik vind het met z'n tweeen veel leuker dan alleen. Ben in mijn volwassen leven ook nog nooit vrijgezel geweest Al was ik dan wel de hele tijd met dezelfde man.
En Stoeptegel: als je een man hebt gaan ze zeuren over kinderen, als je te vroeg een man hebt gaan ze zeuren over dat je te jong bent, mensen zeuren nou eenmaal altijd. Tenzij je exact 25 bent als je je man tegenkomt, 28 als je gaat trouwen, 29 als je je eerste kind werpt, 2 dagen gaat werken en een Volvo en een golden retriever neemt.... Als je ook maar íets van die norm afwijkt krijg je commentaar
Ik zou een ontzettend slechte vrijgezel zijn. Ik vind het met z'n tweeen veel leuker dan alleen. Ben in mijn volwassen leven ook nog nooit vrijgezel geweest Al was ik dan wel de hele tijd met dezelfde man.
En Stoeptegel: als je een man hebt gaan ze zeuren over kinderen, als je te vroeg een man hebt gaan ze zeuren over dat je te jong bent, mensen zeuren nou eenmaal altijd. Tenzij je exact 25 bent als je je man tegenkomt, 28 als je gaat trouwen, 29 als je je eerste kind werpt, 2 dagen gaat werken en een Volvo en een golden retriever neemt.... Als je ook maar íets van die norm afwijkt krijg je commentaar
dinsdag 10 november 2009 om 10:59
Eigenlijk heb ik niet zoveel eisen. Wel voorkeuren, maar ik stap zonder lijst in de hand op nieuwe mensen af.
Intelligentie is wel een pré. Dan bedoel ik niet dat iemand veel geleerd moet hebben, maar hij moet wel mijn humur snappen en zelf ook humor hebben.
Verder ben ik heel blij als iemand mij begrijpt en waardeert. Dat lijkt me een goede basis.
Of ie dan rookt of niet, een volle haardos heeft of een kale kop... doet er verder weinig toe.
Intelligentie is wel een pré. Dan bedoel ik niet dat iemand veel geleerd moet hebben, maar hij moet wel mijn humur snappen en zelf ook humor hebben.
Verder ben ik heel blij als iemand mij begrijpt en waardeert. Dat lijkt me een goede basis.
Of ie dan rookt of niet, een volle haardos heeft of een kale kop... doet er verder weinig toe.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
dinsdag 10 november 2009 om 11:10
Wat maakt het nou uit of verliefdheid de eerste periode blind maakt? Als je niet gelijk samen een huis koopt, een samenlevingscontract aangaat of zwanger wordt dan is dat toch helemaal niet erg.
Het is alleen erg als je haast hebt lijkt me. De vrijgezelle mannen die ik ken zijn doorgaans allergisch voor haast op die vlakken, dus dat heb je best wel in eigen hand lijkt me.
Een aantal vrijgezelle vrouwen die ik ken hebben ook eisenlijsten, hij moet ongeveer goddelijk zijn, en de enige eis die ze wel makkelijk opzij lijken te zetten is de eis dat ie vrij moet zijn. zo heeft de knapste tandarts van de stad (heeft vrouw + kindjes)ongeveer iedere 35+ vrouw die ik ken gehad, voor d'rbij.
Het is alleen erg als je haast hebt lijkt me. De vrijgezelle mannen die ik ken zijn doorgaans allergisch voor haast op die vlakken, dus dat heb je best wel in eigen hand lijkt me.
Een aantal vrijgezelle vrouwen die ik ken hebben ook eisenlijsten, hij moet ongeveer goddelijk zijn, en de enige eis die ze wel makkelijk opzij lijken te zetten is de eis dat ie vrij moet zijn. zo heeft de knapste tandarts van de stad (heeft vrouw + kindjes)ongeveer iedere 35+ vrouw die ik ken gehad, voor d'rbij.
dinsdag 10 november 2009 om 11:13
Ik geloof ook niet zo in die eisenlijstjes. Ik heb een vriendin die ook een heel eisenpakket had, ze had de een na de andere date maar steeds was er wel iets onbenulligs waardoor hij weer werd afgewezen. Tja niemand is perfect en als je wilt kun je altijd wel een minpuntje vinden! Als je iemand echt leuk vindt interesseert het je weinig dat hij niet de juiste schoenen aanheeft hoor. Maar goed, die vriendin was ook wel heel hard op zoek naar 'the one' terwijl ze nog niet happy was met haarzelf. Zij liet haar levensgeluk afhangen van een relatie. Ik denk als je dat doet je het nooit zult vinden. Je zult eerst gelukkig moeten leren zijn zonder relatie.
Mijn ervaring is dat je uiteindelijk toch op een ander type valt dan beschreven op je eisenlijst. Uiteindelijk draait het zeker om de chemie, de klik!
Pas als die er is ga je verder kijken, soms moet je je verwachtingspatroon bijschaven en blijkt het helemaal niet zo erg om toch datgene te hebben wat je altijd verafschuwde. Misschien heeft het zelfs wel voordelen!
Ik dacht altijd dat je eerst iemand aantrekkelijk moest vinden (vlinders!) en pas dan kwam het innerlijk. Had nooit gehad dat ik alleen op iemands innerlijk verliefd werd. Mijn huidige vriend kon ik al langer voordat we wat kregen, we waren vrienden. Ik vond hem er wel goed uitzien maar niet dat ik hem bekeek als relatiemateriaal of dat ik vlinders kreeg. Gewoon niet lelijk, klaar. Toen ik hem nog beter leerde kennen en we goed met elkaar konden praten (wat dieper), lachen en ik me (heel belangrijk) veilig bij hem voelde en echt mezelf kon zijn kreeg ik steeds meer kriebels en uiteindelijk moest ik toegeven echt verliefd te zijn geworden! Dat heeft zeker een jaar geduurd. Sindsdien weet ik dat liefde ook kan groeien, het hoeft niet gelijk op de eerste date raak te zijn, het kan ook gewoon goed klikken waardoor een vriendschap ontstaat en later misschien wel meer als je iemand beter leert kennen. Naar mijn idee is het heel belangrijk dat je elkaar qua karakter aanvult en op een lijn ligt wat betreft ideeën over de toekomst (wel of geen kinderen bijv.).
Mijn ervaring is dat je uiteindelijk toch op een ander type valt dan beschreven op je eisenlijst. Uiteindelijk draait het zeker om de chemie, de klik!
Pas als die er is ga je verder kijken, soms moet je je verwachtingspatroon bijschaven en blijkt het helemaal niet zo erg om toch datgene te hebben wat je altijd verafschuwde. Misschien heeft het zelfs wel voordelen!
Ik dacht altijd dat je eerst iemand aantrekkelijk moest vinden (vlinders!) en pas dan kwam het innerlijk. Had nooit gehad dat ik alleen op iemands innerlijk verliefd werd. Mijn huidige vriend kon ik al langer voordat we wat kregen, we waren vrienden. Ik vond hem er wel goed uitzien maar niet dat ik hem bekeek als relatiemateriaal of dat ik vlinders kreeg. Gewoon niet lelijk, klaar. Toen ik hem nog beter leerde kennen en we goed met elkaar konden praten (wat dieper), lachen en ik me (heel belangrijk) veilig bij hem voelde en echt mezelf kon zijn kreeg ik steeds meer kriebels en uiteindelijk moest ik toegeven echt verliefd te zijn geworden! Dat heeft zeker een jaar geduurd. Sindsdien weet ik dat liefde ook kan groeien, het hoeft niet gelijk op de eerste date raak te zijn, het kan ook gewoon goed klikken waardoor een vriendschap ontstaat en later misschien wel meer als je iemand beter leert kennen. Naar mijn idee is het heel belangrijk dat je elkaar qua karakter aanvult en op een lijn ligt wat betreft ideeën over de toekomst (wel of geen kinderen bijv.).
dinsdag 10 november 2009 om 11:15
Ik weet even niet meer wie het schreef (en ben te lui om terug te bladeren), maar ik ben het heel erg eens met het statement dat je geen eisen moet hebben maar dat voorkeuren natuurlijk wel bestaan.
Eisen is dwingend, voorkeur hebben is nog enigzins flexibel. En zo is het leven nou eenmaal. Ik heb nooit echt eisen gehad, ben ook nooit op zoek geweest naar de perfecte man. Mijn vriend zou ook nooit door de ballotage-commissie zijn gekomen als ik dat wel had gehad. Maar BLIJ dat ik met hem ben!
Wat ik me trouwens wel eens afvraag, door wat ik hier lees en om me heen hoor en zie, hebben mensen een relatie om de persoon, of de persoon om de relatie? Mijn relatie met mijn vriend is ontstaan uit het gevoel dat ik bij hem wilde zijn. Bij hem wilde horen. Ik mijn tijd gewoon het aller- allerliefste met hem doorbracht. Niet omdat ik een vriendje-vacature had waar ik de best mogelijke kandidaat voor zocht. En lekker belangrijk dan of ie witte sokken draagt of een wasbordje heeft. Ben ik dan zo raar?
Weer een andere vraag die bij me opkomt, kennen mensen in relaties elkaar wel echt? Ik prijs mezelf nog elke dag gelukkig met het feit dat ik m'n vriend lekker 'ouderwets' eerst heel goed heb kunnen leren kennen voordat we iets kregen (ben trouwens begin 20, dat jullie niet denken dat oma hier zit te verkondigen hoe goed het vroeger wel niet was). Maar tegenwoordig lijkt het wel of mensen eerst een relatie krijgen gebaseerd op een eerste indruk (lang, blond, humor, wasbordje) en elkaar dan pas leren kennen (betrouwbaar, lief, interessant, fijn, stabiel). Tsja, dat is dan natuurlijk heel risicovol. Niet dat het niet goed kan gaan hoor en heb het zelf natuurlijk ook al meegemaakt. Maar werkt het tegenwoordig zo?
Sorry dat ik afdwaal, maar dit is een onderwerp waar ik het met een vriendin vaak over heb. Als het teveel off-topic is open ik er wel een nieuw topic voor. Ik wil gewoon graag weten hoe mensen hier over denken.
Eisen is dwingend, voorkeur hebben is nog enigzins flexibel. En zo is het leven nou eenmaal. Ik heb nooit echt eisen gehad, ben ook nooit op zoek geweest naar de perfecte man. Mijn vriend zou ook nooit door de ballotage-commissie zijn gekomen als ik dat wel had gehad. Maar BLIJ dat ik met hem ben!
Wat ik me trouwens wel eens afvraag, door wat ik hier lees en om me heen hoor en zie, hebben mensen een relatie om de persoon, of de persoon om de relatie? Mijn relatie met mijn vriend is ontstaan uit het gevoel dat ik bij hem wilde zijn. Bij hem wilde horen. Ik mijn tijd gewoon het aller- allerliefste met hem doorbracht. Niet omdat ik een vriendje-vacature had waar ik de best mogelijke kandidaat voor zocht. En lekker belangrijk dan of ie witte sokken draagt of een wasbordje heeft. Ben ik dan zo raar?
Weer een andere vraag die bij me opkomt, kennen mensen in relaties elkaar wel echt? Ik prijs mezelf nog elke dag gelukkig met het feit dat ik m'n vriend lekker 'ouderwets' eerst heel goed heb kunnen leren kennen voordat we iets kregen (ben trouwens begin 20, dat jullie niet denken dat oma hier zit te verkondigen hoe goed het vroeger wel niet was). Maar tegenwoordig lijkt het wel of mensen eerst een relatie krijgen gebaseerd op een eerste indruk (lang, blond, humor, wasbordje) en elkaar dan pas leren kennen (betrouwbaar, lief, interessant, fijn, stabiel). Tsja, dat is dan natuurlijk heel risicovol. Niet dat het niet goed kan gaan hoor en heb het zelf natuurlijk ook al meegemaakt. Maar werkt het tegenwoordig zo?
Sorry dat ik afdwaal, maar dit is een onderwerp waar ik het met een vriendin vaak over heb. Als het teveel off-topic is open ik er wel een nieuw topic voor. Ik wil gewoon graag weten hoe mensen hier over denken.
dinsdag 10 november 2009 om 12:03
quote:Vl43inder schreef op 10 november 2009 @ 11:10:
Wat maakt het nou uit of verliefdheid de eerste periode blind maakt? Als je niet gelijk samen een huis koopt, een samenlevingscontract aangaat of zwanger wordt dan is dat toch helemaal niet erg.
Het is alleen erg als je haast hebt lijkt me. De vrijgezelle mannen die ik ken zijn doorgaans allergisch voor haast op die vlakken, dus dat heb je best wel in eigen hand lijkt me.
Een aantal vrijgezelle vrouwen die ik ken hebben ook eisenlijsten, hij moet ongeveer goddelijk zijn, en de enige eis die ze wel makkelijk opzij lijken te zetten is de eis dat ie vrij moet zijn. zo heeft de knapste tandarts van de stad (heeft vrouw + kindjes)ongeveer iedere 35+ vrouw die ik ken gehad, voor d'rbij.Ik zeg gatverdamme. Zowel die tandarts als al zijn scharrels zijn kennelijk niet goed bij hun hoofd.
Wat maakt het nou uit of verliefdheid de eerste periode blind maakt? Als je niet gelijk samen een huis koopt, een samenlevingscontract aangaat of zwanger wordt dan is dat toch helemaal niet erg.
Het is alleen erg als je haast hebt lijkt me. De vrijgezelle mannen die ik ken zijn doorgaans allergisch voor haast op die vlakken, dus dat heb je best wel in eigen hand lijkt me.
Een aantal vrijgezelle vrouwen die ik ken hebben ook eisenlijsten, hij moet ongeveer goddelijk zijn, en de enige eis die ze wel makkelijk opzij lijken te zetten is de eis dat ie vrij moet zijn. zo heeft de knapste tandarts van de stad (heeft vrouw + kindjes)ongeveer iedere 35+ vrouw die ik ken gehad, voor d'rbij.Ik zeg gatverdamme. Zowel die tandarts als al zijn scharrels zijn kennelijk niet goed bij hun hoofd.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
dinsdag 10 november 2009 om 12:07
quote:Maar tegenwoordig lijkt het wel of mensen eerst een relatie krijgen gebaseerd op een eerste indruk (lang, blond, humor, wasbordje) en elkaar dan pas leren kennen (betrouwbaar, lief, interessant, fijn, stabiel).uiterlijk vind ik relatief onbelangrijk, het gaat juist om eigenschappen en levenswensen die bij elkaar moeten passen en pas als je elkaar langer kent zul je daarbij ook nog ondervinden of ie dan ook nog betrouwbaar is
dinsdag 10 november 2009 om 12:09
Wolkjemelk, ik vind het wel een goede vraag.
Ik heb weinig ervaring met relaties. Wel met het ontmoeten van personen, elkaar wel of niet leuk vinden, soms sex met die mensen... Maar ik ben iemand die een 'leuk persoon' niet automatisch relatiemateriaal vind, voor mezelf.
Ik ben ook zeker niet de makkelijkste persoon om mee om te gaan. Al lijkt dat voor anderen soms wel zo. (aardig, etc... pas als mensen me begrijpen zien ze dat er ook een andere kant bij hoort, maar die show ik niet aan vage kennissen of oppervlakkige 'vrienden')
Het kan zijn dat iemand mij leuk vindt en meer wil enzo, en dat ik denk: Ho je kent me niet eens.
Andersom, als iemand snel door de buitenkant heen prikt en me echt door heeft, kan ik daar erg van onder de indruk zijn (en soms in één klap verliefd, ook al is zo iemand een werkloze alcoholist, bij wijze van spreken)
Ik heb wel het idee dat veel anderen veel makkelijker een relatie beginnen. Soms ook mijns inziens veel te makkelijk de stap zetten naar een gezamenlijke toekomst (samen huis kopen etc) zonder dat ze weten wat ze nu precies verwachten van de relatie.
Is dit een antwoord op je vraag?
Ik heb weinig ervaring met relaties. Wel met het ontmoeten van personen, elkaar wel of niet leuk vinden, soms sex met die mensen... Maar ik ben iemand die een 'leuk persoon' niet automatisch relatiemateriaal vind, voor mezelf.
Ik ben ook zeker niet de makkelijkste persoon om mee om te gaan. Al lijkt dat voor anderen soms wel zo. (aardig, etc... pas als mensen me begrijpen zien ze dat er ook een andere kant bij hoort, maar die show ik niet aan vage kennissen of oppervlakkige 'vrienden')
Het kan zijn dat iemand mij leuk vindt en meer wil enzo, en dat ik denk: Ho je kent me niet eens.
Andersom, als iemand snel door de buitenkant heen prikt en me echt door heeft, kan ik daar erg van onder de indruk zijn (en soms in één klap verliefd, ook al is zo iemand een werkloze alcoholist, bij wijze van spreken)
Ik heb wel het idee dat veel anderen veel makkelijker een relatie beginnen. Soms ook mijns inziens veel te makkelijk de stap zetten naar een gezamenlijke toekomst (samen huis kopen etc) zonder dat ze weten wat ze nu precies verwachten van de relatie.
Is dit een antwoord op je vraag?
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
dinsdag 10 november 2009 om 12:18
Wolkjemelk, ik was nog maar heel jong toen ik mijn man leerde kennen, hij was net in de twintig en ik nog lang geen twintig. En ja, ik viel meteen op hem, zonder hem te kennen. Smoorverliefd was ik, na 15 minuten stonden we te zoenen, we kenden elkaar totaal niet.
En inmiddels zijn we meer dan 10 jaar verder en nog steeds gelukkig. Ik kan absoluut niet verliefd worden op iemand die ik al een tijd ken. Ik weet binnen 10 seconden of iemand een potentieel liefdesobject is of niet. Iemand al maanden kennen en er dan verliefd op worden is mij geheel onbekend.
Ik durf ook te stellen dat hoe je elkaar leert kennen of hoe snel je iets met elkaar krijgt niets zegt over hoe goed je elkaar kent. Ik ken mijn man heel erg goed, en hij mij ook, inmiddels. Maar toen we net wat kregen wist ik niet eens zijn achternaam. Maar gaandeweg leer je elkaar wel kennen en dan besluit je of het wel of niet wat voor je is.
En inmiddels zijn we meer dan 10 jaar verder en nog steeds gelukkig. Ik kan absoluut niet verliefd worden op iemand die ik al een tijd ken. Ik weet binnen 10 seconden of iemand een potentieel liefdesobject is of niet. Iemand al maanden kennen en er dan verliefd op worden is mij geheel onbekend.
Ik durf ook te stellen dat hoe je elkaar leert kennen of hoe snel je iets met elkaar krijgt niets zegt over hoe goed je elkaar kent. Ik ken mijn man heel erg goed, en hij mij ook, inmiddels. Maar toen we net wat kregen wist ik niet eens zijn achternaam. Maar gaandeweg leer je elkaar wel kennen en dan besluit je of het wel of niet wat voor je is.
dinsdag 10 november 2009 om 12:21
@ Moonlight: ja voor een deel wel. Ik herken vooral heel erg het gevoel van 'je kent me niet eens' als ik net met iemand aan het aanklooien was en die persoon ineens deed alsof ik een onmisbaar deel van z'n leven was, hoe kan dat in godsnaam?!
Waar ik me gewoon elke keer over verbaas, is dat mensen een relatie lijken te zien als een vacature. Daarvoor heb je een aantal kandidaten en degene die het beste cv heeft (en natuurlijk de baan ook wil) mag het komen proberen. Ik zie dat in ieder geval bij een aantal vriendinnen. Het voelt zo geforceerd. Ik persoonlijk vind dat geen (goede) basis voor een relatie. Bij een baan werkt dat misschien, maar het gaat hier om liefde!
Natuurlijk heb ik het zo ook geprobeerd (het is tegenwoordig de standaard geloof ik), maar het heeft voor mij nooit gewerkt. Hoe goed het ook ging, ik kreeg altijd een soort 'mijn vriendinnen ken ik beter dus waarom ben jij ineens zo bijzonder' - jeuk. Het klinkt heel stom als ik het opschrijf, maar hoe kan iemand die je nauwelijks kent zo'n belangrijke rol in je leven gaan spelen?! Boven je vrienden, familie en hobbies stellen? Natuurlijk kan je verliefd zijn en natuurlijk kan het groeien, maar feit blijft toch dat je elkaar nauwelijks kent? Dit is trouwens absoluut geen aanval op mensen of relaties of wat dan ook. Zoals ik zei, ik heb het ook zo gedaan. Het verbaast me niet dat mensen het zo doen. Het verbaast me dat het blijkbaar zo gaat.
Waar ik me gewoon elke keer over verbaas, is dat mensen een relatie lijken te zien als een vacature. Daarvoor heb je een aantal kandidaten en degene die het beste cv heeft (en natuurlijk de baan ook wil) mag het komen proberen. Ik zie dat in ieder geval bij een aantal vriendinnen. Het voelt zo geforceerd. Ik persoonlijk vind dat geen (goede) basis voor een relatie. Bij een baan werkt dat misschien, maar het gaat hier om liefde!
Natuurlijk heb ik het zo ook geprobeerd (het is tegenwoordig de standaard geloof ik), maar het heeft voor mij nooit gewerkt. Hoe goed het ook ging, ik kreeg altijd een soort 'mijn vriendinnen ken ik beter dus waarom ben jij ineens zo bijzonder' - jeuk. Het klinkt heel stom als ik het opschrijf, maar hoe kan iemand die je nauwelijks kent zo'n belangrijke rol in je leven gaan spelen?! Boven je vrienden, familie en hobbies stellen? Natuurlijk kan je verliefd zijn en natuurlijk kan het groeien, maar feit blijft toch dat je elkaar nauwelijks kent? Dit is trouwens absoluut geen aanval op mensen of relaties of wat dan ook. Zoals ik zei, ik heb het ook zo gedaan. Het verbaast me niet dat mensen het zo doen. Het verbaast me dat het blijkbaar zo gaat.
dinsdag 10 november 2009 om 12:23
Mijn relatie is overigens geen seconde risicovol geweest en ik heb daar ook nooit over getwijfeld. Als het niet leuk was geweest, onze eerste nuchtere date bij daglicht , dan was er gewoon geen tweede date gekomen en was het daarbij gebleven. Maar het voelde gewoon goed, het klikte. En dan ga ik af op mijn gevoel. Maar nou moet ik zeggen dat we ondanks onze leeftijden al wel vrij snel (lees: binnen een paar maanden) wisten dat we aardig hetzelfde toekomstbeeld hadden bijvoorbeeld. Ik was 17 toen ik echt al wel wist dat mijn huidige man kinderen wilde, ookal duurde het nog járen voordat die er echt kwamen. En ik had ook vrij snel duidelijk welke dingen ik absoluut níet wilde in een relatiem, was 1 van die dingen aan de orde geweest dan was het einde verhaal geworden.
En daarbij, elke relatie is 'een risico' al ken je elkaar 10 jaar voordat je ergens aan begint. Relaties zijn gebaseerd op vertrouwen en dat blijft een gevoel en geen feitelijke toestand.
En daarbij, elke relatie is 'een risico' al ken je elkaar 10 jaar voordat je ergens aan begint. Relaties zijn gebaseerd op vertrouwen en dat blijft een gevoel en geen feitelijke toestand.
dinsdag 10 november 2009 om 12:24
quote:Digitalis schreef op 09 november 2009 @ 21:06:
Ik denk dat het meer met realisme te maken heeft tijgermeisje. Dat wordt weleens ten onrechte verward met pessimisme, maar dat is dan maar zo.
Ik stel geen eisen aan koken enzo. Ik kan niet goed koken maar met die perfecte man is een opwarmmaaltijd ook meer dan prima. Met de perfecte man kun je de hele dag op de bank zitten, praten, knuffelen, neuken. Met de perfecte man hoef je de wereld niet over, het is al leuk om bij elkaar te zijn. Uiteraard zou het leuk zijn om de wereld over te reizen maar het gaat om die basis voor mij.
Mijn ideale man is trouwens iemand met enorm veel humor en juist een sarcastisch cynisch iemand. Van een positivo word ik moorddadig. Koken vind ik onbelangrijk, uit eten kan ook of magnetronvoer. Sport? Moet 'ie lekker zelf weten.
En sja, veel mensen hebben echt het idee dat het andere geslacht juist op hen zit te wachten. Face it, dat is niet zo.
Vrouw naar mijn hart!!
Het is een illusie te verwachten dat die perfecte partner je gelukkig zal maken als je dat geluk zelf nog niet hebt gevonden. Het geluk samen delen geeft wel een extra mooi gevoel.
En natuurlijk zijn daarbij belangrijke eigenschappen van een partner gewenst (groot gereedschap, mooie ogen, humor, zelfspot), maar ook juist die imperfecties kunnen iemand bijzonder aantrekkelijk maken.
Ik geloof er dus niet in dat iedereen gelukkig zou zijn als hij/zij de perfecte partner kon ontwerpen en daarmee samenleven.
Ik denk dat het meer met realisme te maken heeft tijgermeisje. Dat wordt weleens ten onrechte verward met pessimisme, maar dat is dan maar zo.
Ik stel geen eisen aan koken enzo. Ik kan niet goed koken maar met die perfecte man is een opwarmmaaltijd ook meer dan prima. Met de perfecte man kun je de hele dag op de bank zitten, praten, knuffelen, neuken. Met de perfecte man hoef je de wereld niet over, het is al leuk om bij elkaar te zijn. Uiteraard zou het leuk zijn om de wereld over te reizen maar het gaat om die basis voor mij.
Mijn ideale man is trouwens iemand met enorm veel humor en juist een sarcastisch cynisch iemand. Van een positivo word ik moorddadig. Koken vind ik onbelangrijk, uit eten kan ook of magnetronvoer. Sport? Moet 'ie lekker zelf weten.
En sja, veel mensen hebben echt het idee dat het andere geslacht juist op hen zit te wachten. Face it, dat is niet zo.
Vrouw naar mijn hart!!
Het is een illusie te verwachten dat die perfecte partner je gelukkig zal maken als je dat geluk zelf nog niet hebt gevonden. Het geluk samen delen geeft wel een extra mooi gevoel.
En natuurlijk zijn daarbij belangrijke eigenschappen van een partner gewenst (groot gereedschap, mooie ogen, humor, zelfspot), maar ook juist die imperfecties kunnen iemand bijzonder aantrekkelijk maken.
Ik geloof er dus niet in dat iedereen gelukkig zou zijn als hij/zij de perfecte partner kon ontwerpen en daarmee samenleven.
dinsdag 10 november 2009 om 12:28
@ Astarte: Eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat 'het gevoel' er bij mijn vriend en mij wel al vanaf het begin was. De omstandigheden lieten het niet toe dat we er iets mee deden dus namen we genoegen met vriendschap. Dus ik herken ook absoluut wat jij zegt over dat je binnen 10 seconden weet of iemand relatiemateriaal is. En wie niet, haha.
Misschien ben ik ook wel te stellig geweest in mijn bewering hoe het zit met mijn vriend en ik. Als het had gekund, waren we waarschijnlijk meteen op elkaar gedoken! En dan was het waarschijnlijk ook goed gekomen. Wat goed zit, zit goed. Daar ben ik ook van overtuigd. Neemt niet weg dat ik me rijk prijs dat we elkaar zo goed hebben kunnen leren kennen zonder de 'oh mijn god hij smst niet binnen een uur terug' - hysterie die ik om me heen zie.
Misschien ben ik ook wel te stellig geweest in mijn bewering hoe het zit met mijn vriend en ik. Als het had gekund, waren we waarschijnlijk meteen op elkaar gedoken! En dan was het waarschijnlijk ook goed gekomen. Wat goed zit, zit goed. Daar ben ik ook van overtuigd. Neemt niet weg dat ik me rijk prijs dat we elkaar zo goed hebben kunnen leren kennen zonder de 'oh mijn god hij smst niet binnen een uur terug' - hysterie die ik om me heen zie.
dinsdag 10 november 2009 om 12:31
dinsdag 10 november 2009 om 12:35
Hmmm... misschien moet ik dan maar andere vriendinnen gaan zoeken!
Tsja en op zo'n forum kan je ook eigenlijk niet anders verwachten. Mensen komen daar natuurlijk vooral naartoe om te vragen/klagen/zagen over relaties. Of om daarmee te helpen natuurlijk. Al met al vertekend beeld, maar daardoor kwamen deze gedachten bij me op...
Tsja en op zo'n forum kan je ook eigenlijk niet anders verwachten. Mensen komen daar natuurlijk vooral naartoe om te vragen/klagen/zagen over relaties. Of om daarmee te helpen natuurlijk. Al met al vertekend beeld, maar daardoor kwamen deze gedachten bij me op...
dinsdag 10 november 2009 om 13:04
Grappig wat er gezegd wordt over dat 'kennen'. (mijn vriendinnen ken ik al langer, etc)
Ik heb soms bij nieuwe mensen (mannen of vrouwen) het gevoel: Tjee, wat lijk je op mij. Heel zelden hoor, maar het kan gebeuren. Dat ik juist weer zie wat er tussen mij en sommige vriendinnen mist (want ze zeggen het niet, maar vinden mij een raar wezen af en toe.. dat weet ik)
Heb wel eens iemand ontmoet waar ik zoveel overeenkomsten mee had, op dat moment. Bizar. Noemde ik een paar reizen op die ik gemaakt had, ja, hij ook. Mijn vakkenpakket van de middelbare school (ja sorry het was in die tijd): Ja hij had hetzelfde.
En meer van die dingen. En het ging natuurlijk niet om die feitjes, maar hoe makkelijk ik ook dingen vertelde over mezelf, omdat we elkaar goed begrepen.
Bleek overigens een lul te zijn. Naar persoon. Dat hadden we dan weer niet als overeenkomst *engeltjessmiley*
Ik heb soms bij nieuwe mensen (mannen of vrouwen) het gevoel: Tjee, wat lijk je op mij. Heel zelden hoor, maar het kan gebeuren. Dat ik juist weer zie wat er tussen mij en sommige vriendinnen mist (want ze zeggen het niet, maar vinden mij een raar wezen af en toe.. dat weet ik)
Heb wel eens iemand ontmoet waar ik zoveel overeenkomsten mee had, op dat moment. Bizar. Noemde ik een paar reizen op die ik gemaakt had, ja, hij ook. Mijn vakkenpakket van de middelbare school (ja sorry het was in die tijd): Ja hij had hetzelfde.
En meer van die dingen. En het ging natuurlijk niet om die feitjes, maar hoe makkelijk ik ook dingen vertelde over mezelf, omdat we elkaar goed begrepen.
Bleek overigens een lul te zijn. Naar persoon. Dat hadden we dan weer niet als overeenkomst *engeltjessmiley*
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
dinsdag 10 november 2009 om 13:05
quote:wolkjemelk schreef op 10 november 2009 @ 12:28:
Misschien ben ik ook wel te stellig geweest in mijn bewering hoe het zit met mijn vriend en ik. Als het had gekund, waren we waarschijnlijk meteen op elkaar gedoken! En dan was het waarschijnlijk ook goed gekomen. Wat goed zit, zit goed. Daar ben ik ook van overtuigd. Neemt niet weg dat ik me rijk prijs dat we elkaar zo goed hebben kunnen leren kennen zonder de 'oh mijn god hij smst niet binnen een uur terug' - hysterie die ik om me heen zie.Mocht iemand mij daar ooit op betrappen hier op het forum... vertel mij dan aub dat ik een half uur onder de koude douche moet gaan staan...
Misschien ben ik ook wel te stellig geweest in mijn bewering hoe het zit met mijn vriend en ik. Als het had gekund, waren we waarschijnlijk meteen op elkaar gedoken! En dan was het waarschijnlijk ook goed gekomen. Wat goed zit, zit goed. Daar ben ik ook van overtuigd. Neemt niet weg dat ik me rijk prijs dat we elkaar zo goed hebben kunnen leren kennen zonder de 'oh mijn god hij smst niet binnen een uur terug' - hysterie die ik om me heen zie.Mocht iemand mij daar ooit op betrappen hier op het forum... vertel mij dan aub dat ik een half uur onder de koude douche moet gaan staan...
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
woensdag 11 november 2009 om 11:10
quote:wolkjemelk schreef op 10 november 2009 @ 12:21:
Waar ik me gewoon elke keer over verbaas, is dat mensen een relatie lijken te zien als een vacature. Daarvoor heb je een aantal kandidaten en degene die het beste cv heeft (en natuurlijk de baan ook wil) mag het komen proberen. Ik zie dat in ieder geval bij een aantal vriendinnen. Het voelt zo geforceerd. Ik persoonlijk vind dat geen (goede) basis voor een relatie. Bij een baan werkt dat misschien, maar het gaat hier om liefde!
Natuurlijk heb ik het zo ook geprobeerd (het is tegenwoordig de standaard geloof ik), maar het heeft voor mij nooit gewerkt. Hoe goed het ook ging, ik kreeg altijd een soort 'mijn vriendinnen ken ik beter dus waarom ben jij ineens zo bijzonder' - jeuk. Het klinkt heel stom als ik het opschrijf, maar hoe kan iemand die je nauwelijks kent zo'n belangrijke rol in je leven gaan spelen?! Boven je vrienden, familie en hobbies stellen? Natuurlijk kan je verliefd zijn en natuurlijk kan het groeien, maar feit blijft toch dat je elkaar nauwelijks kent? Dit is trouwens absoluut geen aanval op mensen of relaties of wat dan ook. Zoals ik zei, ik heb het ook zo gedaan. Het verbaast me niet dat mensen het zo doen. Het verbaast me dat het blijkbaar zo gaat.
Ha, wat een mooie vergelijking met een vacature. Ik denk dat sommige vrouwen er idd zo mee om gaan. Voor mij geldt dat niet. Ik had er niet op gerekend een nieuwe liefde tegen het lijf te lopen en onverwachts gebeurde het. Het begon bij ons met aantrekkingskracht en stukje bij beetje leren we elkaar beter kennen. Na een tijdje blijkt dan vanzelf of je voldoende overeenkomsten hebt. Het lijkt wel alsof het bij veel vrouwen andersom is. Ik vraag me af in hoeverre aantrekkingskracht en verliefdheid dan nog een rol spelen want het lijkt wel heel rationeel als de man wordt afgerekend op zijn 'cv' en ambities.
Als ik de reacties zo lees dan valt het me ook op dat de normen die vrouwen zelf hebben, op de man worden geprojecteerd. Zo van: ik ben ambitieus, dus moet hij het ook zijn. Ik vind dat niet een manier om iemand de ruimte te geven zichzelf te zijn, integendeel, de man moet zich blijkbaar voegen naar de normen van de vrouw. Dat kan in een relatie nooit lang goed gaan denk ik.
Over het tweede stukje: ik denk dat een relatie juist alleen maar werkt als je je relatie boven het andere stelt. Zelfs als je elkaar nog maar kort kent. Dat is ook het mooie van liefde: je gaat er vol voor (of niet...). En het betekent een nieuwe balans vinden met andere dingen in je leven, zoals vriendschappen en hobby's.
Mijn eerste vriend liet stelselmatig allerlei andere dingen voor gaan, zoals zijn vrienden, sport en werk. Onze relatie was de sluitpost in zijn agenda. Ik wilde het wel graag anders maar hij was niet bereid tot verandering.
Waar ik me gewoon elke keer over verbaas, is dat mensen een relatie lijken te zien als een vacature. Daarvoor heb je een aantal kandidaten en degene die het beste cv heeft (en natuurlijk de baan ook wil) mag het komen proberen. Ik zie dat in ieder geval bij een aantal vriendinnen. Het voelt zo geforceerd. Ik persoonlijk vind dat geen (goede) basis voor een relatie. Bij een baan werkt dat misschien, maar het gaat hier om liefde!
Natuurlijk heb ik het zo ook geprobeerd (het is tegenwoordig de standaard geloof ik), maar het heeft voor mij nooit gewerkt. Hoe goed het ook ging, ik kreeg altijd een soort 'mijn vriendinnen ken ik beter dus waarom ben jij ineens zo bijzonder' - jeuk. Het klinkt heel stom als ik het opschrijf, maar hoe kan iemand die je nauwelijks kent zo'n belangrijke rol in je leven gaan spelen?! Boven je vrienden, familie en hobbies stellen? Natuurlijk kan je verliefd zijn en natuurlijk kan het groeien, maar feit blijft toch dat je elkaar nauwelijks kent? Dit is trouwens absoluut geen aanval op mensen of relaties of wat dan ook. Zoals ik zei, ik heb het ook zo gedaan. Het verbaast me niet dat mensen het zo doen. Het verbaast me dat het blijkbaar zo gaat.
Ha, wat een mooie vergelijking met een vacature. Ik denk dat sommige vrouwen er idd zo mee om gaan. Voor mij geldt dat niet. Ik had er niet op gerekend een nieuwe liefde tegen het lijf te lopen en onverwachts gebeurde het. Het begon bij ons met aantrekkingskracht en stukje bij beetje leren we elkaar beter kennen. Na een tijdje blijkt dan vanzelf of je voldoende overeenkomsten hebt. Het lijkt wel alsof het bij veel vrouwen andersom is. Ik vraag me af in hoeverre aantrekkingskracht en verliefdheid dan nog een rol spelen want het lijkt wel heel rationeel als de man wordt afgerekend op zijn 'cv' en ambities.
Als ik de reacties zo lees dan valt het me ook op dat de normen die vrouwen zelf hebben, op de man worden geprojecteerd. Zo van: ik ben ambitieus, dus moet hij het ook zijn. Ik vind dat niet een manier om iemand de ruimte te geven zichzelf te zijn, integendeel, de man moet zich blijkbaar voegen naar de normen van de vrouw. Dat kan in een relatie nooit lang goed gaan denk ik.
Over het tweede stukje: ik denk dat een relatie juist alleen maar werkt als je je relatie boven het andere stelt. Zelfs als je elkaar nog maar kort kent. Dat is ook het mooie van liefde: je gaat er vol voor (of niet...). En het betekent een nieuwe balans vinden met andere dingen in je leven, zoals vriendschappen en hobby's.
Mijn eerste vriend liet stelselmatig allerlei andere dingen voor gaan, zoals zijn vrienden, sport en werk. Onze relatie was de sluitpost in zijn agenda. Ik wilde het wel graag anders maar hij was niet bereid tot verandering.
zondag 15 november 2009 om 16:44
quote:Astarte schreef op 10 november 2009 @ 09:47:
Je hebt kieskeurig en kieskeurig. Ik denk dat heel veel vrouwen een volkomen debiel beeld van relaties hebben en teveel films hebben gekeken en denken dat een kerel pas leuk is als hij óók zo is.
De massamedia verpesten het inderdaad voor een deel. Hoe aantrekkelijk je een ander vindt, wordt mede bepaald door hoe aantrekkelijk je anderen vindt. En al weet je verstandelijk dat films, soaps, reclames veelal ideaalplaatjes neerzetten, met prachtige mensen die boeiende levens leiden, onbewust beïnvloeden ze wel je voorkeuren en wensen t.a.v. een partner.
quote:Aan de andere kant: ik heb die van mij heel jong gestrikt, en als ik nu om me heen kijk kom ik vrijwel geen leuke mannen meer tegen.
(...)
En we hebben het voordeel dat we met elkaar meegroeien, als je op je 35e nog iemand moet tegenkomen kon dat weleens een stuk ingewikkelder worden.
Ik vermoed dat je ook hierin gelijk hebt. De meeste mensen die geschikt zijn voor een vaste relatie, hebben dat op die leeftijd meestal dan ook wel. Heel simpel gesteld blijven de 'lastige' gevallen over als singles, die dan ook weer lastige gevallen ontmoeten bij het daten (tenzij ze veel jongere dates hebben). Het telt allemaal mee: steeds voller wordende rugzakjes, persoonlijke problemen, hogere eisen omdat men steeds beter weet wat men wil, steeds meer gewend zijn op zichzelf te leven, plus natuurlijk dat het er een stuk minder singles zijn van eigen leeftijd.
En ja, dus ook de flexibiliteit die afneemt met de leeftijd.
Je hebt kieskeurig en kieskeurig. Ik denk dat heel veel vrouwen een volkomen debiel beeld van relaties hebben en teveel films hebben gekeken en denken dat een kerel pas leuk is als hij óók zo is.
De massamedia verpesten het inderdaad voor een deel. Hoe aantrekkelijk je een ander vindt, wordt mede bepaald door hoe aantrekkelijk je anderen vindt. En al weet je verstandelijk dat films, soaps, reclames veelal ideaalplaatjes neerzetten, met prachtige mensen die boeiende levens leiden, onbewust beïnvloeden ze wel je voorkeuren en wensen t.a.v. een partner.
quote:Aan de andere kant: ik heb die van mij heel jong gestrikt, en als ik nu om me heen kijk kom ik vrijwel geen leuke mannen meer tegen.
(...)
En we hebben het voordeel dat we met elkaar meegroeien, als je op je 35e nog iemand moet tegenkomen kon dat weleens een stuk ingewikkelder worden.
Ik vermoed dat je ook hierin gelijk hebt. De meeste mensen die geschikt zijn voor een vaste relatie, hebben dat op die leeftijd meestal dan ook wel. Heel simpel gesteld blijven de 'lastige' gevallen over als singles, die dan ook weer lastige gevallen ontmoeten bij het daten (tenzij ze veel jongere dates hebben). Het telt allemaal mee: steeds voller wordende rugzakjes, persoonlijke problemen, hogere eisen omdat men steeds beter weet wat men wil, steeds meer gewend zijn op zichzelf te leven, plus natuurlijk dat het er een stuk minder singles zijn van eigen leeftijd.
En ja, dus ook de flexibiliteit die afneemt met de leeftijd.
