Relaties
alle pijlers
Ex van vriend heeft zelfmoord gepleegd.
zondag 23 juli 2017 om 15:30
Afgelopen 9 maanden waren al een achtbaan aan gebeurtenissen en emoties. Maar de afgelopen week was echt onwerkelijk.
Heb het gevoel van dit kan niet werkelijk zijn, dit soort dingen gebeuren alleen in soap-series.
Mijn vriend heeft 3 schatten van kinderen met zijn ex. Een meisje van net 4 en een tweeling van net 3 beide jongens. De dochter noemen we voor het gemak A en de zoons B&C.
Vorige maand was nog een maand van vreugde. Eerst A jarig, vervolgens werd hun (half)broertje 5 weken te vroeg geboren.
En wat waren ze alle 3 trots op hun broertje.
Einde van de maand waren B &C jarig.
De school zei ook wat zijn ze trots en blij dat hun broertje er eindelijk is.
Vorige week maandag is onverwachts hun moeder dood in huis aangetroffen nadat ze zelf moord gepleegd had. Hun oma heeft haar dochter gevonden.
Vrijdags is de begrafenis geweest.
Zo woon je nog met zen 2en en bereid je je voor om met zen 3en te zijn, ben je plotseling zonder voortekenen met zen 6en.
Waarvan 3 kinderen die maar niet begrijpen wat er gebeurd is.
De oudste snapt dat haar moeder een sterretje is, "net als Jop" zegt ze dan. Jop was hun kat die vorig jaar is overleden. Maar dan zegt ze er achteraan dat mama nu wel heeeel lang een sterretje is en wel gewoon weer mama mag worden. Mijn vriend kan dan ook bijna elke avond uitleggen dat mama echt niet terug komt, met als gevolg verdrietige kinderen.
Kinderen gaan nu ook naar een kinderpsycholoog.
B leg je het uit en dan zegt hij ja Rn gaat verder spelen. C is heel hangerig en wil de hele dag aan mij vast geplakt zitten. A is heel bang dat de baby ook een sterretje word en zit vol met vragen.
Is mama een grote ster? Waarom kunnen we mama nu niet zien ?
-vraagt ze overdag- Waarom ligt mama in de grond want ze is toch een ster?
Mijn vriend is hele dagen in zijn eigen bedrijf aan het werk, daarnaast regelt hij alles kwa het huis waar zijn ex in woonde omdat het huis op papier van hem is.
Bij haar is zijn afscheidsbrieven gevonden. Er was ook 1 voor mijn vriend. Kwam er eigenlijk op neer dat ze aan de scheiding en het feit dat hij verder is gegaan met haar leven zo kapot is gegaan dat dit de beste oplossing voor haar was.
Hij heeft het hier moeilijk mee.
Zijn ex-schoonouders zeiden dat hij er niet te zwaar aan moet tillen, er zijn nog 3 mensen geweest waaronder haar ouders die een brief kregen waarin zij eigenlijk de schuld van haar dood krijgen.
We wonen tijdelijk in mijn appartement, hebben een huis dat in aanbouw is waar ook nog veel voor uitgezocht moet worden.
Kortom de blauwe volk waar we op zaten heeft opeens een hele dikke zwarte rand gekregen.
Ik vind het zo moeilijk.
Ik ben super blij omdat ik moeder geworden ben. Maar voor mijn gevoel kan ik nu gewoon niet blij zijn. Mijn vriend die dus ook vader geworden is gaat nu op automatische piloot verder. Hij huilt s'nacht in bed als zijn kinderen eindelijk slapen nadat hij hun getroost heeft.
Heb het gevoel van dit kan niet werkelijk zijn, dit soort dingen gebeuren alleen in soap-series.
Mijn vriend heeft 3 schatten van kinderen met zijn ex. Een meisje van net 4 en een tweeling van net 3 beide jongens. De dochter noemen we voor het gemak A en de zoons B&C.
Vorige maand was nog een maand van vreugde. Eerst A jarig, vervolgens werd hun (half)broertje 5 weken te vroeg geboren.
En wat waren ze alle 3 trots op hun broertje.
Einde van de maand waren B &C jarig.
De school zei ook wat zijn ze trots en blij dat hun broertje er eindelijk is.
Vorige week maandag is onverwachts hun moeder dood in huis aangetroffen nadat ze zelf moord gepleegd had. Hun oma heeft haar dochter gevonden.
Vrijdags is de begrafenis geweest.
Zo woon je nog met zen 2en en bereid je je voor om met zen 3en te zijn, ben je plotseling zonder voortekenen met zen 6en.
Waarvan 3 kinderen die maar niet begrijpen wat er gebeurd is.
De oudste snapt dat haar moeder een sterretje is, "net als Jop" zegt ze dan. Jop was hun kat die vorig jaar is overleden. Maar dan zegt ze er achteraan dat mama nu wel heeeel lang een sterretje is en wel gewoon weer mama mag worden. Mijn vriend kan dan ook bijna elke avond uitleggen dat mama echt niet terug komt, met als gevolg verdrietige kinderen.
Kinderen gaan nu ook naar een kinderpsycholoog.
B leg je het uit en dan zegt hij ja Rn gaat verder spelen. C is heel hangerig en wil de hele dag aan mij vast geplakt zitten. A is heel bang dat de baby ook een sterretje word en zit vol met vragen.
Is mama een grote ster? Waarom kunnen we mama nu niet zien ?
-vraagt ze overdag- Waarom ligt mama in de grond want ze is toch een ster?
Mijn vriend is hele dagen in zijn eigen bedrijf aan het werk, daarnaast regelt hij alles kwa het huis waar zijn ex in woonde omdat het huis op papier van hem is.
Bij haar is zijn afscheidsbrieven gevonden. Er was ook 1 voor mijn vriend. Kwam er eigenlijk op neer dat ze aan de scheiding en het feit dat hij verder is gegaan met haar leven zo kapot is gegaan dat dit de beste oplossing voor haar was.
Hij heeft het hier moeilijk mee.
Zijn ex-schoonouders zeiden dat hij er niet te zwaar aan moet tillen, er zijn nog 3 mensen geweest waaronder haar ouders die een brief kregen waarin zij eigenlijk de schuld van haar dood krijgen.
We wonen tijdelijk in mijn appartement, hebben een huis dat in aanbouw is waar ook nog veel voor uitgezocht moet worden.
Kortom de blauwe volk waar we op zaten heeft opeens een hele dikke zwarte rand gekregen.
Ik vind het zo moeilijk.
Ik ben super blij omdat ik moeder geworden ben. Maar voor mijn gevoel kan ik nu gewoon niet blij zijn. Mijn vriend die dus ook vader geworden is gaat nu op automatische piloot verder. Hij huilt s'nacht in bed als zijn kinderen eindelijk slapen nadat hij hun getroost heeft.
maandag 24 juli 2017 om 08:06
Jij moet ineens wel voor erg veel mensen zorgen en er zijn voor hun. Bedenk dat je op de eerste plaats goed voor jezelf moet zorgen om dat ook voor anderen te kunnen doen. Het is dus zeker niet egoïstisch om ook ruimte voor jezelf te maken. Probeer dus dingen in te plannen waardoor je kunt ontspannen. Misschien thuis in de badkamer of slaapkamer (man of iemand anders kan misschien met de baby en kinderen gaan wandelen?). Of buitenshuis, alleen of met iemand waarbij jij je prettig voelt. Want als jij "omvalt", heeft ook niemand met iets aan je, hè!
En voel je vooral niet schuldig als je ook gewoon eens baalt of boos bent of jezelf zielig voelt en het allemaal heel oneerlijk vindt. Natuurlijk is het voor je man en zijn kinderen verschrikkelijk, maar ook voor jou! Is er iemand waartegen je dat zou kunnen vertellen, zonder bang te zijn dat diegene jou veroordeelt, als je daaraan behoefte hebt? Ook jij kunt eventueel professionele hulp zoeken, als je dat fijn/nodig zou vinden.
En kijk inderdaad of er mensen zijn die jullie kunnen helpen. Het fijnste lijkt mij om daarin wat structuur te hebben en het niet incidenteel te laten zijn, zodat je het niet steeds opnieuw hoeft te vragen en erop kan rekenen. Bv iemand die een vaste dag of avond op de kinderen (inclusief jullie baby of niet) past, iemand die een vaste dag in de week een maaltijd komt brengen, iemand die komt poetsen of waaraan je ook maar behoefte hebt.
En misschien kunnen jullie zelf ook dingen wat anders doen dat je gewend bent en de lat wat lager leggen, want dit kost allemaal ook erg veel energie. Wat makkelijkere maaltijden (hoeft niet minder gezond of lekker te zijn), boodschappen thuis laten bezorgen, iets minder vaak poetsen en opruimen.
En voel je vooral niet schuldig als je ook gewoon eens baalt of boos bent of jezelf zielig voelt en het allemaal heel oneerlijk vindt. Natuurlijk is het voor je man en zijn kinderen verschrikkelijk, maar ook voor jou! Is er iemand waartegen je dat zou kunnen vertellen, zonder bang te zijn dat diegene jou veroordeelt, als je daaraan behoefte hebt? Ook jij kunt eventueel professionele hulp zoeken, als je dat fijn/nodig zou vinden.
En kijk inderdaad of er mensen zijn die jullie kunnen helpen. Het fijnste lijkt mij om daarin wat structuur te hebben en het niet incidenteel te laten zijn, zodat je het niet steeds opnieuw hoeft te vragen en erop kan rekenen. Bv iemand die een vaste dag of avond op de kinderen (inclusief jullie baby of niet) past, iemand die een vaste dag in de week een maaltijd komt brengen, iemand die komt poetsen of waaraan je ook maar behoefte hebt.
En misschien kunnen jullie zelf ook dingen wat anders doen dat je gewend bent en de lat wat lager leggen, want dit kost allemaal ook erg veel energie. Wat makkelijkere maaltijden (hoeft niet minder gezond of lekker te zijn), boodschappen thuis laten bezorgen, iets minder vaak poetsen en opruimen.
maandag 24 juli 2017 om 08:11
Werd creatief opgelost.alinea schreef: ↑24-07-2017 07:08Wat een vreselijke situatie, zit je dan met je baby in een huis vol verdrietige mensen. Heb je vriendinnen of ouders die je er een beetje doorheen slepen?
Misschien kun je even een paar weken met je ouders en je baby op vakantie ofzo dan kun je weer opladen na de bevalling en sta je straks wat sterker in de situatie.
Jij moet iedereen ineens bijstaan.
Hadden de kinderen geen slaapplekken voor die tijd als ze in de weekenden kwamen? Misschien is een stapelbed iets voor jullie?
Ene keer sliepen ze met zen 3 en bij papa in bed, andere keer was het logeren in de woonkamer met papa en dan sliepen ze weer alle 3 in een campingbedje.
In het nieuwe huis krijgen ze wel allemaal een eigen kamer.
maandag 24 juli 2017 om 08:19
Het is krap een week geleden gebeurd en je klaagt nu al over ruimte gebrek terwijl die kinderen hun moeder kwijt zijn?
maandag 24 juli 2017 om 08:29
Ja mogen haar emoties niet naast de emoties van de kinderen bestaan?tampontouwtje schreef: ↑24-07-2017 08:19Het is krap een week geleden gebeurd en je klaagt nu al over ruimte gebrek terwijl die kinderen hun moeder kwijt zijn?
Ze hebben allemaal hun eigen nieuwe zorgen en ook nog eens net moeder. Pfff mag ze hier even balen.
maandag 24 juli 2017 om 08:39
Kom op zeg.
Binnen een week al balen van ruimte gebrek bij zoiets heftigs en daar je vriend mee lastig vallen.
maandag 24 juli 2017 om 08:43
Ik ben ook aan mijn eigen persoonlijke ruimte gewend en als het ineens volgestouwd zit met nieuwe blijvende bewoners zou ik denk ik gek worden.. wat de reden daarvan ook is en zelfs zonder dat ik net voor het eerst moeder was geworden.tampontouwtje schreef: ↑24-07-2017 08:39Kom op zeg.
Binnen een week al balen van ruimte gebrek bij zoiets heftigs en daar je vriend mee lastig vallen.
Ik zou het vreselijk voor ze vinden maar ik zou ook niet weten waar ik het zoeken moest..
Alleen al het verhaal lezen bezorgd me claustrofobie.
maandag 24 juli 2017 om 08:56
Ze mag er best van balen. Zolang ze dat maar gewoon hier doet. En dus niet bij haar vent of de kinderen.
Kom op zeg Nouzuri, ga je even voorstellen dat het jouw kinderen zijn die achterblijven op deze manier. Dan hoop je toch op een liefdevolle opvang voor hen? Realiseer je dat het leven nou eenmaal loopt zoals het loopt. Je blauwe wolk is helaas niet meer, je zult moeten aanpakken en overleven de eerste paar jaar (!, want dit is natuurlijk niet over als je in je nieuwe huis zit. Dan wordt het wel beter maar die extra kinderen en je man en hun issues zijn er dan nog steeds).
Het is niet wat je bedacht had toen je aan deze man en het krijgen van kinderen begon maar je zult het er mee moeten doen. Schouders er onder en gaan. En hier uitrazen (of bij een praatpaal in je omgeving, kan ook), thuis moet je er zijn.
Kom op zeg Nouzuri, ga je even voorstellen dat het jouw kinderen zijn die achterblijven op deze manier. Dan hoop je toch op een liefdevolle opvang voor hen? Realiseer je dat het leven nou eenmaal loopt zoals het loopt. Je blauwe wolk is helaas niet meer, je zult moeten aanpakken en overleven de eerste paar jaar (!, want dit is natuurlijk niet over als je in je nieuwe huis zit. Dan wordt het wel beter maar die extra kinderen en je man en hun issues zijn er dan nog steeds).
Het is niet wat je bedacht had toen je aan deze man en het krijgen van kinderen begon maar je zult het er mee moeten doen. Schouders er onder en gaan. En hier uitrazen (of bij een praatpaal in je omgeving, kan ook), thuis moet je er zijn.
maandag 24 juli 2017 om 08:57
Maar als je een relatie begint met een man die op dat moment al 3 kleine kinderen heeft waaronder een tweeling van net een jaar (!) zijn dit toch ook dingen waar je over nadenkt? Nu heeft de moeder heel tragisch zelfmoord gepleegd maar ze had ook een ongeluk kunnen krijgen, of ziek kunnen worden.alinea schreef: ↑24-07-2017 08:43Ik ben ook aan mijn eigen persoonlijke ruimte gewend en als het ineens volgestouwd zit met nieuwe blijvende bewoners zou ik denk ik gek worden.. wat de reden daarvan ook is en zelfs zonder dat ik net voor het eerst moeder was geworden.
Ik zou het vreselijk voor ze vinden maar ik zou ook niet weten waar ik het zoeken moest..
Alleen al het verhaal lezen bezorgd me claustrofobie.
Wat ontzettend triest voor die moeder dat ze zo kapot van was dat ze geen andere uitweg meer zag.
Heeft jouw vriend haar soms bedrogen met jou? En is hij bij haar weggegaan voor jou? Voor sommige mensen is dit niet te verkroppen en als de nieuwe dame dan ook nog eens direct zwanger is... jeetje wat heftig.
Arme vrouw arme kindjes
maandag 24 juli 2017 om 08:59
Mee eens, dat heb je goed verwoord.-Suze- schreef: ↑24-07-2017 08:56Ze mag er best van balen. Zolang ze dat maar gewoon hier doet. En dus niet bij haar vent of de kinderen.
Kom op zeg Nouzuri, ga je even voorstellen dat het jouw kinderen zijn die achterblijven op deze manier. Dan hoop je toch op een liefdevolle opvang voor hen? Realiseer je dat het leven nou eenmaal loopt zoals het loopt. Je blauwe wolk is helaas niet meer, je zult moeten aanpakken en overleven de eerste paar jaar (!, want dit is natuurlijk niet over als je in je nieuwe huis zit. Dan wordt het wel beter maar die extra kinderen en je man en hun issues zijn er dan nog steeds).
Het is niet wat je bedacht had toen je aan deze man en het krijgen van kinderen begon maar je zult het er mee moeten doen. Schouders er onder en gaan. En hier uitrazen (of bij een praatpaal in je omgeving, kan ook), thuis moet je er zijn.
maandag 24 juli 2017 om 09:01
Nee je kunt met een hoop dingen rekening houden, op het stiefmoederschap op een ex die dwars ligt op een verhuizing maar iemand die doodgaat zit meestal niet in het pakket.YouWish schreef: ↑24-07-2017 08:57Maar als je een relatie begint met een man die op dat moment al 3 kleine kinderen heeft waaronder een tweeling van net een jaar (!) zijn dit toch ook dingen waar je over nadenkt? Nu heeft de moeder heel tragisch zelfmoord gepleegd maar ze had ook een ongeluk kunnen krijgen, of ziek kunnen worden.
Wat ontzettend triest voor die moeder dat ze zo kapot van was dat ze geen andere uitweg meer zag.
Heeft jouw vriend haar soms bedrogen met jou? En is hij bij haar weggegaan voor jou? Voor sommige mensen is dit niet te verkroppen en als de nieuwe dame dan ook nog eens direct zwanger is... jeetje wat heftig.
Arme vrouw arme kindjes
En het is inderdaad vreselijk wat er gebeurt is, met de juiste hulp had moeder misschien op tijd opgenomen geweest tot ze weer beter was en nu is het helaas in een tragedie geëindigd.
Maar dan nog is het niet de schuld van to en staat haar wereld nu ook op zijn kop.
maandag 24 juli 2017 om 09:05
Toen ik hem leerde kennen was hij al bij haar weg. De kinderen waren heel jong. Maar het is niet een geval geweest van hij heeft haar bedrogen of iets in die buurt, tijdens de zwangerschap was dat andersom. Hij wou eerst blijven voor de kinderen maar thuis verslechterde de situatie. Toen is hij juist voor de rust van de kinderen weg gegaan.
Tja elke man heeft behoeftes. Was inderdaad snel dat hij bij haar weg was. En binnen 1 keer door de pil heen zwanger. Had op dat moment geen relatie met hem en kwam er vrij laat achter dat ik zwanger was.
Tja elke man heeft behoeftes. Was inderdaad snel dat hij bij haar weg was. En binnen 1 keer door de pil heen zwanger. Had op dat moment geen relatie met hem en kwam er vrij laat achter dat ik zwanger was.
maandag 24 juli 2017 om 09:17
Overdrijf niet zo, dat is een luxeprobleem. Echt daar je vriend die door een hel gaat mee lastigvallen pfff.alinea schreef: ↑24-07-2017 08:43Ik ben ook aan mijn eigen persoonlijke ruimte gewend en als het ineens volgestouwd zit met nieuwe blijvende bewoners zou ik denk ik gek worden.. wat de reden daarvan ook is en zelfs zonder dat ik net voor het eerst moeder was geworden.
Ik zou het vreselijk voor ze vinden maar ik zou ook niet weten waar ik het zoeken moest..
Alleen al het verhaal lezen bezorgd me claustrofobie.
maandag 24 juli 2017 om 09:20
Ja tot het je eigen probleem is.. makkelijk praten van achter je scherm.tampontouwtje schreef: ↑24-07-2017 09:17Overdrijf niet zo, dat is een luxeprobleem. Echt daar je vriend die door een hel gaat mee lastigvallen pfff.
maandag 24 juli 2017 om 09:24
tampontouwtje schreef: ↑24-07-2017 08:19Het is krap een week geleden gebeurd en je klaagt nu al over ruimte gebrek terwijl die kinderen hun moeder kwijt zijn?
TO ontkent ook nergens dat het een drama is voor de kinderen, maar haar gevoelens kunnen en mogen daar perfect naast bestaan.
TO krijgt een prematuur kindje én daarnaast fulltime zorg over drie extra kinderen die in een rouwproces zitten, maakt zich zeer waarschijnlijk zorgen over haar vriend, er zijn de financiële besognes en ze heeft misschien zelf ook een schuldgevoel.
Dan snap ik heel goed dat ze nu meer dan ooit snakt naar wat me-time en me-place, ze moet het zelf ook allemaal nog kunnen bolwerken en zoals iemand hier al schreef: als zij omvalt, wat dan?
TO, petje af voor hoe je het allemaal redt, al begrijp ik dat je niet echt een keuze hebt.
Die hond wegdoen, maak daar een balans van op: hebben de kinderen (en je vriend) veel steun aan hem, wie laat hem uit, is het een oud dier dat veel zorg vergt of juist een jonge spring-in-'t-veld die veel energie kwijt moet?
Verder weinig raad voor jou, alleen maar
maandag 24 juli 2017 om 09:29
'Tja elke man heeft behoeftes.'Nouzuri schreef: ↑24-07-2017 09:05Toen ik hem leerde kennen was hij al bij haar weg. De kinderen waren heel jong. Maar het is niet een geval geweest van hij heeft haar bedrogen of iets in die buurt, tijdens de zwangerschap was dat andersom. Hij wou eerst blijven voor de kinderen maar thuis verslechterde de situatie. Toen is hij juist voor de rust van de kinderen weg gegaan.
Tja elke man heeft behoeftes. Was inderdaad snel dat hij bij haar weg was. En binnen 1 keer door de pil heen zwanger. Had op dat moment geen relatie met hem en kwam er vrij laat achter dat ik zwanger was.
Wat bedoel je daar mee?
Hij ging voor de rust voor zijn kinderen weg en zag ze vervolgens 1 a 2 x per maand dat ze geen eigen bed hebben? Dan was hij geen vader maar de oppas.
Het klinkt als iets dat voor jou begon als een sprookje. Hoe oud ben je?
maandag 24 juli 2017 om 09:31
Och
.Fijn dat de kinderen nu wel een eigen plek hebben. Ik kan me wel voorstellen dat het voor jou ook een enorme overgang is met zoveel extra mensen en drukte in huis en dan zijn die mensen ook nog eens kinderen die veel zorg nodig hebben en een onbegrijpelijk verlies te verwerken hebben.
Ik hoop echt dat jullie hier met z'n allen uitkomen, dat de (prille) relatie tussen jou en je vriend bestand is tegen al deze veranderingen, zorgen en emoties en dat alle kinderen een fijne en stabiele thuisbasis krijgen.
maandag 24 juli 2017 om 09:36
Ik zou nooit een kind hebben gekregen van een man met zulke jonge kinderen die nog maar zo kort bij zijn ex weg is.
Dat soort mannen vind ik zo onaantrekkelijk. Iets met verantwoordelijkheid nemen, de juiste prioriteiten stellen.
maandag 24 juli 2017 om 09:38
Er zal nu veel hulp aangeboden worden, maar dat neemt helaas snel af.
Tip; zeg wanneer je hulp afslaat; " voor nu is er voldoende hulp, maar ik kan later uw hulp misschien nog goed gebruiken, mag ik u dan inschakelen?"
Buitenstaanders denken over 3 maanden niet meer zo veel na over de situatie, terwijl voor jullie de omvang van dit alles pas echt duidelijk wordt. Nu ga je nog op adrenaline, in de overlevingsstand.
Heel veel sterkte voor iedereen om jullie heen.
Tip; zeg wanneer je hulp afslaat; " voor nu is er voldoende hulp, maar ik kan later uw hulp misschien nog goed gebruiken, mag ik u dan inschakelen?"
Buitenstaanders denken over 3 maanden niet meer zo veel na over de situatie, terwijl voor jullie de omvang van dit alles pas echt duidelijk wordt. Nu ga je nog op adrenaline, in de overlevingsstand.
Heel veel sterkte voor iedereen om jullie heen.
maandag 24 juli 2017 om 09:40
tampontouwtje schreef: ↑24-07-2017 09:36Ik zou nooit een kind hebben gekregen van een man met zulke jonge kinderen die nog maar zo kort bij zijn ex weg is.
Dat soort mannen vind ik zo onaantrekkelijk. Iets met verantwoordelijkheid nemen, de juiste prioriteiten stellen.
Mijn man had ook nog een baby toen wij een relatie kregen, en ik snap je bezwaar wel, maar zoiets zegt soms meer over de relatie tussen twee mensen dan over die mensen individueel.
maandag 24 juli 2017 om 09:43
Wat is je constructieve advies? Spijt krijgen van de relatie, babyzoon weer terugstoppen, ex weer tot leven wekken, vriend met kinderen weer terugsturen naar ex en opnieuw de situatie bekijken? Of je kan ook zelf prioriteiten stellen, ophouden met zuigen en gewoon niks zeggentampontouwtje schreef: ↑24-07-2017 09:36Ik zou nooit een kind hebben gekregen van een man met zulke jonge kinderen die nog maar zo kort bij zijn ex weg is.
Dat soort mannen vind ik zo onaantrekkelijk. Iets met verantwoordelijkheid nemen, de juiste prioriteiten stellen.
maandag 24 juli 2017 om 09:58
Een man die weggaat en zijn vrouw met drie heel jonge kinderen achterlaat is m.i. geen knip voor de neus waard. Zijn ex was wel goed genoeg om achter elkaar kindjes mee te maken, dan heb je ook nog de pech (of het geluk, 't is maar hoe je het bekijkt) dat de tweede zwangerschap een tweeling is. Het leeftijdsverschil tussen kind A en B/C is een jaar ..... Twee kinderen met zo'n klein leeftijdsverschil is al keihard werken met al die gebroken nachten, drie kleintjes onder de 2 jaar lijkt me echt hel. Dan heb je absoluut een partner nodig die ook eens een nacht overneemt, die even weggaat met de kinderen zodat de jonge mama even me-time heeft, in je eentje red je dat niet. Een vent die dan zijn vrouw in de steek laat heeft geen idee wat hij zijn vrouw aandoet.
Maar goed, dat is een koe in zijn kont kijken, hij zit nu met datgene wat hij zelf heeft veroorzaakt. En laat jou zo'n beetje de kastanjes uit het vuur halen, want minder werken kan niet dus ik neem aan dat 99% van de zorg en het huishouden op jou terecht komt. Makkelijk hoor ......
En jullie wonen in jouw appartement wat niet bedoeld is voor zo'n groot gezin. Hij was al eerder bij haar weg schreef je, waar woonde hij dan? Of is hij voor het gemak maar meteen bij jou ingetrokken? Kortom: hoe triest ook, jij bent de dupe van de toch wel héél relaxte wijze waarop hij in het leven staat en anderen voor zijn nageslacht laat zorgen.
Maar goed, dat is een koe in zijn kont kijken, hij zit nu met datgene wat hij zelf heeft veroorzaakt. En laat jou zo'n beetje de kastanjes uit het vuur halen, want minder werken kan niet dus ik neem aan dat 99% van de zorg en het huishouden op jou terecht komt. Makkelijk hoor ......
En jullie wonen in jouw appartement wat niet bedoeld is voor zo'n groot gezin. Hij was al eerder bij haar weg schreef je, waar woonde hij dan? Of is hij voor het gemak maar meteen bij jou ingetrokken? Kortom: hoe triest ook, jij bent de dupe van de toch wel héél relaxte wijze waarop hij in het leven staat en anderen voor zijn nageslacht laat zorgen.
maandag 24 juli 2017 om 10:03
Mijn constructieve bijdrage is; loop binnen een week niet wereldvreemd te huilen over dat je zelfs geen eigen plankje meer in de badkamer hebt voor je spullen. Al stop je het in een plastic zak. De taak die je nu hebt is zoooooveel groter dan dat.elein schreef: ↑24-07-2017 09:43Wat is je constructieve advies? Spijt krijgen van de relatie, babyzoon weer terugstoppen, ex weer tot leven wekken, vriend met kinderen weer terugsturen naar ex en opnieuw de situatie bekijken? Of je kan ook zelf prioriteiten stellen, ophouden met zuigen en gewoon niks zeggen
Ga na hoe het kan dat je zwanger werd terwijl je de pil slikte, zodat het je niet weer ongepland overkomt.
