Relaties
alle pijlers
Enig kind, wie nog meer en hoe ervaar je dat?
zondag 7 maart 2010 om 18:54
Uiteraard ben ik er " ook zo een" anders zou ik dit topic niet openen. Door medische redenen ben ik altijd het enige kind van mijn ouders gebleven en ik heb daar in mijn jonge jaren eigenlijk nooit zo bij stil gestaan..het was zoals het was. Nu mijn moeder overleden is en mijn vader, gelukkig nog kerngezond, maar wel op leeftijd is, bekruipt mij gaandeweg weleens het gevoel hoe het zou zijn als hij er niet meer zou zijn, en dan met betrekking tot het feit dat ik geen broers en zussen heb om bijvoorbeeld jeugdherinneringen mee te delen.
Als ik om mij heen kijk zie ik dat het hebben van broers en zussen geen garantie is tot een gelukkig familieleven...absoluut niet. Ook weet ik niet wat ik mis maar ik kan weleens jaloers zijn op vrouwen van mijn leeftijd die supergoed met hun broer, zus of meerdere broers of zussen zijn. Ook vraag ik mij af hoe het enig kind zijn je vormt op sociaal gebied etc...
Juist omdat ik geen broers of zussen had stond " delen" bij ons thuis hoog in het vaandel. Een voordeel vind ik ook dat ik mezelf prima alleen kon en kan vermaken. En wat dat verwend worden betreft...dat klopt ook wel een beetje , althans zo heb ik het wel ervaren. Ik ben ook wel een persoon die veel aandacht nodig heeft (en opeist als het moet)...mogelijk ook een aspect wat ermee samenhangt.
Lijkt me leuk om met wat andere "enigen" ervaringen uit te wisselen.
Als ik om mij heen kijk zie ik dat het hebben van broers en zussen geen garantie is tot een gelukkig familieleven...absoluut niet. Ook weet ik niet wat ik mis maar ik kan weleens jaloers zijn op vrouwen van mijn leeftijd die supergoed met hun broer, zus of meerdere broers of zussen zijn. Ook vraag ik mij af hoe het enig kind zijn je vormt op sociaal gebied etc...
Juist omdat ik geen broers of zussen had stond " delen" bij ons thuis hoog in het vaandel. Een voordeel vind ik ook dat ik mezelf prima alleen kon en kan vermaken. En wat dat verwend worden betreft...dat klopt ook wel een beetje , althans zo heb ik het wel ervaren. Ik ben ook wel een persoon die veel aandacht nodig heeft (en opeist als het moet)...mogelijk ook een aspect wat ermee samenhangt.
Lijkt me leuk om met wat andere "enigen" ervaringen uit te wisselen.
De beste stuurlui, zitten op het Viva forum.
zondag 22 augustus 2010 om 19:10
Hmm, ik zit jullie reacties te lezen, vind het erg interessant om eens te horen hoe andere enigskinderen erover denken
Ik heb een broer/zus altijd gemist. Vond het lastig om mezelf te moeten vermaken op vakanties bijvoorbeeld. Ik las dat iemand zei dat hij/zij niets met jongere kinderen heeft gehad, dat herken ik heel goed! Nog nooit heb ik goed doorgehad hoe ik met mensen om moet gaan die jonger zijn.
Nu heb ik eigenlijk een vraag... Hoop dat jullie dit herkennen:
Heeft één van jullie ooit het gevoel gehad niet gewenst te zijn? Dat je dacht dat je een ongelukje was ofzo? En misschien ook dat je ouders je het leven zuur probeerden te maken? Als puber kun je zulke gedachtes wel eens hebben in een boze bui, maar ik was er vroeger écht van overtuigd dat mijn ouders mij niet wouden. Tot ik hoorde dat ik met IVF ben verwekt
Ik heb een broer/zus altijd gemist. Vond het lastig om mezelf te moeten vermaken op vakanties bijvoorbeeld. Ik las dat iemand zei dat hij/zij niets met jongere kinderen heeft gehad, dat herken ik heel goed! Nog nooit heb ik goed doorgehad hoe ik met mensen om moet gaan die jonger zijn.
Nu heb ik eigenlijk een vraag... Hoop dat jullie dit herkennen:
Heeft één van jullie ooit het gevoel gehad niet gewenst te zijn? Dat je dacht dat je een ongelukje was ofzo? En misschien ook dat je ouders je het leven zuur probeerden te maken? Als puber kun je zulke gedachtes wel eens hebben in een boze bui, maar ik was er vroeger écht van overtuigd dat mijn ouders mij niet wouden. Tot ik hoorde dat ik met IVF ben verwekt
zondag 22 augustus 2010 om 19:18
het zal heus uitmaken om op te groeien als enig kind of in een groot gezin (uit onderzoek blijkt zelfs dat enig kinderen op alle vlakken beter presteren), en het zal ook schelen in de mantelzorg voor je zieke ouder als je dat kan delen met je broer of zus.
Maar familie heb je niet voor het kiezen, ik ken veel mensen die amper contact hebben met hun broer of zus in hun volwassen leven en voor zover het contact er wel is dan geeft dat een hoop gezeik.
In mijn beleving moet je in je volwassen leven je eigen familie creëren, met je dierbare vrienden, je partner, evt. kinderen en evt. ook familie. De samenstelling doet er eigenlijk niet toe zolang jij je maar thuisvoelt bij jouw club
Maar familie heb je niet voor het kiezen, ik ken veel mensen die amper contact hebben met hun broer of zus in hun volwassen leven en voor zover het contact er wel is dan geeft dat een hoop gezeik.
In mijn beleving moet je in je volwassen leven je eigen familie creëren, met je dierbare vrienden, je partner, evt. kinderen en evt. ook familie. De samenstelling doet er eigenlijk niet toe zolang jij je maar thuisvoelt bij jouw club
zondag 22 augustus 2010 om 19:19
quote:Claudia2010 schreef op 22 augustus 2010 @ 19:12:
Ik voel me enig kind.
ik denk dat je hiermee de spijker op zijn kop slaat. In een gezin met veel broers en zussen kan je je net zo goed enig kind voelen dan wanneer je feitelijk enig kind bent.
En andersom kan je je als enig kind onderdeel voelen van een grote familie
Ik voel me enig kind.
ik denk dat je hiermee de spijker op zijn kop slaat. In een gezin met veel broers en zussen kan je je net zo goed enig kind voelen dan wanneer je feitelijk enig kind bent.
En andersom kan je je als enig kind onderdeel voelen van een grote familie
zondag 22 augustus 2010 om 19:46
quote:meds schreef op 22 augustus 2010 @ 19:18:
het zal heus uitmaken om op te groeien als enig kind of in een groot gezin (uit onderzoek blijkt zelfs dat enig kinderen op alle vlakken beter presteren), en het zal ook schelen in de mantelzorg voor je zieke ouder als je dat kan delen met je broer of zus.
Maar familie heb je niet voor het kiezen, ik ken veel mensen die amper contact hebben met hun broer of zus in hun volwassen leven en voor zover het contact er wel is dan geeft dat een hoop gezeik.
In mijn beleving moet je in je volwassen leven je eigen familie creëren, met je dierbare vrienden, je partner, evt. kinderen en evt. ook familie. De samenstelling doet er eigenlijk niet toe zolang jij je maar thuisvoelt bij jouw clubPrecies Meds.
het zal heus uitmaken om op te groeien als enig kind of in een groot gezin (uit onderzoek blijkt zelfs dat enig kinderen op alle vlakken beter presteren), en het zal ook schelen in de mantelzorg voor je zieke ouder als je dat kan delen met je broer of zus.
Maar familie heb je niet voor het kiezen, ik ken veel mensen die amper contact hebben met hun broer of zus in hun volwassen leven en voor zover het contact er wel is dan geeft dat een hoop gezeik.
In mijn beleving moet je in je volwassen leven je eigen familie creëren, met je dierbare vrienden, je partner, evt. kinderen en evt. ook familie. De samenstelling doet er eigenlijk niet toe zolang jij je maar thuisvoelt bij jouw clubPrecies Meds.
maandag 23 augustus 2010 om 01:10
Mijn dochter is enig kind.
Ik vind het jammer voor haar dat ze geen broer of zus heeft. Neefjes en nichtjes wonen ver weg, die ziet ze maar 2x per jaar.
Vriendschappen zijn toch minder hecht dan familie, althans, op haar leeftijd (ze is net 9).
Mijn beslissing om het bij 1 kind te houden is achteraf gezien best egoistisch.
Ik vind het jammer voor haar dat ze geen broer of zus heeft. Neefjes en nichtjes wonen ver weg, die ziet ze maar 2x per jaar.
Vriendschappen zijn toch minder hecht dan familie, althans, op haar leeftijd (ze is net 9).
Mijn beslissing om het bij 1 kind te houden is achteraf gezien best egoistisch.
maandag 23 augustus 2010 om 01:18
Ook ik ben enig kind en heb dat nooit als naar ervaren.
Had vroeger een nichtje dichtbij wonen, ging graag bij oma en opa logeren want mijn moeder had nog een zusje dat 2 jaar ouder is dan ik. Op vakantie zijn er best veel vriendinnetjes mee geweest.
Ach, iets wat je niet kent kan je ook niet missen.
Gelukkig heb ik een hechte familieband met de zussen van mijn moeder en een paar hele goeie vriendinnen die me bijstaan in heftige situaties.
Zelf heb ik 2 kinderen met weinig leeftijdverschil. Ze hebben dus altijd iemand om mee te spelen (en ruzie te maken)
Wat me wel zorgen baart is dat ik straks wel alleen sta als mijn moeder ziek/oud wordt. Maar voorlopig is het nog een zelfstandige vrouw
Had vroeger een nichtje dichtbij wonen, ging graag bij oma en opa logeren want mijn moeder had nog een zusje dat 2 jaar ouder is dan ik. Op vakantie zijn er best veel vriendinnetjes mee geweest.
Ach, iets wat je niet kent kan je ook niet missen.
Gelukkig heb ik een hechte familieband met de zussen van mijn moeder en een paar hele goeie vriendinnen die me bijstaan in heftige situaties.
Zelf heb ik 2 kinderen met weinig leeftijdverschil. Ze hebben dus altijd iemand om mee te spelen (en ruzie te maken)
Wat me wel zorgen baart is dat ik straks wel alleen sta als mijn moeder ziek/oud wordt. Maar voorlopig is het nog een zelfstandige vrouw
maandag 23 augustus 2010 om 01:24
Meds, toch denk ik wel dat het een rol speelt bij het krijgen van een 2e kind.
Veel mensen hebben van tevoren al bedacht hoeveel kinderen ze willen krijgen.
Mijn man is enig kind en heeft het altijd heel jammer gevonden. Toch hebben we samen besloten om het er bij 1 te laten. Het voelt dus als egoistisch omdat hij een situatie die hij zelf niet leuk vond wel doorgeeft aan zijn eigen kind.
Beetje kromme zin, sorry.
Veel mensen hebben van tevoren al bedacht hoeveel kinderen ze willen krijgen.
Mijn man is enig kind en heeft het altijd heel jammer gevonden. Toch hebben we samen besloten om het er bij 1 te laten. Het voelt dus als egoistisch omdat hij een situatie die hij zelf niet leuk vond wel doorgeeft aan zijn eigen kind.
Beetje kromme zin, sorry.
dinsdag 24 augustus 2010 om 00:38
Hier nog eentje, nix zieligs aan. Buurkinderen en neefjes/nichtjes genoeg om mee te spelen. Wel wilde ik ook altijd (tot een jaar of 12) een oudere broer.
Mijn pa is al enige tijd overleden, aan een hartstilstand, dus geheel onverwachts, ma heeft al eea achter de rug, maar die behoort tot de doelgroep onkruid vergaat niet, mbt gezondheid, maar ik vraag me soms wel af wat er op me af gaat komen als zij komt te overlijden. Voel overigens geen druk om te trouwen. (Roep ook al vanaf mn 8ste dat ik dat nooit ga doen, dat scheelt misschien)
Mocht ik zelf gezegend gaan worden met kinderen dan kies ik bewust voor maar 1 kind.
Nooit het idee gehad ongewenst te zijn, vermaakte me ook altijd prima in mn eentje, maar ook in groepen.
Mijn pa is al enige tijd overleden, aan een hartstilstand, dus geheel onverwachts, ma heeft al eea achter de rug, maar die behoort tot de doelgroep onkruid vergaat niet, mbt gezondheid, maar ik vraag me soms wel af wat er op me af gaat komen als zij komt te overlijden. Voel overigens geen druk om te trouwen. (Roep ook al vanaf mn 8ste dat ik dat nooit ga doen, dat scheelt misschien)
Mocht ik zelf gezegend gaan worden met kinderen dan kies ik bewust voor maar 1 kind.
Nooit het idee gehad ongewenst te zijn, vermaakte me ook altijd prima in mn eentje, maar ook in groepen.
dinsdag 24 augustus 2010 om 00:39
Uh... Nou, dat is een beetje persoonlijk ^^
Ik heb een stoornis ontwikkeld die begonnen is in mijn opvoeding. En dat ik het gevoel had ongewenst te zijn is daar een groot onderdeel van, maar ik vraag me af of enigskinderen dat vaker hebben of dat het toch écht die stoornis was...
Inmiddels weet ik wel beter trouwens, toen ik 15 was hebben mijn ouders verteld dat ik dmv IVF geboren ben en dat mn ouders veel moeite hebben moeten doen
Ik heb een stoornis ontwikkeld die begonnen is in mijn opvoeding. En dat ik het gevoel had ongewenst te zijn is daar een groot onderdeel van, maar ik vraag me af of enigskinderen dat vaker hebben of dat het toch écht die stoornis was...
Inmiddels weet ik wel beter trouwens, toen ik 15 was hebben mijn ouders verteld dat ik dmv IVF geboren ben en dat mn ouders veel moeite hebben moeten doen
dinsdag 24 augustus 2010 om 01:10
dinsdag 24 augustus 2010 om 01:22
Haha ja dat snap ik, je bent niet de eerste die dat zegt 
Het is een persoonlijkheidsstoornis die niet nader is omschreven in de boeken.
Maar om de problemen in het heden en de toekomst op te lossen zal ik moeten weten waar het in het verleden is misgelopen. Ik kan wel aan de gang gaan met de symptomen, maar dan zal ik mezelf in de problemen blijven werken. Ik móét weten wat er gebeurd is waardoor ik de stoornis heb gekregen.
Maargoed, we dwalen af...
Ik heb het idee dat ik tot nu toe eigenlijk de enige ben... Jammer, had anders gehoopt ^^ Maar goed om te weten!
Het is een persoonlijkheidsstoornis die niet nader is omschreven in de boeken. Maar om de problemen in het heden en de toekomst op te lossen zal ik moeten weten waar het in het verleden is misgelopen. Ik kan wel aan de gang gaan met de symptomen, maar dan zal ik mezelf in de problemen blijven werken. Ik móét weten wat er gebeurd is waardoor ik de stoornis heb gekregen.
Maargoed, we dwalen af...
Ik heb het idee dat ik tot nu toe eigenlijk de enige ben... Jammer, had anders gehoopt ^^ Maar goed om te weten!
dinsdag 24 augustus 2010 om 04:24
Ik ben er ook een!
Hele riedeltje klopt ook voor mij: kan me prima alleen vermaken - sterker nog: ik doe het best leuk in gezelschappen, maar op een gegeven moment heb ik echt even tijd nodig in m'n uppie.
Ik krijg vaak te horen: 'Ben jij een enig kind? Nee joh...' Ik heb nooit geweten wat ze dan precies hadden verwacht...
Ik heb het nooit vervelend gevonden. Ik weet dat ik erg gewenst ben - mijn ouders hebben me heel vaak uitgelegd hoe graag ze me wilden en waarom er geen andere kindjes bij zijn gekomen (medische redenen) - ik heb altijd makkelijk contact kunnen leggen en mijn ouders hebben me bewonderenswaardig veel vrijheid gegeven om mijn eigen ding te doen.
Ik zag (en zie) om me heen ook veel vrienden en vriendinnen die knallende ruzies met hun broers en zussen hadden en hebben en heel veel teleurstelling, juist als ouders ziek en behoeftig worden. Natuurlijk gaat het wel eens goed, maar over het algemeen komt de zorg dan toch op één paar schouders neer en dat kan knap tegen vallen. Om het over verdeling van 'erfenissen' (of dat nou om veel geld gaat of niet) maar niet te hebben.
Mijn moeder mankeert genoeg (daarom ben ik de enige) en eigenlijk leef ik al van kleins af aan met het idee dat ze niet heel oud gaat worden. Dat hangt overigens niet als een molensteen boven ons hoofd hoor, daar zijn we de mensen niet naar, maar het is er wel. En misschien sta ik er daarom ook wel anders in, ben ik me er altijd al bewust van geweest dat het gaat gebeuren. Veel andere mensen schuiven dat gevoel toch voor zich uit. Maar goed: ik vind het ergens wel een opluchting dat ik het kan beslissen, hoe het gaat. Ik weet hoe ze het hebben willen (daar hebben we het vaak genoeg over gehad) en dat gaan we zo regelen, als de tijd daar is. En hopelijk duurt dat nog heel lang.
Wat trouwens wel helpt, is dat ik mijn beste vriendin al net zo lang ken als ik oud ben. Zij is in die zin ook enig kind, omdat haar oudere zus Down heeft. Haar moeder is al overleden en ik heb het idee dat ik toen best veel voor haar heb kunnen betekenen en ik weet zeker dat zij straks net zo veel voor mij gaat betekenen. En bang voor uit elkaar groeien ben ik niet meer zo - daar hebben we kansen genoeg voor gehad, maar ze is nog steeds mijn beste vriendin en we zijn heel zuinig op elkaar!
Hele riedeltje klopt ook voor mij: kan me prima alleen vermaken - sterker nog: ik doe het best leuk in gezelschappen, maar op een gegeven moment heb ik echt even tijd nodig in m'n uppie.
Ik krijg vaak te horen: 'Ben jij een enig kind? Nee joh...' Ik heb nooit geweten wat ze dan precies hadden verwacht...
Ik heb het nooit vervelend gevonden. Ik weet dat ik erg gewenst ben - mijn ouders hebben me heel vaak uitgelegd hoe graag ze me wilden en waarom er geen andere kindjes bij zijn gekomen (medische redenen) - ik heb altijd makkelijk contact kunnen leggen en mijn ouders hebben me bewonderenswaardig veel vrijheid gegeven om mijn eigen ding te doen.
Ik zag (en zie) om me heen ook veel vrienden en vriendinnen die knallende ruzies met hun broers en zussen hadden en hebben en heel veel teleurstelling, juist als ouders ziek en behoeftig worden. Natuurlijk gaat het wel eens goed, maar over het algemeen komt de zorg dan toch op één paar schouders neer en dat kan knap tegen vallen. Om het over verdeling van 'erfenissen' (of dat nou om veel geld gaat of niet) maar niet te hebben.
Mijn moeder mankeert genoeg (daarom ben ik de enige) en eigenlijk leef ik al van kleins af aan met het idee dat ze niet heel oud gaat worden. Dat hangt overigens niet als een molensteen boven ons hoofd hoor, daar zijn we de mensen niet naar, maar het is er wel. En misschien sta ik er daarom ook wel anders in, ben ik me er altijd al bewust van geweest dat het gaat gebeuren. Veel andere mensen schuiven dat gevoel toch voor zich uit. Maar goed: ik vind het ergens wel een opluchting dat ik het kan beslissen, hoe het gaat. Ik weet hoe ze het hebben willen (daar hebben we het vaak genoeg over gehad) en dat gaan we zo regelen, als de tijd daar is. En hopelijk duurt dat nog heel lang.
Wat trouwens wel helpt, is dat ik mijn beste vriendin al net zo lang ken als ik oud ben. Zij is in die zin ook enig kind, omdat haar oudere zus Down heeft. Haar moeder is al overleden en ik heb het idee dat ik toen best veel voor haar heb kunnen betekenen en ik weet zeker dat zij straks net zo veel voor mij gaat betekenen. En bang voor uit elkaar groeien ben ik niet meer zo - daar hebben we kansen genoeg voor gehad, maar ze is nog steeds mijn beste vriendin en we zijn heel zuinig op elkaar!
dinsdag 24 augustus 2010 om 11:53
cheppie; en dan, dan weet je dat je ongewenst bent, wat is er dan ineens veranderd?
Of andersom, dan weet je dat je gewenst bent, wat is er dan ineens veranderd?
Aan het verleden verander je niks, je kan alleen je toekomst veranderen, en daar kan jij elk moment, iedere dag weer opnieuw keuzes in maken
Of andersom, dan weet je dat je gewenst bent, wat is er dan ineens veranderd?
Aan het verleden verander je niks, je kan alleen je toekomst veranderen, en daar kan jij elk moment, iedere dag weer opnieuw keuzes in maken
dinsdag 24 augustus 2010 om 12:04
Ik ben zelf geen enig kind, maar kan me voorstellen dat het misschien als een gemis voelt als je geen broers of zussen hebt. Al zijn die geen garantie voor een goeie band. Mijn broertje en ik hebben wat af gevochten vroeger. Maar nu is de band wel beter geworden al kan ik hem af en toe nog steeds achter het behang plakken.
Al was mijn broertje voor mij vroerger wel ongewenst, ik wou een oudere broer, die me kon beschermen enzo. Nu is hij groter en sterker dus is hij alsnog een grote broer haha.
Al was mijn broertje voor mij vroerger wel ongewenst, ik wou een oudere broer, die me kon beschermen enzo. Nu is hij groter en sterker dus is hij alsnog een grote broer haha.
dinsdag 24 augustus 2010 om 17:07
quote:Maeijken schreef op 07 maart 2010 @ 19:44:
[...]
Omdat ik het idee heb dat je een kind meer quality-time kan geven.
Het gaat om de kwaliteit NIET op de kwantiteit
Of je nu 1 of 2 of 3 kinderen hebt: het gaat om de kwaliteit van aandacht en dus NIET om de kwantiteit van aandacht.
Het is lulkoek als je denkt dat je 1 kind meer aandacht (als in: beter) aandacht kunt geven dan als je er 2 hebt. Echt l-u-l-k-o-e-k!
Ik ken kinderen die enig kind zijn en die je bijna wel dood wenst en ik ken kinderen die enig kind zijn en de grootste sociale en niet-verwende kinderen ter wereld zijn.
[...]
Omdat ik het idee heb dat je een kind meer quality-time kan geven.
Het gaat om de kwaliteit NIET op de kwantiteit
Of je nu 1 of 2 of 3 kinderen hebt: het gaat om de kwaliteit van aandacht en dus NIET om de kwantiteit van aandacht.
Het is lulkoek als je denkt dat je 1 kind meer aandacht (als in: beter) aandacht kunt geven dan als je er 2 hebt. Echt l-u-l-k-o-e-k!
Ik ken kinderen die enig kind zijn en die je bijna wel dood wenst en ik ken kinderen die enig kind zijn en de grootste sociale en niet-verwende kinderen ter wereld zijn.
dinsdag 24 augustus 2010 om 18:46
dinsdag 24 augustus 2010 om 19:52
Ik ben ook enig kind en ik vind dat prima! Ik kan mij goed alleen vermaken, sterker nog, ik hecht best wel aan die momenten alleen.
Vrienden en vriendinnen waren altijd welkom bij mij thuis. Mijn ouders zeiden: "waar er 3 eten, kunnen er ook 4 eten!"
Ik ben opgegroeid in een straat met meerdere kinderen, dus ik had genoeg speelmaatjes. Aan de andere kant heb ik ook al jong geleerd mezelf te vermaken.
Er is maar één ding waar ik me zorgen om maak, en dat is het moment dat mijn ouders er niet meer zijn. Dan ben ik opeens echt alleen... dat lijkt me zwaar.
Vrienden en vriendinnen waren altijd welkom bij mij thuis. Mijn ouders zeiden: "waar er 3 eten, kunnen er ook 4 eten!"
Ik ben opgegroeid in een straat met meerdere kinderen, dus ik had genoeg speelmaatjes. Aan de andere kant heb ik ook al jong geleerd mezelf te vermaken.
Er is maar één ding waar ik me zorgen om maak, en dat is het moment dat mijn ouders er niet meer zijn. Dan ben ik opeens echt alleen... dat lijkt me zwaar.
There is freedom waiting for you, on the breezes of the sky, and you ask: "What if I fall?" Oh but my darling, what if you fly? - Erin Hanson
