Financële ongelijkheid

Hoi allemaal,

ik wil graag vragen of jullie objectief advies kunnen geven. Ik weet niet zeker meer of mijn standpunt gerechtvaardigd is en wat ik nou precies wil zelfs.

Ik zit in een situatie waarin ik eigenlijk supergelukkig ben. Ik heb een lieve vriend, drie gezonde kinderen en we wonen samen. Maar waar ik al maanden, bijna een jaar al, tegenaan loop en vriend en ik niet in uit komen, is hoe het bij ons geregeld is qua financiën.
Eigenlijk is er niets geregeld.
Feiten: ik werk 8 uur. Waarvan ik zwemles, kleding, schoenen, kapper, kinderfeestcadeautjes en boodschappen, rekeningen bv tandarts en overblijven, clubje oudste en mijn zorgpremie en benzine betaal. Dat is het gros. Met 8 uur per week red ik dit niet en sta ik geregeld honderden euro's rood.
Mijn oudste zoon is van een eerdere relatie, ik kreeg jaren geen kinderalimentatie, inmiddels 116 euro per maand. De kosten voor mijn oudste zijn volledig voor mij.

Ik betaal niet mee aan het koophuis van mijn vriend. Hij woonde eerder bij mij in mijn huurhuis waar hij af en toe boodschappen deed. En hij vond dit voldoende. Ik kon het toen financieel ook niet goed redden maar vooruit.

Waar ik tegenaan loop, is dat ik voor ons gezin boodschappen doe en zo een week werk voor de boodschappen (die 8 uur) en mijn geld op is. We hebben geen en/of rekening want dat vindt vriend niet nodig. Als het op is, is het op en leen ik wat van mijn moeder.
Mijn moeder is onze lieve gratis oppas, ze doet het graag maar past zo'n vier keer per week dagdelen op. Ik kan haar niets geven financieel.
Ook mijn vriend doet dat niet.
Dan is mijn vriend loonwerker en is vaak lang van huis, ook 's avonds en in het weekend en heb ik dus mijn moeder die op onze andere twee jongsten past, zij zijn één jaar. Ze verrijdt benzine hiervoor en ook dat kan ik niet vergoeden.

Ik heb geen inzicht in zijn financiën want hij zit in een maatschap met zijn ouders en de boekhouding is bij zijn ouders thuis.
Hij weet wel precies wat ik verdien en wat mijn kosten zijn.

Hij heeft het testamentair zo geregeld dat onze twee jongste kinderen zijn koophuis erven en dat als hem iets overkomt ik tot hun 21e het vruchtgebruik heb, hier betaal ik maandelijks premie voor. Mijn oudste doet niet mee en daar zal ik voor sparen (bijv. voor studie, hij is nu 7).
Maar vriend heeft straks de overwaarde en ik niets. Ik kan proberen meer werken en dán pas wil hij de kinderopvangkosten delen. En dat overweeg ik nu. Maar hij wil financieel alles gescheiden houden en zijn argument is dat ik gratis onderdak heb. Letterlijk die woorden. Maar dat ik mijn hele salaris aan boodschappen en de kinderen geef, lijkt hem niet te storen. Ik bouw niets op voor later. Eerst dacht ik, we doen het samen en doordat ik zo veel zorg voor de kinderen en al het geregel, school, clubjes, et cetera, ontlast ik hem want hij werkt erg veel uur en kan op stel en sprong vertrekken omdat ik thuis ben. Hier krijg ik echter niets voor terug.

Hij wil niets regelen verder financieel en spaardoelen die ik voorstel doet hij ook niet aan mee. Het geld wat hij verdient investeert hij in zijn bedrijf zegt hij. Dan least hij dure tractoren et cetera. Terwijl ik momenteel de overblijfrekening en de kapper voor de kinderen niet kan betalen.. En dan heb ik pech. Zijn argument is ook dat hij vaak voor 200 euro ong boodschappen doet. Maar ik voor meer, een gezin van vijf heeft meer nodig. Verder ben ik zelf 10 jaar niet op vakantie geweest, niet erg, maar ik dacht, als ik werk, nu we samenwonen, kan ik voor de extra's werken en kunnen we hiervan leuke dingen doen.


Hij zegt dat de meerwaarde van het huis voor hem is en dat begrijp ik, maar ik kan soms geen boodschappen genoeg halen, omdat ik bijvoorbeeld zwemles moet betalen. En dan heb ik gewoon echt een dichte deur bij hem.

Hij noemt me ondankbaar maar je moet toch voor elkaar zorgen? Hij kan gaan en staan waar hij wil met werk en ik vang alles maar op thuis.
Er is voor mij een enorme kloof bij ons ontstaan in het voor elkaar zorgdragen. Trouwen wil hij eventueel op huwelijkse voorwaarden wat ik best begrijp maar een en/of rekening is toch een begin? Zonder onze jongsten zou ik de hele week kunnen werken en ik zorg toch voor ook zijn kinderen?

Ik zou graag objectief advies wil, misschien is het verhaal warrig. Ik ben er ook zo moe van. Ik was net bij de supermarkt en ik nam de helft mee van wat nodig is omdat ik het gewoon niet heb en hij is laat thuis en eet elders. Begrijpen jullie mijn frustratie?

Wat moet ik hiermee of ben ik echt ondankbaar? Ik zou graag willen sparen...