Ga ik te ver met mijn verliefde gevoelens?

Beste lezers,

Sinds juli van dit jaar ben ik enorm verliefd geworden op een vriend die ik dagelijks spreek via whatsapp en bellen en hem wekelijks ook zie. Ik heb zelf autisme dus het is voor mij al moeilijk om vriendschappen aan te gaan en bij deze jongen gaat het toch ver omdat ik verliefd ben op hem. We spreken vaak af in het weekend als hij en ik niet hoeven te werken. Hij weet dat ik verliefd op hem ben. Hij geeft aan dat er wel een mogelijkheid kan zijn dat hij ook verliefd op mij wordt. Hij zegt in ieder geval geen nee en wilt het aanzien. Voor zover gaat zit het dus oké.

Nu komt het probleem: Hij zegt wel dat hij ben bijna niemand dagelijks praat en intresse toont. Nou gaat het contact etc wel prima allemaal. Maar hij heeft mij verteld dat hij veel berichten op instagram krijgt van andere jongens. Hij geeft daar wel aan dat hij geen intresse besteed aan die mensen behalve alleen om te chatten. Hij zegt dat hij een fetisj heeft en wel actief aan het kijken is naar iemand die ook dezelfde fetisj hebben om te ontdekken. Hij gaf aan het met mij ook te willen doen, wat ik overigens prima heb gevonden. Maar hij gaf aan het ook met andere te willen proberen. Ik weet niet wat ik hiervan van moet vinden. We appen dagelijks, hij zegt dat ik speciaal ben in het contact, maar verliefd is hij niet zegt hij eerlijk.

Ondertussen zit hij wel op instagram en geeft hij zijn nummer aan mensen die hem wel aanspreken voor die fetisj. Ik merk dat ik tegenwoordig vaker de alcohol pak, omdat ik bang ben dat de verliefdheid eenzijdig is. Soms zijn de gedachtes zo erg dat ik zelfs een wijnfles mee naar mijn werk neem. En vooral als hij mij verteld hoe lijk hij het had met een fetisj date van hem. Ik kan er niet tegen, maar kan het hem niet verbieden omdat we geen relatie hebben. Dus dan pak ik vaak de alcohol om het maar weg te drukken.

Wat zouden jullie in deze situatie doen of hebben jullie tips voor mij?

Ik heb gisteren met een collega van mij waar ik best close mee ben gesproken over mijn alcoholgebruik. Hij drinkt zelf ook en was een tijdje verslaafd.

De tip wat hij mij gaf was dat sommige verdriet, zoals die met Sander, zoveel impact heeft op je gevoel dat het eigenlijk een trauma is geworden. Hij weet van Sander af. Hij gaf ook aan dat medicatie of gesprekken zo'n trauma niet kunnen verhelpen. Het is hetzelfde als de dood. Als iemand eenmaal dood is, kan je die ook niet meer terugkeren en moet je ermee leren leven.

Hij gaf als tip dat ik alcohol beter kan inplannen en niet van die planning moet afwijken. Dan is de kans op verslaving niet groot en kan ik af en toe die trauma "wegduwen". Ik heb natuurlijk geen idee wat nou wel verstandig is en wat niet, hij heeft een verslavingsgeschiedenis dus maar het klonk voor mij toch eng de tip die hij mij gaf.

Hij gaf als tip dat ik bijvoorbeeld elke zondag in de avond 1 tot 2 flessen kan drinken. Dat is dus 1 dag in een week en zeker niet meer. En het zou ervoor zorgen dat ik dan even de druk van de trauma weg heb en kan ik weer een week vooruit. Het klopt wel dat bij het drinken de trauma minder heftig is, maar om elk weekend te drinken? Aan de andere kant, elke jongere doet dat eigenlijk tegenwoordig.

Wat vinden jullie van het idee van die collega, klinkt dit als echt een weg naar verslaving of kan het wel 1 keer per week drinken?

Jawel? Ik zeg niet dat ik ga doen wat hij zegt. Maar vandaar dus de vraag hoe jullie ertegenaan kijken. Raak ik er verslaafd aan als ik het echt bij 1x per week houdt, net zoals de meeste jongeren die elke weekend drinken.

Ik snap er werkelijks niks van. Zodra ik het onderwerp alcohol in een bericht gooi wordt er gelijk woorden als verslaafd naar mijn hoofd toe gegooid. Ik heb toch netjes niet gedronken laatste weken, op een paar dagen na? Volgens jullie zou ik na 2 dagen drinken ontwenningsverschijnselen krijgen, nou ik heb toch echt niks gemerkt. Alleen dat ik het wel miste, maar dat was meer geestelijk dan lichamelijk en heb toen ook NIET gedronken.

Ik probeer alleen een middenweg te vinden hierin. Wel vreemd trouwens dat jongeren zich elk weekend in coma zuipen en ik gelijk verslaafd ben omdat ik de narigheid wat er mij geflikt is te vergeten.

Ik probeer gewoon een normaal gesprek te voeren en tips/advies te krijgen hierover.

Sorry voor de late reactie, ging afgelopen dagen helemaal niet goed. Maar ik ben er weer!

Ik heb mijn alcoholgebruik besproken met de psychiater. Hij vond het link en gevaarlijk met de medicatie die ik al slik.

Op aandringen van mij bij mijn behandelaar over Sander, dat ik hem niet kan vergeten, elke dag flashbacks heb over de tijd met hem. En de grote behoefte om naar Deventer te gaan en voor zijn huis te staan om mij te vergeven etc. Allemaal gevoelens en gedachtes waar ik vanaf wil.

Na 2-3 gesprekken en een complete uitschrijving van de gevoelens en vriendenschema op een groot bord zijn we erachter gekomen dat Sander helemaal niet in de categorie “vrienden” valt. Bij Sander heeft liefde gespeeld en nu de liefdesverdriet, maar omdat ik niet wist dat het een liefdesverdriet was is het blijven hangen. Vandaar ook dat Tom (vriend van de cursus) niet dezelfde gevoelens geeft als Sander.

Over 2 weken gesprek met een psycholoog. Over de liefdesverdriet en alcoholgebruik.

Ik ben er wel behoorlijk van geschrokken dat ik eigenlijk verliefd ben/was op Sander. Jammer dat ik er toen niet achter was gekomen en daarnaar heb gehandeld.

Ik heb besloten om aanstaande dinsdag naar Deventer toe te gaan. De bedoeling is dat ik dan muziek op zet die ik toen vaak afspeelde toen ik bij hem was 2 jaar terug. Zo wil ik proberen om een de herinneringen terug te halen van die tijd. Ik ga dan ook naar zijn oude huis waar hij toen die tijd woonde. Ik vind het zelf heel erg spannend en heb de laatste dagen ook erg veel zin in zoetigheid.

Ik hoop hiermee dat de drang naar het contact en het verdriet wat minder zal worden.

Hebben jullie hierover advies / tips ?